ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Ο ΘΕΟΣ Ή ΤΟ ΕΓΩ . VII. Η Κατάσταση της Πραγματικότητας

VII. Η Κατάσταση της Πραγματικότητας

1. Ο κόσμος έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τον Πατέρα, διότι ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως τον βλέπεις. Ο Θεός δημιούργησε μόνο το αιώνιο, ενώ ό,τι βλέπεις είναι φθαρτό. Επομένως, πρέπει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος που δεν τον βλέπεις. Η Βίβλος μιλά για έναν νέο Ουρανό και μια νέα γη, όμως αυτό δεν είναι κυριολεκτικό, διότι ό,τι είναι αιώνιο δεν δημιουργείται ξανά. Το να αντιλαμβάνεσαι κάτι εκ νέου σημαίνει ότι απλά το αντιλαμβάνεσαι ξανά, εννοώντας ότι πριν, ή στο ενδιάμεσο, δεν το αντιλαμβανόσουν καθόλου. Ποιος, λοιπόν, είναι ο κόσμος που περιμένει για να τον αντιληφθείς όταν τον δεις;

2. Κάθε σκέψη αγάπης που είχε ποτέ ο Υιός του Θεού είναι αιώνια. Οι σκέψεις αγάπης που αντιλαμβάνεται ο νους του σε αυτόν τον κόσμο είναι η μοναδική πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Είναι ακόμα αντιλήψεις, διότι ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι διαχωρισμένος. Ωστόσο, είναι αιώνιες διότι είναι σκέψεις αγάπης. Και εφόσον είναι σκέψεις αγάπης είναι όμοιες  με του Πατέρα, κι επομένως δεν μπορούν να πεθάνουν. Ο πραγματικός  κόσμος μπορεί πραγματικά να γίνει αντιληπτός. Το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η προθυμία να μην αντιλαμβάνεσαι τίποτα άλλο. Διότι αν αντιλαμβάνεσαι και το καλό και το κακό, τότε δέχεσαι και το ψεύτικο και το αληθινό και δεν κάνεις καμιά διάκριση ανάμεσα τους.

3. Το εγώ μπορεί να δει λίγο καλό, αλλά ποτέ μόνο το καλό.  Αυτός είναι ο λόγος που οι αντιλήψεις του είναι τόσο ασταθείς. Δεν απορρίπτει εντελώς την καλοσύνη, διότι αυτό δεν θα το δεχόσουν. Αλλά πάντα προσθέτει κάτι που δεν είναι πραγματικό στο πραγματικό, κι έτσι συγχέει την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα. Διότι οι αντιλήψεις δεν μπορεί να είναι εν μέρει αληθείς. Αν πιστεύεις και στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση, τότε δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια είναι η αλήθεια. Για να εξασφαλίσεις την προσωπική σου αυτονομία προσπάθησες να δημιουργήσεις με διαφορετικό τρόπο  από τον Πατέρα σου, πιστεύοντας ότι αυτό που έφτιαξες  είναι σε θέση να είναι διαφορετικό από  Αυτόν. Όμως, το κάθε τι αληθινό είναι όμοιο με Αυτόν. Όταν  αντιλαμβάνεσαι μόνο τον πραγματικό  κόσμο θα οδηγηθείς στον αληθινό Ουρανό, διότι αυτό θα σε κάνει ικανό  να τον κατανοήσεις.

4. Η αντίληψη της καλοσύνης δεν είναι γνώση, αλλά η άρνηση του αντίθετου της καλοσύνης σου επιτρέπει  να αναγνωρίσεις μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν αντίθετα. Και αυτή είναι η κατάσταση της γνώσης. Δίχως αυτή την επίγνωση δεν έχεις εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται από την γνώση, και μέχρι να το κάνεις αυτό δεν θα γνωρίσεις ότι αυτή είναι ήδη δική σου. Κατασκεύασες  πολλές ιδέες που έχεις παρεμβάλλει ανάμεσα σε σένα και τον Δημιουργό σου, και αυτές οι πεποιθήσεις είναι ο κόσμος έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι. Η αλήθεια δεν απουσιάζει εδώ, αλλά είναι συσκοτισμένη. Δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έχεις φτιάξει και σε αυτό που δημιούργησε ο Θεός, επομένως  δεν γνωρίζεις και την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έχεις φτιάξει και σε αυτό που εσύ έχεις δημιουργήσει. Το να πιστεύεις ότι μπορείς να αντιληφθείς τον πραγματικό κόσμο σημαίνει ότι πιστεύεις ότι μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορείς να γνωρίσεις τον Θεό διότι αυτό είναι το Θέλημά Του. Ο πραγματικός κόσμος είναι όλα όσα έχει διαφυλάξει το Άγιο Πνεύμα από αυτά που έχεις κατασκευάσει, και το να αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτό είναι σωτηρία, διότι είναι η αναγνώριση ότι μόνο η πραγματικότητα είναι αληθινή.