ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.

- Από το Κεφάλαιο 2, Section V: The Function of the Miracle Worker-

Πριν ετοιμαστούν να αναλάβουν την λειτουργία τους σε αυτό τον κόσμο οι εργάτες των θαυμάτων, είναι βασικό να καταλάβουν πλήρως τον φόβο για την απελευθέρωση. Ειδάλλως μπορεί να καλλιεργούν ασυναίσθητα την πεποίθηση ότι η απελευθέρωση είναι αιχμαλωσία, μια άποψη που είναι ήδη πολύ διαδεδομένη. Αυτή η παρεξήγηση προκύπτει με την σειρά της από την πεποίθηση ότι η βλάβη μπορεί να περιοριστεί στο σώμα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του γενεσιουργού φόβου ότι ο νους μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά τα σφάλματα δεν έχει βάση, διότι ο εσφαλμένες δημιουργίες του νου δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η αναγνώριση είναι πολύ πιο προστατευτικό εργαλείο από οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχυσης επιπέδων, διότι εισάγει την διόρθωση στο επίπεδο του σφάλματος. Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί, και ότι η διόρθωση ανήκει στο επίπεδο της σκέψης. Επιπροσθέτως, για να ενισχύσουμε μια προγενέστερη δήλωση, το πνεύμα είναι ήδη τέλειο άρα δεν χρειάζεται διόρθωση. Το σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο σαν εργαλείο μάθησης για το νου. Αυτό το εργαλείο μάθησης δεν υπόκειται από μόνο του σε σφάλματα, διότι δεν μπορεί να δημιουργήσει. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η μόνη δημιουργική εφαρμογή που είναι πραγματικά σημαντική, είναι να προτρέψουμε το νου να παραιτηθεί από τις εσφαλμένες δημιουργίες του.
Μαγεία είναι η απρόσεκτη ή εσφαλμένη δημιουργική χρήση του νου. Τα σωματικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε εσφαλμένη δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε σωματικά θεραπευτικά τεχνάσματα, διότι αυτά δεν γίνεται να τα παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.
Έχω ήδη πει ότι τα θαύματα είναι εκφράσεις του νου σε κατάσταση θαύματος, και αυτή η κατάσταση σημαίνει ορθότητα του νου. Όσοι βρίσκονται σε ορθή κατάσταση του νου, δεν υπερυψώνουν ούτε υποτιμούν το νου του εργάτη των θαυμάτων ή του αποδέκτη των θαυμάτων. Όμως, σαν διόρθωση, το θαύμα δεν χρειάζεται να περιμένει τον ορθότητα του νου του αποδέκτη. Μάλιστα, σκοπός του είναι να τον επαναφέρει στον ορθό νου. Είναι πάντως βασικό, ο εργάτης των θαυμάτων να βρίσκεται σε ορθό νου, έστω για λίγο, ειδάλλως δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον ορθό νου σε κάποιον άλλο.
Ο θεραπευτής που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν οι τάσεις σου στο έργο των θαυμάτων δεν λειτουργούν σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ορθότητα του νου είναι θεραπεία.
Η μόνη ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις ότι ο νους είναι το μόνο δημιουργικό επίπεδο, και ότι τα σφάλματά του θεραπεύονται από την Επανόρθωση. Μόλις το δεχτείς αυτό, ο νους μπορεί μόνο να θεραπεύει. Όταν αρνηθείς στο νου σου οιοδήποτε αρνητικό δυναμικό και αποκαταστήσεις τις καθαρά εποικοδομητικές του δυνάμεις, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση που ακυρώνει την σύγχυση επιπέδων των άλλων. Τότε το μήνυμα που τους δίνεις είναι η αλήθεια, ότι δηλαδή και ο δικός τους νους είναι δημιουργικός κατά τον ίδιο τρόπο, και ότι οι εσφαλμένες λειτουργίες τους δεν μπορούν να τους βλάψουν. Επιβεβαιώνοντας αυτό απελευθερώνεις το νου από την υπερεκτίμηση του δικού του μαθησιακού εργαλείου (του σώματος), και επαναφέρεις το νου στην θέση του μαθητή που του αρμόζει.
Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι το σώμα δεν μαθαίνει, όπως και δεν δημιουργεί. Σαν μαθησιακό εργαλείο, απλά ακολουθεί τον μαθητή, αλλά αν του δοθεί λανθασμένα πρωτοβουλία, γίνεται σοβαρό εμπόδιο στην ίδια την μάθηση που πρέπει να διευκολύνει. Μόνο ο νους είναι ικανός για φώτιση. Το πνεύμα είναι ήδη φωτισμένο και το σώμα από μόνο του είναι πολύ συμπαγές. Παρόλα αυτά, ο νους μπορεί να φέρει την φώτιση του στο σώμα αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι αυτό ο μαθητής, άρα η μάθηση δεν είναι δικαιοδοσία του. Εν τούτοις, το σώμα εύκολα ευθυγραμμίζεται με ένα νου που έχει μάθει να κοιτά πέρα από αυτό, προς το φως.
Η διορθωτική μάθηση πάντα αρχίζει με την αφύπνιση του νου, και την απομάκρυνση από την πίστη στην σωματική όραση. Αυτό συχνά συνεπάγεται φόβο, διότι φοβάσαι αυτό που θα σου δείξει η πνευματική όραση σου. Είπα και πριν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δει σφάλμα, και ότι είναι ικανό να βλέπει μόνο πέρα από αυτό, προς την άμυνα της Επανόρθωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, όμως αυτή η δυσφορία δεν είναι η τελική έκβαση της αντίληψης. Όταν επιτραπεί στο Άγιο Πνεύμα να δει πέρα από την σπίλωση του ιερού αδύτου του Θεού, Αυτό βλέπει αμέσως προς την Επανόρθωση. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται Αυτό, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει φόβο. Όλα όσα απορρέουν από την πνευματική επίγνωση απλά διοχετεύονται προς διόρθωση. Η δυσφορία προκαλείται μόνο και μόνο για να φέρει την ανάγκη για διόρθωση στην επίγνωση.
Ο φόβος προς την θεραπεία προκύπτει στο τέλος από κάποια απροθυμία να δεχτείς αναμφίβολα ότι η θεραπεία είναι αναγκαία. Αυτά που βλέπουν τα μάτια του σώματος δεν είναι διορθωτικά, και ούτε το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί με κάποιο τέχνασμα ορατό από αυτά. Όσο πιστεύεις σε ό,τι σου δείχνουν τα μάτια του σώματος, οι προσπάθειες σου για διόρθωση θα παίρνουν λάθος κατεύθυνση. Η πραγματική όραση θα επισκιάζεται, διότι δεν αντέχεις να δεις το δικό σου σπιλωμένο ιερό άδυτο. Αλλά εφόσον το άδυτο έχει σπιλωθεί, η κατάστασή σου γίνεται διπλά επικίνδυνη εκτός κι αν την αντιληφθείς.
Η θεραπεία είναι μια ικανότητα που αναπτύχθηκε μετά τον διαχωρισμό, πριν από τον οποίο δεν ήταν απαραίτητη. Όπως όλες οι πλευρές της πίστης στο χρόνο και τον χώρο, είναι προσωρινή. Όμως, όσο παραμένει ο χρόνος, η θεραπεία χρειάζεται σαν μέσο προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι η θεραπεία βασίζεται στην φιλανθρωπία, και η φιλανθρωπία είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι στην τελειότητα κάποιου άλλου ακόμα κι αν δεν την αντιλαμβάνεσαι μέσα σε σένα. Οι περισσότερες από τις πιο ευγενείς αντιλήψεις για τις οποίες είσαι ικανός τώρα βασίζονται στο χρόνο. Η φιλανθρωπία είναι μια πραγματικά πιο αδύναμη αντανάκλαση κάποιας πολύ πιο ισχυρής επένδυσης στην αγάπη που βρίσκεται πολύ πέρα οποιασδήποτε μορφής φιλανθρωπίας μπορείς να συλλάβεις μέχρι τώρα. Η φιλανθρωπία είναι πολύ βασική για την ορθότητα του νου με την περιορισμένη έννοια που μπορείς να πετύχεις τώρα.
Η φιλανθρωπία είναι ένας τρόπος να βλέπεις κάποιον σαν να έχει ήδη υπερβεί πολύ τα πραγματικά επιτεύγματά του μέσα στον χρόνο. Εφόσον η δική του σκέψη είναι λανθασμένη δεν μπορεί να δει από μόνος του την Επανόρθωση, ειδάλλως δεν θα χρειαζόταν την φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία που του χαρίζεται είναι από την μια πλευρά μια αναγνώριση ότι χρειάζεται βοήθεια, και από την άλλη μια αναγνώριση ότι θα την δεχτεί. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υποδηλώνουν την εξάρτησή τους από τον χρόνο, κάνοντας προφανές ότι η φιλανθρωπία ακόμα βρίσκεται εντός των περιορισμών αυτού του κόσμου. Είπα και πριν ότι μόνο η αποκάλυψη υπερβαίνει τον χρόνο. Το θαύμα, σαν έκφραση φιλανθρωπίας, μπορεί μόνο να τον επισπεύσει. Εν τούτοις, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όποτε προσφέρεις ένα θαύμα σε κάποιον άλλο, συντομεύεις τα βάσανα και των δυο σας. Αυτό διορθώνει αναδρομικά, όπως και προοδευτικά.