1. Όποιος τιμωρεί το σώμα είναι παράφρων. Γιατί εδώ φαίνεται το μικρό χάσμα, ωστόσο δεν είναι εδώ. Το σώμα δεν έχει κρίνει τον εαυτό του, ούτε έκανε τον εαυτό του κάτι που δεν είναι. Δεν αναζητά να φτιάξει χαρά από τον πόνο και να ψάξει μέσα στην σκόνη για ευχαρίστηση που διαρκεί. Δεν σου λέει ποιος είναι ο σκοπός του και δεν μπορεί να καταλάβει τι εξυπηρετεί. Δεν επιβάλλει κυρώσεις, γιατί δεν έχει θέληση, ούτε προτιμήσεις και αμφιβολίες. Δεν αναρωτιέται τι είναι. Και έτσι δεν χρειάζεται να είναι ανταγωνιστικό. Μπορεί να γίνει θύμα, αλλά δεν μπορεί να νιώσει τον εαυτό του σαν θύμα. Δεν αποδέχεται κανένα ρόλο, αλλά κάνει αυτό που του έχει ειπωθεί, χωρίς επίθεση.
2. Είναι πράγματι παράλογη άποψη να θεωρείς υπεύθυνο για την όραση ένα πράγμα που δεν μπορεί να βλέπει, και να το κατηγορείς για τους ήχους που δεν σου αρέσουν, παρόλο που αυτό δεν μπορεί να ακούσει. Δεν υποφέρει από τις τιμωρίες που του δίνεις γιατί δεν έχει συναισθήματα. Συμπεριφέρεται με τρόπους που εσύ θέλεις, αλλά ποτέ δεν κάνει την επιλογή. Δεν έχει γεννηθεί και δεν πεθαίνει. Μπορεί μόνο να ακολουθήσει άσκοπα το μονοπάτι επάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί. Και εάν το μονοπάτι αλλάξει, βαδίζει εύκολα σε έναν άλλο δρόμο. Δεν παίρνει το μέρος κανενός και δεν κρίνει τον δρόμο που ακολουθεί. Δεν αντιλαμβάνεται κανένα χάσμα, επειδή δεν μισεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μίσος, αλλά δεν μπορεί να γίνει μισητό με αυτό τον τρόπο.
3. Αυτό που μισείς και φοβάσαι και αποστρέφεσαι και θέλεις, το σώμα δεν το γνωρίζει. Το στέλνεις για να αναζητήσει τον διαχωρισμό και να διαχωριστεί. Και μετά το μισείς, όχι για ό,τι είναι, αλλά για τις χρήσεις που του έχεις αποδώσει. Οπισθοχωρείς από ό,τι βλέπει και ακούει, και μισείς την αδυναμία και την μικρότητά του. Και καταφρονείς τις πράξεις του, αλλά όχι τις δικές σου. Αυτό βλέπει και ενεργεί για σένα. Ακούει την φωνή σου. Και είναι αδύναμο και μικρό από δική σου επιθυμία. Φαίνεται ότι σε τιμωρεί, κι έτσι αξίζει το μίσος σου για τους περιορισμούς που σου φέρνει. Ωστόσο εσύ έχεις φτιάξει από αυτό ένα σύμβολο για τους περιορισμούς που θέλεις να έχει ο νους σου, να βλέπει και να κρατά.
4. Το σώμα αντιπροσωπεύει το χάσμα μεταξύ του μικρού κομματιού του νου που καλείς δικό σου και όλων των υπόλοιπων τα οποία είναι πράγματι δικά σου. Το μισείς, ωστόσο νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου, και ότι, χωρίς αυτό ο εαυτός σου είναι χαμένος. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που έχεις δώσει με κάθε αδελφό που θέλει να βαδίζει χωριστά. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που παίρνεις πάλι, κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου να δέχεται επίθεση. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει εάν δεν βλέπει τον εαυτό του να δέχεται επίθεση, και να χάνει από αυτή. Κάθε δέσμευση στην ασθένεια παραμένει αδήλωτη και χωρίς να ακουστεί στην συνειδητότητα. Ωστόσο είναι μια υπόσχεση που δίνεις σε κάποιον ότι θα πληγωθείς από αυτόν, και ότι θα του ανταποδώσεις την επίθεση.
5. Η αρρώστια είναι θυμός που βγαίνει προς τα έξω επάνω στο σώμα, έτσι ώστε αυτό να πονά. Είναι το φανερό αποτέλεσμα αυτού που έγινε στα κρυφά, σε συμφωνία με κάποιου άλλου την κρυφή επιθυμία να είναι χωριστά από εσένα, όπως κι εσύ θέλεις να είσαι χωριστά από αυτόν. Εκτός κι αν και οι δυο συμφωνήσετε ότι αυτή είναι η επιθυμία σας, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα. Όποιος λέει, «Δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ του νου μου και του δικού σου» έχει κρατήσει την υπόσχεση του Θεού, όχι τον μικρό του όρκο να είναι για πάντα πιστός στον θάνατο. Και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται και ο αδελφός του.
6. Ας είναι αυτή η συμφωνία σου με τον καθένα ∙ ότι θα είσαι ένα με αυτόν και όχι διαχωρισμένος. Και αυτός θα κρατήσει την υπόσχεση που δίνεις μαζί του, γιατί είναι αυτή που κι αυτός έδωσε στο Θεό, όπως ο Θεός σε αυτόν. Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του ∙ ο Υιός Του κρατάει τις δικές του. Στην δημιουργία του ο Πατέρας του είπε «Εσύ είσαι αγαπητός σε Μένα και Εγώ σε σένα για πάντα. Να είσαι τέλειος όπως είμαι κι Εγώ, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι χωριστά από Εμένα.» Ο Υιός Του δεν θυμάται ότι απάντησε «Θα είμαι,» αν και με αυτή την υπόσχεση γεννήθηκε. Ωστόσο ο Θεός του το υπενθυμίζει αυτό κάθε φορά που δεν μοιράζεται κάποια υπόσχεση να αρρωστήσει, αλλά αφήνει το νου του να θεραπευτεί και να ενοποιηθεί. Οι μυστικοί του όρκοι είναι αδύναμοι μπροστά στην Θέληση του Θεού, του Οποίου τις υποσχέσεις μοιράζεται. Και αυτό που αντικαθιστά δεν είναι η θέλησή του, αυτός που έχει δώσει ο ίδιος υπόσχεση στον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου