ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ . ΙΙΙ. Η Επένδυση στην Πραγματικότητα

ΙΙΙ. Η Επένδυση στην Πραγματικότητα

1. Κάποτε σου ζήτησα να πουλήσεις όλα τα υπάρχοντά σου και να τα δώσεις στους φτωχούς και να με ακολουθήσεις. Εννοούσα αυτό: Αν δεν επενδύεις σε τίποτα σε αυτό τον κόσμο, τότε μπορείς να διδάξεις στους φτωχούς πού βρίσκεται ο θησαυρός τους. Οι φτωχοί είναι απλά εκείνοι που έχουν επενδύσει λάθος, και είναι πραγματικά φτωχοί! Επειδή βρίσκονται σε ανάγκη, σου έχει δοθεί να τους βοηθήσεις, εφόσον είσαι ανάμεσά τους. Αναλογίσου το πόσο τέλεια θα μάθαινες  το μάθημά σου αν ήσουν απρόθυμος να μοιραστείς την φτώχεια τους. Διότι η φτώχεια είναι έλλειψη, και υπάρχει μόνο μία έλλειψη εφόσον δεν υπάρχει παρά μία ανάγκη.

2. Ας πούμε ότι ένας αδελφός επιμένει να κάνεις κάτι που νομίζεις ότι δεν θέλεις να κάνεις. Η ίδια του η επιμονή θα έπρεπε να σου λέει ότι αυτός πιστεύει ότι η σωτηρία βρίσκεται εκεί. Αν  επιμένεις να αρνείσαι και βιώνεις μία γρήγορη αντίδραση αντίθεσης, τότε πιστεύεις ότι η σωτηρία βρίσκεται στο να μην το κάνεις. Κάνεις τότε το ίδιο λάθος που κάνει και αυτός, και κάνεις το σφάλμα του αληθινό και για τους δυο σας. Η επιμονή σημαίνει ότι κάνεις επένδυση, και αυτό στο οποίο επενδύεις έχει πάντα σχέση με την ιδέα που έχεις για την σωτηρία. Η ερώτηση έχει πάντα δύο σκέλη ∙ πρώτον, τι πρόκειται να σωθεί; Και δεύτερον, πώς μπορεί να σωθεί;

3. Όποτε θυμώνεις με έναν αδελφό, για οποιοδήποτε λόγο, τότε πιστεύεις ότι το εγώ πρόκειται να σωθεί, και ότι θα σωθεί με επίθεση. Αν αυτός επιτεθεί, τότε εσύ συμφωνείς με αυτή την πίστη ∙ και αν επιτεθείς εσύ, τότε την ενισχύεις. Να θυμάσαι ότι εκείνοι που επιτίθενται είναι φτωχοί. Η φτώχεια τους ζητά δώρα, και όχι περεταίρω ένδεια. Εσύ που θα μπορούσες  να τους βοηθήσεις, σίγουρα ενεργείς καταστροφικά αν δεχτείς την φτώχεια τους ως δική σου. Αν δεν είχες επενδύσει όπως αυτοί, ποτέ δεν θα είχε περάσει από το νου σου να παραβλέψεις την ανάγκη τους.

4. Αναγνώρισε ότι δεν έχει σημασία, και αν ο αδελφός σου ζητήσει κάτι «εξωφρενικό», κάνε τοεπειδή δεν έχει σημασία. Αν αρνηθείς, η αντίθεσή σου επιβεβαιώνει ότι πραγματικά έχει σημασία για σένα. Επομένως, μόνο εσύ είσαι που έχεις κάνει το αίτημα εξωφρενικό, και κάθε αίτημα ενός  αδελφού είναι για σένα. Γιατί να επιμένεις να του το αρνείσαι; Γιατί όταν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει πως αρνείσαι στον εαυτό σου και ενισχύεις την ένδεια και στους δύο. Αυτός ζητά την σωτηρία όπως κι εσύ. Η φτώχεια είναι του εγώ, και ποτέ του Θεού. Κανένα «εξωφρενικό» αίτημα δεν μπορεί να γίνει σε κάποιον που αναγνωρίζει τι είναι πολύτιμο και δεν θέλει να δεχτεί τίποτα άλλο.

5. Η σωτηρία είναι για το νου, και επιτυγχάνεται μέσω της ειρήνης. Είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σωθεί και ο μόνος τρόπος να το σώσεις. Οποιαδήποτε αντίδραση διαφορετική από την αγάπη προκαλεί σύγχυση για το «τι» και το «πώς» της σωτηρίας, και αυτή είναι η μόνη απάντηση. Ποτέ μην το χάσεις αυτό από μπροστά σου, και ποτέ μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να πιστέψει ούτε για μια στιγμή ότι υπάρχει κάποια άλλη απάντηση. Διότι σίγουρα θα τοποθετήσεις τον εαυτό σου ανάμεσα στους φτωχούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι κατοικούν μέσα στην αφθονία και ότι η σωτηρία έχει έρθει.

6. Η ταύτιση με το εγώ σημαίνει ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου και τον καθιστάς φτωχό. Αυτός είναι ο λόγος που όποιος ταυτίζεται με το εγώ νιώθει στερημένος. Αυτό που βιώνει τότε είναι απογοήτευση ή θυμός, διότι αυτό που έκανε ήταν να ανταλλάξει την αγάπη του Εαυτού με το αυτό-μίσος, και γι αυτό φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Αλλά δεν το συνειδητοποιεί. Ακόμα και αν έχει απόλυτη επίγνωση του άγχους δεν αντιλαμβάνεται ότι η πηγή του είναι η ίδια η ταύτισή του με το εγώ, και πάντα προσπαθεί να το  διαχειριστεί κάνοντας κάποιου είδους παρανοϊκή «διευθέτηση» με τον κόσμο. Πάντα αντιλαμβάνεται αυτό τον κόσμο ως έξω από τον ίδιο, διότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την προσαρμογή του σ’ αυτόν. Δεν συνειδητοποιεί ότι αυτός φτιάχνει αυτόν τον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει κόσμος έξω από αυτόν.

7. Αν μόνο οι σκέψεις αγάπης του Υιού του Θεού είναι η πραγματικότητα του κόσμου, τότε ο πραγματικός  κόσμος  πρέπει να βρίσκεται μέσα στο νου του. Οι παρανοϊκές σκέψεις του, επίσης, πρέπει να βρίσκονται και αυτές στο νου του, αλλά δεν μπορεί να  αντέξει μια τέτοιου μεγέθους εσωτερική σύγκρουση. Ένας διαχωρισμένος νους κινδυνεύει, και η αναγνώριση ότι περιλαμβάνει μέσα του σκέψεις εντελώς αντιτιθέμενες μεταξύ τους, του είναι ανυπόφορη. Έτσι ο νους προβάλλει τον διχασμό, και όχι την πραγματικότητα. Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι ως  εξωτερικό  κόσμο είναι απλά η προσπάθειά σου να διατηρήσεις την ταύτισή σου με το εγώ, διότι όλοι πιστεύουν ότι η ταύτιση είναι η σωτηρία. Ωστόσο, αναλογίσου τι έχει γίνει, διότι οι σκέψεις έχουν  συνέπειες  για αυτόν που τις κάνει. Βρίσκεσαι σε ασυμφωνία με τον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι, διότι νομίζεις ότι είναι ανταγωνιστικός προς εσένα. Αυτή είναι αναγκαία συνέπεια αυτού που έχεις κάνει. Έχεις προβάλλει προς τα έξω ό,τι ανταγωνίζεται εκείνο που βρίσκεται  μέσα σου, κι επομένως πρέπει να το αντιλαμβάνεσαι κατ’ αυτό τον τρόπο. Γι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το μίσος βρίσκεται μέσα στο νου σου και όχι έξω από εσένα πριν μπορέσεις να απαλλαγείς από αυτό ∙ και πρέπει επίσης να καταλάβεις γιατί πρέπει να απαλλαγείς από το μίσος  πριν μπορέσεις να αντιληφθείς τον κόσμο όπως είναι πραγματικά.

8. Είπα και παλαιότερα ότι ο Θεός αγάπησε τόσο τον κόσμο που του έδωσε τον μονογενή του Υιό. Ο Θεός όντως αγαπά τον πραγματικό κόσμο, κι εκείνοι που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητά του, δεν μπορούν να δουν τον κόσμο του θανάτου. Διότι ο θάνατος δεν είναι του πραγματικού  κόσμου, στον οποίον τα πάντα αντανακλούν την αιωνιότητα. Ο Θεός σου έδωσε τον πραγματικό κόσμο σε αντάλλαγμα αυτού που έφτιαξες εσύ από τον διχασμένο νου σου, και που είναι το σύμβολο του θανάτου. Διότι αν πραγματικά μπορούσες να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από τον Νου του Θεού θα πέθαινες.

9. Ο κόσμος που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας κόσμος διαχωρισμού. Ίσως να είσαι πρόθυμος να δεχτείς ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να αρνηθείς τον Πατέρα σου. Ωστόσο, Αυτός δεν επιθυμεί να κάνεις κάτι τέτοιο, επομένως αυτό δεν συμβαίνει. Ακόμα δεν μπορεί η θέλησή σου να στραφεί εναντίον Του, και γι αυτό δεν μπορείς να έχεις κανέναν έλεγχο πάνω στον κόσμο που έφτιαξες. Δεν είναι ένας κόσμος βούλησης διότι κυβερνάται από την επιθυμία να είναι διαφορετικός από τον Θεό, και αυτή η επιθυμία δεν είναι βούληση. Ο κόσμος που έφτιαξες είναι επομένως απόλυτα χαοτικός, και κυβερνάται από αυθαίρετους και παράλογους «νόμους», και χωρίς κανένα νόημα. Διότι είναι φτιαγμένος από αυτό που δεν θέλεις, και προβάλλεται από το νου σου επειδή τον φοβάσαι. Ωστόσο, αυτός ο κόσμος βρίσκεται μόνο μέσα στο νου του κατασκευαστή του, μαζί με την πραγματική του σωτηρία. Μην πιστεύεις ότι βρίσκεται έξω από εσένα, διότι μόνο όταν αναγνωρίσεις που βρίσκεται θα αποκτήσεις έλεγχο επάνω του. Διότι πραγματικά έχεις έλεγχο πάνω στο νου σου, εφόσον ο νους σου είναι ο μηχανισμός της λήψης αποφάσεων.

10. Αν αναγνωρίσεις ότι όλες οι επιθέσεις που αντιλαμβάνεσαι βρίσκονται μέσα στον νου σου και πουθενά αλλού, τότε επιτέλους θα έχεις εντοπίσει την πηγή τους, και εκεί όπου αρχίζουν πρέπει και να τελειώνουν. Διότι σε αυτό το μέρος βρίσκεται επίσης και η σωτηρία. Ο βωμός του Θεού όπου κατοικεί ο Χριστός είναι εκεί. Έχεις βεβηλώσει τον βωμό, αλλά όχι και τον κόσμο. Ο Χριστός όμως έχει τοποθετήσει την Επανόρθωση πάνω στο βωμό για σένα. Φέρε τις αντιλήψεις που έχεις για τον κόσμο σε αυτό το βωμό, διότι είναι ο βωμός της αλήθειας. Εκεί θα δεις την όρασή σου να αλλάζει, κι εκεί θα μάθεις να βλέπεις αληθινά. Από αυτό το μέρος, όπου ο Θεός και ο Υιός Του κατοικούν με ειρήνη και  όπου είσαι ευπρόσδεκτος, θα κοιτάξεις τα πάντα με ειρήνη και θα δεις τον κόσμο αληθινά. Όμως, για να βρεις αυτό το μέρος, πρέπει να εγκαταλείψεις την επένδυσή σου στον κόσμο έτσι όπως  τον προβάλλεις, και να επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να επεκτείνει τον αληθινό κόσμο προς εσένα από το βωμό του Θεού.