- Από το Manual for Teachers, “What is Justice?”-
1. Δικαιοσύνη είναι η θεία διόρθωση για την αδικία. Η αδικία είναι η βάση όλων των κρίσεων αυτού του κόσμου. Η δικαιοσύνη διορθώνει τις ερμηνείες τις οποίες προκαλεί η αδικία, και τις ακυρώνει όλες. Στον Παράδεισο δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε αδικία, διότι το σφάλμα είναι αδύνατο και η διόρθωση δεν έχει νόημα. Σε αυτό τον κόσμο, όμως, η συγχώρεση βασίζεται στην δικαιοσύνη, εφόσον κάθε επίθεση μόνο άδικη μπορεί να είναι. Η δικαιοσύνη είναι η ετυμηγορία του Αγίου Πνεύματος για τον κόσμο. Πουθενά αλλού από την δική Του κρίση δεν είναι δυνατή η δικαιοσύνη, διότι κανένας στον κόσμο δεν είναι ικανός να κάνει μόνο δίκαιες ερμηνείες και να αφήνει κατά μέρος όλες τις αδικίες. Αν ο Υιός του Θεού κρινόταν σωστά, δεν θα υπήρχε ανάγκη για σωτηρία. Η σκέψη του διαχωρισμού θα ήταν για πάντα αδιανόητη.
2. Η δικαιοσύνη, όπως το αντίθετό της, είναι μία ερμηνεία. Όμως, είναι η μία ερμηνεία που οδηγεί στην αλήθεια. Αυτό γίνεται δυνατόν διότι, ενώ από μόνο του δεν είναι αληθινό, η δικαιοσύνη δεν περιλαμβάνει τίποτα που να αντιτίθεται στην αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία έμφυτη σύγκρουση ανάμεσα στην δικαιοσύνη και την αλήθεια ∙ η πρώτη δεν είναι παρά ένα μικρό βήμα προς την κατεύθυνση της δεύτερης. Το μονοπάτι διαφοροποιείται κατά πολύ καθώς κάποιος προχωρά. Ούτε όλη η μεγαλοπρέπεια και το μεγαλείο του σκηνικού και οι τεράστιες προοπτικές που ανοίγουν για να τον συναντήσουν καθώς το ταξίδι συνεχίζεται, θα μπορούσαν να προβλεφτούν στο ξεκίνημα. Εν τούτοις, ακόμα κι αυτές, των οποίων η λαμπρότητα φτάνει σε απερίγραπτα ύψη όσο κάποιος προχωρά, ωχριούν πραγματικά μπροστά σε όλο αυτό που περιμένει όταν το μονοπάτι φτάσει στο τέλος και ο χρόνος τελειώσει και αυτός μαζί του. Αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσει κάποιος. Η δικαιοσύνη είναι η αρχή.
3.Όλες οι αντιλήψεις για τους αδελφούς σου και για τον εαυτό σου ∙ όλοι οι φόβοι για μελλοντικές καταστάσεις και όλες οι έγνοιες για το παρελθόν, προέρχονται από την αδικία. Εδώ βρίσκεται ο φακός ο οποίος, όταν τον κρατάς μπροστά στα μάτια του σώματος, παραμορφώνει την αντίληψη και φέρνει μαρτυρίες του διαστρεβλωμένου κόσμου πίσω στο νου που έφτιαξε τον φακό και τον κρατά επίμονα με αγάπη. Κάθε ιδέα αυτού του κόσμου είναι κατασκευασμένη επιλεκτικά και αυθαίρετα με αυτό τον τρόπο. Οι «αμαρτίες» γίνονται αντιληπτές και δικαιώνονται με προσεκτική επιλεκτικότητα μέσα στην οποία κάθε σκέψη ενότητας χάνεται. Η συγχώρεση δεν έχει θέση σε ένα τέτοιο σχήμα, διότι όλες οι «αμαρτίες» φαντάζουν αληθινές για πάντα.
4. Η σωτηρία είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Επαναφέρει στην επίγνωσή σου την ολότητα των θραυσμάτων που αντιλαμβάνεσαι ως αποκομμένα και χωριστά. Και αυτό είναι που ξεπερνά τον φόβο του θανάτου. Διότι τα διαχωρισμένα θραύσματα πρέπει να φθείρονται και να πεθαίνουν, αλλά η ολότητα είναι αθάνατη. Παραμένει αιώνια όπως ο Δημιουργός της, όντας ένα μ’ Αυτόν. Η Κρίση του Θεού είναι η δικαιοσύνη Του. Πάνω σ’ αυτήν,-- μία Κρίση παντελώς δίχως κατηγόρια ∙ μία αξιολόγηση που βασίζεται εξ ολοκλήρου πάνω στην αγάπη, -- έχεις προβάλλει την αδικία σου, αποδίδοντας στον Θεό τον φακό της στρεβλής αντίληψης μέσα από τον οποίο κοιτάς. Τώρα ανήκει σε Αυτόν και όχι σε σένα. Εσύ Τον φοβάσαι, και δεν βλέπεις ότι μισείς τον Εαυτό σου σαν εχθρό σου.
5. Προσευχήσου για την δικαιοσύνη του Θεού, και μη συγχέεις το έλεός Του με την δική σου παράνοια. Η αντίληψη μπορεί να φτιάξει όποια εικόνα επιθυμεί να δει ο νους. Αυτό να το θυμάσαι. Σε αυτό βρίσκεται είτε ο Παράδεισος ή η κόλαση, όπως εσύ επιλέξεις. Η δικαιοσύνη του Θεού δείχνει προς τον Ουρανό ακριβώς επειδή είναι αμερόληπτη. Δέχεται κάθε μαρτυρία που φέρεται ενώπιων της, χωρίς να παραλείψει τίποτα και δεν προσεγγίζει τίποτα ως διαχωρισμένο και ξεκομμένο από όλα τα υπόλοιπα. Από αυτή την σκοπιά κρίνει, και μόνο από αυτή. Εδώ κάθε επίθεση και κατηγόρια καθίστανται ανούσιες και αδικαιολόγητες. Η αντίληψη αναπαύεται, ο νους ησυχάζει, και το φως επιστρέφει πάλι. Η όραση τώρα αποκαθίσταται. Αυτό που είχε χαθεί ξαναβρίσκεται. Η ειρήνη του Θεού κατεβαίνει σε όλο τον κόσμο, και βλέπουμε. Και βλέπουμε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου