Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Η ιδανική Σχέση Ασθενή – Θεραπευτή


VII. The Ideal Patient-Therapist Relationship
VII. Η ιδανική Σχέση Ασθενή – Θεραπευτή.


1. Ποιος, λοιπόν, είναι ο θεραπευτής, και ποιος είναι ο ασθενής; Στο τέλος, ο καθένας είναι και τα δύο. Αυτός που χρειάζεται θεραπεία πρέπει να θεραπεύει. Γιατρέ, θεράπευσε τον εαυτό σου. Ποιος άλλος υπάρχει να θεραπεύσεις; Και ποιος άλλος χρειάζεται θεραπεία; Ο κάθε ασθενής που έρχεται σε έναν ψυχοθεραπευτή του προσφέρει μια ευκαιρία να θεραπεύσει τον εαυτό του. Αυτός είναι επομένως ο θεραπευτής του. Και ο κάθε θεραπευτής πρέπει να μάθει να θεραπεύει από τον κάθε ασθενή που έρχεται σε αυτόν. Επομένως αυτός γίνεται ο ασθενής του. Ο Θεός δεν γνωρίζει από διαχωρισμό. Αυτό που γνωρίζει είναι μόνο ότι έχει έναν Υιό. Η γνώση Του αντανακλάται στην ιδανική σχέση ασθενή – θεραπευτή. Ο Θεός έρχεται σε αυτόν που καλεί, και σε Αυτόν αναγνωρίζει αυτός τον Εαυτό Του.
2. Σκέψου προσεκτικά, δάσκαλε και θεραπευτή, για ποιον προσεύχεσαι, και ποιος χρειάζεται θεραπεία. Διότι η ψυχοθεραπεία είναι προσευχή, και η θεραπεία είναι ο στόχος και το αποτέλεσμά της. Τι άλλο είναι η προσευχή εκτός από η ένωση νοών σε μια σχέση μέσα στην οποία μπορεί να εισέλθει ο Χριστός; Αυτός είναι ο οίκος Του, μέσα στον οποίο Τον προσκαλεί η ψυχοθεραπεία. Τι σημαίνει ίαση των συμπτωμάτων, όταν εκεί υπάρχει πάντα ένα άλλο για να το επιλέξεις; Αλλά μόλις ο Χριστός εισέλθει, τι άλλη επιλογή υπάρχει εκτός από το να Τον κρατήσεις εκεί; Δεν  υπάρχει ανάγκη για κάτι περισσότερο από αυτό, διότι αυτό είναι τα πάντα. Η θεραπεία είναι εδώ, όπως και η ευτυχία και η ειρήνη. Αυτά είναι τα «συμπτώματα» της ιδανικής σχέσης ασθενή – θεραπευτή, που αντικαθιστούν εκείνα με τα οποία ο ασθενής ήρθε να ζητήσει βοήθεια.
3. Η διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε αυτή την σχέση είναι στην πραγματικότητα μία στην οποία ο ψυχοθεραπευτής μέσα στην καρδιά του λέει στον ασθενή ότι όλες οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί, μαζί με τις δικές του. Ποια θα μπορούσε να είναι η διαφορά ανάμεσα στην θεραπεία και την συγχώρεση; Μόνο ο Χριστός συγχωρεί, γνωρίζοντας την αθωότητά Του. Η όρασή Του θεραπεύει την αντίληψη και η ασθένεια εξαφανίζεται. Ούτε θα επιστρέψει ξανά, μόλις η αιτία της έχει απομακρυνθεί. Αυτό, όμως, χρειάζεται την βοήθεια ενός πολύ προχωρημένου ψυχοθεραπευτή, ικανού να ενωθεί με τον ασθενή σε μια ιερή σχέση στην οποία κάθε αίσθηση διαχωρισμού τελικά ξεπερνιέται.
4. Γι αυτό, ένα πράγμα μόνο χρειάζεται. Ο ψυχοθεραπευτής δεν συγχέει τον εαυτό του με κανένα τρόπο με τον Θεό. Όλοι οι «αθεράπευτοι θεραπευτές» κάνουν αυτή την βασική σύγχυση με την μία ή την άλλη μορφή, διότι πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους ως αυτοδημιούργητους μάλλον παρά Θεό – δημιούργητους. Αυτή η σύγχυση σπάνια έρχεται, αν έρθει ποτέ στην επίγνωση, ειδάλλως ο αθεράπευτος θεραπευτής θα γινόταν αμέσως ένας δάσκαλος του Θεού, αφιερώνοντας την ζωή του στην λειτουργία της αληθινής θεραπείας. Πριν φτάσει σε αυτό το σημείο, θεωρούσε ότι αυτός ήταν επί κεφαλής της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας και επομένως υπεύθυνος για το αποτέλεσμά της. Τα σφάλματα του ασθενούς του γίνονταν έτσι οι δικές του αποτυχίες, και η ενοχή γινόταν η επικάλυψη, σκοτεινή και ισχυρή, γι αυτό που θα έπρεπε να είναι η Ιερότητα του Χριστού. Η ενοχή είναι αναπόφευκτη σε εκείνους που χρησιμοποιούν την δική τους κρίση για να πάρουν τις αποφάσεις τους. Η ενοχή είναι αδύνατη σε κείνους μέσω των οποίων μιλά το Άγιο Πνεύμα. 
5. Το ξεπέρασμα της ενοχής είναι ο αληθινός στόχος της ψυχοθεραπείας και προφανής στόχος της συγχώρεσης. Σε αυτό φαίνεται καθαρά η ενότητά τους. Ωστόσο ποιος θα μπορούσε να βιώσει το τέλος της ενοχής αν νοιώθει υπεύθυνος για τον αδελφό του στον ρόλο τού καθοδηγητή γι αυτόν; Μια τέτοια λειτουργία προϋποθέτει μια γνώση που κανένας δεν μπορεί να έχει ∙ μια βεβαιότητα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, και για όλες τις επιδράσεις που μπορούν να συμβούν σε αυτά. Μόνο από αυτή την παντογνωστική άποψη θα μπορούσε να είναι δυνατός ένας τέτοιος ρόλος. Καμία αντίληψη δεν είναι παντογνωστική, ούτε είναι ο μικροσκοπικός εαυτός κάποιου μόνος σε ολόκληρο το σύμπαν ικανός να ισχυριστεί ότι έχει τέτοια σοφία παρά μόνο στην τρέλα. Το ότι πολλοί ψυχοθεραπευτές είναι τρελοί είναι προφανές. Κανένας αθεράπευτος θεραπευτής δεν μπορεί να είναι απόλυτα στα λογικά του.
6. Ωστόσο είναι το ίδιο παρανοϊκό να μην δέχεσαι μια λειτουργία που σου έχει δώσει ο Θεός όσο και το να επινοείς μια που Αυτός δεν σου έδωσε. Ο προχωρημένος ψυχοθεραπευτής με κανέναν τρόπο δεν μπορεί ποτέ να αμφισβητεί την δύναμη που βρίσκεται μέσα του. Ούτε αμφισβητεί την Πηγή της. Καταλαβαίνει ότι όλη δύναμη στην γη και στον Ουρανό ανήκουν σε αυτόν εξαιτίας αυτού που είναι. Και είναι αυτό που είναι εξαιτίας του Δημιουργού του, του Οποίου η Αγάπη είναι μέσα του και ο Οποίος δεν γίνεται να αποτύχει. Σκέψου τι σημαίνει αυτό ∙ έχει τα δώρα του Θεού του Ίδιου για να τα δώσει. Οι ασθενείς του είναι οι άγιοι του Θεού, που επικαλούνται την οσιότητά του για να την κάνουν δική τους. Και καθώς τους την δίνει, αυτοί βλέπουν το λαμπρό πρόσωπο του Χριστού να τους ανταποδίδει το βλέμμα τους.
7. Οι παράφρονες, νομίζοντας ότι είναι ο Θεός, δεν φοβούνται να προσφέρουν την αδυναμία στον Υιό του Θεού. Αλλά αυτό που βλέπουν σε αυτόν εξαιτίας αυτού, το φοβούνται πραγματικά. Ο αθεράπευτος ψυχοθεραπευτής δεν γίνεται να μην φοβάται τους ασθενείς του, και να μην τους υποπτεύεται για την προδοσία που βλέπει στον εαυτό του. Προσπαθεί να θεραπεύσει, κι έτσι μπορεί κάποιες φορές να το κάνει. Αλλά δεν θα πετύχει παρά μόνο σε κάποιο βαθμό και για λίγο. Αυτός δεν βλέπει τον Χριστό μέσα σε αυτόν που καλεί. Τι απάντηση μπορεί να δώσει σε κάποιον που του φαίνεται άγνωστος ∙ ξένος προς την αλήθεια και φτωχό σε σοφία, χωρίς τον θεό που πρέπει να του αποδώσει; Δες τον Θεό σου μέσα σε αυτόν, διότι αυτό που βλέπεις θα είναι η Απάντησή σου.
8. Σκέψου τι σημαίνει πραγματικά η ένωση δύο αδελφών. Και μετά ξέχνα τον κόσμο και όλους αυτούς του μικρούς θριάμβους του και τα όνειρα του θανάτου. Τα όμοια είναι ένα, και τίποτα τώρα δεν μπορεί να έρθει στην μνήμη από τον κόσμο της ενοχής. Ο χώρος γίνεται ναός, και ο δρόμος ένας χείμαρρος από αστέρια που ξεπλένει ανάλαφρα όλα τα αρρωστημένα όνειρα. Η θεραπεία έχει τελειώσει, διότι αυτό που είναι τέλειο δεν χρειάζεται θεραπεία, και τι είναι αυτό που παραμένει να συγχωρεθεί εκεί όπου δεν υπάρχει αμαρτία;
9. Να είσαι ευγνώμων, ψυχοθεραπευτή, που μπορείς να βλέπεις τέτοια πράγματα, αν μόνο καταλάβεις τον σωστό σου ρόλο. Αλλά αν αποτύχεις σε αυτό, έχεις αρνηθεί ότι ο Θεός σε δημιούργησε, άρα δεν θα ξέρεις ότι είσαι ο Υιός Του. Ποιος είναι ο αδελφός σου τώρα; Ποιος άγιος μπορεί να έρθει να σε πάρει σπίτι μαζί του; Έχασες τον δρόμο. Και μπορείς τώρα να περιμένεις να δεις σε αυτόν κάποια απάντηση που εσύ αρνήθηκες να δώσεις; Θεράπευε και θεραπεύσου. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή μονοπατιών που να μπορούν ποτέ να οδηγήσουν στην ειρήνη. Ω άφησε τον ασθενή σου να εισέλθει, διότι αυτός έχει έρθει σε σένα από τον Θεό. Δεν είναι η ιερότητά του αρκετή για να ξυπνήσει την μνήμη Εκείνου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...