ΜΑΘΗΜΑ 166

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του

1. Όλα τα πράγματα σου έχουν δοθεί. Η εμπιστοσύνη του Θεού σε σένα είναι απεριόριστη. Αυτός γνωρίζει τον Υιό Του. Δίνει χωρίς εξαίρεση, χωρίς να παρακρατήσει τίποτα που συνεισφέρει στην ευτυχία σου. Εν τούτοις, εκτός κι αν η θέλησή σου είναι ένα με την δική Του, δεν λαμβάνεις τα δώρα Του. Αλλά τι θα σε έκανε να πιστέψεις ότι υπάρχει άλλη θέληση από την δική Του;

2. Εδώ βρίσκεται ένα παράδοξο στο οποίο βασίζεται η κατασκευή αυτού του κόσμου. Αυτός ο κόσμος δεν είναι η Θέληση του Θεού, άρα δεν είναι αληθινός. Όμως αυτοί που τον θεωρούν αληθινό πρέπει να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άλλη θέληση, και μια που οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμεί Εκείνος. Πραγματικά αδύνατον ∙ αλλά κάθε νους που βλέπει τον κόσμο και τον κρίνει ως σίγουρο, στέρεο, αξιόπιστο και αληθινό πιστεύει σε δύο δημιουργούς ∙ ή σε έναν, αυτόν τον ίδιο. Αλλά ποτέ στον Θεό.

3. Τα δώρα του Θεού δεν είναι αποδεκτά σε κάποιον που τρέφει τέτοιες περίεργες αντιλήψεις. Αυτός πιστεύει ότι το να δεχτείς τα δώρα του Θεού, όσο προφανή και να γίνουν, όσο επειγόντως μπορεί να κληθεί για να τα διεκδικήσει ως δικά του, σημαίνει ότι οδηγείται σε προδοσία ενάντια στον εαυτό του. Αυτός πρέπει να αρνηθεί την παρουσία τους, να αντικρούσει την αλήθεια τους, και να υποφέρει για να κρατήσει τον κόσμο που έφτιαξε.

4. Εδώ βρίσκεται το μόνο σπίτι που νομίζει ότι ξέρει. Εδώ βρίσκεται η μοναδική ασφάλεια που νομίζει ότι μπορεί να βρει. Χωρίς τον κόσμο που έφτιαξε είναι ένας απόκληρος ∙ άστεγος και φοβισμένος. Δεν συνειδητοποιεί ότι εδώ είναι που πραγματικά φοβάται, και εδώ είναι άστεγος ∙ ένας άστεγος περιπλανώμενος τόσο μακριά από το σπίτι του, σε τόσο τεράστια απόσταση από αυτό και δεν συνειδητοποιεί πως έχει ξεχάσει από πού ήρθε, που πηγαίνει, ή ακόμα και ποιος είναι πραγματικά.

5. Και όμως, μέσα στις μοναχικές, ανούσιες περιπλανήσεις του, τα δώρα του Θεού πηγαίνουν μαζί του, χωρίς αυτός να τα γνωρίζει. Δεν γίνεται να τα χάσει. Αλλά δεν θέλει να δει αυτό που του έχει δοθεί. Συνεχίζει να περιπλανιέται, γνωρίζοντας την ματαιότητα που βλέπει παντού γύρω του, καταλαβαίνοντας ότι ο πενιχρός του κλήρος όλο και λιγοστεύει, όσο προχωρά προς το πουθενά. Και όμως περιπλανιέται ακόμα μέσα στην δυστυχία και την φτώχεια, μόνος παρόλο που ο Θεός είναι μαζί του, και είναι δικός του ένας τόσο σπουδαίος θησαυρός που όλα όσα περιέχει ο κόσμος δεν έχουν αξία μπροστά στην σπουδαιότητα του.

6. Φαντάζει σαν μία θλιβερή φιγούρα ∙ κουρασμένος, φθαρμένος, ντυμένος με κουρέλια, και με πόδια που αιμορραγούν λίγο από τον βραχώδη δρόμο που περπατά. Δεν υπάρχει κανένας που να μην ταυτίζεται μαζί του, γιατί όλοι όσοι έρχονται εδώ έχουν ακολουθήσει το μονοπάτι που ακολουθεί κι αυτός, και έχουν νιώσει ήττα και απελπισία έτσι όπως κι αυτός νιώθει τώρα. Εν τούτοις δεν είναι στ’ αλήθεια τραγικός, όταν δεις ότι ακολουθεί τον δρόμο που διάλεξε, και δεν χρειάζεται παρά να συνειδητοποιήσει Ποιος περπατά μαζί του και να ανοίξει τους θησαυρούς του για να ελευθερωθεί;

7. Αυτός είναι ο εαυτός που εσύ έχεις διαλέξει, αυτόν που έφτιαξες για ν’ αντικαταστήσεις την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο εαυτός που υπερασπίζεσαι με τόση μανία ενάντια σε κάθε λογική, κάθε απόδειξη, και όλες τις μαρτυρίες που σου αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είσαι εσύ. Δεν τους δίνεις καμία σημασία. Συνεχίζεις τον δρόμο που έχεις αποφασίσει με τα μάτια κάτω από φόβο μήπως και τυχόν ρίξεις μια βιαστική ματιά προς την αλήθεια, και απελευθερωθείς από την αυταπάτη και ελευθερωθείς.

8. Δειλιάζεις μήπως και νιώσεις το άγγιγμα του Χριστού στον ώμο σου, και αντιληφθείς το απαλό Του χέρι να σε κατευθύνει να κοιτάξεις τα δώρα σου. Πως θα μπορούσες τότε να διακηρύσσεις την φτώχεια σου στην εξορία; Θα σε έκανε να γελάσεις με αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου. Που θα είναι τότε η αυτό-λύπηση σου; Και τι θα έχει γίνει όλη αυτή η τραγωδία που αναζήτησες να φτιάξεις γι αυτόν που ο Θεός θέλησε μόνο χαρά;

9. Ο αρχαίος φόβος σου έρχεται αντιμέτωπος με σένα τώρα, και η δικαιοσύνη επιτέλους σε έχει προλάβει. Το χέρι του Χριστού έχει αγγίξει τον ώμο σου, και νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος. Ακόμα, νομίζεις ότι ο αξιοθρήνητος εαυτός που νόμιζες ότι ήσουν εσύ μπορεί να μην είναι η Ταυτότητά σου. Ίσως ο Λόγος του Θεού να είναι πιο αληθινός από τον δικό σου. Ίσως τα δώρα Του προς εσένα να είναι αληθινά. Ίσως Αυτός να μην έχει νικηθεί εντελώς από το σχέδιό σου να κρατήσεις τον Υιό Του σε βαθιά λήθη, και να πορεύεσαι στον δρόμο που επιλέγεις χωρίς τον Εαυτό σου.

10. Η Θέληση του Θεού δεν αντικρούει. Απλά είναι. Δεν είναι ο Θεός που έχεις φυλακίσει στο σχέδιό σου να χάσεις τον Εαυτό σου. Αυτός δεν γνωρίζει ένα σχέδιο τόσο ξένο προς την Θέλησή Του. Υπήρξε μια ανάγκη που Αυτός δεν καταλάβαινε, στην οποία έδωσε Απάντηση. Αυτό είναι όλο. Και εσένα που σου έχει δοθεί αυτή η Απάντηση δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό.

11. Τώρα ζούμε, γιατί τώρα δεν γίνεται να πεθάνουμε. Η ευχή για τον θάνατο βρίσκει τώρα την απάντησή της, και η όραση που κοίταζε πάνω σε αυτόν αντικαθίσταται με μια θέαση που αντιλαμβάνεται ότι δεν είσαι αυτό που προσποιείσαι ότι είσαι. Ένας περπατά μαζί σου ο Οποίος απαντά απαλά σε όλους σου τους φόβους με αυτή την φιλεύσπλαχνη απάντηση. «Δεν είναι έτσι.» Σου δείχνει όλα τα δώρα που έχεις κάθε φορά που σε καταδυναστεύει η σκέψη της ανέχειας, και σου μιλά για την Συντροφικότητά Του όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μόνο και φοβισμένο.

12. Αλλά Αυτός σου θυμίζει ακόμα ένα πράγμα που είχες λησμονήσει. Γιατί το άγγιγμά Του επάνω σου σε έχει κάνει σαν Αυτόν. Τα δώρα που έχεις δεν είναι μόνο για σένα. Αυτά που έχει έρθει να σου προσφέρει, τώρα πρέπει να μάθεις να τα δίνεις. Αυτό είναι το μάθημα που φέρει η προσφορά Του, διότι σε έχει σώσει από την μοναξιά που επιχείρησες να φτιάξεις για να κρυφτείς από τον Θεό. Σου έχει υπενθυμίσει όλα τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Σου μιλά, ακόμα, και γι αυτό που γίνεται και δική σου θέληση όταν δέχεσαι αυτά τα δώρα, και αναγνωρίζεις ότι είναι δικά σου.

13. Αυτά τα δώρα είναι δικά σου, σου τα έχει εμπιστευτεί να τα φροντίζεις, για να τα δώσεις σε όλους όσους διαλέγουν τον μοναχικό δρόμο από τον οποίο εσύ έχεις ξεφύγει. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν επιδιώκουν τις επιθυμίες τους. Εσύ είσαι που τους διδάσκεις τώρα. Γιατί έχεις μάθει από τον Χριστό ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος να πορεύονται. Δίδαξέ τους δείχνοντάς τους την ευτυχία που έρχεται σε εκείνους που νιώθουν το άγγιγμα του Χριστού, και αναγνωρίζουν τα δώρα του Θεού. Μην αφήνεις την θλίψη να σε βάζει σε πειρασμό να αθετήσεις την εμπιστοσύνη σου.

14. Οι αναστεναγμοί σου τώρα προδίδουν τις ελπίδες εκείνων που βλέπουν προς τα σένα για την απελευθέρωσή τους. Τα δάκρυά σου είναι δικά τους. Αν εσύ είσαι ασθενής, τους στερείς την θεραπεία τους. Αυτό που φοβάσαι τους διδάσκει ότι οι φόβοι τους είναι δικαιολογημένοι. Το χέρι σου γίνεται ο χορηγός του αγγίγματος του Χριστού ∙ η αλλαγή του νου σου γίνεται η απόδειξη ότι όποιος δέχεται τα δώρα το Θεού δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από τίποτα. Σου έχει ανατεθεί η απελευθέρωση του κόσμου από τον πόνο.

15. Μην την προδώσεις. Γίνε η ζώσα απόδειξη του τι μπορεί να προσφέρει στον καθένα το άγγιγμα του Χριστού. Ο Θεός σου έχει εμπιστευτεί όλα Του τα δώρα. Γίνε η απόδειξη της ευτυχίας σου για το πόσο μπορεί να μεταμορφωθεί ο νους που επιλέγει να δεχτεί τα δώρα Του, και να νιώσει το άγγιγμα του Χριστού. Αυτή είναι η αποστολή σου τώρα. Διότι ο Θεός εμπιστεύεται την διανομή των δώρων Του σε όλους όσους τα έχουν λάβει. Αυτός μοιράζεται την χαρά Του με σένα. Και τώρα εσύ πηγαίνεις να την μοιραστείς με τον κόσμο.