-Από το Εγχειρίδιο για διδασκάλους, How is correction made?-
1. Η φύση της διόρθωσης είναι διαρκής, -- αυτή και μόνο είναι η αληθινή διόρθωση,-- και δεν μπορεί να γίνει μέχρι ο δάσκαλος του Θεού να έχει πάψει να συγχέει την ερμηνεία με το γεγονός, ή την ψευδαίσθηση με την αλήθεια. Αν περιπέσει σε διαφωνία με τον μαθητή του για μια μαγική σκέψη, της επιτίθεται, είτε προσπαθεί να καθιερώσει το σφάλμα της ή να διαδηλώσει την σφαλερότητά της, το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι προσκομίζει αποδείξεις για την πραγματικότητά της. Τότε η κακοθυμία είναι αναπόφευκτη, διότι θα έχει «αποδείξει», και στον μαθητή του και στον εαυτό του, ότι είναι καθήκον τους να διαφεύγουν από ό,τι είναι αληθινό. Και αυτό μόνο αδύνατον μπορεί να είναι. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Οι μαγικές σκέψεις δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις. Ειδάλλως η σωτηρία θα ήταν μόνο το ίδιο παμπάλαιο αδύνατο όνειρο αλλά σε άλλη μορφή. Όμως το όνειρο της σωτηρίας έχει νέο περιεχόμενο. Δεν είναι μόνο η μορφή στην οποία βρίσκεται η διαφορά.
2. Το πιο σημαντικό μάθημα των δασκάλων του Θεού είναι να μάθουν να αντιδρούν στις μαγικές σκέψεις χωρίς καθόλου θυμό. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να διακηρύξουν την αλήθεια για τον εαυτό τους. Μέσω αυτών, το Άγιο Πνεύμα μπορεί τώρα να μιλήσει για την πραγματικότητα του Υιού του Θεού. Τώρα Αυτός μπορεί να υπενθυμίσει στον κόσμο την αθωότητα, την μόνη αμετάβλητη, αναλλοίωτη κατάσταση όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. Τώρα μπορεί Αυτός να δηλώσει το Λόγο του Θεού σε αυτιά που ακούν, και να φέρει την όραση του Χριστού σε μάτια που βλέπουν. Τώρα είναι ελεύθερος να διδάξει σε όλους τους νόες την αλήθεια για το τι είναι, έτσι ώστε να επιστραφούν σε Αυτόν με χαρά. Και τώρα λησμονιέται η ενοχή, εφόσον η δική Του όρασή και ο Λόγος του Θεού την παραβλέπουν εντελώς
3. Ο θυμός το μόνο που κάνει είναι να στριγγλίζει, «Η ενοχή είναι πραγματική!» Η πραγματικότητα κηλιδώνεται με αυτή την παρανοϊκή πίστη που παίρνει την θέση του Λόγου του Θεού. Τα μάτια του σώματος τώρα «βλέπουν» ∙ τα αυτιά του και μόνο μπορούν ν’ «ακούν». Ο μικρός του χώρος και η μικροσκοπική του ανάσα γίνονται τώρα το μέτρο της πραγματικότητας. Και η αλήθεια γίνεται μικροκαμωμένη και ανούσια. Η διόρθωση έχει μία απάντηση σε όλα αυτά, και στον κόσμο που βασίζεται πάνω τους.
Εσύ κάνεις μόνο το σφάλμα να θεωρείς την ερμηνεία αλήθεια. Και κάνεις λάθος. Αλλά ένα λάθος δεν είναι αμαρτία, ούτε η πραγματικότητα έχει χάσει το θρόνο της από τα δικά σου λάθη. Ο Θεός βασιλεύει για πάντα, και οι νόμοι Του επικρατούν πάνω σένα και τον κόσμο. Η Αγάπη Του παραμένει το μόνο πράγμα που υπάρχει. Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση, διότι εσύ είσαι σαν Αυτόν.
4. Για να μπορέσει να θεραπεύει, ο δάσκαλος του Θεού είναι ουσιώδες να αφήσει όλα τα σφάλματα του να διορθωθούν. Αν διαισθάνεται ακόμα και τον παραμικρό εκνευρισμό στον εαυτό του την ώρα που απαντά σε κάποιον, τότε ας συνειδητοποιεί αμέσως ότι έχει κάνει μία ερμηνεία που δεν είναι ορθή. Τότε ας στραφεί στον εσωτερικό του Οδηγό, και ας αφήσει Αυτόν να κρίνει ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση. Έτσι θεραπεύεται, και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται μαζί του και ο μαθητής του. Η μοναδική ευθύνη του δασκάλου του Θεού είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Επανόρθωση σημαίνει διόρθωση, ή ακύρωση των σφαλμάτων. Όταν έχει επιτευχθεί αυτό, ο δάσκαλος του Θεού γίνεται εργάτης θαυμάτων εξ ορισμού. Οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί, και δεν καταδικάζει πλέον τον εαυτό του. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να καταδικάζει τον οποιοδήποτε άλλο; Και ποιος είναι αυτός που δεν θα μπορέσει να θεραπεύσει η συγχώρεσή του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου