ΜΑΘΗΜΑ 31

Δεν Είμαι Το Θύμα Του Κόσμου Που Βλέπω.

Η σημερινή ιδέα είναι η εισαγωγή στην διακήρυξη της απελευθέρωσής σου. Πάλι, αυτή η ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί και στον κόσμο που βλέπεις έξω και στον κόσμο που βλέπεις μέσα σου. Στην εφαρμογή αυτής της ιδέας θα χρησιμοποιήσουμε μια μορφή πρακτικής την οποία θα χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο από τώρα και στο εξής, με κάποιες αλλαγές που θα σας υποδεικνύουμε. Μιλώντας γενικά, η μορφή αυτή περιλαμβάνει δύο όψεις, μία κατά την οποία θα εφαρμόζεις την ιδέα με μια πιο σταθερή βάση, και η άλλη θα αποτελείται από συχνές εφαρμογές της ιδέας κατά την διάρκεια όλης της ημέρας.

Χρειάζονται δύο μεγαλύτερες περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα, μία το πρωί και μία τη νύχτα. Σας συνιστούμε τρία έως πέντε λεπτά για την κάθε μία. Εκείνη την ώρα, κοίτα γύρω σου αργά όσο θα επαναλαμβάνεις την ιδέα δύο ή τρεις φορές. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και εφάρμοσε την ιδέα στον εσωτερικό σου κόσμο. Θα δραπετεύσεις και από τους δύο μαζί, διότι ο εσωτερικός κόσμος είναι η αιτία του εξωτερικού.

Καθώς ερευνάς τον εσωτερικό σου κόσμο, απλά άφηνε όποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σου να έρχονται στην επίγνωσή σου, μελετώντας την κάθε μια για μια στιγμή, και έπειτα να την αντικαθιστάς από την άλλη. Προσπάθησε να μην θέσεις κάποιο είδος ιεραρχίας ανάμεσά τους. Παρατήρησέ τις να πηγαίνουν και να έρχονται με όση μεγαλύτερη απάθεια γίνεται. Μην παραμένεις σε καμιά ιδιαίτερα, παρά προσπάθησε να αφήσεις το ρεύμα να κινείται ομαλά και ήρεμα, χωρίς καμιά προσωπική επένδυση από μέρους σου. Καθώς κάθεσαι και παρατηρείς τις σκέψεις σου ήρεμα, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα από μέσα σου όσο πιο συχνά γίνεται, αλλά χωρίς βιασύνη.

Ακόμα, επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι κάνεις μια διακήρυξη ανεξαρτησίας εν ονόματι της δικής σου ελευθερίας. Και στην δική σου ελευθερία βρίσκεται και η ελευθερία του κόσμου.

Η σημερινή ιδέα είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη για απάντηση σε οποιαδήποτε μορφή πειρασμού που μπορεί να προκύψει. Είναι μια διακήρυξη ότι δεν θα ενδώσεις σε αυτόν, και ότι δεν θα βάλεις τον εαυτό σου σε δουλεία.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΟΣΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, "HOW MANY TEACHERS OF GOD ARE NEEDED TO SAVE THE WORLD?"-

1. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι – ένας. Ένας απόλυτα τέλειος δάσκαλος, του οποίου η μάθηση να είναι πλήρης, αρκεί. Αυτός ο ένας, εξαγνισμένος και λυτρωμένος, γίνεται ο Εαυτός ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού. Αυτός που ήταν πάντα εξ ολοκλήρου πνεύμα τώρα δεν βλέπει πια τον εαυτό του σαν σώμα, ούτε καν μέσα σε ένα σώμα. Επομένως είναι απεριόριστος. Και όντας απεριόριστος, οι σκέψεις του ενώνονται με του Θεού για πάντα. Η αντίληψη που έχει για τον εαυτό του βασίζεται στην Κρίση του Θεού, και όχι στην δική του. Άρα μοιράζεται την Θέληση του Θεού, και φέρει τις Σκέψεις Του στους νόες που εξακολουθούν να είναι παραπλανημένοι. Αυτός είναι για πάντα ένα, διότι είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Έχει δεχτεί τον Χριστό, και έχει σωθεί.

2. Και έτσι ο υιός του ανθρώπου γίνεται ο Υιός του Θεού. Αυτό, στην πραγματικότητα, δεν είναι αλλαγή ∙ είναι αλλαγή του νου/μετάνοια. Τίποτα εξωτερικό δεν αλλάζει, αλλά κάθε τι εσώτερο αντανακλά τώρα μόνο την Αγάπη του Θεού. Ο Θεός, τώρα πια, δεν γίνεται να προκαλεί φόβο, διότι ο νους δεν βλέπει καμία αιτία για τιμωρία. Οι δάσκαλοι του Θεού φαίνονται σαν να είναι πολλοί, διότι αυτή είναι η ανάγκη του κόσμου. Όμως, όντας ενωμένοι σε ένα σκοπό, έναν που μοιράζονται με τον Θεό, πως θα μπορούσαν να είναι διαχωρισμένοι ο ένας από τον άλλο; Και τι σημασία έχει τότε αν εμφανίζονται σε πολλές μορφές; Οι νόες τους είναι ένα ∙ η ένωσή τους είναι ολοκληρωτική. Και ο Θεός εργάζεται μέσα από αυτούς τώρα σαν ένα, διότι αυτό είναι πραγματικά.

3. Γιατί χρειάζεται η ψευδαίσθηση των πολλών; Μόνο επειδή η πραγματικότητα δεν είναι κατανοητή στους παραπλανημένους. Μόνο πολύ λίγοι μπορούν ν’ ακούσουν την Φωνή του Θεού, και ακόμα και αυτοί δεν μπορούν να επικοινωνήσουν τα μηνύματά Του κατευθείαν δια μέσου του Πνεύματος που τους τα έδωσε. Χρειάζονται ένα μέσον – ενδιάμεσο, μέσα από το οποίο η επικοινωνία μπορεί να γίνει εφικτή σε εκείνους που δεν συνειδητοποιούν ότι είναι πνεύμα. Ένα σώμα μπορούν να το δουν. Μια φωνή που να την καταλαβαίνουν και να την ακούν, χωρίς τον φόβο που θα συναντούσε η αλήθεια. Μην ξεχνάς ότι η αλήθεια μπορεί να έρθει μόνο εκεί όπου είναι ευπρόσδεκτη χωρίς φόβο. Γι αυτό, οι δάσκαλοι του Θεού χρειάζονται ένα σώμα, διότι η ενότητά τους δεν θα μπορούσε να γίνει άμεσα αναγνωρίσιμη.

4. Όμως, αυτό που χαρακτηρίζει τους δασκάλους του Θεού είναι η αναγνώριση του σωστού σκοπού του σώματος. Καθώς προχωρούν στο έργο τους, αποκτούν όλο και μεγαλύτερη βεβαιότητα ότι η λειτουργία του σώματος δεν είναι άλλη από το να αφήσει την Φωνή του Θεού να μιλήσει στα ανθρώπινα αυτιά. Και αυτά τα αυτιά θα μεταφέρουν στο νου αυτού που ακούει, μηνύματα που δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, και ο νους θα καταλάβει εξαιτίας της Πηγής τους. Από αυτή την κατανόηση θα έρθει η αναγνώριση, σε αυτόν τον νέο δάσκαλο του Θεού, για το ποιος πραγματικά είναι ο σκοπός του σώματος ∙ η μοναδική πραγματική χρήση που υπάρχει γι αυτό. Αυτό το μάθημα είναι αρκετό για να επιτρέψει στην σκέψη της ενότητας να εισέλθει, και αυτό που είναι ένα να αναγνωρίζεται ως ένα. Οι δάσκαλοι του Θεού φαίνονται σαν να μοιράζονται την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, αλλά χάρη στο σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιούν το σώμα, δεν πιστεύουν στην ψευδαίσθηση παρά τα φαινόμενα.

5. Το κεντρικό μάθημα είναι πάντα αυτό ∙ ότι αυτό για το οποίο χρησιμοποιείς το σώμα, αυτό θα γίνει για σένα. Χρησιμοποίησέ το για την αμαρτία και την επίθεση, πράγμα που είναι το ίδιο με την αμαρτία, και θα το βλέπεις ως αμαρτωλό. Αφού είναι αμαρτωλό, θα είναι αδύναμο, και όντας αδύναμο, υποφέρει και πεθαίνει. Χρησιμοποίησε το για να φέρεις τον Λόγο του Θεού σε εκείνους που δεν τον έχουν, και το σώμα καθίσταται ιερό. Εφόσον είναι ιερό δεν γίνεται να ασθενεί, ούτε να πεθάνει. Όταν η χρήση του τελειώσει, παραμερίζεται, και αυτό είναι όλο. Ο νους παίρνει αυτή την απόφαση, όπως παίρνει όλες τις αποφάσεις που είναι υπεύθυνες για την κατάσταση του σώματος. Και όμως, ο δάσκαλος του Θεού δεν παίρνει μόνος του αυτή την απόφαση. Αν κάνει κάτι τέτοιο σημαίνει πως δίνει στο σώμα έναν άλλο σκοπό από αυτόν που το κρατά ιερό. Η Φωνή του Θεού θα του πει πότε έχει εκπληρώσει τον ρόλο του, ακριβώς όπως του λέει ποια είναι η λειτουργία του. Δεν υποφέρει ούτε όταν φεύγει, ούτε όταν παραμένει. Η ασθένεια είναι τώρα αδύνατη γι αυτόν.

6. Η ενότητα και η ασθένεια δεν γίνεται να συνυπάρχουν. Οι δάσκαλοι του Θεού επιλέγουν να κοιτούν για λίγο τα όνειρα. Είναι μια συνειδητή επιλογή. Διότι έχουν μάθει ότι όλες οι επιλογές παίρνονται συνειδητά, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών τους. Το όνειρο, βέβαια, δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο, αλλά ποιος θα έδινε πίστη στα όνειρα μόλις αναγνωριστούν γι αυτό που είναι; Η επίγνωση ότι ονειρεύονται είναι η αληθινή λειτουργία των δασκάλων του Θεού. Παρακολουθούν τις φιγούρες του ονείρου να πηγαινοέρχονται, να μεταβάλλονται και να εναλλάσσονται, να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Εν τούτοις, δεν έχουν αυταπάτες γι αυτό που βλέπουν. Αναγνωρίζουν ότι το να βλέπουν μια φιγούρα του ονείρου ως ασθενή και διαχωρισμένη δεν είναι πιο αληθινό από το να την βλέπουν ως υγιή και όμορφη. Η ενότητα μόνο δεν είναι ένα πράγμα του ονείρου. Και αυτό είναι που αναγνωρίζουν οι δάσκαλοι του Θεού πίσω από το όνειρο, πέρα από κάθε φαινόμενο, όμως σίγουρα δική τους.

ΜΑΘΗΜΑ 30

Ο Θεός Είναι Σε Όλα Όσα Βλέπω, Επειδή Ο Θεός Είναι Μέσα Στο Νου Μου.

Η σημερινή ιδέα είναι το σημείο εκκίνησης για την Όραση. Από αυτή την ιδέα ο κόσμος θα ανοίξει ενώπιόν σου, και θα τον κοιτάς και θα βλέπεις σ’ αυτόν ό,τι δεν έβλεπες τόσο καιρό. Και ό,τι έβλεπες πριν δεν θα σου είναι πια ούτε καν αμυδρά ορατό.

Σήμερα προσπαθούμε να δούμε ένα νέο είδος «προβολής». Δεν επιχειρούμε να ξεφορτωθούμε ό,τι δεν μας αρέσει βλέποντάς το έξω. Στη θέση αυτού, προσπαθούμε να δούμε στον κόσμο, ό,τι βρίσκεται στο μυαλό μας, και ό,τι θέλουμε ν’ αναγνωρίσουμε, βρίσκεται εκεί. Έτσι, προσπαθούμε να ενωθούμε με ό,τι βλέπουμε, αντί να το κρατήσουμε μακριά μας. Αυτή είναι η βασική διαφορά της Όρασης από τον τρόπο που βλέπεις.

Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να την εφαρμόσεις όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Όποτε έχεις κάποια διαθέσιμη στιγμή, επαναλάμβανέ την από μέσα σου, κοιτώντας γύρω σου, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι η ιδέα ισχύει για ό,τι βλέπεις τώρα, ή θα μπορούσες να δεις αν βρισκόταν στην ακτίνα όρασής σου.

Η πραγματική Όραση δεν περιορίζεται από έννοιες όπως «κοντά» και «μακριά». Για να σε βοηθήσουμε να συνηθίσεις αυτή την ιδέα, προσπάθησε να σκεφτείς πράγματα πέρα από την παρούσα ακτίνα όρασής σου καθώς και εκείνα που βλέπεις πραγματικά, την ώρα που εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα.

Η Πραγματική Όραση δεν είναι απεριόριστη μόνο όσον αφορά τον χώρο και την απόσταση, αλλά επίσης δεν εξαρτάται καθόλου από τα μάτια του σώματος. Ο νους είναι η μόνη πηγή της. Για να σε βοηθήσουμε να εξοικειωθείς περισσότερο με την σημερινή ιδέα, αφιέρωσε πολλές περιόδους πρακτικής εφαρμόζοντας την σημερινή ιδέα με τα μάτια κλειστά, χρησιμοποιώντας όποια υποκείμενα σου έρχονται στο μυαλό, και κοιτώντας μέσα σου παρά έξω. Η σημερινή ιδέα ισχύει το ίδιο και για τα δύο.

ΜΑΘΗΜΑ 29

Ο Θεός βρίσκεται Μέσα σε Όλα Όσα Βλέπω.

Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί μπορείς να βλέπεις τον συνολικό σκοπό στα πάντα. Εξηγεί γιατί τίποτα δεν είναι ξεχωριστό, από μόνο του ή στον εαυτό του. Εξηγεί γιατί τίποτα απ’ ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Στην πραγματικότητα εξηγεί κάθε ιδέα που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, και όλες όσες ακολουθούν. Η σημερινή ιδέα είναι η όλη βάση της όρασης.

Πιθανόν να βρεις ότι αυτή την ιδέα είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς αυτή την στιγμή. Μπορεί να την βρεις ανόητη, άσχετη, παράλογη, αστεία, ακόμα και αμφισβητήσιμη. Σίγουρα ο Θεός δεν βρίσκεται για παράδειγμα σε ένα τραπέζι, έτσι όπως το βλέπεις. Και όμως, χθες τονίσαμε ότι ένα τραπέζι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος. Και ό,τι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος μοιράζεται και το σκοπό του Δημιουργού του.

Δοκίμασε, λοιπόν, σήμερα, να μάθεις να βλέπεις όλα τα πράγματα με αγάπη, εκτίμηση και ανοικτό μυαλό. Τώρα δεν τα βλέπεις. Θα γνώριζες τι υπάρχει μέσα σ’ αυτά; Τίποτα δεν είναι όπως σου φαίνεται. Ο ιερός σκοπός του βρίσκεται πέρα από τη περιορισμένη ακτίνα αντίληψης. Όταν η όραση θα σου έχει δείξει την ιερότητα που φωτίζει τον κόσμο, τότε θα καταλάβεις πλήρως την σημερινή ιδέα. Κι δεν θα μπορείς να καταλάβεις πως σου είχε φανεί τόσο δύσκολο κάποτε.

Οι έξι δίλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πρέπει να ακολουθήσουν το γνωστό πλαίσιο: Άρχισε με το να επαναλαμβάνεις από μέσα σου την ιδέα, και μετά εφάρμοσέ την σε τυχαία επιλεγμένα υποκείμενα γύρω σου, ονομάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά. Προσπάθησε να αποφύγεις την τάση του «εγώ» σου να επιλέγει, πειρασμός που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονος με την σημερινή ιδέα, εξαιτίας της απόλυτα αλλογενούς φύσης της. Να θυμάσαι ότι οποιαδήποτε σειρά θέτεις είναι εξίσου αλλογενής ως προς την πραγματικότητα.

Ο κατάλογος υποκειμένων λοιπόν, θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν ελεύθερος από επιλογή του «εγώ» μας. Για παράδειγμα, μια κατάλληλη λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

Ο Θεός είναι σε αυτήν την κρεμάστρα.
Ο Θεός είναι σε αυτό το περιοδικό.
Ο Θεός είναι σε αυτό το δάκτυλο.
Ο Θεός είναι σε αυτή την λάμπα.
Ο Θεός είναι σε αυτό το σώμα.
Ο Θεός είναι σε αυτή την πόρτα.
Ο Θεός είναι σε αυτό το καλάθι των αχρήστων.

Μαζί με τις καθορισμένες περιόδους πρακτικής, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα τουλάχιστον μια φορά την ώρα, κοιτάζοντας αργά γύρω σου καθώς λες από μέσα σου τις λέξεις χωρίς βιασύνη. Τουλάχιστον μια ή δύο φορές θα πρέπει να νιώσεις μια αίσθηση γαλήνης καθώς θα κάνεις αυτό.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - Η συγχώρεση – για – την σωτηρία.

2. ΙΙΙ. Η συγχώρεση – για – την σωτηρία.

1. Η συγχώρεση – για – την σωτηρία έχει μία και μοναδική μορφή. Δεν ζητά απόδειξη αθωότητας, ούτε κάποιου είδους πληρωμή. Δεν επιχειρηματολογεί, ούτε αξιολογεί τα σφάλματα που θέλει να παραβλέψει. Δεν προσφέρει δώρα με δολιότητα, ούτε υπόσχεται ελευθερία ενώ ζητά τον θάνατο. Θα σε εξαπατούσε ποτέ ο Θεός; Το μόνο που σου ζητά είναι εμπιστοσύνη και προθυμία να μάθεις πώς να είσαι ελεύθερος. Δίνει τον Δάσκαλό Του σε όποιον το ζητήσει, και αναζητά να καταλάβει την Θέληση του Θεού. Η ετοιμότητά Του να δίνει βρίσκεται πολύ πέρα από την κατανόηση σου και την φτωχή αντίληψή σου. Και όμως, Αυτός έχει θελήσει να μάθεις τον δρόμο προς Αυτόν, και στην Θέλησή Του υπάρχει βεβαιότητα.

2. Εσύ, παιδί του Θεού, τα δώρα του Θεού είναι δικά σου, όχι χάρη στα δικά σου σχέδια αλλά από το θείο Θέλημά Του. Η Φωνή Του θα σε διδάξει τι είναι η συγχώρεση, και πώς να την δίνεις όπως θέλει Εκείνος. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να καταλάβεις αυτό που ακόμα βρίσκεται πέρα από σένα, παρά άφησε την να γίνει ένας δρόμος που θα σε τραβήξει προς τα επάνω, εκεί όπου τα μάτια του Χριστού γίνονται η όραση που επιλέγεις. Παραιτήσου από όλα τα άλλα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όταν κάποιος καλεί για βοήθεια οποιασδήποτε μορφής, Αυτός είναι ο Ένας που απαντά για σένα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ, είναι να κάνεις πίσω και να μην παρεμβαίνεις. Η συγχώρεση –για – την σωτηρία είναι το δικό Του έργο, και Αυτός είναι που θα απαντήσει για σένα.

3. Μην ορίζεις την μορφή που θα πρέπει να πάρει η συγχώρεση του Χριστού. Αυτός γνωρίζει τον τρόπο να κάνει κάθε κάλεσμα, βοήθεια για σένα, καθώς εσύ σπεύδεις επιτέλους να πας στο σπίτι του Πατέρα σου. Τώρα Αυτός μπορεί να κάνει τα βήματά σου σίγουρα, τα λόγια σου ειλικρινά ∙ όχι με την δική σου ειλικρίνεια, αλλά με την δική Του. Άφησέ Τον να αναλάβει το πώς θα συγχωρείς, και κάθε περίπτωση θα είναι για σένα άλλο ένα βήμα προς τον Ουρανό και την γαλήνη.

4. Δεν κουράστηκες από την φυλάκιση σου; Ο Θεός δεν επέλεξε αυτό το λυπητερό μονοπάτι για σένα. Αυτό που εσύ επέλεξες μπορεί ακόμα να ακυρωθεί, διότι η προσευχή είναι ελεήμων και ο Θεός είναι δίκαιος. Η δική Του είναι μια δικαιοσύνη που Αυτός μπορεί να καταλάβει, αλλά εσύ δεν μπορείς ακόμα. Και όμως, θα σου δώσει το μέσον να μάθεις γι Αυτόν, και να γνωρίσεις επιτέλους ότι η καταδίκη δεν είναι πραγματική και φτιάχνει τις ψευδαισθήσεις χρησιμοποιώντας το κακό της όνομα. Και όμως δεν έχει σημασία η μορφή που τα όνειρα μπορεί να πάρουν. Οι ψευδαισθήσεις είναι αναληθείς. Η Θέληση του Θεού είναι η αλήθεια, και εσύ είσαι ένα με Αυτόν σε Θέληση και σκοπό. Εδώ όλα τα όνειρα τελειώνουν.

5. «Τι πρέπει να κάνω γι αυτόν, τον ιερό Σου Υιό;» Αυτό θα έπρεπε να είναι το μόνο πράγμα που ρωτάς όποτε χρειάζεσαι βοήθεια και αναζητείς την συγχώρεση. Την μορφή που παίρνει αυτή η αναζήτηση δεν χρειάζεται να την κρίνεις εσύ. Και ας μην είσαι εσύ αυτός που ορίζει την μορφή με την οποία έρχεται η συγχώρεση για να σώσει τον Υιό του Θεού. Το φως του Χριστού μέσα του είναι η απελευθέρωσή του, και αυτό είναι που απαντά στο κάλεσμά του. Συγχώρεσε τον όπως αποφασίζει ότι θα έπρεπε να κάνεις ο Χριστός, και γίνε τα μάτια Του μέσα από τα οποία θα τον κοιτάς, και μίλα του εκ μέρους Εκείνου. Αυτός γνωρίζει την ανάγκη ∙ την ερώτηση και την απάντηση. Θα σου πει ακριβώς τι να κάνεις, με λόγια που να μπορείς να καταλάβεις και να μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Μην συγχέεις την δική Του λειτουργία με την δική σου. Αυτός είναι η Απάντηση. Εσύ είσαι αυτός που ακούει.

6. Και για ποιο πράγμα σου μιλάει Αυτός; Για την σωτηρία και το δώρο της ειρήνης. Για το τέλος της αμαρτίας και της ενοχής και του θανάτου. Για τον ρόλο που έχει η συγχώρεση σε Αυτόν. Μόνο άκου. Γιατί το μόνο που επιθυμεί είναι να ακουστεί από όποιον επικαλείται το Όνομά Του, και θέτει την συγχώρεση στα χέρια Του. Η συγχώρεση έχει δοθεί σε Αυτόν για να την διδάσκει, να την σώσει από την καταστροφή και να αφήσει τα μέσα του διαχωρισμού, την αμαρτία και τον θάνατο, και να αποκαλύψει πάλι το ιερό δώρο του Θεού . Η προσευχή είναι το Δικό Του δεξί Χέρι, που έχει απελευθερωθεί ώστε να σώζει καθώς επιτρέπεις στην αληθινή συγχώρεση να έρθει από την αιώνια επαγρύπνηση και Αγάπη. Άκου και μάθε, και μην κρίνεις. Στο Θεό να απευθύνεσαι για το τι να κάνεις. Η απάντησή Του θα είναι ξεκάθαρη όσο το πρωινό, ούτε η συγχώρεσή Του είναι αυτό που νομίζεις εσύ ότι είναι.

7. Εν τούτοις, Αυτός γνωρίζει, και αυτό πρέπει να είναι αρκετό. Η συγχώρεση έχει ένα Διδάσκαλο ο Οποίος δεν γίνεται να αποτύχει σε τίποτα. Αναπαύσου για λίγο με αυτή την διαβεβαίωση ∙ μην επιχειρείς να κρίνεις την συγχώρεση, ούτε να την ορίσεις μέσα σε ένα γήινο πλαίσιο. Άφησε την να υψωθεί στον Χριστό, ο Οποίος την καλωσορίζει σαν δώρο προς Αυτόν. Αυτός δεν θα σε αφήσει χωρίς ανακούφιση, παρά θα στείλει τους αγγέλους Του να σου απαντήσουν στο Όνομά Του. Αυτός στέκεται δίπλα στην θύρα για την οποία η συγχώρεση είναι το μόνο κλειδί. Δώσε το σε Αυτόν να το χρησιμοποιήσει αντί για σένα, και θα δεις την θύρα ν’ ανοίγει σιωπηλά ενώπιον του ολοφώτεινου προσώπου του Χριστού. Δες τον αδελφό σου εκεί, πέρα από την θύρα ∙ τον Υιό του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε Αυτός.

ΜΑΘΗΜΑ 28

Πάνω Απ’ Όλα Θέλω Να Δω Τα Πράγματα Με Διαφορετικό Τρόπο.

Σήμερα δίνουμε περισσότερη εξειδικευμένη εφαρμογή στην χθεσινή ιδέα. Σε αυτές τις περιόδους πρακτικής, θα κάνεις μια σειρά από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το ζήτημα αν θα τις τηρήσεις στο μέλλον δεν μας απασχολεί σε αυτό το σημείο. Αν είσαι πρόθυμος να τις τηρήσεις τουλάχιστον τώρα, έχεις ήδη ξεκινήσει στο δρόμο του να τις τηρείς. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Μπορεί ν’ αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο σημαντικό να λες, για παράδειγμα, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο.» Από μόνο του δεν είναι καθόλου σημαντικό. Όμως τι είναι από μόνο του; Και τι σημαίνει «από μόνο του»; Βλέπεις πολλά ξεχωριστά πράγματα για τον εαυτό σου, πράγμα που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν βλέπεις καθόλου. Είτε βλέπεις, είτε όχι. Όταν δεις ένα πράγμα με διαφορετικό τρόπο, θα δεις και όλα τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Το φως που θα δεις σε οποιοδήποτε από αυτά είναι το ίδιο φως που θα δεις σε όλα.

Όταν λες, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» κάνεις μια δέσμευση να αποσύρεις τις όποιες προηγούμενες ιδέες είχες για το τραπέζι, και να ανοίξεις το νου σου στο τι είναι, και όχι στο γιατί είναι. Δεν το προσδιορίζεις με όρους του παρελθόντος. Ρωτάς τι είναι αντί να του λες τι είναι. Δεν δεσμεύεις την σημασία του στην μικροσκοπική εμπειρία σου σε τραπέζια, ούτε περιορίζεις τον σκοπό του στις μικρές σου προσωπικές σκέψεις.

Δεν θα αμφισβητήσεις ό,τι έχεις ήδη προσδιορίσει. Και ο σκοπός αυτών των ασκήσεων είναι να κάνεις ερωτήσεις και να λάβεις τις απαντήσεις. Λέγοντας, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» δεσμεύεις τον εαυτό σου στο να δει. Δεν είναι μια αποκλειστική δέσμευση. Είναι μια δέσμευση που εφαρμόζεται τόσο για το τραπέζι, όσο και για οτιδήποτε άλλο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

Πραγματικά θα μπορούσες να κερδίσεις την όραση μόνο και μόνο από αυτό το τραπέζι, αν απέσυρες όλες τις προηγούμενες ιδέες σου γι αυτό, και το κοίταζες με ένα εντελώς ανοιχτό νου. Έχει κάτι να σου δείξει κάτι όμορφο και καθαρό απεριόριστης αξίας, γεμάτο ευτυχία και ελπίδα. Κρυμμένος κάτω από όλες τις ιδέες σου γι αυτό, βρίσκεται ο πραγματικός σκοπός του, ο σκοπός που μοιράζεται με όλο το σύμπαν.

Χρησιμοποιώντας το τραπέζι σαν υποκείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, στην πραγματικότητα ζητάς να δεις το σκοπό του σύμπαντος. Θα ζητάς το ίδιο πράγμα από κάθε υποκείμενο που χρησιμοποιείς στις περιόδους πρακτικής. Και κάνεις και μια δέσμευση στο καθένα από αυτά να αφήσεις να σου αποκαλυφθεί ο σκοπός τους, αντί να θέτεις την δική σου κρίση πάνω σε αυτόν.

Σήμερα θα έχουμε έξι πρακτικές περιόδους από δύο λεπτά, κατά τις οποίες πρώτα θα δηλώνεις την σημερινή ιδέα, και έπειτα θα την εφαρμόζεις σε ό,τι βλέπεις γύρω σου. Και όχι μόνο θα πρέπει να επιλέγεις τα υποκείμενα στην τύχη, αλλά στο κάθε ένα θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι με ίση ειλικρίνεια, όσον αφορά την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, προσπαθώντας έτσι ν’ αναγνωρίσεις την ίση αξία όλων στην συνεισφορά τους στο να δεις.

Ως συνήθως, οι εφαρμογές θα πρέπει να περιλαμβάνουν το όνομα του υποκειμένου που φωτίζουν τα μάτια σου, και θα πρέπει να αφήσεις τα μάτια σου επάνω του όσο λες:

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το ________________ με διαφορετικό τρόπο.

Κάθε εφαρμογή θα πρέπει να γίνεται αρκετά αργά, και όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης.


Ημερολόγιο

Δεν γνωρίζω την σημασία κανενός πράγματος, ούτε και αυτού. Έτσι δεν γνωρίζω πώς να ανταποκριθώ σε αυτό. Και δεν θα χρησιμοποιήσω ό,τι έμαθα στο παρελθόν σαν φως που θα με οδηγεί τώρα. –Κείμενο Κεφάλαιο 14

ΜΑΘΗΜΑ 27

Περισσότερο Από Οτιδήποτε Θέλω Να Δω.

Η σημερινή ιδέα εκφράζει κάτι ισχυρότερο από απλή αποφασιστικότητα. Δίνει προτεραιότητα στην όραση ανάμεσα στις επιθυμίες σου. Μπορεί να νιώθεις διστακτικός ως προς την εφαρμογή της ιδέας, στην βάση του ότι δεν είσαι σίγουρος αν το εννοείς ακριβώς. Αυτό δεν έχει σημασία. Ο σκοπός της σημερινής άσκησης είναι να φέρει την ώρα κατά την οποία αυτή η ιδέα θα ισχύει απόλυτα, λίγο πιο κοντά.

Μπορεί να μπεις στο μεγάλο πειρασμό να πιστέψεις ότι σου ζητείται κάποιου είδους θυσία όταν λες ότι θέλεις να δεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αν αισθανθείς κάποια ανησυχία όσον αφορά την έλλειψη επιφύλαξης σχετικά με αυτή την δήλωση, μπορείς να προσθέσεις:

Η όραση δεν έχει κανένα κόστος σε κανέναν.

Αν ο φόβος της απώλεια επιμένει ακόμα, πρόσθεσε ακόμα:

Μπορεί μόνο να ευλογεί.

Η σημερινή ιδέα χρειάζεται πολλές επαναλήψεις για να έχουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται τουλάχιστον κάθε μισή ώρα, και περισσότερο αν είναι δυνατόν. Θα μπορούσες να προσπαθείς για κάθε 15 ή 20 λεπτά. Συνιστάται να θέσεις ένα συγκεκριμένο χρόνο για την ενδιάμεση διακοπή όταν ξυπνήσεις ή λίγο μετά, και να επιχειρήσεις να επιμείνεις σε αυτό όλη την ημέρα. Δεν θα είναι δύσκολο να το επιτύχεις, ακόμα κι αν βρεθείς σε κάποια συζήτηση, ή κάποια άλλη δραστηριότητα εκείνη την ώρα. Μπορείς να επαναλαμβάνεις από μέσα σου μια σύντομη πρόταση χωρίς να ενοχλήσεις τίποτα.

Το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσο συχνά θα το θυμάσαι; Πόσο θέλεις πραγματικά η σημερινή ιδέα να είναι αλήθεια; Απάντησε σε μια από αυτές τις ερωτήσεις, και θα έχεις απαντήσει και στην άλλη. Πιθανόν θα χάσεις κάποιες εφαρμογές, ίσως μάλιστα αρκετές. Μην ενοχληθείς από αυτό, παρά προσπάθησε να μείνεις πιστός στο πρόγραμμά σου από δω και πέρα.

Αν μόνο μια φορά όλη την ημέρα αισθανθείς ότι ήσουν απόλυτα ειλικρινής όταν επαναλάμβανες την σημερινή ιδέα, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις εξοικονομήσει για τον εαυτό πολλά χρόνια προσπάθειας.

ΜΑΘΗΜΑ 26

Οι Επιθετικές Μου Σκέψεις Επιτίθενται Στην Ικανότητά Μου Να Είμαι Απρόσβλητος.

Σίγουρα είναι φανερό ότι αν γίνεται να σου επιτεθούν δεν είσαι απρόσβλητος. Βλέπεις την επίθεση σαν πραγματική απειλή. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύεις ότι πραγματικά μπορείς να επιτεθείς. Και αυτό που έχει επίπτωση μέσα από σένα πρέπει να έχει και επίδραση πάνω σε σένα. Αυτός είναι ο νόμος που θα σε σώσει τελικά, αλλά τώρα δεν τον χρησιμοποιείς σωστά. Πρέπει λοιπόν να μάθεις πως χρησιμοποιείται προς όφελός σου, παρά εναντίον σου.

Επειδή οι επιθετικές σου σκέψεις προβάλλονται, θα φοβάσαι την επίθεση. Και αν φοβάσαι την επίθεση, πρέπει να πιστεύεις ότι δεν είσαι απρόσβλητος. Επομένως οι σκέψεις επίθεσης σε κάνουν τρωτό μέσα στο δικό σου μυαλό, εκεί όπου βρίσκονται και οι σκέψεις επίθεσης. Οι σκέψεις επίθεσης και το απρόσβλητο δεν μπορεί να πηγαίνουν μαζί. Είναι αλληλοσυγκρουόμενες.

Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι πάντα επιτίθεσαι πρώτα στον εαυτό σου. Αν οι σκέψεις επίθεσης πρέπει να περιέχουν την πεποίθηση ότι είσαι τρωτός, η επίδρασή τους θα είναι να σε καταστήσουν πιο αδύναμο στα μάτια σου. Έτσι λοιπόν έχουν επιτεθεί στην αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Μια ψευδής εικόνα του εαυτού σου έχει έρθει να πάρει την θέση αυτού που είσαι πραγματικά.

Η εξάσκηση της σημερινής ιδέας θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι το τρωτό ή το απρόσβλητο είναι αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων. Τίποτα πέρα από τις σκέψεις σου δεν είναι ικανό να σου επιτεθεί. Τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τρωτός. Και τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σου αποδείξει το αντίθετο.

Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα. Δύο ολόκληρα λεπτά για την κάθε μια, αν και ο χρόνος μπορεί να μειωθεί σε ένα λεπτό αν αισθάνεσαι πολύ άβολα. Μην τον μειώσεις, όμως, περισσότερο.

Η περίοδος πρακτικής πρέπει να αρχίσει επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα, και έπειτα κλείνοντας τα μάτια σου να κάνεις μια ανασκόπηση των θεμάτων των οποίων οι εκβάσεις σου προκαλούν έγνοιες. Αυτές μπορεί να έχουν τη μορφή κατάθλιψης, ανησυχίας, θυμού, μια αίσθηση αγγαρείας, φόβου, προαισθήματος ή πνευματικής απορρόφησης. Όποιο πρόβλημα που δεν έχει ακόμα επιλυθεί και έχει την τάση να καταλαμβάνει την σκέψη σου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι κατάλληλο θέμα. Δεν θα μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις πολλά σε μια πρακτική περίοδο, γιατί χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί ως εξής:
Πρώτα ονόμασε την κατάσταση:

Με απασχολεί ___________________________________.

Έπειτα απαρίθμησε όλες τις πιθανές εκβάσεις που περνούν από το μυαλό σου σε σχέση με αυτή και που να σου έχουν προξενήσει έγνοιες, αναφερόμενοι στην κάθε μια ξεχωριστά, λέγοντας:

Φοβάμαι ότι αυτό ____________ θα συμβεί.

Αν κάνεις τις ασκήσεις σωστά, θα πρέπει να έχεις πέντε ή έξι πιθανότητες άγχους σε κάθε κατάσταση που χρησιμοποιείς, αν όχι και περισσότερες. Είναι πολύ προτιμότερο να καλύψεις διεξοδικά λίγες καταστάσεις παρά να αγγίξεις επιφανειακά περισσότερες. Καθώς ο κατάλογος των προβλεφθέντων αποτελεσμάτων συνεχίζεται σε κάθε κατάσταση, πιθανόν να βρεις ότι μερικά από αυτά, ειδικά αυτά που σου συμβαίνουν προς το τέλος, σου είναι λιγότερο αποδεκτά. Παρόλα αυτά προσπάθησε να τα χειριστείς όλα με τον ίδιο τρόπο, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αφού έχεις κατονομάσει όλες τις εκβάσεις για τις οποίες ανησυχείς, πες στον εαυτό σου:

Αυτή η σκέψη είναι μια επίθεση προς τον εαυτό μου.

Ολοκλήρωσε κάθε περίοδο πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα στον εαυτό σου άλλη μια φορά.

ΜΆΘΗΜΑ 25

Δεν γνωρίζω το σκοπό του κάθε πράγματος.

Ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι και η σημασία του. Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί τίποτα από ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Δεν ξέρεις ποιο σκοπό εξυπηρετεί. Ως εκ τούτου δεν έχει νόημα για σένα. Το κάθε τι υπάρχει για να εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σου. Αυτός είναι ο σκοπός του ∙ αυτός είναι λόγος ύπαρξής του. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε οι στόχοι σου ενοποιούνται. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε ό,τι βλέπεις αποκτά νόημα.
Αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και το κάθε τι σε αυτόν με τους όρους του εγώ. Αυτοί οι στόχοι δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το καλύτερο συμφέρον σου, αφού το εγώ δεν είναι εσύ. Αυτή η ψεύτικη ταύτιση σε καθιστά ανίκανο να καταλάβεις το νόημα του κάθε πράγματος.. Το αποτέλεσμα είναι ότι αναγκαστικά θα κάνεις και κακή χρήση αυτών. Όταν το πιστέψεις αυτό, θα προσπαθήσεις να αποτραβήξεις τους στόχους που είχες εναποθέσει στον κόσμο, αντί να επιχειρείς να τους ενισχύεις.
Ένας άλλος τρόπος να περιγράψεις τους στόχους που αντιλαμβάνεσαι τώρα είναι να πεις ότι όλοι αφορούν «προσωπικά» συμφέροντα. Εφόσον δεν έχεις προσωπικά συμφέροντα, οι στόχοι σου δεν έχουν κανένα νόημα. Όταν λοιπόν τους περιθάλπεις, δεν έχεις καθόλου στόχους. Γι αυτό δεν γνωρίζεις το σκοπό κανενός πράγματος.
Πριν μπορέσεις να βγάλεις κάποιο νόημα για τις σημερινές ασκήσεις, μια ακόμα σκέψη είναι απαραίτητη. Στα πιο επιφανειακά επίπεδα, αναγνωρίζεις κάποιο σκοπό. Όμως, ο σκοπός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός σε αυτά τα επίπεδα. Για παράδειγμα, καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός ενός τηλεφώνου είναι να μιλάς σε κάποιον που δεν βρίσκεται σωματικά κοντά. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Και είναι αυτό που δίνει νόημα στην επαφή σας.
Είναι σημαντικό να μάθεις να παραιτείσαι από τους στόχους που έχεις θέσει όσον αφορά όλες σου τις υποθέσεις. Η αναγνώριση ότι είναι χωρίς νόημα, και όχι «καλοί» ή «κακοί», είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής, ο κάθε ένας δύο λεπτά διάρκεια. Η κάθε περίοδος θα πρέπει να αρχίζει με αργή επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα κοίταξε γύρω σου και άφησε την ματιά σου για λίγο σε οτιδήποτε πέσει στην οπτική σου εμβέλεια, κοντινό ή μακρινό, «σημαντικό» ή «ασήμαντο», «ανθρώπινο» ή «μη ανθρώπινο». Με τη ματιά σου πάνω σε όποιο αντικείμενο έχεις επιλέξει, πες, για παράδειγμα:

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτής της καρέκλας.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του μολυβιού.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του χεριού.

Πες αυτό αρκετά αργά, χωρίς να παίρνεις τα μάτια σου από το αντικείμενο μέχρι να ολοκληρώσεις την δήλωσή σου γι αυτό. Έπειτα πήγαινε στο επόμενο αντικείμενο, και εφάρμοσε την σημερινή ιδέα όπως και πριν.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

- Από το κεφάλαιο 3, V. Beyond Perception -

1. Έχω πει ότι οι ικανότητες που κατέχεις είναι μόνο σκιές της πραγματικής σου δύναμης, και ότι η αντίληψη, η οποία εκ φύσεως βασίζεται στην κρίση, άρχισε μόνο μετά τον διαχωρισμό. Από τότε κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτα. Έχω ήδη διευκρινίσει ότι η ανάσταση ήταν το μέσον επιστροφής στην γνώση, η οποία επιτεύχθηκε από την ένωση της δικής μου θέλησης με του Πατέρα. Τώρα μπορούμε να καθορίσουμε μια διάκριση που θα ξεκαθαρίσει κάποιες από τις μετέπειτα δηλώσεις μας.

2. Μετά τον διαχωρισμό, οι λέξεις «δημιουργώ» και «φτιάχνω» έχουν βρεθεί σε σύγχυση. Όταν φτιάχνεις κάτι, το κάνεις εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης αίσθησης ανάγκης. Οτιδήποτε έχει φτιαχτεί για ένα συγκεκριμένο σκοπό δεν έχει πραγματική γενίκευση. Όταν φτιάχνεις κάτι για να συμπληρώσεις κάποια έλλειψη που έχεις αντιληφθεί, σιωπηλά υπονοείς ότι πιστεύεις στον διαχωρισμό. Το εγώ έχει εφεύρει πολλά ευφυή συστήματα σκέψης γι αυτό τον σκοπό. Κανένα από αυτά δεν είναι δημιουργικό. Η εφευρετικότητα είναι χαμένη προσπάθεια ακόμα και στην ευφυή της μορφή. Η πολύ εξειδικευμένη φύση της εφεύρεσης δεν είναι αντάξια της αφηρημένης δημιουργικότητας των δημιουργιών του Θεού.

3. Η γνώση, όπως ήδη έχουμε παρατηρήσει, δεν οδηγεί σε πράξεις. Η σύγχυση ανάμεσα στην πραγματική σου δημιουργία και σε αυτό που έχεις φτιάξει για εαυτό σου είναι τόσο έντονη που έχει γίνει στην κυριολεξία αδύνατον για σένα να γνωρίζεις τίποτα. Η γνώση είναι πάντα σταθερή, και είναι ολοφάνερο ότι εσύ δεν είσαι. Παρόλα αυτά, είσαι απόλυτα σταθερός έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Με αυτή την έννοια, όταν η συμπεριφορά σου είναι ασταθής, διαφωνείς με την ιδέα του Θεού για την δημιουργία σου. Μπορείς να το κάνεις αυτό, αν το επιλέξεις, αλλά αν ο νους βρισκόταν σε ορθή κατάσταση, δεν θα ήθελες καθόλου να το κάνεις.

4. Η θεμελιώδης ερώτηση που κάνεις συνέχεια στον εαυτό σου δεν μπορεί κανονικά να απευθύνεται καθόλου προς τον εαυτό σου. Συνεχώς ρωτάς τι είναι αυτό που είσαι. Αυτό υπονοεί ότι η απάντηση δεν είναι μόνο μία που γνωρίζεις, αλλά επίσης είναι μία που η απάντησή της βρίσκεται στην δικαιοδοσία σου. Εν τούτοις, δεν μπορείς να αντιληφθείς τον εαυτό σου σωστά. Δεν έχεις εικόνα για να γίνει αντιληπτή. Η λέξη «εικόνα» πάντα σχετίζεται με την αντίληψη, και δεν είναι μέρος της γνώσης. Οι εικόνες είναι συμβολικές και συμβολίζουν κάτι άλλο. Η ιδέα της «αλλαγής της εικόνας σου» αναγνωρίζει την δύναμη της αντίληψης, αλλά υπονοεί, ακόμα, ότι δεν υπάρχει τίποτα σταθερό για να γνωρίσεις.

5. Η γνώση δεν είναι ανοιχτή σε ερμηνεία. Μπορεί να προσπαθήσεις να «ερμηνεύσεις» το νόημα, αλλά αυτό είναι πάντα ανοιχτό σε σφάλμα διότι αναφέρεται στην αντίληψη του νοήματος. Τέτοιες αντιφατικότητες είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών να θεωρείς τον εαυτό σου διαχωρισμένο και μη διαχωρισμένο ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να έχεις μια τόσο θεμελιώδη σύγχυση χωρίς να αυξάνεται η γενική σου σύγχυση ακόμα περισσότερο. Ο νους σου μπορεί να έχει γίνει πολύ ευφυής, αλλά όπως συμβαίνει πάντα όταν η μέθοδος και το περιεχόμενο είναι διαχωρισμένα, αξιοποιείται σε μια μάταιη προσπάθεια να ξεφύγει από ένα αναπόφευκτο αδιέξοδο. Η επινοητικότητα είναι ολοκληρωτικά διαχωρισμένη από την γνώση, διότι η γνώση δεν απαιτεί επινοητικότητα. Ο ευφυής τρόπος σκέψης δεν είναι η αλήθεια που θα σε απελευθερώσει, όμως είσαι ελεύθερος από την ανάγκη να καταπιαστείς με αυτόν όταν είσαι πρόθυμος να τον αφήσεις να φύγει.

6. Η προσευχή είναι ο μόνος τρόπος για να ζητήσεις κάτι. Είναι το μέσον των θαυμάτων. Αλλά η μόνη προσευχή που έχει νόημα είναι για συγχώρεση, διότι αυτοί που έχουν συγχωρεθεί έχουν τα πάντα. Μόλις γίνει αποδεκτή η συγχώρεση, η προσευχή. με την συνηθισμένη έννοια, γίνεται εντελώς χωρίς νόημα. Η προσευχή για συγχώρεση δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αίτημα να μπορέσεις να αναγνωρίσεις αυτό που ήδη έχεις. Επιλέγοντας την αντίληψη αντί για την γνώση, έθεσες τον εαυτό σου σε μια θέση από όπου θα μπορούσε να μοιάσεις στον Πατέρα σου μόνο αν η αντίληψή σου γίνει θαυματουργή. Έχεις χάσει την γνώση ότι εσύ ο ίδιος είσαι ένα θαύμα του Θεού. Η δημιουργία είναι η Πηγή σου και η μόνη σου αληθινή λειτουργία.

7. Η δήλωση «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του» χρειάζεται επανερμηνεία. Η «εικόνα» μπορεί να γίνει κατανοητή ως «σκέψη», και η «ομοίωση» ως «όμοιας ιδιότητας». Ο Θεός δημιούργησε το πνεύμα με την δική Του Σκέψη και με ιδιότητα σαν την δική Του. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Η αντίληψη, από την άλλη πλευρά, είναι αδύνατη χωρίς κάποια πίστη στο «περισσότερο» ή το «λιγότερο». Εμπεριέχει επιλεκτικότητα σε κάθε επίπεδο. Η αντίληψη είναι μια συνεχής διαδικασία αποδοχής και απόρριψης, οργάνωσης και αποδιοργάνωσης, μετακίνησης και αλλαγής. Η αξιολόγηση είναι ένα βασικό κομμάτι της αντίληψης, διότι οι κρίσεις είναι απαραίτητες για να μπορέσεις να επιλέξεις.

8. Τι συμβαίνει στις αντιλήψεις αν δεν υπάρχουν κρίσεις, παρά μόνο τέλεια ισότητα; Η αντίληψη καθίσταται αδύνατη. Την αλήθεια γίνεται μόνο να την γνωρίζεις. Είναι εξίσου αληθινή ολόκληρη, και γνωρίζοντας οποιοδήποτε κομμάτι από αυτήν σημαίνει ότι την γνωρίζεις ολόκληρη. Μόνο η αντίληψη εμπεριέχει μερική επίγνωση. Η γνώση υπερβαίνει τους νόμους που κυβερνούν την αντίληψη, διότι μερική γνώση είναι αδύνατη. Είναι όλη ένα και δεν έχει χωριστά κομμάτια. Εσύ που είσαι πραγματικά ένα με αυτή δεν χρειάζεται παρά να γνωρίζεις τον εαυτό σου και η γνώση σου θα είναι ολοκληρωμένη. Το να γνωρίζεις το θαύμα του Θεού σημαίνει πως γνωρίζεις Αυτόν.

9. Η συγχώρεση είναι η θεραπεία της αντίληψης του διαχωρισμού. Είναι απαραίτητη η σωστή αντίληψη του αδελφού σου, διότι οι νόες έχουν επιλέξει να βλέπουν τους εαυτούς τους ως διαχωρισμένους. Το πνεύμα γνωρίζει τον Θεό απόλυτα. Αυτή είναι η θαυματουργή του δύναμη. Το γεγονός ότι ο κάθε ένας έχει ολόκληρη αυτή την δύναμη είναι μια κατάσταση εντελώς ξένη για τον τρόπο σκέψης αυτού του κόσμου. Ο κόσμος πιστεύει ότι αν κάποιος έχει τα πάντα, τότε δεν απομένει τίποτα. Αλλά τα θαύματα του Θεού είναι τόσο καθολικά όσο και οι Σκέψεις Του διότι είναι οι Σκέψεις Του.

10. Όσο διαρκεί η αντίληψη η προσευχή χρειάζεται. Εφόσον η αντίληψη βασίζεται στην έλλειψη, εκείνοι που αντιλαμβάνονται δεν έχουν δεχτεί απόλυτα την Επανόρθωση και δεν έχουν παραδοθεί απόλυτα στην αλήθεια. Η αντίληψη βασίζεται σε μια διαχωρισμένη κατάσταση, έτσι ώστε όποιος αντιλαμβάνεται έστω και λίγο χρειάζεται θεραπεία. Η κοινωνία, όχι η προσευχή, είναι η φυσική κατάσταση εκείνων που γνωρίζουν. Ο Θεός και το θαύμα Του είναι αχώριστοι. Πόσο όμορφες αλήθεια είναι οι Σκέψεις του Θεού που ζουν μέσα στο φως Του! Η αξία σου βρίσκεται πέρα από την αντίληψη διότι είναι πέρα από την αμφιβολία. Μην αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου με διαφορετικό φως. Γνώρισε τον εαυτό σου στο Ένα Φως όπου το θαύμα που είσαι είναι απόλυτα καθαρό.

ΜΑΘΗΜΑ 24

Δεν Διακρίνω Ποια Είναι Τα Συμφέροντά Μου.

Σε καμιά κατάσταση που προκύπτει δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα που θα σε έκανε ευτυχισμένο. Επομένως, δεν έχεις οδηγό για κατάλληλη δράση, και κανένα τρόπο για να κρίνεις το αποτέλεσμα. Ό,τι κάνεις καθορίζεται από τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση, και αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο να μην μπορείς να υπηρετήσεις τα συμφέροντά σου. Και όμως είναι ο μόνος σου στόχος σε όλες τις καταστάσεις που αντιλαμβάνεσαι σωστά. Ειδάλλως, δεν θα αναγνωρίζεις τι είναι.

Αν συνειδητοποιούσες ότι δεν διακρίνεις τα πραγματικά σου συμφέροντα, τότε μπορείς να διδαχτείς ποια είναι. Αλλά ενώπιον της παρουσίας της πεποίθησής σου ότι γνωρίζεις ποια είναι, δεν μπορείς να μάθεις.

Οι σημερινές ασκήσεις χρειάζονται πολύ περισσότερη ειλικρίνεια απ’ ό,τι είσαι συνηθισμένος να χρησιμοποιείς. Λίγα θέματα, που θα τα εξετάσεις προσεκτικά και με ειλικρίνεια σε κάθε μια από τις πέντε περιόδους πρακτικής που θα έπρεπε να αναλάβεις σήμερα, είναι προτιμότερα από μια πιο βιαστική εξέταση σε ένα μεγάλο αριθμό. Σου συνιστάμε δύο λεπτά για κάθε περίοδο έρευνας του νου που απαιτεί αυτή η άσκηση.

Οι περίοδοι πρακτικής καλό θα είναι να αρχίσουν με την επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα με την διερεύνηση του μυαλού, με κλειστά τα μάτια, για εκκρεμείς καταστάσεις που σε απασχολούν πρόσφατα. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην αποκάλυψη της έκβασης που θέλεις. Σύντομα θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις στο νου σου ένα αριθμό στόχων σαν μέρος της επιθυμητής έκβασης καθώς και ότι αυτοί οι στόχοι βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και μερικές φορές αντιμάχονται ο ένας τον άλλο.

Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, ονόμασε κάθε κατάσταση που περνά από το μυαλό σου, και έπειτα απαρίθμησε προσεκτικά όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους που θα ήθελες να εκπληρώσεις με την επίλυσή τους. Η μορφή κάθε εφαρμογής θα μπορούσε να είναι περίπου έτσι:

Όσον αφορά αυτή την κατάσταση________________, θα ήθελα να συμβεί ___________(αυτό), και _____________(αυτό),

Και ούτω καθεξής. Προσπάθησε να καλύψεις με ειλικρίνεια όσο το δυνατόν περισσότερα είδη αποτελεσμάτων που περνούν από το μυαλό σου, ακόμα κι αν κάποια από αυτά φαίνονται να μην σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση, ή ακόμα κι αν είναι εντελώς άσχετα.

Αν αυτές οι ασκήσεις γίνουν σωστά, θα αναγνωρίσεις σύντομα ότι έχεις ένα μεγάλο αριθμό απαιτήσεων από την κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή. Θα αναγνωρίσεις επίσης ότι πολλοί από τους στόχους σου είναι αλληλοσυγκρουόμενοι, ότι δεν έχεις καμία ολοκληρωμένη έκβαση στο μυαλό σου, και ότι πρέπει να βιώσεις απογοήτευση σε σχέση με κάποιους από τους στόχους σου, όπως και να εξελιχτεί η κατάσταση.

Αφού καλύψεις τον κατάλογο όσο το δυνατόν περισσότερων ελπιδοφόρων στόχων, σε κάθε ανεπίλυτη κατάσταση να λες στον εαυτό σου:

Δεν αντιλαμβάνομαι το συμφέρον μου σε αυτή την κατάσταση,

Και πήγαινε στην επόμενη.


Ημερολόγιο

Επιθυμώ ένα κόσμο που να τον κυβερνώ ή ένα κόσμο που να με κυβερνά; Επιθυμώ ένα κόσμο που να είμαι ισχυρός ή ένα κόσμο που να είμαι ανίσχυρος και αβοήθητος; Επιθυμώ ένα κόσμο στον οποίο δεν έχω εχθρούς και δεν γίνεται να αμαρτήσω; Και θέλω να δω αυτό που αρνήθηκα επειδή είναι η αλήθεια;
-κείμενο, κεφάλαιο 21

ΚΛΕΙΔΙ ΜΑΘΗΜΑ 23

Μπορώ Να Δραπετεύσω Από Τον Κόσμο Που Βλέπω Εγκαταλείποντας Τις Επιθετικές Σκέψεις.

Αυτή η σημερινή ιδέα περιέχει το μοναδικό τρόπο διαφυγής από το φόβο που είναι δυνατόν να επιτύχουμε. Τίποτα άλλο δεν θα λειτουργήσει όλα τα άλλα είναι άνευ σημασίας. Αλλά αυτός ο τρόπος είναι αδύνατον να αποτύχει. Κάθε σκέψη που κάνεις αποτελεί ένα τμήμα του κόσμου που βλέπεις. Γι αυτό με τις σκέψεις σου πρέπει να δουλέψουμε αν θέλουμε να αλλάξουμε την αντίληψη που έχεις για τον κόσμο.

Αν η αιτία του κόσμου που βλέπεις είναι οι επιθετικές σκέψεις, πρέπει να μάθεις ότι αυτές είναι οι σκέψεις που δεν θέλεις. Δεν έχει νόημα να μοιρολογάς για τον κόσμο. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο. Είναι ανίκανος για αλλαγή εφόσον είναι μόνο ένα αποτέλεσμα. Αλλά πραγματικά έχει νόημα να αλλάξεις τις σκέψεις σου για τον κόσμο. Εδώ αλλάζεις την αιτία. Το αποτέλεσμα θα αλλάξει αυτόματα.

Ο κόσμος που βλέπεις είναι ένας εκδικητικός κόσμος, και τα πάντα σ’ αυτόν είναι ένα σύμβολο εκδίκησης. Κάθε μια από τις αντιλήψεις σου για την «εξωτερική πραγματικότητα» είναι μια εικονική αναπαράσταση των δικών σου επιθετικών σκέψεων. Κάποιος θα έχει δίκιο να ρωτήσει αν αυτό είναι το να βλέπεις. Μήπως η λέξη φαντασίωση είναι πιο κατάλληλη για μια τέτοια διαδικασία, και ο όρος παραίσθηση πιο κατάλληλος για το αποτέλεσμα;

Βλέπεις τον κόσμο που εσύ έχεις φτιάξει, αλλά δεν βλέπεις τον εαυτό σου σαν δημιουργό της εικόνας. Δεν μπορείς να σωθείς από τον κόσμο, αλλά μπορείς να ξεφύγεις από την αιτία του. Αυτό σημαίνει σωτηρία, γιατί που θα είναι ο κόσμος που βλέπεις αν φύγει η αιτία του; Η όραση ήδη παρέχει μια αντικατάσταση για όλα όσα νομίζεις ότι βλέπεις τώρα. Η ομορφιά μπορεί να φωτίσει τις εικόνες σου, και να τις μεταμορφώσει με τέτοιο τρόπο που να τις αγαπήσεις, παρόλο που δημιουργήθηκαν από μίσος. Γιατί δεν θα τις φτιάχνεις μόνος σου.

Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι δεν είσαι παγιδευμένος στον κόσμο που βλέπεις, διότι η αιτία του μπορεί να αλλάξει. Αυτή η αλλαγή απαιτεί, πρώτα, ν’ αναγνωριστεί η αιτία και έπειτα να απελευθερωθεί, έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αντικατασταθεί. Τα πρώτα δύο βήματα γι αυτή την επιχείρηση χρειάζονται την συνεργασία σου. Το τελικό όχι. Οι εικόνες σου έχουν ήδη αντικατασταθεί. Κάνοντας αυτά τα πρώτα δύο βήματα, θα το διαπιστώσεις.

Εκτός από το να την χρησιμοποιείς όλη την ημέρα όποτε χρειάζεται, είναι απαραίτητες πέντε περίοδοι πρακτικής για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας. Καθώς κοιτάς γύρω σου, επαναλάμβανε την ιδέα αργά στον εαυτό αρχικά, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και αφιέρωσε περίπου ένα λεπτό να ερευνήσεις το νου σου για όσες επιθετικές σκέψεις περνούν από το μυαλό σου. Καθώς η κάθε μια τους περνά από το μυαλό σου να λες:

Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις επιθετικές σκέψεις μου για ________________

Κράτα κάθε επιθετική σκέψη στο μυαλό σου όσο το λες αυτό και έπειτα άφησε αυτή την σκέψη να φύγει και πήγαινε στην επόμενη.

Στις περιόδους πρακτικής, βεβαιώσου ότι περιλαμβάνεις και τις σκέψεις που επιτίθεσαι εσύ, αλλά και αυτές που σου επιτίθενται. Το αποτέλεσμά τους είναι ακριβώς το ίδιο επειδή είναι ακριβώς οι ίδιες. Αυτό μπορεί να μην το καταλαβαίνεις ακόμα, γι αυτό σας ζητείται να τις μεταχειρίζεστε έτσι μόνο κατά την διάρκεια των περιόδων πρακτικής. Βρίσκεσαι ακόμα στο στάδιο αναγνώρισης της αιτίας του κόσμου που βλέπεις. Όταν τελικά μάθεις ότι οι σκέψεις που επιτίθεσαι και σου επιτίθενται δεν έχουν διαφορά, τότε θα είσαι έτοιμος να απελευθερώσεις την αιτία.

ΜΑΘΗΜΑ 22

Αυτό Που Βλέπω Είναι Μια Μορφή Εκδίκησης.

Η σημερινή ιδέα περιγράφει με ακρίβεια τον τρόπο που όποιος έχει επιθετικές σκέψεις στο νου του πρέπει να βλέπει τον κόσμο. Έχοντας προβάλλει τον θυμό του στον κόσμο, βλέπει γύρω του εκδίκηση που είναι έτοιμη να του επιτεθεί. Έτσι η δική του επίθεση εκλαμβάνεται σαν αυτοάμυνα. Αυτό γίνεται ένας ολοένα αυξανόμενος φαύλος κύκλος μέχρι να είναι πρόθυμος να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπει. Ειδάλλως, οι σκέψεις επίθεσης και αντεπίθεσης θα καταλαμβάνουν το νου του, τους ανθρώπους γύρω του και όλο τον κόσμο. Ποια γαλήνη του νου θα είναι δυνατή γι αυτόν τότε;

Από αυτή την βάναυση φαντασίωση θέλεις να ξεφύγεις. Δεν είναι χαρμόσυνα νέα να μαθαίνεις ότι δεν είναι αληθινή; Δεν είναι μια ευχάριστη ανακάλυψη να μαθαίνεις ότι μπορείς να απαλλαγείς από αυτή; Δημιούργησες αυτά που θα ήθελες να καταστρέψεις όλα όσα μισείς και επιτίθεσαι για να σκοτώσεις. Όλα όσα φοβάσαι δεν υπάρχουν.
Κοίταξε τον κόσμο γύρω σου τουλάχιστον πέντε φορές σήμερα, για τουλάχιστον ένα λεπτό κάθε φορά. Καθώς τα μάτια σου πηγαίνουν από το ένα αντικείμενο στο άλλο, πες στον εαυτό σου:

Βλέπω μόνο το φθαρτό.
Δεν βλέπω τίποτα που θα διαρκέσει.
Ό,τι βλέπω δεν είναι πραγματικό.
Ό,τι βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.

Στο τέλος κάθε περιόδου πρακτικής, αναρωτήσου:

Είναι πραγματικά αυτός ο κόσμος που θέλω να δω;

Η απάντηση είναι σίγουρα προφανής.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, "HOW IS PEACE POSSIBLE IN THIS WORLD?" -

Αυτή είναι μια ερώτηση που την κάνουν όλοι. Σίγουρα η ειρήνη φαντάζει αδύνατη εδώ. Και όμως, ο Λόγος του Θεού υπόσχεται και άλλα πράγματα που φαντάζουν αδύνατα εκτός από αυτό. Ο Λόγος Του έχει υποσχεθεί ειρήνη. Ακόμα, έχει υποσχεθεί πως δεν υπάρχει θάνατος, και ότι πρέπει να συμβεί η ανάσταση, και ότι η αναγέννηση είναι κληροδότημα του ανθρώπου. Ο κόσμος που βλέπεις δεν μπορεί να είναι ο κόσμος που αγαπά ο Θεός, και όμως, ο Λόγος Του μας βεβαιώνει ότι αγαπά τον κόσμο. Ο Λόγος του Θεού έχει υποσχεθεί ότι η ειρήνη είναι δυνατή εδώ, και ό,τι υπόσχεται Αυτός δεν είναι γίνεται να είναι αδύνατον. Αλλά είναι αλήθεια ότι πρέπει να κοιτάξουμε τον κόσμο διαφορετικά, αν θέλουμε οι υποσχέσεις Του να τηρηθούν. Αυτό που είναι ο κόσμος, δεν είναι παρά γεγονός. Δεν μπορείς να επιλέξεις τι θα έπρεπε να είναι. Αλλά μπορείς να επιλέξεις το πώς επιθυμείς να τον δεις. Μάλιστα, αυτό είναι που πρέπει να επιλέξεις.

Ερχόμαστε πάλι στο ζήτημα της κρίσης. Αυτή την φορά ρώτησε τον εαυτό σου αν η δική σου κρίση ή του Θεού έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι η σωστή. Γιατί αυτές ο δύο κρίσεις λένε διαφορετικά πράγματα για τον κόσμο, και πράγματα τόσο αντίθετα που δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να τα συμφιλιώσεις. Ο Θεός προσφέρει στον κόσμο την σωτηρία ∙ η δική σου κρίση επιθυμεί να τον καταδικάσει. Ο Θεός λέει ότι δεν υπάρχει θάνατος ∙ η δική σου κρίση βλέπει μόνο τον θάνατο σαν αναπόφευκτη κατάληξη της ζωής. Ο Θεός σε διαβεβαιώνει ότι αγαπά τον κόσμο ∙ η δική σου κρίση λέει ότι δεν είναι δυνατόν να αγαπηθεί. Ποιος έχει δίκιο; Γιατί ένας από εσάς έχει άδικο. Έτσι πρέπει να είναι.

Το κείμενο εξηγεί ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Απάντηση σε όλα τα προβλήματα που έχεις φτιάξει. Αυτά τα προβλήματα δεν είναι πραγματικά, αλλά αυτό δεν έχει νόημα για εκείνους που τα πιστεύουν. Και όλοι πιστεύουν σε ό,τι έχουν φτιάξει, μάλιστα, από αυτή τους την πίστη φτιάχτηκαν. Μέσα σε αυτή την παράξενη και παράδοξη κατάσταση, - μια κατάσταση χωρίς νόημα χωρίς λογική, που όμως φαίνεται σαν να μην υπάρχει καμία δυνατή διέξοδος, - ο Θεός έχει στείλει την Κρίση Του για να απαντήσει στην δική σου. Ευγενικά η δική Του Κρίση αντικαθιστά την δική σου. Και χάρη σε αυτή την αντικατάσταση το μη κατανοητό γίνεται κατανοητό. Πως είναι δυνατή η ειρήνη σε αυτό τον κόσμο; Σύμφωνα με την δική σου κρίση δεν είναι δυνατή, και ούτε μπορεί να ποτέ να γίνει. Αλλά κατά την Κρίση του Θεού αυτό που αντανακλάται εδώ είναι μόνο ειρήνη.

Η ειρήνη είναι αδύνατη σε εκείνους που εστιάζουν την ματιά τους στον πόλεμο. Η ειρήνη είναι αναπόφευκτη σε εκείνους που προσφέρουν ειρήνη. Πόσο εύκολα, λοιπόν, υπάρχει διαφυγή από την δική σου κρίση για τον κόσμο! Δεν είναι ο κόσμος που κάνει την ειρήνη να φαντάζει αδύνατη. Ο κόσμος που βλέπεις εσύ είναι αδύνατος. Και όμως, η Κρίση του Θεού γι αυτόν τον παραμορφωμένο κόσμο τον έχει λυτρώσει και τον έχει κάνει κατάλληλο να καλωσορίσει την ειρήνη. Και η ειρήνη κατεβαίνει πάνω σε αυτόν απαντώντας χαρμόσυνα. Η ειρήνη τώρα ανήκει εδώ, διότι μια Σκέψη του Θεού έχει εισέλθει. Τι άλλο από μια Σκέψη του Θεού μεταμορφώνει την κόλαση σε Ουρανό απλά με το να είναι αυτό που είναι; Η γη υποκλίνεται ενώπιον της φιλεύσπλαχνης Παρουσίας της, και σκύβει για να απαντήσει, για να την ανυψώσει ξανά. Τώρα η ερώτηση είναι διαφορετική. Δεν είναι πια, «Είναι δυνατή η ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο;», παρά είναι «Δεν είναι αδύνατον να απουσιάζει η ειρήνη από εδώ;»

ΜΑΘΗΜΑ 21

Είμαι Αποφασισμένος Να Δω Τα Πράγματα Διαφορετικά.

Η σημερινή ιδέα είναι προφανώς μια συνέχεια και επέκταση της προηγούμενης. Αυτή την φορά, όμως, είναι αναγκαίες οι συγκεκριμένες περίοδοι έρευνας, συγχρόνως με την εφαρμογή της ιδέας σε συγκεκριμένες καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν. Σας συμβουλεύομε πέντε περιόδους πρακτικής, αφιερώνοντας ένα ολόκληρο λεπτό για την κάθε μια.

Στις περιόδους πρακτικής, άρχισε με την επανάληψη της ιδέας στον εαυτό σου. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου και ερεύνησε το μυαλό σου προσεκτικά για καταστάσεις περασμένες, τωρινές ή αναμενόμενες που σου προξενούν θυμό. Ο θυμός μπορεί να πάρει τη μορφή οποιασδήποτε αντίδρασης, από απλό εκνευρισμό, μέχρι οργή. Το μέγεθος του συναισθήματος που νιώθεις δεν έχει σημασία. Σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις ότι μια ελαφριά σουβλιά ενόχλησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πέπλο που ρίχνεις πάνω από την έντονη οργή.

Γι αυτό, προσπάθησε να μην αφήσεις τις «μικρές» σκέψεις θυμού να σου ξεφύγουν στις περιόδους πρακτικής. Να θυμάσαι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις τι σου προξενεί θυμό, και τίποτα από ό,τι πιστεύεις σε σχέση με αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Πιθανός να μπεις στον πειρασμό να παραμείνεις περισσότερο σε κάποια πρόσωπα ή καταστάσεις από ό,τι σε άλλα, με το ψευδές αιτιολογικό ότι είναι πιο «προφανείς». Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι απλά ένα παράδειγμα της πεποίθησης ότι κάποιες μορφές επίθεσης είναι πιο δικαιολογημένες από άλλες.

Καθώς ψάχνεις στο μυαλό σου για όλες τις μορφές που παρουσιάζονται οι σκέψεις επίθεσης, κράτα στο μυαλό σου την κάθε μια τους και πες στον εαυτό σου:

Είμαι αποφασισμένος να δω τον/την ______________ διαφορετικά.
Είμαι αποφασισμένος να δω ______________(ανάφερε την κατάσταση) διαφορετικά.

Προσπάθησε να γίνεις όσο περισσότερο συγκεκριμένος είναι δυνατόν. Μπορεί, για παράδειγμα, να επικεντρώσεις τον θυμό σου πάνω σε κάποιο χαρακτηριστικό κάποιου προσώπου, πιστεύοντας ότι ο θυμός σου περιορίζεται σε αυτή την πλευρά. Αν η αντίληψή σου υποφέρει από τέτοια μορφή παραμόρφωσης, πες:

Είμαι αποφασισμένος να δω _____________ (ανάφερε το χαρακτηριστικό) του/της _____________( το όνομα του ατόμου) διαφορετικά

ΚΛΕΙΔΙ ΜΑΘΗΜΑ 20.

Είμαι Αποφασισμένος Να Δω.

Μέχρι στιγμής ήμασταν αρκετά άνετοι στις περιόδους πρακτικής. Δεν έγινε προσπάθεια να δοθεί οδηγία για την ώρα που πρέπει να γίνονται, απαιτήθηκε πολύ μικρή προσπάθεια, και ούτε καν ζητήθηκε ενεργή συνεργασία και ενδιαφέρον. Αυτή η προσέγγιση ήταν σκόπιμη, και πολύ προσεχτικά σχεδιασμένη. Δεν έχουμε ξεχάσει την ζωτική σημασία της μετατροπής της σκέψης σου. Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από αυτήν. Όμως, δεν θα δεις αν θεωρείς ότι εξαναγκάζεσαι, και αν ενδώσεις σε δυσανασχέτηση και αντίδραση.

Αυτή είναι η πρώτη μας προσπάθεια να εισάγομε κάποια δομή. Μην το παρερμηνεύσεις σαν προσπάθεια να ασκήσουμε εξαναγκασμό ή πίεση. Θέλεις την σωτηρία. Θέλεις να είσαι ευτυχισμένος. Θέλεις γαλήνη. Αυτά δεν τα έχεις τώρα διότι ο νους σου είναι εντελώς απείθαρχος, και δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα στην χαρά και την λύπη, την ευχαρίστηση και τον πόνο, την αγάπη και τον φόβο. Τώρα μαθαίνεις να τα ξεχωρίζεις. Και μεγάλη στ’ αλήθεια θα είναι η ανταμοιβή σου.

Η απόφαση σου να δεις είναι όλα όσα χρειάζεται η όραση. Αυτό που θέλεις είναι δικό σου. Μην παρεξηγήσεις την μικρή προσπάθεια που σου ζητείται και νομίσεις ότι ο στόχος μας είναι μικρής αξίας. Είναι δυνατόν η σωτηρία του κόσμου να είναι ασήμαντος σκοπός; Και μπορεί να σωθεί ο κόσμος αν δεν σωθείς εσύ; Ο Θεός έχει έναν Υιό, και αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή. Γίνεται το θέλημά του διότι του έχει δοθεί όλη η δύναμη στον Ουρανό και την γη. Με την απόφασή σου να δεις, σου δίνεται η όραση.

Η σημερινή άσκηση είναι να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου όλη την ημέρα ότι θέλεις να δεις. Η σημερινή ιδέα δηλώνει σιωπηλά την αναγνώριση ότι τώρα δεν βλέπεις. Επομένως, καθώς επαναλαμβάνεις την ιδέα, δηλώνεις ότι είσαι αποφασισμένος να αλλάξεις την τωρινή σου κατάσταση με κάποια καλύτερη, κάποια που πραγματικά να επιθυμείς.

Επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα αργά και θετικά τουλάχιστον δύο φορές την ώρα σήμερα, προσπαθώντας να το κάνεις κάθε μισή ώρα. Μην απογοητευθείς αν ξεχαστείς κάποια φορά και δεν το κάνεις, αλλά να προσπαθείς πραγματικά να το πετύχεις. Καλό θα είναι να κάνεις επιπλέον επαναλήψεις εφαρμόζοντας την ιδέα σε όποια κατάσταση, ή πρόσωπο σε αναστατώνει. Μπορείς να τα δεις διαφορετικά, και θα το κάνεις. Αυτό που επιθυμείς θα το δεις. Τέτοιος είναι ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος που λειτουργεί στον κόσμο.

ΜΑΘΗΜΑ 19

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα των σκέψεών μου.

Η σημερινή ιδέα είναι προφανώς ο λόγος που αυτό που βλέπεις δεν επηρεάζει μόνο εσένα. Θα παρατηρήσεις ότι κάποιες φορές οι ιδέες που έχουν σχέση με την σκέψη προηγούνται αυτών που έχουν σχέση με την αντίληψη, ενώ κάποιες άλλες φορές συμβαίνει το ανάποδο. Ο λόγος είναι ότι η σειρά δεν έχει σημασία. Η σκέψη και τα αποτελέσματά της είναι στην πραγματικότητα ταυτόχρονα, διότι η αιτία και το αποτέλεσμα δεν ποτέ διαχωρισμένες.

Σήμερα δίνουμε πάλι έμφαση στο γεγονός ότι όλα οι νόες είναι συνδεδεμένοι. Αυτή η ιδέα στην αρχή σπάνια είναι ευπρόσδεκτη, εφόσον φαίνεται ότι φέρει μεγάλο βαθμό ευθύνης, και μπορεί ακόμα και να θεωρηθεί και σαν «παραβίαση της μυστικότητας.» Όμως ,είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιδιωτικές σκέψεις. Παρά την αρχική σου αντίσταση σε αυτή την ιδέα, θα καταλάβεις ότι πρέπει να είναι αληθινή αν είναι δυνατή η σωτηρία. Και η σωτηρία πρέπει να είναι δυνατή γιατί είναι η Θέληση του Θεού.

Το περίπου ένα λεπτό διερεύνησης του νου που απαιτεί η σημερινή άσκηση πρέπει να γίνει με τα μάτια κλειστά. Στην αρχή πρέπει να επαναλάβεις την ιδέα, και έπειτα να διερευνήσεις προσεκτικά το μυαλό σου για τις σκέψεις που περιλαμβάνει εκείνη την ώρα. Καθώς ερευνάς την κάθε μία, ονόμασέ την ανάλογα με το κεντρικό πρόσωπο ή θέμα που περιλαμβάνουν, και κρατώντας την στο μυαλό σου, να λες:

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα αυτής της σκέψης μου για _________________.

Θα πρέπει ήδη να είσαι εξοικειωμένος με την ανάγκη να μην κάνεις όσο το δυνατόν καθόλου διακρίσεις στην επιλογή των θεμάτων για την εφαρμογή της άσκησης, και γι αυτό δεν θα το επαναλαμβάνουμε κάθε φορά, αν και περιστασιακά θα το υπενθυμίζουμε. Μην ξεχνάς, όμως, ότι είναι πολύ βασικό η επιλογή των θεμάτων για όλες τις περιόδους πρακτικής, να γίνεται τυχαία. Αν υπάρξει ελλιπής τάξη σε αυτό τον κανόνα, τότε θα υπάρχει και ελλιπής τάξη στα θαύματα που θα έχουν σημασία για σένα.

Στην εφαρμογή της σημερινής ιδέας, συνιστώνται τουλάχιστον τρεις περίοδοι πρακτικής, μειώνοντας την διάρκειά τους αν χρειάζεται. Μην επιχειρήσετε περισσότερες από τέσσερις.

ΜΑΘΗΜΑ 18

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα της όρασής μου.

Η σημερινή ιδέα είναι άλλο ένα βήμα για να μάθεις ότι οι σκέψεις που προκαλούν αυτά που βλέπεις δεν είναι ποτέ ουδέτερες ή ασήμαντες. Επίσης τονίζει την σημασία της ιδέας ότι τα μυαλά είναι συνδεδεμένα, στην οποία θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση αργότερα.

Η σημερινή ιδέα δεν αναφέρεται τόσο στο τι βλέπεις, όσο στο πως το βλέπεις. Έτσι, αυτή η άσκηση για σήμερα δίνει έμφαση σε αυτή την πλευρά της αντίληψης. Οι τρεις ή τέσσερις περίοδοι πρακτικής θα έπρεπε να γίνουν με τον ακόλουθο τρόπο:

Κοίταξε γύρω σου, επιλέγοντας αντικείμενα για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας όσο το δυνατόν πιο τυχαία, κα κράτησε την ματιά σου στο κάθε ένα όσο χρειάζεται για να πεις:

Δεν βιώνω μόνο εγώ το αποτέλεσμα που έχει το πώς βλέπω ____________.

Κατέληξε κάθε περίοδο πρακτικής επαναλαμβάνοντας την πιο γενική δήλωση:

Δεν βιώνω μόνο εγώ το αποτέλεσμα που έχει το πώς βλέπω τα πράγματα.
Περίπου ένα λεπτό, ή ακόμα και λιγότερο, θα είναι αρκετό για κάθε περίοδο πρακτικής.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

2. – ΙΙ. Συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή.

1. Η «Συγχώρεση – με σκοπό –την καταστροφή» έχει πολλές μορφές, εφόσον είναι όπλο του κόσμου των μορφών. Δεν είναι όλες φανερές, και μερικές από αυτές είναι προσεκτικά συγκαλυμμένες κάτω από αυτό που μοιάζει με φιλανθρωπία. Όμως, όλες οι μορφές που μπορεί να πάρει δεν έχουν παρά μόνο αυτό το μοναδικό σκοπό ∙ ο σκοπός τους είναι να διαχωρίζει και να κάνει αυτό που ο Θεός δημιούργησε ίσο, διαφορετικό. Η διαφορά είναι ξεκάθαρη σε πολλές μορφές όπου η προσχεδιασμένη σύγκριση δεν μπορεί κρυφτεί, ούτε και έχει αυτό το σκοπό.

2. Σε αυτή την κατηγορία, αρχικά, υπάρχουν μορφές στις οποίες ένα «καλύτερο» άτομο καταδέχεται να σκύψει να σώσει έναν «ελεεινό» από αυτό που είναι πραγματικά. Η συγχώρεση εδώ βασίζεται σε μια στάση μεγαλόκαρδης αρχοντιάς τόσο μακριά από την αγάπη που η αλαζονεία δεν θα μπορούσε ποτέ να εκτοπιστεί. Ποιος μπορεί να συγχωρεί ενώ απεχθάνεται και περιφρονεί; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει σε κάποιον άλλον ότι είναι βουτηγμένος στην αμαρτία, ενώ τον αντιλαμβάνεται ως Υιό του Θεού; Ποιος κάνει κάποιον σκλάβο για να τον διδάξει τι είναι η ελευθερία; Δεν υπάρχει ένωση εδώ. Παρά μόνο θλίψη. Αυτό δεν είναι πραγματικό έλεος. Είναι θάνατος.

3. Μια άλλη μορφή, πολύ παρόμοια με την πρώτη αν γίνει κατανοητή, δεν φανερώνεται με τόσο κατάφορη αλαζονεία. Ο ένας που επιθυμεί να συγχωρήσει τον άλλο δεν υποστηρίζει ότι είναι καλύτερος. Τώρα λέει αντί γι αυτό, ότι εδώ βρίσκεται κάποιος του οποίου την αμαρτία μοιράζεται εφόσον και οι δύο υπήρξαν ανάξιοι και τους αξίζει η τιμωρία της οργής του Θεού. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι ταπεινή σκέψη, και μπορεί πραγματικά να προκαλέσει έναν ανταγωνισμό αμαρτιών και ενοχών. Αυτό δεν είναι αγάπη για την δημιουργία του Θεού και την ιερότητα που είναι το παντοτινό Του δώρο. Είναι δυνατόν ο Υιός Του να καταδικάζει τον εαυτό του και να συνεχίζει να Τον θυμάται;

4. Εδώ βρίσκεται ο στόχος να διαχωριστεί ο Θεός από τον Υιό που αγαπά, και να κρατηθεί μακριά από τον Πηγή του. Αυτόν τον στόχο επίσης αναζητούν εκείνοι που αναζητούν τον ρόλο του μάρτυρα στα χέρια κάποιου άλλου. Εδώ πρέπει να δούμε ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος, γιατί αυτό μπορεί να περάσει ως ηπιότητα και ως φιλανθρωπία αντί για σκληρότητα. Δεν είναι ευγενικό να δέχεσαι την εμπάθεια κάποιου άλλου, και να μην απαντάς παρά μόνο με σιωπή και ένα ευγενικό χαμόγελο; Για δες πόσο καλός είσαι εσύ που υπομένεις με καρτερία και αγιότητα τον θυμό και το κακό που σου προξενεί κάποιος, και δεν δείχνεις τον πικρό πόνο που νιώθεις.

5. Η «συγχώρεση – με σκοπό –την καταστροφή» συχνά κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο ένδυμα. Δείχνει το πρόσωπο του βασάνου και του πόνου, αποδεικνύοντας σιωπηλά την ενοχή και την φθορά της αμαρτίας. Αυτή είναι η μαρτυρία που προσφέρει σε κάποιον που θα μπορούσε να είναι σωτήρας και όχι εχθρός. Αλλά έχοντας φτιάξει αυτόν εχθρό, πρέπει να αποδεχτεί την ενοχή και την βαριά μομφή που του έχει εναποτεθεί. Είναι αυτό αγάπη; Ή μήπως είναι προδοσία σε κάποιον που χρειάζεται σωτηρία από τον πόνο της ενοχής; Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο σκοπός της, από το να κρατήσει τις μαρτυρίες της ενοχής μακριά από την αγάπη;

6. Η «συγχώρεση – με σκοπό –την καταστροφή» μπορεί ακόμα να πάρει και την μορφή δοσοληψίας και συμβιβασμού. «Θα σε συγχωρέσω αν ικανοποιήσεις τις ανάγκες μου, διότι με την δική σου υποδούλωση αποκτώ την δική μου ελευθερία.» Αν πεις αυτό σε οποιονδήποτε είσαι σκλάβος. Και θ’ αναζητάς να απαλλαγείς από την ενοχή με περεταίρω δοσοληψίες που δεν σου προσφέρουν καμιά ελπίδα, παρά μόνο περισσότερο πόνο και δυστυχία. Πόσο τρομακτική έχει γίνει η συγχώρεση τώρα, και πόσο διαστρεβλωμένος είναι ο στόχος της. Δείξε έλεος στον εαυτό σου που παζαρεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δίνει και δεν ζητά ανταπόδοση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προσφοράς παρά μόνο σαν τον δικό Του. Όλα τα άλλα είναι παρωδία. Γιατί ποιος θα επιχειρούσε να πετύχει δοσοληψίες με τον Υιό του Θεού, και να ευχαριστήσει τον Πατέρα του για την ιερότητά του;

7. Τι θα ήθελες να δείξεις στον αδελφό σου; Θα ήθελες να ενισχύσεις την ενοχή του άρα και την δική σου; Η συγχώρεση είναι το μέσο της σωτηρίας σου. Πόσο θλιβερό είναι να την κάνεις μέσο για περισσότερη σκλαβιά και πόνο. Μέσα στον κόσμο των αντιθέτων υπάρχει ένας τρόπος να χρησιμοποιήσεις την συγχώρεση για τον στόχο του Θεού, και να βρεις την γαλήνη που σου προσφέρει Αυτός. Μην πάρεις τίποτα άλλο, ειδάλλως αναζητείς τον θάνατό σου, και προσεύχεσαι για τον διαχωρισμό σου από τον Εαυτό σου. Ο Χριστός είναι για όλους διότι βρίσκεται μέσα σε όλους. Το δικό Του πρόσωπο σε αφήνει να δεις η συγχώρεση. Στο δικό Του πρόσωπο βλέπεις το δικό σου.

8. Όλες οι μορφές που παίρνει η συγχώρεση και δεν οδηγούν μακριά από τον θυμό, την καταδίκη και τις συγκρίσεις οιουδήποτε είδους, είναι θάνατος. Διότι αυτό τον σκοπό έχουν ορίσει. Μην απατάσαι από αυτές, παρά άφησέ τες ως ανάξιες με τις τραγικές προσφορές τους. Δεν θέλεις να παραμείνεις στην δουλεία. Δεν θέλεις να φοβάσαι τον Θεό. Θέλεις να δεις το φως του ήλιου και την λάμψη του Ουρανού να λάμπει πάνω στο πρόσωπο της γης, λυτρωμένος από την αμαρτία και μέσα στον Αγάπη του Θεού. Από εδώ απελευθερώνεται η προσευχή, μαζί με σένα. Τα φτερά σου είναι ελεύθερα, και η προσευχή σου θα σε εξυψώσει και θα σε φέρει σπίτι σου εκεί όπου θα ήθελε να βρίσκεσαι ο Θεός.

ΜΑΘΗΜΑ 17

Δεν Βλέπω Ουδέτερα Πράγματα.

Αυτή η ιδέα είναι άλλο ένα βήμα προς την κατεύθυνση ταύτισης της αιτίας και του αποτελέσματος όπως πραγματικά λειτουργούν στον κόσμο. Δεν βλέπεις ουδέτερα πράγματα επειδή δεν έχεις ουδέτερες σκέψεις. Πάντα είναι η σκέψη που έρχεται πρώτη, παρά τον πειρασμό να πιστεύουμε ότι είναι το αντίθετο. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο κόσμος, αλλά πρέπει να μάθεις ότι αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι εσύ. Αν δεν συνέβαινε αυτό, η αντίληψη δεν θα είχε καμία αιτία, και θα ήταν από μόνη της η αιτίας της πραγματικότητας. Λαμβάνοντας υπόψη την πολύ ευμετάβλητη φύση της, αυτό δεν ισχύει καθόλου.

Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, πες στον εαυτό σου, με ανοιχτά μάτια:

Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα επειδή δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

Έπειτα κοίταξε γύρω σου, αφήνοντας την ματιά σου σε κάθε πράγμα που παρατηρείς όσο χρόνο χρειάζεται για να πεις:

Δεν βλέπω ένα ουδέτερο ______________, επειδή οι σκέψεις μου για ____________ δεν είναι ουδέτερες.

Για παράδειγμα, μπορείς να πεις:

Δεν βλέπω έναν ουδέτερο τοίχο, επειδή οι σκέψεις μου για τους τοίχους δεν είναι ουδέτερες.
Δεν βλέπω ένα ουδέτερο σώμα, επειδή οι σκέψεις μου για τα σώματα δεν είναι ουδέτερες.

Όπως συνήθως, είναι βασικό να μην κάνεις διαχωρισμούς ανάμεσα σε αυτό που πιστεύεις ότι είναι έμψυχο ή άψυχο ευχάριστο ή δυσάρεστο. Άσχετα με το τι πιστεύεις, δεν βλέπεις πραγματικά τίποτα που να είναι πραγματικά ζωντανό ή αληθινά χαρμόσυνο. Και αυτό διότι ακόμα δεν έχεις γνώση για το ποιες σκέψεις είναι πραγματικά αληθινές, και ως εκ τούτου χαρούμενες.

Συνιστώνται τρεις ή τέσσερις περίοδοι πρακτικής, και τουλάχιστον τρεις είναι απαραίτητες για το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, ακόμα και αν νιώσεις αντίσταση. Όμως ,αν όντως νιώσεις αντίσταση, μπορείς να μειώσεις τη διάρκεια σε λιγότερο από περίπου ένα λεπτό.

ΜΑΘΗΜΑ 16

Δεν Έχω Ουδέτερες Σκέψεις.

Η σημερινή ιδέα είναι ένα εναρκτήριο βήμα για την αποβολή της πεποίθησης ότι οι σκέψεις σου δεν έχουν καμιά επίδραση. Όλα όσα βλέπεις είναι αποτέλεσμα των σκέψεών σου. Δεν υπάρχει καμιά εξαίρεση σε αυτό το γεγονός. Οι σκέψεις δεν είναι μεγάλες ή μικρές ισχυρές ή ανίσχυρες. Είναι απλά σωστές ή λάθος. Αυτές που είναι αληθινές δημιουργούν τα όμοιά τους. Αυτές που είναι λάθος δημιουργούν τα δικά τους όμοια.

Δεν υπάρχει πιο αντιφατική αντίληψη από τις «άσκοπες σκέψεις». Αυτό στο οποίο βασίζεται η αντίληψη μας για τον κόσμο δεν μπορεί να είναι άσκοπο. Κάθε σκέψη που κάνεις συνεισφέρει στην αλήθεια ή στην ψευδαίσθηση είτε επεκτείνει την αλήθεια ή πολλαπλασιάζει τις ψευδαισθήσεις. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να πολλαπλασιάσεις τίποτα, αλλά δεν θα το επεκτείνεις κάνοντας αυτό.

Εκτός από την αναγνώριση ότι οι σκέψεις δεν είναι ποτέ άσκοπες, η σωτηρία απαιτεί να αναγνωρίσεις ακόμα ότι κάθε σκέψη που κάνεις φέρνει είτε ειρήνη είτε πόλεμο, είτε αγάπη ή φόβο. Ουδέτερο αποτέλεσμα είναι αδύνατον να υπάρξει επειδή ουδέτερη σκέψη είναι αδύνατον να γίνει. Υπάρχει τόσο μεγάλος πειρασμός να ξεφορτώνεσαι τις σκέψεις φόβου σαν ασήμαντες, ανάξιες λόγου και ενόχλησης, ώστε είναι βασικό να αναγνωρίσεις ότι είναι εξίσου καταστροφικές και μη πραγματικές. Θα εξασκήσουμε αυτή την ιδέα σε πολλές μορφές πριν την καταλάβεις πραγματικά.

Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, ψάξε το μυαλό σου για ένα περίπου λεπτό με τα μάτια κλειστά, και προσπάθησε να μην παραβλέψεις καμιά «μικρή» σκέψη που έχει την τάση να ξεγλιστρήσει από την έρευνα. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο μέχρι να το συνηθίσεις. Θα δεις ότι θα σου είναι δύσκολο να μην κάνεις τεχνητούς διαχωρισμούς. Κάθε σκέψη που έρχεται στο μυαλό σου, άσχετα με τις ιδιότητες που της αποδίδεις, είναι κατάλληλο υποκείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας.

Στις περιόδους πρακτικής, πρώτα επανέλαβε την ιδέα στον εαυτό σου, και έπειτα καθώς η κάθε σκέψη περνά από το νου σου, να την κρατάς στην προσοχή σου όσο λες στον εαυτό σου.

Αυτή η σκέψη για ____________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη.
Αυτή η σκέψη για __________________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη.

Όπως συνήθως, χρησιμοποίησε την σημερινή ιδέα όποτε αντιλαμβάνεσαι κάποια σκέψη που σου προξενεί ανησυχία. Σας προτείνουμε την ακόλουθη μορφή γι αυτό το σκοπό:

Αυτή η σκέψη για _____________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη, εφόσον δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

Σας συνιστούμε τέσσερις ή πέντε περιόδους πρακτικής, αν τις βρίσκετε σχετικά άνετες. Αν νιώθετε ένταση, τρεις είναι αρκετές. Επίσης θα έπρεπε να μειώσετε και τη διάρκεια των ασκήσεων αν νιώθετε άβολα.

Ημερολόγιο.

Δεν υπάρχει δήλωση που ο κόσμος να φοβάται να ακούσει περισσότερο από αυτή: «Δεν γνωρίζω τι είμαι, έτσι δεν γνωρίζω τι κάνω που είμαι, ή πώς να κοιτάξω τον κόσμο ή τον εαυτό μου.» Και όμως με αυτή τη συνειδητοποίηση γεννιέται η σωτηρία. Και Αυτό που είσαι θα σου το πει μόνο Του.
------ Κείμενο, κεφάλαιο 31

ΜΑΘΗΜΑ 15

Οι Σκέψεις Μου Είναι Εικόνες Που Εγώ Έχω Φτιάξει.

Επειδή οι σκέψεις που νομίζεις ότι σκέφτεσαι εμφανίζονται με την μορφή εικόνων, γι αυτό δεν τις αναγνωρίζεις ως τίποτα. Νομίζεις ότι τις σκέφτεσαι, και έτσι νομίζεις ότι τις βλέπεις. Έτσι δημιουργήθηκε το ότι τις «βλέπεις». Αυτή είναι η λειτουργία που έχεις δώσει στα μάτια του σώματός σου. Δεν είναι ότι όντως βλέπεις. Είναι δημιουργία εικόνων. Αυτό παίρνει την θέση της όρασης, αντικαθιστώντας την όραση με ψευδαισθήσεις.

Αυτή η εισαγωγική ιδέα στην διαδικασία της δημιουργίας εικόνων την οποία ονομάζεις όραση δεν θα έχει και πολύ νόημα για σένα. Θα αρχίσεις να την καταλαβαίνεις όταν θα έχεις δει μικρές σπίθες φωτός γύρω από τα οικεία αντικείμενα τα οποία βλέπεις τώρα. Αυτή είναι η αρχή της πραγματικής όρασης. Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η πραγματική όραση θα έρθει γρήγορα όταν θα έχει συμβεί αυτό.

Καθώς συνεχίζουμε, μπορεί να έχεις πολλά «επεισόδια φωτός». Μπορεί να πάρουν πολλές διαφορετικές μορφές, μερικές πολύ απρόσμενες. Μην φοβηθείς. Είναι σημάδια ότι ανοίγεις τα μάτια σας επιτέλους. Δεν θα επιμένουν επειδή απλά συμβολίζουν την αληθινή αντίληψη, και δεν έχουν σχέση με τη γνώση. Αυτές οι ασκήσεις δεν θα σου αποκαλύψουν την γνώση. Αλλά θα προετοιμάσουν το δρόμο γι αυτή.

Εξασκώντας την σημερινή ιδέα, επανάλαβε την πρώτα στον εαυτό σου, και έπειτα εφάρμοσε την σε οτιδήποτε βλέπεις γύρω σου, χρησιμοποιώντας το όνομα του και αφήνοντας τα μάτια σου να μείνουν επάνω σε αυτό όσο λες.

Αυτό το ________________ είναι μια εικόνα που έχω φτιάξει εγώ.
Εκείνο το _______________είναι μια εικόνα που έχω φτιάξει εγώ.

Δεν είναι απαραίτητο να συμπεριλάβεις μεγάλο αριθμό αντικειμένων στην εφαρμογή αυτής της ιδέας. Όμως, είναι απαραίτητο να συνεχίσεις να κοιτάζεις κάθε θέμα όσο επαναλαμβάνεις αυτή την ιδέα στον εαυτό σου. Την ιδέα θα πρέπει να την επαναλαμβάνεις αρκετά αργά κάθε φορά.

Παρόλο που προφανώς δεν θα μπορέσεις να εφαρμόσετε την ιδέα σε πάρα πολλά αντικείμενα κατά την διάρκεια του λεπτού που συνιστάται, προσπάθησε η επιλογή να είναι όσο τυχαία γίνεται. Λιγότερο από ένα λεπτό είναι αρκετό για τις περιόδους πρακτικής, αν αρχίσεις να αισθάνεσαι άβολα. Μην έχεις πάνω από τρεις εφαρμογές για την σημερινή ιδέα εκτός κι αν αισθάνεσαι πολύ άνετα με αυτή, αλλά μην υπερβείς τις τέσσερις. Όμως, η ιδέα μπορεί να εφαρμοστεί όσο χρειάζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της ημέρας.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΩ.

- Από το κεφάλαιο 3, IV. Error and the Ego -

1. Οι ικανότητες που έχεις τώρα είναι μόνο σκιές της πραγματικής σου δύναμης. Όλες σου οι τωρινές λειτουργίες είναι διαιρεμένες και ανοιχτές σε αμφισβήτηση και αμφιβολία. Αυτό συμβαίνει διότι δεν είσαι βέβαιος για το πώς να τις χρησιμοποιήσεις, επομένως δεν είσαι ικανός για την γνώση. Ακόμα, δεν είσαι ικανός για την γνώση διότι ακόμα μπορείς να αντιλαμβάνεσαι χωρίς αγάπη. Η αντίληψη δεν υπήρχε πριν ο διαχωρισμός εισαγάγει διαβαθμίσεις, απόψεις και παύσεις. Το πνεύμα δεν έχει επίπεδα, και όλη η σύγκρουση προκύπτει από την έννοια των επιπέδων. Μόνο τα Επίπεδα της Τριάδας είναι ικανά για ενότητα. Τα επίπεδα που έχουν δημιουργηθεί από τον διαχωρισμό δεν γίνεται να μην συγκρούονται. Αυτό συμβαίνει διότι δεν έχουν νόημα το ένα για το άλλο.

2. Η συνειδητότητα, το επίπεδο αντίληψης, ήταν η πρώτη διάσπαση που εισήχθη μέσα στο νου μετά από τον διαχωρισμό, καθιστώντας έτσι το νου παρατηρητή αντί για δημιουργό. Η συνειδητότητα πολύ σωστά ορίζεται ως τομέας του εγώ. Το εγώ είναι μια προσπάθεια ορμώμενη από λανθασμένη κατάσταση του νου, να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου έτσι όπως εσύ επιθυμείς να είναι, αντί για το όπως είναι πραγματικά. Εν τούτοις, μπορείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου μόνο έτσι όπως είναι πραγματικά, διότι αυτό είναι το μόνο για το οποίο μπορείς να είσαι βέβαιος. Όλα τα άλλα είναι ανοιχτά σε αμφισβήτηση.

3. Το εγώ είναι η πλευρά του εαυτού μετά τον διαχωρισμό, που βρίσκεται σε κατάσταση αμφισβήτησης, η οποία κατασκευάστηκε και δεν δημιουργήθηκε. Είναι ικανό να κάνει ερωτήσεις αλλά όχι να αντιλαμβάνεται απαντήσεις με σημασία, διότι αυτό συνεπάγεται γνώση και δεν περιλαμβάνεται στην σφαίρα της αντίληψης. Επομένως, ο νους βρίσκεται σε σύγχυση, διότι μόνο η Ενότητα του νου δύναται να είναι χωρίς σύγχυση. Ένας διαχωρισμένος ή διχασμένος νους πρέπει να βρίσκεται σε σύγχυση. Είναι απαραιτήτως αβέβαιος για το τι είναι. Πρέπει να βρίσκεται σε σύγκρουση διότι βρίσκεται σε ασυμφωνία με τον εαυτό του. Αυτό κάνει τις πλευρές του ξένες την μία προς την άλλη, και αυτή είναι η ουσία της κατάστασης φόβου, κατά την οποία η επίθεση είναι πάντα δυνατή. Έχεις κάθε λόγο να νιώθεις φοβισμένος έτσι όπως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον φόβο μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν δημιούργησες εσύ τον εαυτό σου και ούτε θα μπορούσες. Ποτέ δεν θα μπορείς να κάνεις αληθινές τις εσφαλμένες αντιλήψεις σου, και η δημιουργία σου βρίσκεται πέρα από το σφάλμα σου. Γι αυτό πρέπει εν τέλει να επιλέξεις να θεραπεύσεις τον διαχωρισμό.

4. Την ορθή κατάσταση του νου δεν πρέπει να την συγχέεις με το νου που γνωρίζει, διότι αυτό ισχύει μόνο για την ορθή αντίληψη. Μπορείς να βρίσκεσαι σε ορθή ή λανθασμένη κατάσταση του νου, και ακόμα και αυτό υπόκειται σε διαβαθμίσεις, δείχνοντας καθαρά ότι δεν είναι γνώση. Ο όρος «ορθή κατάσταση του νου» χρησιμοποιείται σωστά ως η διόρθωση για την «λανθασμένη κατάσταση του νου», και εφαρμόζεται στην κατάσταση του νου που επιφέρει ακριβή αντίληψη. Ο νους βρίσκεται σε κατάσταση θαύματος διότι θεραπεύει την λανθασμένη αντίληψη, και αυτό είναι πραγματικά ένα θαύμα λαμβάνοντας υπόψη το πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου.

5. Η αντίληψη πάντα περιλαμβάνει κάποια λανθασμένη χρήση του νου, διότι φέρει το νου σε περιοχές αβεβαιότητας. Ο νους είναι πολύ ενεργός. Όταν επιλέγει να είναι διαχωρισμένος επιλέγει να αντιλαμβάνεται. Μέχρι τότε επιθυμεί μόνο να γνωρίζει. Έπειτα μπορεί μόνο να επιλέγει διφορούμενα, και ο μόνος τρόπος να βγει από την αμφιβολία είναι η καθαρή αντίληψη. Ο νους επιστρέφει στην σωστή του λειτουργία μόνο όταν επιθυμεί να γνωρίζει. Αυτό τον θέτει στην υπηρεσία του πνεύματος, όπου η αντίληψη μετατρέπεται. Ο νους επιλέγει να διχάζει τον εαυτό του όταν επιλέγει να φτιάξει τα δικά του επίπεδα. Αλλά δεν μπορούσε να διαχωριστεί ολοκληρωτικά από το πνεύμα, διότι από το πνεύμα αντλεί ολόκληρη την δύναμή του για να κατασκευάζει ή να δημιουργεί. Ακόμα και στην εσφαλμένη δημιουργία ο νους επιβεβαιώνει την Πηγή του, ειδάλλως θα σταματούσε να υπάρχει. Αυτό είναι αδύνατον, διότι ο νους ανήκει στο πνεύμα το οποίο δημιούργησε ο Θεός, επομένως είναι αιώνιο.

6. Η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι έδωσε δυνατότητα «ύπαρξης» στο σώμα, διότι πρέπει να αντιλαμβάνεσαι κάτι και με κάτι. Αυτός είναι ο λόγος που η αντίληψη περιλαμβάνει μια ανταλλαγή ή ερμηνεία, που η γνώση δεν χρειάζεται. Η ερμηνευτική λειτουργία της αντίληψης, μια παραμορφωμένη μορφή δημιουργίας, σου επιτρέπει, λοιπόν, να ερμηνεύεις το σώμα ως εαυτό σου σε μια προσπάθεια να διαφύγεις από την σύγκρουση που έχεις προξενήσει. Το πνεύμα, το οποίο γνωρίζει, δεν θα μπορούσε να συμφιλιωθεί με αυτή την απώλεια δύναμης, διότι δεν είναι ικανό για το σκοτάδι. Αυτό καθιστά το πνεύμα σχεδόν απρόσιτο στο νου και απόλυτα απρόσιτο στο σώμα. Επομένως, το πνεύμα γίνεται αντιληπτό ως απειλή, διότι το φως καταργεί το σκοτάδι απλά δείχνοντας σου ότι δεν βρίσκεται εκεί. Η αλήθεια πάντα ξεπερνά το σφάλμα με αυτό τον τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μια ενεργή πορεία διόρθωσης διότι, όπως έχω ήδη τονίσει, η γνώση δεν πράττει τίποτα. Μπορεί να γίνει αντιληπτή ως ο επιτεθείς, αλλά δεν γίνεται να επιτεθεί. Αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως επίθεση δική της είναι η δική σου ακαθόριστη αναγνώριση ότι η γνώση πάντα μπορεί να επιστρέψει στην μνήμη σου, εφόσον δεν έχει ποτέ καταστραφεί.

7. Ο Θεός και οι δημιουργίες Του πάντα παραμένουν σε ασφάλεια, και επομένως γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμιά εσφαλμένη δημιουργία. Η αλήθεια δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα σφάλματα που θέλεις εσύ. Εγώ ήμουν ένας άνθρωπος που θυμήθηκε το πνεύμα και την γνώση του. Ως άνθρωπος δεν επιχείρησα να αντιδράσω στο σφάλμα με την γνώση, αλλά να διορθώσω το σφάλμα από κάτω προς τα πάνω. Απέδειξα και την αδυναμία του σώματος και την δύναμη του νου. Ενώνοντας την θέλησή μου με εκείνη του Δημιουργού μου, θυμήθηκα με φυσικό τρόπο το πνεύμα ως πραγματικό της σκοπό. Δεν μπορώ να ενώσω την δική σου θέληση με του Θεού, στην θέση σου, αλλά μπορώ να διαγράψω όλες τις εσφαλμένες αντιλήψεις από το νου σου αν εσύ τον φέρεις κάτω από την καθοδήγησή μου. Μόνο οι λανθασμένες αντιλήψεις σου στέκουν εμπόδιο στον δρόμο σου. Χωρίς αυτές η επιλογή σου είναι βέβαιη. Η υγιής αντίληψη επιφέρει και υγιή επιλογή. Δεν μπορώ να διαλέξω εγώ στην θέση σου, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω να πάρεις την δική σου σωστή απόφαση. Το «Πολλοί καλούνται αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί» θα έπρεπε να είναι, «Όλοι καλούνται αλλά λίγοι επιλέγουν ν’ ακούσουν.» Επομένως, δεν επιλέγουν σωστά. Οι «εκλεκτοί» είναι απλά εκείνοι που επιλέγουν σωστά συντομότερα. Οι ορθοί νόες μπορούν να το κάνουν αυτό τώρα, και θα βρουν ανάπαυση μέσα στην ψυχή τους. Ο Θεός σε γνωρίζει μόνο σε ειρήνη, και αυτή είναι η πραγματικότητά σου.