Κεφάλαιο 29
Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ
1. Δεν υπάρχει χρόνος, ούτε τόπος, ούτε κατάσταση από όπου ο Θεός να
απουσιάζει. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς. Αποκλείεται να μπορούσε κάποιος να
διανοηθεί κάποιο χάσμα μέσα στην Ολότητα που είναι δική Του. Ακόμα και ο
ελάχιστος συμβιβασμός που έστω και το πιο μικρό χάσμα θα αντιπροσώπευε μέσα
στην αιώνια αγάπη Του, είναι εντελώς αδύνατος. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η
Αγάπη Του θα μπορούσε να δώσει άσυλο σε έστω κι έναν υπαινιγμό μίσους, η
ευγένειά Του μερικές φορές να γίνει επίθεση, και η αιώνια Υπομονή Του μερικές
φορές αποτυγχάνει. Όλα αυτά πιστεύεις, όταν αντιλαμβάνεσαι ένα χάσμα ανάμεσα
στον αδελφό σου και σε σένα. Πώς θα μπορούσες να Τον εμπιστευτείς, λοιπόν;
Γιατί Εκείνος πρέπει να είναι παραπλανητικός στην Αγάπη Του. Να είσαι
επιφυλακτικός, λοιπόν ∙ μην Τον αφήσεις να έλθει πολύ κοντά, άφησε ένα κενό ανάμεσα
σε σένα και την Αγάπη Του, μέσω του
οποίου να μπορείς να δραπετεύσεις εάν υπάρξει ανάγκη να φύγεις.
2. Εδώ ο φόβος του Θεού φαίνεται πιο καθαρά. Γιατί η Αγάπη είναι προδοτική για κείνους
που φοβούνται, μιας και ο φόβος και το μίσος ποτέ δεν μπορούν να είναι χώρια. Όποιος
μισεί φοβάται την αγάπη, άρα πρέπει να φοβάται και τον Θεό. Είναι βέβαιο ότι
δεν γνωρίζει τι σημαίνει η αγάπη. Φοβάται να αγαπήσει και αγαπάει να μισεί, κι
έτσι νομίζει ότι η αγάπη είναι τρομακτική ∙ ότι το μίσος είναι αγάπη. Αυτή
είναι η επίπτωση που το μικρό χάσμα πρέπει να φέρει σε αυτούς που το αγαπούν,
και νομίζουν ότι είναι η σωτηρία τους και η ελπίδα τους.
3. Ο φόβος του Θεού! Το μεγαλύτερο εμπόδιο που η ειρήνη πρέπει να
ξεπεράσει δεν έχει ακόμα φύγει. Τα υπόλοιπα είναι παρελθόν, αλλά αυτό
εξακολουθεί να παραμένει εμπόδιο στο μονοπάτι σου, και να κάνει τον δρόμο του
φωτός να φαίνεται σκοτεινός και τρομακτικός, επικίνδυνος και ψυχρός. Είχες
αποφασίσει ότι ο αδελφός σου είναι ο εχθρός σου. Μερικές φορές φίλος, ίσως, φτάνει
τα χωριστά σας ενδιαφέροντα να κάνουν την φιλία σας δυνατή για λίγο. Αλλά όχι
χωρίς ένα χάσμα που γίνεται αντιληπτό ανάμεσά σας, μήπως και γίνει πάλι εχθρός.
Τον αφήνεις να σε πλησιάσει, και αμέσως οπισθοχωρείς∙ καθώς πλησιάζεις εσύ,
αυτός στη στιγμή αποσύρεται. Μια επιφυλακτική φιλία, περιορισμένης εμβέλειας και
προσεχτικά περιορισμένη σε ποσότητα, έγινε η συνθήκη που έχεις συνάψει με
αυτόν. Έτσι εσύ και ο αδελφός σου μοιράζεστε μόνο μια συνεννόηση αρμοδιοτήτων,
στην οποία ο όρος του διαχωρισμού ήταν το κεντρικό σημείο που και οι δυο
συμφωνήσατε να κρατήσετε άθικτο. Και η παραβίαση αυτού θεωρήθηκε καταπάτηση της
συμφωνίας που δεν επιτρέπεται.
4. Το χάσμα μεταξύ εσένα και του αδελφού σου δεν είναι αυτό του
διαστήματος μεταξύ δυο ξεχωριστών σωμάτων. Και αυτό μόνο φαινομενικά διαιρεί
τους διαχωρισμένους νόες σας. Είναι το
σύμβολο μιας υπόσχεσης που δώσατε για να συναντιέστε όποτε προτιμάτε, και να διαχωρίζεστε
μέχρι να επιλέξετε εσύ και αυτός να συναντηθείτε πάλι. Και μετά τα σώματά σας
φαίνονται να έρχονται σε επαφή, κι έτσι κανονίζετε ένα τόπο συνάντησης για να βρεθείτε
μαζί. Αλλά πάντοτε είναι δυνατόν εσύ κι αυτός να ακολουθήσετε τους ξεχωριστούς
σας δρόμους. Με την προϋπόθεση ότι θα κρατήσετε το «δικαίωμα» να χωρίσετε εσύ
κι αυτός θα συμφωνήσετε να συναντιέστε κατά καιρούς, και να μείνετε χωριστά
κάποια ενδιάμεσα διαστήματα αποχωρισμού, τα οποία πράγματι σας προστατεύουν από
τη «θυσία» της αγάπης. Το σώμα σε σώζει, γιατί ξεφεύγει από την ολοκληρωτική
θυσία και σου δίνει τον χρόνο να χτίσεις και πάλι τον διαχωρισμένο σου εαυτό, ο
οποίος πιστεύεις πραγματικά ότι συρρικνώνεται
όσο εσύ και ο αδελφός σου συναντιέστε.
5.
Το σώμα δεν θα μπορούσε να διαχωρίσει το νου σου από του αδελφού σου εάν εσύ
δεν ήθελες αυτό να γίνει η αιτία του διαχωρισμού και της απόστασης ανάμεσα σε
σένα και σε αυτόν. Έτσι του χαρίζεις μια δύναμη που δεν βρίσκεται μέσα στο ίδιο.
Και σε αυτό το σημείο βρίσκεται η δύναμή του επάνω σου. Γιατί τώρα πιστεύεις
ότι καθορίζει πότε ο αδελφός σου και συ θα συναντηθείτε, και περιορίζει την
ικανότητά σου να επικοινωνείς με το νου του αδελφού σου. Και τώρα σου λέει πού
να πας και πώς να πας εκεί, τι είναι κατορθωτό για σένα για να το αναλάβεις, και
τι δεν μπορείς να κάνεις. Υπαγορεύει τι μπορεί
να αντέξει η υγεία του, και τι το κουράζει και το αρρωσταίνει. Και οι «έμφυτες»
αδυναμίες
του θέτουν τα όρια στο τι θα κάνεις, και κρατούν τον
σκοπό σου περιορισμένο και αδύναμο.
6. Το σώμα θα προσαρμοστεί με αυτό, αν εσύ το θέλεις. Θα επιτρέψει
μόνο κάποια περιορισμένη εντρύφηση στην «αγάπη,» με διαλείμματα μίσους στο
ενδιάμεσο. Και θα αναλάβει το παράγγελμα για το πότε να «αγαπάς» και πότε να οπισθοχωρείς
με περισσότερη ασφάλεια στο φόβο. Θα αρρωσταίνει γιατί εσύ δεν γνωρίζεις τι
σημαίνει να αγαπάς. Και γι αυτό πρέπει να κάνεις λαθεμένη χρήση κάθε περίπτωσης
και του καθενός που συναντάς, και να βλέπεις σε αυτόν έναν σκοπό που δεν είναι
δικός σου.
7. Δεν είναι η αγάπη που ζητά τη θυσία. Αλλά ο φόβος απαιτεί την
θυσία της αγάπης, γιατί στην παρουσία της αγάπης ο φόβος δεν μπορεί να μείνει. Για
να διατηρηθεί το μίσος, η αγάπη πρέπει να προκαλεί φόβο ∙ και κάποιες φορές να
είναι εκεί, και άλλες να φεύγει. Έτσι η αγάπη φαίνεται προδοτική, επειδή
μερικές φορές φαίνεται πως έρχεται και φεύγει με αβεβαιότητα, και δεν σου
προσφέρει σταθερότητα. Δεν βλέπεις πόσο περιορισμένη και αδύναμη είναι η πίστη
σου, και πόσο συχνά έχεις απαιτήσει η αγάπη να φύγει, και να σε αφήσει στην
ησυχία σου, μόνο και «γαλήνιο».
8. Το σώμα, αθώο από στόχους, είναι η δικαιολογία σου για τους διαφορετικούς
στόχους που έχεις, και που εξαναγκάζεις το σώμα να διατηρεί. Δεν φοβάσαι την
αδυναμία του, αλλά την έλλειψή του σε δύναμη ή αδυναμία. Θα ήθελες να ξέρεις
ότι τίποτα δεν στέκεται μεταξύ εσένα και του αδελφού σου; Θέλεις να γνωρίσεις
ότι δεν υπάρχει χάσμα πίσω από το οποίο να μπορείς να κρυφτείς; Εκείνοι που
μαθαίνουν ότι ο σωτήρας τους δεν είναι ο εχθρός τους πια βιώνουν ένα δυνατό
κλονισμό. Νιώθουν κάποια επιφυλακτικότητα όταν μαθαίνουν ότι το σώμα δεν είναι
πραγματικό. Και υπάρχουν απόηχοι φόβου γύρω από το χαρούμενο μήνυμα, «Ο Θεός
είναι Αγάπη.»
9.
Ωστόσο το μόνο που συμβαίνει όταν το χάσμα φύγει είναι η αιώνια ειρήνη. Τίποτα
περισσότερο από αυτό, και τίποτα λιγότερο. Χωρίς τον φόβο του θεού, τι θα μπορούσε
να σε παρακινήσει να τον εγκαταλείψεις;
Τι παιχνίδια και μπιχλιμπίδια μέσα στο χάσμα θα μπορούσαν να σε καθυστερήσουν
έστω και μια στιγμή από την Αγάπη Του; Θα επέτρεπες στο σώμα να πει «όχι» στο
Ουράνιο κάλεσμα, αν δεν φοβόσουν ότι θα χάσεις τον εαυτό σου όταν βρεις τον
Θεό; Ωστόσο μπορεί ο εαυτός σου να χαθεί με το να βρεθεί;
II. Ο
ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥ
1. Αυτό που σου μαθαίνει
ότι είσαι ελεύθερος γιατί να μην το αντιληφθείς ως απελευθέρωση από τα βάσανα;
Γιατί να μην επικροτείς την αλήθεια αντί να την βλέπεις σαν εχθρό σου; Γιατί
ένα εύκολο μονοπάτι, τόσο ξεκάθαρα καθορισμένο που είναι αδύνατον να χάσεις τον
δρόμο, να φαίνεται γεμάτο αγκάθια, τραχύ, και τόσο πολύ δύσκολο να το
ακολουθήσεις; Μήπως, επειδή το βλέπεις
σαν δρόμο που οδηγεί στην κόλαση αντί να το βλέπεις σαν ένα απλό δρόμο, χωρίς
καμιά θυσία ή απώλεια, που σε οδηγεί στον Ουρανό και στον Θεό; Μέχρι να
συνειδητοποιήσεις ότι δεν παραιτείσαι από τίποτα, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν
υπάρχει απώλεια, θα μετανιώνεις για τον δρόμο που έχεις επιλέξει. Και δεν θα
βλέπεις τα πολλά οφέλη που σου έχει προσφέρει η επιλογή σου. Ωστόσο παρόλο που δεν
τα βλέπεις, αυτά είναι εκεί. Η αιτία τους έχει πραγματοποιηθεί, και τα
αποτελέσματά της πρέπει να είναι εκεί
όπου έχει εισέλθει η αιτία τους.
2. Έχεις αποδεχτεί την αιτία της θεραπείας, επομένως πρέπει να
έχεις θεραπευτεί. Και με το να είσαι θεραπευμένος, η δύναμη να θεραπεύεις
πρέπει επίσης να είναι δική σου. Το θαύμα δεν είναι ένα ξεχωριστό πράγμα που
συμβαίνει ξαφνικά, σαν κάποιο αποτέλεσμα χωρίς αιτία. Ούτε είναι, από μόνο του,
μια αιτία. Αλλά όπου είναι η αιτία του εκεί πρέπει να είναι κι αυτό. Τώρα έχει
προκληθεί, αν και δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό. Και τα αποτελέσματά του είναι
εκεί, αν και δεν τα έχεις δει ακόμα. Κοίταξε προς τα μέσα σου τώρα, και δεν θα
δεις κανένα λόγο για να μετανιώσεις, αλλά πράγματι μια αιτία για χαρούμενη
αγαλλίαση και ελπίδα ειρήνης.
3. Είναι ανέλπιδο να
προσπαθείς να βρεις την ελπίδα της ειρήνης
σε ένα πεδίο μάχης. Είναι ανώφελο να απαιτείς την διαφυγή από την
αμαρτία και τον πόνο από αυτό που φτιάχτηκε για να υπηρετεί την λειτουργία της
διατήρησης της αμαρτίας και του πόνου. Γιατί πόνος και αμαρτία είναι μια
ψευδαίσθηση, όπως το μίσος και ο φόβος, η επίθεση και η ενοχή δεν είναι παρά
ένα. Εκεί όπου τα αποτελέσματά τους δεν έχουν αιτία φεύγουν, και η αγάπη πρέπει
να έρθει εκεί όπου αυτά δεν είναι. Γιατί δεν χαίρεσαι; Είσαι ελεύθερος από τον
πόνο και την ασθένεια, από την αθλιότητα και την απώλεια, και από όλα τα
αποτελέσματα του μίσους και της επίθεσης.
Δεν είναι πια φίλος σου ο πόνος ούτε η ενοχή θεός σου, και εσύ θα έπρεπε να
καλωσορίζεις τα αποτελέσματα της αγάπης.
4. Ο Καλεσμένος σου έχει
έλθει. Τον ζήτησες, και ήλθε. Δεν Τον άκουσες να εισέρχεται, γιατί δεν τον
καλωσόρισες ολοκληρωτικά. Αλλά ωστόσο τα δώρα Του ήλθαν μαζί με Αυτόν. Τα έχει
εναποθέσει μπροστά στα πόδια σου, και σου ζητά τώρα να τα κοιτάξεις και να τα
πάρεις για δικά σου. Αυτός χρειάζεται την βοήθειά σου για να τα δώσει σε όλους
όσους βαδίζουν χωριστά, πιστεύοντας ότι είναι διαχωρισμένοι και μόνοι. Αυτοί θα
θεραπευτούν όταν εσύ δεχτείς τα δώρα σου, γιατί ο Καλεσμένος σου θα καλωσορίσει
τον καθένα του οποίου τα πόδια έχουν αγγίξει το ιερό έδαφος πάνω στο οποίο
στέκεσαι, και όπου είναι τοποθετημένα τα δώρα Του γι αυτούς.
5. Δεν βλέπεις πόσο πολλά μπορείς να δώσεις τώρα, χάρη σε όλα όσα
έχεις δεχθεί. Ωστόσο Αυτός ο Οποίος εισήλθε εντός περιμένει μόνο εσένα να
έλθεις εκεί όπου Τον προσκάλεσες να είναι. Δεν υπάρχει άλλο μέρος που να μπορεί
Αυτός να βρει τον οικοδεσπότη Του, ούτε μπορεί ο οικοδεσπότης Του να Τον
συναντήσει αλλού. Και πουθενά αλλού δεν μπορούν να αποκτηθούν τα δώρα Του της
ειρήνης και της χαράς, και όλης της ευτυχίας που φέρνει η Παρουσία Του. Γιατί
αυτά βρίσκονται εκεί όπου είναι Αυτός ο Οποίος τα έφερε μαζί Του, για να γίνουν
δικά σου. Δεν μπορείς να δεις τον Καλεσμένο σου, αλλά μπορείς να δεις τα δώρα
που έφερε. Και όταν τα κοιτάξεις, θα πιστέψεις ότι η Παρουσία Του πρέπει να
βρίσκεται εκεί. Γιατί αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα δεν θα μπορούσε να γίνει
χωρίς την αγάπη και την ευλογία που φέρνει η Παρουσία Του.
6. Αυτή είναι η υπόσχεση του ζώντος Θεού ∙ ο Υιός Του έχει ζωή και
κάθε ζωντανό πράγμα είναι μέρος του, και τίποτα άλλο δεν έχει ζωή. Σε ό,τι
έχεις δώσει «ζωή» εσύ δεν είναι ζωντανό, και συμβολίζει μόνο την επιθυμία σου
να είσαι ζωντανός χωριστά από την ζωή, ζωντανός στο θάνατο, με τον θάνατο να
γίνεται αντιληπτός σαν ζωή, και τη ζωή σαν θάνατος. Εδώ η σύγχυση ακολουθεί την
σύγχυση, γιατί αυτός ο κόσμος έχει βασιστεί στην σύγχυση, και δεν υπάρχει
τίποτα άλλο που να στηριχτεί επάνω του. Η βάση του δεν αλλάζει, αν και φαίνεται
ότι είναι σε συνεχή αλλαγή. Ωστόσο τι πραγματικά σημαίνει αυτή η κατάσταση
εκτός από σύγχυση; Η σταθερότητα σε όσους είναι σε σύγχυση δεν έχει κανένα
νόημα, και η μετακίνηση και η αλλαγή γίνονται ο νόμος επάνω στον οποίο στηρίζουν
την ζωή τους.
7. Το σώμα δεν αλλάζει. Αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο όνειρο ότι η
αλλαγή είναι δυνατή. Το να αλλάζεις σημαίνει ότι φτάνεις σε μια κατάσταση
διαφορετική από αυτήν που βρισκόσουν προηγουμένως. Δεν υπάρχει αλλαγή στην
αθανασία, και ο Ουρανός δεν την γνωρίζει. Ωστόσο εδώ στη γη έχει ένα διπλό
σκοπό, γιατί μπορεί να γίνει για να διδάξει αντίθετα πράγματα. Κι αυτά
αντανακλούν τον δάσκαλο ο οποίος τα διδάσκει. Το σώμα μπορεί να παρουσιάζεται
ότι αλλάζει με τον χρόνο, με την ασθένεια ή με την υγεία, και με γεγονότα που
φαίνονται ότι το μεταβάλουν. Ωστόσο αυτό σημαίνει μόνο ότι ο νους παραμένει
σταθερός στην πίστη του για το ποιος είναι ο σκοπός του σώματος.
8. Η αρρώστια είναι μια απαίτηση το σώμα να είναι κάτι που δεν
είναι. Η μηδαμινότητά του εγγυάται ότι δεν μπορεί να είναι άρρωστο.
Στην απαίτησή σου να είναι κάτι περισσότερο από αυτό, βρίσκεται η ιδέα της
ασθένειας. Γιατί αυτή η ιδέα ζητάει ο Θεός να είναι κάτι λιγότερο από όσα
πράγματι είναι. Τι γίνεται, λοιπόν, με σένα, διότι εσύ είσαι αυτός από τον
οποίο ζητείται η θυσία; Γιατί έχει
ειπωθεί σε Αυτόν ότι μέρος Του δεν Του ανήκει πια. Πρέπει Αυτός να θυσιάσει τον
εαυτό σου, και στην θυσία Του εσύ έγινες σημαντικότερος κι αυτός μειώνεται
επειδή σε χάνει. Και ό,τι έχει φύγει από Αυτόν γίνεται ο δικός σου θεός,
προστατεύοντάς σε από το να γίνεις κομμάτι από Αυτόν.
9. Το σώμα που του ζητείται να είναι θεός θα δεχθεί επίθεση,
επειδή η μηδαμινότητά του δεν έχει αναγνωριστεί. Και έτσι φαίνεται σαν να είναι
ένα πράγμα αυτοδύναμο. Όντας κάτι, μπορεί να γίνει αντιληπτό και να θεωρηθεί
ότι αισθάνεται και ενεργεί, και σε κρατά σφικτά φυλακισμένο του. Και μπορεί να
αποτύχει να γίνει αυτό που απαίτησες να είναι. Και εσύ θα το μισήσεις για την
μικρότητά του, ξεχνώντας ότι η αποτυχία του δεν βρίσκεται στο ότι δεν είναι
κάτι περισσότερο από ότι θα έπρεπε να είναι, αλλά μόνο στην δική σου αποτυχία να αντιληφθείς ότι δεν είναι τίποτα. Ωστόσο η
μηδαμινότητά του είναι η δική σου σωτηρία, από την οποία θέλεις να
ξεφύγεις.
10. Ως «κάτι» το σώμα ζητάει να γίνει ο εχθρός του Θεού,
αντικαθιστώντας αυτό που είναι Εκείνος
με την μικρότητα και με τον περιορισμό
και την απελπισία. Την απώλειά Εκείνου είναι που γιορτάζεις όταν βλέπεις το
σώμα σαν ένα πράγμα που αγαπάς, ή το κοιτάς σαν ένα πράγμα που μισείς. Γιατί
εάν Αυτός είναι το σύνολο των πάντων, τότε αυτό που δεν είναι μέσα σε Εκείνον
δεν υπάρχει, και η ολοκλήρωση Του είναι το τίποτα. Ο σωτήρας σου δεν είναι νεκρός,
ούτε κατοικεί μέσα σε κάτι που είχε χτιστεί σαν ναός του θανάτου. Αυτός
ζει μέσα στον Θεό, και αυτό είναι που
τον κάνει σωτήρα σε σένα, και μόνο αυτό. Η μηδαμινότητα του σώματός του
απελευθερώνει το δικό σου από την ασθένεια και από το θάνατο. Γιατί αυτό που
είναι δικό σου δεν μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που είναι δικό του.
III.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
1. Μην καταδικάζεις τον σωτήρα σου επειδή νομίζει ότι είναι ένα
σώμα. Γιατί πέρα από τα όνειρά του βρίσκεται η πραγματικότητά του. Αλλά πρέπει
πρώτα να μάθει ότι είναι ένας σωτήρας, πριν μπορέσει να θυμηθεί τι είναι. Και
πρέπει να σώσει αυτόν που θέλει να σωθεί. Στην δική σου σωτηρία βασίζεται η
ευτυχία του. Γιατί ποιος είναι σωτήρας εκτός από αυτόν που δίνει σωτηρία; Έτσι
μαθαίνει ότι πρέπει να είναι δική του για να την δώσει. Αν δεν δώσει δεν θα
γνωρίζει ότι έχει, γιατί το να δίνεις είναι η απόδειξη ότι έχεις. Μόνο αυτοί
που νομίζουν ότι ο Θεός μειώνεται από την δύναμή τους θα γινόταν να μην
μπορέσουν να καταλάβουν ότι έτσι πρέπει να είναι. Γιατί ποιος θα μπορούσε να
δίνει εάν δεν έχει, και ποιος θα μπορούσε να χάνει δίνοντας αυτό που πρέπει να
αυξάνεται με αυτό τον τρόπο;
2. Νομίζεις ότι ο Πατέρας έχασε τον Εαυτό του όταν σε δημιούργησε;
Έγινε αδύναμος επειδή μοιράστηκε την Αγάπη Του; Έγινε ημιτελής από την δική σου
τελειότητα; Ή είσαι η απόδειξη ότι Αυτός είναι τέλειος και ολοκληρωμένος; Μην
αρνείσαι σε Αυτόν τον μάρτυρά Του στο όνειρο που ο Υιός του προτιμάει από την
πραγματικότητά του. Αυτός πρέπει να γίνει ο σωτήρας από το όνειρο που έφτιαξε,
και έτσι να απελευθερωθεί από αυτό. Πρέπει να δει κάποιον άλλον όχι σαν σώμα,
ένα με αυτόν χωρίς τον τοίχο που ο κόσμος έχει χτίσει για να κρατήσει χωριστά
όλες τις ζωντανές υπάρξεις οι οποίες δεν γνωρίζουν ότι ζουν.
3.
Μέσα στο όνειρο των σωμάτων και του θανάτου βρίσκεται ακόμα ένα θέμα αλήθειας ∙
όχι περισσότερο, ίσως, από ένα μικρό μόνο σπινθήρα, ένας χώρος φωτός
δημιουργημένος μέσα στο σκοτάδι, εκεί όπου ο Θεός εξακολουθεί να λάμπει. Εσύ
δεν μπορείς να ξυπνήσεις τον εαυτό σου. Ωστόσο μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό
σου να ξυπνήσει. Μπορείς να παραβλέψεις τα όνειρα του αδελφού σου. Τόσο τέλεια
μπορείς να του συγχωρήσεις τις ψευδαισθήσεις του ώστε γίνεται ο σωτήρας σου από
τα όνειρά σου. Και καθώς τον βλέπεις να λάμπει μέσα στον χώρο του φωτός όπου ο
Θεός διαμένει μέσα στο σκοτάδι, θα δεις ότι ο Θεός ο Ίδιος είναι εκεί όπου
βρίσκεται το σώμα του. Μπροστά σε αυτό το φως το σώμα εξαφανίζεται, όπως οι
βαριές σκιές υποχωρούν στο φως. Το σκοτάδι δεν μπορεί να επιλέξει να
παραμείνει. Ο ερχομός του φωτός σημαίνει ότι αυτό φεύγει. Τότε, θα δεις τον
αδελφό σου μέσα στην δόξα, και θα καταλάβεις τι πραγματικά γεμίζει το χάσμα που
τόσο καιρό αντιλαμβανόσουν ότι σας κρατάει χώρια. Εκεί, στην θέση του, ο
μάρτυρας του Θεού έχει τοποθετήσει τον ευγενικό δρόμο της γλυκύτητας για τον
Υιό του Θεού. Όποιον συγχωρείς του
δίνεται δύναμη να σου συγχωρήσει τις δικές σου ψευδαισθήσεις. Με το δικό σου δώρο της ελευθερίας δίνεται και σε
σένα.
4. Κάνε χώρο για την
αγάπη, την οποία δεν δημιούργησες εσύ, αλλά την οποία μπορείς να επεκτείνεις.
Στη γη αυτό σημαίνει να συγχωρείς τον αδελφό σου, ώστε το σκοτάδι να μπορέσει να αναδυθεί από το νου σου. Όταν το φως έχει έλθει σε
αυτόν μέσα από τη συγχώρεσή σου, αυτός δε θα ξεχάσει τον σωτήρα του, αφήνοντάς
τον χωρίς να τον σώσει. Γιατί ήταν στο πρόσωπό
σου που είδε το φως που θέλει να κρατήσει δίπλα του, καθώς βαδίζει μέσα
από το σκοτάδι προς το αιώνιο φως.
5.
Πόσο άγιος είσαι, που ο Υιός του Θεού μπορεί να γίνει σωτήρας σου αναμεσίς των
ονείρων της ερήμωσης και της καταστροφής. Δες πόσο πρόθυμα αυτός έρχεται, και
παραμερίζει τις βαριές σκιές που τον είχαν κρύψει, και λάμπει επάνω σου με
ευγνωμοσύνη και αγάπη. Αυτός είναι ο εαυτός του, αλλά όχι ο εαυτός του μόνος.
Και όπως ο Πατέρας του δεν έχασε κανένα μέρος του κατά την δημιουργία σου, έτσι
το φως μέσα του είναι ακόμα πιο λαμπρό γιατί εσύ του έδωσες το δικό σου, για να
τον σώσεις από το σκοτάδι. Και τώρα το φως μέσα σου πρέπει να είναι εξ ίσου
λαμπερό καθώς λάμπει επάνω σε αυτόν. Αυτός είναι ο σπινθήρας που λάμπει μέσα
στο όνειρο ∙ ότι μπορείς να τον βοηθήσεις να ξυπνήσει, και να είσαι σίγουρος
ότι τα αφυπνισμένα του μάτια θα αναπαυτούν επάνω σου. Και με την δική του
χαρούμενη σωτηρία σώζεσαι κι εσύ.
IV.
ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
1. Πιστεύεις ότι η αλήθεια μπορεί να είναι μόνο κάποιες
ψευδαισθήσεις; Αυτές είναι όνειρα επειδή
δεν είναι αληθινές. Η ίση απουσία
της αλήθειας από αυτά γίνεται η βάση για το θαύμα, το οποίο σημαίνει ότι έχεις
καταλάβει ότι τα όνειρα είναι όνειρα ∙ και η διαφυγή από αυτό εξαρτάται, όχι
από το όνειρο, αλλά μόνο από την αφύπνιση. Γίνεται μερικά όνειρα να τα κρατάμε, και από τα άλλα
να ξυπνάμε; Η επιλογή δεν είναι ανάμεσα στο ποια όνειρα να κρατήσεις, αλλά μόνο
εάν θέλεις να ζεις στα όνειρα ή να ξυπνήσεις από αυτά. Έτσι το θαύμα δεν
επιλέγει κάποια όνειρα να τα αφήσει ανέπαφα από την ευεργεσία του. Δεν μπορείς
να ονειρεύεσαι μερικά όνειρα και να ξυπνάς από άλλα, γιατί είσαι ή κοιμισμένος
ή ξύπνιος. Και το ονείρεμα πηγαίνει μόνο με την μια από αυτές τις καταστάσεις.
2. Τα όνειρα που νομίζεις ότι σου αρέσουν θα σε καθυστερήσουν το ίδιο όπως αυτά στα οποία βλέπεις τον φόβο. Γιατί κάθε όνειρο
δεν είναι παρά ένα όνειρο του φόβου, άσχετα με το ποια μορφή φαίνεται να
παίρνει. Ο φόβος φαίνεται εσωτερικά, εξωτερικά, ή και στα δυο. Ή μπορεί να
είναι μεταμφιεσμένος σε ευχάριστη μορφή. Αλλά ποτέ δεν απουσιάζει από το
όνειρο, γιατί ο φόβος είναι το υλικό των ονείρων, από το οποίο έχουν φτιαχτεί
όλα. Η μορφή τους μπορεί να αλλάξει, αλλά δε μπορούν να φτιαχτούν από κάτι
άλλο. Το θαύμα θα ήταν πράγματι αναξιόπιστο
εάν εξακολουθούσε να σου επιτρέπει να εξακολουθείς να φοβάσαι, γιατί εσύ δεν αναγνώρισες
τον φόβο. Δεν θα ήθελες τότε να ξυπνήσεις, πράγμα για το οποίο το θαύμα προετοιμάζει τον
δρόμο.
3. Στην πιο απλή μορφή, μπορούμε να πούμε ότι η επίθεση είναι μια
αντίδραση στην ανεκπλήρωτη λειτουργία έτσι όπως εσύ προσλαμβάνεις την
λειτουργία. Μπορεί να είναι σε σένα ή σε κάποιον άλλο, αλλά εκεί όπου γίνει
αντιληπτή εκεί και θα γίνει η επίθεση. Η θλίψη ή η προσβολή πρέπει να είναι το
θέμα κάθε ονείρου, γιατί είναι φτιαγμένα από τον φόβο. H λεπτή μεταμφίεση της
ευχαρίστησης και της χαράς με την οποία μπορεί να είναι τυλιγμένα, μόνο ελαφρά
μπορεί να καλύψει τον βαρύ όγκο του φόβου που είναι ο πυρήνας τους. Και αυτό είναι
που αντιλαμβάνεται το θαύμα, και όχι το περίβλημα μέσα στο οποίο είναι τυλιγμένα.
4. Όταν είσαι θυμωμένος,
δεν είναι επειδή κάποιος έχει αποτύχει να εκπληρώσει την λειτουργία που του ανέθεσες; Και δεν γίνεται
αυτό η «αιτία» που η επίθεσή σου είναι δικαιολογημένη; Τα όνειρα που νομίζεις
ότι σου αρέσουν είναι αυτά στα οποία οι λειτουργίες που έχεις δώσει έχουν
εκπληρωθεί ∙ οι ανάγκες που έχεις καταλογίσει σε σένα έχουν ικανοποιηθεί. Δεν
έχει σημασία εάν είναι εκπληρωμένα ή απλά τα θέλεις. Η ιδέα ότι υπάρχουν είναι
αυτή από την οποία προκύπτει ο φόβος. Τα όνειρα δεν είναι επιθυμητά λιγότερο ή
περισσότερο. Είναι είτε επιθυμητά είτε όχι. Και το καθένα αντιπροσωπεύει κάποια
λειτουργία που έχεις αναθέσει ∙ κάποιο στόχο τον οποίο κάποιο γεγονός, ένα σώμα
ή κάποιο πράγμα θα πρέπει να
αντιπροσωπεύει, και θα πρέπει
να κατορθώσει για σένα. Εάν το επιτύχει νομίζεις ότι σου αρέσει το όνειρο.
Εάν αποτύχει νομίζεις ότι το όνειρο είναι θλιβερό. Αλλά είτε επιτύχει είτε
αποτύχει δεν είναι αυτός ο πυρήνας του,
αλλά μόνο το λεπτό περίβλημά του.
5. Πόσο χαρούμενα θα γινόντουσαν τα όνειρά σου αν δεν ήσουν εσύ αυτός
που δίνει τον «κατάλληλο» ρόλο σε κάθε φιγούρα την οποία περιλαμβάνει το
όνειρο. Κανείς δεν μπορεί να σε απογοητεύσει παρά μόνο η ιδέα σου γι’ αυτόν,
και δεν υπάρχει προδοσία εκτός από αυτό και μόνο. Ο πυρήνας των ονείρων που δίνει
το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν είναι φτιαγμένος από τον φόβο. Το κάλυμμα ίσως να μην φαίνεται
να αλλάζει, αλλά αυτό που εννοεί έχει αλλάξει γιατί καλύπτει κάτι άλλο. Οι
αντιλήψεις καθορίζονται από τον σκοπό τους, στο ότι φαίνονται να είναι αυτό για
το οποίο προορίζονται. Μια σκιώδης φιγούρα που επιτίθεται γίνεται ένας αδελφός
που σου δίνει μια ευκαιρία για βοήθεια, αν αυτό γίνει η λειτουργία του ονείρου.
Κι έτσι τα όνειρα της θλίψης μετατρέπονται σε χαρά.
6.
Και ποιο σκοπό έχει ο αδελφός σου; Δεν γνωρίζεις, επειδή η λειτουργία σου είναι
θολή για σένα. Μην του αποδίδεις έναν ρόλο που φαντάζεσαι ότι θα σου φέρει
χαρά. Και μην προσπαθείς να τον πληγώσεις όταν αποτύχει να πάρει τον ρόλο που εσύ του απέδωσες, σε αυτό
που ονειρεύτηκες ότι ήταν ο προορισμός της ζωής σου. Αυτός ζητάει βοήθεια σε
κάθε όνειρο που έχει, και εσύ έχεις βοήθεια να του δώσεις εάν δεις την
λειτουργία του ονείρου όπως την αντιλαμβάνεται το Άγιο Πνεύμα, Αυτό που μπορεί
να χρησιμοποιήσει όλα τα όνειρα σαν μέσο για να υπηρετήσει την λειτουργία που
Του δόθηκε. Επειδή Αυτό αγαπάει τον ονειρευτή, όχι το όνειρο, κάθε όνειρο
γίνεται μια προσφορά αγάπης. Γιατί στο κέντρο του είναι η Αγάπη Του για σένα, η
οποία φωτίζει με αγάπη όποια μορφή και να πάρει.
V. Η
ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
1. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου όπου όλος αυτός ο κόσμος έχει
ξεχαστεί ∙ όπου καμία μνήμη αμαρτίας και ψευδαίσθησης δεν παρατείνει την
παραμονή της εκεί. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου που ο χρόνος το έχει αφήσει, και
ακούγονται αντίλαλοι της αιωνιότητας.
Υπάρχει ένα μέρος ξεκούρασης τόσο ήσυχο που κανένας άλλος ήχος δεν ακούγεται
εκτός έναν ύμνο στον Ουρανό που ανυψώνεται για να χαροποιήσει τον Θεό τον
Πατέρα και τον Υιό. Εκεί όπου και οι Δυο διαμένουν, εκεί έρχονται στην
ενθύμηση, και οι Δυο. Και εκεί όπου είναι Αυτοί είναι και ο Ουρανός και η
ειρήνη.
2. Μην νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις την κατοικία Τους. Γιατί η
Ταυτότητά σου διαμένει σε Αυτούς, και όπου είναι Αυτοί, πρέπει να είσαι κι εσύ
παντοτινά. Η σταθερότητα του Ουρανού είναι μέσα σου, τόσο βαθιά ώστε το καθετί
σε αυτόν τον κόσμο περνά απαρατήρητο και αόρατο. Η ήρεμη αιωνιότητα της
ατέλειωτης ειρήνης σε περιβάλλει γλυκά με
το απαλό της αγκάλιασμα, τόσο δυνατή και ήρεμη, γαλήνια με την δύναμη του
Δημιουργού της, ώστε τίποτα δεν μπορεί να παρεισδύσει μέσα στον άγιο Υιό του Θεού.
3. Εδώ είναι ο ρόλος που δίνει το Άγιο Πνεύμα σε σένα που
υπηρετείς τον Υιό του Θεού, και θέλεις να τον δεις να ξυπνά και να είναι
χαρούμενος. Αυτός είναι μέρος δικό σου και εσύ δικό του, γιατί αυτός είναι ο
Υιός του Πατέρα Του, και δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό που μπορεί εσύ να δεις σε
αυτόν. Τίποτα άλλο δεν σου ζητείται παρά μόνο να αποδεχτείς το αμετάβλητο και
το αιώνιο που ενοικεί σε αυτόν, γιατί η Ταυτότητά σου βρίσκεται εκεί. Η ειρήνη
μέσα σου μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα σε αυτόν. Και κάθε σκέψη αγάπης που του
προσφέρεις μόνο σε φέρνει πλησιέστερα στην αφύπνισή σου στην αιώνια ειρήνη και
στην ατελείωτη χαρά.
4. Αυτός ο άγιος Υιός του Θεού είναι σαν εσένα ∙ ο καθρέπτης της
Αγάπης του Πατέρα του για σένα, η απαλή υπενθύμιση της Αγάπης του Πατέρα του
από την οποία δημιουργήθηκε και η οποία ακόμα ενοικεί μέσα του όπως ενοικεί και
σε σένα. Ησύχασε και άκουσε την Φωνή του Θεού μέσα σε αυτόν, και άφησέ Την να
σου πει ποια είναι η λειτουργία του. Αυτός δημιουργήθηκε ώστε να μπορείς να
είσαι ολοκληρωμένος, διότι μόνο το ολοκληρωμένο μπορεί να είναι μέρος της
ολοκλήρωσης του Θεού, που σε δημιούργησε.
5. Δεν υπάρχει άλλο δώρο που ο Πατέρας σου ζητάει από εσένα εκτός
από το να δεις σε όλη την δημιουργία μόνο την λαμπρή δόξα του δώρου Του σε
σένα. Δες τον Υιό Του, το τέλειο δώρο Του,
μέσα στον οποίο ο Πατέρας του λάμπει παντοτινά, και στον οποίο δίδεται όλη η
δημιουργία ως δική του. Επειδή αυτός την έχει, δίδεται και σε σένα, κι εκεί
όπου βρίσκεται μέσα σε αυτόν δες την ειρήνη σου. Η σιωπή που σε περιβάλλει
διαμένει μέσα σε αυτόν, και από αυτή την σιωπή έρχονται τα χαρούμενα όνειρα στα
οποία τα χέρια σας ενώνονται με αθωότητα. Αυτά δεν είναι χέρια αρπακτικά μέσα σε
όνειρα πόνου. Δεν κρατούν σπαθί, γιατί έχουν αφήσει από την κατοχή τους κάθε
μάταιη ψευδαίσθηση του κόσμου. Και αντιθέτως, επειδή είναι άδεια λαμβάνουν το
χέρι ενός αδελφού μέσα στο οποίο βρίσκεται η ολοκλήρωση.
6. Εάν μόνο ήξερες τον ένδοξο στόχο που βρίσκεται πέρα από την
συγχώρεση, δεν θα κρατούσες καμία σκέψη, όσο ελαφρύ και αν φαινόταν ότι ήταν σε
αυτή το άγγιγμα του κακού. Γιατί θα καταλάβαινες πόσο μεγάλο είναι το κόστος να
κρατάς οτιδήποτε ο Θεός δεν έδωσε σε νόες που μπορούν να κατευθύνουν τα χέρια
να ευλογούν, και να οδηγήσουν τον Υιό του Θεού στον οίκο του Πατέρα του. Δεν θα
ήθελες να είσαι φίλος με αυτόν, εφόσον δημιουργήθηκε από τον Πατέρα Του ως
σπίτι Του; Εάν ο Θεός τον εκτιμά ως άξιο γι Αυτόν, εσύ θα ήθελες να του επιτίθεσαι
με χέρια μίσους; Ποιος θέτει ματωμένα χέρια στον ίδιο τον Ουρανό, κι ελπίζει να
βρει την ειρήνη του; Ο αδελφός σου νομίζει ότι κρατάει το χέρι του θανάτου. Μην
τον πιστεύεις. Αντίθετα, μάθε πόσο ευλογημένος είσαι που μπορείς να τον
απελευθερώσεις, με το να του προσφέρεις μόνο το δικό σου.
7.
Σου δίνεται ένα όνειρο στο οποίο αυτός είναι ο σωτήρας σου, όχι ο εχθρός σου
στο μίσος. Σου δίνεται ένα όνειρο στο οποίο εσύ τον έχεις συγχωρήσει για όλα τα
όνειρά του για τον θάνατο ∙ ένα όνειρο ελπίδας που μοιράζεσαι μαζί του, αντί να
ονειρεύεσαι κακά διαχωριστικά όνειρα μίσους. Γιατί σου φαίνεται τόσο δύσκολο να
μοιραστείς αυτό το όνειρο; Διότι εκτός κι αν το Άγιο Πνεύμα δώσει στο όνειρο
την λειτουργία του, αυτό φτιάχτηκε για το μίσος, και θα συνεχίσει στις υπηρεσίες του
θανάτου. Κάθε μορφή που παίρνει κατά κάποιο τρόπο επικαλείται τον θάνατο. Και
αυτοί που υπηρετούν τον κύριο του θανάτου έχουν έλθει να τον λατρέψουν μέσα σε
έναν διαχωρισμένο κόσμο, ο καθένας με την μικροσκοπική του λόγχη και το
σκουριασμένο σπαθί, για να κρατήσει τις αρχαίες υποσχέσεις του να πεθάνει.
8.
Τέτοιος είναι ο πυρήνας του φόβου σε κάθε όνειρο που έχει κρατηθεί μακριά από
την χρήση του Άγιου Πνεύματος το Οποίο βλέπει μια διαφορετική λειτουργία για
ένα όνειρο. Όταν τα όνειρα μοιράζονται χάνουν την λειτουργία της επίθεσης και
του διαχωρισμού, αν και γι αυτό φτιάχτηκε κάθε όνειρο. Ωστόσο τίποτα στον κόσμο
των ονείρων δεν μένει χωρίς την ελπίδα της αλλαγής και της βελτίωσης, γιατί δεν
είναι εδώ ο τόπος που βρίσκεται η αμεταβλητότητα. Ας είμαστε πράγματι
χαρούμενοι που είναι έτσι, και ας μην ζητάμε το αιώνιο σε αυτόν τον κόσμο. Τα
όνειρα της συγχώρεσης είναι τα μέσα για να παραμερίσεις από το ονείρεμα ενός
κόσμου έξω από τον εαυτό σου. Και τελικά οδηγούν πέρα από όλα τα όνειρα, προς
την ειρήνη της αιώνιας ζωής.
VI. Η Συγχώρεση και
το Τέλος του Χρόνου.
1. Πόσο πρόθυμος είσαι να συγχωρέσεις τον αδελφό σου; Πόσο
επιθυμείς την ειρήνη αντί για την ατελείωτη διαμάχη και την αθλιότητα και τον
πόνο; Αυτές οι ερωτήσεις είναι ίδιες, σε διαφορετική μορφή. Η συγχώρεση είναι η
ειρήνη σου, γιατί εδώ βρίσκεται το τέλος του διαχωρισμού και το τέλος του
κινδύνου και της καταστροφής, της αμαρτίας και του θανάτου ∙ της παραφροσύνης
και του φόνου, της θλίψης και της απώλειας. Αυτή είναι η «θυσία» που ζητά η
σωτηρία, και με χαρά προσφέρει την ειρήνη στην θέση όλων αυτών.
2.
Μην ορκίζεσαι ότι θα πεθάνεις, εσύ άγιε Υιέ του Θεού! Κάνεις μια συμφωνία που
δεν μπορείς να κρατήσεις. Ο Υιός της Ζωής δεν μπορεί να σκοτωθεί. Αυτός είναι
αθάνατος όπως ο Πατέρας του. Ό,τι είναι αυτός δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτός
είναι το μόνο πράγμα σε όλο το σύμπαν που πρέπει να είναι ένα. Όσα φαίνονται αιώνια όλα θα έχουν
ένα τέλος. Τα αστέρια θα εξαφανιστούν, και δε θα υπάρχει πια μέρα και νύχτα.
Όλα τα πράγματα που έρχονται και φεύγουν, οι παλίρροιες, οι εποχές και οι ζωές
των ανθρώπων∙ όλα τα πράγματα που αλλάζουν με τον καιρό που ανθίζουν και
μαραίνονται δεν θα επιστρέψουν. Το αιώνιο δεν βρίσκεται εκεί όπου ο χρόνος έχει
τοποθετήσει ένα τέλος. Ο Υιός του Θεού ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει από κάτι που
έχουν φτιάξει από αυτόν οι άνθρωποι.
Αυτός θα είναι όπως ήταν και όπως είναι, γιατί ο χρόνος δεν καθόρισε την μοίρα
του, ούτε ρύθμισε την ώρα της γέννησης και του θανάτου του. Η συγχώρεση δεν θα
τον αλλάξει. Ωστόσο ο χρόνος υπηρετεί την συγχώρεση έτσι ώστε τα πράγματα του
χρόνου να μπορέσουν να εξαφανιστούν επειδή δεν χρησιμεύουν πια.
3. Τίποτα δεν επιβιώνει πέραν του σκοπού του. Εάν έχει συλληφθεί
για να πεθάνει, τότε πρέπει να πεθάνει εκτός και αν δεν πάρει αυτό τον σκοπό
για δικό του. Η αλλαγή είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να γίνει ευλογία εδώ,
όπου ο σκοπός δεν έχει σταθεροποιηθεί, όσο αμετάβλητος κι αν φαίνεται ότι
είναι. Μην νομίζεις ότι μπορείς να θέσεις ένα στόχο διαφορετικό από τον σκοπό
του Θεού για σένα, και να τον εδραιώσεις σαν αμετάβλητο και αιώνιο. Μπορείς να
δώσεις στον εαυτό σου ένα σκοπό που δεν έχεις. Αλλά δεν μπορείς να αφαιρέσεις την
δύναμη να αλλάξεις το νου σου, και να δεις εκεί έναν άλλο σκοπό.
4. Η αλλαγή είναι το μεγαλύτερο δώρο που ο Θεός έδωσε σε όλα όσα εσύ
θέλεις να τα κάνεις αιώνια, για να εξασφαλίσει ότι μόνο ο Ουρανός δεν θα
πεθάνει. Εσύ δεν γεννήθηκες για να πεθάνεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις, γιατί η
λειτουργία σου έχει καθοριστεί από τον Θεό. Όλοι οι άλλοι στόχοι είναι
τοποθετημένοι μέσα στον χρόνο και αλλάζουν έτσι ώστε ο χρόνος να μπορεί να
διατηρηθεί, εκτός από έναν. Η συγχώρεση δεν σκοπεύει στην διατήρηση του χρόνου,
αλλά στο τέλος του, όταν δεν θα έχει χρησιμότητα. Όταν ο σκοπός του τελειώσει,
ο χρόνος φεύγει. Κι εκεί που κάποτε φαινόταν να βρίσκεται η φαινομενική του
εξουσία τώρα αποκαθίσταται η λειτουργία που ο Θεός εδραίωσε για τον Υιό Του με
πλήρη επίγνωση. Ο χρόνος δεν μπορεί να ορίσει τέλος στην εκπλήρωσή του ούτε
στην αμεταβλητότητά του. Δεν υπάρχει θάνατος επειδή οι ζώντες μοιράζονται την
λειτουργία που τους έδωσε ο Δημιουργός τους. Η λειτουργία της ζωής δεν μπορεί
να είναι ο θάνατος Πρέπει να είναι η επέκταση
της ζωής, ώστε να είναι παντοτινά σαν ένα, χωρίς τέλος.
5.
Αυτός ο κόσμος θα δέσει τα πόδια σου και τα χέρια σου και θα σκοτώσει το σώμα
σου μόνο εάν νομίζεις ότι φτιάχτηκε για να σταυρώσει τον Υιό του Θεού. Γιατί αν
και ήταν ένα όνειρο θανάτου, δε χρειάζεται να το αφήσεις να σημαίνει αυτό για
σένα. Επέτρεψε αυτό να αλλάξει, και τίποτα δεν θα απομείνει στον κόσμο που
να μην αλλάξει επίσης. Γιατί τα πάντα εδώ καθορίζονται σύμφωνα με τον σκοπό που
τους αποδίδεις εσύ.
6. Πόσο όμορφος είναι ο κόσμος του οποίου ο
σκοπός είναι η συγχώρεση του Υιού του Θεού! Πόσο ελεύθερος από το φόβο, πόσο
γεμάτος με ευλογία κι ευτυχία! Και τι χαρμόσυνο πράγμα είναι να κατοικείς έστω
για λίγο σε ένα τέτοιο ευτυχισμένο μέρος! Ούτε μπορεί να ξεχαστεί, σε έναν
τέτοιο κόσμο, ότι λίγο ακόμα
απομένει μέχρι το άχρονο να έλθει γρήγορα να πάρει τη θέση του χρόνου.
VII. Μην Αναζητάς Έξω
από τον Εαυτό σου.
1. Μην αναζητάς έξω από τον εαυτό σου. Γιατί αυτό θα αποτύχει, και
θα θρηνείς κάθε φορά που ένα είδωλο πέφτει. Ο Ουρανός δεν μπορεί να βρεθεί εκεί
όπου δεν είναι, και δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη εκτός από εκεί. Κάθε είδωλο
που λατρεύεις όταν ο Θεός καλεί ποτέ δεν θα απαντήσει στην θέση Του. Δεν
υπάρχει άλλη απάντηση με την οποία μπορείς να Την αντικαταστήσεις, και να βρεις
την ευτυχία που φέρνει η δική Του
Απάντησή. Μην αναζητάς έξω από τον εαυτό σου. Γιατί όλος ο πόνος σου προέρχεται
απλά από μια μάταιη έρευνα αυτού που θέλεις, επιμένοντας για το πού πρέπει να
βρεθεί. Και τι γίνεται εάν δεν βρεθεί εκεί; Προτιμάς να έχεις δίκιο ή να είσαι
ευτυχισμένος; Να είσαι χαρούμενος που σου έχει ειπωθεί πού διαμένει η ευτυχία,
και μη την ζητάς αλλού πια. Θα αποτύχεις. Αλλά σου δόθηκε να γνωρίσεις την
αλήθεια, και να μην την αναζητήσεις έξω
από τον εαυτό σου.
2.
Ο κάθε ένας που έρχεται εδώ πρέπει να έχει ακόμα κάποια ελπίδα, κάποια ψευδαίσθηση
που έχει καθυστερήσει να φύγει, ή κάποιο όνειρο ότι υπάρχει κάτι έξω από τον
εαυτό του που θα του φέρει ευτυχία και ειρήνη. Εάν τα πάντα είναι μέσα του,
τούτο δεν μπορεί να ισχύει. Και ως εκ τούτου με τον ερχομό του εδώ, αρνείται
την αλήθεια για τον εαυτό του, και αναζητά κάτι περισσότερο από τα πάντα, σαν κάποιο
μέρος από αυτό να ήταν διαχωρισμένο και να βρέθηκε εκεί όπου όλο το υπόλοιπο
δεν βρίσκεται. Αυτός είναι ο σκοπός που αποδίδει στο σώμα ∙ να ψάξει γι αυτό
που του λείπει, και να του δώσει αυτό που θα τον κάνει ολοκληρωμένο. Κι έτσι περιπλανιέται άσκοπα εδώ κι εκεί, ψάχνοντας
για κάτι που δεν μπορεί να βρει, πιστεύοντας ότι είναι κάτι που δεν είναι.
3. Η ψευδαίσθηση που έχει χρονοτριβήσει θα τον παρακινεί να αναζητά
χιλιάδες είδωλα, και να αναζητά πέρα από αυτά χιλιάδες ακόμα. Και κάθε ένα θα
τον απογοητεύει, όλα εκτός από ένα ∙ γιατί θα πεθάνει, και δεν καταλαβαίνει ότι
το είδωλο που αναζητά δεν είναι
παρά ο θάνατός του. Η μορφή του παρουσιάζεται να είναι έξω από τον εαυτό του.
Ωστόσο αυτός επιδιώκει να σκοτώσει τον Υιό του Θεού μέσα του, και να αποδείξει
ότι είναι ο νικητής επάνω του. Αυτός είναι ο σκοπός που έχει κάθε είδωλο, γιατί
αυτός είναι ο ρόλος που του έχει ανατεθεί, και αυτός ο ρόλος που δεν μπορεί να
εκπληρωθεί.
4. Κάθε φορά που προσπαθείς να φτάσεις ένα στόχο στον οποίο η
βελτίωση του σώματος εμφανίζεται σαν μείζον πλεονέκτημα, προσπαθείς να
προκαλέσεις τον θάνατό σου. Γιατί πιστεύεις
ότι μπορείς να υποφέρεις από έλλειψη, και η έλλειψη είναι θάνατος. Το να θυσιάζεις σημαίνει να παραιτείσαι από
κάτι, κι έτσι να είσαι χωρίς αυτό και να υποφέρεις από την απώλεια του. Και με
αυτή την παραίτηση η ζωή αποκηρύσσεται. Μην ψάχνεις έξω από τον εαυτό σου. Αυτή
η έρευνα υπονοεί ότι εσύ δεν είσαι ολοκληρωμένος εσωτερικά και φοβάσαι να αντικρίσεις
την καταστροφή σου, αλλά προτιμάς να αναζητήσεις αυτό που είσαι έξω από τον
εαυτό σου.
5. Τα είδωλα αποτυγχάνουν επειδή
δεν έχουν ζωή, και ό,τι είναι χωρίς ζωή είναι σημάδι θανάτου. Ήλθες για να
πεθάνεις, και τι άλλο θα περίμενες εκτός από το να αντιλαμβάνεσαι τα σημάδια
του θανάτου που αναζητάς; Κάθε θλίψη και κάθε βάσανο δεν διακηρύσσουν κανένα
άλλο μήνυμα εκτός από ένα είδωλο που βρέθηκε να αντιπροσωπεύει μια παρωδία ζωής
το οποίο, όντας χωρίς ζωή, είναι πραγματικά ο θάνατος, που γίνεται αντιληπτός σαν πραγματικός
παίρνοντας ζωντανή μορφή. Ωστόσο το καθένα πρέπει να αποτύχει να καταρρεύσει
και να αποσυντεθεί, επειδή μια μορφή θανάτου δεν μπορεί να είναι ζωή, και ό,τι
θυσιάζεται δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένο.
6.
Όλα τα είδωλα αυτού του κόσμου φτιάχτηκαν για να εμποδίσουν την αλήθεια μέσα
σου από το να γίνει γνωστή σε σένα, και για να διατηρήσεις την πίστη σου στο
όνειρο ότι πρέπει να βρεις αυτό που είναι έξω από σένα για να είσαι
ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος. Είναι μάταιο να λατρεύεις είδωλα με την ελπίδα
της ειρήνης. Ο Θεός κατοικεί εντός σου, και η ολοκλήρωσή σου βρίσκεται σε
Αυτόν. Κανένα είδωλο δεν παίρνει τη θέση Του. Μην κοιτάζεις τα είδωλα. Μην
ψάχνεις έξω από τον εαυτό σου.
7. Ας ξεχάσουμε τον σκοπό που το παρελθόν έχει δώσει στον κόσμο.
Ειδάλλως, το μέλλον θα είναι όπως το παρελθόν, και τίποτα άλλο εκτός από μια
σειρά από θλιβερά όνειρα, στα οποία όλα τα είδωλα σε απογοητεύουν, το ένα μετά
το άλλο, και βλέπεις τον θάνατο και την απογοήτευση παντού.
8. Για να αλλάξεις όλο αυτό, και να ανοίξεις έναν δρόμο ελπίδας
και απελευθέρωσης σε αυτό που φαίνεται πως είναι ένας ατέλειωτος κύκλος απελπισίας,
χρειάζεται μόνο να αποφασίσεις ότι δεν γνωρίζεις τον σκοπό αυτού του κόσμου.
Του αποδίδεις στόχους που δεν έχει, και έτσι αποφασίζεις ποιος είναι ο σκοπός
του. Προσπαθείς να δεις σε αυτόν ένα τόπο ειδώλων που βρίσκεται έξω από τον
εαυτό σου, και έχει την δύναμη να ολοκληρώνει αυτό που είναι μέσα σου
διαιρώντας αυτό που είσαι μεταξύ των δυο. Εσύ επιλέγεις τα όνειρά σου, γιατί
είναι αυτό που επιθυμείς, και τα αντιλαμβάνεσαι σαν να σου έχουν δοθεί. Τα
είδωλά σου κάνουν αυτό που θέλεις να κάνουν, και έχουν την δύναμη που τους αποδίδεις.
Και τα ακολουθείς μάταια στο όνειρο, επειδή θέλεις την δύναμή τους για δική
σου.
9. Ωστόσο που είναι τα όνειρα εκτός από μέσα σε έναν νου που
κοιμάται; Και μπορεί ένα όνειρο να επιτύχει στο να κάνει πραγματική την εικόνα
που προβάλει έξω από τον εαυτό του; Εξοικονόμησε χρόνο, αδελφέ μου ∙ μάθε τον σκοπό του χρόνου. Και επίσπευσε το
τέλος των ειδώλων σε έναν κόσμο που έγινε θλιβερός και άρρωστος βλέποντας τα
είδωλα εκεί. Ο ιερός νους σου είναι βωμός στον Θεό, και όπου είναι Αυτός δεν
μπορούν να διαμένουν είδωλα. Ο φόβος του Θεού δεν είναι παρά ο φόβος της
απώλειας των ειδώλων. Δεν είναι ο φόβος της απώλειας της πραγματικότητάς σου.
Αλλά εσύ έχεις φτιάξει ένα είδωλο της πραγματικότητάς σου, το οποίο πρέπει να
προστατέψεις ενάντια στο φως της αλήθειας. Και όλος ο κόσμος γίνεται το μέσον
με το οποίο αυτό το είδωλο μπορεί να σωθεί. Έτσι η σωτηρία παρουσιάζεται να απειλεί
τη ζωή και να προσφέρει τον θάνατο.
10. Δεν είναι έτσι. Η σωτηρία αναζητά να αποδείξει ότι δεν
υπάρχει θάνατος, και μόνο η ζωή υπάρχει. Με την θυσία του θανάτου τίποτα δεν
χάνεται. Ένα είδωλο δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Θεού. Άφησε Αυτόν να σου
θυμίσει την Αγάπη Του για σένα, και μην ζητάς να πνίξεις τη Φωνή Του με
ψαλμωδίες βαθιάς απελπισίας σε είδωλα του εαυτού σου. Μην αναζητάς την ελπίδα
σου έξω από τον Πατέρα σου. Γιατί η ελπίδα της ευτυχίας δεν είναι η απελπισία.
VIII.
Ο Αντί – Χριστός.
1. Τι είναι ένα είδωλο; Νομίζεις ότι γνωρίζεις; Γιατί τα είδωλα
δεν αναγνωρίζονται σαν τέτοια, και ποτέ δεν τα βλέπεις γι αυτό που πράγματι
είναι. Αυτή είναι η μόνη δύναμη που έχουν. Ο σκοπός τους είναι σκοτεινός, και
τα φοβάσαι και τα λατρεύεις, συνάμα, επειδή
δεν γνωρίζεις τι σκοπό εξυπηρετούν, και γιατί έχουν φτιαχτεί. Ένα είδωλο είναι
μια εικόνα του αδελφού σου στην οποία θέλεις να δώσεις περισσότερη αξία από
ό,τι είναι αυτός. Τα είδωλα γίνονται για να μπορέσεις να τον αντικαταστήσεις, άσχετα
από την μορφή τους. Και αυτό είναι που ποτέ δεν γίνεται αντιληπτό και δεν
αναγνωρίζεται. Είτε είναι ένα σώμα ή ένα πράγμα, ένα μέρος, μια κατάσταση ή μια
περίπτωση, ένα αντικείμενο που το έχεις στην κατοχή σου ή θέλεις να το
αποκτήσεις, ή κάποιο δικαίωμα που διεκδικείς ή πετυχαίνεις, είναι το ίδιο.
2. Ας μην σε εξαπατά η μορφή τους. Τα είδωλα είναι μόνο υποκατάστατα
της πραγματικότητάς σου. Κατά κάποιο τρόπο, πιστεύεις ότι θα ολοκληρώσουν τον
μικρό σου εαυτό, για να έχεις ασφάλεια σε έναν κόσμο που τον αντιλαμβάνεσαι σαν
επικίνδυνο, με δυνάμεις συγκεντρωμένες εναντίον της εμπιστοσύνης και της
ειρήνης του νου σου. Έχουν την δύναμη να ικανοποιούν τις ελλείψεις σου, και να
προσθέτουν την αξία που δεν έχεις. Κανείς δεν πιστεύει στα είδωλα αν δεν έχει υποδουλώσει
τον εαυτό του στη μικρότητα και την απώλεια. Κι έτσι πρέπει να ψάχνει πέρα από
τον μικρό του εαυτό για την δύναμη να σηκώσει το κεφάλι του, και να σταθεί
χωριστά από όλη την δυστυχία που αντανακλά ο κόσμος. Αυτή είναι η ποινή που δεν
ψάχνεις μέσα σου για βεβαιότητα και γαλήνη που σε απελευθερώνει από τον κόσμο,
και σε αφήνει να σταθείς χωριστά από αυτόν, με ηρεμία και ειρήνη.
3.
Ένα είδωλο είναι μια λανθασμένη εντύπωση, ή μια λανθασμένη πίστη ∙ κάποια μορφή
αντί – Χριστού, που θεσπίζει ένα χάσμα ανάμεσα στον Χριστό και σε αυτό που
βλέπεις. Ένα είδωλο είναι μια επιθυμία, που έγινε απτή και της δόθηκε μορφή,
και έτσι έγινε αντιληπτή σαν πραγματική και φάνηκε πως είναι έξω από το νου.
Ωστόσο είναι ακόμα μια σκέψη, και δεν μπορεί να αφήσει το νου που είναι η πηγή
του. Ούτε είναι η μορφή του ξεχωριστή από την ιδέα που αντιπροσωπεύει. Όλες οι
μορφές του αντί – Χριστού αντιτίθενται στον Χριστό. Και πέφτουν μπροστά στο
πρόσωπό Του σαν ένα σκοτεινό πέπλο που φαίνεται ότι σε αποκόβει από Αυτόν, και
σε αφήνει μόνον μέσα στο σκοτάδι. Ωστόσο το φως είναι εκεί. Ένα σύννεφο δεν σβήνει
τον ήλιο. Ούτε κι ένα πέπλο μπορεί να εκδιώξει αυτό που φαίνεται να διαχωρίζει,
ούτε να σκοτίσει στο ελάχιστο το φως το ίδιο.
4. Ο κόσμος των ειδώλων είναι ένα πέπλο επάνω στο πρόσωπο του Χριστού, γιατί σκοπός
του είναι να διαχωρίζει τον αδελφό σου
από σένα. Ένας σκοτεινός και τρομακτικός σκοπός, ωστόσο μια σκέψη χωρίς την
δύναμη να αλλάξει ούτε ένα μικρό φύλλο από κάτι που είναι ζωντανό σε ένα σημείο
θανάτου. Η μορφή του δεν είναι πουθενά, γιατί η πηγή του διαμένει μέσα στο νου
σου εκεί όπου δεν διαμένει ο Θεός. Πού βρίσκεται το μέρος όπου αυτό που είναι
παντού έχει εξαιρεθεί και έχει κρατηθεί μακριά; Ποιο χέρι θα μπορούσε να
κρατηθεί ανυψωμένο για να εμποδίσει τον δρόμο του Θεού; Ποιανού η φωνή θα
μπορούσε να απαιτήσει να μην εισέλθει Αυτός; Το «περισσότερο – από – τα πάντα» δεν είναι ένα
πράγμα να σε κάνει να τρέμεις και να λιποψυχείς από φόβο. Ο εχθρός του Χριστού
δεν είναι πουθενά. Δεν μπορεί να πάρει καμία μορφή με την οποία θα γίνει ποτέ
πραγματικός.
5. Τι είναι ένα είδωλο;
Τίποτα! Πρέπει να το πιστέψεις πριν φανεί ότι έρχεται στη ζωή, και να
του δοθεί δύναμη ώστε να μπορέσεις να το φοβηθείς. Η ζωή του και η δύναμή του
είναι το δώρο του πιστού του, και αυτό είναι που το θαύμα αποκαθιστά σε αυτό
που έχει ζωή και
δύναμη και που αξίζει το δώρο του Ουρανού και της αιώνιας ειρήνης. Το θαύμα δεν
αποκαθιστά την αλήθεια, το φως που το πέπλο ενδιάμεσα δεν έχει σβήσει. Απλά
ανασηκώνει το πέπλο, και αφήνει την αλήθεια να λάμψει ανεμπόδιστα, όντας αυτό
που είναι. Δεν χρειάζεται πίστη για να είναι ο εαυτός του, γιατί έχει
δημιουργηθεί ∙ έτσι είναι.
6. Ένα είδωλο έχει εδραιωθεί από μια πίστη, κι όταν αυτή αποσυρθεί
το είδωλο «πεθαίνει.» Αυτό είναι ο αντί-Χριστός ∙ η παράξενη ιδέα ότι υπάρχει
μια δύναμη πέρα από την παντοδυναμία, ένα μέρος πέρα από το άπειρο, κάποιος
χρόνος που υπερβαίνει το αιώνιο. Εδώ ο κόσμος των ειδώλων έχει ιδρυθεί από την
ιδέα πως αυτή η δύναμη και αυτό το μέρος και αυτός ο χρόνος έχουν πάρει σχήμα,
και διαμορφώνουν τον κόσμο όπου το αδύνατο έχει συμβεί. Εδώ το αθάνατο έρχεται
να πεθάνει, αυτό που περιέχει τα πάντα έρχεται να υποστεί την απώλεια, οι
άχρονοι να γίνουν σκλάβοι του χρόνου. Εδώ το αμετάβλητο αλλάζει ∙ η ειρήνη του
Θεού, παντοτινά δοσμένη σε όλες τις ζώσες υπάρξεις, υποχωρεί στο χάος. Και ο Υιός του Θεού, τόσο τέλειος,
αναμάρτητος και τόσο γεμάτος αγάπη όσο ο Πατέρας του, έρχεται για να μισήσει
για λίγο ∙ να βασανιστεί από πόνο και τελικά να πεθάνει.
7. Πού βρίσκεται ένα είδωλο; Πουθενά! Μπορεί
να υπάρχει ένα χάσμα σε αυτό που είναι άπειρο, ένα μέρος όπου ο χρόνος μπορεί
να διακόψει την αιωνιότητα; Ένα μέρος σκότους τοποθετημένο εκεί όπου όλα είναι
φως, ένας ζοφερός προθάλαμος διαχωρισμένος από αυτό που είναι χωρίς τέλος, δεν μπορεί να υπάρχει πουθενά. Ένα είδωλο
είναι πέρα από το μέρος που ο Θεός τοποθέτησε όλα τα πράγματα για πάντα, και
δεν έχει αφήσει χώρο για να υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από την Θέλησή Του. Ένα
είδωλο δεν είναι τίποτα και δεν υπάρχει πουθενά, ενώ ο Θεός είναι τα πάντα και βρίσκεται
παντού.
8. Τι σκοπό έχει ένα είδωλο, λοιπόν; Για ποιο λόγο υπάρχει; Αυτή
είναι η μόνη ερώτηση που έχει πολλές απαντήσεις, και η κάθε μία εξαρτάται από
αυτόν στον οποίο έχει γίνει η ερώτηση. Ο κόσμος πιστεύει στα είδωλα. Κανένα δεν
έρχεται εδώ εκτός κι αν τα λατρεύει, και εξακολουθεί να προσπαθεί να αναζητά
ένα που ίσως του προσέφερε ένα δώρο που η πραγματικότητα δεν περιέχει. Κάθε
πιστός των ειδώλων περιθάλπει την ελπίδα ότι οι ιδιαίτερες θεότητές του θα του
δώσουν περισσότερα από ό,τι κατέχουν οι άλλοι άνθρωποι. Πρέπει να είναι
περισσότερα. Δεν έχει πραγματικά σημασία τι πράγμα περισσότερο ∙ περισσότερη
ομορφιά, περισσότερη εξυπνάδα, περισσότερο πλούτο, ακόμα και περισσότερη θλίψη
και πιο πολύ πόνο. Αλλά ο σκοπός ενός
ειδώλου είναι το περισσότερο από κάτι. Και όταν το ένα αποτυχαίνει κάποιο άλλο
παίρνει τη θέση του, με την ελπίδα να βρει αυτό το περισσότερο από κάτι άλλο.
Μην εξαπατάσαι από τις μορφές που παίρνει αυτό το «κάτι.» Το είδωλο είναι ένα
μέσον για να αποκτήσεις περισσότερο. Και είναι αυτό που είναι εναντίον της Θέλησης του Θεού.
9.
Ο Θεός δεν έχει πολλούς Υιούς, αλλά μόνο Έναν. Ποιος μπορεί να έχει
περισσότερα, και σε ποιον να έχουν δοθεί λιγότερα; Στον Ουρανό ο Υιός του Θεού
μόνο θα γελούσε, εάν τα είδωλα μπορούσαν
να εισβάλλουν στην ειρήνη του. Για λογαριασμό του είναι που μιλά το Άγιο Πνεύμα, και σου λέει
ότι τα είδωλα δεν έχουν σκοπό εδώ. Γιατί περισσότερο από τον Ουρανό ποτέ δεν
μπορείς να έχεις. Εάν ο Ουρανός είναι εντός σου, γιατί να αναζητάς είδωλα που
θα έκαναν τον Ουρανό λιγότερο, για να σου δώσουν περισσότερα από ό,τι ο Θεός χάρισε
στον αδελφό σου και σε σένα, ως ένα με Αυτόν; Ο Θεός σου έδωσε το καθετί που
υπάρχει. Και για να είναι σίγουρος ότι δεν θα το χάσεις, Αυτός έδωσε επίσης το ίδιο σε κάθε ζωντανό πράγμα.
Και έτσι κάθε ζωντανό πράγμα είναι μέρος δικό σου, όπως και δικό Του. Κανένα
είδωλο δεν μπορεί να σε εδραιώσει ως κάτι περισσότερο από τον Θεό. Αλλά ποτέ
δεν θα είσαι ικανοποιημένος με το να είσαι κάτι λιγότερο από.
IX. Το Όνειρο της
Συγχώρεσης.
1. Ο σκλάβος των ειδώλων είναι ένας οικειοθελής σκλάβος. Γιατί
οικειοθελής πρέπει να είναι για να επιτρέψει στον εαυτό του να υποκλιθεί βαθιά
λατρεύοντας κάτι που δεν έχει ζωή, και να αναζητά δύναμη στο αδύναμο. Τι συνέβη
στον άγιο Υιό του Θεού ώστε να μπορέσει να έχει μια τέτοια επιθυμία ∙ και να
αφήσει τον εαυτό του να πέσει χαμηλότερα από τις πέτρες στο έδαφος, και να
προσβλέπει σε είδωλα ότι θα τον ανασηκώσουν; Άκου, λοιπόν, την ιστορία σου στο
όνειρο που έφτιαξες, και αναρωτήσου εάν δεν είναι αλήθεια ότι πιστεύεις ότι αυτό
δεν είναι όνειρο.
2. Ένα όνειρο κρίσης ήλθε στο νου που ο Θεός δημιούργησε τέλειο
σαν τον Εαυτό Του. Και σε αυτό το όνειρο ο Ουρανός μεταμορφώθηκε σε κόλαση, και
ο Θεός έγινε εχθρός του Υιού Του. Πώς μπορεί ο Υιός του Θεού να ξυπνήσει από το
όνειρο; Είναι ένα όνειρο κρίσης. Άρα αυτός δεν πρέπει να κρίνει, και θα
ξυπνήσει. Γιατί το όνειρο θα φαίνεται ότι διαρκεί όσο εκείνος είναι μέρος από
αυτό. Μην κρίνεις, γιατί εκείνος που κρίνει θα έχει την ανάγκη των ειδώλων, τα
οποία θα κρατούν την κρίση μακριά από τον ίδιον. Ούτε μπορεί αυτός να γνωρίσει
τον Εαυτό που έχει καταδικάσει. Μην κρίνεις, γιατί κάνεις τον εαυτό σου μέρος
των κακών ονείρων, όπου τα είδωλα είναι η «αληθινή» σου ταυτότητα, και η
σωτηρία σου από την κρίση βρίσκεται στον τρόμο και στην ενοχή που καταλογίζεις
στον εαυτό σου.
3. Όλες οι φιγούρες στο όνειρο είναι είδωλα, που φτιάχτηκαν για να
σε σώσουν από το όνειρο. Ωστόσο είναι μέρος αυτού για το οποίο έγιναν για να σε
σώσουν. Γι αυτό ένα είδωλο κρατάει το όνειρο ζωντανό και φοβερό, γιατί ποιος θα
μπορούσε να επιθυμήσει κάποιο είδωλο εκτός και εάν βρισκόταν σε τρόμο και
απελπισία; Και αυτό είναι που αντιπροσωπεύει το είδωλο, και έτσι η λατρεία του
είναι η λατρεία της απελπισίας και του τρόμου, και του ονείρου από το οποίο προήλθαν.
Η κρίση είναι μια αδικία προς τον Υιό του Θεού, και είναι
δικαιοσύνη ότι όποιος τον κρίνει δεν θα ξεφύγει την τιμωρία που επέβαλλε
στον εαυτό του με το όνειρο που κατασκεύασε. Ο Θεός γνωρίζει από δικαιοσύνη,
όχι από τιμωρία. Αλλά στο όνειρο της κρίσης εσύ επιτίθεσαι κι εσύ καταδικάζεσαι
∙ και επιθυμείς να είσαι ο σκλάβος των ειδώλων, τα οποία παρεμβάλλονται μεταξύ
της κρίσης σου και της τιμωρίας που φέρνει.
4. Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία στο όνειρο όσο το ονειρεύεσαι.
Γιατί τα είδωλα πρέπει να είναι μέρος του, για να σε σώσουν από ό,τι πιστεύεις
ότι έχεις κατορθώσει, και έχεις κάνει για να σε κάνει αμαρτωλό και να σβήσει το
φως μέσα σου. Μικρό παιδί, το φως είναι
εκεί. Εσύ μόνο ονειρεύεσαι, και τα είδωλα είναι τα παιχνίδια που ονειρεύεσαι
ότι παίζεις μαζί τους. Ποιος έχει ανάγκη από παιχνίδια εκτός από τα παιδιά;
Προσποιούνται ότι κυβερνούν τον κόσμο, και δίνουν στα παιχνίδια τους την δύναμη
να μετακινούνται, και να μιλούν και να σκέφτονται, να αισθάνονται και να μιλούν
για λογαριασμό τους. Ωστόσο όλα όσα φαίνονται ότι κάνουν τα παιχνίδια τους
είναι στο νου εκείνων που παίζουν με αυτά. Αλλά αυτοί ανυπομονούν να ξεχάσουν
ότι οι ίδιοι έφτιαξαν το όνειρο στο οποίο τα παιχνίδια τους είναι πραγματικά, και
δεν αναγνωρίζουν ότι οι επιθυμίες τους είναι οι δικές τους.
5.
Οι εφιάλτες είναι παιδιάστικα όνειρα. Τα παιχνίδια έχουν στραφεί ενάντια στο
παιδί που νόμισε ότι τα έκανε πραγματικά. Ωστόσο μπορεί ένα όνειρο να
επιτεθεί; Ή μπορεί ένα παιχνίδι να γιγαντωθεί και να γίνει επικίνδυνο, μαινόμενο
και άγριο; Αυτό πιστεύει το παιδί, επειδή φοβάται τις σκέψεις του και προτιμάει
να τις δίνει στα παιχνίδια του. Και η πραγματικότητά τους γίνεται η δική του,
επειδή του φαίνεται πως το σώζουν από τις σκέψεις του. Ωστόσο αυτά κρατούν τις
σκέψεις του ζωντανές και πραγματικές, αλλά του φαίνεται πως είναι έξω από τον
εαυτό του, όπου μπορούν να στραφούν εναντίον του διότι τα πρόδωσε. Αυτός
νομίζει ότι τα χρειάζεται για να μπορέσει να ξεφύγει από τις σκέψεις του,
επειδή νομίζει ότι οι σκέψεις είναι πραγματικές. Έτσι φτιάχνει από το κάθε τι ένα
παιχνίδι, για να κάνει τον κόσμο του να παραμείνει έξω από αυτόν, και να παίζει
ότι είναι μόνο ένα μέρος του.
6. Κάποια στιγμή η παιδική ηλικία πρέπει να
περάσει και να φύγει για πάντα. Μην ζητάς να διατηρήσεις τα παιχνίδια ενός
παιδιού. Βάλε τα όλα στην άκρη, γιατί δεν έχεις ανάγκη από αυτά πια. Το όνειρο
της κρίσης είναι ένα παιδικό παιχνίδι, στο οποίο το παιδί γίνεται ο πατέρας,
δυνατός, αλλά με την μικρή σοφία ενός παιδιού. Ό,τι τον πληγώνει καταστρέφεται
∙ ό,τι τον βοηθάει ευλογείται. Μόνο που το κρίνει όπως κάνει ένα παιδί, το
οποίο δεν γνωρίζει τι πληγώνει και τι θεραπεύει. Και άσχημα πράγματα φαίνονται
να συμβαίνουν, και αυτός φοβάται όλο το χάος σε έναν κόσμο που νομίζει ότι κυβερνάται
από τους νόμους που έφτιαξε αυτός. Ωστόσο ο πραγματικός κόσμος δεν επηρεάζεται
από τον κόσμο που αυτός θεωρεί ως πραγματικό. Ούτε έχουν οι νόμοι του αλλάξει
επειδή αυτός δεν καταλαβαίνει.
7. Και ο αληθινός κόσμος,
όμως, δεν είναι παρά ένα όνειρο. Μόνο που οι φιγούρες έχουν αλλάξει. Δεν τις
βλέπει σαν είδωλα που προδίδουν. Είναι ένα όνειρο στο οποίο κανείς δεν
χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει κάτι άλλο, ούτε παρεμβάλλεται μεταξύ των
σκέψεων που ο νους συλλαμβάνει και σε ό,τι
βλέπει. Κανείς δεν χρησιμοποιείται για κάτι που δεν είναι, γιατί τα
παιδιάστικα πράγματα έχουν όλα παραμεριστεί. Και αυτό που κάποτε ήταν ένα
όνειρο κρίσης τώρα έχει αλλάξει σε όνειρο όπου τα πάντα είναι χαρά, γιατί αυτός
είναι ο σκοπός που έχει. Μόνο όνειρα συγχώρεσης μπορούν να εισέλθουν εδώ, γιατί
ο χρόνος έχει σχεδόν τελειώσει. Και οι μορφές που εισέρχονται στο όνειρο τώρα
γίνονται αντιληπτές σαν αδελφοί, όχι στην κρίση, αλλά στην αγάπη.
8.
Τα όνειρα της συγχώρεσης λίγο χρειάζεται να κρατήσουν. Δεν έγιναν για να διαχωρίζουν
τον νου από αυτό που σκέφτεται. Δεν ζητούν να αποδείξουν ότι το όνειρο το
ονειρεύεται κάποιος άλλος. Και σε αυτά
τα όνειρα ακούγεται μια μελωδία που ο καθένας θυμάται, αν και δεν την έχει
ακούσει από τότε που άρχισε όλος ο χρόνος. Η συγχώρεση, αφού ολοκληρωθεί,
φέρνει το άχρονο τόσο κοντά που το τραγούδι του Ουρανού μπορεί να ακουστεί, όχι
με τα αφτιά, αλλά με την ιερότητα που ποτέ δεν άφησε τον βωμό που διαμένει για
πάντα βαθιά μέσα στον Υιό του Θεού. Και όταν αυτός ακούσει αυτό το τραγούδι
ξανά, θα ξέρει ότι δεν υπήρξε ποτέ στιγμή που να μην το άκουγε. Και πού είναι ο
χρόνος, όταν τα όνειρα της κρίσης έχουν εγκαταλειφτεί;
9. Οποτεδήποτε αισθάνεσαι φόβο σε οποιαδήποτε μορφή,- και είσαι φοβισμένος εάν δεν
αισθάνεσαι βαθιά ικανοποίηση, σιγουριά ότι υπάρχει βοήθεια, μια ήρεμη
επιβεβαίωση ότι ο Ουρανός είναι μαζί σου,- να είσαι βέβαιος ότι έφτιαξες ένα
είδωλο, και πιστεύεις ότι θα σε προδώσει. Γιατί κάτω από την ελπίδα σου ότι θα
σε σώσει βρίσκεται η ενοχή και ο πόνος της αυτό-προδοσίας και της αβεβαιότητας,
τόσο βαθιά και τόσο πικρή που το όνειρο δεν μπορεί να κρύψει εντελώς όλη σου
την αίσθηση της καταδίκης. Η αυτό-προδοσία σου πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα
τον φόβο, γιατί ο φόβος είναι
κρίση, που οδηγεί με βεβαιότητα στην ξέφρενη έρευνα για είδωλα και
θάνατο.
10.
Τα όνειρα της συγχώρεσης σου θυμίζουν ότι ζεις με ασφάλεια και ότι δεν έχεις
επιτεθεί στον εαυτό σου. Έτσι οι παιδιάστικοι τρόμοι σου λιώνουν και
απομακρύνονται, και τα όνειρα γίνονται ένα σημάδι ότι έχεις κάνει μια
καινούργια αρχή, και όχι άλλη μια προσπάθεια να λατρέψεις είδωλα και να
κρατήσεις την επίθεση. Τα όνειρα της συγχώρεσης είναι ευγενικά στον καθένα που
εμφανίζεται στο όνειρο. Και έτσι φέρνουν στον ονειρευτή πλήρη απελευθέρωση από
τα όνειρα του φόβου. Αυτός δεν φοβάται την κρίση του γιατί δεν έχει κρίνει
κανέναν, ούτε έχει επιδιώξει να απελευθερωθεί μέσω της κρίσης από αυτό που
επιβάλλει η κρίση. Και εν τω μεταξύ θυμάται αυτό που ξέχασε, όταν η κρίση
φαινόταν πως είναι ο τρόπος για να σωθεί από την τιμωρία της.
