ΜΑΘΗΜΑ 52

Η σημερινή επανάληψη καλύπτει τις εξής ιδέες:

Μάθημα 6
Είμαι ταραγμένος επειδή βλέπω αυτό που δεν βρίσκεται εκεί.

Η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ τρομακτική. Δεν θα ήταν δυνατόν να με ταράξει. Η πραγματικότητα φέρει μόνο την απόλυτη γαλήνη. Όταν είμαι ταραγμένος, αυτό συμβαίνει επειδή έχω αντικαταστήσει την πραγματικότητα με ψευδαισθήσεις που εγώ έχω επινοήσει. Οι ψευδαισθήσεις μου προκαλούν ανησυχία διότι τους έχω προσδώσει πραγματικότητα, και έτσι θεωρώ την πραγματικότητα ψευδαίσθηση. Τίποτα από την δημιουργία του Θεού δεν επηρεάζεται με κανένα τρόπο από τη δική μου σύγχυση. Πάντα ταράζομαι για το τίποτα.

Μάθημα 7
Βλέπω μόνο το παρελθόν.

Καθώς κοιτώ γύρω μου, καταδικάζω τον κόσμο που βλέπω. Αυτό το ονομάζω όραση. Κρατώ το παρελθόν ενάντια σε όλους και όλα, κάνοντάς τους εχθρούς μου. Όταν συγχωρήσω τον εαυτό μου και θυμηθώ Ποιος είμαι, τότε θα ευλογώ τους πάντες και τα πάντα όσα βλέπω. Δεν θα υπάρχει πια παρελθόν, και ως εκ τούτου ούτε εχθροί. Και θα κοιτώ με αγάπη όλα όσα δεν μπορούσα να δω πριν.

Μάθημα 8
Ο νους μου είναι απασχολημένος με σκέψεις για το παρελθόν.

Βλέπω μόνο τις δικές μου σκέψεις, και ο νους μου είναι απασχολημένος με το παρελθόν. Τότε, τι μπορώ να δω έτσι όπως είναι πραγματικά; Ας θυμηθώ ότι κοιτώ το παρελθόν για να εμποδίσω το παρόν να ανατείλει στο μυαλό μου. Ας καταλάβω ότι προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τον χρόνο εναντίον του Θεού. Ας μάθω να παραδίδω το παρελθόν, συνειδητοποιώντας ότι κάνοντάς το δεν παραιτούμαι από τίποτα.

Μάθημα 9
Δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα.

Εφόσον δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν βλέπω τίποτα. Μπορώ να δω μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Η επιλογή δεν είναι αν θα βλέπω το παρελθόν ή το παρόν ∙ η επιλογή βρίσκεται απλά στο αν θα βλέπω ή όχι. Αυτό που έχω επιλέξει να βλέπω μου έχει κοστίσει την πραγματική όραση. Τώρα επιλέγω να μπορέσω να δω πάλι .


Μάθημα 10
Οι σκέψεις μου δεν σημαίνουν τίποτα.

Δεν έχω ιδιαίτερες σκέψεις. Και όμως οι σκέψεις που αναγνωρίζω είναι μόνο οι ιδιαίτερες. Τι μπορούν να σημαίνουν αυτές οι σκέψεις; Δεν υπάρχουν, γι αυτό δεν σημαίνουν τίποτα. Όμως ο νους μου είναι μέρος της δημιουργίας, μέρος του Δημιουργού του. Δεν θα ήταν καλύτερα να ενωθώ με την σκέψη του σύμπαντος παρά να καλύπτω αυτό που είναι πραγματικά δικό μου με τις αξιολύπητες και χωρίς νόημα «ιδιαίτερες» σκέψεις μου;