ΜΑΘΗΜΑ 198 Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει

ΜΑΘΗΜΑ 198

Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει

1. Είναι αδύνατον να πληγωθείς. Και όμως η ψευδαίσθηση φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Αν μπορείς να κατακρίνεις, μπορείς και να πληγώνεσαι.. Γιατί έχεις πιστέψει ότι μπορείς να πληγώσεις, και το δικαίωμα που έχεις εξασφαλίσει για τον εαυτό σου τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, μέχρι να το παρατήσεις ως άνευ αξίας, ανεπιθύμητο και μη πραγματικό. Τότε πια οι ψευδαισθήσεις παύουν να έχουν επίδραση, και αυτές που φαινόντουσαν πως είχαν ακυρώνονται. Τότε είσαι ελεύθερος, γιατί η ελευθερία είναι το δώρο σου, και τώρα εσύ μπορείς να παραλάβεις το δώρο που έδωσες.

2. Καταδίκασε και γίνεσαι αιχμάλωτος. Συγχώρεσε και απελευθερώνεσαι. Αυτός είναι ο νόμος που κυβερνά την αντίληψη. Δεν είναι ένας νόμος που η γνώση καταλαβαίνει, διότι η ελευθερία είναι μέρος της γνώσης. Η καταδίκη είναι επομένως αδύνατη στην πραγματικότητα.  Αυτά που φαίνονται ότι είναι η επιρροή και τα αποτελέσματά της δεν έχουν συμβεί καθόλου. Ωστόσο, πρέπει να ασχοληθούμε με αυτά σαν να είχαν συμβεί. Οι ψευδαισθήσεις φτιάχνουν ψευδαισθήσεις. Όλες εκτός από μία. Η συγχώρεση είναι μία ψευδαίσθηση που είναι η απάντηση σε όλες τις υπόλοιπες.

3. Η συγχώρεση καθαρίζει όλα τα άλλα όνειρα, και παρόλο που και η ίδια είναι όνειρο, δεν δίνει τροφή για άλλα. Όλες οι ψευδαισθήσεις εκτός από αυτή πολλαπλασιάζονται στο χιλιαπλάσιο. Αλλά αυτή είναι εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Η συγχώρεση είναι το τέλος των ονείρων, διότι είναι όνειρο ξυπνήματος. Η ίδια δεν είναι η αλήθεια. Και όμως δείχνει προς τα εκεί που πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια, και δίνει κατευθύνσεις με την βεβαιότητά του Ίδιου του Θεού. Είναι ένα όνειρο κατά το οποίο ο Υιός του Θεού ξυπνά μέσα στον Εαυτό του και στον Πατέρα του, γνωρίζοντας ότι Αυτοί οι δύο είναι ένα.

4. Η συγχώρεση είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί έξω από την καταστροφή, προσπερνώντας όλα τα βάσανα, και τελικά απομακρύνεται από τον θάνατο. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει άλλος τρόπος, όταν αυτός εδώ είναι το σχέδιο του Θεού του Ίδιου; Κι εσύ γιατί να αντιτεθείς σε αυτόν, να λογομαχήσεις μαζί του, και να αναζητάς να βρεις χίλιους τρόπους με τους οποίους να αποδείξεις ότι είναι λάθος ∙ χίλιες άλλες πιθανότητες;
5. Δεν είναι πιο σοφό να χαίρεσαι που κρατάς στα χέρια σου την απάντηση στα προβλήματά σου; Δεν είναι πιο έξυπνο να ευχαριστείς τον Ένα που δίνει την σωτηρία, και να δεχτείς το δώρο Του με ευγνωμοσύνη; Και δεν είναι καλοσύνη προς τον εαυτό σου ν’ ακούς την Φωνή Του και να μαθαίνεις τα απλά μαθήματα που θέλει να σε διδάξει, αντί να προσπαθείς να εκδιώξεις τα λόγια Του, και να τα αντικαταστήσεις με τα δικά σου;
6. Τα λόγια Του θα λειτουργήσουν. Τα λόγια Του θα σώσουν. Τα λόγια Του περιέχουν όλη την ελπίδα, όλες τις ευλογίες και όλη την χαρά που μπορεί ποτέ να βρεθεί πάνω σε αυτή την γη. Τα λόγια Του είναι γεννημένα μέσα στον Θεό, και έρχονται σε σένα με την αγάπη του Θεού πάνω σ’ αυτά. Εκείνοι που ακούνε τα λόγια Του έχουν ακούσει το τραγούδι του Ουρανού. Διότι αυτά είναι τα λόγια με τα οποία όλα τα λόγια γίνονται επιτέλους ένα. Και καθώς αυτό το ένα σιγά – σιγά ξεθωριάσει, ο Λόγος του Θεού θα έρθει να πάρει την θέση του, διότι τότε θα επανέλθει στην μνήμη και θα γίνει δεκτός με αγάπη.

