ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ;*

- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, HOW DO GOD’S TEACHERS DEAL WITH MAGIC THOUGHTS?-

( *Η λέξη «μαγεία» στα Μαθήματα Θαυμάτων χρησιμοποιείται με διαφορετική έννοια από αυτή που γνωρίζουμε. «Μαγικό θωρείται οτιδήποτε θεωρούμε ότι μπορεί να μας προσφέρει θεραπεία και προέρχεται «απέξω».)

1. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση και για τον δάσκαλο και τον μαθητή. Αν ο δάσκαλος του Θεού διαχειριστεί εσφαλμένα αυτό το θέμα, έχει βλάψει τον εαυτό του και έχει επιτεθεί και στον μαθητή του. Αυτό ενδυναμώνει τον φόβο, και κάνει την μαγεία να φαντάζει πολύ αληθινή και στους δυο τους. Η διαχείριση την μαγείας γίνεται λοιπόν ένα μάθημα μεγάλης σημασίας που πρέπει να μάθει πολύ καλά ο δάσκαλος του Θεού. Η πρώτη του φροντίδα όσον αφορά αυτό είναι να μην κάνει επίθεση. Αν κάποια μαγική σκέψη προκαλεί θυμό σε οιαδήποτε μορφή, τότε ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να είναι σίγουρος ότι ενδυναμώνει την δική του πίστη στην αμαρτία και έχει καταδικάσει τον εαυτό του. Μπορεί επίσης να είναι σίγουρος ότι έχει ζητήσει να έρθουν σ’ αυτόν θλίψη, πόνος, φόβος και καταστροφή. Ας θυμηθεί, λοιπόν, ότι δεν είναι αυτά που θέλει να διδάξει, διότι δεν είναι αυτά που θα ήθελε να μάθει.

2. Υπάρχει, όμως, ένας πειρασμός να ανταποκριθεί στην μαγεία με ένα τρόπο που την ενισχύει. Ούτε αυτό είναι πάντα προφανές. Μπορεί, μάλιστα, να καλυφθεί εύκολα κάτω από μία επιθυμία να προσφέρει βοήθεια. Είναι αυτή η διπλή επιθυμία που κάνει την βοήθεια να έχει μικρή αξία, και θα οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Ούτε πρέπει να ξεχνάς ότι το αποτέλεσμα που προκύπτει έρχεται εξίσου και στον δάσκαλο και τον μαθητή. Πόσες φορές έχουμε τονίσει ότι δεν δίνεις παρά στον εαυτό σου; Και που θα μπορούσε αυτό να φανεί καλύτερα από ό,τι στα είδη βοήθειας που δίνει ο δάσκαλος του Θεού σε εκείνους που χρειάζονται την βοήθεια του; Εδώ του δίνεται πιο ξεκάθαρα το δώρο του. Διότι θα δώσει μόνο αυτό που έχει επιλέξει για τον εαυτό του. Και σε αυτό το δώρο βρίσκεται η κρίση του για τον ιερό Υιό του Θεού.

3. Είναι πιο εύκολο να αφήσεις το σφάλμα να διορθωθεί εκεί όπου είναι πιο φανερό, και τα σφάλματα μπορούν ν’ αναγνωριστούν από τα αποτελέσματά τους. Ένα μάθημα που έχει διδαχθεί σωστά δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην απελευθέρωση του δασκάλου και του μαθητή, οι οποίοι έχουν μοιραστεί ένα σκοπό. Η επίθεση μπορεί να εισέλθει μόνο αν έχει εισχωρήσει η αντίληψη διαχωρισμένων στόχων. Και αυτή είναι πραγματικά η περίπτωση αν το αποτέλεσμα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από χαρά. Ο μοναδικός στόχος του δασκάλου στρέφει τον διχασμένο στόχο του μαθητή προς μία κατεύθυνση, και το κάλεσμα για βοήθεια γίνεται η μοναδική έκκληση. Τότε υπάρχει ανταπόκριση με μία μόνο απάντηση, και αυτή η απάντηση θα εισέλθει σίγουρα στο νου του δασκάλου. Από εκεί λάμπει μέσα στο νου του μαθητή του, κάνοντάς τον ένα με τον δικό του.

4. Ίσως είναι χρήσιμο να θυμάσαι ότι κανένας δεν μπορεί να θυμώνει με ένα γεγονός. Πάντα είναι κάποια ερμηνεία που προκαλεί τα αρνητικά συναισθήματα, άσχετα με την φαινομενική τους αιτιολόγηση από αυτά που φαίνονται σαν γεγονότα. Άσχετα, επίσης, και με την ένταση του φόβου που προκαλείται. Μπορεί να είναι κάποιος ελαφρύς εκνευρισμός, ίσως πολύ ήπιος για να αναγνωριστεί ξεκάθαρα. Ή μπορεί να πάρει την μορφή έντονης οργής, συνοδευόμενης με σκέψης βίας, σε μορφή φαντασίωσης ή και φαινομενικής εκδήλωσης στην πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία. Όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι οι ίδιες. Κρύβουν την αλήθεια, και αυτό ποτέ δεν μπορεί να είναι θέμα βαθμού. Η αλήθεια είτε είναι προφανής, ή όχι. Δεν μπορεί να αναγνωρίζεται εν μέρει. Όποιος δεν έχει επίγνωση της αλήθειας πρέπει να βλέπει ψευδαισθήσεις.

5. Ο θυμός ως ανταπόκριση στις μαγικές σκέψεις της αντίληψης είναι μία βασική αιτία φόβου. Αναλογίσου τι σημαίνει αυτή η αντίδραση, και η τάση παραμονής της στο σύστημα σκέψης του κόσμου, γίνεται προφανής. Μία μαγική σκέψη, και με την παρουσία της και μόνο, αναγνωρίζει κάποιο διαχωρισμό από τον Θεό. Δηλώνει, σε όσο πιο καθαρή μορφή γίνεται, ότι ο νους που πιστεύει ότι έχει ξέχωρη θέληση που μπορεί να αντιτεθεί στην Θέληση του Θεού, πιστεύει επίσης και ότι μπορεί να πετύχει. Και ότι αυτό δεν γίνεται να είναι αλήθεια είναι προφανές. Όμως, το ότι μπορεί να θεωρηθεί ως αληθινό είναι εξίσου προφανές. Και εδώ βρίσκεται ο τόπος που γεννιέται η ενοχή. Όποιος σφετερίζεται την θέση του Θεού και την παίρνει για τον εαυτό του τώρα έχει ένα θανάσιμο «εχθρό». Και πρέπει να στέκει μόνος στην προστασία του, και να κάνει τον εαυτό του ασπίδα για να τον κρατήσει ασφαλή από την οργή που ποτέ δεν μπορεί να μετριαστεί, και από την εκδίκηση που ποτέ δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

6. Πως γίνεται να επιλυθεί αυτή η άνιση μάχη; Το τέλος της είναι αναπόφευκτο, διότι η έκβασή της πρέπει να είναι ο θάνατος. Πως, λοιπόν, μπορεί κάποιος να πιστέψει στις άμυνες του; Η μαγεία πρέπει πάλι να βοηθήσει. Ξέχνα την μάχη. Δέξου την ως γεγονός, και έπειτα ξέχασέ την. Μην θυμάσαι τις ακατόρθωτες πιθανότητες εναντίον σου. Μην θυμάσαι το τεράστιο μέγεθος του «εχθρού», και μην σκέφτεσαι την δική σου αδυναμία σε σύγκριση με αυτόν. Δέξου τον διαχωρισμό σου, αλλά μην θυμάσαι πως προέκυψε. Πίστεψε ότι τον έχεις κερδίσει, αλλά μην έχεις ούτε την παραμικρή ανάμνηση του Ποιος είναι πραγματικά ο μεγάλος «αντίπαλός» σου. Προβάλλοντάς πάνω σε Αυτόν την λησμονιά σου, σου φαίνεται ότι και Αυτός έχει ξεχάσει.

7. Αλλά ποια θα είναι τώρα η αντίδραση σου σε όλες τις μαγικές σκέψεις; Δεν μπορούν παρά να ξυπνήσουν εκ νέου την κοιμώμενη ενοχή, την οποία έχεις κρύψει και δεν αφήνεις να φύγει. Η κάθε μία λέει ξεκάθαρα στον τρομαγμένο νου σου, «Έχεις σφετεριστεί την θέση του Θεού. Μην νομίζεις ότι Αυτός το έχει ξεχάσει.» Εδώ έχουμε τον φόβο για τον Θεό σε απόλυτη εκδήλωση. Διότι σε εκείνη την σκέψη έχει η ενοχή ήδη εξυψώσει την τρέλα στον θρόνο του Ίδιου του Θεού. Και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα. Εκτός από το να σκοτώσεις. Εδώ βρίσκεται η σωτηρία τώρα. Ένας θυμωμένος πατέρας καταδιώκει τον ένοχο υιό του. Να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς, διότι εδώ και μόνο βρίσκεται η επιλογή. Πέρα από αυτή δεν υπάρχει καμία άλλη, διότι αυτό που έγινε δεν ακυρώνεται. Η κηλίδα του αίματος δεν μπορεί ποτέ να αφαιρεθεί, και όποιος φέρει αυτή την κηλίδα πάνω του πρέπει να πεθάνει.

8. Σε αυτή την απελπιστική κατάσταση στέλνει ο Θεός τους δασκάλους Του. Αυτοί φέρουν το φως της ελπίδας από τον Θεό τον Ίδιο. Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο είναι δυνατή η απόδραση. Μπορεί να μαθευτεί και να διδαχτεί, αλλά απαιτεί υπομονή και άφθονη προθυμία. Εφόσον υπάρχουν αυτές, η έκδηλη απλότητα του μαθήματος ξεχωρίζει σαν ένα έντονο λευκό φως μέσα σε ένα μαύρο ορίζοντα, διότι αυτό είναι. Αν προκύψει θυμός από μία ερμηνεία και όχι ένα γεγονός, ποτέ δεν αιτιολογείται. Μόλις αυτό γίνει έστω και αμυδρά κατανοητό, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τώρα είναι δυνατόν να κάνεις το επόμενο βήμα. Η ερμηνεία μπορεί επιτέλους ν’ αλλάξει. Οι μαγικές σκέψεις δεν χρειάζεται να οδηγούν στην καταδίκη, διότι δεν έχουν πραγματικά την δύναμη να προκαλέσουν ενοχή. Επομένως μπορούν να παραβλεφτούν, κι έτσι να ξεχαστούν με την πιο αληθινή έννοια.

9. Η τρέλα δίχως άλλο φαντάζει τρομερή. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία δύναμη να κάνει τίποτα. Όπως η μαγεία που γίνεται ο υπηρέτης της, ούτε επιτίθεται ούτε προστατεύει. Το να την βλέπεις και ν’ αναγνωρίζεις το σύστημα σκέψης της σημαίνει ότι κοιτάζεις το τίποτα. Μπορεί το τίποτα να προκαλέσει θυμό; Φυσικά και όχι. Θυμήσου, λοιπόν, δάσκαλε του Θεού, ότι ο θυμός αναγνωρίζει μία πραγματικότητα που δεν βρίσκεται εκεί ∙ κι όμως ο θυμός είναι ο βέβαιος μάρτυρας ότι την θεωρείς γεγονός. Τώρα η διαφυγή καθίσταται αδύνατη, μέχρι να δεις ότι έχεις ανταποκριθεί στην δική σου ερμηνεία, την οποία έχεις προβάλλει σε έναν εξωτερικό κόσμο. Άφησε αυτό το αμείλικτο σπαθί να φύγει από τα χέρια σου τώρα. Δεν υπάρχει θάνατος. Αυτό το σπαθί δεν υπάρχει. Ο φόβος για τον Θεό είναι αναίτιος. Αλλά η Αγάπη Του είναι η Αιτία των πάντων πέρα από κάθε φόβο, και επομένως για πάντα πραγματική και πάντα αληθινή.