ΜΑΘΗΜΑ 234

Πατέρα, σήμερα είμαι πάλι ο Υιός Σου.

Σήμερα προσδοκούμε την ώρα που τα όνειρα αμαρτίας και ενοχής φεύγουν, και φτάνουμε στην ιερή γαλήνη από την οποία δεν φύγαμε ποτέ. Μια μόνο μικρή στιγμούλα έχει παρέλθει ανάμεσα στην αιωνιότητα και το σημείο που ο χρόνος τελειώνει. Τόσο μικρό ήταν αυτό το διάκενο που δεν υπήρξε καμιά διακοπή στην συνέχεια, ούτε κανένα ρήγμα στις σκέψεις που είναι για πάντα ενοποιημένες σαν ένα. Τίποτα δεν έχει συμβεί ποτέ που να ενοχλήσει την γαλήνη του Θεού του Πατέρα και του Υιού. Αυτό το δεχόμαστε ως απόλυτα αληθινό σήμερα.

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, που δεν είναι δυνατόν να χάσουμε από την μνήμη μας Εσένα και την Αγάπη Σου. Αναγνωρίζουμε την ασφάλειά μας, και δίνουμε ευχαριστίες για όλα τα δώρα που μας έχεις χαρίσει, και για όλη την βοήθεια και την αγάπη που έχουμε λάβει, για την αιώνια υπομονή Σου, και τον Λόγο που μας έδωσες ότι έχουμε σωθεί.