ΜΑΘΗΜΑ 169 Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.

ΜΑΘΗΜΑ 169

Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.

1. Η χάρη είναι μια πλευρά της Αγάπης του Θεού που μοιάζει πάρα πολύ με την κατάσταση που επικρατεί στην ενότητα της αλήθειας. Είναι η πιο υψηλή επιδίωξη του κόσμου, διότι οδηγεί πέρα από αυτόν τον κόσμο ολοκληρωτικά. Είναι ο στόχος της μάθησης, ενώ βρίσκεται πέρα από αυτήν, γιατί η χάρη δεν μπορεί να έρθει μέχρι ο νους να προετοιμαστεί για αληθινή αποδοχή. Η χάρη γίνεται αναπόφευκτη αμέσως σε εκείνους που έχουν ετοιμάσει μια τράπεζα πάνω στην οποία μπορεί να τοποθετηθεί απαλά και να γίνει δεκτή με προθυμία ∙ ένα βωμό καθαρό και καθαγιασμένο για το δώρο.

2. Η χάρη είναι η αποδοχή της Αγάπης του Θεού μέσα σε έναν κόσμο φαινομενικού μίσους και φόβου. Με την χάρη και μόνο το μίσος και ο φόβος φεύγουν, διότι η χάρη παρουσιάζει μια κατάσταση τόσο αντίθετη με όλα όσα περιέχει ο κόσμος, ώστε εκείνοι των οποίων ο νους φωτίζεται από το δώρο της χάριτος δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι ο κόσμος του φόβου είναι αληθινός.

3. Η χάρη δεν μαθαίνεται. Το τελικό βήμα πρέπει να υπερβεί κάθε μάθηση. Η χάρη δεν είναι ο στόχος που αυτά τα μαθήματα φιλοδοξούν να πετύχουν. Ωστόσο, ετοιμαζόμαστε για την χάρη στο ότι ένας ανοιχτός νους μπορεί ν’ ακούσει το Κάλεσμα για αφύπνιση. Δεν είναι ερμητικά κλειστός προς την Φωνή του Θεού. Γνωρίζει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρει, άρα είναι έτοιμος να δεχτεί μια κατάσταση εντελώς διαφορετική από τις εμπειρίες με τις οποίες είναι εξοικειωμένος.

4. Ίσως να φαίνεται πως γινόμαστε αντιφατικοί με την δήλωσή μας ότι η αποκάλυψη του Πατέρα και του Υιού ως Ένα έχει ήδη οριστεί. Αλλά έχουμε επίσης πει ότι ο νους καθορίζει το πότε θα είναι αυτή η ώρα, και το έχει αποφασίσει. Ωστόσο, σε προτρέπουμε να γίνεις μάρτυρας του Λόγου του Θεού για να επιταχύνεις την εμπειρία της αλήθειας, και να επισπεύσεις την έλευσή της σε κάθε νου που αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της αλήθειας επάνω σου.

5. Η ενότητα είναι απλά η ιδέα ότι Θεός είναι. Και μέσα στο Είναι Του, περιλαμβάνει όλα τα πράγματα. Δεν υπάρχει νους που να περιέχει κάτι άλλο εκτός από Αυτόν. Λέμε «Ο Θεός είναι,» και έπειτα σταματούμε να μιλάμε, γιατί με αυτή την γνώση οι λέξεις δεν έχουν πια κανένα νόημα. Δεν υπάρχουν χείλη που θα τις προφέρουν, και κανένα μέρος του νου δεν είναι τώρα αρκετά ξεχωριστό για να νιώσει ότι τώρα έχει στην επίγνωση κάτι άλλου εκτός από τον εαυτό του. Έχει ενωθεί με την Πηγή του. Και σαν την Πηγή του την Ίδια, απλά είναι.

6. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να γράψουμε γι αυτό καθόλου. Έρχεται όταν σε κάθε νου έχει δοθεί ολοκληρωτικά και έχει γίνει πλήρως αποδεκτή η καθολική αναγνώριση ότι η θέλησή του είναι του Θεού. Επαναφέρει το νου στο δίχως τέλος παρόν, εκεί όπου ο νους δεν μπορεί να διανοηθεί το παρελθόν και το μέλλον. Βρίσκεται πέρα από την σωτηρία ∙ πέρα από όλες τις σκέψεις χρόνου, συγχώρεσης και του άγιου προσώπου του Χριστού. Ο Υιός του Θεού έχει απλά εξαφανιστεί μέσα στον Πατέρα του, όπως ο Πατέρας έχει εξαφανιστεί μέσα σε αυτόν. Ο κόσμος ποτέ δεν υπήρξε καθόλου. Η αιωνιότητα παραμένει μια συνεχής κατάσταση.

7. Αυτό είναι πέρα από εμπειρία που προσπαθούμε να επισπεύσουμε. Ωστόσο, η συγχώρεση, που διδάσκεται και μαθαίνεται, φέρνει μαζί της την εμπειρία που μαρτυρεί ότι η ώρα που ο ίδιος ο νους καθόρισε για να εγκαταλείψει τον κόσμο, τώρα πλησιάζει. Δεν την επισπεύδουμε με την έννοια ότι αυτό που θα προσφέρεις ήταν κρυφό από Αυτόν ο Οποίος διδάσκει τι σημαίνει συγχώρεση.

8. Όλη η μάθηση ήταν ήδη μέσα στο Νου Του, εκπληρωμένη και τέλεια. Αυτός αναγνώρισε όλα όσα κρατά ο χρόνος, και τα έδωσε σε όλους τους νόες έτσι ώστε ο κάθε ένας να μπορεί να καθορίσει, από ένα σημείο όπου ο χρόνος τελειώνει, το πότε απελευθερώνεται στην αποκάλυψη και την αιωνιότητα. Έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι κάνεις ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει.

9. Διότι η ενότητα πρέπει να είναι εδώ. Όποια ώρα και να έχει ορίσει ο νους για την αποκάλυψη είναι εντελώς άσχετη με αυτό που πρέπει πάντα να είναι μία διαρκής κατάσταση, παντοτινά έτσι όπως ήταν πάντα, για να μείνει παντοτινά έτσι όπως είναι τώρα. Εμείς απλά παίρνουμε τον ρόλο που μας είχε ανατεθεί εδώ και πολύ καιρό, τον απόλυτα αναγνωρισμένο και τέλεια εκπληρωμένο από Αυτόν ο Οποίος έγραψε το σενάριο της σωτηρίας στο Όνομα του Δημιουργού Του, και στο Όνομα του Υιού του Δημιουργού Του.

10. Δεν χρειάζεται να επεξηγήσουμε περισσότερο αυτό που κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να καταλάβει. Όταν η αποκάλυψη της ενότητάς σου έρθει, θα είναι γνωστό και απόλυτα κατανοητό. Τώρα έχουμε δουλειά να κάνουμε, διότι εκείνοι που βρίσκονται στο χρόνο μπορούν να μιλούν για πράγματα πέρα από αυτόν, και ν’ ακούν λέξεις που εξηγούν ότι αυτό που πρόκειται να συμβεί έχει ήδη γίνει. Ωστόσο, τι νόημα μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα λόγια σε εκείνους που ακόμα μετρούν τις ώρες, και σηκώνονται, εργάζονται και πηγαίνουν για ύπνο σύμφωνα με αυτές;

11. Αρκέσου λοιπόν, στο ότι έχεις δουλειά να κάνεις για να παίξεις τον ρόλο σου. Το τέλος πρέπει να μείνει αθέατο για σένα μέχρι να εκπληρωθεί ο ρόλος σου. Δεν πειράζει. Γιατί ο ρόλος σου εξακολουθεί να είναι αυτό πάνω στο οποίο όλα τα υπόλοιπα βασίζονται. Καθώς παίρνεις τον ρόλο που σου έχει οριστεί, η σωτηρία έρχεται ακόμα λίγο πιο κοντά σε κάθε αβέβαιη καρδιά που δεν χτυπά ακόμα συντονισμένη με τον Θεό.

12. Η συγχώρεση είναι το κεντρικό θέμα που λειτουργεί σε όλη την σωτηρία, και κρατά όλα της τα μέρη σε ουσιαστική σχέση, και η πορεία που ακολουθεί καθοδηγείται και το αποτέλεσμα είναι βέβαιο. Και τώρα ζητούμε την χάρη, το τελικό δώρο που μπορεί να προσφέρει η σωτηρία. Η εμπειρία που παρέχει η χάρη θα λήξει μέσα στο χρόνο, διότι η χάρη προαναγγέλλει τον Ουρανό, αν και δεν αντικαθιστά την σκέψη του χρόνου όμως για λίγο ακόμα.

13. Το διάλειμμα είναι αρκετό. Εδώ είναι που βρίσκονται τα θαύματα ∙ για να επιστραφούν από εσένα τις άγιες στιγμές που τα λαμβάνεις, μέσω της χάριτος στην εμπειρία σου, σε όλους όσους βλέπουν το φως που βρίσκεται στο πρόσωπό σου. Τι άλλο είναι το πρόσωπο του Χριστού από το πρόσωπο εκείνου που πήγε για μία στιγμή στην αιωνιότητα, και έφερε πίσω μία καθαρή αντανάκλαση της ενότητας που ένιωσε μία στιγμή πριν για να ευλογήσει τον κόσμο; Πώς θα μπορούσες τελικά να την αποκτήσεις για πάντα, την στιγμή που ένα μέρος από σένα παραμένει απέξω, χωρίς να γνωρίζει και να έχει ξυπνήσει, ενώ σε χρειάζεται ως μάρτυρα της αλήθειας;

14. Να είσαι ευγνώμων που επιστρέφεις, έτσι όπως χάρηκες που έφυγες για μία στιγμή, και δέχτηκες τα δώρα που σου παρείχε η χάρη. Τα φέρνεις πίσω στον εαυτό σου. Και τώρα η αποκάλυψη δεν είναι μακριά. Ο ερχομός της είναι εξασφαλισμένος. Ζητούμε την χάρη, και την εμπειρία που έρχεται από την χάρη. Καλωσορίζουμε την απελευθέρωση που προσφέρει στους πάντες. Δεν ζητούμε αυτό που δεν είναι δυνατόν να ζητηθεί. Δεν κοιτάμε πέρα από αυτό που μπορεί να μας δώσει η χάρις. Διότι αυτό μπορούμε να το δώσουμε με την χάρη που δόθηκε και σ’ εμάς.

15. Ο μαθησιακός μας στόχος σήμερα δεν υπερβαίνει αυτή την προσευχή. Όμως για τον κόσμο, τι άλλο θα μπορούσε να είναι σπουδαιότερο από αυτό που ζητούμε σήμερα από Αυτόν ο Οποίος δίνει την χάρη που ζητούμε, όπως δόθηκε και σε Αυτόν;

- Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.
- Με την χάρη δίνω. Με την χάρη θα απελευθερώνω.