7. Αυτός ο κόσμος έχει πολλές φαινομενικά ξεχωριστές  επικίνδυνες καταστάσεις όπου το έλεος δεν έχει κανένα νόημα, και η επίθεση φαίνεται δικαιολογημένη. Και όμως όλες αυτές είναι ένα ∙ ένας τόπος όπου ο θάνατος προσφέρεται στον Υιό του Θεού και στον Πατέρα του. Μπορεί να νομίζεις ότι Αυτοί τον δέχτηκαν. Αλλά αν κοιτάξεις πάλι στον μέρος που έβλεπες το αίμα τους, θα αντιληφθείς στην θέση του ένα θαύμα. Τι ανόητο που ήταν να πιστεύεις ότι Αυτοί ήταν δυνατόν να πεθάνουν! Πόσο ανόητο ήταν που πίστεψες ότι εσύ μπορείς  να επιτεθείς! Πόσο τρελό ήταν που νόμιζες ότι μπορούσες να καταδικαστείς, και ότι ο άγιος Υιός του Θεού είναι δυνατόν να πεθάνει!

8. Η ηρεμία του Εαυτού σου παραμένει ακλόνητη, ανέγγιχτη από τέτοιες σκέψεις, και δεν έχει ιδέα για καμία καταδίκη που θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Τα όνειρα οποιουδήποτε είδους είναι ξένα και άγνωστα προς την αλήθεια. Και τι άλλο εκτός από την αλήθεια θα μπορούσε να είχε μία Σκέψη που κτίζει μία γέφυρα προς αυτήν που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην άλλη πλευρά;

9. Σήμερα ασκούμαστε αφήνοντας την ελευθερία να έρθει να κατοικήσει μαζί σου. Η αλήθεια χαρίζει αυτά τα λόγια μέσα στο νου σου, ώστε να μπορέσεις να βρεις το κλειδί προς το φως και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να τελειώσει:

Μόνο η δική μου καταδίκη με πληγώνει. Μόνο η δική μου συγχώρεση με απελευθερώνει

Μην ξεχνάς σήμερα ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή ταλαιπωρίας που να μην κρύβει μια σκέψη μη συγχώρεσης. Ούτε μπορεί να υπάρξει κάποια μορφή πόνου που να μην μπορεί να θεραπεύσει η συγχώρεση.

10. Δέξου την μία ψευδαίσθηση που διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει καμία καταδίκη στον Υιό του Θεού, και θα θυμηθείς αμέσως τον Ουρανό ∙ ο κόσμος θα ξεχαστεί, όλες οι παράδοξες πεποιθήσεις του θα ξεχαστούν κι αυτές μαζί του, καθώς το πρόσωπο του Χριστού θα εμφανιστεί αποκεκαλυμμένο επιτέλους σε αυτό το ένα όνειρο. Αυτό είναι το δώρο που κρατά το Άγιο Πνεύμα για σένα από τον Θεό τον Πατέρα σου. Η σημερινή ημέρα ας γίνει δεκτή με γιορτές στην γη, αλλά και στον ιερό σου οίκο. Να είσαι καλός και με τους Δύο, καθώς θα συγχωρείς τα παραπτώματα για τα οποία Τους θεωρούσες ενόχους, και δες την αθωότητά σου να λάμπει πάνω σου από το πρόσωπο του Χριστού.

11. Τώρα επικρατεί σιωπή σε όλο τον κόσμο. Τώρα υπάρχει ηρεμία εκεί που πριν υπήρχαν ξέφρενες σκέψεις που δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Τώρα υπάρχει γαλήνιο φως που διασχίζει το πρόσωπο της γης, που ησυχάζει σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Και τώρα ο Λόγος του Θεού μόνο, παραμένει πάνω στην γη. Μόνο αυτό θα μπορεί να γίνεται αντιληπτό για ακόμα μια στιγμή. Έπειτα τα σύμβολα τελειώνουν, και όλα όσα νόμιζες ότι έφτιαξες εξαφανίζονται εντελώς από το νου που ο Θεός γνωρίζει πάντα ότι είναι ο μοναδικός Του Υιός.

12. Δεν υπάρχει καταδίκη σε αυτόν. Είναι τέλειος μέσα στην αγιότητά του. Δεν χρειάζεται σκέψεις ελέους. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει δώρα όταν τα πάντα είναι δικά του; Και ποιος θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι προσφέρει συγχώρεση στον Υιό της Αθωότητας της Ίδιας, τόσο όμοιος με Αυτόν του Οποίου είναι Υιός, ώστε το να βλέπεις τον Υιό σημαίνει ότι πια δεν χρησιμοποιείς την αντίληψη, και ότι μόνο γνωρίζεις τον Πατέρα; Με αυτή την όραση του Υιού, τόσο σύντομη που ούτε μία στιγμή δεν στέκει ανάμεσα σε αυτό το μοναδικό θέαμα και την ίδια την αιωνιότητα, βλέπεις την θέαση του εαυτού σου, και έπειτα εξαφανίζεσαι για πάντα μέσα στον Θεό.
13. Σήμερα πλησιάζεις και άλλο στο τέλος όλων όσων παρεμβάλλονται ακόμα ανάμεσα σε αυτή την όραση και την δική μας. Και χαιρόμαστε  που έχουμε έρθει τόσο μακριά, και αναγνωρίζουμε ότι Αυτός που μας έφερε εδώ δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα. Διότι Αυτός θέλει να μας δώσει το δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός μέσω Αυτού σήμερα. Τώρα είναι η ώρα της απελευθέρωσής σου. Η ώρα έφτασε. Η ώρα ήρθε σήμερα.