Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

Κεφάλαιο 5. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ.VI. Χρόνος και Αιωνιότητα



VI. Χρόνος και Αιωνιότητα

 1. Ο Θεός με την γνώση Του δεν περιμένει, αλλά η Βασιλεία των Ουρανών είναι ελλιπής όσο εσύ περιμένεις. Όλοι οι Υιοί του Θεού περιμένουν την επιστροφή σου, όπως κι εσύ περιμένεις την δική τους. Η καθυστέρηση δεν έχει σημασία στην αιωνιότητα, αλλά είναι τραγική στον χρόνο. Έχεις επιλέξει να βρίσκεσαι στον χρόνο παρά στην αιωνιότητα, κι επομένως πιστεύεις ότι είσαι μέσα στον χρόνο. Ωστόσο η επιλογή σου είναι και ελεύθερη και μπορεί να αλλάξει. Δεν ανήκεις στο χρόνο. Η θέση σου είναι μόνο στην αιωνιότητα, εκεί όπου ο Θεός σε τοποθέτησε για πάντα.
2. Τα αισθήματα ενοχής διατηρούν τον χρόνο. Προκαλούν φόβους εκδίκησης και εγκατάλειψης, κι επομένως επιβεβαιώνουν ότι το μέλλον θα είναι σαν το παρελθόν. Αυτή είναι η συνέχιση του εγώ. Το να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό δίνει στο εγώ μία ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Αλλά και μπορείς και πρέπει. Ο Θεός σου προσφέρει γι ανταλλαγή την συνέχιση της αιωνιότητας. Όταν επιλέξεις να κάνεις αυτή την ανταλλαγή, την ίδια στιγμή ανταλλάσσεις την ενοχή με την χαρά, τον φθόνο με την αγάπη, και τον πόνο με την γαλήνη. Ο δικός μου ρόλος είναι μόνο να απαλλάξω την θέλησή σου από τις αλυσίδες και να την απελευθερώσω. Το εγώ σου δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την ελευθερία, και θα αντιτίθεται όποτε μπορεί και με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο. Κι εσύ, ως ο κατασκευαστής του, αναγνωρίζεις τι μπορεί να κάνει διότι εσύ του έδωσες την δύναμη να το κάνει.
3. Να θυμάσαι πάντα την Βασιλεία των Ουρανών, και να θυμάσαι ότι εσύ που είσαι μέρος της Βασιλείας δεν γίνεται να χαθείς. Ο Νους που ήταν μέσα σε μένα, είναι μέσα σε σένα, διότι ο Θεός δημιουργεί με τέλεια δικαιοσύνη. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να σου θυμίζει πάντα την δικαιοσύνη Του, και άφησε εμένα να σε διδάξω το πώς να την μοιράζεσαι με τους αδελφούς σου. Πώς αλλιώς μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία να την διεκδικήσεις για τον εαυτό σου; Οι δύο φωνές μιλούν για διαφορετικές ερμηνείες του ίδιου πράγματος, συγχρόνως∙ ή σχεδόν συγχρόνως, διότι το εγώ πάντα μιλά πρώτο. Οι εναλλασσόμενες ερμηνείες δεν ήταν απαραίτητες μέχρι που φτιάχτηκε η πρώτη.
4. Το εγώ μιλά κρίνοντας, και το Άγιο Πνεύμα αντιστρέφει την απόφασή του, όπως σε αυτό τον κόσμο, ένα ανώτερο δικαστήριο έχει την δύναμη να αναιρέσει την απόφαση ενός κατώτερου δικαστηρίου. Οι αποφάσεις του εγώ είναι πάντα λανθασμένες, διότι βασίζονται στο σφάλμα για το οποίο φτιάχτηκαν να στηρίξουν. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται το εγώ δεν ερμηνεύεται σωστά. Και όχι μόνο μνημονεύει τις Γραφές για τον δικό του σκοπό, αλλά και τις ερμηνεύει έτσι ώστε να μαρτυρούν υπέρ αυτού. Η Βίβλος είναι κάτι τρομακτικό κατά την κρίση του εγώ. Και εφόσον την αντιλαμβάνεται ως τρομακτική, την ερμηνεύει τρομακτικά. Όντας φοβισμένος, δεν επικαλείσαι το Ανώτερο Δικαστήριο διότι πιστεύεις ότι και η δική του κρίση θα είναι και αυτή εναντίον σου.
5. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πώς οι ερμηνείες του εγώ είναι παραπλανητικές, αλλά μερικά είναι αρκετά για να δείξουν το πώς το Άγιο Πνεύμα μπορεί να τις ερμηνεύσει εκ νέου, με το δικό Του φως.
6. «Όπως σπείρεις, έτσι και θα θερίσεις». Το Άγιο Πνεύμα αυτό το ερμηνεύει, ότι αυτό που θεωρείς άξιο καλλιέργειας, αυτό θα καλλιεργείς στον εαυτό σου. Η κρίση σου για το τι είναι άξιο, το καθιστά άξιο για σένα.
7. Το «Η εκδίκηση είναι δική μου, είπε ο Κύριος» ερμηνεύεται εύκολα αν θυμηθείς ότι οι ιδέες αυξάνονται μόνο με το να μοιράζονται. Αυτή η δήλωση τονίζει ότι η εκδίκηση δεν μπορεί να μοιραστεί. Επομένως δώσε την στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο θα την εξαλείψει από μέσα σου διότι δεν ανήκει στο νου σου, ο οποίος είναι μέρος του Θεού.
8. Το «Θα ελέγξω τις αμαρτίες των πατέρων ως την  τρίτη και τέταρτη γενεά», έτσι όπως ερμηνεύεται από το εγώ, είναι ιδιαίτερα μοχθηρό. Γίνεται απλά μία προσπάθεια εγγύησης της επιβίωσης του εγώ. Για το Άγιο Πνεύμα, αυτή η δήλωση σημαίνει ότι μπορεί να ερμηνεύσει εκ νέου στις νεώτερες γενεές αυτό που οι προηγούμενες είχαν παρερμηνεύσει, και έτσι να απελευθερώσει τις σκέψεις από την ικανότητα να παράγουν φόβο.
9. Το «Οι διεφθαρμένοι θα χαθούν» γίνεται μία δήλωση Επανόρθωσης, αν η λέξη «χαθούν» γίνει κατανοητή ως «ακυρωθούν». Κάθε σκέψη μη αγάπης πρέπει να ακυρωθεί, μία λέξη που το εγώ δεν μπορεί ούτε καν να καταλάβει. Για το εγώ, το να ακυρώνω σημαίνει να καταστρέφω. Το εγώ δεν θα καταστραφεί διότι είναι κομμάτι της σκέψης σου, αλλά επειδή είναι μη δημιουργικό και επομένως δεν μοιράζεται, θα ερμηνευτεί εκ νέου για να σε απελευθερώσει από τον φόβο. Το κομμάτι του νου σου που έχεις δώσει στο εγώ απλά θα επιστρέψει στην Βασιλεία των Ουρανών, εκεί όπου ανήκει ολόκληρος ο νους σου. Εσύ μπορείς να καθυστερείς την ολοκλήρωση της Βασιλείας, αλλά δεν μπορείς να εισάγεις την αντίληψη του φόβου μέσα σε αυτή.
10. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι ότι θα σε καταδικάσει το Ανώτερο Δικαστήριο. Απλά θα σε απαλλάξει από τις κατηγορίες εναντίον σου. Δεν μπορεί να υπάρξει κατηγορητήριο εναντίον κάποιου παιδιού του Θεού, και κάθε μάρτυρας ενοχής των δημιουργημάτων του Θεού φέρει ψευδείς μαρτυρίες για τον Θεό τον Ίδιο. Κάνε με χαρά προσφυγή για όλα όσα πιστεύεις στο Ανώτερο Δικαστήριο του Θεού, διότι αυτό μιλά εκ μέρους Του, άρα λέει την αλήθεια. Θα σε απαλλάξει από τις κατηγορίες εναντίον σου, όσο προσεκτικά και να τις έχεις κατασκευάσει. Η υπόθεση μπορεί να έχει αδιάσειστες αποδείξεις που στηρίζουν την κατηγορία όχι όμως και για τον Θεό. Το Άγιο Πνεύμα δεν θα τις ακούσει, διότι Αυτό μπορεί μόνο να φέρει αληθείς μαρτυρίες. Η ετυμηγορία Του θα είναι πάντα «δική σου είναι η Βασιλεία των Ουρανών», διότι το Άγιο Πνεύμα σου δόθηκε για να σου θυμίζει τι είσαι.
11. Όταν είπα « Έχω έρθει σαν φως στον κόσμο,» εννοούσα ότι ήρθα για να μοιραστώ το φως μαζί σου. Θυμήσου την αναφορά μου στο σκοτεινό γυαλί του εγώ, και θυμήσου ακόμα, ότι είπα, «Μην κοιτάς εκεί». Είναι ακόμα αλήθεια ότι το πού κοιτάς για να βρεις τον εαυτό σου εξαρτάται από σένα. Η υπομονή σου με τον αδερφό σου είναι η υπομονή σου με τον εαυτό σου. Δεν αξίζει υπομονή ένα παιδί του Θεού; Εγώ σου έδειξα άπειρη υπομονή διότι η θέλησή μου είναι αυτή του Πατέρα μας, από τον Οποίο έμαθα την άπειρη υπομονή. Η Φωνή Του βρισκόταν μέσα σε μένα όπως είναι και σε σένα, και σου μιλά για υπομονή προς την Υιότητα στο Όνομα του Δημιουργού της.
12. Τώρα πρέπει να μάθεις ότι μόνο η απεριόριστη υπομονή παράγει άμεσα αποτελέσματα. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο χρόνος ανταλλάσσεται με την αιωνιότητα. Η απεριόριστη υπομονή καλεί την απεριόριστη αγάπη, και παράγοντας αποτελέσματα στο τώρα, καθιστά τον χρόνο μη απαραίτητο. Έχουμε πει επανειλημμένα ότι ο χρόνος είναι ένα εργαλείο μάθησης που θα καταργηθεί όταν δεν θα είναι πια χρήσιμο. Το Άγιο Πνεύμα, που μιλά εκ μέρους του Θεού μέσα στον χρόνο, επίσης γνωρίζει ότι ο χρόνος δεν έχει νόημα. Σου το υπενθυμίζει κάθε στιγμή του χρόνου που περνά, διότι είναι η ειδική Του λειτουργία να σε επαναφέρει στην αιωνιότητα και να παραμείνει εκεί ευλογώντας τις δημιουργίες σου. Αυτή είναι η μόνη ευλογία που μπορείς να δώσεις αληθινά, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι αληθινά ευλογημένο. Εφόσον σου έχει δοθεί ελεύθερα από τον Θεό, κι εσύ πρέπει να Το δίνεις όπως Το  έλαβες.

