ΜΑΘΗΜΑ 211

ΜΑΘΗΜΑ 211

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (191) Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.

Μέσα σε ησυχία και αληθινή ταπεινότητα αναζητώ την δόξα του Θεού, να την δω στον Υιό που Αυτός δημιούργησε ως Εαυτό μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 208

ΜΑΘΗΜΑ 208

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεόςβιβλ

 (188) Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα.

Θα μείνω ήσυχος, και θα αφήσω την γη να ησυχάσει μαζί μου. Και μέσα σε αυτή την ησυχία θα βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αυτή είναι μέσα στην καρδιά μου, που φέρει τα πειστήρια του Θεού του Ίδιου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα  (« Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα..»)

δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

 Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

ΜΑΘΗΜΑ 207

ΜΑΘΗΜΑ 207

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(187) Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.

Η ευλογία του Θεού λάμπει επάνω μου μέσα από την καρδιά μου, όπου Αυτός κατοικεί. Δεν χρειάζεται παρά να στραφώ προς Αυτόν, και κάθε θλίψη λιώνει και εξαφανίζεται, καθώς δέχομαι την απεριόριστη Αγάπη Του για μένα.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα  (« Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»)

δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

ΜΑΘΗΜΑ 204

ΜΑΘΗΜΑ 204

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (184) Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου.

Το Όνομα του Θεού μου θυμίζει ότι είμαι ακόμα ο Υιός Του, και όχι δούλος του χρόνου, αδέσμευτος από νόμους που κυβερνούν τον κόσμο των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων, ελεύθερος μέσα στον Θεό, για πάντα μαζί Του.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).

  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα

   («Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου»)

δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου

Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

15. -Πατέρα, το Όνομά μας είναι δικό Σου. Μέσα σε Αυτό ενωνόμαστε με όλα τα ζωντανά πράγματα, και με Εσένα που είσαι ο ένας Δημιουργός τους. Ό,τι φτιάξαμε και αποκαλούμε με πολλά διαφορετικά ονόματα δεν είναι παρά μια σκιά που προσπαθήσαμε να ρίξουμε πάνω στην δική Σου πραγματικότητα. Και χαιρόμαστε και είμαστε ευγνώμονες που κάναμε λάθος. Όλα μας τα λάθη τα δίνουμε σε Σένα, ώστε να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από όλες τις συνέπειες που φαινομενικά είχαν τα σφάλματα μας. Και δεχόμαστε την αλήθεια που δίνεις Εσύ, στην θέση του κάθε ενός από αυτά. Το Όνομά Σου είναι η σωτηρία μας και η διαφυγή  μας από αυτό που έχουμε φτιάξει. Το Όνομά Σου μας ενώνει μέσα στην ενότητα που είναι  η κληρονομιά και η  ειρήνη μας. Αμήν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 .ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ.VI. Ο Θησαυρός του Θεού

VI. Ο Θησαυρός του Θεού

1.  Είμαστε η κοινή θέληση της Υιότητας , της οποίας η Ολότητα είναι για όλους. Αρχίζουμε το ταξίδι της επιστροφής ξεκινώντας μαζί, και συγκεντρώνουμε τους αδελφούς μας καθώς συνεχίζουμε μαζί. Κάθε όφελος στην δύναμη μας, προσφέρεται για όλους, έτσι ώστε να μπορέσουν να παραμερίσουν την αδυναμία τους και να προσθέσουν την δύναμή τους σ’ εμάς. Το καλωσόρισμα του Θεού μας περιμένει όλους μας, και Αυτός θα μας καλωσορίσει όπως σε καλωσορίζω εγώ. Μην ξεχνάς την Βασιλεία  του Θεού για οτιδήποτε από όσα έχει να σου προσφέρει αυτός ο κόσμος.

2. Ο κόσμος δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα στην δύναμη και την δόξα του Θεού και των ιερών Υιών Του, αλλά μπορεί να τυφλώσει τους Υιούς προς τον Πατέρα, αν αυτοί τον κοιτούν. Δεν μπορείς να κοιτάς τον κόσμο και να γνωρίσεις τον Θεό. Μόνο το ένα  είναι αληθινό.  Έχω έρθει για να σου πω ότι η επιλογή για το ποιο είναι αληθινό  δεν είναι δική σου για να την κάνεις. Αν ήταν, θα είχες καταστρέψει τον εαυτό σου. Όμως ο Θεός δεν θέλησε την καταστροφή των δημιουργημάτων του, διότι τα έχει δημιουργήσει για την αιωνιότητα. Το Θέλημα  Του σε έχει σώσει, όχι από τον εαυτό σου αλλά από την ψευδαίσθηση του εαυτού σου. Σε έχει σώσει για τον εαυτό σου.

3. Ας δοξάσουμε Αυτόν τον Οποίο ο κόσμος αρνείται, διότι στο δικό Του Βασίλειο ο κόσμος δεν έχει καμιά δύναμη. Κανένα δημιούργημα του Θεού δεν μπορεί να βρει χαρά σε τίποτα άλλο εκτός από το αιώνιο∙ όχι επειδή είναι στερημένο από οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή τίποτα άλλο δεν είναι αντάξιό του. Ό,τι δημιουργεί ο Θεός και οι Υιοί Του είναι αιώνιο, και μέσα σ’ αυτό και αυτό μόνο είναι η χαρά τους.

4. Άκουσε την ιστορία του άσωτου Υιού, και μάθε ποιος είναι ο θησαυρός του Θεού και ο δικός σου. Αυτός ο υιός ενός στοργικού πατέρα έφυγε από το σπίτι του και θεώρησε ότι είχε κατασπαταλήσει τα πάντα για πράγματα χωρίς αξία εντελώς, παρόλο που τότε δεν καταλάβαινε την αναξιότητά τους. Ντρεπόταν να γυρίσει στον πατέρα του, διότι νόμιζε ότι τον είχε πληγώσει. Εν τούτοις, όταν ήρθε σπίτι του ο πατέρας του τον υποδέχτηκε με χαρά, διότι ο υιός ο ίδιος ήταν ο θησαυρός του πατέρα του. Δεν ήθελε τίποτα άλλο.

5. Ο Θεός θέλει μόνο τον Υιό Του διότι ο Υιός Του είναι ο μόνος θησαυρός Του. Εσύ θέλεις τις δημιουργίες σου όπως Αυτός θέλει τις δικές Του. Οι δημιουργίες σου είναι το δώρο σου προς την Αγία Τριάδα, δημιουργημένες με ευγνωμοσύνη για την δική σου δημιουργία. Δεν σε εγκαταλείπουν περισσότερο από ότι εσύ εγκατέλειψες τον Δημιουργό σου, παρά επεκτείνουν την δημιουργία σου όπως ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του σε σένα. Είναι δυνατόν οι δημιουργίες του Θεού να βρίσκουν χαρά σε αυτό που δεν είναι πραγματικό; Και τι είναι  πραγματικό εκτός από τις δημιουργίες του Θεού και εκείνες που είναι δημιουργημένες σαν τις δικές Του; Οι δικές σου δημιουργίες σε αγαπούν όπως εσύ αγαπάς τον Πατέρα σου για το δώρο της δημιουργίας. Δεν υπάρχει άλλο δώρο που να είναι αιώνιο, άρα δεν υπάρχει άλλο δώρο που να είναι αληθινό. Πως, λοιπόν, είναι δυνατόν να δέχεσαι οτιδήποτε άλλο ή να δίνεις κάτι άλλο, και να περιμένεις χαρά σε ανταπόδοση; Και τι άλλο εκτός από την χαρά είναι αυτό που θα ήθελες; Δεν έφτιαξες εσύ τον εαυτό σου ούτε και την λειτουργία σου. Εσύ έφτιαξες μόνο την απόφαση να είναι ανάξιος και για τα δύο. Παρόλα αυτά δεν μπορείς εσύ να κάνεις τον εαυτό σου ανάξιο διότι είσαι ο θησαυρός του Θεού, και αυτό στο οποίο Αυτός δίνει αξία είναι πολύτιμο. Η αξία του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι η αξία του βρίσκεται στο ότι ο Θεός μοιράζεται τον Εαυτό Του με αυτό κι έτσι διασφαλίζει την αξία του για πάντα.

6. Η δική σου λειτουργία είναι να προσθέτεις στον θησαυρό του Θεού δημιουργώντας τον δικό σου. Η Θέλησή Του προς εσένα είναι η Θέλησή Του για εσένα. Αυτός δεν θα σου στερούσε την δημιουργία διότι η χαρά Του βρίσκεται σε αυτή. Δεν μπορείς να βρεις την χαρά παρά μόνο όπως την βρίσκει ο Θεός. Η χαρά Του γεννήθηκε όταν σε δημιούργησε, και επεκτείνει την Πατρότητά του σε σένα έτσι ώστε να μπορέσεις κι εσύ να επεκτείνεις τον εαυτό σου όπως Αυτός. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό διότι δεν Τον καταλαβαίνεις. Κανένας που δεν δέχεται την λειτουργία του δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι, και κανένας δεν μπορεί να δεχτεί την λειτουργία του παρά μόνο αν γνωρίζει τι είναι ο ίδιος. Η δημιουργία είναι η Θέληση του Θεού. Η Θέλησή Του σε δημιούργησε για να δημιουργείς. Η θέλησή σου δεν δημιουργήθηκε ξέχωρα από την δική του, άρα πρέπει να βούλεσαι όπως βούλεται Αυτός.

7. Μια «απρόθυμη θέληση» δεν σημαίνει τίποτα, εφόσον είναι μια αντίφαση όρων που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Όταν νομίζεις ότι είσαι απρόθυμος να βούλεσαι μαζί με τον Θεό, τότε δεν σκέφτεσαι. Η Θέληση του Θεού είναι Σκέψη. Δεν γίνεται να μπορεί να αντικρουστεί από σκέψη. Ο Θεός δεν αντικρούει τον Εαυτό Του, και οι Υιοί Του, που είναι σαν Αυτόν, δεν μπορούν να αντικρούουν τον εαυτό τους ούτε και τον Ίδιο. Εν τούτοις, η σκέψη τους είναι τόσο ισχυρή, ώστε μπορούν ακόμα και να φυλακίσουν τον νου του Υιού του Θεού, αν το επιλέξουν. Αυτή η επιλογή κάνει πραγματικά την λειτουργία του Υιού άγνωστη στον ίδιο, αλλά ποτέ στον Δημιουργό του. Και αφού δεν είναι άγνωστη στον Δημιουργό του, είναι εν δυνάμει για πάντα γνωστή και σε αυτόν.

8. Δεν υπάρχει παρά μόνο ένα ερώτημα που θα έπρεπε να κάνεις στον εαυτό σου∙ «Θέλω να γνωρίσω την Θέληση του Πατέρα μου για μένα;» Αυτός δεν θα την κρύψει. Μου την έχει αποκαλύψει διότι Του την ζήτησα, και έμαθα τι είχε ήδη δώσει. Η λειτουργία μας είναι να δουλεύουμε μαζί, διότι χωριστά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε καθόλου. Ολόκληρη η δύναμη του Υιού του Θεού βρίσκεται μέσα σε όλους μας, αλλά σε κανέναν από εμάς ξεχωριστά. Ο Θεός δεν θέλει να είμαστε μόνοι διότι ούτε Αυτός δεν θέλει να είναι μόνος. Γι αυτό δημιούργησε τον Υιό Του, και του έδωσε την δύναμη να δημιουργεί μαζί Του. Οι δημιουργίες μας είναι τόσο ιερές όσο εμείς, και εμείς είμαστε οι Υιοί του Θεού του Ίδιου τόσο ιεροί όσο και Αυτός. Μέσα από τις δημιουργίες μας επεκτείνουμε την αγάπη μας, κι έτσι αυξάνουμε την χαρά της Αγίας Τριάδας. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό, διότι εσύ που είσαι ο θησαυρός του Ίδιου του Θεού δεν θεωρείς τον εαυτό σου πολύτιμο. Εφόσον έχεις αυτή την πίστη, δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα.

9. Μοιράζομαι με τον Θεό την γνώση της αξίας που σου έχει δώσει. Η αφοσίωση μου σε σένα δίνεται  από Αυτόν, εφόσον γεννήθηκε από την γνώση του εαυτού μου και Εκείνου. Δεν μπορούμε να χωριστούμε. Αυτούς που ο Θεός ένωσε δεν γίνεται να διαχωριστούν, και ο Θεός έχει ενώσει όλους τους Υιούς Του με τον Εαυτό Του. Είναι δυνατόν να είσαι διαχωρισμένος από την ζωή και την  ύπαρξή σου; Το ταξίδι σου προς τον Θεό είναι απλά η αφύπνιση της γνώσης του που βρίσκεσαι πάντα  και του τι είσαι παντοτινά. Είναι ένα ταξίδι δίχως απόσταση προς ένα στόχο που δεν έχει αλλάξει ποτέ. Η αλήθεια μπορεί μόνο να βιωθεί. Δεν μπορεί να περιγραφεί και δεν μπορεί να εξηγηθεί. Εγώ μπορώ να σε κάνω να γνωρίσεις τις συνθήκες της αλήθειας, αλλά το βίωμα είναι από τον Θεό. Μαζί μπορούμε να γνωρίσουμε τις συνθήκες της, αλλά η αλήθεια μόνη της θα ανατείλει σε σένα.

10. Αυτό που ο Θεός έχει θελήσει για σένα είναι δικό σου. Αυτός έχει δώσει την Θέλησή Του στον θησαυρό Του, και Αυτή (η Θέληση)είναι ο δικός του θησαυρός. Η καρδιά σου βρίσκεται εκεί όπου είναι ο θησαυρός σου, όπως  και η δική Του. Εσύ που είσαι ο αγαπημένος του Θεού είσαι απόλυτα ευλογημένος. Μάθε το αυτό από μένα, και ελευθέρωσε την ιερή θέληση όλων  εκείνων που είναι το ίδιο ευλογημένοι όπως εσύ.

ΜΑΘΗΜΑ 193 Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθω

ΜΑΘΗΜΑ 193

Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθω

1. Ο Θεός δεν γνωρίζει για την μάθηση. Και όμως, η Θέλησή Του επεκτείνεται σε κάτι που Αυτός δεν καταλαβαίνει, διότι επιθυμεί η ευτυχία που έχει κληροδοτήσει στον Υιό Του, να μην διαταράσσεται από τίποτα ∙ να παραμένει αιώνια και η εμβέλειά της να αυξάνει παντοτινά, αιώνια επεκτεινόμενη μέσα στην χαρά της ολοκληρωμένης δημιουργίας, και αιώνια ανοιχτή και απόλυτα απεριόριστη μέσα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η Θέλησή Του. Και επομένως η Θέλησή Του παρέχει τα μέσα για να εγγυηθεί ότι θα γίνει.

2. Ο Θεός δεν βλέπει αντιθέσεις. Όμως, ο Υιός Του πιστεύει ότι τις βλέπει. Άρα χρειάζεται Έναν που να μπορεί να διορθώσει την εσφαλμένη όρασή του, και να του δώσει την όραση που θα τον οδηγήσει πίσω, εκεί όπου τελειώνει η αντίληψη. Ο Θεός δεν αντιλαμβάνεται καθόλου. Και όμως, είναι Αυτός που παρέχει το μέσον με το οποίο η αντίληψη να γίνει αρκετά όμορφη και ορθή, ώστε να αφήσει το φως του Ουρανού να λάμψει επάνω της. Αυτός είναι που απαντά σε αυτό που ο Υιός Του θέλει να αντικρούσει, και κρατά την αθωότητά του για πάντα ασφαλή.

3. Αυτά είναι τα μαθήματα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός. Η Θέλησή Του αντανακλά όλα αυτά, και αυτά αντανακλούν την στοργική Του καλοσύνη προς τον Υιό που αγαπά. Κάθε μάθημα έχει μια κεντρική σκέψη, που είναι η ίδια σε όλα. Μόνο η μορφή αλλάζει, με διαφορετικές περιστάσεις και γεγονότα ∙ με διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά θέματα, φαινομενικά προφανή, αλλά όχι αληθινά. Είναι τα ίδια στο βασικό τους περιεχόμενο. Αυτό είναι:

-          Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

4. Είναι βέβαιο ότι κάθε στενοχώρια δεν φαίνεται πως δεν είναι τίποτα άλλο από έλλειψη συγχώρεσης. Ωστόσο, αυτό είναι το περιεχόμενο κάτω από την μορφή. Αυτή η ομοιότητα είναι που διασφαλίζει την μάθηση, διότι το μάθημα είναι τόσο απλό που στο τέλος είναι αδύνατον να μην γίνει αποδεκτό. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής που ενώ εμφανίζεται σε αμέτρητες μορφές, αναγνωρίζεται το ίδιο εύκολα σε όλες αυτές, φτάνει κάποιος να θέλει απλά να δει το ίδιο μάθημα εκεί:

-          Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

5. Αυτά είναι τα λόγια που λέει το Άγιο Πνεύμα σε όλες τις δοκιμασίες σου, όλους σου τους πόνους, όλα τα βάσανα, άσχετα με την μορφή τους. Αυτές είναι οι λέξεις με τις οποίες τελειώνει ο πειρασμός, και η ενοχή, εγκαταλελειμμένη πλέον, δεν δέχεται πια τον σεβασμό σου. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία λήγει το όνειρο της αμαρτίας, και ο νους απαλλάσσεται από τον φόβο. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία η σωτηρία έρχεται σε όλο τον κόσμο.

6. Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι ο πόνος είναι αληθινός, και ο θάνατος γίνεται η επιλογή μας αντί για την ζωή; Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν έχουμε καταλάβει την δύναμή τους να απελευθερώνουν κάθε νου από τα δεσμά; Αυτά είναι τα λόγια που σου δίνουν δύναμη πάνω σε όλα τα γεγονότα που φαινομενικά έχουν αποκτήσει δύναμη επάνω σου. Τα βλέπεις σωστά όταν κρατάς αυτά τα λόγια στην πλήρη επίγνωσή σου, και δεν ξεχνάς ότι αυτά τα λόγια ισχύουν και εφαρμόζονται σε καθετί που βλέπεις ή σε όποιον αδελφό έχεις κρίνει εσφαλμένα.

7. Πώς θα καταλαβαίνεις ότι δεν βλέπεις σωστά, ή ότι κάποιος άλλος δεν αντιλαμβάνεται το μάθημα που θα έπρεπε να μάθει; Ο πόνος εξακολουθεί να φαίνεται αληθινός στην αντίληψη; Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι το μάθημα δεν έχει μαθευτεί. Και ότι παραμένει κάτι που δεν έχει συγχωρεθεί κρυμμένο μέσα στο νου που βλέπει τον πόνο μέσα από τα μάτια που καθοδηγούνται από το νου.

8. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις έτσι. Θέλει να σε βοηθήσει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Ο Υιός Του δεν θυμάται ποιος είναι. Και ο Θεός δεν θέλει να τον αφήσει να ξεχνά την Αγάπη Του, και όλα τα δώρα που η Αγάπη Του φέρει μαζί της. Θα ήθελες να αποκηρύξεις τώρα την δική σου σωτηρία; Θα ήθελες να μην μπορέσεις να μάθεις τα απλά μαθήματα που έχει θέσει ενώπιον σου ο Δάσκαλος του Ουρανού, έτσι ώστε κάθε πόνος να εξαφανιστεί και ο Θεός να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη του Υιού Του;

9. Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις. Αυτός δεν θέλει να αφήσει ούτε μία σκέψη μη συγχώρεσης δίχως διόρθωση, ούτε ένα αγκάθι ή καρφί που να πονά τον άγιο Του Υιό με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτός θα ήθελε να διασφαλίσει ότι η ιερή ανάπαυσή του παραμένει ανενόχλητη και γαλήνια, χωρίς φροντίδα, μέσα σε μία αιώνια κατοικία που φροντίζει γι αυτόν. Και Αυτός θα ήθελε να στεγνώσουν όλα τα δάκρυα, και να μην παραμένει ούτε ένα που να χρειαστεί να κυλήσει, και κανένα που να περιμένει την σειρά του για να πέσει. Διότι ο Θεός έχει θελήσει το κάθε ένα από αυτά να αντικατασταθεί με γέλιο, και ο Υιός Του να είναι πάλι ελεύθερος.

10. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε χίλια φαινομενικά εμπόδια προς την ειρήνη μέσα σε μια μόνο μέρα. Άφησε το έλεος να έρθει σε σένα πιο γρήγορα. Μην προσπαθείς να το καθυστερήσεις άλλη μια μέρα, ούτε ένα λεπτό ή μια στιγμή. Ο χρόνος φτιάχτηκε γι αυτό το σκοπό. Χρησιμοποίησέ τον σήμερα γι αυτό που είναι ο σκοπός του. Πρωί και βράδυ, αφιέρωσε όσο χρόνο μπορείς για να υπηρετήσεις τον σωστό στόχο του, και μην αφήνεις αυτό το χρόνο να είναι λιγότερος από όσο χρειάζεσαι.

11. Δώσε όλα όσα μπορείς, και δώσε και λίγο ακόμα. Γιατί τώρα θα σηκωθούμε και θα σπεύσουμε για το σπίτι του Πατέρα μας. Λείπουμε πολύ καιρό, και δεν θέλουμε να χρονοτριβήσουμε άλλο. Και καθώς ασκούμαστε, ας σκεφτούμε όλα τα πράγματα που κρατήσαμε για τον  εαυτό μας, μακριά από την θεραπεία. Ας τα δώσουμε όλα σε Αυτόν που γνωρίζει τον τρόπο να τα κοιτάξει έτσι ώστε να εξαφανιστούν. Η αλήθεια είναι το μήνυμά Του ∙ η αλήθεια είναι η διδασκαλία Του. Δικά Του είναι τα μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις.

12. Κάθε ώρα, πέρνα λίγο χρόνο σήμερα, αλλά και τις επόμενες μέρες, ασκώντας το μάθημα στην συγχώρεση με την μορφή που σου δίνεται κάθε μέρα. Και προσπάθησε να το εφαρμόσεις σε όλα τα γεγονότα που σου έφερε η ώρα, έτσι ώστε η επόμενη ώρα να είναι ελεύθερη από την προηγούμενη. Οι αλυσίδες του χρόνου εύκολα χαλαρώνουν με αυτό τον τρόπο. Μην αφήνεις καμιά ώρα να ρίξει την σκιά της σε αυτή που ακολουθεί, και όταν και αυτή φύγει, ας πάρει μαζί της και ό,τι συνέβη στην πορεία της. Έτσι θα μείνεις αδέσμευτος, μέσα σε ειρήνη αιώνια, κι ας βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του χρόνου.

13. Αυτό είναι το μάθημα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός: Υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τα πάντα ώστε αυτά να γίνονται άλλο ένα βήμα προς Αυτόν, και την σωτηρία του κόσμου. Σε όλα όσα μιλούν για τρόμο, απάντησε έτσι:

Θα συγχωρήσω, και αυτό θα εξαφανιστεί

4. Σε κάθε έγνοια και σκοτούρα, και σε κάθε μορφή πόνου, επανάλαβε αυτές τις λέξεις. Και τότε θα κρατάς το κλειδί που ανοίγει την θύρα του Ουρανού, και φέρνει την Αγάπη του Θεού Πατέρα κάτω στην γη επιτέλους, για να την ανυψώσει στους Ουρανούς. Ο Θεός ο Ίδιος θα κάνει το τελευταίο βήμα. Μην αρνείσαι τα μικρά βήματα που σου ζητά να κάνεις προς Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 192 Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

ΜΑΘΗΜΑ 192

Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

1. Είναι το Άγιο Θέλημα του Πατέρα σου να ολοκληρώσεις Αυτόν, και ο Εαυτός σου να είναι ο ιερός Του Υιός, για πάντα αγνός όπως Εκείνος, δημιουργημένος από αγάπη και προστατευμένος μέσα στην αγάπη, επεκτείνοντας αγάπη, δημιουργώντας στο όνομά της, για πάντα ένα με τον Θεό και με τον εαυτό σου. Και όμως, τι θα μπορούσε να σημαίνει μια τέτοια λειτουργία μέσα σε ένα κόσμο φθόνου, μίσους και επίθεσης;

2. Επομένως έχεις μια λειτουργία σύμφωνα με τους όρους αυτού του κόσμου. Γιατί ποιος μπορεί να καταλάβει μια άγνωστη σε αυτόν γλώσσα; Η συγχώρεση αντιπροσωπεύει την λειτουργία σου εδώ. Δεν είναι δημιουργία του Θεού, διότι είναι το μέσον με το οποίο μπορεί να ακυρωθεί το αναληθές. Και ποιος θα ήταν δυνατόν να συγχωρήσει τον Ουρανό; Ωστόσο στην γη, χρειάζεσαι το μέσον για να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν. Η δημιουργία απλά περιμένει την επιστροφή σου για να αναγνωριστεί, όχι για να ολοκληρωθεί.

3. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί ούτε καν να συλλάβει με το νου του την δημιουργία. Δεν έχει κανένα νόημα εδώ. Η συγχώρεση είναι ό,τι πλησιέστερο σε αυτήν που  μπορεί να έρθει στην γη. Γιατί όντας γεννημένη στον Ουρανό, δεν έχει καθόλου μορφή. Όμως ο Θεός δημιούργησε Έναν ο Οποίος έχει την δύναμη να μεταφράζει σε μορφή το άμορφο. Αυτά που φτιάχνει είναι μεν όνειρα, αλλά ενός είδους που βρίσκονται τόσο κοντά στην αφύπνιση ώστε το φως της ημέρας λάμπει ήδη σε αυτά, και μάτια ήδη ανοίγουν για να δουν τα χαρμόσυνα θεάματα που περιέχουν οι προσφορές τους.

4. Η συγχώρεση ρίχνει την ματιά της πάνω σε όλα τα πράγματα που είναι άγνωστα στον Ουρανό, τα βλέπει να εξαφανίζονται, και αφήνει στον κόσμο ένα καθαρό και άσπιλο πινάκιο πάνω στο οποίο ο Λόγος του Θεού μπορεί τώρα να αντικαταστήσει τα ανούσια σύμβολα που ήταν γραμμένα εκεί πριν. Η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ξεπερνιούνται ο φόβος του θανάτου, διότι τώρα πια δεν ασκεί καμία μοιραία έλξη και η ενοχή έχει φύγει. Η συγχώρεση αφήνει το σώμα να γίνει αντιληπτό ως αυτό που είναι ∙ ένα απλό βοήθημα διδασκαλίας, το οποίο θα αφεθεί κατά μέρος όταν η μάθηση έχει ολοκληρωθεί, χωρίς ν’ αλλάξει καθόλου αυτός που μαθαίνει.

5.  Ο νους χωρίς το σώμα δεν μπορεί να κάνει λάθη. Δεν μπορεί να νομίζει ότι θα πεθάνει, ούτε ότι θα γίνει το θύμα ανηλεούς επίθεσης. Ο θυμός γίνεται αδύνατος, και πού είναι τότε ο τρόμος; Ποιοι φόβοι θα μπορούσαν ακόμα να επιτεθούν σε εκείνους που έχουν χάσει την πηγή κάθε επίθεσης, τον πυρήνα του άγχους και την έδρα του φόβου; Μόνο η συγχώρεση μπορεί να απαλλάξει το νου από την σκέψη ότι το σώμα είναι η κατοικία του. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να επανορθώσει την ειρήνη που ο Θεός προόριζε για τον άγιο Του Υιό. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να πείσει τον Υιό του Θεού να δει και πάλι την αγιότητά του.

6. Όταν έχει φύγει ο θυμός, τότε πραγματικά θα αντιληφθείς ότι δεν απαιτείται καμία θυσία για την θέαση του Χριστού και το δώρο της όρασης., και ότι μόνο ο πόνος είναι αυτός που αφαιρείται από έναν αρρωστημένο και βασανισμένο νου. Αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτο; Μήπως πρέπει να το φοβάσαι; Ή μήπως πρέπει να το ελπίζεις, και να το δέχεσαι με χαρά και ευγνωμοσύνη; Είμαστε ένα, άρα δεν χάνουμε τίποτα. Μάλλον μας έχουν δοθεί τα πάντα από τον Θεό.

7. Ωστόσο, χρειαζόμαστε την συγχώρεση για να μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε ότι έτσι είναι. Χωρίς το απαλό της φως ψάχνουμε στα τυφλά μέσα στο σκοτάδι, χρησιμοποιώντας την λογική  για να δικαιολογήσουμε την οργή και την επίθεσή μας. Η κατανόησή μας είναι τόσο περιορισμένη ώστε αυτό που νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε δεν είναι παρά σύγχυση γεννημένη από το σφάλμα. Είμαστε χαμένοι μέσα σε ομίχλες εναλλασσόμενων ονείρων και τρομακτικών σκέψεων, με τα μάτια μας ερμητικά κλειστά προς το φως ∙ ενώ ο νους μας είναι απασχολημένος λατρεύοντας κάτι που δεν βρίσκεται εκεί.

8. Ποιος άλλος μπορεί να αναγεννηθεί μέσα στον Χριστό εκτός από αυτόν που έχει συγχωρέσει όλους όσους βλέπει, σκέφτεται ή φαντάζεται; Ποιος θα μπορούσε να απελευθερωθεί ο ίδιος όσο κρατά ακόμα αιχμαλώτους; Ένας δεσμοφύλακας δεν είναι ελεύθερος, διότι είναι δεμένος μαζί με τον φυλακισμένο του. Πρέπει να βεβαιωθεί ότι αυτός δεν θα διαφύγει, έτσι περνάει τον χρόνο του προσέχοντάς τον. Τα σίδερα που τον περιορίζουν γίνονται ο κόσμος στον οποίο ζει και ο δεσμοφύλακας μαζί με τον φυλακισμένο του. Και μόνο με την απελευθέρωσή του ανοίγει ο δρόμος για την ελευθερία και των δύο.

9. Γι αυτό, μην κρατάς κανέναν αιχμάλωτο. Απελευθέρωνε και μην δεσμεύεις, γιατί έτσι απελευθερώνεσαι. Ο τρόπος είναι απλός. Κάθε φορά που νιώθεις την μαχαιριά του θυμού, συνειδητοποίησε ότι κρατάς ένα σπαθί πάνω από το κεφάλι σου. Και αυτό είτε θα πέσει ή θα απομακρυνθεί, ανάλογα με το αν διαλέξεις να καταδικαστείς ή να απελευθερωθείς. Άρα όποιος φαίνεται ότι σε βάζει σε πειρασμό να θυμώσεις εκπροσωπεί τον σωτήρα σου από την φυλακή του θανάτου. Επομένως του χρωστάς ευγνωμοσύνη αντί για πόνο.

10. Να είσαι ελεήμων σήμερα. Ο Υιός του Θεού αξίζει το έλεός σου. Αυτός είναι τώρα που ζητά να δεχτείς τον δρόμο προς την ελευθερία. Μην του το αρνηθείς. Η Αγάπη του Πατέρα του γι αυτόν ανήκει σε σένα. Η λειτουργία σου πάνω στην γη είναι μόνο να τον συγχωρέσεις, ώστε να μπορέσεις να τον δεχτείς πίσω ως Ταυτότητα σου. Αυτός είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Και εσύ είσαι αυτό που είναι αυτός. Συγχώρεσε του τώρα τις αμαρτίες του, και θα δεις ότι είσαι ένα μαζί του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 .ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ. ΙΙΙ. Η Ιερή Συνάντηση

ΙΙΙ. Η Ιερή Συνάντηση

1.  Δόξα στον ύψιστο Θεό, και σε σένα διότι αυτή είναι η Θέλησή Του. Ζήτησε και θα σου δοθεί, διότι ήδη έχει δοθεί. Ζήτησε το φως και μάθε ότι είσαι φως. Αν θέλεις κατανόηση και φώτιση θα την μάθεις, διότι η απόφασή σου να την μάθεις είναι και η απόφαση σου να ακούς τον Δάσκαλο που γνωρίζει το φως, κι επομένως μπορεί να σου το διδάξει. Δεν υπάρχει όριο στην μάθησή σου διότι δεν υπάρχει όριο στο νου σου. Δεν υπάρχει όριο στην διδασκαλία Του διότι Αυτός δημιουργήθηκε για να διδάσκει. Κατανοώντας τέλεια την λειτουργία Του, την εκπληρώνει τέλεια, διότι αυτή είναι η χαρά Του και η δική σου  το ίδιο.

2. Η τέλεια εκπλήρωση της Θέλησης του Θεού είναι η μόνη χαρά και ειρήνη που μπορείς να γνωρίσεις απόλυτα, διότι είναι η μόνη λειτουργία που μπορεί να βιωθεί ολοκληρωτικά. Όταν αυτό επιτευχτεί, λοιπόν, δεν θα υπάρχει καμιά άλλη εμπειρία. Εν τούτοις, η επιθυμία για κάποια άλλη εμπειρία θα εμποδίζει την επίτευξη της, διότι το Θέλημα  του Θεού δεν γίνεται να σου επιβληθεί δια της βίας, μιας και είναι εμπειρία απόλυτης προθυμίας. Το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει πώς να το διδάξει αυτό, αλλά εσύ δεν το καταλαβαίνεις. Αυτός είναι ο λόγος που Το χρειάζεσαι, και που ο Θεός σου Το έδωσε. Μόνο η δική Του διδασκαλία θα απελευθερώσει την δική σου θέληση προς την Θέληση του Θεού, ενώνοντάς την με την δύναμη και την δόξα Του και διασφαλίζοντάς τες ως δικές σου. Τις μοιράζεσαι όπως τις μοιράζεται και ο Θεός, διότι αυτό  είναι το φυσικό αποτέλεσμα  της ύπαρξής τους.

3. Το Θέλημα  του Πατέρα και του Υιού γίνονται Ένα, με την επέκτασή Τους. Η επέκτασή Τους είναι το αποτέλεσμα της Ενότητάς Τους, και κρατά αδιάσπαστη  την ενότητά τους επεκτείνοντας το κοινό Τους Θέλημα. Αυτή είναι η τέλεια δημιουργία από τους τέλεια δημιουργημένους από κοινού με τον τέλειο Δημιουργό. Ο Πατέρας πρέπει να δίνει πατρότητα στον Υιό Του, διότι η δική Του Πατρότητα πρέπει να επεκτείνεται προς τα έξω. Εσύ που ανήκεις στον Θεό έχεις την ιερή λειτουργία της επέκτασης της Πατρότητάς Του με το να μην θέτεις καθόλου όρια σε αυτήν. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να σε διδάξει πώς να το κάνεις αυτό, διότι έτσι μπορείς να γνωρίσεις τι σημαίνει αυτό μόνο από τον Ίδιο τον Θεό.

4. Να θυμάσαι ότι όποιον και να συναντάς είναι μια ιερή συνάντηση. Όπως τον βλέπεις θα βλέπεις και τον εαυτό σου. Όπως του συμπεριφέρεσαι, θα συμπεριφέρεσαι και στον εαυτό σου. Όπως σκέφτεσαι γι αυτόν, έτσι θα σκέφτεσαι και για τον εαυτό σου. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό, διότι μέσα σε αυτόν θα βρεις ή θα χάσεις τον εαυτό σου. Μην αφήνεις κανέναν χωρίς να του δίνεις την σωτηρία και να την δέχεσαι ο ίδιος. Διότι εγώ είμαι πάντα εκεί μαζί σου, για να σου υπενθυμίζω εσένα.

5. Ο στόχος των μαθημάτων, άσχετα με τον δάσκαλο που επιλέγεις, είναι «Γνώρισε τον εαυτό σου». Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να ψάξεις. Ο κάθε ένας ψάχνει για τον εαυτό του και για την δύναμη και την δόξα που νομίζει ότι έχει χάσει. Όποτε είσαι με οποιονδήποτε, έχεις άλλη μια ευκαιρία να τα βρεις. Η δύναμη και η δόξα σου βρίσκονται μέσα σ’ αυτόν (στον αδελφό σου) διότι είναι δικές σου. Το εγώ προσπαθεί να τα βρει μόνο μέσα σε σένα, διότι δεν γνωρίζει που να ψάξει. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει ότι αν κοιτάς μόνο στον εαυτό σου δεν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου, διότι αυτό δεν είναι αυτό που είσαι. Όποτε είσαι με έναν αδελφό, μαθαίνεις τι είσαι διότι διδάσκεις αυτό που είσαι. Αυτός θα ανταποκριθεί είτε με πόνο είτε με χαρά, ανάλογα με το ποιον δάσκαλο ακολουθείς. Αυτός θα φυλακιστεί ή θα απελευθερωθεί ανάλογα με την δική σου απόφαση, το ίδιο και εσύ. Ποτέ μην ξεχνάς την ευθύνη σου προς αυτόν, διότι είναι ευθύνη προς τον εαυτό σου. Δώσε σε αυτόν την θέση του στην Βασιλεία  κι έτσι θα έχεις και την δική σου.

6. Την Βασιλεία των Ουρανών δεν μπορείς να την βρεις μόνος, κι εσύ που είσαι η Βασιλεία δεν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου μόνος σου. Για να πετύχεις τον στόχο των μαθημάτων, λοιπόν, δεν μπορείς ν’ ακούς το εγώ, του οποίου ο μόνος σκοπός είναι να ματαιώσει τον ίδιο του τον στόχο. Το εγώ βέβαια  δεν το γνωρίζει αυτό, διότι  δεν γνωρίζει τίποτα. Αλλά εσύ μπορείς να το γνωρίζεις αν είσαι πρόθυμος να δεις  τι  θέλει το εγώ να κάνει σε σένα. Αυτή είναι  δική σου ευθύνη, διότι μόλις το δεις  αυτό πραγματικά θα δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Ποια άλλη επιλογή θα μπορούσες να κάνεις; Έχοντας κάνει αυτή την επιλογή θα καταλάβεις γιατί κάποτε πίστευες ότι, όταν συναντούσες κάποιον άλλον, νόμιζες ότι ήταν κάποιος άλλος. Και κάθε ιερή συνάντηση στην οποία συμμετέχεις πλήρως  θα σε διδάσκει ότι αυτό δεν είναι έτσι.

7. Μπορείς να συναντήσεις μόνο ένα μέρος του εαυτού σου διότι είσαι μέρος του Θεού, ο Οποίος είναι τα πάντα. Η δύναμη και δόξα Του είναι παντού, και  δεν είναι δυνατόν να είσαι αποκλεισμένος από αυτές. Το εγώ διδάσκει ότι η δύναμη σου βρίσκεται σε σένα και μόνο. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ότι όλη η δύναμη είναι στον Θεό και επομένως και σε σένα. Το Θέλημα του Θεού είναι κανένας να μην υποφέρει. Δεν θέλει κανένας να υποφέρει για μια εσφαλμένη απόφαση. Αυτός είναι ο λόγος που σου έχει δώσει τα μέσα να την ακυρώσεις. Μέσω της δύναμης και της δόξας Του όλες οι λανθασμένες αποφάσεις σου εξαλείφονται ολοκληρωτικά, απελευθερώνοντας εσένα και τον αδελφό σου από κάθε σκέψη φυλάκισης που μπορεί να κάνει οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας. Οι λανθασμένες αποφάσεις δεν έχουν δύναμη, διότι δεν είναι αληθινές. Η φυλάκιση που φαίνεται πως προκαλούν δεν είναι πιο αληθινή από ό,τι αυτές οι ίδιες.

8. Η δύναμη και δόξα ανήκουν μόνο στον Θεό. Το ίδιο κι εσύ. Ο Θεός δίνει οτιδήποτε Του ανήκει διότι δίνει από τον Εαυτό Του. Και τα πάντα Του ανήκουν. Η λειτουργία που σου έδωσε είναι να δίνεις και εσύ από τον εαυτό σου. Όταν  την εκπληρώσεις τέλεια θα  θυμηθείς τι έχεις από Αυτόν, και επομένως αυτό που είσαι μέσα Του. Δεν μπορεί να είσαι ανίσχυρος να το κάνεις, διότι αυτή είναι η δύναμη σου. Ο Θεός σου δίνει σαν δώρο την δόξα Του επειδή  αυτό είναι ο Ίδιος. Δες  αυτή την δόξα παντού για να θυμηθείς  τι είσαι.

ΜΑΘΗΜΑ 188 Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα

ΜΑΘΗΜΑ 188

Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα

1.  Γιατί να περιμένεις για τον Ουρανό; Αυτοί που ψάχνουν το φως απλά σκεπάζουν τα μάτια τους. Το φως βρίσκεται μέσα τους τώρα. Η φώτιση δεν είναι παρά μια αναγνώριση, καθόλου μια αλλαγή. Το φως δεν είναι του κόσμου, κι εσύ που φέρεις το φως μέσα σου είσαι κι εσύ ξένος εδώ. Το φως ήρθε μαζί σου από την πατρική σου οικία, και έμεινε μαζί σου διότι είναι δικό σου. Είναι το μόνο πράγμα που φέρνεις μαζί σου από Αυτόν που είναι η Πηγή σου. Λάμπει μέσα σου επειδή φωτίζει την κατοικία σου, και σε οδηγεί πίσω από εκεί που προήλθε και είσαι σπίτι σου.

2. Αυτό το φως δεν γίνεται να χαθεί. Γιατί να περιμένεις να το βρεις στο μέλλον, ή να πιστεύεις ότι έχει χαθεί ήδη, ή ότι δεν ήταν ποτέ εκεί; Είναι τόσο εύκολο να το δεις που τα επιχειρήματα που προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν βρίσκεται εκεί καταντούν γελοία. Ποιος μπορεί να αρνηθεί την παρουσία αυτού που βλέπει μέσα του; Δεν είναι δύσκολο να κοιτάξεις μέσα σου, διότι εκεί ξεκινά όλη η όραση. Δεν υπάρχει όραση, είτε είναι από όνειρα ή από μια πιο αληθινή Πηγή, που να μην είναι παρά η σκιά αυτών που βλέπει μέσω της εσωτερικής όρασης. Εκεί ξεκινά η αντίληψη, κι εκεί τελειώνει. Δεν έχει άλλη πηγή από αυτή.

3. Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα σου τώρα, και από την καρδιά σου επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο. Σταματά για να χαρίσει ένα χάδι σε κάθε ζωντανό πράγμα, και αφήνει στο κάθε ένα μια ευλογία που παραμένει στους αιώνες των αιώνων. Ό,τι δίνει πρέπει να είναι αιώνιο. Αφαιρεί όλες τις εφήμερες και ανάξιες σκέψεις. Φέρνει την ανανέωση σε όλες τις κουρασμένες καρδιές, και φωτίζει όλη την όραση καθώς περνά. Όλα του τα δώρα δίνονται σε όλους, και όλοι ενώνονται σε ευχαριστίες προς εσένα που δίνεις, και σε σένα που έχεις λάβει.

4. Η λάμψη μέσα στο νου σου υπενθυμίζει στον κόσμο αυτό που έχει ξεχάσει, και ο κόσμος επανορθώνει την μνήμη και σε σένα. Από εσένα ακτινοβολεί η σωτηρία με δώρα ασύλληπτα, που δίνονται και επιστρέφονται. Σε σένα, τον δότη του δώρου, και ο Θεός ο Ίδιος δίνει τις ευχαριστίες Του. Και με την ευλογία Του το φως μέσα σου λάμπει φωτεινότερο, προσθέτοντας στα δώρα που έχεις να δώσεις στον κόσμο.

5. Η ειρήνη του Θεού δεν γίνεται να περιοριστεί πουθενά. Όποιος την αναγνωρίζει μέσα του πρέπει να την δίνει. Και τα μέσα για να την δώσει θα είναι κατανοητά γι αυτόν. Συγχωρεί διότι αναγνώρισε την αλήθεια μέσα του. Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα σου τώρα, και σε όλα τα ζωντανά πράγματα. Μέσα στην σιωπή αναγνωρίζεται σε όλο το σύμπαν. Διότι αυτό που κοιτά οι εσώτερη όρασή σου είναι η αντίληψή σου για το σύμπαν.

6. Κάθισε ήσυχα και κλείσε τα μάτια σου. Το φως μέσα σου είναι αρκετό. Από μόνο του έχει την δύναμη να σου δώσει το δώρο της όρασης. Απόκλεισε τον έξω κόσμο, και άφησε τις σκέψεις σου να πετάξουν προς την ειρήνη μέσα σου. Αυτές ξέρουν τον δρόμο. Διότι οι ειλικρινείς σκέψεις, οι αμόλυντες από το όνειρο των εγκόσμιων πραγμάτων έξω από σένα, γίνονται οι άγιοι αγγελιαφόροι του Θεού του Ίδιου.

7. Αυτές τις σκέψεις τις κάνεις μαζί με Εκείνον. Αναγνωρίζουν την κατοικία τους. Και δείχνουν με ασφάλεια προς την Πηγή τους, εκεί Όπου ο Πατέρας και ο Υιός είναι ένα. Η ειρήνη του Θεού λάμπει σε αυτές, αλλά πρέπει να παραμείνουν και μαζί σου, διότι γεννήθηκαν μέσα στο νου σου, όπως και οι δικές σου γεννήθηκαν μέσα στο Νου του Θεού. Σε οδηγούν πίσω  στην ειρήνη, από την οποία προήλθαν μόνο και μόνο για να σου υπενθυμίσουν το πώς πρέπει να επιστρέψεις.

8. Προσέχουν την Φωνή του Πατέρα σου όταν εσύ αρνείσαι ν’ ακούσεις. Και σε προτρέπουν γλυκά να δεχτείς τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, αντί για τις φαντασιώσεις και τις σκιές. Σου υπενθυμίζουν ότι είσαι συν-δημιουργός όλων των ζώντων πραγμάτων. Διότι έτσι όπως η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα σε σένα, πρέπει να λάμπει και σε αυτά.

9. Σήμερα ασκούμαστε στο να πλησιάσουμε το φως μέσα μας. Παίρνουμε τις περιπλανώμενες σκέψεις μας, και απαλά τις φέρνουμε πίσω εκεί όπου ευθυγραμμίζονται με όλες τις σκέψεις που μοιραζόμαστε με τον Θεό. Δεν θα τις αφήσουμε να παραστρατήσουν. Αφήνουμε το φως μέσα στο νου μας να τις καθοδηγήσει να επιστρέψουν στην κατοικία τους.. Τις έχουμε προδώσει, διατάζοντάς τις να αποχωριστούν από εμάς. Και τώρα τις καλούμε πίσω, και τις καθαρίζουμε από τις παράξενες επιθυμίες και τις παραπλανημένες ευχές. Τις επαναφέρουμε στην αγιότητα της κληρονομιάς τους.

10. Κι έτσι επαναφέρεται και ο νους μας μαζί τους, και αναγνωρίζουμε ότι η ειρήνη του Θεού λάμπει ακόμα μέσα μας, και από εμάς σε όλα τα ζωντανά πλάσματα που μοιράζονται την ζωή μας. Θα τα συγχωρέσουμε όλα, απαλλάσσοντας όλο τον κόσμο από ό,τι νομίζαμε ότι μας έκανε. Διότι εμείς είμαστε αυτοί που φτιάχνουμε τον κόσμο έτσι όπως τον θέλουμε. Τώρα επιλέγουμε να είναι αθώος, χωρίς αμαρτία και ανοιχτός στην σωτηρία. Και αποθέτουμε την σωτήρια ευλογία μας πάνω σε αυτόν, καθώς λέμε:

-          Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα.

-          Όλα τα πράγματα ας λάμπουν πάνω μου με αυτή την ειρήνη,

-          Και ας τα ευλογώ με το φως μέσα μου.

ΜΑΘΗΜΑ 187 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»

ΜΑΘΗΜΑ 187

Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»

1. Κανένας δεν μπορεί να δώσει αν δεν  έχει. Μάλιστα, η προσφορά είναι απόδειξη ότι έχεις. Έχουμε αναφερθεί και πάλι σε αυτό. Αυτό που φαίνεται ότι το κάνει δύσκολο να γίνει πιστευτό δεν είναι αυτό. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι πρέπει πρώτα να έχεις στην κατοχή σου αυτό που επιθυμείς να δώσεις. Είναι η δεύτερη φάση στην οποία διαφέρουν η αντίληψη του κόσμου με την ορθή αντίληψη. Μόλις έχεις και δώσεις, ο κόσμος ισχυρίζεται ότι έχεις χάσει αυτό που είχες στην κατοχή σου. Η αλήθεια υποστηρίζει ότι το να δίνεις θα αυξάνει αυτό που έχεις στην κατοχή σου.

2. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Διότι είναι βέβαιο ότι αν δώσεις ένα πεπερασμένο πράγμα, τα μάτια του σώματός σου δεν θα το αντιλαμβάνονται ως δικό σου. Ωστόσο, έχουμε μάθει  ότι τα πράγματα δεν αντιπροσωπεύουν παρά τις σκέψεις που τα φτιάχνουν. Και δεν σου λείπουν οι αποδείξεις ότι όταν δίνεις τις ιδέες, τις ισχυροποιείς μέσα στο νου σου. Ίσως η μορφή με την οποία εμφανιζόταν η σκέψη να αλλάζει όταν δίνεις. Ωστόσο, πρέπει να επανέλθει σε αυτόν που δίνει. Ούτε μπορεί η μορφή που παίρνει να είναι λιγότερο αποδεκτή. Πρέπει να είναι ακόμα περισσότερο.
3. Οι ιδέες πρέπει πρώτα ν’ ανήκουν σε σένα, πριν τις δώσεις. Αν πρόκειται να σώσεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να δεχτείς την σωτηρία για τον εαυτό σου. Αλλά δεν θα πιστέψεις ότι αυτό έχει γίνει μέχρι να δεις τα θαύματα που φέρνει σε όλους όσους βλέπεις. Εδώ ξεκαθαρίζεται η ιδέα της προσφοράς και αποκτά σημασία. Τώρα μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι με το να δίνεις αυξάνονται τα αποθέματά σου.
4. Προστάτεψε όλα τα πράγματα που εκτιμάς με το να τα δίνεις, και θα σιγουρευτείς ότι ποτέ δεν πρόκειται να τα χάσεις. Ό,τι νόμιζες ότι δεν είχες τώρα αποδεικνύεται δικό σου. Ωστόσο, μην δίνεις αξία στην μορφή του. Διότι αυτή θ’ αλλάζει και θα γίνεται αγνώριστη με τον καιρό, όσο και να προσπαθείς να την κρατήσεις ασφαλή. Καμία μορφή δεν κρατά. Είναι η σκέψη πίσω από την μορφή των πραγμάτων που ζει χωρίς αλλαγές.

5. Δίνε με χαρά. Μόνο να κερδίσεις γίνεται με αυτό τον τρόπο. Η σκέψη παραμένει, και ενδυναμώνεται καθώς ενισχύεται με το δόσιμο. Οι σκέψεις επεκτείνονται καθώς μοιράζονται, γιατί δεν γίνεται να χαθούν. Δεν υπάρχει δότης και αποδέκτης με την έννοια που το εννοεί ο κόσμος. Υπάρχει ένας δότης που διασφαλίζει αυτό που έχει ∙ και άλλος ένας που δίνει κι αυτός. Έτσι και οι δύο πρέπει να κερδίσουν από αυτή την ανταλλαγή, γιατί ο καθένας θα έχει την σκέψη με την μορφή που θα είναι χρήσιμη γι αυτόν. Αυτό που φαίνεται πως χάνει είναι πάντα λιγότερης αξίας από αυτό που θα του επιστραφεί.

6. Ποτέ μην ξεχνάς ότι δίνεις μόνο στον εαυτό σου. Όποιος καταλαβαίνει τι σημαίνει να δίνει γελά με την ιδέα της θυσίας. Ούτε μπορεί να μην αναγνωρίσει τις πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η θυσία. Επίσης, θα γελά με τον πόνο και την θυσία, με την αρρώστεια και την θλίψη, την φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο. Αναγνωρίζει ότι η θυσία παραμένει η μοναδική ιδέα που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, και με το ανάλαφρο γέλιο του θεραπεύονται όλα.

7. Η ψευδαίσθηση μόλις αναγνωριστεί εξαφανίζεται. Μην δέχεσαι να υποφέρεις, κι έτσι διώχνεις την σκέψη των βασάνων. Η ευλογία σου αναπαύεται σε όλους όσους υποφέρουν, όταν επιλέγεις να δεις τα βάσανα ως αυτό που είναι πραγματικά. Η σκέψη της θυσίας προκαλεί όλες τις μορφές που φαίνεται ότι παίρνουν τα βάσανα. Και η θυσία είναι μία ιδέα τόσο τρελή που η σωφροσύνη την διώχνει αμέσως.

8. Ποτέ μην πιστέψεις ότι μπορείς να θυσιάσεις. Δεν υπάρχει χώρος για θυσία σε ό,τι έχει πραγματική αξία. Αν έρθει κάποια τέτοια σκέψη, η παρουσία της και μόνο αποδεικνύει ότι έχει συμβεί σφάλμα και πρέπει να διορθωθεί. Η ευλογία σου θα την διορθώσει. Αν δοθεί πρώτα σε σένα, είναι τώρα δική σου και για να την δώσεις. Καμία μορφή θυσίας και βασάνων δεν μπορεί τώρα να διαρκέσει για πολύ μπροστά σε κάποιον που έχει συγχωρήσει και ευλογήσει τον εαυτό του.

9. Τα κρίνα που σου προσφέρει ο αδελφός σου βρίσκοντσι τώρα πάνω στον βωμό σου, μαζί με αυτά που του προσφέρεις εσύ δίπλα τους. Ποιος θα φοβόταν να κοιτάξει τέτοια υπέροχη αγιότητα; Η μεγάλη ψευδαίσθηση του φόβου του Θεού εκμηδενίζεται μπροστά στην αγνότητα που βλέπεις εδώ. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις. Η ευλογίες που θα αντικρύσεις θα απομακρύνουν κάθε σκέψη φόβου, και θ’ αφήσουν στην θέση τους το τέλειο δώρο για πάντα εκεί, να αυξάνει παντοτινά, και να είναι για πάντα δικό σου με το να το δίνεις.
10. Τώρα είμαστε ένα σε σκέψη, διότι ο φόβος έχει φύγει. Κι εδώ, ενώπιον του βωμού προς τον ένα Θεό, έναν Πατέρα, έναν Δημιουργό και μία Σκέψη, στεκόμαστε μαζί ως ένας Υιός του Θεού. Όχι διαχωρισμένοι από Αυτόν που είναι η Πηγή μας · όχι απόμακροι από κάποιον αδελφό που είναι μέρος από τον ένα μας Εαυτό του Οποίου η αθωότητα μας έχει ενώσει όλους ως ένα, εμείς στέκουμε ευλογημένοι, και δίνουμε καθώς λαμβάνουμε. Το Όνομα του Θεού είναι στα χείλη μας. Και καθώς κοιτάμε μέσα μας, βλέπουμε την αγνότητα του Ουρανού να λάμπει μέσα στην αντανάκλασή της Αγάπης του Πατέρα μας.

11. Τώρα είμαστε ευλογημένοι, και τώρα ευλογούμε τον κόσμο. Διότι ό,τι έχουμε δει το επεκτείνουμε, γιατί θέλουμε να το δούμε παντού. Θα θέλαμε να το δούμε να λάμπει με την χάρη του Θεού σε όλους. Δεν θα θέλαμε να το στερήσουμε από πουθενά. Και για να διασφαλίσουμε ότι αυτό το άγιο φως είναι δικό μας, το προσφέρουμε σε όλα όσα βλέπουμε. Γιατί εκεί όπου το βλέπουμε, θα επιστραφεί σ’ εμάς με την μορφή κρίνων που αποθέτουμε στον βωμό μας, κάνοντάς τον οίκο της Ίδιας της Αθωότητας, η Οποία κατοικεί μέσα μας και μας προσφέρει την Αγιότητά Της ως δική μας.

ΜΑΘΗΜΑ 186 Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε μένα

ΜΑΘΗΜΑ 186

Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε μένα

1. Εδώ βρίσκεται η δήλωση που απομακρύνει κάθε αλαζονεία από κάθε νου. Εδώ είναι η σκέψη της αληθινής ταπεινοφροσύνης, που δεν κρατά καμιά λειτουργία ως δική σου, αλλά σαν κάποια που σου έχει δοθεί. Σου προσφέρει αποδοχή του ρόλου που σου έχει ανατεθεί, χωρίς να επιμένει σε κανέναν άλλον. Δεν κρίνει τον κατάλληλο ρόλο σου. Αναγνωρίζει μόνο ότι το Θέλημα του Θεού έχει γίνει και στην γη όπως και στον Ουρανό. Ενώνει όλες τις θελήσεις πάνω στην γη μέσα στο σχέδιο του Ουρανού να σώσει τον κόσμο, επαναφέροντας την ειρήνη του Ουρανού.

2. Ας μην πολεμάμε την λειτουργία μας. Δεν την καθιερώσαμε εμείς. Δεν είναι δική μας ιδέα. Τα μέσα με τα οποία θα την επιτελέσουμε μας δίνονται.. Το μόνο που μας ζητείται να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τον ρόλο μας με αληθινή ταπεινοφροσύνη, και να μην αρνούμαστε με αλαζονεία που μας οδηγεί στην αυταπάτη ότι δεν είμαστε άξιοι.. Αυτό που μας έχει δοθεί να κάνουμε, έχουμε την δύναμη να το κάνουμε. Ο νους μας είναι απόλυτα κατάλληλος να πάρει τον ρόλο που του έχει ανατεθεί από τον Ένα ο Οποίος μας γνωρίζει καλά.

3.  Η σημερινή ιδέα μπορεί να φαίνεται υπερβολικά σοβαρή, μέχρι να καταλάβεις την σημασία της. Το μόνο που λέει είναι ότι ο Πατέρας σου σε θυμάται ακόμα, και σου προσφέρει την απόλυτη εμπιστοσύνη που έχει Εκείνος για σένα που είσαι ο Υιός Του. Δεν σου ζητά να είσαι διαφορετικός με κανένα τρόπο από ό,τι είσαι. Τι άλλο εκτός από αυτό θα μπορούσε να ζητήσει η ταπεινοφροσύνη; Και τι άλλο θα μπορούσε να αρνηθεί η αλαζονεία, εκτός από αυτό; Σήμερα δεν θα αποφύγουμε την αποστολή μας με την ψευδή δικαιολογία της μετριοφροσύνης. Μόνο ο εγωισμός είναι αυτός που θα αρνιόταν το κάλεσμα του Θεού του Ίδιου.

4. Σήμερα αφήνουμε κατά μέρος κάθε ψεύτικη ταπεινότητα, ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε την Φωνή του Θεού να μας αποκαλύπτει τι θα ήθελε να κάνουμε. Δεν αμφισβητούμε την επάρκειά μας για την λειτουργία που θα μας προσφέρει. Θα είμαστε μόνο σίγουροι ότι Εκείνος γνωρίζει τις δυνάμεις μας, την σοφία, και την αγιότητά μας. Κι αν Αυτός μας κρίνει άξιους, έτσι είμαστε. Μόνο η αλαζονεία θα μπορούσε να κρίνει διαφορετικά.

5. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να απελευθερωθείς από την αιχμαλωσία που σου έχει επιφέρει το δικό σου σχέδιο να αποδείξεις ότι το λανθασμένο είναι σωστό. Στην θέση του δέξου το σχέδιο που δεν έφτιαξες εσύ. Μην κρίνεις την αξία σου γι αυτό. Αν η Φωνή του Θεού σε διαβεβαιώνει ότι η σωτηρία χρειάζεται τον δικό σου ρόλο, και ότι το σύνολο βασίζεται σε σένα, να είσαι σίγουρος ότι έτσι είναι. Οι αλαζόνες είναι αυτοί που προσκολλώνται στις λέξεις, και φοβούνται να πάνε πέρα από αυτές για να βιώσουν αυτό που μπορεί να προκαλέσει την μέχρι τώρα νοοτροπία τους. Ωστόσο, οι ταπεινοί είναι ελεύθεροι ν’ ακούσουν την Φωνή του Θεού που τους λέει τι είναι, και τι να κάνουν.
6. Η αλαζονεία φτιάχνει μία εικόνα του εαυτού σου που δεν είναι αληθινή. Αυτή είναι η εικόνα που οπισθοχωρεί τρομαγμένη, όταν η Φωνή του Θεού σε βεβαιώνει ότι έχεις την δύναμη, την σοφία και την αγιότητα να πας πέρα από όλες τις εικόνες. Δεν είσαι αδύναμος, όπως είναι η εικόνα του εαυτού σου. Δεν είσαι αδαής και αβοήθητος. Η αμαρτία δεν μπορεί να αμαυρώσει την αλήθεια μέσα σου, και η δυστυχία δεν μπορεί να πλησιάσει τον ιερό οίκο του Θεού.
7. Όλα αυτά η Φωνή του Θεού σου τα λέει. Και καθώς Αυτός μιλά, η εικόνα τρέμει και επιδιώκει να επιτεθεί στην απειλή που δεν γνωρίζει, νιώθοντας να καταρρέει η βάση της. Άφησέ την να φύγει. Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε σένα, και όχι πάνω σε αυτό τον μικρό σωρό από χώμα. Τι μπορεί να πει αυτή στον άγιο Υιό του Θεού; Τι ανάγκη έχει αυτός να ασχολείται με τέτοια πράγματα;
8. Και έτσι βρίσκουμε την ειρήνη μας. Θα δεχτούμε την λειτουργία που μας έχει δώσει ο Θεός, διότι όλες οι ψευδαισθήσεις βασίζονται στην παράδοξη πεποίθηση ότι μπορούμε να φτιάξουμε μιαν άλλη λειτουργία για τον εαυτό μας. Οι ρόλοι που έχουμε φτιάξει εμείς αλλάζουν, και φαίνονται πως εναλλάσσονται από την θλίψη στην εκστατική ευδαιμονία αγάπης και στοργής. Μπορεί να γελάμε ή να θρηνούμε, και να χαιρετούμε την μέρα είτε καλωσορίζοντάς την ή με δάκρυα. Η ίδια η ύπαρξή μας φαίνεται πως αλλάζει καθώς βιώνουμε χίλιες αλλαγές στην διάθεσή μας, και τα συναισθήματά μας είτε μας εξυψώνουν πραγματικά πολύ ψηλά, ή μας γκρεμίζουν στο έδαφος απελπισμένους.
9. Αυτός είναι ο Υιός του Θεού; Θα μπορούσε Αυτός να δημιουργήσει τέτοια αστάθεια και να την αποκαλεί Υιό; Αυτός ο Οποίος είναι αμετάβλητος μοιράζεται τις ιδιότητές Του με την δημιουργία Του. Όλες οι εικόνες που φαινομενικά φτιάχνει ο Υιός Του δεν έχουν καμία επίδραση σε αυτό που είναι πραγματικά. Περνούν σαν φύλλα παρασυρμένα από τον αέρα, μπορεί να σχηματίζουν κάποιο σχήμα στιγμιαία, έπειτα διασπώνται πάλι σε ομάδα, και διασκορπίζονται με ταχύτητα. Ή σαν οφθαλμαπάτες που εμφανίζονται πάνω από την έρημο, βγαίνοντας από την σκόνη της.
10. Αυτές οι ανυπόστατες εικόνες θα φύγουν, και θ’ αφήσουν το νου σου ασυννέφιαστο και γαλήνιο, όταν δεχτείς την λειτουργία που σου έχει δοθεί. Οι εικόνες που φτιάχνεις εσύ προκαλούν μόνο συγκρουόμενος στόχους, προσωρινούς και ασαφείς, αβέβαιους και διφορούμενους. Ποιος θα μπορούσε να είναι συνεπής στις προσπάθειές του, ή να κατευθύνει τις ενέργειές τους και τις κινήσεις του προς στόχους σαν αυτούς; Οι λειτουργίες που εκτιμά ο κόσμος είναι τόσο αβέβαιες που αλλάζουν δέκα φορές την ώρα το λιγότερο. Μπορεί η ελπίδα για κάποιο όφελος να βασιστεί σε στόχους σαν αυτούς;
11. Αντίθετα, η αληθινή σου λειτουργία ξεχωρίζει ξεκάθαρη, απόλυτα αναμφίβολη, βέβαιη όπως η επιστροφή του ήλιου κάθε πρωί για να διώξει την νύχτα. Δεν υπάρχει καμία αμφοβολία για την αξιοπιστία της. Προέρχεται από Έναν ο Οποίος δεν γνωρίζει κανένα σφάλμα, και η Φωνή του είναι βέβαιη για τα μηνύματά Της. Αυτά δεν θ’ αλλάξουν, ούτε θα συγκρουστούν. Όλα τους δείχνουν ένα στόχο, έναν που μπορείς να τον πετύχεις. Το δικό σου σχέδιο μπορεί να είναι αδύνατο, αλλά του Θεού ποτέ δεν μπορεί να αποτύχει διότι Αυτός είναι η Πηγή του.

12. Πράξε όπως σε κατευθύνει η Φωνή του Θεού. Και αν Αυτή σου ζητήσει κάποιο πράγμα που θα σου φανεί αδύνατο, θυμήσου Ποιος είναι Αυτός που σου το ζητά, και ποιος είναι αυτός που θα το αρνιόταν. Και έπειτα σκέψου αυτό: ποιος είναι πιο πιθανό να έχει δίκιο; Η Φωνή που μιλά εκ μέρους του Δημιουργού των πάντων, Εκείνου που γνωρίζει όλα τα πράγματα έτσι όπως είναι πραγματικά, ή η παραμορφωμένη εικόνα του εαυτού σου, που βρίσκεται μέσα στην σύγχιση, την ασυνέπεια και την αβεβαιότητα για τα πάντα; Μην αφήνεις την φωνή αυτού του εαυτού να σε κατευθύνει. Στην θέση της άκου μια βέβαιη Φωνή που σου λέει για μια λειτουργία που σου έχει δοθεί από τον Δημιουργό σου ο Οποίος σε θυμάται, και σε παροτρύνει να Τον θυμηθείς κι εσύ.

13. Η απαλή Φωνή Του σε καλεί από το γνωστό προς το άγνωστο. Θα σε παρηγορεί και θα σε ενθαρρύνει, παρότι δεν γνωρίζει θλίψη. Αυτός έχει Σκέψεις που απαντούν σε κάθε ανάγκη που αντιλαμβάνεται ο Υιός Του, παρόλο που Αυτός δεν τις βλέπει. Γιατί η Αγάπη πρέπει να δίνει, και ό,τι δίνεται στο Όνομά Του παίρνει την μορφή που είναι η πιο χρήσιμη στον κόσμο των μορφών.

14. Αυτές είναι οι μορφές που ποτέ δεν θα εξαπατήσουν, διότι προέρχονται από την Ίδια την Αμορφία. Η συγχώρεση είναι μια γήινη μορφή της αγάπης, η οποία όπως είναι στον Ουρανό δεν έχει μορφή. Όμως εδώ μας δίνεται ό,τι μας χρειάζεται, έτσι όπως μας χρειάζεται. Με αυτή την μορφή μπορείς να εκπληρώσεις την λειτουργία σου ακόμα κι εδώ, παρόλο που αυτό που θα σημαίνει η αγάπη για σένα όταν θα έχει αποκατασταθεί η αμορφία, είναι κατά πολύ σπουδαιότερο. Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε σένα που μπορείς να συγχωρείς. Αυτή είναι η λειτουργία σου εδώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 .ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ. ΙΙ. Η Διαφορά ανάμεσα στην Φυλάκιση και στην Ελευθερία

ΙΙ.  Η Διαφορά ανάμεσα στην Φυλάκιση και στην Ελευθερία

1. Υπάρχει μια λογική βάση για την επιλογή. Μόνο ένα Δάσκαλος γνωρίζει ποια είναι η πραγματικότητά σου. Αν ο σκοπός των μαθημάτων είναι το να μάθεις να αφαιρείς  τα εμπόδια για αυτή την γνώση, τότε πρέπει να τα μάθεις  από Αυτόν. Το εγώ δεν γνωρίζει τι προσπαθεί να διδάξει. Προσπαθεί να σε διδάξει τι είσαι χωρίς να γνωρίζει τι είσαι. Είναι ειδικό μόνο στην σύγχυση. Δεν κατανοεί τίποτα άλλο. Σαν δάσκαλος, λοιπόν, το εγώ βρίσκεται σε  σύγχυση και προκαλεί ολοκληρωτική σύγχυση. Ακόμα κι αν μπορούσες να αγνοήσεις εντελώς το Άγιο Πνεύμα, πράγμα που είναι αδύνατον, ακόμα και τότε δεν θα μπορούσες να μάθεις τίποτα από το εγώ, διότι το εγώ δεν γνωρίζει τίποτα.

2. Υπάρχει κάποιος πιθανός λόγος να διαλέξεις ένα τέτοιο δάσκαλο; Μπορεί η απόλυτη περιφρόνηση των πάντων που διδάσκει να έχει κάποιο νόημα; Είναι αυτός ο δάσκαλος στον οποίο μπορεί να στραφεί  ένα Υιός του Θεού για να βρει τον εαυτό του; Το εγώ ποτέ δεν σου έχει δώσει καμία λογική απάντηση σε τίποτα. Αξιολογώντας το βασιζόμενος στην εμπειρία σου από την διδασκαλία του, δεν θα έπρεπε αυτό και μόνο να του στερήσει το δικαίωμα να είναι ο μελλοντικός σου δάσκαλος; Εν τούτοις, το εγώ έχει κάνει πολύ περισσότερα για να βλάψει την μάθησή σου από αυτό και μόνο. Η μάθηση προκαλεί χαρά αν σε οδηγεί στο φυσικό σου μονοπάτι, και διευκολύνει την εξέλιξη αυτού που ήδη έχεις. Όταν διδάσκεσαι ενάντια στην φύση σου, όμως, θα χάνεις από αυτή την μάθησή διότι η μάθησή σου θα σε αιχμαλωτίζει. Η θέλησή σου είναι μέσα στην φύση σου, κι επομένως δεν μπορείς να πας ενάντια σε αυτή.

3. Το εγώ δεν μπορεί να σε διδάξει τίποτα όσο η θέληση σου είναι ελεύθερη, διότι δεν θα το ακούς. Δεν είναι η θέλησή σου να είσαι φυλακισμένος  διότι η θέλησή σου είναι ελεύθερη. Αυτός είναι ο λόγος που το εγώ είναι η άρνηση της ελεύθερης βούλησης . Ποτέ δεν είναι ο Θεός Αυτός που σε εξαναγκάζει  διότι Αυτός μοιράζεται το Θέλημα Του μαζί σου. Η Φωνή Του διδάσκει μόνο σύμφωνα με το Θέλημα Του. Αυτό όμως δεν είναι μάθημα του Αγίου Πνεύματος επειδή  είναι αυτό που είσαι.(το Θέλημα Του) Το μάθημα είναι ότι η δική σου θέληση και του Θεού δεν γίνεται να είναι σε ασυμφωνία διότι είναι ένα. Αυτή είναι η ακύρωση όλων όσων επιχειρεί να διδάξει το εγώ. Δεν είναι λοιπόν μόνο η κατεύθυνση των μαθημάτων που πρέπει να είναι δίχως σύγκρουση, αλλά και το περιεχόμενο τους .

4.  Το εγώ προσπαθεί να σε διδάξει ότι θέλεις να αντιτεθείς στο Θέλημα  του Θεού. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό το αφύσικο μάθημα, και η προσπάθεια να το μάθεις είναι μία παραβίαση της ίδιας σου της ελευθερίας, κάνοντάς σε να φοβάσαι την θέλησή σου διότι είναι ελεύθερη. Το Άγιο Πνεύμα αντιτίθεται σε οποιαδήποτε αιχμαλωσία της θέλησης ενός Υιού του Θεού, γνωρίζοντας ότι η Θέληση του Υιού του Θεού είναι και του Πατέρα. Το Άγιο Πνεύμα σε οδηγεί σταθερά στο μονοπάτι της ελευθερίας, και σε διδάσκει το πώς να αγνοείς ή να βλέπεις πέρα από όλα όσα θα σε καθυστερούσαν.

5. Έχουμε πει ότι το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει την διαφορά ανάμεσα στον πόνο και την χαρά. Αυτό είναι το ίδιο με το να λέγαμε ότι σου  διδάσκει την διαφορά ανάμεσα στην φυλάκιση και την ελευθερία. Δεν μπορείς να κάνεις αυτή την διάκριση χωρίς Αυτό διότι έχεις διδάξει στον εαυτό σου ότι η φυλάκιση είναι ελευθερία. Πιστεύοντας ότι αυτά είναι το ίδιο, πώς μπορείς  να τα ξεχωρίσεις; Μπορείς να ζητήσεις από το κομμάτι του νου σου που σε δίδαξε να πιστεύεις ότι είναι τα ίδια, να σε διδάξει ότι  είναι και διαφορετικά;

6. Η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος παίρνει μόνο μια κατεύθυνση και έχει μόνο ένα στόχο. Η κατεύθυνσή Του είναι η ελευθερία και ο στόχος Του είναι ο Θεός. Εν τούτοις δεν μπορεί να συλλάβει τον Θεό χωρίς εσένα, διότι δεν είναι Θέληση του Θεού να είναι δίχως εσένα. Όταν έχεις μάθει ότι η θέλησή σου είναι και του Θεού, τότε δεν μπορεί πια να θέλεις να είσαι δίχως Αυτόν περισσότερο από ό,τι Αυτός θα μπορούσε να θέλει να είναι δίχως εσένα. Αυτή είναι η ελευθερία και αυτή είναι η χαρά. Αν το αρνηθείς αυτό στον εαυτό σου, αρνείσαι στον Θεό την Βασιλεία Του, επειδή Αυτός σε δημιούργησε γι αυτό.

7. Όταν είπα, « Όλη η δύναμη και η δόξα είναι δικές σου διότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι δική Του» εννοούσα αυτό: Η Θέληση του Θεού είναι χωρίς όρια, και όλη η δύναμη και η δόξα βρίσκονται μέσα σε αυτή. Είναι απεριόριστη σε ισχύ, σε αγάπη και σε ειρήνη. Δεν έχει όρια διότι η επέκτασή της είναι χωρίς όρια, και περιλαμβάνει όλα τα πράγματα διότι δημιούργησε όλα τα πράγματα. Δημιουργώντας όλα τα πράγματα τα  έκανε μέρος της. Εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού διότι έτσι δημιουργήθηκες. Αφού ο Δημιουργός σου δημιουργεί μόνο σαν τον Εαυτό Του, είσαι σαν Αυτόν. Είσαι μέρος Εκείνου ο Οποίος είναι όλη η δύναμη και η δόξα, κι επομένως είσαι το ίδιο απεριόριστος όσο Αυτός.

8. Τι άλλο μπορεί το Άγιο Πνεύμα να επικαλεστεί για να αποκαταστήσει  την Βασιλεία του Θεού εκτός από την δύναμη και την δόξα; Η έκκλησή Του, λοιπόν, είναι απλά σε αυτό που είναι η Βασιλεία, και για την  αναγνώριση  αυτού  που πραγματικά   είναι. Όταν το αναγνωρίσεις αυτό, τότε αυτόματα φέρνεις αυτή την αναγνώριση σε όλους, διότι θα τους έχεις αναγνωρίσει όλους. Με την δική σου αναγνώριση αφυπνίζεις και την δική τους, και μέσα από την δική τους επεκτείνεται και η δική σου. Η αφύπνιση ρέει εύκολα και χαρούμενα μέσα στην  Βασιλεία, σαν  απάντηση προς το Κάλεσμα για τον Θεό. Αυτή είναι η φυσική ανταπόκριση κάθε Υιού του Θεού προς την Φωνή που μιλά για  τον  Δημιουργό  του, διότι είναι η Φωνή για τις δημιουργίες του και για την δική του επέκταση.

ΜΑΘΗΜΑ 184 Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου

ΜΑΘΗΜΑ 184

Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου

1. Ζεις με σύμβολα. Έχεις επινοήσει ονόματα για όλα όσα βλέπεις. Το κάθε ένα γίνεται μια ξεχωριστή οντότητα, που ταυτίζεται με το όνομά της. Με αυτό τον τρόπο χαράσσεις με ακρίβεια τον διαχωρισμό σου από την ενότητα. Με αυτό τον τρόπο καθορίζεις τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, και την διαχωρίζεις από άλλα πράγματα τονίζοντας το διάστημα που την περιβάλλει. Αυτό το διάστημα το τοποθετείς ανάμεσα σε όλα τα πράγματα στα οποία δίνεις διαφορετικό όνομα ∙ σε όλα τα συμβάντα σε σχέση με τον χώρο και τον χρόνο ∙ σε όλα τα σώματα τα οποία χαιρετάς με κάποιο όνομα.

2. Αυτό το διάστημα που βλέπεις ως διαχωριστικό ανάμεσα σε όλα τα πράγματα είναι το μέσο με το οποίο επιτυγχάνεται η αντίληψη αυτού του κόσμου. Βλέπεις κάτι εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα, και δεν βλέπεις τίποτα εκεί όπου υπάρχει ενότητα ∙ ένα διάστημα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, ανάμεσα σε σένα και όλα τα πράγματα. Και έτσι νομίζεις ότι έχεις δώσει ζωή στον διαχωρισμό. Με αυτή τη διάσπαση νομίζεις ότι καθιερώνεσαι ως ενότητα που λειτουργεί με ανεξάρτητη θέληση.

3. Τι είναι αυτά τα ονόματα με τα οποία ο κόσμος γίνεται μία σειρά από ξεχωριστά γεγονότα, από πράγματα ασύνδετα, ή σώματα χωριστά που έχουν κομματάκια νου ως διαχωρισμένες επιγνώσεις; Εσύ έδωσες ονόματα σε αυτά, εδραιώνοντας την αντίληψη έτσι όπως την θέλεις. Δόθηκαν ονόματα στα ανώνυμα πράγματα, επομένως τους δόθηκε και πραγματικότητα. Διότι ό,τι αποκτά όνομα, αποκτά και νόημα και έπειτα θεωρείται ουσιαστικό ∙ μία αιτία πραγματικού αποτελέσματος, με αποτελέσματα έμφυτα μέσα στην ίδια.

4. Αυτός είναι ο τρόπος που φτιάχνεται η πραγματικότητα από την μερική όραση, σκόπιμα τοποθετημένη ενάντια στην αλήθεια που έχει δοθεί. Ο εχθρός της είναι η ολότητα. Επινοεί μικρά πράγματα και τα κοιτάζει. Και η έλλειψη διαχωριστικού διαστήματος, η αίσθηση ενότητας ή  η όραση που βλέπει διαφορετικά, γίνεται απειλή που πρέπει να ξεπεραστεί, να αντικρουστεί και να απορριφθεί.

5. Και όμως, αυτή η όραση ακόμα παραμένει μία φυσική κατεύθυνση για να διοχετεύσει ο νους την αντίληψή του. Είναι δύσκολο να διδάξεις το νου χίλια νέα ονόματα, και έπειτα άλλα χίλια ακόμα. Ωστόσο, εσύ πιστεύεις ότι αυτό σημαίνει η μάθηση ∙ ότι αυτός είναι ο μόνος βασικός της στόχος με τον οποίο επιτυγχάνεται η επικοινωνία, και με τον οποίο γίνεται με νόημα το μοίρασμα των ιδεών.
6. Αυτό είναι το σύνολο της κληρονομιάς που αφήνει ο κόσμος. Και όλοι όσοι μαθαίνουν να σκέφτονται ότι έτσι είναι δέχονται ότι τα σημάδια και τα σύμβολα που επιβεβαιώνουν ότι ο κόσμος είναι αληθινός. Αυτό εκπροσωπούν. Δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το ότι αυτό που έχει όνομα βρίσκεται εκεί. Είναι ορατό, έτσι όπως είναι αναμενόμενο. Ό,τι αρνείται ότι αυτό είναι αληθινό δεν είναι παρά ψευδαίσθηση, διότι αυτή είναι η τελεσίδικη πραγματικότητα. Το να την αμφισβητείς είναι τρέλα ∙ το να δέχεσαι την παρουσία της είναι η απόδειξη της σωφροσύνης.

7. Αυτή είναι η διδασκαλία αυτού του κόσμου. Είναι μια φάση μάθησης από την οποία ο καθένας που έρχεται πρέπει να περάσει. Αλλά όσο πιο σύντομα καταλάβει πού βασίζεται, πόσο αμφισβητήσιμες είναι οι προϋποθέσεις της, πόσο αμφίβολα τα αποτελέσματά της, τόσο πιο γρήγορα θα αμφισβητήσει και τις επιδράσεις της. Η μάθηση που σταματά με αυτό που θέλει να διδάξει αυτός ο κόσμος χάνει το νόημα της. Στην σωστή της θέση υπηρετεί μόνο σαν σημείο εκκίνησης από το οποίο ένα άλλο είδος μάθησης μπορεί να αρχίσει, μία νέα αντίληψη μπορεί να αποκτηθεί, και όλα τα αυθαίρετα ονόματα που δίνει αυτός ο κόσμος μπορούν να αποσυρθούν την στιγμή  που θέτονται υπό αμφισβήτηση.

8. Μην νομίζεις ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο. Τις ψευδαισθήσεις, ναι! Αλλά ό,τι είναι αληθινό στην γη και στον Ουρανό βρίσκεται πέρα από τις ονομασίες που του δίνεις. Όταν καλείς έναν αδελφό, καλείς το σώμα του. Αυτό που πιστεύεις ότι είναι πραγματικά σου κρύβει την αληθινή του Ταυτότητα. Το σώμα του ανταποκρίνεται όταν τον καλείς, διότι ο νους του συγκατατίθεται να πάρει το όνομα που του αποδίδεις. Και έτσι αρνείσαι διπλά την ενότητά του, γιατί τον αντιλαμβάνεσαι ξεχωριστό από σένα, και αυτός δέχεται αυτό το ξεχωριστό όνομα ως δικό του.

9. Θα ήταν πραγματικά παράξενο αν σου είχε ζητηθεί να πας πέρα από όλα τα σύμβολα του κόσμου, ξεχνώντας τα για πάντα ∙ ωστόσο σου έχει ζητηθεί να αναλάβεις διδασκαλική λειτουργία. Είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσεις τα σύμβολα αυτού του κόσμου για λίγο. Αλλά μην τα αφήσεις να σε εξαπατούν. Δεν εκπροσωπούν απολύτως τίποτα, και στην πρακτική σου αυτή είναι η σκέψη που θα σε απελευθερώσει από αυτά. Γίνονται μόνο τα μέσα με τα οποία μπορείς να επικοινωνήσεις με τρόπους που ο κόσμος μπορεί να καταλάβει, αλλά που εσύ αναγνωρίζεις ότι δεν είναι η πραγματική ενότητα στην οποία μπορεί να βρεθεί η αληθινή επικοινωνία.
10. Επομένως αυτό που χρειάζεσαι είναι διαλείμματα κάθε μέρα κατά τα οποία η μάθηση αυτού του κόσμου θα γίνεται μία μεταβατική φάση ∙ μία φυλακή από την οποία πηγαίνεις στο φως του ήλιου και ξεχνάς το σκοτάδι. Εδώ κατανοείς τον Λόγο, το Όνομα που σου έδωσε ο Θεός ∙ την μία Ταυτότητα την οποία μοιράζονται όλα τα πράγματα ∙ την μία αναγνώριση αυτού που είναι αληθινό. Και έπειτα γυρίζεις στο σκοτάδι, όχι επειδή θεωρείς  ότι είναι πραγματικό, αλλά μόνο για να διακηρύξεις την μη πραγματικότητά του με όρους που ακόμα έχουν νόημα στον κόσμο που κυβερνά το σκοτάδι.

11. Χρησιμοποίησε όλα τα μικρά ονόματα και τα σύμβολα που σκιαγραφούν τον κόσμο του σκότους. Ωστόσο μην τα δέχεσαι ως πραγματικότητά σου. Το Άγιο Πνεύμα τα χρησιμοποιεί όλα, αλλά δεν ξεχνά ότι η δημιουργία έχει ένα Όνομα, ένα νόημα, και μία και μοναδική Πηγή που ενώνει όλα τα πράγματα μέσα Της. Χρησιμοποίησε όλα τα ονόματα που δίνει ο κόσμος μόνο για την εξυπηρέτησή σου, όμως μην ξεχνάς ότι μοιράζονται το Όνομα του Θεού μαζί σου.

12. Ο Θεός δεν έχει όνομα. Και όμως το Όνομά Του γίνεται το τελικό μάθημα ότι όλα τα πράγματα είναι ένα, και σε αυτό το μάθημα λήγει όλη η μάθηση. Όλα τα ονόματα ενοποιούνται ∙ όλος ο χώρος γεμίζει με την αντανάκλαση της αλήθειας. Κάθε κενό κλείνει, και ο διαχωρισμός θεραπεύεται. Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομία που έδωσε Αυτός σε εκείνους που διάλεξαν την διδασκαλία αυτού του κόσμου για να πάρει την θέση του Ουρανού. Στην πρακτική μας, σκοπός μας είναι να αφήσουμε το νου μας να δεχτεί αυτό που μας έχει δώσει ο Θεός ως απάντηση στην αξιολύπητη κληρονομιά που έφτιαξες εσύ ως κατάλληλο φόρο τιμής στον Υιό που Εκείνος αγαπά.

13. Κανένας που αναζητά την σημασία του Ονόματος του Θεού δεν γίνεται να αποτύχει. Η εμπειρία πρέπει να έρθει να συμπληρώσει τον Λόγο. Αλλά πρώτα πρέπει να αποδεχτείς το Όνομα ως μόνη πραγματικότητα, και να συνειδητοποιήσεις ότι τα πολλά ονόματα που έδωσες στις όψεις της έχουν παραμορφώσει αυτό που βλέπεις, αλλά δεν έχουν καθόλου ενοχλήσει την αλήθεια. Ένα Όνομα φέρνουμε στην πρακτική μας. Ένα Όνομα χρησιμοποιούμε για να ενοποιήσουμε την όρασή μας.

14. Και παρόλο που χρησιμοποιούμε και από ένα διαφορετικό όνομα για κάθε αντίληψη κάποιας όψης του Υιού του Θεού, καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουν παρά ένα Όνομα, που τους έχει δώσει Εκείνος. Αυτό το Όνομα χρησιμοποιούμε στην πρακτική μας. Και μέσω της χρήσης Του, όλοι οι ανόητοι διαχωρισμοί που μας κρατούσαν τυφλούς, εξαφανίζονται. Και μας δίδεται δύναμη να δούμε πέρα από αυτούς. Τώρα η όρασή μας είναι ευλογημένη με ευλογίες που μπορούμε να δίνουμε καθώς λαμβάνουμε.

15. -Πατέρα, το Όνομά μας είναι δικό Σου. Μέσα σε Αυτό ενωνόμαστε με όλα τα ζωντανά πράγματα, και με Εσένα που είσαι ο ένας Δημιουργός τους. Ό,τι φτιάξαμε και αποκαλούμε με πολλά διαφορετικά ονόματα δεν είναι παρά μια σκιά που προσπαθήσαμε να ρίξουμε πάνω στην δική Σου πραγματικότητα. Και χαιρόμαστε και είμαστε ευγνώμονες που κάναμε λάθος. Όλα μας τα λάθη τα δίνουμε σε Σένα, ώστε να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από όλες τις συνέπειες που φαινομενικά είχαν τα σφάλματα μας. Και δεχόμαστε την αλήθεια που δίνεις Εσύ, στην θέση του κάθε ενός από αυτά. Το Όνομά Σου είναι η σωτηρία μας και η διαφυγή  μας από αυτό που έχουμε φτιάξει. Το Όνομά Σου μας ενώνει μέσα στην ενότητα που είναι  η κληρονομιά και η  ειρήνη μας. Αμήν.