ΜΑΘΗΜΑ 146

«Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό».

(131) Κανένας που αναζητά να φτάσει την αλήθεια δεν γίνεται να αποτύχει.

(132) Απελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν.

-----ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ------

Ένα από τα πολλά που μου αρέσουν στα Μαθήματα, είναι ότι συνεχώς μου υπενθυμίζουν αυτό που ξεχνάω συνέχεια!

Πόσες φορές μέσα στην ημέρα δε λέω στον εαυτό μου μια ιστορία πικρίας για κάτι που έγινε χτες ή πριν από μια εβδομάδα; Μένω στο παρόν; Ποιος θα ήμουν αν δεν έλεγα ολοένα αυτές τις ιστορίες στον εαυτό μου; Τι θα έκανα αυτήν ακριβώς την στιγμή αν απελευθέρωνα τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν;

Αρχικά το πιο πιθανό είναι να μην ήξερα τι να κάνω. Απλά θα βρισκόμουν στο παρόν, και θα άφηνα τον εαυτό μου να του ΔΕΙΧΤΕΙ που να πάει. Δεν θα ήξερα πόσα χρήματα έχω στον τραπεζικό λογαριασμό μου. Δεν γνώριζα τίποτα για τους παλιούς περιορισμούς μου. Δεν θα είχα κανένα φόβο αν έφτανα εδώ μόλις τώρα. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Όλοι μου οι φόβοι είναι βασισμένοι σε πράγματα που βίωσα στο παρελθόν. Αν ερχόμουν εδώ σαν νεογέννητο μωρό σήμερα, χωρίς ιδέες για αυτόν τον κόσμο, δεν θα είχα το παραμικρό πρόβλημα και σχέδιο.

Χωρίς τον κόσμο που έχω κατασκευάσει εγώ με τις σκέψεις μου, θα βρισκόμουν σε μια κατάσταση του τώρα χωρίς κανένα σενάριο.

Αν έφτανα εδώ σήμερα, δεν είχα ταυτότητα. Δεν θα μπορούσα να πω στους άλλους ότι είμαι διαζευγμένη, λυπημένη, πληγωμένη, θυμωμένη ή ό,τι άλλο σέρνω μαζί μου τώρα από το παρελθόν.

Αυτό είναι η ανάσταση.

Αυτό σημαίνει «απελευθερώνω τον κόσμο»

Απελευθερώνω το σενάριό μου. Χαλαρώνω τις αλυσίδες μου. Χαλαρώνω την σφιχταγκάλιασμα μου σε αυτό τον κόσμο.

Απελευθερώνω. Παραδίδομαι στην παρούσα στιγμή.

Χωρίς την προσωπική μου ιστορία, χωρίς το σενάριό μου που βασίζεται στον χρόνο…ποιος είμαι;

Πηγαίνοντας μπροστά, ξεκινώντας από σήμερα, τι θα έλεγα στους άλλους ανθρώπους για μένα;

Τα Μαθήματα μου υπενθυμίζουν να «πιάνω» τον εαυτό μου όταν σέρνει πια ιστορία από το παρελθόν στο παρόν.

- Πήγα εκεί…

- Έκανα αυτό…

- Μου συνέβη αυτό…

- Αυτός μου έκανε αυτό….

Μου υπενθυμίζουν να «πιάνω» τον εαυτό μου καθώς λέω την ιστορία μου. Να συνειδητοποιώ πόσο βαρύ είναι το φορτίο που πάω να σύρω στην παρούσα στιγμή. Το να σκέφτομαι την ιστορία μου είναι το ίδιο σαν να την λέω φωναχτά σε κάποιον. Γι αυτό πρέπει να έχω συνειδητή επίγνωση των σκέψεών μου και των λόγων μου.

Ο νους μου ας κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

Έπειτα αποδεσμεύω τον κόσμο.

Απελευθερώνω το σενάριό μου. Το αφήνω να φύγει. Ποτέ δεν συνέβη πραγματικά. Ο πραγματικός μου Εαυτός παραμένει ανεπηρέαστος από τα σενάρια θυσίας, δόξας, μιζέριας, πόνου ή ηδονής που το εγώ μου επινοεί.

« Η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη όσο αναζητάς στόχους που δεν μπορείς να πετύχεις. Ψάχνεις για μονιμότητα στο προσωρινό, για αγάπη εκεί που δεν υπάρχει καθόλου, για ασφάλεια καταμεσής του κινδύνου ∙ για αθανασία μέσα στο σκοτάδι του ονείρου του θανάτου. Ποιος θα μπορούσε να πετύχει εκεί όπου οι αντιφάσεις είναι η βάση της έρευνάς του, και το μέρος στο οποίο έρχεται να βρει την σταθερότητα.»

«Στόχοι που είναι χωρίς νόημα δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν. Δεν υπάρχει τρόπος να τους φτάσεις, γιατί τα μέσα με τα οποία αγωνίζεσαι γι αυτούς, είναι και αυτά χωρίς νόημα όπως και οι ίδιοι.»

Και όμως! Η αναζήτηση είναι αναπόφευκτη εδώ. Ήρθα εδώ για κάτι. Ψάχνω για κάτι, για νόημα, για σκοπό, για ευτυχία…για κάτι. Και πρέπει να ψάχνω.

Ψάχνω για τον Ουρανό, και αυτό τον στόχο θα τον πετύχω διότι το τέλος είναι καθορισμένο. Κανένας δεν γίνεται να αποτύχει να αναζητήσει αυτό τον στόχο και να τον φτάσει στο τέλος.

«Όταν κάνει λάθος, βρίσκει διόρθωση. Όταν χάνει τον προσανατολισμό του, επαναφέρεται στο καθορισμένο έργο του.»

Υπέροχα μαθήματα.

Αυτή είναι μια μέρα χαράς, γιατί έρχομαι στον ορισμένο χρόνο και τόπο όπου θα βρω τον στόχο όλης μου της αναζήτησης, και της αναζήτησης όλου του κόσμου ∙ και οι δύο αναζητήσεις λήγουν συγχρόνως, τώρα, καθώς περνάω από αυτή την πόρτα.

«Σήμερα βλέπω και βρίσκω όλα όσα θέλω.

Ο μοναδικός σκοπός μου μού τα προσφέρει.

Κανένας που αναζητά να φτάσει την αλήθεια δεν γίνεται να αποτύχει.»

Είμαι το πρόβατο του Ιησού. Με ξέρει και τον ξέρω. Ακούω την Φωνή του – είναι ο ποιμένας μου – και τον ακολουθώ.