Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 31 Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.


ΜΑΘΗΜΑ 31

Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.

1. Η σημερινή ιδέα είναι η εισαγωγή της διακήρυξης της απελευθέρωσής σου. Πάλι, αυτή η ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί και στον κόσμο που βλέπεις έξω και στον κόσμο που βλέπεις μέσα σου. Στην εφαρμογή αυτής της ιδέας θα χρησιμοποιήσουμε μια μορφή πρακτικής την οποία θα χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο από τώρα και στο εξής, με κάποιες αλλαγές που θα σου υποδειχθούν. Μιλώντας γενικά, η μορφή αυτή περιλαμβάνει δύο όψεις, μία κατά την οποία θα εφαρμόζεις την ιδέα με μια πιο σταθερή βάση, και η άλλη θα αποτελείται από συχνές εφαρμογές της ιδέας κατά την διάρκεια όλης της ημέρας.

2. Χρειάζονται δύο μεγαλύτερες περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα, μία το πρωί και μία τη νύχτα. Προτείνονται τρία έως πέντε λεπτά για την κάθε μία. Εκείνη την ώρα, κοίταξε γύρω σου αργά όσο θα επαναλαμβάνεις την ιδέα δύο ή τρεις φορές. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και εφάρμοσε την ιδέα στον εσωτερικό σου κόσμο. Θα ξεφύγεις και από τους δύο μαζί, διότι ο εσωτερικός κόσμος είναι η αιτία του εξωτερικού.

3. Καθώς ερευνάς τον εσωτερικό σου κόσμο, απλά άφησε όποιες σκέψεις περνούν από το νου σου να έρθουν στην επίγνωσή σου, μελετώντας την κάθε μια για μια στιγμή, και έπειτα να την αντικαθιστάς από την άλλη. Προσπάθησε να μην θέσεις κάποιο είδος ιεραρχίας ανάμεσά τους. Παρατήρησέ τις καθώς πηγαινοέρχονται με όση μεγαλύτερη απάθεια γίνεται. Μην παραμένεις σε καμιά ιδιαίτερα, παρά προσπάθησε να αφήσεις την ροή να κινείται ομαλά και ήρεμα, χωρίς καμιά προσωπική επένδυση από μέρους σου. Καθώς κάθεσαι και παρατηρείς τις σκέψεις σου ήρεμα, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα από μέσα σου όσο πιο συχνά γίνεται, αλλά χωρίς βιασύνη.

4. Ακόμα, επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι κάνεις μια διακήρυξη ανεξαρτησίας εν ονόματι της δικής σου ελευθερίας. Και στην δική σου ελευθερία βρίσκεται και η ελευθερία του κόσμου.

5. Η σημερινή ιδέα είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη ως απάντηση σε οποιαδήποτε μορφή πειρασμού που μπορεί να προκύψει. Είναι μια διακήρυξη ότι δεν θα ενδώσεις σε αυτόν, και ότι δεν θα υποδουλώσεις τον εαυτό σου.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 30 Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω, επειδή ο Θεός είναι μέσα στο νου μου.


ΜΑΘΗΜΑ 30

Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω, επειδή ο Θεός είναι μέσα στο νου μου.

1. Η σημερινή ιδέα είναι η αφετηρία για την αληθινή όραση. Από αυτή την ιδέα ο κόσμος θα αποκαλυφθεί μπροστά σου, και θα τον κοιτάξεις και θα δεις σ’ αυτόν ό,τι δεν έβλεπες τόσο καιρό. Και ό,τι έβλεπες πριν δεν θα σου είναι πια ούτε καν αμυδρά ορατό.

2. Σήμερα προσπαθούμε να δούμε ένα νέο είδος «προβολής». Δεν επιχειρούμε να ξεφορτωθούμε ό,τι δεν μας αρέσει βλέποντάς το έξω. Στη θέση αυτού, προσπαθούμε να δούμε στον κόσμο, αυτό που βρίσκεται στο νου μας, και αυτό που θέλουμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι βρίσκεται εκεί. Έτσι, προσπαθούμε να ενωθούμε με ό,τι βλέπουμε, αντί να το κρατάμε μακριά μας. Αυτή είναι η βασική διαφορά της αληθινής όρασης από τον τρόπο που βλέπεις.

3. Την σημερινή ιδέα θα πρέπει να την εφαρμόσεις όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Όποτε έχεις κάποια διαθέσιμη στιγμή, επαναλάμβανέ την από μέσα σου, κοιτώντας γύρω σου, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι η ιδέα ισχύει για ό,τι βλέπεις τώρα, ή θα μπορούσες να δεις αν βρισκόταν στην εμβέλεια της όρασής σου.

4. Η πραγματική όραση δεν περιορίζεται από έννοιες όπως «κοντά» και «μακριά». Για να βοηθηθείς να συνηθίσεις αυτή την ιδέα, προσπάθησε να σκεφτείς πράγματα πέρα από την παρούσα εμβέλεια όρασής σου καθώς και εκείνα που βλέπεις πραγματικά, την ώρα που εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα.

5. Η πραγματική όραση δεν είναι απεριόριστη μόνο όσον αφορά τον χώρο και την απόσταση, αλλά επίσης δεν εξαρτάται καθόλου από τα μάτια του σώματος. Ο νους είναι η μόνη πηγή της. Για να βοηθηθείς να εξοικειωθείς περισσότερο με την σημερινή ιδέα, αφιέρωσε πολλές περιόδους πρακτικής εφαρμόζοντας την σημερινή ιδέα με τα μάτια κλειστά, χρησιμοποιώντας όποια αντικείμενα σου έρχονται στο νου, και κοιτώντας μέσα σου παρά έξω. Η σημερινή ιδέα ισχύει το ίδιο και για τα δύο. 


Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ. V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων


V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων

1. Πριν ετοιμαστούν να αναλάβουν την λειτουργία τους σε αυτό τον κόσμο οι εργάτες των θαυμάτων, είναι βασικό να καταλάβουν πλήρως τον φόβο για την απελευθέρωση. Ειδάλλως μπορεί να καλλιεργούν ασυναίσθητα την πεποίθηση ότι η απελευθέρωση είναι αιχμαλωσία, μια άποψη που είναι ήδη πολύ διαδεδομένη. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη προκύπτει με την σειρά της από την πεποίθηση ότι η βλάβη μπορεί να περιοριστεί στο σώμα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του υποβόσκοντος φόβου ότι ο νους μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά τα σφάλματα δεν έχει νόημα, διότι οι εσφαλμένες δημιουργίες του νου δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η αναγνώριση είναι καλύτερο προστατευτικό εργαλείο από οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχυσης επιπέδων, διότι εισάγει την διόρθωση στο επίπεδο του σφάλματος. Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί, και ότι η διόρθωση ανήκει στο επίπεδο της σκέψης. Επιπροσθέτως, για να ενισχύσουμε μια προγενέστερη δήλωση, το πνεύμα είναι ήδη τέλειο άρα δεν χρειάζεται διόρθωση. Το σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο  σαν εργαλείο μάθησης για το νου. Αυτό το εργαλείο μάθησης δεν υπόκειται από μόνο του σε σφάλματα, διότι δεν μπορεί να δημιουργήσει. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η προτροπή προς το νου να παραιτηθεί από τις εσφαλμένες δημιουργίες του, είναι η  μόνη εφαρμογή  της δημιουργικής ικανότητας  που έχει πραγματικό νόημα.

2. Μαγεία είναι η άλογη ή διαστρεβλωμένη χρήση του νου. Τα υλικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε διαστρεβλωμένη  δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε θεραπευτικά μέσα του υλικού κόσμου, γιατί  αυτά δεν γίνεται να τα παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.

3. Έχω ήδη πει ότι τα θαύματα είναι εκφράσεις του νου πού είναι προσανατολισμένος στα  θαύματα, και αυτή η κατάσταση σημαίνει ορθότητα του νου. Όσοι βρίσκονται σε ορθή κατάσταση του νου, δεν υπερυψώνουν ούτε υποτιμούν το νου του εργάτη των θαυμάτων ή του αποδέκτη των θαυμάτων.  Όμως, σαν διόρθωση, το θαύμα δεν χρειάζεται να περιμένει την ορθότητα του νου του αποδέκτη. Μάλιστα, σκοπός του είναι να τον επαναφέρει στον ορθό νου. Είναι πάντως βασικό, ο εργάτης των θαυμάτων να βρίσκεται σε ορθό νου, έστω για λίγο, ειδάλλως δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον ορθό νου σε κάποιον  άλλο.

4.   Ο θεραπευτής  που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε  απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν η διάθεση σου  για  θαύματα δεν λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η  ορθότητα του νου είναι η θεραπεία.

5.  Η μόνη ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις ότι ο νους είναι το μόνο επίπεδο δημιουργίας , και ότι τα σφάλματά του θεραπεύονται από την Επανόρθωση. Μόλις το δεχτείς αυτό, ο νους  μπορεί μόνο να θεραπεύει. Όταν αρνηθείς στο νου σου οποιοδήποτε  αρνητικό  δυναμικό και αποκαταστήσεις τις καθαρά εποικοδομητικές του δυνάμεις, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση που ακυρώνει την σύγχυση επιπέδων των άλλων. Τότε το μήνυμα που τους δίνεις είναι η αλήθεια, ότι δηλαδή και ο δικός τους νους είναι δημιουργικός κατά τον ίδιο τρόπο, και ότι οι εσφαλμένες δημιουργίες  τους δεν μπορούν να τους βλάψουν. Επιβεβαιώνοντας αυτό απελευθερώνεις το νου από την υπερεκτίμηση του δικού του μαθησιακού εργαλείου και επαναφέρεις το νου στην θέση του μαθητή που του αρμόζει.

6. Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι το σώμα δεν μαθαίνει, όπως και δεν δημιουργεί. Σαν μαθησιακό εργαλείο, απλά ακολουθεί τον μαθητή, αλλά αν του δοθεί λανθασμένα πρωτοβουλία, γίνεται  σοβαρό εμπόδιο στην ίδια την μάθηση που πρέπει να διευκολύνει.Μόνο ο νους
 μπορεί να φωτιστεί. Το πνεύμα είναι ήδη φωτισμένο και το σώμα  από μόνο του είναι πολύ συμπαγές. Παρόλα αυτά, ο νους μπορεί να φέρει την φώτιση του στο σώμα αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι αυτό ο μαθητής, και έτσι είναι ανεπίδεκτο μάθησης. Εν τούτοις, το σώμα  εύκολα ευθυγραμμίζεται με ένα νου που έχει μάθει να κοιτά πέρα από αυτό, προς το φως.

7. Η διορθωτική μάθηση πάντα αρχίζει με την αφύπνιση του νου, και την απομάκρυνση από την πίστη στην  σωματική όραση. Αυτό συχνά συνεπάγεται φόβο, διότι  φοβάσαι αυτό που θα σου δείξει η πνευματική σου όραση. Είπα και πριν ότι το  Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δει σφάλμα, και ότι είναι ικανό να βλέπει μόνο πέρα από αυτό, προς την άμυνα της Επανόρθωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, όμως αυτή η δυσφορία δεν είναι η τελική έκβαση της αντίληψης. Όταν επιτραπεί στο Άγιο Πνεύμα να δει τον βεβηλωμένο βωμό, Αυτό στρέφεται  αμέσως προς την Επανόρθωση. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει φόβο. Όλα όσα απορρέουν από την πνευματική επίγνωση απλά διοχετεύονται προς διόρθωση. Η δυσφορία προκαλείται μόνο και μόνο για να φέρει στην επίγνωση την ανάγκη για διόρθωση.

8. Ο φόβος προς την θεραπεία προκύπτει τελικά από την  απροθυμία να δεχτείς ότι η θεραπεία είναι αναγκαία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος δεν είναι διορθωτικό,  και ούτε το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί με κάποιο μέσο που γίνεται ορατό από αυτά. Όσο πιστεύεις σε ότι σου λένε  τα μάτια του σώματος, οι προσπάθειες σου για διόρθωση θα παίρνουν λάθος κατεύθυνση. Η πραγματική όραση επισκιάζεται, διότι δεν αντέχεις να δεις το δικό σου βεβηλωμένο βωμό. Αλλά εφόσον ο βωμός έχει βεβηλωθεί, η κατάστασή σου γίνεται διπλά  επικίνδυνη εκτός κι αν την αντιληφθείς.

9. Η θεραπεία είναι μια ικανότητα που αναπτύχθηκε μετά τον διαχωρισμό, πριν από τον οποίο δεν ήταν απαραίτητη. Όπως όλες οι πτυχές της πίστης στο χρόνο και τον χώρο, είναι και αυτή προσωρινή. Όμως, όσο παραμένει ο χρόνος, η  θεραπεία  χρειάζεται  σαν μέσο προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι η θεραπεία βασίζεται στην φιλευσπλαχνία, και η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την τελειότητα κάποιου άλλου ακόμα κι αν δεν την αντιλαμβάνεσαι μέσα σε σένα. Οι περισσότερες από τις πιο ευγενείς αντιλήψεις για τις οποίες είσαι ικανός τώρα εξαρτώνται από τον χρόνο. Η φιλευσπλαχνία  είναι πραγματικά μια αμυδρή αντανάκλαση της αγάπης που περιλαμβάνει και αγκαλιάζει τα πάντα και βρίσκεται πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε  μορφή φιλευσπλαχνίας  μπορείς να συλλάβεις προς το παρόν. Η φιλευσπλαχνία είναι ουσιαστική για την ορθότητα του νου με την περιορισμένη έννοια που μπορείς να πετύχεις τώρα.

10. Η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να βλέπεις κάποιον σαν να έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τα πραγματικά επιτεύγματά του μέσα στον χρόνο. Εφόσον η δική του σκέψη είναι λανθασμένη δεν μπορεί να δει την Επανόρθωση για τον εαυτό του, ειδάλλως δεν θα χρειαζόταν την φιλευσπλαχνία. Η φιλευσπλαχνία   που του χαρίζεται είναι από την μια πλευρά η αναγνώριση ότι χρειάζεται βοήθεια, και από την άλλη η αναγνώριση ότι θα την δεχτεί. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υποδηλώνουν την εξάρτησή τους από τον χρόνο, κάνοντας προφανές ότι η φιλευσπλαχνία ακόμα βρίσκεται εντός των περιορισμών αυτού του κόσμου. Είπα και πριν ότι μόνο η αποκάλυψη υπερβαίνει τον χρόνο. Το θαύμα, σαν έκφραση φιλευσπλαχνίας, μπορεί μόνο να τον επισπεύσει. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όποτε προσφέρεις ένα θαύμα σε κάποιον άλλο, συντομεύεις τα βάσανα και των δυο σας. Αυτό αποτελεί μια αναδρομική όπως και προοδευτική επανόρθωση.

Α. Οι Ειδικές Αρχές των Εργατών των Θαυμάτων

11.(1) Το θαύμα καταργεί την ανάγκη για έγνοιες κατωτέρου επιπέδου. Εφόσον είναι ένα διάλειμμα εκτός πλαισίου χρόνου, οι συνηθισμένες θεωρίες του χώρου και του χρόνου, δεν ισχύουν εδώ. Όταν κάνεις ένα θαύμα, εγώ θα κανονίζω και τον χώρο και τον χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτό.
12.(2) Είναι πολύ βασικό να γίνει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι δημιουργημένο και σε ό,τι είναι φτιαγμένο. Όλες οι μορφές θεραπείας βασίζονται σε αυτή την θεμελιώδη διόρθωση στην αντίληψη επιπέδων.
13.(3)  Ποτέ μην συγχέεις την λανθασμένη και την ορθή κατάσταση του νου. Αν απαντάς σε οποιαδήποτε μορφή σφάλματος με κάτι άλλο εκτός από επιθυμία για θεραπεία, είναι μια έκφραση αυτής της σύγχυσης.
14.(4) Το θαύμα είναι πάντα μια άρνηση αυτού του σφάλματος και μια επιβεβαίωση της αλήθειας. Μόνο η ορθότητα του νου μπορεί να διορθώνει με τρόπο αληθινά αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, ό,τι δεν έχει πραγματικό αποτέλεσμα, δεν έχει ούτε αληθινή ύπαρξη. Το αποτέλεσμά του λοιπόν, είναι το κενό. Όντας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι επιρρεπές στην  προβολή.
15. (5) Η δύναμη προσαρμογής επιπέδων του θαύματος εισάγει την ορθή αντίληψη για θεραπεία. Μέχρι να συμβεί αυτό η θεραπεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Η συγχώρεση είναι μια κενή χειρονομία εκτός κι αν περιλαμβάνει διόρθωση. Χωρίς αυτή, περιέχει κυρίως κρίση, παρά θεραπεία.
16. (6) Συγχώρεση προσανατολισμένη στα  θαύματα, είναι μόνο η διόρθωση. Δεν έχει κανένα στοιχείο κρίσης. Η δήλωση «Πατέρα συγχώρεσε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν» με κανένα τρόπο δεν αξιολογεί το τι κάνουν. Είναι μια έκκληση στον Θεό να θεραπεύσει το νου τους. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην έκβαση του σφάλματος. Αυτό δεν έχει σημασία.
17. (7) Η νουθεσία «Να έχετε ένα νου» είναι η δήλωση της ετοιμότητας για αποκάλυψη. Το αίτημά μου «Κάντε αυτό εις ανάμνηση μου» είναι έκκληση συνεργασίας των εργατών των θαυμάτων. Οι δύο αυτές δηλώσεις δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο πραγματικότητας. Μόνο το τελευταίο περιλαμβάνει κάποια επίγνωση του χρόνου, εφόσον το να θυμάσαι σημαίνει ότι ανακαλείς το παρελθόν στο παρόν. Ο χρόνος βρίσκεται κάτω από την δική μου καθοδήγηση, αλλά η αιωνιότητα ανήκει στον Θεό. Μέσα στον χρόνο υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο και μαζί με τον άλλο. Στην αιωνιότητα συνυπάρχουμε με τον Θεό.
18.(8) Μπορείς να κάνεις πολλά για την δική σου θεραπεία και των άλλων αν όποτε υπάρξει μια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια, σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο:
Είμαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.
Είμαι εδώ για να εκπροσωπήσω Αυτόν ο Οποίος  με έστειλε.
Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για το τι να πω ή το τι να κάνω, διότι Εκείνος  ο  Οποίος με έστειλε θα με καθοδηγεί.
Είμαι ικανοποιημένος να βρίσκομαι όπου επιθυμεί Αυτός, γνωρίζοντας ότι Αυτός  πηγαίνει  εκεί μαζί  μου.
Θα  θεραπευτώ καθώς Τον αφήνω να με διδάσκει να θεραπεύω.





ΜΑΘΗΜΑ 29 Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω.


ΜΑΘΗΜΑ 29

Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω.

1.Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί μπορείς να δεις τον συνολικό σκοπό μέσα στο καθετί. Εξηγεί γιατί τίποτα δεν είναι ξεχωριστό το ίδιο ή από μόνο του. Εξηγεί γιατί τίποτα απ’ ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει κάτι. Στην πραγματικότητα  εξηγεί κάθε ιδέα που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, και όλες όσες ακολουθούν. Η σημερινή ιδέα είναι ολόκληρη η βάση της όρασης.

2. Πιθανόν να βρίσκεις ότι αυτή η ιδέα είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς αυτή την στιγμή. Μπορεί να την βρεις ανόητη, άσχετη, παράλογη, αστεία, ακόμα και αμφισβητήσιμη. Σίγουρα ο Θεός δεν βρίσκεται για παράδειγμα σε ένα τραπέζι, έτσι όπως το βλέπεις. Και όμως, χθες τονίσαμε ότι ένα τραπέζι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος. Και ό,τι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος μοιράζεται και το σκοπό του Δημιουργού του.

3.Δοκίμασε, λοιπόν, σήμερα, να μάθεις να βλέπεις όλα τα πράγματα με αγάπη, εκτίμηση και ανοικτό νου. Τώρα δεν τα βλέπεις. Πώς να γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα σ’ αυτά; Τίποτα δεν είναι όπως σου φαίνεται. Ο άγιος σκοπός του βρίσκεται πέρα από τη περιορισμένη ακτίνα αντίληψης. Όταν η όραση θα σου έχει δείξει την αγιότητα που φωτίζει τον κόσμο, τότε θα καταλάβεις πλήρως την σημερινή ιδέα. Και δεν θα μπορείς να καταλάβεις πως σου είχε φανεί τόσο δύσκολο κάποτε.

4. Οι έξι δίλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πρέπει να ακολουθήσουν το γνωστό πλαίσιο: Άρχισε επαναλαμβάνοντας από μέσα σου την ιδέα, και μετά εφάρμοσέ την σε τυχαία επιλεγμένα αντικείμενα γύρω σου, ονομάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά. Προσπάθησε να αποφύγεις την τάση του «εγώ» σου να επιλέγει, πειρασμός που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονος με την σημερινή ιδέα, εξαιτίας της απόλυτα διαφορετικής φύσης της. Να θυμάσαι ότι οποιαδήποτε σειρά θέτεις είναι εξίσου ξένη ως προς την πραγματικότητα.

5. Ο κατάλογος αντικειμένων λοιπόν, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ανεξάρτητος από προσωπικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, μια κατάλληλη λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

Ο Θεός είναι μέσα σε αυτήν την κρεμάστρα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το περιοδικό.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το δάκτυλο.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτή την λάμπα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το σώμα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτή την πόρτα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το καλάθι των αχρήστων.


Μαζί με τις καθορισμένες περιόδους πρακτικής, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα τουλάχιστον μια φορά την ώρα, κοιτάζοντας αργά γύρω σου καθώς λες από μέσα σου τις λέξεις χωρίς βιασύνη. Τουλάχιστον μια ή δύο φορές θα πρέπει να νιώσεις μια αίσθηση γαλήνης καθώς θα κάνεις αυτό.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 28 Πάνω απ’ όλα θέλω να δω τα πράγματα διαφορετικά.

