ΜΑΘΗΜΑ 72

Το να κρατώ πικρίες είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.

1. Ενώ έχουμε αναγνωρίσει ότι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία είναι το αντίθετο με του Θεού, δεν έχουμε ακόμα δώσει έμφαση στο ότι είναι μια ενεργή επίθεση στο σχέδιό Του, και μια εσκεμμένη προσπάθεια να το καταστρέψουμε. Στην επίθεση, προσάπτουμε στον Θεό τις ιδιότητες με τις οποίες είναι συνήθως συνδεμένο το εγώ, ενώ το εγώ φαίνεται πως παίρνει τις ιδιότητες του Θεού.

2. Η θεμελιώδης επιθυμία του εγώ είναι να αντικαταστήσει τον Θεό. Μάλιστα, το εγώ είναι η φυσική ενσωμάτωση αυτής της επιθυμίας. Γιατί αυτή η επιθυμία είναι που φαίνεται πως περιβάλλει το νου με ένα σώμα, κρατώντας τον διαχωρισμένο και μόνο, και ανίκανο να φτάσει άλλους νόες εκτός μέσα από ένα σώμα το οποίο φτιάχτηκε για να τον φυλακίσει. Ο περιορισμός στην επικοινωνία δεν μπορεί να είναι το καλύτερο μέσο για την επέκταση της επικοινωνίας. Και όμως, το εγώ αυτό θέλει να πιστέψεις.

3. Παρόλο που η προσπάθεια να κρατήσεις τους περιορισμούς που επιβάλλει το σώμα είναι προφανής εδώ, ίσως δεν είναι τόσο φανερό το γιατί είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού όταν κρατάς πικρίες. Αλλά ας αναλογιστούμε το είδος των πραγμάτων εναντίον των οπίων έχεις την τάση να κρατάς πικρίες. Δεν έχουν πάντα σχέση με κάτι που κάνει ένα σώμα; Κάποιος λέει κάτι που δεν σου αρέσει. Κάνει κάτι που σε δυσαρεστεί. «Προδίδει» τις εχθρικές του σκέψεις με την συμπεριφορά του.

4. Εδώ δεν ασχολείσαι με το τι είναι αυτό το άτομο. Αντίθετα, σε απασχολεί αποκλειστικά το τι κάνει μέσα σε ένα σώμα. Αποτυγχάνεις και με το παραπάνω να τον βοηθήσεις να ελευθερωθεί από τους περιορισμούς του σώματος. Προσπαθείς ενεργά να τον κρατήσεις σε αυτό ταυτίζοντάς τον εσφαλμένα με αυτό, και κρίνοντάς τους ως ένα. Εδώ επιτίθεσαι στον Θεό, διότι αν ο Υιός Του είναι μόνο ένα σώμα, τότε το ίδιο πρέπει να είναι κι Αυτός. Είναι αδιανόητο ο δημιουργός είναι εντελώς διαφορετικός από την δημιουργία του.

5. Αν ο Θεός είναι ένα σώμα, τότε ποιο πρέπει να είναι το σχέδιό Του για την σωτηρία; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από τον θάνατο; Και προσπαθώντας να Τον παρουσιάσουμε ως συγγραφέα της ζωής και όχι του θανάτου, Αυτός δεν είναι παρά ένας ψεύτης και απατεώνας, γεμάτος ψεύτικες υποσχέσεις και προσφέρει ψευδαισθήσεις στην θέση της αλήθειας. Η επίδοξη πραγματικότητα του σώματος κάνει αυτή την άποψη για τον Θεό πολύ πειστική. Μάλιστα, αν το σώμα ήταν αληθινό, θα ήταν δύσκολο πραγματικά να ξεφύγουμε από αυτό το συμπέρασμα. Και κάθε πικρία που κρατάς επιμένει ότι το σώμα είναι αληθινό. Παραβλέπει ολοκληρωτικά τι είναι ο αδελφός σου. Ενισχύει την πίστη σου ότι είναι ένα σώμα, και τον καταδικάζει γι αυτό. Και επιβεβαιώνει ότι η σωτηρία του πρέπει να είναι ο θάνατος, προβάλλοντας αυτή την επίθεση στον Θεό, και αποδίδοντάς Του την ευθύνη γι αυτό.

6. Σε αυτή την πολύ προσεκτικά προετοιμασμένη αρένα, όπου τα θυμωμένα ζώα αναζητούν το θήραμά τους και το έλεος δεν μπορεί να εισέλθει, το εγώ έρχεται να σε σώσει. Ο Θεός σε έφτιαξε σώμα. Πολύ καλά. Ας το δεχτούμε αυτό και ας χαρούμε. Σαν σώμα, μην αφήσεις τον εαυτό σου να στερηθεί αυτά που προσφέρει το σώμα. Πάρε τα λίγα που μπορείς να αποκτήσεις. Ο Θεός δεν σου έδωσε τίποτα. Το σώμα είναι ο μόνος σου σωτήρας. Αυτός είναι ο θάνατος του Θεού και της σωτηρίας σου.

7. Αυτή είναι η παγκόσμια πίστη του κόσμου που βλέπεις. Μερικοί μισούν το σώμα, και προσπαθούν να το πληγώσουν και να το ταπεινώσουν. Άλλοι αγαπούν το σώμα, και προσπαθούν να το δοξάσουν και να το εξυψώσουν. Αλλά όσο το σώμα στέκει στο κέντρο της αντίληψης που έχεις για τον εαυτό σου, επιτίθεσαι στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία, και κρατάς τις πικρίες σου εναντίον Αυτού και της δημιουργίας Του, έτσι ώστε να μην μπορέσεις ν’ ακούσεις την Φωνή της αλήθειας και να Την καλωσορίσεις ως Φίλη. Ο σωτήρας που έχεις επιλέξει παίρνει την δική Του θέση. Αυτός είναι ο φίλος σου ∙ και Εκείνος είναι εχθρός σου.

8. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να σταματήσουμε αυτές τις παράλογες επιθέσεις στην σωτηρία. Θα προσπαθήσουμε , αντί γι αυτό, να την καλωσορίσουμε. Η ανάποδη αντίληψή σου ήταν καταστροφική για την ειρήνη του νου σου. Έβλεπες τον εαυτό σου μέσα σε ένα σώμα και την αλήθεια έξω από σένα, κλειδωμένη μακριά από την επίγνωση σου από τους περιορισμούς του σώματος. Τώρα προσπαθούμε να το δούμε αυτό διαφορετικά.

9. Το φως της αλήθειας είναι μέσα μας, εκεί όπου τοποθετήθηκε από τον Θεό. Το σώμα είναι αυτό που είναι έξω από εμάς, και δεν μας απασχολεί. Το να είμαστε χωρίς σώμα σημαίνει ότι είμαστε στην φυσική μας κατάσταση. Το ν’ αναγνωρίσουμε το φως της αλήθειας μέσα σε μας σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας έτσι όπως είμαστε. Το να βλέπουμε τον Εαυτό μας ξεχωριστά από το σώμα σημαίνει ότι δίνουμε τέλος στην επίθεση εναντίον του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία, και ότι το αποδεχόμαστε. Και όποτε το δικό Του σχέδιο γίνεται δεκτό, έχει ήδη διεκπεραιωθεί.

10. Ο στόχος μας σήμερα στις πιο εκτεταμένες περιόδους πρακτικής είναι να αποκτήσουμε επίγνωση ότι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία έχει ήδη εκπληρωθεί μέσα σε μας. Για να πετύχουμε αυτό τον στόχο πρέπει να αντικαταστήσουμε την επίθεση με την αποδοχή. Όσο του επιτιθέμαστε, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποιο είναι το σχέδιο του Θεού για μας. Επομένως επιτιθέμαστε σε αυτό δεν αναγνωρίζουμε. Τώρα προσπαθούμε να αφήσουμε κατά μέρος την κρίση, και να ρωτήσουμε ποιο είναι το σχέδιο του Θεού για μας:

Τι είναι η σωτηρία, Πατέρα; Δεν γνωρίζω. Πες μου, ώστε να μπορέσω να καταλάβω.

Έπειτα θα περιμένουμε με ησυχία για την απάντησή Του. Έχουμε επιτεθεί στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία χωρίς να θέλουμε ν’ ακούσουμε τι είναι. Έχουμε φωνάξει τα παράπονά μας τόσο δυνατά που δεν ακούσαμε την Φωνή Του. Έχουμε χρησιμοποιήσει τις πικρίες μας για να κλείσουμε τα μάτια μας και να σταματήσουμε τ’ αυτιά μας.

11. Τώρα επιθυμούμε να δούμε, ν’ ακούσουμε και να μάθουμε. «Τι είναι η σωτηρία, Πατέρα;» Ρώτησε και θα πάρεις απάντηση. Αναζήτησε και θα βρεις. Δεν ρωτούμε πια το εγώ τι είναι η σωτηρία και που να την βρούμε. Το ζητάμε από την αλήθεια. Να είσαι βέβαιος, λοιπόν, ότι η απάντηση θα είναι αληθινή εξαιτίας Αυτού στον οποίο απευθύνεις την ερώτηση.

12. Όποτε νιώθεις ότι η εμπιστοσύνη σου κλονίζεται και την ελπίδα της επιτυχίας να τρεμοπαίζει με κίνδυνο να σβήσει, επανάλαβε την ερώτησή σου και το αίτημά σου, και θυμήσου ότι ρωτάς τον απεριόριστο Δημιουργό του άπειρου, ο Οποίος σε δημιούργησε σαν τον Εαυτό Του:

Τι είναι η σωτηρία, Πατέρα; Δεν γνωρίζω. Πες μου, ώστε να μπορέσω να καταλάβω.

Αυτός θα σου απαντήσει. Να είσαι αποφασισμένος ν’ ακούσεις.

13. Μια ή δύο μικρότερες περίοδοι πρακτικής κάθε ώρα είναι αρκετοί για σήμερα, εφόσον είναι κάπως μεγαλύτερες από ό,τι συνήθως. Αυτές οι ασκήσεις θα πρέπει ν’ αρχίζουν έτσι:

Το να κρατώ πικρίες είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία. Ας το αποδεχτώ αντί να του επιτίθεμαι. Τι είναι η σωτηρία, Πατέρα;

Έπειτα περίμενε περίπου ένα λεπτό με ησυχία, κατά προτίμηση με τα μάτια σου κλειστά, και άκουσε την απάντησή Του.