Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Είναι η Ψυχοθεραπεία Επάγγελμα;


II. Is Psychotherapy a Profession?
II. Είναι η Ψυχοθεραπεία Επάγγελμα;


1. Με την αυστηρή έννοια, η απάντηση είναι όχι. Πως θα μπορούσε ένα ξεχωριστό επάγγελμα να είναι κάποιο στο οποίο όλοι εμπλέκονται; Και πως θα μπορούσαν να τεθούν όρια σε μια αλληλεπίδραση στην οποία ο καθένας είναι και ασθενής και ψυχοθεραπευτής σε κάθε σχέση στην οποία εισέρχεται; Ωστόσο, αν θέλουμε να μιλήσουμε πρακτικά, μπορούμε ακόμα να πούμε ότι υπάρχουν εκείνοι που αφοσιώνονται κυρίως στην θεραπεία κάποιου είδους ως κύρια λειτουργία τους. Και είναι σε αυτούς που ένας μεγάλος αριθμός άλλων απευθύνεται για βοήθεια. Συνεπώς, αυτή είναι η εξάσκηση της ψυχοθεραπείας σαν επάγγελμα. Επομένως, αυτοί είναι «επίσημα» οι βοηθοί. Είναι αφοσιωμένοι σε κάποιου ειδικού είδους ανάγκες στις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, παρόλο που μπορεί να υπάρχουν πολύ πιο  ικανοί δάσκαλοι έξω από αυτούς. Αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζονται κανένα ειδικό κανόνα, φυσικά, αλλά μπορεί να καλεστούν να χρησιμοποιήσουν ειδικές εφαρμογές των γενικών αρχών της θεραπείας. 
2. Πρώτον, ο επαγγελματίας ψυχοθεραπευτής βρίσκεται σε άριστη θέση να αποδείξει ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία. Γι αυτό, όμως, χρειάζεται ειδική εκπαίδευση, διότι η διδακτέα ύλη βάσει της οποίας έγινε ψυχοθεραπευτής πιθανόν τον δίδαξε πολύ λίγα ή τίποτα για τις πραγματικές αρχές της θεραπείας. Μάλιστα, είναι πολύ πιθανόν να τον δίδαξε πώς να κάνει την θεραπεία αδύνατη. Η περισσότερη από την διδασκαλία του κόσμου ακολουθεί ένα πρόγραμμα μαθημάτων στην κρίση, με στόχο να κάνει τον ψυχοθεραπευτή κριτή.
3.Ακόμα κι αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει το Άγιο Πνεύμα, και θα το χρησιμοποιήσει, φτάνει να Του δοθεί η παραμικρή πρόσκληση. Ο αθεράπευτος θεραπευτής μπορεί να είναι αλαζών, εγωιστής, αδιάφορος, και πραγματικά ανέντιμος. Μπορεί να μην ενδιαφέρεται για την θεραπεία ως τον πιο σημαντικό στόχο του. Ωστόσο κάτι του συνέβη, όσο μικρό και να ήταν, όταν διάλεξε να γίνει θεραπευτής, όσο λάθος κατεύθυνση και να διάλεξε. Αυτό το «κάτι» είναι αρκετό. Αργά ή γρήγορα αυτό το κάτι θα αναδυθεί και θα αυξηθεί ∙ ένας ασθενής θα αγγίξει την καρδιά του, και ο ψυχοθεραπευτής θα του ζητήσει σιωπηλά βοήθεια. Έχει βρει ο ίδιος έναν ψυχοθεραπευτή. Έχει ζητήσει από το Άγιο Πνεύμα να εισέλθει στην σχέση και να την θεραπεύσει. Έχει δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. 
4. Ο Θεός λέγεται πως κοίταξε όλα όσα δημιούργησε και δήλωσε ότι είναι καλά. Όχι, τα διακήρυξε τέλεια, και έτσι ήταν. Κι εφόσον οι δημιουργίες Του δεν αλλάζουν και διαρκούν για πάντα, έτσι είναι και τώρα. Ωστόσο δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ο τέλειος ψυχοθεραπευτής ούτε ο τέλειος ασθενής. Και οι δύο πρέπει να έχουν αρνηθεί την τελειότητά τους, διότι η ίδια η ανάγκη τους του ενός για τον άλλον υπονοεί μια αίσθηση έλλειψης. Μια σχέση ένας προς έναν δεν είναι μια Σχέση. Ωστόσο είναι το μέσον της επιστροφής ∙ ο δρόμος που διάλεξε ο Θεός για την επιστροφή του Υιού Του. Μέσα σε αυτό το παράξενο όνειρο πρέπει να εισέλθει μια παράξενη διόρθωση, διότι μόνο αυτό είναι το κάλεσμα προς αφύπνιση. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ψυχοθεραπεία; Αφυπνίσου και αγαλλίασε, διότι όλες σου οι αμαρτίες σού έχουν συγχωρεθεί. Αυτό είναι το μόνο μήνυμα που οποιοιδήποτε δύο θα πρέπει να δίνουν ο ένας στον άλλο.
5. Κάτι καλό πρέπει να προκύψει από κάθε συνάντηση ασθενή και ψυχοθεραπευτή. Και αυτό το καλό σώζεται και για τους δύο, για εκείνη την ημέρα που θα μπορέσουν ν’ αναγνωρίσουν ότι μόνο αυτό ήταν πραγματικό στην σχέση τους. Εκείνη την στιγμή το καλό επιστρέφεται σε αυτούς, ευλογημένο από το Άγιο Πνεύμα ως δώρο από τον Δημιουργό τους σαν σημάδι της Αγάπης Του. Διότι η ψυχοθεραπευτική σχέση πρέπει να γίνει σαν την σχέση του Πατέρα και του Υιού. Δεν υπάρχει άλλη, διότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Οι ψυχοθεραπευτές  αυτού του κόσμου δεν αναμένουν αυτή την έκβαση, και αν το έκαναν, πολλοί από τους ασθενείς τους δεν θα ήταν ικανοί να δεχτούν βοήθεια από αυτούς. Ωστόσο κανένας ψυχοθεραπευτής δεν θέτει πραγματικά τον στόχο για τις σχέσεις των οποίων είναι και ο ίδιος μέρος. Η κατανόησή του αρχίζει με την αναγνώριση αυτού, κι έπειτα συνεχίζει από εκεί.
6. Την στιγμή που ο ψυχοθεραπευτής ξεχνά να κρίνει τον ασθενή είναι που συμβαίνει η θεραπεία. Σε κάποιες σχέσεις αυτό το σημείο δεν φτάνει ποτέ, παρόλο που και ο ασθενής και ο ψυχοθεραπευτής μπορεί να αλλάζουν τα όνειρά τους στην πορεία. Ωστόσο δεν θα είναι το ίδιο όνειρο και για τους δυο τους, άρα δεν θα είναι το όνειρο της συγχώρεσης μέσα στο οποίο και οι δύο κάποια μέρα θα ξυπνήσουν. Το καλό               σώζεται ∙ και πράγματι  φροντίζεται. Αλλά μόνο λίγος χρόνος εξοικονομείται. Τα νέα όνειρα θα χάσουν τα προσωρινά τους θέλγητρα και θα μετατραπούν σε όνειρα φόβου, ο οποίος είναι το περιεχόμενο όλων των ονείρων. Ωστόσο κανένας ασθενής δεν μπορεί να δεχτεί περισσότερα από ό,τι είναι έτοιμος να λάβει, και κανένας ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να προσφέρει περισσότερα από όσα πιστεύει ότι έχει. Επομένως υπάρχει μια θέση για όλες τις σχέσεις σε αυτόν τον κόσμο, και αυτές θα φέρουν τόσο καλό όσο ο καθένας είναι έτοιμος να δεχτεί και να χρησιμοποιήσει.
7. Ωστόσο όταν η κρίση σταματά είναι που συμβαίνει η θεραπεία, διότι μόνο τότε μπορεί να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει διαβάθμιση δυσκολίας στην θεραπεία. Αυτή είναι μια απαραίτητη κατανόηση για τον θεραπευμένο θεραπευτή. Αυτός έχει μάθει ότι δεν είναι πιο δύσκολο να ξυπνήσει έναν αδελφό από κάποιο όνειρο από ό,τι είναι από κάποιο άλλο. Κανένας επαγγελματίας ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να κρατήσει αυτή την κατανόηση με συνέπεια στο νου του, προσφέροντάς την σε όλους όσους έρχονται σε αυτόν. Υπάρχουν κάποιοι σε αυτόν τον κόσμο που έχουν πλησιάσει πολύ, αλλά δεν έχουν δεχτεί το δώρο ολοκληρωτικά με τον σκοπό να μείνουν και να αφήσουν την κατανόησή τους να παραμείνει στην γη μέχρι το τέλος του χρόνου. Δύσκολα θα μπορούσαν να αποκαλεστούν επαγγελματίες θεραπευτές. Αυτοί είναι οι Άγιοι του Θεού. Είναι οι Σωτήρες του κόσμου. Η εικόνα τους παραμένει, διότι αυτοί το έχουν επιλέξει. Αυτοί παίρνουν την θέση άλλων εικόνων, και βοηθούν προσφέροντας ευγενικά όνειρα.
8. Μόλις ο επαγγελματίας ψυχοθεραπευτής συνειδητοποιήσει ότι οι νόες είναι ενωμένοι, μπορεί επίσης και να αναγνωρίσει ότι ο βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία δεν έχει νόημα. Ωστόσο αρκετά πριν φτάσει σε αυτό μέσα στον χρόνο μπορεί να προχωρά προς τα εκεί. Πολλές ιερές στιγμές μπορεί να γίνουν δικές του στην διαδρομή. Ένας στόχος σηματοδοτεί το τέλος ενός ταξιδιού, όχι την αρχή, και καθώς ένας στόχος επιτυγχάνεται ένας άλλος αρχίζει να φαίνεται αμυδρά. Οι πιο πολλοί επαγγελματίες ψυχοθεραπευτές βρίσκονται ακόμα στα πολύ αρχικά στάδια του πρώτου ταξιδιού. Ακόμα κι εκείνοι που έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τί πρέπει να κάνουν μπορεί ακόμα να αντιτίθενται στο ξεκίνημα. Ωστόσο όλοι οι νόμοι της θεραπείας μπορούν να γίνουν δικοί τους μόνο σε μια στιγμή. Το ταξίδι δεν είναι μακρύ παρά μόνο στα όνειρα.
9. Ο επαγγελματίας ψυχοθεραπευτής έχει ένα πλεονέκτημα που μπορεί να εξοικονομήσει τεράστιο χρόνο αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Έχει διαλέξει έναν δρόμο στον οποίο υπάρχει μεγάλος πειρασμός να κάνει κακή χρήση του ρόλου του. Αυτός του επιτρέπει να περάσει πολλά εμπόδια προς την ειρήνη πολύ γρήγορα, αν ξεφύγει από τον πειρασμό να αναλάβει μια λειτουργία που δεν του έχει δοθεί. Για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία, πρέπει επίσης να αναγνωρίσει ότι αυτός και ο ασθενής είναι ίσοι. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο σημείο σε αυτό. Είτε είναι ίσοι ή όχι. Οι προσπάθειες των ψυχοθεραπευτών να κάνουν συμβιβασμούς σε αυτό το θέμα είναι πραγματικά παράξενες. Κάποιοι χρησιμοποιούν την σχέση απλά για να συλλέξουν πιστούς λάτρεις για το εικονοστάσι τους, και αυτό το θεωρούν θεραπεία. Μερικοί ασθενείς, επίσης, θεωρούν ότι αυτή η παράξενη διαδικασία είναι η σωτηρία. Ωστόσο σε κάθε συνάντηση υπάρχει Ένας ο Οποίος λέει, «Αδελφέ μου, διάλεξε ξανά.»  
10. Μην ξεχνάς ότι κάθε μορφή ιδιαιτερότητας πρέπει να την υπερασπίζεσαι, και θα το κάνεις. Ο ψυχοθεραπευτής που είναι δίχως άμυνες έχει την δύναμη του Θεού μαζί του, και ο αμυντικός ψυχοθεραπευτής έχει χάσει την επαφή του με την Πηγή της σωτηρίας. Αυτός δεν βλέπει και δεν ακούει. Πως, λοιπόν, μπορεί να διδάξει; Επειδή είναι η Θέληση του Θεού να πάρει την θέση του στο σχέδιο για την σωτηρία. Διότι είναι η Θέληση του Θεού ο ασθενής του να βοηθηθεί να ενωθεί με αυτόν εκεί. Διότι η ανικανότητά του να βλέπει και ν’ ακούει δεν περιορίζει το Άγιο Πνεύμα με κανένα τρόπο. Παρά μόνο στον χρόνο. Μέσα στον χρόνο μπορεί να υπάρξει μεγάλη αργοπορία ανάμεσα στην προσφορά και την αποδοχή της θεραπείας. Αυτό είναι το πέπλο μπροστά στο πρόσωπο του Χριστού. Ωστόσο δεν μπορεί να είναι παρά μια ψευδαίσθηση, διότι ο χρόνος δεν υπάρχει και η Θέληση του Θεού πάντα ήταν ακριβώς έτσι όπως είναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...