Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
- Από το Κεφάλαιο 25, V. The State of
1. Η κατάσταση της αθωότητας είναι απλώς αυτή: Όλη η επιθυμία για επίθεση έχει φύγει, και έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιλαμβάνεσαι τον Υιό του Θεού σαν κάτι άλλο από αυτό που είναι. Η ανάγκη για ενοχή έχει φύγει επειδή δεν έχει σκοπό, και είναι χωρίς νόημα δίχως τον στόχο της αμαρτίας. Επίθεση και αμαρτία είναι δεμένες σαν μια ψευδαίσθηση, και η κάθε μία η αιτία και ο στόχος και η δικαιολογία της άλλης. Η κάθε μία είναι από μόνη της χωρίς νόημα, αλλά φαίνεται ότι αντλεί νόημα από την άλλη. Η κάθε μία εξαρτάται από την άλλη για όποια λογική φαίνεται να έχει. Και κανένας δεν θα μπορούσε να πιστέψει στην μία εκτός κι αν η άλλη ήταν αλήθεια, γιατί η κάθε μία βεβαιώνει ότι η άλλη πρέπει να είναι αληθινή.
2. Η επίθεση κάνει τον Χριστό εχθρό σου, και το Θεό μαζί μ’ Αυτόν. Δεν πρέπει να φοβάσαι με «εχθρούς» σαν αυτούς; Και δεν πρέπει να φοβάσαι τον εαυτό σου; Γιατί έχεις πληγώσει τον εαυτό σου, και έκανες τον Εαυτό σου «εχθρό». Και τώρα πρέπει να πιστέψεις ότι εσύ δεν είσαι εσύ, αλλά κάτι ξένο προς τον εαυτό σου και «κάτι άλλο» ένα «κάτι» που πρέπει να φοβάσαι αντί να αγαπάς. Ποιος θα ήθελε να επιτεθεί σε κάτι που αντιλαμβάνεται σαν ολοκληρωτικά αθώο; Και ποιος, εφόσον επιθυμεί να επιτεθεί, μπορεί να μην σκέφτεται ότι πρέπει να είναι ένοχος που έχει αυτή την επιθυμία, ενώ θέλει την αθωότητα; Γιατί ποιος θα μπορούσε να βλέπει τον Υιό του Θεού σαν αθώο και να επιθυμεί τον θάνατό του; Ο Χριστός στέκεται μπροστά σου, κάθε φορά που κοιτάζεις προς τον αδελφό σου. Αυτός δεν έχει φύγει επειδή τα δικά σου μάτια είναι κλειστά. Αλλά τί υπάρχει για να δεις ψάχνοντας το Σωτήρα σου, ενώ τον βλέπεις μέσα από τυφλά μάτια;
3. Δεν είναι ο Χριστός που βλέπεις κοιτάζοντας έτσι. Αυτός που κοιτάζεις είναι ο «εχθρός» που τον συγχέεις με τον Χριστό. Και τον μισείς επειδή δεν υπάρχει αμαρτία επάνω του για να δεις. Ούτε ακούς το παραπονεμένο του κάλεσμα, αμετάβλητο σε περιεχόμενο σε όποια μορφή και να γίνεται, ώστε να ενωθείς μαζί του, και να συμμετέχεις μαζί του στην αθωότητα και στην ειρήνη. Ωστόσο, πέρα από τις παράλογες κραυγές του εγώ, αυτό είναι το κάλεσμα που του έχει δώσει ο Θεός, ώστε εσύ να μπορέσεις να ακούσεις μέσω αυτού το Κάλεσμά Του προς εσένα, και να απαντήσεις επιστρέφοντας στον Θεό ό,τι είναι Δικό Του.
