ΜΑΘΗΜΑ 342
Αφήνω την συγχώρεση να αναπαύεται πάνω σε όλα τα πράγματα,
Διότι έτσι η συγχώρεση δίδεται και σε μένα.
Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για το σχέδιό Σου να με σώσεις από την κόλαση που έφτιαξα. Δεν είναι πραγματική. Και Εσύ μου έχεις δώσει τα μέσα να αποδείξω την μη πραγματικότητά της σε μένα. Το κλειδί βρίσκεται στο χέρι μου, και έχω φτάσει στην πύλη πέρα από την οποία βρίσκεται το τέλος των ονείρων. Στέκομαι μπροστά στην θύρα του Ουρανού, και αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να εισέλθω και να βρεθώ στην εστία μου. Ας μην περιμένω πάλι σήμερα. Ας συγχωρέσω όλα τα πράγματα, και ας αφήσω την δημιουργία να είναι όπως θα ήθελες Εσύ να είναι και όπως είναι στην πραγματικότητα. Ας θυμηθώ ότι είμαι ο Υιός Σου, και ανοίγοντας την πόρτα επιτέλους, ας ξεχάσω τις ψευδαισθήσεις μέσα στο λαμπερό φως της αλήθειας, καθώς η θύμηση Σου επιστρέφει σε μένα.
Αδελφέ, συγχώρεσε με τώρα. Έρχομαι σε σένα για να σε πάρω σπίτι μαζί μου. Και καθώς θα πηγαίνουμε, ο κόσμος θα έρχεται μαζί μας καθώς θα πορευόμαστε προς τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου