ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 Ο ΘΕΟΣ Ή ΤΟ ΕΓΩ V. Οι «δυναμικές» του Εγώ.

V.  Οι «δυναμικές» του Εγώ.

1. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις εκτός κι αν τις κοιτάξει, διότι το να μην τις κοιτάζει είναι ο τρόπος που προστατεύονται. Δεν υπάρχει ανάγκη να αποφεύγεις τις ψευδαισθήσεις τρομοκρατημένος, διότι δεν μπορεί να είναι επικίνδυνες. Είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε από πιο κοντά το σύστημα σκέψης του εγώ διότι μαζί έχουμε το φως που θα  το διασκορπίσει, κι εφόσον συνειδητοποιείς ότι δεν το θέλεις, πρέπει να είσαι έτοιμος. Ας είμαστε πολύ ήρεμοι κάνοντας το αυτό, γιατί απλά αναζητούμε με ειλικρίνεια την αλήθεια. Οι «δυναμικές» του εγώ θα είναι το μάθημά μας για λίγο, διότι πρέπει να κοιτάξουμε  πρώτα αυτό για να μπορέσεις μετά να δεις πιο πέρα από αυτό, εφόσον εσύ το έκανες αληθινό. Θα καταργήσουμε αυτό το σφάλμα ήσυχα μαζί, κι έπειτα θα κοιτάξουμε πέρα από αυτό προς την αλήθεια.

2. Τι άλλο είναι η θεραπεία εκτός από την απομάκρυνση όλων όσων στέκουν στον δρόμο της γνώσης; Και πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να διασκορπίσει τις ψευδαισθήσεις εκτός από να τις δει κατάματα, χωρίς να τις προστατεύει; Μην φοβάσαι, λοιπόν, γιατί αυτό που θα κοιτάξεις είναι η πηγή του φόβου, κι αρχίζεις να μαθαίνεις ότι ο φόβος δεν είναι πραγματικός. Επίσης μαθαίνεις ότι τα αποτελέσματά του μπορούν να διαλυθούν απλά με το να αρνηθείς την πραγματικότητά τους. Το επόμενο βήμα είναι προφανώς να αναγνωρίσεις ότι τα αποτελέσματά του δεν υπάρχουν. Οι νόμοι δεν λειτουργούν στο κενό, και ό, τι οδηγεί στο τίποτα δεν έχει συμβεί. Αν η πραγματικότητα αναγνωρίζεται από την επέκτασή της, αυτό που οδηγεί στο τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι αληθινό. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να κοιτάξεις τον φόβο, διότι αυτός δεν μπορεί να γίνει ορατός. Η διαύγεια διαλύει την σύγχυση εξ ορισμού, και όταν κοιτάξεις το σκοτάδι μέσα από το φως το εξαφανίζεις.

3. Ας αρχίσουμε αυτό το μάθημα στις «δυναμικές του εγώ» κατανοώντας ότι ο όρος από μόνος του δεν σημαίνει τίποτα. Περιέχει αντίφαση εξ ορισμού, που άρα είναι  δίχως νόημα. Ο όρος «δυναμικές» υπονοεί την δύναμη να κάνεις κάτι, και όλη η πλάνη του διαχωρισμού έγκειται στην πίστη ότι το εγώ έχει την δύναμη να κάνει κάτι. Το εγώ σε τρομάζει διότι το πιστεύεις. Όμως η αλήθεια είναι πολύ απλή:

Όλη η δύναμη είναι του Θεού.

Ό, τι δεν προέρχεται  από Αυτόν δεν έχει την δύναμη να κάνει τίποτα.

4. Όταν εξετάζουμε το εγώ, λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με  δυναμική αλλά με  αυταπάτες. Σίγουρα μπορείς να μελετήσεις ένα σύστημα ψευδαισθήσεων χωρίς φόβο, διότι αυτό δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση  εφόσον η πηγή του δεν είναι αληθινή. Ο φόβος δεν έχει κανένα νόημα αν αναγνωρίσεις τον στόχο του εγώ, ο οποίος είναι τόσο ξεκάθαρα παράλογος ώστε κάθε προσπάθεια του  αναλώνεται στο τίποτα. Ο στόχος του εγώ είναι σαφέστατα η αυτονομία του. Από την αρχή, λοιπόν, σκοπός του είναι να είναι διαχωρισμένο, αυτάρκες και ανεξάρτητο από κάθε άλλη δύναμη εκτός από την δική του. Αυτός είναι ο λόγος που είναι το σύμβολο του διαχωρισμού.

5. Κάθε ιδέα έχει ένα σκοπό, και ο σκοπός της είναι πάντα το φυσικό αποτέλεσμα αυτού που είναι. Το κάθε τι που προέρχεται από το εγώ είναι το φυσικό αποτέλεσμα του κεντρικού του πιστεύω, και ο τρόπος να εξαλείψεις τα αποτελέσματά του είναι απλά να αναγνωρίσεις ότι η πηγή τους δεν είναι φυσική, εφόσον δεν συμφωνεί με την αληθινή σου φύση. Είπα προηγουμένως ότι όταν η θέλησή σου είναι αντίθετη με του Θεού αυτό είναι ευσεβής πόθος  και όχι  πραγματική θέληση. Η δική Του Θέληση είναι Μία διότι η επέκταση της Θέλησής Του δεν μπορεί να είναι διαφορετική από τον εαυτό της. Η πραγματική σύγκρουση που βιώνεις, λοιπόν, είναι ανάμεσα στις μάταιες επιθυμίες του εγώ και στην Θέληση του Θεού, την οποία μοιράζεσαι μαζί Του. Μπορεί αυτή  να είναι μια αληθινή σύγκρουση;

6. Δική σου είναι η ανεξαρτησία της δημιουργίας, όχι η αυτονομία. Το δημιουργικό σου έργο βασίζεται στην ολοκληρωτική σου εξάρτηση από τον Θεό ο Οποίος μοιράζεται την λειτουργία Του μαζί σου. Με την προθυμία Του να την μοιράζεται, Αυτός έγινε το ίδιο εξαρτημένος από σένα όσο  κι εσύ από Αυτόν. Μην αποδίδεις την αλαζονεία του εγώ σε Αυτόν ο Οποίος δεν βούλεται να είναι ανεξάρτητος από σένα. Αυτός σε έχει συμπεριλάβει μέσα στην δική Του Αυτονομία. Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι η αυτονομία έχει νόημα χώρια από Αυτόν; Η πίστη στην αυτονομία του εγώ σου κοστίζει την γνώση της εξάρτησής σου από τον Θεό, στην οποία βρίσκεται η ελευθερία σου. Το εγώ βλέπει κάθε εξάρτηση ως απειλητική, και έχει διαστρεβλώσει ακόμα και την λαχτάρα σου για τον Θεό σε κάποιο μέσον δικής του εδραίωσης. Αλλά  μην γελιέσαι από τον τρόπο που ερμηνεύει την σύγκρουση σου.

7. Το εγώ πάντα επιτίθεται για χάρη του διαχωρισμού. Πιστεύοντας ότι έχει την δύναμη να το κάνει αυτό δεν κάνει τίποτα άλλο, διότι ο στόχος της αυτονομίας του δεν είναι τίποτα άλλο.  Το εγώ βρίσκεται σε απόλυτη  σύγχυση όσον αφορά την πραγματικότητα, αλλά δεν χάνει τον στόχο του από τα μάτια του. Επαγρυπνεί πολύ περισσότερο από σένα, διότι είναι απόλυτα σίγουρο για τον σκοπό του. Εσύ βρίσκεσαι σε σύγχυση επειδή  δεν αναγνωρίζεις τον δικό σου σκοπό.

8. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι το τελευταίο πράγμα που το εγώ επιθυμεί είναι να συνειδητοποιήσεις ότι το φοβάσαι. Διότι αν το εγώ μπορούσε να προκαλέσει μέσα σου τον φόβο, θα μείωνε την ανεξαρτησία σου και θα εξασθενούσε την δύναμή σου. Ωστόσο, ο μόνος του ισχυρισμός για να σε κρατήσει υπάκουο προς αυτό είναι ότι μπορεί να σου δώσει δύναμη. Χωρίς αυτή την πίστη δεν θα το άκουγες καθόλου. Πώς, λοιπόν, μπορεί να συνεχιστεί η ύπαρξή του αν εσύ συνειδητοποιήσεις ότι, όταν το αποδέχεσαι, μειώνεις τον εαυτό σου και στερείσαι την δύναμη σου;

9. Το εγώ μπορεί και πραγματικά σου επιτρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου υπεροπτικό, άπιστο, «αμέριμνο», απόμακρο, συναισθηματικά ρηχό, σκληρό, απαθή και ακόμα και απελπισμένο, αλλά όχι πραγματικά φοβισμένο.  Η ελαχιστοποίηση του φόβου, αλλά όχι η κατάργησή του, είναι η συνεχής προσπάθεια του εγώ, και πραγματικά αυτή είναι μια ικανότητα στην οποία είναι πολύ επινοητικό. Πώς μπορεί να διακηρύσσει τον διαχωρισμό χωρίς να τον στηρίζει μέσω του φόβου, και πώς εσύ θα το άκουγες αν αναγνώριζες ότι αυτό πραγματικά κάνει;

10. Επομένως, η αναγνώρισή σου ότι αυτό που φαίνεται ότι σε διαχωρίζει από τον Θεό είναι μόνο ο φόβος, άσχετα με την μορφή που παίρνει και από το πώς το εγώ θέλεις να το βιώσεις, είναι η βασική απειλή για το εγώ. Με αυτή την επίγνωση, κλονίζονται τα θεμέλια του ονείρου αυτονομίας του. Διότι ενώ μπορεί να ενθαρρύνεις μια ψευδή ιδέα ανεξαρτησίας, δεν θα δεχτείς το κόστος του φόβου αν το αναγνωρίσεις. Όμως, αυτό είναι το κόστος, και το εγώ δεν μπορεί να το ελαχιστοποιήσει. Αν παραβλέπεις την αγάπη παραβλέπεις τον εαυτό σου, και πρέπει να φοβάσαι την μη πραγματικότητα διότι έχεις αρνηθεί τον εαυτό σου.  Όταν πιστεύεις ότι έχεις επιτεθεί με επιτυχία στην αλήθεια, πιστεύεις ότι η επίθεση έχει δύναμη. Πολύ απλά, τότε, φοβάσαι τον ίδιο σου τον  εαυτό. Και κανένας δεν θέλει να βρει αυτό που πιστεύει ότι θα τον κατέστρεφε.

11.  Αν μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος του εγώ για αυτονομία, τότε ο σκοπός του Θεού θα ματαιωνόταν, κι αυτό είναι αδύνατον. Μόνο μαθαίνοντας τι είναι ο φόβος μπορείς τελικά να ξεχωρίσεις το δυνατό από το αδύνατο και το ψευδές από το αληθές. Σύμφωνα με την διδασκαλία του εγώ, ο δικός του στόχος μπορεί να επιτευχθεί και όχι ο στόχος του Θεού.  Σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος, μόνο ο σκοπός του Θεού μπορεί να επιτευχθεί, κι αυτό έχει ήδη γίνει.

12. Ο Θεός εξαρτάται από σένα όσο κι εσύ εξαρτάσαι από Αυτόν, διότι η Αυτονομία Του συμπεριλαμβάνει και την δική σου, κι επομένως είναι ατελής χωρίς αυτήν. Μπορείς να διασφαλίσεις την αυτονομία σου μόνο όταν ταυτίζεσαι με Αυτόν, και εκπληρώνεις την πραγματική σου λειτουργία. Το εγώ πιστεύει ότι όταν εκπληρώνεις τον δικό του στόχο βρίσκεις την ευτυχία. Αλλά σου δίδεται να γνωρίζεις ότι η λειτουργία του Θεού είναι δική σου, και η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς την ενωμένη Θέλησή Σας. Αναγνώρισε μόνο ότι ο στόχος του εγώ, τον οποίο με τόση επιμέλεια έχεις κυνηγήσει, απλά σου έφερε φόβο, και θα είναι πια δύσκολο να ισχυριστείς ότι ο φόβος είναι ευτυχία. Το εγώ στηριζόμενο από τον φόβο, θέλει να το πιστέψεις αυτό. Όμως, ο Υιός του Θεού δεν είναι παράφρων, και δεν μπορεί να το πιστέψει. Την στιγμή  που θα το αναγνωρίσει  δεν θα το δεχτεί. Διότι μόνο οι παράφρονες θα διάλεγαν τον φόβο αντί για την αγάπη, και μόνο οι παράφρονες θα μπορούσαν  να πιστέψουν ότι η αγάπη μπορεί να κερδηθεί με την επίθεση. Οι σώφρονες  όμως συνειδητοποιούν ότι μόνο η επίθεση μπορεί να παράγει φόβο, από τον οποίο τους προστατεύει ολοκληρωτικά η Αγάπη του Θεού.

13. Το εγώ αναλύει ∙ το Άγιο Πνεύμα δέχεται. Η εκτίμηση της ολότητας έρχεται μόνο μέσω της αποδοχής, διότι το να αναλύεις σημαίνει ότι κατακερματίζεις ή διαχωρίζεις. Η προσπάθεια να κατανοήσεις την ολότητα κατακερματίζοντάς την είναι προφανώς η χαρακτηριστική αντιφατική προσέγγιση του εγώ για τα πάντα. Το εγώ πιστεύει ότι η δύναμη, η κατανόηση και η αλήθεια έγκεινται στον διαχωρισμό, και για να στηρίξει αυτή την πίστη πρέπει να επιτεθεί. Μην γνωρίζοντας ότι αυτή η πίστη δεν μπορεί να εδραιωθεί, και διακατεχόμενο από τη έμμονη ιδέα της βεβαιότητας ότι ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, το εγώ επιτίθεται στο κάθε τι που αντιλαμβάνεται κόβοντάς το σε μικρά ασύνδετα κομμάτια, δίχως ουσιαστικές σχέσεις, άρα δίχως νόημα. Το εγώ πάντα θα αντικαθιστά το νόημα με το χάος, διότι αν για το εγώ ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, τότε η αρμονία είναι απειλή.

14. Η ερμηνεία που δίνει το εγώ για τους νόμους της αντίληψης είναι αναπόφευκτα, το ακριβές αντίθετο από την ερμηνεία που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Το εγώ εστιάζει στο σφάλμα και παραβλέπει την αλήθεια. Κάνει πραγματικό κάθε λάθος που αντιλαμβάνεται, και με χαρακτηριστικούς κυκλικούς συλλογισμούς καταλήγει ότι εξαιτίας του λάθους, είναι αδύνατον να έχει νόημα η συνεπής αλήθεια. Το επόμενο βήμα, λοιπόν, είναι προφανές. Αν η συνεπής αλήθεια είναι δίχως νόημα, τότε η ασυνέπεια πρέπει να είναι αληθινή. Κρατώντας  το σφάλμα ξεκάθαρα μέσα στο νου, και προστατεύοντας ό,τι έχει μετατρέψει σε αληθινό, το εγώ προχωρά στο επόμενο βήμα του τρόπου σκέψης του: Το σφάλμα είναι αληθινό και η αλήθεια είναι το σφάλμα.

15.  Το εγώ δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να το καταλάβει αυτό, και προφανώς δεν είναι κατανοητό, αλλά κάνει συνεχώς κάθε προσπάθεια για να το αποδείξει. Με την ανάλυση επιτίθεται στο νόημα, και επιτυγχάνει έτσι να το παραβλέπει και να απομένει με μια σειρά θρυμματισμένων αντιλήψεων τις οποίες ενοποιεί για δικό του λογαριασμό. Αυτό, λοιπόν, γίνεται το σύμπαν που αντιλαμβάνεται. Και αντίστοιχα αυτό είναι το σύμπαν, που με την σειρά του, γίνεται η απόδειξη της δικής του πραγματικότητας.

16. Μην υποτιμάς την γοητεία που έχουν οι αποδείξεις του εγώ σε εκείνους που θέλουν να το ακούν. Η επιλεκτική αντίληψη επιλέγει τους μάρτυρές της προσεκτικά, και οι μάρτυρες της είναι συνεπείς. Το επιχείρημα υπέρ της παραφροσύνης είναι ισχυρό για τους παράφρονες. Διότι η αιτιολόγηση τελειώνει εκεί που αρχίζει, και κανένα σύστημα σκέψης δεν υπερβαίνει την πηγή του. Ωστόσο, η αιτιολόγηση που δεν έχει νόημα δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα, κι αυτοί που έχουν πειστεί από αυτή  πλανώνται. Μπορεί το εγώ να διδάξει αληθινά όταν παραβλέπει την αλήθεια; Μπορεί να αντιληφθεί αυτό που το ίδιο έχει αρνηθεί; Οι μάρτυρές του πραγματικά επικυρώνουν την άρνησή του, αλλά δεν επικυρώνουν την ανυπαρξία αυτών που έχει αρνηθεί. Το εγώ κοιτάζει κατευθείαν προς τον Πατέρα και δεν Τον βλέπει, διότι έχει αρνηθεί τον Υιό Του.

17. Δεν θα ήθελες να θυμηθείς τον Πατέρα; Δέξου τον Υιό Του και θα Τον θυμηθείς. Τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ο Υιός Του είναι ανάξιος, διότι τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ένα τέτοιο ψέμα είναι αληθινό. Κοιτώντας τον Υιό μέσα από τα μάτια του εγώ βλέπεις την  απόδειξη ότι ο Υιός Του δεν υπάρχει, όμως εκεί όπου είναι ο Υιός πρέπει να είναι και ο Πατέρας. Δέξου αυτό που ο Θεός δεν αρνείται, και θα πάρεις την απόδειξη της αλήθειας του. Οι μάρτυρες του Θεού στέκουν μέσα στο φως Του και βλέπουν αυτό που Εκείνος δημιούργησε. Η σιωπή τους είναι το σημάδι ότι έχουν δει τον Υιό του Θεού, και μέσα στην Παρουσία του Χριστού δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα, διότι ο Χριστός μιλά σε αυτούς για τον Εαυτό Του και για τον Πατέρα Του. Είναι σιωπηλοί διότι ο Χριστός τους μιλά, και αυτοί μιλούν με τα δικά Του λόγια.

18. Κάθε αδελφός που συναντάς γίνεται μάρτυρας για τον Χριστό ή για το εγώ, ανάλογα με το τι αντιλαμβάνεσαι σε αυτόν. Ο κάθε ένας σε πείθει γι αυτό που  θέλεις να αντιληφθείς, και για την πραγματικότητα του βασιλείου για το οποίο έχεις επιλέξει  να επαγρυπνείς. Το κάθε τι που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας μάρτυρας του συστήματος σκέψης που θέλεις να είναι αληθινό. Κάθε αδελφός έχει την δύναμη να σε απελευθερώσει, αν  επιλέξεις να είσαι ελεύθερος. Δεν μπορείς να δέχεσαι ψευδείς μαρτυρίες από αυτόν εκτός κι αν έχεις εγείρει ψευδείς μαρτυρίες εναντίον του. Αν αυτός δεν σου μιλάει για τον Χριστό, τότε εσύ δεν μίλησες για τον Χριστό σε αυτόν. Ακούς μόνο την δική σου φωνή, κι αν ο Χριστός μιλά μέσα από σένα, τότε θα Τον ακούς.