ΜΑΘΗΜΑ 28

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω τα πράγματα διαφορετικά.

1. Σήμερα δίνουμε πιο συγκεκριμένη εφαρμογή στην χθεσινή ιδέα. Σε αυτές τις περιόδους πρακτικής, θα κάνεις μια σειρά από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το ζήτημα αν θα τις τηρήσεις στο μέλλον δεν μας απασχολεί σε αυτό το σημείο. Αν είσαι πρόθυμος να τις τηρήσεις τουλάχιστον τώρα, έχεις ήδη αρχίσει να τις τηρείς. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

2. Μπορεί ν’ αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο σημαντικό να λες, για παράδειγμα, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι διαφορετικά.» Από μόνο του δεν είναι καθόλου σημαντικό. Όμως τι είναι από μόνο του; Και τι σημαίνει «από μόνο του»; Βλέπεις πολλά ξεχωριστά πράγματα για τον εαυτό σου μόνο, πράγμα που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν βλέπεις καθόλου. Ή βλέπεις, ή όχι. Όταν δεις ένα πράγμα με διαφορετικό τρόπο, θα δεις και όλα τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Το φως που θα δεις σε οποιοδήποτε από αυτά είναι το ίδιο φως που θα δεις σε όλα.

3. Όταν λες, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι διαφορετικά,» κάνεις μια δέσμευση να αποσύρεις τις όποιες προηγούμενες ιδέες είχες για το τραπέζι, και να ανοίξεις το νου σου στο τι είναι, και στο γιατί είναι. Δεν το προσδιορίζεις με όρους του παρελθόντος. Ρωτάς τι είναι αντί να του λες τι είναι. Δεν δεσμεύεις την σημασία του στην μικροσκοπική εμπειρία σου σε τραπέζια, ούτε περιορίζεις τον σκοπό του στις μικρές σου προσωπικές σκέψεις.

4. Δεν θα αμφισβητείς αυτό που έχεις ήδη προσδιορίσει. Και ο σκοπός αυτών των ασκήσεων είναι να κάνεις ερωτήσεις και να λάβεις τις απαντήσεις. Λέγοντας, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» δεσμεύεσαι να δεις. Δεν είναι μια αποκλειστική δέσμευση. Είναι μια δέσμευση που εφαρμόζεται τόσο για το τραπέζι, όσο και για οτιδήποτε άλλο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

5. Πραγματικά θα μπορούσες να κερδίσεις την όραση από αυτό μόνο το τραπέζι, αν απέσυρες όλες τις προηγούμενες ιδέες σου γι αυτό, και το κοίταζες με ένα εντελώς ανοιχτό νου. Έχει κάτι να σου δείξει× κάτι όμορφο και καθαρό απεριόριστης αξίας, γεμάτο ευτυχία και ελπίδα. Κρυμμένος κάτω από όλες τις ιδέες σου γι αυτό, βρίσκεται ο πραγματικός σκοπός του, ο σκοπός που μοιράζεται με όλο το σύμπαν.

6. Χρησιμοποιώντας το τραπέζι σαν αντικείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, στην πραγματικότητα ζητάς να δεις το σκοπό του σύμπαντος. Θα ζητήσεις το ίδιο πράγμα από κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιείς στις περιόδους πρακτικής. Και κάνεις και μια δέσμευση στο καθένα από  αυτά να αφήσεις να σου αποκαλυφθεί ο σκοπός του, αντί να θέτεις την δική σου κρίση πάνω σε αυτόν.

7. Σήμερα θα έχουμε έξι πρακτικές περιόδους από δύο λεπτά, κατά τις οποίες πρώτα θα δηλώνεις την σημερινή ιδέα, και έπειτα θα την εφαρμόζεις σε ό,τι βλέπεις γύρω σου. Και όχι μόνο θα πρέπει να επιλέγεις τα αντικείμενα εφαρμογής στην τύχη, αλλά στο κάθε ένα θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι με ίση ειλικρίνεια, όσον αφορά την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, προσπαθώντας έτσι ν’ αναγνωρίσεις την ίση αξία όλων στην συνεισφορά τους στο να δεις.

8. Ως συνήθως, οι εφαρμογές θα πρέπει να περιλαμβάνουν το όνομα του αντικειμένου που φωτίζει η ματιά σου, και θα πρέπει να αφήσεις τα μάτια σου επάνω του όσο λες:

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το ________________ διαφορετικά.

Κάθε εφαρμογή θα πρέπει να γίνεται αρκετά αργά, και όσο το δυνατόν πιο στοχαστικά. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 27 Πάνω από όλα θέλω να δω.


ΜΑΘΗΜΑ 27

Πάνω από όλα θέλω να δω.

1. Η σημερινή ιδέα εκφράζει κάτι ισχυρότερο από απλή αποφασιστικότητα. Δίνει προτεραιότητα στην αληθινή όραση από όλες τις επιθυμίες σου. Μπορεί να νιώσεις διστακτικός ως προς την εφαρμογή της ιδέας, επειδή δεν είσαι σίγουρος αν το εννοείς ακριβώς. Αυτό δεν έχει σημασία. Ο σκοπός της σημερινής  άσκησης είναι να φέρει λίγο πιο κοντά την ώρα κατά την οποία αυτή η ιδέα θα ισχύει απόλυτα.

2. Μπορεί να μπεις στον μεγάλο πειρασμό να πιστέψεις ότι σου ζητείται κάποιου είδους θυσία όταν λες ότι πάνω από όλα θέλεις να δεις Αν αισθανθείς κάποια ανησυχία όσον αφορά την έλλειψη επιφύλαξης σχετικά με αυτή την δήλωση, μπορείς να προσθέσεις:

Η αληθινή όραση δεν κοστίζει τίποτα σε κανέναν.

Αν ο φόβος της απώλειας επιμένει ακόμα, πρόσθεσε ακόμα:

Μπορεί μόνο να ευλογεί.

3. Η σημερινή ιδέα χρειάζεται πολλές επαναλήψεις για να έχουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται τουλάχιστον κάθε μισή ώρα, και περισσότερο αν είναι δυνατόν. Θα μπορούσες να προσπαθήσεις για κάθε δεκαπέντε ή είκοσι λεπτά. Σου συνιστούμε να θέσεις ένα συγκεκριμένο χρόνο για την εφαρμογή της όταν ξυπνήσεις ή λίγο μετά, και να προσπαθήσεις να επιμείνεις σε αυτό όλη την ημέρα. Δεν θα είναι δύσκολο να το πετύχεις, ακόμα κι αν βρεθείς σε κάποια συζήτηση, ή σε κάποια άλλη δραστηριότητα εκείνη την ώρα. Μπορείς να επαναλαμβάνεις από μέσα σου μια σύντομη πρόταση χωρίς καμιά ενόχληση.

4. Το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσο συχνά θα το θυμάσαι; Πόσο θέλεις πραγματικά η σημερινή ιδέα να είναι αλήθεια; Απάντησε σε μια από αυτές τις ερωτήσεις, και θα έχεις απαντήσει και στην άλλη. Πιθανόν να χάσεις κάποιες εφαρμογές, ίσως μάλιστα αρκετές. Μην νιώσεις ενόχληση γι αυτό, παρά προσπάθησε να μείνεις πιστός στο πρόγραμμά σου από δω και πέρα. Αν αισθανθείς ότι ήσουν απόλυτα ειλικρινής έστω για μια φορά όλη την ημέρα όταν επαναλάμβανες την σημερινή ιδέα, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις γλιτώσει πολλά χρόνια προσπάθειας.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ. ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο


ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο
1. Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Επανόρθωση είναι η αρχή, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα. Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα. Η Επανόρθωση, ή το τελικό θαύμα, είναι το φάρμακο και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα. Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Επανόρθωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να  την αναλάβεις δεν πρέπει να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς  την θεραπεία  εξαιτίας του ίδιου σου  του φόβου.

2. Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Επανόρθωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε όλα τα επίπεδα. Η ασθένεια ή η «εσφαλμένη κατάσταση του νου»  είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται την πεποίθηση ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο. Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων επειδή  όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν. Μόνο ο νους είναι ικανός να  διαπράξει σφάλμα. Το σώμα μπορεί να ενεργήσει εσφαλμένα, μόνο όταν ανταποκρίνεται σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η πεποίθηση  ότι μπορεί, είναι ένα θεμελιώδες σφάλμα, που προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα. Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει την πίστη στην μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, την οποία ο νους δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτό το σφάλμα μπορεί να πάρει δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Όταν γίνει κατανοητό ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν μπορεί να συμβεί.

3. Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης για  το νου. Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την μάθηση. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει να διευκολύνει την εκπαίδευση.  Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα. Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Επανόρθωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή  δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές σε παρερμηνείες. Το σώμα  είναι απλά μέρος  της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Οι ικανότητες του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται. Εν τούτοις,  είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο. Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα άνευ αξίας  μορφή άρνησης. Ο όρος «άνευ αξίας» εδώ υπονοεί ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος αυτό που δεν έχει νου. Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή πλευρά  της δύναμης του νου, τότε  αρνείται και την ίδια την δύναμη.

4. Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες εισάγουν ξανά τις αρχές της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση  τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή επιρροή μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Επανόρθωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση του νου και του σώματος, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε πίστη θεραπευτικής ικανότητας σε κάτι που προέρχεται από  έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή  κατάσταση, ή τους ασθενείς, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκονται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου. Αν εκτεθούν πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθούν από πανικό. Αυτό είναι πιθανόν να συμβεί όταν η αντεστραμμένη αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.

5. Η αξία της Επανόρθωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι ο πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο  μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο.


ΜΑΘΗΜΑ 26 Οι σκέψεις επίθεσης επιτίθενται στην ιδιότητά μου να είμαι άτρωτος.


ΜΑΘΗΜΑ 26

Οι σκέψεις επίθεσης επιτίθενται στην ιδιότητά μου να είμαι άτρωτος.

1. Σίγουρα είναι ολοφάνερο ότι αν μπορούν να σου επιτεθούν δεν είσαι άτρωτος. Βλέπεις την επίθεση σαν πραγματική απειλή. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύεις ότι πραγματικά μπορείς να επιτεθείς. Και αυτό που έχει επίπτωση μέσα από σένα πρέπει να έχει και επίδραση πάνω σε σένα. Αυτός είναι ο νόμος που θα σε σώσει τελικά, αλλά τώρα δεν τον χρησιμοποιείς σωστά. Πρέπει λοιπόν να μάθεις πώς να τον χρησιμοποιείς προς όφελός σου, παρά εναντίον σου.

2. Επειδή οι επιθετικές σου σκέψεις προβάλλονται, θα φοβάσαι την επίθεση. Και αν φοβάσαι την επίθεση, πρέπει να πιστεύεις ότι δεν είσαι άτρωτος. Επομένως οι σκέψεις επίθεσης σε κάνουν τρωτό μέσα στο δικό σου νου, εκεί όπου βρίσκονται και οι σκέψεις επίθεσης. Οι σκέψεις επίθεσης και η ικανότητα να είσαι άτρωτος δεν μπορεί να συμβαδίζουν. Αντικρούουν οι μεν τις δε.

3. Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι πάντα επιτίθεσαι πρώτα στον εαυτό σου. Αν οι σκέψεις επίθεσης περιέχουν την πεποίθηση ότι είσαι ευάλωτος, η επίδρασή τους θα είναι να σε καταστήσουν πιο αδύναμο στα μάτια σου. Έτσι λοιπόν έχουν επιτεθεί στην αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Μια ψευδής εικόνα του εαυτού σου έχει έρθει να πάρει την θέση αυτού που είσαι πραγματικά.

4. Η εξάσκηση της σημερινής ιδέας θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι το να είσαι τρωτός ή άτρωτος είναι αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων. Τίποτα πέρα από τις σκέψεις σου δεν είναι ικανό να σου επιτεθεί. Τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ευάλωτος. Και τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σου  αποδείξει το αντίθετο.

5. Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα. Δύο ολόκληρα λεπτά για την κάθε μια, αν και ο χρόνος μπορεί να μειωθεί σε ένα λεπτό αν αισθάνεσαι πολύ άβολα. Μην τον μειώσεις, όμως, περισσότερο.

6. Η περίοδος πρακτικής πρέπει να αρχίσει επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα, και έπειτα κλείνοντας τα μάτια σου να κάνεις μια ανασκόπηση των θεμάτων των οποίων οι εκβάσεις σου προκαλούν έγνοιες. Αυτές μπορεί να έχουν τη μορφή κατάθλιψης, ανησυχίας, θυμού, μια αίσθηση αγγαρείας, φόβου, προαισθήματος ή πνευματικής απορρόφησης. Όποιο πρόβλημα δεν έχει ακόμα επιλυθεί και έχει την τάση να καταλαμβάνει την σκέψη σου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι κατάλληλο θέμα. Δεν θα μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις πολλά σε μια πρακτική περίοδο, γιατί χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί ως εξής:

7. Πρώτα ονόμασε την κατάσταση:

Με απασχολεί ___________________________________.

Έπειτα απαρίθμησε όλες τις πιθανές εκβάσεις που περνούν από το νου σου σε σχέση με αυτή και που σου έχουν προξενήσει έγνοιες, αναφερόμενος στην κάθε μια ξεχωριστά, λέγοντας:

Φοβάμαι ότι  θα συμβεί αυτό____________ .

8. Αν κάνεις τις ασκήσεις σωστά, θα πρέπει να έχεις πέντε ή έξι πιθανότητες άγχους σε κάθε κατάσταση που χρησιμοποιείς, αν όχι και περισσότερες. Είναι πολύ προτιμότερο να καλύψεις διεξοδικά λίγες καταστάσεις παρά να αγγίξεις επιφανειακά περισσότερες. Καθώς ο κατάλογος των αναμενόμενων αποτελεσμάτων συνεχίζεται σε κάθε κατάσταση, πιθανόν να βρεις ότι μερικά από αυτά, ειδικά αυτά που σου συμβαίνουν προς το τέλος, σου είναι λιγότερο αποδεκτά. Παρόλα αυτά προσπάθησε να τα χειριστείς όλα με τον ίδιο τρόπο, όσο το δυνατόν περισσότερο.

9. Αφού έχεις κατονομάσει όλες τις εκβάσεις για τις οποίες ανησυχείς, πες στον εαυτό σου:

Αυτή η σκέψη είναι μια επίθεση προς τον εαυτό μου.

Ολοκλήρωσε κάθε περίοδο πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα στον εαυτό σου άλλη μια φορά.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 25 Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σκοπός του κάθε πράγματος.


ΜΑΘΗΜΑ 25

Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σκοπός του κάθε πράγματος.

1. Ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι το νόημα του. Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί τίποτα από ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Δεν ξέρεις ποιο σκοπό εξυπηρετεί. Ως εκ τούτου δεν έχει νόημα για σένα. Το κάθε τι υπάρχει για να εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σου. Αυτός είναι ο σκοπός του ∙  αυτός είναι ο λόγος ύπαρξής του. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε οι στόχοι σου ενοποιούνται. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε ό,τι βλέπεις αποκτά νόημα.
 2. Αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και το κάθε τι σε αυτόν με τους όρους του εγώ. Αυτοί οι στόχοι δεν έχουν καμία σχέση με το καλύτερο συμφέρον σου, αφού το εγώ δεν είναι εσύ. Αυτή η ψεύτικη ταύτιση σε κάνει ανίκανο να καταλάβεις το νόημα του κάθε πράγματος.. Το αποτέλεσμα είναι ότι αναγκαστικά θα το χρησιμοποιείς με λάθος τρόπο. Όταν το πιστέψεις αυτό, θα προσπαθήσεις να αποσύρεις τους στόχους που είχες εναποθέσει στον κόσμο, αντί να επιχειρείς να τους ενισχύεις.
 3. Ένας άλλος τρόπος να περιγράψεις τους στόχους που αντιλαμβάνεσαι τώρα είναι να πεις ότι όλοι αφορούν «προσωπικά» συμφέροντα. Εφόσον δεν έχεις προσωπικά συμφέροντα, οι στόχοι σου δεν έχουν κανένα νόημα. Όταν λοιπόν τους περιθάλπεις, δεν έχεις καθόλου στόχους. Γι αυτό δεν γνωρίζεις τον σκοπό κανενός πράγματος.
4.  Πριν μπορέσεις να βγάλεις κάποιο νόημα για τις σημερινές ασκήσεις, μια ακόμα σκέψη είναι απαραίτητη. Στα πιο επιφανειακά επίπεδα, αναγνωρίζεις κάποιο σκοπό. Όμως, ο σκοπός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός σε αυτά τα επίπεδα. Για παράδειγμα, καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός ενός τηλεφώνου είναι να μιλάς σε κάποιον που σωματικά δεν βρίσκεται κοντά. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Και αυτό είναι που δίνει νόημα στην επαφή σας.
5. Είναι σημαντικό να μάθεις να παραιτείσαι από τους στόχους που έχεις θέσει όσον αφορά όλες σου τις υποθέσεις. Η αναγνώριση ότι είναι χωρίς νόημα, και όχι «καλοί» ή «κακοί», είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
 6. Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής, ο κάθε ένας δύο λεπτά διάρκεια. Η κάθε περίοδος θα πρέπει να αρχίζει με αργή επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα κοίταξε γύρω σου και άφησε την ματιά σου για λίγο σε οτιδήποτε πέσει στην οπτική σου εμβέλεια, κοντινό ή μακρινό, «σημαντικό» ή «ασήμαντο», «ανθρώπινο» ή «μη ανθρώπινο». Με τη ματιά σου πάνω σε όποιο αντικείμενο έχεις επιλέξει, πες, για παράδειγμα:

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτής της καρέκλας.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του μολυβιού.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του χεριού.

  Πες το αρκετά αργά, χωρίς να πάρεις τα μάτια σου από το αντικείμενο μέχρι να ολοκληρώσεις την δήλωσή σου γι αυτό. Έπειτα πήγαινε στο επόμενο αντικείμενο, και εφάρμοσε την σημερινή ιδέα όπως και πριν.
      

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 24 Δεν διακρίνω ποια είναι τα ύψιστα συμφέροντά μου.

ΜΑΘΗΜΑ 24

Δεν διακρίνω ποια είναι τα ύψιστα συμφέροντά μου.

1. Σε καμιά κατάσταση που προκύπτει δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα που θα σε έκανε ευτυχισμένο. Επομένως, δεν έχεις οδηγό για κατάλληλη δράση, και κανένα τρόπο για να κρίνεις το αποτέλεσμα. Ό,τι κάνεις καθορίζεται από τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση, και αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο να μην μπορείς να υπηρετήσεις τα συμφέροντά σου. Και όμως είναι ο μόνος σου στόχος σε όλες τις καταστάσεις που αντιλαμβάνεσαι σωστά. Ειδάλλως, δεν θα αναγνωρίζεις τι είναι.

2. Αν θελήσεις να συνειδητοποιήσεις ότι δεν διακρίνεις τα πραγματικά σου συμφέροντα, τότε μπορείς να διδαχτείς ποια είναι. Αλλά με την παρουσία της πεποίθησής σου ότι γνωρίζεις ποια είναι αυτά, δεν μπορείς να μάθεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς το ανοίξεις το νου σου έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αρχίσει η μάθηση.

3. Οι σημερινές ασκήσεις χρειάζονται πολύ περισσότερη ειλικρίνεια απ’ ό,τι είσαι συνηθισμένος να χρησιμοποιείς. Λίγα θέματα, που θα τα εξετάσεις προσεκτικά και με ειλικρίνεια σε κάθε μια από τις πέντε περιόδους πρακτικής που θα πρέπει να αναλάβεις σήμερα, είναι προτιμότερα από μια πιο βιαστική εξέταση σε ένα μεγάλο αριθμό από αυτά. Προτείνονται δύο λεπτά για κάθε περίοδο έρευνας του νου που απαιτεί αυτή η άσκηση.

4. Οι περίοδοι πρακτικής καλό θα είναι να αρχίσουν με την επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα με την διερεύνηση του νου, με κλειστά τα μάτια, για εκκρεμείς καταστάσεις που σε απασχολούν πρόσφατα. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην αποκάλυψη της έκβασης που θέλεις. Σύντομα θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις στο νου σου ένα αριθμό στόχων σαν μέρος της επιθυμητής έκβασης  καθώς και ότι αυτοί οι στόχοι βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και μερικές φορές αντιμάχονται ο ένας με τον άλλο.

5. Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, ονόμασε κάθε κατάσταση που περνά από το νου σου, και έπειτα απαρίθμησε προσεκτικά όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους που θα ήθελες να εκπληρώσεις με την επίλυσή της. Η μορφή κάθε εφαρμογής θα μπορούσε να είναι περίπου έτσι:

Όσον αφορά αυτή την κατάσταση________________, θα ήθελα να συμβεί ___________(αυτό), και _____________(αυτό),

Και ούτω καθεξής. Προσπάθησε να καλύψεις με ειλικρίνεια όσο το δυνατόν περισσότερα είδη αποτελεσμάτων περνούν από το νου σου, ακόμα κι αν κάποια από αυτά φαίνονται να μην σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση, ή ακόμα κι αν είναι εντελώς άσχετα.

6. Αν αυτές οι ασκήσεις γίνουν σωστά, θα αναγνωρίσεις σύντομα ότι έχεις ένα μεγάλο αριθμό απαιτήσεων από την κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή. Θα αναγνωρίσεις επίσης ότι πολλοί από τους στόχους σου είναι αλληλοσυγκρουόμενοι, ότι δεν έχεις καμία ολοκληρωμένη έκβαση στο μυαλό σου, και ότι πρέπει να βιώσεις απογοήτευση σε σχέση με κάποιους από τους στόχους σου, όπως και να εξελιχτεί η κατάσταση.

7. Αφού καλύψεις τον κατάλογο όσο το δυνατόν περισσότερων ελπιδοφόρων στόχων, σε κάθε ανεπίλυτη κατάσταση να λες στον εαυτό σου:

Δεν αντιλαμβάνομαι το συμφέρον μου σε αυτή την κατάσταση,

Και πήγαινε στην επόμενη.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 23 Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.



ΜΑΘΗΜΑ 23

Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.

1. Η σημερινή ιδέα περιέχει τον μοναδικό τρόπο διαφυγής από τον φόβο που είναι δυνατόν να επιτύχουμε. Τίποτα άλλο δεν θα λειτουργήσει× τίποτα άλλο δεν έχει νόημα. Αλλά αυτός ο τρόπος είναι αδύνατον να αποτύχει. Κάθε σκέψη που κάνεις αποτελεί ένα τμήμα του κόσμου που βλέπεις. Γι αυτό με τις σκέψεις σου πρέπει να δουλέψουμε αν θέλουμε να αλλάξουμε την αντίληψη που έχεις για τον κόσμο.

2. Αν η αιτία του κόσμου που βλέπεις είναι οι σκέψεις επίθεσης, πρέπει να μάθεις ότι αυτές είναι οι σκέψεις που δεν θέλεις. Δεν έχει νόημα να μοιρολογάς για τον κόσμο. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο. Είναι ανίκανος για αλλαγή εφόσον είναι μόνο ένα αποτέλεσμα. Αλλά πραγματικά έχει νόημα να αλλάξεις τις σκέψεις σου για τον κόσμο. Εδώ αλλάζεις την αιτία. Το αποτέλεσμα θα αλλάξει αυτόματα.

3. Ο κόσμος που βλέπεις είναι ένας εκδικητικός κόσμος, και τα πάντα σ’ αυτόν είναι ένα σύμβολο εκδίκησης. Το καθετί που αντιλαμβάνεσαι για την «εξωτερική πραγματικότητα» είναι μια εικονική αναπαράσταση των δικών σου σκέψεων επίθεσης. Έχει δίκιο όποιος ρωτήσει αν αυτό είναι όραση. Μήπως η λέξη φαντασίωση είναι πιο κατάλληλη για μια τέτοια διαδικασία, και ο όρος παραίσθηση πιο κατάλληλος για το αποτέλεσμα;

4. Βλέπεις τον κόσμο που εσύ έχεις φτιάξει, αλλά δεν βλέπεις τον εαυτό σου σαν κατασκευαστή της εικόνας. Δεν μπορείς να σωθείς από τον κόσμο, αλλά μπορείς να ξεφύγεις από την αιτία του. Αυτό σημαίνει σωτηρία, γιατί πού θα είναι ο κόσμος που βλέπεις αν φύγει η αιτία του; Η όραση ήδη παρέχει μια αντικατάσταση για όλα όσα νομίζεις ότι βλέπεις τώρα. Η ομορφιά μπορεί να φωτίσει τις εικόνες σου, και να τις μεταμορφώσει με τέτοιο τρόπο που να τις αγαπήσεις, παρόλο που δημιουργήθηκαν από μίσος. Γιατί δεν θα τις φτιάχνεις μόνος σου.

5. Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι δεν είσαι παγιδευμένος στον κόσμο που βλέπεις, διότι η αιτία του μπορεί να αλλάξει. Αυτή η αλλαγή απαιτεί, πρώτα, ν’ αναγνωριστεί η αιτία και έπειτα να απελευθερωθεί, έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αντικατασταθεί. Τα πρώτα δύο βήματα γι αυτό το εγχείρημα χρειάζονται την συνεργασία σου. Το τελικό όχι. Οι εικόνες σου έχουν ήδη αντικατασταθεί. Κάνοντας αυτά τα πρώτα δύο βήματα, θα το διαπιστώσεις.

6. Εκτός από το να την χρησιμοποιείς όλη την ημέρα όποτε χρειαστεί, πέντε περίοδοι πρακτικής χρειάζονται για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας. Καθώς κοιτάς γύρω σου, επαναλάμβανε την αργά στον εαυτό αρχικά, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και αφιέρωσε περίπου ένα λεπτό για να ερευνήσεις το νου σου για όσες σκέψεις επίθεσης περνούν από το νου σου. Καθώς η κάθε μια τους περνά από το νου σου να λες:

Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις δικές μου σκέψεις επίθεσης για ________________

Κράτα κάθε σκέψη επίθεσης στο νου σου όσο το λες αυτό και έπειτα άφησε αυτή την σκέψη να φύγει και πήγαινε στην επόμενη.

7. Στις περιόδους πρακτικής, βεβαιώσου ότι περιλαμβάνεις και τις σκέψεις που επιτίθεσαι εσύ, αλλά και αυτές που δέχεσαι επίθεση. Το αποτέλεσμά τους είναι ακριβώς το ίδιο επειδή είναι ακριβώς οι ίδιες. Αυτό μπορεί να μην το καταλαβαίνεις ακόμα, γι αυτό σου ζητείται να τις μεταχειρίζεσαι έτσι μόνο κατά την διάρκεια των περιόδων πρακτικής. Βρίσκεσαι ακόμα στο στάδιο αναγνώρισης της αιτίας του κόσμου που βλέπεις. Όταν τελικά μάθεις ότι οι σκέψεις κατά τις οποίες επιτίθεσαι και δέχεσαι επίθεση δεν έχουν διαφορά, τότε θα είσαι έτοιμος να απελευθερώσεις την αιτία.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ. ΙΙΙ.Ο Βωμός του Θεού


ΙΙΙ.Ο Βωμός του Θεού

1. Η Επανόρθωση μπορεί να γίνει δεκτή μέσα σου, μόνο απελευθερώνοντας το εσωτερικό φως. Από τότε που συνέβη ο διαχωρισμός, οι άμυνες έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά ενάντια στην Επανόρθωση στηρίζοντας έτσι τον διαχωρισμό. Αυτό γενικά εμφανίζεται ως ανάγκη για προστασία του σώματος. Οι πολλές σωματικές φαντασιώσεις με τις οποίες καταπιάνεται ο νους προέρχονται από την διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο επίτευξης της «επανόρθωσης». Η αντίληψη του σώματος ως ναού είναι μόνο το πρώτο βήμα για την διόρθωση αυτής της διαστρέβλωσης   διότι μεταβάλλει μόνο ένα μέρος της.  Όντως αναγνωρίζει ότι η Επανόρθωση είναι αδύνατη με τους  όρους  του υλικού κόσμου. Το επόμενο βήμα, όμως, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι ένας ναός δεν είναι καθόλου μια κατασκευή. Η αληθινή αγιότητα βρίσκεται μέσα στον εσωτερικό βωμό γύρω από τον οποίο είναι δομημένη η κατασκευή. Η έμφαση σε ωραίες κατασκευές είναι σημάδι του φόβου  για την Επανόρθωση, και μια απροθυμία να φτάσεις στον ίδιο τον βωμό. Η αληθινή  ομορφιά του ναού δεν φαίνεται με τα μάτια του σώματος. Η πνευματική όραση από την άλλη, δεν μπορεί να δει την κατασκευή καθόλου επειδή είναι η τέλεια όραση. Μπορεί, όμως, να δει τον βωμό πεντακάθαρα.
2. Η Επανόρθωση, για να είναι απόλυτα αποτελεσματική, ανήκει στο κέντρο του εσωτερικού βωμού, όπου καταργεί τον διαχωρισμό και επαναφέρει την ολότητα του νου. Πριν τον διαχωρισμό ο νους ήταν άτρωτος στον φόβο, διότι ο φόβος δεν υπήρχε. Και ο διαχωρισμός και ο φόβος είναι εσφαλμένες δημιουργίες που πρέπει να καταργηθούν για την αποκατάσταση του ναού, και για το άνοιγμα του βωμού ώστε να δεχτεί την Επανόρθωση. Αυτό θεραπεύει τον διαχωρισμό τοποθετώντας μέσα σε σένα την μόνη αποτελεσματική άμυνα ενάντια σε όλες τις σκέψεις διαχωρισμού και σε καθιστά απόλυτα απρόσβλητο.
3. Η αποδοχή της Επανόρθωσης από όλους είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι αντικρούει την ελεύθερη βούληση εξαιτίας της αναπόφευκτης τελικής απόφασης, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορείς να χρονοτριβείς και είσαι ικανός για τεράστια αναβλητικότητα, αλλά δεν μπορείς να αποκοπείς εντελώς από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος έθεσε τα όρια στην ικανότητά σου να δημιουργείς εσφαλμένα. Μια φυλακισμένη Βούληση γεννά μια κατάσταση η οποία, όταν φτάσει στα άκρα, γίνεται εντελώς ανυπόφορη. Η αντοχή στον πόνο μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι χωρίς όρια. Στο τέλος όλοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν, αν και αμυδρά, ότι πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος  τρόπος. Καθώς αυτή η αναγνώριση ενισχύεται, γίνεται μια κρίσιμη καμπή. Αυτό εν τέλει αφυπνίζει την πνευματική όραση, ενώ παράλληλα αποδυναμώνει την επένδυση στην σωματική όραση. Αυτή η εναλλασσόμενη επένδυση σε δύο επίπεδα αντίληψης συνήθως βιώνεται σαν σύγκρουση, κάποιες φορές  ιδιαίτερα  έντονη.  Αλλά το αποτέλεσμα είναι τόσο βέβαιο όσο και ο Θεός.
4. Η πνευματική όραση στην κυριολεξία δεν μπορεί να δει σφάλμα, και απλά αναζητά την Επανόρθωση. Όλες οι λύσεις που αναζητούν τα μάτια του σώματος διαλύονται. Η πνευματική όραση κοιτά προς τα μέσα και αναγνωρίζει αμέσως ότι ο βωμός έχει μολυνθεί και χρειάζεται να επισκευαστεί και να προστατευτεί. Έχοντας πλήρη επίγνωση της σωστής άμυνας, παραβλέπει όλες τις άλλες, προσπερνώντας το σφάλμα με κατεύθυνση προς την αλήθεια. Χάρη στην δύναμη αυτής της όρασης, ο νους έρχεται  στην υπηρεσία της. Αυτό αποκαθιστά την δύναμη του νου και τον καθιστά όλο και περισσότερο μη ικανό να ανέχεται τις καθυστερήσεις, συνειδητοποιώντας ότι έτσι προσθέτει  περισσότερο μη απαραίτητο πόνο. Το αποτέλεσμα είναι ο νους να γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος σε αυτό που κάποτε θεωρούσε σαν απλές εισβολές  μικροενοχλήσεων.
5. Τα παιδιά του Θεού δικαιούνται την τέλεια ανακούφιση που έρχεται με την απόλυτη εμπιστοσύνη. Μέχρι να το πετύχουν, αναλώνουν τους εαυτούς τους και τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε ανώφελες προσπάθειες να νιώσουν πιο άνετα χρησιμοποιώντας ακατάλληλα μέσα. Αλλά τα πραγματικά μέσα βρίσκονται ήδη στην διάθεσή τους, και δεν απαιτούν καμιά προσπάθεια από μέρους τους. Η Επανόρθωση είναι το μόνο δώρο άξιο να προσφερθεί στο  βωμό του Θεού, εξαιτίας της ίδιας της αξίας του βωμού. Δημιουργήθηκε τέλειος και του αξίζει απόλυτα να λαμβάνει τελειότητα. Ο Θεός και τα δημιουργήματα Του εξαρτώνται  απόλυτα ο Ένας από τον Άλλο. Αυτός  βασίζεται σε αυτά  επειδή  τα  δημιούργησε τέλεια. Τους έδωσε την γαλήνη Του ώστε να μην γίνεται να διαταραχτούν ή να εξαπατηθούν. Όποτε νιώθεις  φόβο απατάσαι, και ο νους σου δεν μπορεί να υπηρετήσει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό σε αφήνει να λιμοκτονείς στερώντας σου τον άρτο τον επιούσιο. Ο Θεός νοιώθει μοναξιά χωρίς τους Υιούς Του, και αυτοί νοιώθουν μοναξιά  χωρίς Αυτόν. Πρέπει να μάθουν να βλέπουν τον κόσμο σαν μέσο θεραπείας του διαχωρισμού. Η Επανόρθωση είναι η  εγγύηση ότι στο τέλος θα  το πετύχουν.

ΜΑΘΗΜΑ 22 Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.



ΜΑΘΗΜΑ 22

Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.

1. Η σημερινή ιδέα περιγράφει με ακρίβεια τον τρόπο με τον οποίον όποιος έχει επιθετικές σκέψεις στο νου του πρέπει να βλέπει τον κόσμο. Έχοντας προβάλλει τον θυμό του στον κόσμο, βλέπει γύρω του εκδίκηση που είναι έτοιμη να του επιτεθεί. Έτσι η δική του επίθεση εκλαμβάνεται σαν αυτοάμυνα. Αυτό γίνεται ένας ολοένα αυξανόμενος φαύλος κύκλος μέχρι να θελήσει να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει. Ειδάλλως, οι σκέψεις επίθεσης και αντεπίθεσης θα καταλαμβάνουν το νου του, τους ανθρώπους γύρω του και όλο τον κόσμο. Ποια ειρήνη του νου θα είναι δυνατή γι αυτόν τότε;

2. Από αυτή την βάναυση φαντασίωση θέλεις να ξεφύγεις. Δεν είναι χαρμόσυνα νέα το ότι μαθαίνεις ότι δεν είναι αληθινή; Δεν είναι ευχάριστη ανακάλυψη που μαθαίνεις ότι μπορείς να απαλλαγείς από αυτή; Εσύ κατασκεύασες αυτά που θα ήθελες να καταστρέψεις× όλα όσα μισείς και επιτίθεσαι για να σκοτώσεις. Όλα όσα φοβάσαι δεν υπάρχουν.

3. Κοίταξε τον κόσμο γύρω σου τουλάχιστον πέντε φορές σήμερα, για τουλάχιστον ένα λεπτό κάθε φορά. Καθώς τα μάτια σου πηγαίνουν από το ένα αντικείμενο στο άλλο, πες στον εαυτό σου:

Βλέπω μόνο το φθαρτό.
Δεν βλέπω τίποτα που θα διαρκέσει.
Ό,τι βλέπω δεν είναι πραγματικό.
Ό,τι βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.

Στο τέλος κάθε περιόδου πρακτικής, αναρωτήσου:

Είναι πραγματικά αυτός ο κόσμος που θέλω να δω;

Η απάντηση είναι σίγουρα προφανής.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...