Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Η ΙΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ - ΟΙ ΔΥΟ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

Η ΙΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ

ΟΙ ΔΥΟ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

- Από το Κεφάλαιο 15, I. THE TWO USES OF TIME -

1. Μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει να μην έχεις έγνοιες, ανησυχίες, ή άγχος, και να είσαι απλά απόλυτα ήρεμος και ήσυχος όλη την ώρα; Και όμως, αυτός είναι ο σκοπός του χρόνου ∙ να μάθεις αυτό και μόνο και τίποτα περισσότερο. Ο Δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με την διδασκαλία Του μέχρι αυτή να αποτελεί όλη σου την μάθηση. Αυτός δεν θα έχει εκπληρώσει την διδασκαλική Του λειτουργία μέχρι εσύ να έχεις γίνει ένας τόσο συνεπής μαθητής ώστε να μαθαίνεις μόνο από Αυτόν. Όταν αυτό θα έχει συμβεί, τότε πια δεν θα χρειάζεσαι δάσκαλο ή τον χρόνο μέσα στον οποίο να μαθαίνεις.

2. Μία πηγή αποθάρρυνσης που αντιλαμβάνεσαι και από την οποία μπορεί να υποφέρεις είναι η πίστη σου ότι αυτό χρειάζεται χρόνο, και ότι τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του Αγίου Πνεύματος βρίσκονται μακριά στο μέλλον. Δεν είναι έτσι. Διότι το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τον χρόνο με τον δικό Του τρόπο, και δεν δεσμεύεται από αυτόν. Ο χρόνος είναι φίλος Του στην διδασκαλία. Ο χρόνος δεν αναλώνει το Άγιο Πνεύμα όπως αναλώνει εσένα. Και όλη η σπατάλη που φαίνεται πως φέρνει ο χρόνος μαζί του οφείλεται μόνο στην ταύτισή σου με το εγώ, το οποίο χρησιμοποιεί τον χρόνο για να σε πείσει για το αναπόφευκτο του στόχου και το τέλος της διδασκαλίας. Για το εγώ ο στόχος είναι ο θάνατος, ο οποίος είναι το τέλος του. Αλλά για το Άγιο Πνεύμα ο στόχος είναι η ζωή, η οποία δεν έχει τέλος.

3. Το εγώ είναι σύμμαχος του χρόνου, αλλά όχι φίλος του. Διότι είναι εξίσου δύσπιστο με τον θάνατο όσο είναι και με την ζωή, και αυτό που θέλει για σένα, το ίδιο δεν μπορεί να το αντέξει. Το εγώ θέλει εσένα νεκρό, αλλά όχι τον εαυτό του. Το αποτέλεσμα της παράξενης θρησκείας του πρέπει επομένως να είναι η βεβαιότητα ότι μπορεί να σε καταδιώκει και πέρα από τον τάφο. Και εξαιτίας της απροθυμίας του να βρεις την ειρήνη ακόμα και στον θάνατο, σου προσφέρει αθανασία στην κόλαση. Σου μιλά για τον Παράδεισο, αλλά σε διαβεβαιώνει ότι ο Παράδεισος δεν είναι για σένα. Πως μπορούν οι ένοχοι να έχουν ελπίδες για τον Παράδεισο;

