Κεφάλαιο 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ.V. Ο Αθεράπευτος Θεραπευτής

V. Ο Αθεράπευτος Θεραπευτής

1. Το σχέδιο του εγώ για την συγχώρεση χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο από του Θεού. Αυτό συμβαίνει διότι το αναλαμβάνουν μη θεραπευμένοι θεραπευτές, και επομένως είναι του εγώ. Ας αναλογιστούμε τον μη θεραπευμένο θεραπευτή πιο προσεχτικά τώρα. Εξ ορισμού, αυτός προσπαθεί να δώσει κάτι που δεν έχει λάβει. Αν, για παράδειγμα, ένας μη θεραπευμένος θεραπευτής είναι ένας θεολόγος, τότε αυτός μπορεί να αρχίσει με τον συλλογισμό, «Είμαι ένας δυστυχισμένος αμαρτωλός, και  το ίδιο είσαι κι εσύ.» Αν είναι ένας ψυχοθεραπευτής, είναι πιο πιθανόν ν’αρχίσει με την εξίσου παράλογη πίστη ότι η επίθεση είναι πραγματική και γι αυτόν και για τον ασθενή, αλλά ότι αυτό δεν έχει σημασία για κανέναν τους.

2. Έχω πει επανειλημμένα ότι οι πεποιθήσεις του εγώ δεν μπορούν να μοιραστούν, γι αυτό και είναι μη πραγματικές. Πως γίνεται, λοιπόν, να γίνουν πραγματικές με το να τις «ξεσκεπάσεις»; Κάθε θεραπευτής που αναζητά τις φαντασιώσεις αντί για την αλήθεια δεν μπορεί να έχει θεραπευτεί, διότι δεν γνωρίζει που να ψάξει για την αλήθεια, κι επομένως δεν έχει την απάντηση για το πρόβλημα της θεραπείας.

3. Υπάρχει ένα πλεονέκτημα στο να φέρνεις τους εφιάλτες στην επίγνωση, αλλά μόνο για να διδάξεις ότι δεν είναι αληθινοί, και ότι όλα όσα περιέχουν δεν έχουν κανένα νόημα. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής δεν μπορεί να το κάνει αυτό διότι δεν το πιστεύει. Όλοι οι μη θεραπευμένοι θεραπευτές ακολουθούν το σχέδιο συγχώρεσης του εγώ με την  μία ή την άλλη μορφή. Αν είναι θεολόγοι πολύ πιθανόν να καταδικάζουν τον εαυτό τους, να διδάσκουν την καταδίκη και να προασπίζονται κάποια τρομακτική λύση. Προβάλλοντας την καταδίκη πάνω στον Θεό, Τον κάνουν να φαντάζει εκδικητικός, και φοβούνται την εκδίκησή Του. Αυτό που κάνουν είναι απλά να ταυτίζονται με το εγώ, και με το να αντιλαμβάνονται τι κάνει αυτό, να καταδικάζουν τους εαυτούς τους εξαιτίας αυτής της σύγχυσης. Είναι κατανοητό ότι έχουν υπάρξει ανταρσίες ενάντια σε αυτή την αντίληψη, αλλά το να επαναστατείς εναντίον της σημαίνει ότι ακόμα πιστεύεις σε αυτή.

4. Κάποιες νεότερες μορφές του σχεδίου του εγώ είναι το ίδιο μη βοηθητικές όσο και οι παλαιότερες, διότι η μορφή δεν έχει σημασία και το περιεχόμενο δεν έχει αλλάξει. Σε μια από τις νεότερες μορφές, για παράδειγμα, κάποιος ψυχοθεραπευτής μπορεί να ερμηνεύει τα σύμβολα του εγώ σαν έναν εφιάλτη, κι έπειτα να τα χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι ο εφιάλτης είναι πραγματικός. Κάνοντάς τον αληθινό, μετά προσπαθεί να διαλύσει τις επιδράσεις του με το να υποτιμά την σπουδαιότητα του ονειρευτή. Αυτό θα ήταν θεραπευτική προσέγγιση αν ο ονειρευτής επίσης αναγνωριζόταν ως μη πραγματικός. Αν ο ονειρευτής όμως εξισώνεται με το νου, η διορθωτική δύναμη του νου μέσω του Αγίου Πνεύματος δεν γίνεται αποδεκτή. Αυτό είναι μια αντίφαση, ακόμα και με τους όρους του εγώ, μια αντίφαση που την παρατηρεί ακόμα και μέσα στην σύγχυσή του.

5. Αν ο τρόπος να αντιμετωπίσεις τον φόβο είναι να μειώσεις την σπουδαιότητα του νου, τότε πως μπορεί αυτό να οικοδομήσει την δύναμη του εγώ; Τέτοιες προφανείς αντιφάσεις  δικαιολογούν το γιατί κανένας δεν έχει εξηγήσει πραγματικά τι συμβαίνει στην ψυχοθεραπεία. Τίποτα δεν μπορεί να το εξηγήσει. Τίποτα πραγματικό δεν έχει συμβεί στον μη θεραπευμένο θεραπευτή, και αυτός πρέπει να μάθει από την δική του διδασκαλία. Το εγώ του πάντα θα αναζητά να κερδίσει κάτι από την κατάσταση. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής, επομένως, δεν γνωρίζει πώς να δίνει, συνεπώς δεν μπορεί να μοιράζεται. Δεν μπορεί να διορθώσει διότι δεν λειτουργεί διορθωτικά. Πιστεύει ότι εξαρτάται από αυτόν να διδάξει τον ασθενή τι είναι πραγματικό, παρόλο που ο ίδιος δεν το γνωρίζει.

6. Τι θα έπρεπε λοιπόν να γίνει; Όταν ο Θεός είπε, «Γενηθήτω φως,» έγινε φως. Μπορείς να βρεις το φως αναλύοντας το σκοτάδι, όπως κάνει ο ψυχοθεραπευτής, ή όπως ο θεολόγος, αναγνωρίζοντας το σκοτάδι στον εαυτό σου και ψάχνοντας για κάποιο μακρινό φως να το απομακρύνει, ενώ την ίδια στιγμή δίνεις έμφαση στην απόσταση; Η θεραπεία δεν είναι μυστηριώδης. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν γίνει πρώτα κατανοητό, εφόσον το φως είναι κατανόηση. Ένας «δυστυχισμένος αμαρτωλός» δεν μπορεί να θεραπευτεί χωρίς μαγικά, ούτε ένας «ασήμαντος νους» μπορεί να εκτιμά τον εαυτό του χωρίς μαγεία.

7. Και οι δύο μορφές  προσέγγισης του  εγώ, λοιπόν, καταλήγουν σε αδιέξοδο∙ στην χαρακτηριστική «αδύνατη κατάσταση» στην οποία οδηγεί πάντα το εγώ. Μπορεί κάποιον να τον βοηθά να του τονίσεις το που κατευθύνεται, αλλά η σημασία αυτής της υπόδειξης χάνεται, αν δεν βοηθηθεί να αλλάξει την κατεύθυνσή του. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής δεν μπορεί να το κάνει αυτό γι’ αυτόν, εφόσον δεν μπορεί να το κάνει ούτε για τον εαυτό του. Στο μόνο που μπορεί να συνεισφέρει ο θεραπευτής είναι να παρουσιάσει ένα παράδειγμα κάποιου που βοηθήθηκε στο να αλλάξει την κατεύθυνση του, και που πια δεν πιστεύει σε κανενός είδους εφιάλτες. Επομένως, το φως μέσα στο νου του θα απαντήσει σ’ αυτόν που ρωτά, ο οποίος πρέπει να αποφασίσει μαζί με τον Θεό ότι υπάρχει φως επειδή το βλέπει. Και με αυτή του την αναγνώριση ο θεραπευτής γνωρίζει ότι αυτό είναι εκεί. Έτσι τελικά η αντίληψη μεταφράζεται  σε γνώση. Ο εργάτης των θαυμάτων αρχίζει με το να αντιλαμβάνεται το φως, και με το να το επεκτείνει συνεχώς αναγνωρίζοντας το, να μεταφράζει την αντίληψή του σε βεβαιότητα. Τα αποτελέσματά του τον διαβεβαιώνουν ότι αυτό είναι εκεί.

8. Ο θεραπευτής δεν θεραπεύει∙ αφήνει την θεραπεία να γίνει. Αυτός μπορεί να δείξει το σκοτάδι αλλά δεν μπορεί να φέρει το φως μόνος του, διότι το φως δεν προέρχεται από αυτόν. Εν τούτοις, όντας για αυτόν, πρέπει επίσης να είναι και για τον ασθενή του. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Αυτό κάνει την θεραπεία ξεκάθαρη σε κάθε κατάσταση στην οποία είναι ο Οδηγός. Εσύ μπορείς μόνο να Το αφήσεις να εκπληρώσει την λειτουργία Του. Δεν χρειάζεται βοήθεια γι αυτό. Θα σου πει ακριβώς τι να κάνεις για να βοηθήσεις κάποιον που σου στέλνει για βοήθεια, και θα μιλήσει σε αυτόν μέσα από σένα αν εσύ δεν ανακατευτείς. Να θυμάσαι ότι εσύ επιλέγεις τον οδηγό που θα σε οδηγήσει, και η λάθος επιλογή δεν θα σε βοηθήσει. Αλλά να θυμάσαι ακόμα, ότι η σωστή επιλογή θα σε  βοηθήσει. Εμπιστεύσου το Άγιο Πνεύμα, διότι η λειτουργία Του είναι να βοηθά, και είναι από τον Θεό. Καθώς θα αφυπνίζεις άλλους νόες στο Άγιο Πνεύμα μέσω Αυτού, και όχι μέσα από σένα, θα καταλαβαίνεις ότι δεν υπακούς τους νόμους αυτού του κόσμου. Αλλά οι νόμοι στους οποίους υπακούς λειτουργούν. «Καλό είναι ό,τι  λειτουργεί» είναι μια βάσιμη όμως  ανεπαρκής δήλωση. Μόνο το καλό μπορεί να λειτουργήσει. Τίποτα άλλο δεν λειτουργεί καθόλου.

9. Αυτά τα μαθήματα προσφέρουν μια πολύ άμεση και απλή μαθησιακή κατάσταση, και παρέχουν τον Οδηγό ο Οποίος σου λέει τι να κάνεις. Αν το κάνεις, θα δεις ότι λειτουργούν. Τα αποτελέσματα τους είναι πιο πειστικά από ότι τα λόγια τους. Θα σε πείσουν ότι τα λόγια είναι αληθινά. Ακολουθώντας τον σωστό Οδηγό, θα μάθεις το πιο απλό από όλα τα μαθήματα:

Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε, και αυτοί θα γνωρίσουν τον εαυτό τους.