ΜΑΘΗΜΑ 192 Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

ΜΑΘΗΜΑ 192

Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

1. Είναι το Άγιο Θέλημα του Πατέρα σου να ολοκληρώσεις Αυτόν, και ο Εαυτός σου να είναι ο ιερός Του Υιός, για πάντα αγνός όπως Εκείνος, δημιουργημένος από αγάπη και προστατευμένος μέσα στην αγάπη, επεκτείνοντας αγάπη, δημιουργώντας στο όνομά της, για πάντα ένα με τον Θεό και με τον εαυτό σου. Και όμως, τι θα μπορούσε να σημαίνει μια τέτοια λειτουργία μέσα σε ένα κόσμο φθόνου, μίσους και επίθεσης;

2. Επομένως έχεις μια λειτουργία σύμφωνα με τους όρους αυτού του κόσμου. Γιατί ποιος μπορεί να καταλάβει μια άγνωστη σε αυτόν γλώσσα; Η συγχώρεση αντιπροσωπεύει την λειτουργία σου εδώ. Δεν είναι δημιουργία του Θεού, διότι είναι το μέσον με το οποίο μπορεί να ακυρωθεί το αναληθές. Και ποιος θα ήταν δυνατόν να συγχωρήσει τον Ουρανό; Ωστόσο στην γη, χρειάζεσαι το μέσον για να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν. Η δημιουργία απλά περιμένει την επιστροφή σου για να αναγνωριστεί, όχι για να ολοκληρωθεί.

3. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί ούτε καν να συλλάβει με το νου του την δημιουργία. Δεν έχει κανένα νόημα εδώ. Η συγχώρεση είναι ό,τι πλησιέστερο σε αυτήν που  μπορεί να έρθει στην γη. Γιατί όντας γεννημένη στον Ουρανό, δεν έχει καθόλου μορφή. Όμως ο Θεός δημιούργησε Έναν ο Οποίος έχει την δύναμη να μεταφράζει σε μορφή το άμορφο. Αυτά που φτιάχνει είναι μεν όνειρα, αλλά ενός είδους που βρίσκονται τόσο κοντά στην αφύπνιση ώστε το φως της ημέρας λάμπει ήδη σε αυτά, και μάτια ήδη ανοίγουν για να δουν τα χαρμόσυνα θεάματα που περιέχουν οι προσφορές τους.

4. Η συγχώρεση ρίχνει την ματιά της πάνω σε όλα τα πράγματα που είναι άγνωστα στον Ουρανό, τα βλέπει να εξαφανίζονται, και αφήνει στον κόσμο ένα καθαρό και άσπιλο πινάκιο πάνω στο οποίο ο Λόγος του Θεού μπορεί τώρα να αντικαταστήσει τα ανούσια σύμβολα που ήταν γραμμένα εκεί πριν. Η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ξεπερνιούνται ο φόβος του θανάτου, διότι τώρα πια δεν ασκεί καμία μοιραία έλξη και η ενοχή έχει φύγει. Η συγχώρεση αφήνει το σώμα να γίνει αντιληπτό ως αυτό που είναι ∙ ένα απλό βοήθημα διδασκαλίας, το οποίο θα αφεθεί κατά μέρος όταν η μάθηση έχει ολοκληρωθεί, χωρίς ν’ αλλάξει καθόλου αυτός που μαθαίνει.

5.  Ο νους χωρίς το σώμα δεν μπορεί να κάνει λάθη. Δεν μπορεί να νομίζει ότι θα πεθάνει, ούτε ότι θα γίνει το θύμα ανηλεούς επίθεσης. Ο θυμός γίνεται αδύνατος, και πού είναι τότε ο τρόμος; Ποιοι φόβοι θα μπορούσαν ακόμα να επιτεθούν σε εκείνους που έχουν χάσει την πηγή κάθε επίθεσης, τον πυρήνα του άγχους και την έδρα του φόβου; Μόνο η συγχώρεση μπορεί να απαλλάξει το νου από την σκέψη ότι το σώμα είναι η κατοικία του. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να επανορθώσει την ειρήνη που ο Θεός προόριζε για τον άγιο Του Υιό. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να πείσει τον Υιό του Θεού να δει και πάλι την αγιότητά του.

6. Όταν έχει φύγει ο θυμός, τότε πραγματικά θα αντιληφθείς ότι δεν απαιτείται καμία θυσία για την θέαση του Χριστού και το δώρο της όρασης., και ότι μόνο ο πόνος είναι αυτός που αφαιρείται από έναν αρρωστημένο και βασανισμένο νου. Αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτο; Μήπως πρέπει να το φοβάσαι; Ή μήπως πρέπει να το ελπίζεις, και να το δέχεσαι με χαρά και ευγνωμοσύνη; Είμαστε ένα, άρα δεν χάνουμε τίποτα. Μάλλον μας έχουν δοθεί τα πάντα από τον Θεό.

7. Ωστόσο, χρειαζόμαστε την συγχώρεση για να μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε ότι έτσι είναι. Χωρίς το απαλό της φως ψάχνουμε στα τυφλά μέσα στο σκοτάδι, χρησιμοποιώντας την λογική  για να δικαιολογήσουμε την οργή και την επίθεσή μας. Η κατανόησή μας είναι τόσο περιορισμένη ώστε αυτό που νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε δεν είναι παρά σύγχυση γεννημένη από το σφάλμα. Είμαστε χαμένοι μέσα σε ομίχλες εναλλασσόμενων ονείρων και τρομακτικών σκέψεων, με τα μάτια μας ερμητικά κλειστά προς το φως ∙ ενώ ο νους μας είναι απασχολημένος λατρεύοντας κάτι που δεν βρίσκεται εκεί.

8. Ποιος άλλος μπορεί να αναγεννηθεί μέσα στον Χριστό εκτός από αυτόν που έχει συγχωρέσει όλους όσους βλέπει, σκέφτεται ή φαντάζεται; Ποιος θα μπορούσε να απελευθερωθεί ο ίδιος όσο κρατά ακόμα αιχμαλώτους; Ένας δεσμοφύλακας δεν είναι ελεύθερος, διότι είναι δεμένος μαζί με τον φυλακισμένο του. Πρέπει να βεβαιωθεί ότι αυτός δεν θα διαφύγει, έτσι περνάει τον χρόνο του προσέχοντάς τον. Τα σίδερα που τον περιορίζουν γίνονται ο κόσμος στον οποίο ζει και ο δεσμοφύλακας μαζί με τον φυλακισμένο του. Και μόνο με την απελευθέρωσή του ανοίγει ο δρόμος για την ελευθερία και των δύο.

9. Γι αυτό, μην κρατάς κανέναν αιχμάλωτο. Απελευθέρωνε και μην δεσμεύεις, γιατί έτσι απελευθερώνεσαι. Ο τρόπος είναι απλός. Κάθε φορά που νιώθεις την μαχαιριά του θυμού, συνειδητοποίησε ότι κρατάς ένα σπαθί πάνω από το κεφάλι σου. Και αυτό είτε θα πέσει ή θα απομακρυνθεί, ανάλογα με το αν διαλέξεις να καταδικαστείς ή να απελευθερωθείς. Άρα όποιος φαίνεται ότι σε βάζει σε πειρασμό να θυμώσεις εκπροσωπεί τον σωτήρα σου από την φυλακή του θανάτου. Επομένως του χρωστάς ευγνωμοσύνη αντί για πόνο.

10. Να είσαι ελεήμων σήμερα. Ο Υιός του Θεού αξίζει το έλεός σου. Αυτός είναι τώρα που ζητά να δεχτείς τον δρόμο προς την ελευθερία. Μην του το αρνηθείς. Η Αγάπη του Πατέρα του γι αυτόν ανήκει σε σένα. Η λειτουργία σου πάνω στην γη είναι μόνο να τον συγχωρέσεις, ώστε να μπορέσεις να τον δεχτείς πίσω ως Ταυτότητα σου. Αυτός είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Και εσύ είσαι αυτό που είναι αυτός. Συγχώρεσε του τώρα τις αμαρτίες του, και θα δεις ότι είσαι ένα μαζί του.