ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5

Εισαγωγή

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να δώσουμε περισσότερη προσπάθεια και περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πίστη πιο καλά στηριγμένη. Τα βήματά μας δεν ήταν ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα σπεύδουμε, διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.

2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»

4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.

5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε, σε αυτό πλησιάζουμε. Ας σηκώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.

6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.

7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.

8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.

9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Με αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Ό,τι ζει λοιπόν, δεν πρέπει να είναι ένα με σένα;

10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του με την δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.

12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στην σημασία τους, η οποία είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή της σημασίας τους. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


ΜΑΘΗΜΑ 171
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού.
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
-----------
και κάτι ακόμα……..
Αρχίζουμε μια ακόμα επανάληψη.
Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια και χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε.
Ας ξεκινάμε κάθε μέρα την επανάληψη μας, καλώντας τον Ιησού να μας βοηθήσει να μπούμε βαθύτερα στον Λόγο που μας φέρνει. Του αναθέτουμε την άσκηση του μαθήματος.
Μπορούμε να ξεκινάμε την άσκησή μας, με αυτή την προσευχή.
«Πατέρα, σταθεροποίησε τα βήματά μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας, ο ιερός μας νους ας ηρεμήσει, και μίλησέ μας. Εμείς δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Το μόνο που επιθυμούμε είναι ν’ ακούσουμε το Λόγο Σου, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.
Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
Και να μην ξεχνάς ότι σε όλη την διαδρομή έχεις πανίσχυρο Σύντροφο. Ένα Φίλο με τον Οποίο μπορείς να μοιραστείς τα πάντα. Έναν που ολοκλήρωσε την διαδρομή για όλο τον κόσμο και είναι πάντα μαζί σου και σε αγαπά.
Ιησού Χριστέ μου, σ’ αγαπώ κι εγώ.
Σ’ ευχαριστώ που κάνεις το ταξίδι μαζί μου.
Σ’ ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις αμφιβολίες και τους φόβους μου. Έρχομαι σε σένα που αναγνωρίζεις τον τρόπο που όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται.
Σ’ ευχαριστώ που βαδίζουμε μαζί.
Σ’ ευχαριστώ που καταλαβαίνεις την ανασφάλεια και τον πόνο μου, αν και γνωρίζεις ότι δεν έχουν κανένα νόημα.
«Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.»
«Ετοιμαζόμαστε για μια άλλη φάση κατανόησης. Κάνουμε αυτό το βήμα ολοκληρωμένα, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο ουσιαστική πίστη. Τα βήματά μας δεν υπήρξαν ακλόνητα και η αμφιβολία μας έκανε να πορευόμαστε αβέβαια και αργά στην πορεία που μας θέτουν αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα σπεύδουμε, διότι προσεγγίζουμε μια μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα σταθερότερο σκοπό και ένα σιγουρότερο στόχο»

Με τα Μαθήματα Θαυμάτων θα παρατηρήσεις ότι ο Ιησούς δεν σου επιτρέπει να περιφέρεσαι άσκοπα και να βολεύεσαι. Πάντα σε σκουντάει και σε ωθεί δοθείς όλο και πιο βαθιά.
Είναι ο καλύτερος δάσκαλος!
Σε ξεκινά με το μαλακό, χαλαρά και με πολύ ενθάρρυνση, και σιγά σιγά σου ζητά να αφιερώνεις όλο και περισσότερο χρόνο και προσπάθεια. Τώρα έχεις σε «προκαλεί». Δεν πρόκειται να σε αφήσεις να κατρακυλήσεις από το γυμνάσιο στο νηπιαγωγείο.
Προβιβαζόμαστε σε μεγαλύτερη τάξη τώρα!
Μπορείς να τα καταφέρεις.
Είμαστε στο 171 μάθημα σήμερα.
Πολύ συχνά, σε αυτό το σημείο, πολλοί αρχίζουν να παραπαίουν. Αρχίζουν να τεμπελιάζουν. Μπορεί να σκαρφίζονται δικαιολογίες και να παραλείπουν καμιά μέρα. Σε αυτό μόνο πρέπει να επέμβεις. Στην προθυμία και στην επαγρύπνηση. Όλα τα άλλα άφησέ τα στον Ιησού.
«Κάθε βήμα που κάνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η επανάληψη θα συντομεύσει ανυπολόγιστα τον χρόνο, αν κρατήσουμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε τον πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από την σκόνη προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι μας έχει δοθεί αυτή η υπόσχεση, και αυτά τα μαθήματα μας στάλθηκαν για να ανοίξουμε ένα μονοπάτι φωτός προς εμάς, και για να μας διδάξουν, βήμα βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίσαμε ότι χάσαμε.»
Το βλέπεις;
Οδηγείσαι, βήμα βήμα, μάθημα μάθημα, μέρα με την ημέρα, προς την κληρονομιά που σου δόθηκε από τον Ίδιο τον Θεό.
Είσαι ο Υιός του Θεού.
«Αγιασθήτω το Όνομά σου»
Ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου.
Είσαι Αγάπη. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
«Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού»
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από Αγάπη. Όλα τα άλλα είναι ψευδαισθήσεις.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
«Η δύναμη της απόφασης είναι δική σου»
Είσαι ο Υιός του Θεού. Ο Θεός μοιράζεται με σένα τα πάντα. Μοιράζεται την Αγάπη και την δύναμή Του.
Τι αποφασίζεις;
Προτιμάς να πονάς και να υποφέρεις ή προτιμάς να είσαι χαρούμενος και να γελάς;
Τι αποφασίζεις;
Το εγώ σου ή τον Εαυτό σου;
Δική σου είναι η δύναμη της απόφασης γιατί είσαι ο Υιός του Θεού και κανείς, - ούτε ο Θεός ο Ίδιος – δεν επεμβαίνει στην ελεύθερη βούλησή σου.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
Σας αγαπώ!!
Χριστίνα.