ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ;

- Από το Κεφάλαιο 3, VII. Creating versus the Self-Image -

Κάθε σύστημα σκέψης πρέπει να έχει ένα σημείο εκκίνησης. Αρχίζει είτε με μια κατασκευή ή με μία δημιουργία, μια διαφορά που έχουμε ήδη συζητήσει. Η ομοιότητά τους βρίσκεται στην δύναμή τους ως θεμελιώσεις. Η διαφορά τους έγκειται σε ό,τι βασίζεται πάνω σε αυτά. Και τα δύο είναι ακρογωνιαίοι λίθοι για το σύστημα πίστης σύμφωνα με το οποίο ζει κάποιος. Είναι λάθος να πιστεύεις ότι ένα σύστημα σκέψης βασισμένο σε ψεύδη είναι αδύναμο. Τίποτα από ό,τι έχει φτιάξει ένα παιδί του Θεού δεν είναι άνευ δύναμης. Είναι πολύ βασικό να το συνειδητοποιήσεις αυτό, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις από την φυλακή που έχεις φτιάξει.
Δεν μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα εξουσίας υποτιμώντας ην δύναμη του νου σου. Αν κάνεις κάτι τέτοιο εξαπατάς τον εαυτό σου, και αυτό θα σε βλάψει διότι στην πραγματικότητα κατανοείς την δύναμη του νου. Ακόμα συνειδητοποιείς ότι δεν γίνεται να την εξασθενήσεις περισσότερο από ό,τι μπορείς να εξασθενήσεις τον Θεό. Ο «διάβολος» είναι μια τρομακτική ιδέα επειδή φαίνεται πως είναι υπερβολικά ισχυρός και πάρα πολύ δραστήριος. Γίνεται αντιληπτός ως μια δύναμη που μάχεται τον Θεό, πολεμώντας Τον για να διεκδικήσει την ιδιοκτησία των δημιουργιών Του. Ο διάβολος εξαπατά με ψέματα, και χτίζει βασίλεια στα οποία τα πάντα έρχονται σε άμεση αντίθεση με τον Θεό. Παρόλα αυτά, μάλλον ελκύει τους ανθρώπους παρά τους απωθεί, και είναι πρόθυμοι να του «πουλήσουν» τις ψυχές τους σε αντάλλαγμα δώρων χωρίς πραγματική αξία. Αυτό δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.
Έχουμε συζητήσει και πριν για την πτώση ή τον διαχωρισμό, αλλά η σημασία του πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητή. Ο διαχωρισμός είναι ένα σύστημα σκέψης αρκετά πραγματικό μέσα στον χρόνο, όχι όμως και στην αιωνιότητα. Όλες οι πίστεις είναι αληθινές για αυτόν που τις πιστεύει. Ο καρπός μόνο ενός δένδρου ήταν «απαγορευμένος» στον συμβολικό κήπο. Αλλά ο Θεός δεν γίνεται να τον είχε απαγορεύσει, αλλιώς δεν θα ήταν δυνατόν να φαγωθεί. Αν ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του, και σε διαβεβαιώνω πως τα γνωρίζει, θα τα έβαζε ποτέ σε μια τέτοια θέση όπου θα ήταν δυνατή η καταστροφή τους; Το «απαγορευμένο δένδρο» ονομάστηκε «δένδρο της γνώσης». Όμως ο Θεός δημιούργησε την γνώση και την έδωσε ελεύθερα στις δημιουργίες Του. Σε αυτό τον συμβολισμό έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες, αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όποια ερμηνεία βλέπει είτε τον Θεό ή τις δημιουργίες Του ως ικανές να καταστρέψουν τον δικό Τους σκοπό, σφάλλει.
Το να τρως από τον καρπό του δένδρου της γνώσης είναι μια συμβολική έκφραση κακής χρήσης της αυτό-δημιουργικής ικανότητας. Αυτή είναι η μοναδική έννοια κατά την οποία ο Θεός και οι δημιουργίες Του δεν είναι συν-δημιουργοί. Η πεποίθηση ότι είναι, είναι αναμφίβολη στην «εικόνα του εαυτού», ή στην τάση του εαυτού να φτιάχνει μια εικόνα του εαυτού του. Οι εικόνες γίνονται αντιληπτές, όχι γνωστές. Η γνώση δεν μπορεί να εξαπατήσει, αλλά η αντίληψη μπορεί. Μπορεί να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αυτό-δημιουργό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από το να το πιστέψεις. Δεν μπορείς να το κάνεις αληθινό. Και, όπως έχω πει και πριν, όταν τελικά αντιληφθείς ορθά δεν γίνεται να μην χαρείς που δεν μπορείς (να κάνεις κάτι τέτοιο αληθινό). Μέχρι τότε, όμως, η πίστη ότι μπορείς είναι η ακρογωνιαία λίθος του συστήματος σκέψης σου, και όλες οι άμυνες σου χρησιμοποιούνται για ιδέες που μπορεί να φέρουν αυτό στο φως. Ακόμα πιστεύεις ότι είσαι μια εικόνα δικής σου κατασκευής. Ο νους σου είναι διχασμένος με το Άγιο Πνεύμα σε αυτό το σημείο, και δεν υπάρχει λύση όσο πιστεύεις το μόνο πράγμα που είναι στην κυριολεξία αδιανόητο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να δημιουργείς και είσαι γεμάτος φόβο γι αυτό που φτιάχνεις.
Ο νους μπορεί να κάνει την πίστη στον διαχωρισμό πολύ πραγματική και πολύ τρομακτική, και αυτή η πίστη είναι ο «διάβολος». Είναι ισχυρός, δραστήριος, καταστροφικός και ξεκάθαρα σε αντίθεση με τον Θεό, διότι αρνείται κυριολεκτικά την Πατρότητά Του. Κοίταξε την ζωή σου και δες τι έχει φτιάξει ο διάβολος. Αλλά συνειδητοποίησε ότι όλο αυτό το κατασκεύασμα θα καταρρεύσει στο φως της αλήθειας, διότι είναι θεμελιωμένο σε ένα ψέμα. Η δημιουργία σου από τον Θεό είναι το μόνο Θεμέλιο που δεν γίνεται να διασαλευθεί, διότι το φως βρίσκεται σε αυτό. Το σημείο εκκίνησής σου είναι η αλήθεια, και πρέπει να επιστρέψεις στην Αρχή σου. Πολλά έχουν ειπωθεί από τότε, και τίποτα δεν έχει γίνει πραγματικά. Ο Εαυτός σου βρίσκεται ακόμα μέσα στην ειρήνη, παρόλο που ο νους σου βρίσκεται σε σύγκρουση. Δεν έχεις ακόμα διανύσει μεγάλη απόσταση στο ταξίδι για την επιστροφή, γι αυτό νιώθεις τόσο φόβο. Καθώς πλησιάζεις προς την Αρχή σου, αισθάνεσαι τον φόβο καταστροφής του συστήματος σκέψης σου σαν να είναι ο φόβος του θανάτου.
Το κλαδί που δεν αποφέρει καρπούς θα κοπεί και θα μαραθεί. Να χαίρεσαι γι αυτό! Το φως θα λάμψει από το αληθινό Θεμέλιο της ζωής, και το δικό σου σύστημα σκέψης θα σταθεί διορθωμένο. Δεν γίνεται να σταθεί διαφορετικά. Εσύ που φοβάσαι την σωτηρία επιλέγεις τον θάνατο. Η ζωή και ο θάνατος, το φως και το σκοτάδι, η γνώση και η αντίληψη, δεν συμφιλιώνονται. Αν πιστεύεις ότι γίνεται να συμφιλιωθούν σημαίνει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν ο Θεός με τον Υιό Του. Μόνο η ενότητα της γνώσης είναι ελεύθερη από σύγκρουση. Το Βασίλειό σου δεν βρίσκεται σε αυτό τον κόσμο διότι σου εδόθη από πέρα από αυτό τον κόσμο. Μόνο σε αυτό τον κόσμο έχει νόημα η ιδέα του προβλήματος εξουσίας. Από τον κόσμο δεν φεύγεις με τον θάνατο, αλλά με την αλήθεια, και την αλήθεια μπορούν να την γνωρίσουν όλοι αυτοί για τους οποίους δημιουργήθηκε το Βασίλειο, και τους οποίους αναμένει.