ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΗ

ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΗ

- Από το Κεφάλαιο 25, III. Perception and Choice -

1. Στον βαθμό που αξιολογείς την ενοχή, τόσο θα αντιλαμβάνεσαι έναν κόσμο στον οποίο η επίθεση είναι δικαιολογημένη. Στον βαθμό που αναγνωρίζεις ότι η ενοχή είναι χωρίς νόημα, τόσο θα αντιλαμβάνεσαι ότι η επίθεση δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη. Αυτό συμβαίνει σε συμφωνία με τον θεμελιώδη νόμο της αντίληψης: Βλέπεις αυτό που πιστεύεις ότι υπάρχει, και πιστεύεις ότι είναι εκεί επειδή εσύ το θέλεις εκεί. Η αντίληψη δεν έχει κανέναν άλλο νόμο εκτός από αυτόν. Οι υπόλοιποι απλώς προκύπτουν από αυτόν, για να τον δικαιώνουν και να τον στηρίζουν. Αυτή είναι η μορφή της αντίληψης του βασικότερου νόμου του Θεού, προσαρμοσμένη σε αυτόν τον κόσμο: ότι η αγάπη δημιουργεί τον εαυτό της, και τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό της.

2. Οι νόμοι του Θεού δεν επικρατούν άμεσα σε έναν κόσμο που κυβερνά η αντίληψη, γιατί ένας τέτοιος κόσμος δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί από το Νου για τον οποίο η αντίληψη δεν έχει κανένα νόημα. Ωστόσο οι νόμοι Του αντανακλώνται παντού. Όχι ότι ο κόσμος όπου γίνεται αυτή η αντανάκλαση, είναι πραγματικός. Μόνο επειδή ο Υιός Του πιστεύει ότι είναι, και Αυτός δεν θα μπορούσε να διαχωριστεί ολοκληρωτικά από την πίστη του Υιού Του. Αυτός δεν θα μπορούσε να εισέλθει στην παράνοια του Υιού Του μαζί του, αλλά θα μπορούσε να είναι σίγουρος ότι η λογική Του πηγαίνει εκεί μαζί του, έτσι ώστε να μην μπορεί να χαθεί για πάντα μέσα στην τρέλα της επιθυμίας του.

3. Η αντίληψη βασίζεται στην επιλογή ∙ η γνώση όχι. Η γνώση δεν έχει παρά έναν νόμο επειδή δεν έχει παρά έναν Δημιουργό. Αλλά αυτός ο κόσμος έχει δυο κατασκευαστές, και δεν τον βλέπουν το ίδιο. Για τον καθένα έχει έναν διαφορετικό σκοπό, και για τον καθένα είναι ένα τέλειο μέσον για να υπηρετήσει τον στόχο για τον οποίο γίνεται αντιληπτός. Για την ιδιαιτερότητα, είναι το καλύτερο πλαίσιο για να αναδειχθεί, το τέλειο πεδίο μάχης για να εξαπολύει τους πολέμους της, το τέλειο καταφύγιο για τις ψευδαισθήσεις που θέλει να κάνει πραγματικότητα. Οι κάθε μία από αυτές επικυρώνει την αντίληψή της ∙ η κάθε μία από αυτές την δικαιώνει.

4. Υπάρχει ένας άλλος Κατασκευαστής του κόσμου, ο ταυτόχρονος Διορθωτής της τρελής πίστης ότι κάτι θα μπορούσε να εδραιωθεί και να διατηρηθεί χωρίς κάποια σύνδεση που να συνεχίζει να το κρατάει μέσα στους νόμους του Θεού∙ όχι όπως ο νόμος ο ίδιος υποστηρίζει το σύμπαν έτσι όπως ο Θεός το δημιούργησε, αλλά σε κάποια μορφή προσαρμοσμένη στην ανάγκη που ο Υιός του Θεού πιστεύει ότι έχει. Το διορθωμένο σφάλμα είναι το τέλος του σφάλματος. Κι έτσι εξακολουθεί ο Θεός να προστατεύει τον Υιό Του, ακόμα και στο σφάλμα.

5. Υπάρχει ένας άλλος σκοπός σε αυτό τον κόσμο που έφτιαξε το σφάλμα, επειδή έχει έναν άλλο Κατασκευαστή ο Οποίος μπορεί να συμφιλιώσει τον στόχο του με τον σκοπό του Δημιουργού Του. Στην δική Του αντίληψη για τον κόσμο, όλα όσα γίνονται ορατά δικαιολογούν τη συγχώρεση και την θέαση της τέλειας αθωότητας. Τίποτα δεν προκύπτει που να μην αντιμετωπίζεται με άμεση και ολοκληρωτική συγχώρεση. Τίποτα δεν παραμένει ούτε μια στιγμή, για να κρύψει την αθωότητα που λάμπει αναλλοίωτη, πέρα από τις οικτρές προσπάθειες της ιδιαιτερότητας να την βγάλει από το νου, όπου πρέπει να βρίσκεται, και να φωτίσει το σώμα αντί αυτού. Οι πηγές φωτός του Ουρανού δεν είναι για το νου που επιλέγει να τις βλέπει εκεί όπου αυτός θέλει. Εάν επιλέξει να τις δει κάπου αλλού εκτός από την εστία τους, σαν να φωτίζουν ένα μέρος στο οποίο αυτές ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι, τότε πρέπει ο Κατασκευαστής του κόσμου να διορθώσει το σφάλμα σου, για να μην παραμείνεις στο σκοτάδι όπου δεν υπάρχουν οι πηγές του φωτός.

6. Ο καθένας εδώ έχει εισέλθει στο σκοτάδι, ωστόσο κανείς δεν έχει εισέλθει μόνος. Ούτε είναι ανάγκη να παραμείνει περισσότερο από μια στιγμή. Γιατί αυτός έχει έλθει με την Βοήθεια του Ουρανού μαζί του, έτοιμη να τον οδηγήσει έξω από το σκοτάδι στο φως οποιαδήποτε στιγμή. Ο χρόνος που αυτός επιλέγει μπορεί να είναι οποτεδήποτε, γιατί η βοήθεια είναι εκεί, περιμένοντας μόνο την επιλογή του. Και όταν αυτός επιλέξει να διαθέσει τον εαυτό του σε αυτό που του έχει δοθεί, τότε θα βλέπει ότι κάθε κατάσταση που πριν νόμιζε ότι ήταν ένα μέσον για να δικαιολογήσει τον θυμό του μετατρέπεται σε ένα περιστατικό το οποίο δικαιολογεί την αγάπη του. Θα ακούει ξεκάθαρα ότι τα καλέσματα για πόλεμο που άκουγε πριν στη πραγματικότητα είναι καλέσματα ειρήνης. Θα αντιληφθεί ότι εκεί όπου έδινε την επίθεση δεν είναι παρά ένας άλλος βωμός όπου μπορεί, με την ίδια ευκολία και πολύ περισσότερη ευτυχία, να χορηγήσει την συγχώρεση. Και θα ερμηνεύει εκ νέου κάθε πειρασμό μόνο σαν ακόμα μια ευκαιρία που θα του φέρει χαρά.

7. Πως μπορεί μια παρερμηνεία να είναι αμαρτία; Όλα τα λάθη των αδελφών σου ας μην είναι για σένα τίποτα άλλο εκτός από μια ευκαιρία να δεις τα έργα του Βοηθού που σου έχει δοθεί για να δεις τον κόσμο που Αυτός έφτιαξε αντί του δικού σου. Τι είναι , λοιπόν, δικαιολογημένο; Τι θέλεις; Γιατί αυτές οι δυο ερωτήσεις είναι το ίδιο. Και όταν τις δεις σαν ίδιες, η επιλογή σου έχει γίνει. Γιατί το να ειδωθούν σαν μία φέρνει απελευθέρωση από την πίστη ότι υπάρχουν δυο τρόποι να βλέπεις. Αυτός ο κόσμος έχει πολλά να προσφέρει στην ειρήνη σου, και πολλές ευκαιρίες για να επεκτείνεις την δική σου συγχώρεση. Αυτός είναι ο σκοπός του, για εκείνους οι οποίοι θέλουν να δουν την ειρήνη και την συγχώρεση να κατέρχονται σε αυτούς, και να τους προσφέρουν το φως.

8. Ο Κατασκευαστής του κόσμου της πραότητας έχει τέλεια δύναμη για να αντισταθμίσει τον κόσμο της βίας και του μίσους που φαίνεται ότι στέκεται ανάμεσα σε εσένα και στην πραότητά Του. Για τα μάτια Του που συγχωρούν, αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει. Επομένως, δεν χρειάζεται να υπάρχει και για τα δικά σου. Αμαρτία είναι η αποκρυσταλλωμένη πίστη ότι η αντίληψη δε μπορεί να αλλάξει. Ό,τι έχει καταδικαστεί είναι καταδικασμένο μια για πάντα, όντας για πάντα ασυγχώρητο. Εάν λοιπόν συγχωρείται, η αντίληψη της αμαρτίας πρέπει να έχει υπάρξει λανθασμένη. Και έτσι η αλλαγή γίνεται δυνατή. Το Άγιο Πνεύμα, επίσης, βλέπει ό,τι βλέπει ως κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Αλλά στην δική Του όραση η αμαρτία δεν μπορεί να παρεισδύσει, διότι η δική Του όραση έχει διορθώσει την αμαρτία. Άρα πρέπει να ήταν ένα λάθος, όχι αμαρτία. Γιατί αυτό που ισχυριζόταν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει, έχει γίνει. Η αμαρτία δέχεται επίθεση από την τιμωρία, και έτσι συντηρείται. Αλλά το να συγχωρείς σημαίνει πως αλλάζεις την κατάστασή του από σφάλμα σε αλήθεια.

9. Ο Υιός του Θεού δεν θα μπορούσε ποτέ να αμαρτήσει, αλλά μπορεί να επιθυμήσει κάτι που θα τον έβλαπτε. Και έχει την δύναμη να νομίζει ότι μπορεί να πληγωθεί. Τι άλλο θα μπορούσε αυτό να είναι εκτός από μια λανθασμένη αντίληψη του εαυτού του; Είναι αυτό αμαρτία ή λάθος, συγχωρητέο ή όχι; Χρειάζεται βοήθεια ή καταδίκη; Σκοπός σου είναι αυτός να σωθεί ή να καταδικαστεί; Μην ξεχνάς ότι αυτό που επιλέγεις να είναι αυτός για σένα θα καθορίσει το μέλλον σου. Γιατί αυτή την επιλογή την κάνεις τώρα, τη στιγμή που όλος ο χρόνος γίνεται το μέσον για να φτάσεις ένα στόχο. Κάνε, λοιπόν, την επιλογή σου. Αλλά αναγνώρισε ότι με αυτή την επιλογή επιλέγεται και ο σκοπός του κόσμου που βλέπεις, και θα δικαιώνεται