ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

- Από το Κεφάλαιο 19, III. THE UNREALITY OF SIN -

1. Η έλξη της ενοχής βρίσκεται στην αμαρτία, όχι στο σφάλμα. Η αμαρτία θα επαναλαμβάνεται εξαιτίας αυτής της έλξης. Ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο έντονος ούτως ώστε η αμαρτία να μην μπορεί να εκδηλωθεί. Αλλά όσο η ενοχή παραμένει ελκυστική ο νους θα υποφέρει, και δεν θα αφήνει την ιδέα της ενοχής να φύγει. Διότι η ενοχή τον καλεί, και ο νους την ακούει και την λαχταρά, κάνοντας έτσι τον εαυτό του έναν πρόθυμο αιχμάλωτο στην αρρωστημένη έκκλησή της. Η αμαρτία είναι κάποια ιδέα του κακού που, αν και δεν μπορεί να διορθωθεί, παραμένει πάντα επιθυμητό. Ως βασικό κομμάτι αυτού που θεωρεί ότι είσαι το εγώ, πάντα θα την θέλεις. Και μόνο ένας εκδικητής, με ένα νου διαφορετικό από τον δικό σου, θα μπορούσε να την εξαλείψει μέσω του φόβου.

2. Το εγώ δεν θεωρεί ότι είναι δυνατόν η αγάπη , και όχι ο φόβος, να είναι αυτή η οποία καλείται από την αμαρτία, και ότι η αγάπη πάντα αποκρίνεται. Διότι το εγώ φέρνει την αμαρτία στον φόβο, απαιτώντας τιμωρία. Εν τούτοις, η τιμωρία δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της προστασίας της ενοχής, διότι αυτό που του αξίζει τιμωρία είναι κάτι που πρέπει αληθινά να έχει γίνει. Η τιμωρία είναι πάντα ο μεγάλος συντηρητής της αμαρτίας, της συμπεριφέρεται με σεβασμό και τιμά την τερατωδία της. Αυτό που πρέπει να τιμωρηθεί πρέπει να είναι αληθινό. Και αυτό που είναι αληθινό πρέπει να είναι αιώνιο, και θα επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό. Διότι αυτό που θεωρείς ότι είναι αληθινό το θέλεις, και δεν θέλεις να το αφήσεις να φύγει.

3. Ένα σφάλμα, από την άλλη πλευρά, δεν είναι ελκυστικό. Αυτό που βλέπεις ξεκάθαρα ως λάθος θέλεις να το διορθώσεις. Μερικές φορές η αμαρτία μπορεί να επαναλαμβάνεται πολλές φορές, προκαλώντας ολοφάνερα την θλίψη, αλλά χωρίς να χάνει την ελκυστικότητά της. Και ξαφνικά, αλλάζεις την κατάστασή της από αμαρτία σε λάθος. Τώρα δεν θα το επαναλάβεις ∙ απλά θα σταματήσεις και θα το αφήσεις να φύγει, εκτός κι αν η ενοχή παραμένει. Διότι τότε, δεν θα αλλάξεις παρά την μορφή της αμαρτίας, λέγοντας ότι ήταν ένα σφάλμα, αλλά κρατώντας το δίχως διόρθωση. Αυτή δεν είναι μια πραγματική αλλαγή στην αντίληψή σου, διότι εξακολουθεί να είναι μια αμαρτία που ζητά τιμωρία, και όχι σφάλμα.

4. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να τιμωρήσει την αμαρτία. Τα λάθη τα αναγνωρίζει, και θέλει να τα διορθώσει όλα όπως Του ανάθεσε ο Θεός. Αλλά την αμαρτία Αυτό δεν την γνωρίζει, ούτε μπορεί να αναγνωρίσει λάθη που δεν μπορούν να διορθωθούν. Διότι ένα λάθος που δεν μπορεί να διορθωθεί δεν έχει νόημα για το Άγιο Πνεύμα. Τα λάθη είναι για διόρθωση, και δεν χρειάζονται τίποτα άλλο. Αυτό που χρειάζεται τιμωρία δεν πρέπει να ζητά τίποτα. Κάθε σφάλμα πρέπει να είναι ένα κάλεσμα γι αγάπη. Τι είναι, λοιπόν, η αμαρτία; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα λάθος που θέλεις να κρατήσεις κρυφό ∙ ένα κάλεσμα για βοήθεια που θέλεις να κρατήσεις χωρίς να ακουστεί, άρα και χωρίς να απαντηθεί;

5. Μέσα στον χρόνο, το Άγιο Πνεύμα βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθη. Σε αυτό συμμερίζεσαι την οπτική Του. Εν τούτοις, δεν συμμερίζεσαι την αναγνώρισή Του για την διαφορά ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και όταν η διόρθωση ολοκληρωθεί, τότε ο χρόνος είναι αιωνιότητα. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σε διδάξει πώς να βλέπεις τον χρόνο διαφορετικά και να βλέπεις πέρα από αυτόν, αλλά όχι ενώσω πιστεύεις στην αμαρτία. Στο σφάλμα, ναι, διότι αυτό μπορεί να διορθωθεί από το νου. Αλλά η αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης. Αν δεν υπακούσει, τότε ο νους κρίνεται ως παράφρων. Με αυτό τον τρόπο η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει την αντίληψη κρατιέται αδρανής, επικεντρωμένη στο σώμα από τον φόβο της αλλαγμένης αντίληψης την οποία θα επέφερε ο Δάσκαλός του, ο Οποίος είναι ένα με αυτόν.

6. Όταν μπαίνεις στον πειρασμό να πιστέψεις ότι η αμαρτία είναι αληθινή, θυμήσου αυτό: Αν η αμαρτία είναι αληθινή, τότε ούτε ο Θεός ούτε εσύ είστε αληθινοί. Αν η δημιουργία είναι επέκταση, ο Δημιουργός πρέπει να έχει επεκτείνει τον Εαυτό Του, και είναι αδύνατον αυτό που είναι κομμάτι του Ίδιου να είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Αν η αμαρτία είναι αληθινή, ο Θεός πρέπει να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Εαυτό Του. Πρέπει να είναι διχασμένος, και διαιρεμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό ∙ εν μέρει πνευματικά υγιής και εν μέρει παράφρων. Διότι Αυτός πρέπει να έχει δημιουργήσει κάτι που θέλει να Τον καταστρέψει, κι έχει την δύναμη να το κάνει. Από το να πιστεύεις αυτό, δεν είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι πρέπει να έκανες λάθος;

7. Όσο πιστεύεις ότι η πραγματικότητά σου ή του αδελφού σου είναι δεσμευμένη από ένα σώμα, θα πιστεύεις στην αμαρτία. Όσο πιστεύεις ότι τα σώματα μπορούν να ενώνονται, θα βρίσκεις την ενοχή ελκυστική και θα πιστεύεις ότι η αμαρτία είναι πολύτιμη. Διότι η πίστη ότι τα σώματα περιορίζουν το νου οδηγεί σε μια αντίληψη του κόσμου στην οποία φαίνεται παντού η απόδειξη του διαχωρισμού. Και ο Θεός και η δημιουργία Του φαίνονται χώρια και παραγκωνισμένοι. Διότι η αμαρτία θέλει να αποδείξει ότι αυτό που ο Θεός δημιούργησε ιερό δεν μπορεί να επικρατήσει επάνω της, ούτε να παραμείνει το ίδιο ενώπιων της δύναμης της αμαρτίας. Η αμαρτία θεωρείται ισχυρότερη από τον Θεό, ενώπιων της οποίας ο Θεός πρέπει να υποκλίνεται, και να προσφέρει την δημιουργία Του στον κατακτητή της. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη ή τρέλα;

8. Αν η αμαρτία είναι αληθινή, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ελπίδα θεραπείας. Διότι θα υπήρχε μια δύναμη πέρα από του Θεού, ικανή να φτιάξει μια άλλη θέληση που θα επιτίθετο στην δική Του Θέληση και θα την ξεπερνούσε ∙ και θα έδινε στον Υιό Του μια θέληση ξεχωριστή από την δική Του, και ισχυρότερη. Και κάθε κομμάτι από την κατακερματισμένη δημιουργία του Θεού θα είχε μια διαφορετική θέληση, αντίθετη με την δική Του, και σε αιώνια αντίθεση με Αυτόν και η μία με την άλλη. Η ιερή σου σχέση έχει ως σκοπό της τώρα, τον στόχο να αποδείξει ότι αυτό είναι αδύνατον. Ο Ουρανός έχει χαμογελάσει πάνω σε αυτήν, και η πίστη στην αμαρτία έχει ξεριζωθεί χάρη στο χαμόγελο της αγάπης. Εσύ την βλέπεις ακόμα, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι δεν βασίζεται πουθενά πια. Η πηγή της έχει αφαιρεθεί, κι έτσι μπορείς να την περιθάλψεις μόνο για λίγο ακόμα πριν εξαφανιστεί. Έχει μείνει μόνο η συνήθεια της αναζήτησής της.

9. Και παρόλα αυτά κοιτάζεις με το χαμόγελο του Ουρανού πάνω στα χείλη σου, και την ευλογία του Ουρανού πάνω στα μάτια σου. Δεν θα βλέπεις την αμαρτία για πολύ ακόμα. Διότι με την νέα αντίληψη ο νους την διορθώνει όταν φαίνεται πως κάνει την εμφάνισή της, και γίνεται αόρατη. Τα σφάλματα αναγνωρίζονται γρήγορα και δίνονται γρήγορα για διόρθωση, για να θεραπευτούν, όχι για να κρυφτούν. Θα θεραπευτείς από την αμαρτία και όλες τις καταστροφικές επιπτώσεις της την στιγμή που δεν θα της δίνεις δύναμη πάνω στον αδελφό σου. Και θα τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα λάθη του απελευθερώνοντάς τον με χαρά από την πίστη στην αμαρτία.

10. Την ιερή στιγμή, θα δεις το χαμόγελο του Ουρανού να χαμογελά σε σένα και τον αδελφό σου. Κι εσύ θα λάμπεις πάνω σε αυτόν, αναγνωρίζοντας με χαρά την χάρη που σου έχει δοθεί. Διότι η αμαρτία δεν θα επικρατήσει ενάντια σε μια ένωση στην οποία έχει χαμογελάσει ο Ουρανός. Η αντίληψή σου θεραπεύτηκε την ώρα της ιερής στιγμής που σου έδωσε ο Ουρανός. Ξέχασε τι έχεις δει, και ύψωσε τα μάτια σου με πίστη σε αυτό που μπορείς να δεις τώρα. Τα εμπόδια για τον Ουρανό θα εξαφανιστούν ενώπιων της ιερής σου όρασης, διότι σε σένα που ήσουν τυφλός έχει δοθεί όραση και μπορείς να δεις. Μην ψάχνεις γι αυτό που έχει αφαιρεθεί, αλλά για το μεγαλείο που έχει επανορθωθεί για να το δεις.

11. Κοίταξε τον Λυτρωτή σου, και δες αυτό που θέλει να σου δείξει στον αδελφό σου, και μην αφήνεις την ενοχή να σηκωθεί ξανά και να σε τυφλώσει. Διότι η αμαρτία θέλει να σε κρατά διαχωρισμένο από αυτόν, αλλά ο Λυτρωτής σου θέλει να βλέπεις τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Η σχέση σου είναι τώρα ένας ναός θεραπείας ∙ ένας τόπος όπου όλοι οι κουρασμένοι μπορούν να έρθουν να αναπαυτούν. Εδώ είναι η ανάπαυση που περιμένει τους πάντες, μετά το ταξίδι. Και η σχέση σου την φέρνει πιο κοντά σε όλους.