4. Ο Υιός του Θεού ζητάει από εσένα μόνο αυτό ∙ να επιστρέψεις σε αυτόν ό,τι του ανήκει, έτσι ώστε να μπορείς να το μοιραστείς μαζί του. Μόνος του κανείς σας δεν το έχει. Έτσι θα παραμένει άχρηστο και για τους δυο σας. Μαζί, θα δίνει στον καθένα ίση δύναμη για να σώσει τον άλλο, και να σώσει τον εαυτό του μαζί του. Συγχωρεμένος από εσένα ο σωτήρας σου προσφέρει σε σένα την σωτηρία. Καταδικασμένος από εσένα, σου προσφέρει θάνατο. Σε κάθε έναν δεν βλέπεις παρά μόνο την αντανάκλαση αυτού που επιλέγεις να είναι αυτός για σένα. Εάν αποφασίσεις εναντίον της σωστής του λειτουργίας, της μόνης που έχει πραγματικά, του αποστερείς όλη τη χαρά που θα είχε βρει εάν θα έφερνε σε πέρας τον ρόλο που του έδωσε ο Θεός. Αλλά μην νομίζεις ότι ο Ουρανός είναι χαμένος μόνο γι αυτόν. Ούτε ότι μπορεί να ξανακερδηθεί εκτός και εάν ο δρόμος του δειχθεί μέσα από εσένα, ώστε να μπορέσεις να τον βρεις κι εσύ, βαδίζοντας δίπλα του.
5. Το να σωθεί αυτός δεν είναι θυσία, γιατί με την δική του ελευθερία θα κερδίσεις κι εσύ την δική σου. Το να επιτρέψεις να εκπληρωθεί η λειτουργία του δεν είναι παρά το μέσον να αφήνεις να εκπληρωθεί και η δική σου. Και έτσι βαδίζεις είτε προς τον Ουρανό είτε προς την κόλαση, αλλά όχι μόνος σου. Πόσο όμορφη θα είναι η αθωότητά του όταν την αντιληφθείς! Και πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σου, όταν αυτός θα είναι ελεύθερος να σου προσφέρει το δώρο της όρασης που ο Θεός του έδωσε για σένα! Αυτός δεν έχει καμία ανάγκη παρά μόνο αυτή ∙ να του παραχωρήσεις ελευθερία να ολοκληρώσει το έργο που του έδωσε ο Θεός. Ας θυμάσαι μόνο αυτό ∙ ότι αυτό που κάνει αυτός το κάνεις κι εσύ, μαζί του. Και όπως τον βλέπεις, έτσι ερμηνεύεις και την λειτουργία που αυτός θα έχει για σένα, μέχρι να τον δεις διαφορετικά και να τον αφήσεις να είναι αυτό που ο Θεός τον όρισε να είναι για σένα.
6. Ενάντια στο μίσος που ο Υιός του Θεού μπορεί να περιθάλπει προς τον εαυτό του, ο Θεός θεωρείται ότι δεν έχει την δύναμη να σώσει αυτό που δημιούργησε από τον πόνο της κόλασης. Αλλά στην αγάπη που δείχνει στον εαυτό του ο Θεός αφήνεται ελεύθερος να εκπληρώσει το Θέλημά Του. Στον αδελφό σου βλέπεις την εικόνα της δικής σου πίστης για το τι πρέπει να είναι η Θέληση του Θεού για σένα. Στην δική σου συγχώρεση θα καταλάβεις την Αγάπη Εκείνου για σένα ∙ μέσα από την επίθεσή σου πιστεύεις ότι Εκείνος σε μισεί, νομίζοντας ότι ο Ουρανός πρέπει είναι η κόλαση. Κοίταξε ακόμα μια φορά προς τον αδελφό σου, όχι όμως χωρίς την κατανόηση ότι αυτός είναι ο δρόμος προς τον Ουρανό ή προς την κόλαση, σύμφωνα με το πως τον αντιλαμβάνεσαι. Αλλά μην ξεχνάς αυτό ∙ ο ρόλος που του δίνεις δίνεται σε σένα, και θα βαδίζεις τον δρόμο που όρισες γι αυτόν επειδή αυτή είναι η κρίση σου για τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου