Κεφάλαιο 5. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ.V. Η Χρήση της Ενοχής από το Εγώ

V. Η Χρήση της Ενοχής από το Εγώ

1. Ίσως κάποιες από τις αντιλήψεις  μας να ξεκαθαρίσουν και να αποκτήσουν πιο προσωπική σημασία αν ξεκαθαριστεί η χρήση της ενοχής από το εγώ. Το εγώ έχει έναν σκοπό, ακριβώς όπως και το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός του εγώ είναι ο φόβος, διότι μόνο οι φοβισμένοι μπορεί να είναι εγωιστές. Η λογική του εγώ είναι άμεμπτη όπως και του Αγίου Πνεύματος, διότι ο νους σου έχει τα μέσα στην διάθεσή του για να πάρει το μέρος του Ουρανού ή της γης, όπως επιλέξει. Αλλά πάλι, θυμήσου ότι και οι δύο αυτές καταστάσεις είναι μέσα σου.

2. Στον Ουρανό δεν υπάρχει ενοχή, διότι η Βασιλεία των Ουρανών επιτυγχάνεται μέσω της Εξιλέωσης , η οποία σε απελευθερώνει για να δημιουργήσεις. Η λέξη «δημιουργώ» είναι κατάλληλη εδώ διότι, μόλις αυτό που έχεις φτιάξει ακυρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, το ευλογημένο καθαρό υπόλοιπο αποκαθίσταται και επομένως συνεχίζει την δημιουργία. Αυτό που είναι αληθινά ευλογημένο είναι ανίκανο να προκαλέσει ενοχή, κι επομένως προκαλεί χαρά. Αυτό το κάνει απρόσβλητο από το εγώ διότι η ειρήνη του είναι ακαταμάχητη. Είναι άτρωτο από την διάσπαση διότι είναι ολοκληρωμένο. Η ενοχή είναι πάντα διασπαστική. Οτιδήποτε προκαλεί φόβο είναι διχαστικό διότι υπακούει στους νόμους του διχασμού. Το εγώ, εκτός από σύμβολο του διαχωρισμού, είναι επίσης και το σύμβολο της ενοχής. Η ενοχή δεν προέρχεται καθόλου από τον Θεό. Είναι το σύμβολο της επίθεσης στον Θεό. Αυτή η ιδέα έχει νόημα μόνο για το εγώ, αλλά μην υποτιμάς την δύναμη της πίστης του εγώ σε αυτή. Αυτό είναι το πιστεύω από το  οποίο στην πραγματικότητα προέρχεται όλη η ενοχή.

3. Το εγώ είναι το μέρος του νου που πιστεύει στον διχασμό. Πώς θα μπορούσε ένα κομμάτι του Θεού να διασπαστεί χωρίς να πιστεύει ότι Του επιτίθεται; Μιλήσαμε και παλαιότερα για το πρόβλημα της εξουσίας έτσι όπως βασίζεται στην ιδέα του σφετερισμού της δύναμης του Θεού. Το εγώ πιστεύει ότι αυτό έκανες διότι πιστεύει ότι αυτό είναι εσύ. Αν ταυτίζεσαι με το εγώ, τότε αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ένοχο. Όποτε ανταποκρίνεσαι στο εγώ σου θα βιώνεις ενοχή, και θα φοβάσαι την τιμωρία. Το εγώ είναι κυριολεκτικά μία τρομακτική σκέψη. Όσο γελοία και να είναι η ιδέα της επίθεσης στον Θεό για τον σώφρονα νου, ποτέ μην ξεχνάς ότι το εγώ δεν είναι στα λογικά του. Αντιπροσωπεύει ένα σύστημα ψευδαισθήσεων, και μιλά για λογαριασμό του. Όταν ακούς την φωνή του εγώ σημαίνει πως πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να επιτεθείς στον Θεό, και ότι έχεις αποσπάσει ένα κομμάτι Του από Αυτόν. Ακολουθεί φόβος εκδίκησης, επειδή η δριμύτητα της ενοχής είναι τόσο έντονη που πρέπει να προβληθεί.

4.  Ό,τι δέχεσαι μέσα στο νου σου είναι πραγματικό για σένα. Η αποδοχή σου είναι που το κάνει πραγματικό. Αν ενθρονίσεις το εγώ μέσα στο νου σου, τότε αυτή η άδειά σου να εισέλθει το κάνει πραγματικότητά σου. Αυτό συμβαίνει διότι ο νους είναι ικανός να δημιουργεί πραγματικότητα ή να κατασκευάζει ψευδαισθήσεις. Είπα και πριν ότι πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Το να σκέφτεσαι μαζί με Αυτόν σημαίνει ότι σκέφτεσαι σαν Αυτόν. Αυτό προκαλεί χαρά, όχι ενοχή, διότι είναι φυσικό. Η ενοχή είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι ο τρόπος σκέψης σου είναι αφύσικος. Ο αφύσικος τρόπος σκέψης πάντα συνοδεύεται από ενοχή, διότι είναι η πίστη στην αμαρτία. Το εγώ δεν αντιλαμβάνεται την αμαρτία ως έλλειψη αγάπης, παρά μόνο σαν αναμφίβολη πράξη επίθεσης. Αυτό είναι αναγκαίο για την επιβίωση του εγώ διότι, μόλις αντιληφθείς την αμαρτία ως έλλειψη, αυτόματα θα επιχειρήσεις να επανορθώσεις την κατάσταση. Και θα επιτύχεις. Το εγώ αυτό το θεωρεί καταδίκη, αλλά εσύ πρέπει να μάθεις να το θεωρείς ελευθερία.

5. Ο νους που δεν έχει ενοχές δεν γίνεται να υποφέρει. Όντας λογικός, ο νους θεραπεύει το σώμα διότι έχει θεραπευτεί ο ίδιος. Ο υγιής νους δεν μπορεί να διανοηθεί την ασθένεια διότι δεν μπορεί να διανοηθεί την επίθεση προς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε. Είπα και παλαιότερα ότι η ασθένεια είναι μία μορφή μαγείας. Μπορεί να ήταν καλύτερα να πούμε ότι είναι μία μορφή μαγικής λύσης. Το εγώ πιστεύει ότι με το να τιμωρεί τον εαυτό του θα κατευνάσει την τιμωρία του Θεού. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό είναι αλαζονικό. Αποδίδει στον Θεό πρόθεση τιμωρίας, και έπειτα παίρνει αυτή την πρόθεση σαν δικό του προνόμιο. Προσπαθεί να σφετεριστεί όλες τις λειτουργίες του Θεού  έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται, διότι αναγνωρίζει ότι μόνο την ολοκληρωτική πίστη μπορεί να εμπιστευτεί κανείς.

6. Το εγώ δεν μπορεί να αντιτεθεί στους νόμους του Θεού περισσότερο από ό,τι εσύ, αλλά μπορεί να τους ερμηνεύσει ανάλογα με το τι θέλει, ακριβώς όπως κι εσύ. Αυτός είναι ο λόγος που η ερώτηση, «Τι θέλεις;» πρέπει ν’ απαντηθεί. Την απαντάς κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο, και κάθε στιγμή απόφασης είναι μία κρίση κάθε άλλο παρά αναποτελεσματική. Τα αποτελέσματά της θα ακολουθούν άμεσα μέχρι ν’ αλλάξει η απόφαση. Να θυμάσαι, όμως, ότι οι ίδιες οι εναλλακτικές που υπάρχουν είναι αμετάβλητες. Το Άγιο Πνεύμα, όπως το εγώ, είναι μία απόφαση. Μαζί αυτά τα δύο αποτελούν όλες τις εναλλακτικές που μπορεί να δεχτεί και να υπακούσει ο νους. Το Άγιο Πνεύμα και το εγώ είναι οι μόνες επιλογές που είναι ανοιχτές για σένα. Ο Θεός δημιούργησε την μία, κι επομένως δεν μπορείς να την εξαλείψεις. Εσύ έφτιαξες την άλλη, άρα μπορείς να την ακυρώσεις. Μόνο ό,τι δημιουργεί ο Θεός είναι αμετάκλητο και αμετάβλητο. Ό,τι έφτιαξες εσύ μπορεί πάντα να αλλάξει διότι, όταν δεν σκέφτεσαι σαν τον Θεό, στην πραγματικότητα δεν σκέφτεσαι καθόλου. Οι αυταπάτες δεν είναι πραγματικές σκέψεις, παρόλο που μπορεί να τις πιστεύεις. Αλλά κάνεις λάθος. Η λειτουργία της σκέψης προέρχεται από τον Θεό και βρίσκεται μέσα στον Θεό. Σαν μέρος της δικής Του σκέψης, εσύ δεν μπορείς να σκέφτεσαι χωριστά από Αυτόν.

7. Ο παράλογος τρόπος σκέψης είναι διαταραγμένη σκέψη. Ο Θεός ο Ίδιος διευθετεί την σκέψη σου διότι η σκέψη σου είναι δημιουργημένη από Αυτόν. Τα αισθήματα ενοχής είναι πάντα σημάδι ότι δεν το γνωρίζεις αυτό. Επίσης δείχνουν ότι πιστεύεις ότι μπορείς να σκέφτεσαι χώρια από τον Θεό, και ότι αυτό θέλεις. Κάθε διαταραγμένη σκέψη συνοδεύεται από ενοχή από την σύλληψή της, και στηρίζεται στην ενοχή για την συνέχισή της. Η ενοχή είναι αναπόφευκτη από εκείνους που πιστεύουν ότι διευθετούν τις δικές τους σκέψεις, και άρα πρέπει να υπακούν τις προσταγές τους. Αυτό τους κάνει να νιώθουν υπεύθυνοι για τα σφάλματα τους χωρίς ν’ αναγνωρίζουν ότι, με το να αποδέχονται αυτή την ευθύνη, αντιδρούν ανεύθυνα. Αν η μοναδική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι, τότε η ευθύνη για  αυτό που επανορθώνεται δεν μπορεί να είναι δική σου. Το δίλημμα δεν μπορεί να επιλυθεί παρά μόνο αν δεχτείς την λύση της ακύρωσης. Θα ήσουν υπεύθυνος για τα αποτελέσματα όλου του λανθασμένου τρόπου σκέψης σου αν αυτός δεν μπορούσε ν’ ακυρωθεί. Ο σκοπός της Επανόρθωσης είναι να διατηρήσει το παρελθόν μόνο σε εξαγνισμένη μορφή. Αν δεχτείς την θεραπεία για την διαταραγμένη σκέψη, μία θεραπεία που η αποτελεσματικότητα της είναι αναμφίβολη, πώς είναι δυνατόν να παραμείνουν τα συμπτώματα της;

8. Η συνεχής απόφαση να παραμένεις διαχωρισμένος είναι ο μόνος πιθανός λόγος για να συνεχίζεις να έχεις αισθήματα ενοχής. Αυτό το έχουμε ξαναπεί και παλαιότερα, αλλά δεν δώσαμε έμφαση στα καταστροφικά αποτελέσματα της απόφασης. Κάθε απόφαση του νου θα επηρεάζει και την συμπεριφορά και τα βιώματα. Αυτό που