ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

-Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, HOW SHOULD THE TEACHER OF GOD SPEND HIS DAY?-

1. Για τον προχωρημένο δάσκαλο του Θεού αυτή η ερώτηση δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει πρόγραμμα, διότι τα μαθήματα αλλάζουν κάθε μέρα. Όμως ο δάσκαλος του Θεού είναι βέβαιος για μόνο ένα πράγμα ∙ ότι δεν αλλάζουν τυχαία. Βλέποντας αυτό και κατανοώντας ότι είναι αληθές, αναπαύεται ικανοποιημένος. Θα του ειπωθούν όλα όσα χρειάζεται να είναι ο ρόλος του, αυτή την μέρα και κάθε μέρα. Και εκείνοι που μοιράζονται εκείνο τον ρόλο μαζί του θα τον βρουν, έτσι ώστε να μπορούν να μάθουν τα μαθήματα της ημέρας μαζί. Κανένας που να τον χρειάζεται δεν θα είναι απών ∙ κανένας δεν στέλνεται χωρίς έναν καθορισμένο μαθησιακό στόχο, έναν που να μπορεί να μαθευτεί εκείνη ακριβώς την ημέρα. Για τον προχωρημένο δάσκαλο, λοιπόν, αυτή η ερώτηση είναι περιττή. Αυτή η ερώτηση έχει γίνει και έχει απαντηθεί, και κρατά συνεχή επαφή με την Απάντηση. Είναι αποφασισμένος, και βλέπει μπροστά του τον δρόμο πάνω στον οποίο βαδίζει, να απλώνεται μπροστά του ασφαλής και ευχάριστος.

2. Αλλά τι γίνεται με εκείνους που δεν έχουν φτάσει ακόμα την βεβαιότητά του; Δεν είναι ακόμα έτοιμοι για ένα ρόλο χωρίς καθόλου δομή. Τι πρέπει να κάνουν για να μάθουν να δίνουν την ημέρα στον Θεό; Υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες που ισχύουν, αν και ο καθένας πρέπει να τους χρησιμοποιεί όσο πιο καλύτερα μπορεί με τον δικό του τρόπο. Τέτοιες ρουτίνες είναι επικίνδυνες, διότι γίνονται εύκολα θεοί από μόνες τους, απειλώντας τους ίδιους τους στόχους για τους οποίους καθορίστηκαν. Μιλώντας κατά μία ευρεία έννοια, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι είναι καλό να ξεκινά την ημέρα του σωστά. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα να ξεκινήσει πάλι, σε περίπτωση που η μέρα αρχίσει με σφάλμα. Όμως υπάρχουν προφανή πλεονεκτήματα όσον αφορά την εξοικονόμηση χρόνου.

3. Στην αρχή, είναι συνετό να σκέφτεται μέσα στον χρόνο. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου το τελικό κριτήριο, αλλά στην αρχή είναι πιθανότατα το πιο απλό να τηρηθεί. Δίνεται μεγάλη έμφαση στην εξοικονόμηση χρόνου η οποία, αν και παραμένει σημαντική σε όλη την μαθησιακή διαδικασία, σταδιακά η έμφαση αυτή ελαττώνεται. Στην αρχή μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι ο χρόνος ο αφιερωμένος στο σωστό ξεκίνημα της ημέρας, πραγματικά εξοικονομεί χρόνο. Πόσο χρόνο θα πρέπει να περνά έτσι; Αυτό εξαρτάται από τον ίδιο τον δάσκαλο του Θεού. δεν μπορεί να διεκδικεί αυτό τον τίτλο μέχρι να έχει τελειώσει το βιβλίο εργασιών, εφόσον μαθαίνουμε την διδακτέα ύλη των μαθημάτων μας. Αφού ολοκληρωθούν οι πιο δομημένες περίοδοι πρακτικής, τις οποίες περιέχει το βιβλίο εργασιών, τώρα κύριο μέλημα είναι οι ατομικές ανάγκες του.

4. Αυτά τα μαθήματα είναι πάντα πρακτικά. Μπορεί ο δάσκαλος του Θεού να μην βρίσκεται σε κατάσταση που να τον βοηθά να έχει ησυχία όταν ξυπνά. Αν συμβαίνει αυτό, ας θυμάται ότι επιλέγει να περάσει χρόνο μαζί με τον Θεό όσο το δυνατόν συντομότερο, και ας το κάνει αυτό πράξη. Η διάρκεια δεν είναι το πιο σημαντικό μέλημά μας. Κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να καθίσει ακίνητος για μία ώρα με κλειστά μάτια και να μην πετύχει τίποτα. Και κάποιος το ίδιο εύκολα μπορεί να δώσει στον Θεό μόνο μία στιγμή, και εκείνη την στιγμή να ενωθεί μαζί Του ολοκληρωτικά. Ίσως η μόνη γενίκευση που μπορούμε να κάνουμε είναι αυτή ∙ όσο το δυνατόν συντομότερα από την ώρα που θα ξυπνήσεις βρες τον ήσυχο χρόνο σου, συνεχίζοντας για ένα δύο ακόμα λεπτά μετά από την στιγμή που να αρχίσεις να δυσκολεύεσαι. Μπορεί να βρεις ότι αυτή η δυσκολία μειώνεται και να εξαλείφεται. Αν όχι, αυτή είναι η ώρα να σταματήσεις.

5. Οι ίδιες διαδικασίες θα πρέπει να γίνουν και τη νύχτα. Ίσως ο χρόνος της ησυχίας θα πρέπει να είναι αρκετά νωρίς το βράδυ, αν δεν εφικτό για σένα να τον αφιερώσεις ακριβώς πριν πας για ύπνο. Δεν είναι συνετό να είσαι ξαπλωμένος. Είναι καλύτερα να είσαι καθιστός, σε όποια θέση προτιμάς. Έχοντας ολοκληρώσει το βιβλίο εργασιών, θα πρέπει να έχει κάπου κατασταλάξει σε σχέση μ’ αυτό. Όμως, αν είναι δυνατόν, λίγο πριν κοιμηθείς είναι ο επιθυμητός χρόνος που θα αφιερώσεις στον Θεό. Ρυθμίζει το νου σου σε μια κατάσταση ανάπαυσης, και σε προσανατολίζει μακριά από τον φόβο. Αν χρειαστεί να περάσεις αυτό τον χρόνο νωρίτερα, τουλάχιστον βεβαιώσου ότι δεν θα ξεχάσεις μία σύντομη περίοδο, - όχι περισσότερο από ένα λεπτό αρκεί, - κατά το οποίο θα κλείσεις τα μάτια σου και θα σκεφτείς τον Θεό.

6. Υπάρχει μία συγκεκριμένη σκέψη που θα πρέπει να θυμάσαι σε όλη την διάρκεια της ημέρας. Είναι μία σκέψη αγνής χαράς, μία σκέψη ειρήνης, μία σκέψη απεριόριστης ελευθερίας, απεριόριστης διότι τα πάντα ελευθερώνονται μέσα σε αυτή. Νομίζεις ότι έφτιαξες έναν τόπο ασφάλειας για τον εαυτό σου. Νομίζεις ότι έφτιαξες μία δύναμη που μπορεί να σε σώσει από όλα τα τρομακτικά πράγματα που βλέπεις στα όνειρα. Δεν είναι έτσι. Η ασφάλειά σου δεν βρίσκεται εκεί. Αυτό που παρατάς είναι απλά η ψευδαίσθηση της προστασίας των ψευδαισθήσεων. Και αυτό είναι που φοβάσαι, και μόνο αυτό. Πόσο ανόητο είναι να φοβάσαι το τίποτα! Τίποτα απολύτως! Οι άμυνες σου δεν θα λειτουργήσουν, αλλά δεν βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Δεν τις χρειάζεσαι. Αναγνώρισέ το αυτό, και θα εξαφανιστούν. Και μόνο τότε θα αποδεχτείς την αληθινή σου προστασία.

7. Πόσο απλά και πόσο εύκολα κυλά ο χρόνος για τον δάσκαλο του Θεού που έχει αποδεχτεί την προστασία Του! Όλα όσα έκανε πριν στο όνομα της ασφάλειας δεν τον ενδιαφέρουν πια. Διότι είναι ασφαλής, και γνωρίζει ότι έτσι είναι. Έχει έναν Οδηγό ο Οποίος δεν θα αποτύχει. Δεν χρειάζεται να κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα προβλήματα που αντιλαμβάνεται, διότι Αυτός στον Οποίο απευθύνεται για όλα αυτά δεν αναγνωρίζει καμία σειρά δυσκολίας στην επίλυσή τους. Είναι τόσο ασφαλής στο παρόν όσο ήταν πριν αποδεχτεί τις ψευδαισθήσεις μέσα στο νου του, και όσο θα είναι όταν τις αφήσει να φύγουν. Δεν υπάρχει διαφορά στην κατάστασή του σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και διαφορετικά μέρη, διότι όλα είναι ένα για τον Θεό. Αυτή είναι η ασφάλειά του. Και δεν του χρειάζεται τίποτα άλλο από αυτό.

8. Βέβαια, θα υπάρξουν πειρασμοί στον δρόμο που έχει να διανύσει ακόμα ο δάσκαλος του Θεού, και χρειάζεται να υπενθυμίζει στον εαυτό του την προστασία του, κατά την διάρκεια όλης της ημέρας. Πως μπορεί να το κάνει αυτό, ειδικά τις ώρες που ο νους του είναι απασχολημένος με εξωτερικά πράγματα; Δεν έχει παρά να προσπαθεί, και η επιτυχία του εξαρτάται από την βεβαιότητά του ότι θα πετύχει. Πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο επιτυχία δεν προέρχεται από τον ίδιον, αλλά ότι θα του δοθεί σε οποιαδήποτε στιγμή, τόπο και περίσταση την χρειαστεί. Υπάρχουν στιγμές που η βεβαιότητά του θα κλονίζεται, και την στιγμή που θα συμβεί αυτό, θα επιστρέφει στις παλαιότερες προσπάθειές του να βασίζεται μόνο στον εαυτό του. Μην ξεχνάς ότι αυτό είναι μαγεία, και η μαγεία είναι ένα θλιβερό υποκατάστατο της αληθινής βοήθειας. Δεν είναι αρκετά καλό για τον δάσκαλο του Θεού, διότι δεν είναι αρκετά καλό για τον Υιό του Θεού.

9. Η αποφυγή της μαγείας είναι η αποφυγή του πειρασμού. Γιατί όλος ο πειρασμός δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια να βάλεις μία άλλη θέληση στην θέση της Θέλησης του Θεού. Αυτές οι προσπάθειες μπορεί πραγματικά να φαίνονται τρομακτικές, αλλά είναι απλά αξιολύπητες. Δεν μπορούν να έχουν κανένα αποτέλεσμα ∙ ούτε καλό ούτε κακό, ούτε επιβράβευσης, ούτε απαίτησης θυσίας, ούτε θεραπευτικό ούτε καταστροφικό, ούτε καθησυχαστικό ούτε τρομακτικό. Όταν κάθε μαγεία αναγνωριστεί απλά ως τίποτα, ο δάσκαλος του Θεού θα έχει φτάσει στο πιο προχωρημένο στάδιο. Όλα τα ενδιάμεσα μαθήματα δεν θα οδηγούν παρά σ’ αυτό, και θα φέρνουν αυτό τον στόχο πιο κοντά στην αναγνώριση. Γιατί η μαγεία οιουδήποτε είδους, σε όλες της τις μορφές, απλά δεν κάνει τίποτα. Η ανισχυρότητά της είναι ο λόγος που μπορείς να διαφύγεις από αυτήν τόσο εύκολα. Ό,τι δεν έχει καθόλου επιδράσεις δεν είναι ικανό να τρομοκρατεί.

10. Δεν υπάρχει υποκατάστατο της Θέλησης του Θεού. Εν ολίγοις, αυτό είναι το γεγονός στο οποίο αφιερώνει την μέρα του ο δάσκαλος του Θεού. Κάθε υποκατάστατο που μπορεί να δεχτεί ως αληθινό δεν γίνεται παρά να τον εξαπατά. Αλλά αυτός είναι ασφαλής από κάθε πλάνη αν το αποφασίσει. Ίσως χρειάζεται να θυμάται, «ο Θεός είναι μαζί μου. Δεν γίνεται να εξαπατηθώ.» Ίσως προτιμά άλλες λέξεις, ή μόνο μία, ή καμία απολύτως. Όμως θα πρέπει να εγκαταλείπει κάθε πειρασμό να δεχτεί την μαγεία ως αληθινή, αναγνωρίζοντάς τον γι αυτό που είναι, όχι επειδή είναι τρομακτικό, ούτε διότι είναι αμαρτωλό, ούτε επειδή είναι επικίνδυνο, αλλά απλά επειδή δεν έχει νόημα. Ριζωμένος στην θυσία και στον διαχωρισμό, δύο πλευρές του ενός σφάλματος και κανενός άλλου, απλά επιλέγει να παρατήσει όλα όσα δεν είχε ποτέ. Και γι αυτή του την «θυσία» ο Ουρανός επαναφέρεται στην επίγνωσή του.

11. Αυτή δεν είναι μια ανταλλαγή που θα ήθελες; Ο κόσμος θα την έκανε μετά χαράς, αν μόνο γνώριζε ότι μπορούσε να γίνει. Είναι οι δάσκαλοι του Θεού που πρέπει να διδάξουν ότι αυτή η ανταλλαγή μπορεί να γίνει. Επομένως είναι λειτουργία τους να βεβαιωθούν ότι το έχουν μάθει οι ίδιοι. Τίποτα άλλο δεν είναι δυνατόν να ριψοκινδυνεύσεις όλη την μέρα εκτός από το να εναποθέσεις την πίστη σου σε μαγεία, διότι μόνο αυτό οδηγεί στον πόνο. «Δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού». Οι δάσκαλοί του γνωρίζουν ότι είναι έτσι, και έχουν μάθει ότι όλα τα άλλα εκτός από αυτό είναι μαγεία. Κάθε πίστη στην μαγεία στηρίζεται από αυτή την απλούστατη ψευδαίσθηση ∙ - ότι λειτουργεί. Σε όλη τους την εκπαίδευση, κάθε μέρα και κάθε ώρα, ακόμα και κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο, οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν τις μορφές της μαγείας και να αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Ο φόβος απομακρύνεται από αυτούς, κι έτσι πορεύονται. Και με αυτό τον τρόπο η πύλη του Ουρανού ανοίγει πάλι, και το φως της λάμπει ξανά πάνω σε ένα γαληνεμένο νου.