4. Η πίστη στην κόλαση είναι αναπόφευκτη για εκείνους που ταυτίζονται με το εγώ. Οι εφιάλτες τους και οι φόβοι τους όλοι συνδέονται με αυτή. Το εγώ διδάσκει ότι η κόλαση είναι στο μέλλον, διότι προς τα εκεί κατευθύνεται όλη η διδασκαλία του. Η κόλαση είναι ο στόχος του. Διότι παρόλο που το εγώ στοχεύει στον θάνατο και στην διάλυση ως τέλος, το ίδιο δεν το πιστεύει. Ο στόχος του θανάτου, τον οποίο λαχταρά για σένα, το αφήνει ανικανοποίητο. Όλοι όσοι ακολουθούν την διδασκαλία του εγώ είναι με τον φόβο του θανάτου. Εν τούτοις, αν ο θάνατος θεωρείτο ως απλά ένα τέλος για τον πόνο, θα προξενούσε φόβο; Έχουμε δει και παλαιότερα αυτό την παράξενη αντίφαση στο σύστημα σκέψης του εγώ, αλλά ποτέ τόσο ξεκάθαρα όσο εδώ. Διότι το εγώ πρέπει να φαίνεται ότι κρατά τον φόβο μακριά από σένα για να διατηρήσει την υποστήριξή σου. Όμως, πρέπει να παράγει και φόβο για να συντηρήσει τον εαυτό του. Και πάλι, το εγώ προσπαθεί, και πολύ συχνά τα καταφέρνει, να κάνει και τα δύο, χρησιμοποιώντας την αποσύνδεση για να κρατήσει μαζί τους αντικρουόμενους στόχους του έτσι ώστε να φαίνονται ότι είναι συμφιλιωμένοι. Το εγώ διδάσκει αυτό: Ο θάνατος είναι το τέλος για όσο διαρκεί η ελπίδα του Παραδείσου. Όμως, επειδή εσύ και το εγώ δεν μπορείτε να διαχωριστείτε, κι επειδή αυτό δεν μπορεί να διανοηθεί τον δικό του θάνατο, θα εξακολουθεί να σε καταδιώκει, διότι η ενοχή είναι αιώνια. Αυτή είναι η εκδοχή του εγώ για την αθανασία. Και αυτό είναι που υποστηρίζει η εκδοχή του εγώ για τον χρόνο.

5. Το εγώ διδάσκει ότι ο Ουρανός είναι εδώ και τώρα διότι το μέλλον είναι η κόλαση. Ακόμα κι όταν επιτίθεται με τόση αγριότητα που προσπαθεί να πάρει την ζωή κάποιου που νομίζει ότι η δική του είναι η μόνη φωνή, μιλάει για την κόλαση ακόμα και σε αυτόν. Διότι του λέει πως η κόλαση είναι εδώ επίσης, και τον παρακινεί να πηδήσει από την κόλαση στην λήθη. Ο μόνος χρόνος που το εγώ επιτρέπει ανενόχλητα σε κάποιον να κοιτάξει, είναι το παρελθόν. Και ακόμα κι εκεί, η μόνη του αξία είναι ότι δεν υπάρχει πια.

6. Πόσο αποκαρδιωτική και απελπιστική είναι η χρήση του χρόνου από το εγώ! Και πόσο τρομακτική! Διότι κάτω από την φανατική επιμονή του ότι το παρελθόν και το μέλλον να είναι τα ίδια, κρύβεται μια πολύ πιο ύπουλη απειλή προς την ειρήνη. Το εγώ δεν διαφημίζει την τελική απειλή του, διότι θέλει όλοι του οι οπαδοί να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να τους προσφέρει διαφυγή. Αλλά η πίστη στην ενοχή πρέπει να οδηγεί στην πίστη στην κόλαση, και πάντα το κάνει. Ο μόνος τρόπος που το εγώ επιτρέπει στον φόβο της κόλασης να βιωθεί είναι να φέρει την κόλαση εδώ, αλλά πάντα σαν μια πρόγευση του μέλλοντος. Διότι κανένας που θεωρεί ότι αξίζει την κόλαση δεν μπορεί να πιστέψει ότι η τιμωρία θα τελειώσει με ειρήνη.

7. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει αυτό: Δεν υπάρχει κόλαση. Η κόλαση είναι μόνο αυτό που έχει κάνει στο παρόν το εγώ. Η πίστη στην κόλαση είναι αυτό που σε εμποδίζει να κατανοήσεις το παρόν, διότι το φοβάσαι. Το Άγιο Πνεύμα σε οδηγεί σταθερά προς τον Παράδεισο όπως το εγώ σε οδηγεί στην κόλαση. Διότι το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο γνωρίζει μόνο το παρόν, το χρησιμοποιεί για να καταργήσει τον φόβο με τον οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει το παρόν άχρηστο. Δεν υπάρχει διαφυγή από τον φόβο με την χρήση του χρόνου από το εγώ. Διότι ο χρόνος, σύμφωνα με την διδασκαλία του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διδακτικό τέχνασμα για την παρασκευή της ενοχής μέχρι που αυτή να συμπεριλάβει τα πάντα, απαιτώντας εκδίκηση για πάντα.

8. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να καταργήσει όλα αυτά τώρα. Ο φόβος δεν είναι του παρόντος, αλλά μόνο του παρελθόντος και του μέλλοντος, τα οποία δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει φόβος στο παρόν όταν η κάθε στιγμή στέκει καθαρή και χωρισμένη από το παρελθόν, δίχως την σκιά του να φτάνει στο μέλλον. Η κάθε στιγμή είναι μια καθαρή, αμόλυντη γέννηση, κατά την οποία ο Υιός του Θεού αναδύεται από το παρελθόν στο παρόν. Και το παρόν επεκτείνεται παντοτινά. Είναι τόσο όμορφο και τόσο καθάριο κι ελεύθερο από την ενοχή ώστε τίποτα άλλο εκτός από την ευτυχία δεν υπάρχει εκεί. Κανένα σκοτάδι δεν υπάρχει στην μνήμη, και η αθανασία και η χαρά είναι τώρα.

9. Αυτό το μάθημα δεν παίρνει χρόνο. Διότι τι είναι ο χρόνος χωρίς ένα παρελθόν και μέλλον; Έχει χρειαστεί χρόνος για να οδηγηθείς σε λάθος κατεύθυνση, αλλά δεν χρειάζεται καθόλου χρόνος για να είσαι αυτό που είσαι. Άρχισε να ασκείς στην χρήση του χρόνου από το Άγιο Πνεύμα ως διδακτικό βοήθημα προς την ευτυχία και την ειρήνη. Πάρε αυτήν ακριβώς την στιγμή, τώρα, και σκέψου την ως το μόνο που υπάρχει από τον χρόνο. Τίποτα δεν μπορεί να σε φτάσει εδώ από το παρελθόν, κι εδώ είναι που είσαι απόλυτα απαλλαγμένος, εντελώς ελεύθερος και ολοκληρωτικά χωρίς κατάκριση. Από αυτή την ιερή στιγμή όπου η ιερότητα αναγεννήθηκε εσύ θα προχωρήσεις μέσα στον χρόνο χωρίς φόβο, και χωρίς καμιά αίσθηση αλλαγής με τον χρόνο.

10. Ο χρόνος είναι αδιανόητος χωρίς αλλαγή, εν τούτοις η ιερότητα δεν αλλάζει. Μάθε από αυτή την στιγμή κάτι περισσότερο από ότι απλά η κόλαση δεν υπάρχει. Μέσα σε αυτή την λυτρωτική στιγμή βρίσκεται ο Ουρανός. Και ο Ουρανός δεν θα αλλάξει, διότι η γέννηση μέσα στο ιερό παρόν είναι η σωτηρία από την αλλαγή. Η αλλαγή είναι μια ψευδαίσθηση, που διδάσκεται από εκείνους που δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους αθώο. Δεν υπάρχει καμιά αλλαγή στον Ουρανό διότι δεν υπάρχει καμιά αλλαγή στον Θεό. Μέσα στην ιερή στιγμή, κατά την οποία βλέπεις τον εαυτό σου φωτεινό μέσα στην ελευθερία, θα θυμηθείς τον Θεό. Διότι το να θυμάσαι Αυτόν είναι να θυμάσαι την ελευθερία.

11. Αν μπαίνεις στον πειρασμό να χάνεις το θάρρος σου με την σκέψη για το πόσος καιρός θα χρειαστεί για να αλλάξεις το νου σου τόσο ολοκληρωτικά, ρώτησε τον εαυτό σου, «Πόσο διαρκεί μια στιγμή;» Δεν θα μπορούσες να δώσεις ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα στο Άγιο Πνεύμα για την σωτηρία σου; Αυτό δεν σου ζητά τίποτα περισσότερο, διότι δεν Του χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο να σε διδάξει να είσαι πρόθυμος να Του δώσεις αυτό, από ό,τι θα χρειαστεί Αυτό για να χρησιμοποιήσει αυτή την μικρούλα στιγμή για να σου προσφέρει όλο τον Ουρανό. Σε αντάλλαγμα γι αυτή την στιγμή Αυτό είναι έτοιμο να σου δώσει την ενθύμηση της αιωνιότητας.

12. Ποτέ δεν θα δώσεις αυτή την ιερή στιγμή στο Άγιο Πνεύμα για χάρη της απελευθέρωσής σου ενώσω είσαι απρόθυμος να την δώσεις στους αδελφούς σου για χάρη της δικής τους. Διότι η στιγμή της ιερότητας μοιράζεται, και δεν μπορεί να είναι μόνο δική σου. Να θυμάσαι, λοιπόν, όταν μπαίνεις στον πειρασμό να επιτεθείς σε έναν αδελφό, ότι η στιγμή της δικής του απελευθέρωσης είναι και δική σου. Τα θαύματα είναι οι στιγμές της απελευθέρωσης που προσφέρεις, και θα λάβεις. Καταθέτουν μαρτυρία για την προθυμία σου να απελευθερωθείς, και να προσφέρεις τον χρόνο στο Άγιο Πνεύμα για να τον χρησιμοποιήσει με τον δικό Του τρόπο.

13. Πόσο διαρκεί μία στιγμή; Είναι τόσο σύντομη για τον αδελφό σου όσο και για σένα. Ασκήσου στο να δίνεις αυτή την ιερή στιγμή ελευθερίας σε όλους όσοι είναι υπόδουλοι στον χρόνο, κι έτσι κάνε τον χρόνο φίλο τους. Το Άγιο Πνεύμα δίνει την ευλογημένη τους στιγμή σε σένα μέσα από την δική σου προσφορά αυτής. Καθώς την δίνεις, Αυτό την προσφέρει και σε σένα. Μην είσαι απρόθυμος να δώσεις αυτό που θα ήθελες να λάβεις από Αυτό, διότι ενώνεσαι μαζί Του όταν το δίνεις. Μέσα στην κρυστάλλινη καθαρότητα της απελευθέρωσης που δίνεις βρίσκεται και η άμεση διαφυγή σου από την ενοχή. Πρέπει να είσαι ιερός αν προσφέρεις ιερότητα.

14. Πόσο διαρκεί μια στιγμή; Όσο χρειάζεται για να διασφαλίσει εκ νέου την τέλεια νοητική υγεία, την τέλεια ειρήνη και την τέλεια αγάπη για τον καθένα, για τον Θεό και για τον εαυτό σου. Όσο χρειάζεται για να θυμηθείς την αθανασία, και τις αθάνατες δημιουργίες σου που την μοιράζονται μαζί σου. Όσο χρειάζεται για να ανταλλάξεις την κόλαση με τον Παράδεισο. Τόσο όσο χρειάζεται για να υπερβείς όλα τα κατασκευάσματα του εγώ, και ν’ ανέλθεις στον Πατέρα σου.

15. Ο χρόνος είναι φίλος σου, αν τον αφήσεις στο Άγιο Πνεύμα για να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό χρειάζεται πολύ λίγα για να επαναφέρει σε σένα όλη την δύναμη του Θεού. Αυτό που υπερβαίνει τον χρόνο για λογαριασμό σου κατανοεί τον σκοπό του χρόνου. Η ιερότητα δεν βρίσκεται στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή κατά την οποία ο Υιός του Θεού να γινόταν να χάσει την αγνότητά του. Η αμετάβλητη κατάστασή του είναι πέρα από τον χρόνο, διότι η αγνότητά του παραμένει για πάντα πέρα από την επίθεση και δίχως αστάθεια. Ο χρόνος στέκει ακίνητος μέσα στην ιερότητά του, και δεν αλλάζει. Κι έτσι δεν είναι πια καθόλου χρόνος. Διότι βρισκόμενος μέσα στην μοναδική ιερή στιγμή της αιώνιας αγιότητας της δημιουργίας του Θεού, μεταμορφώνεται σε αιωνιότητα. Δώσε την αιώνια στιγμή, έτσι ώστε η αιωνιότητα να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη για λογαριασμό σου, εκείνη την λαμπρή στιγμή της τέλειας απελευθέρωσης. Πρόσφερε το θαύμα της ιερής στιγμής μέσω του Αγίου Πνεύματος, κι άφησε Αυτό να την δώσει σε σένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...