ΜΑΘΗΜΑ 182 Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου




ΜΑΘΗΜΑ 182
Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου
1. Αυτός ο κόσμος που φαίνεται ότι ζεις δεν είναι το σπίτι σου. Και κάπου μέσα στο νου σου γνωρίζεις ότι αυτό είναι αλήθεια. Κάποια ανάμνηση του σπιτιού σου συνεχώς σε ακολουθεί, σαν να υπήρχε κάποιος τόπος που σε καλεί να επιστρέψεις παρόλο που δεν αναγνωρίζεις την φωνή, ή τι σου θυμίζει αυτή η Φωνή. Και όμως, αισθάνεσαι ξένος εδώ, από κάποιο μέρος άγνωστο. Όχι κάτι τόσο συγκεκριμένο που να μπορείς να πεις με βεβαιότητα ότι βρίσκεσαι εδώ εξόριστος. Απλά κάποιο επίμονο συναίσθημα, μερικές φορές κάποια ανεπαίσθητη δόνηση, που κάποιες φορές μόλις που τον θυμάσαι, άλλες αντιδράς και τον απορρίπτεις, αλλά σίγουρα επιστρέφει στο νου σου ξανά.

2. Δεν υπάρχει κανένας που να μην γνωρίζει για τι πράγμα μιλάμε. Και όμως, κάποιοι προσπαθούν να ανακουφίσουν τα βάσανά τους παίζοντας παιχνίδια για να περνούν την ώρα τους, που θα τους αποσπούν από την λύπη τους. Κάποιοι άλλοι αρνούνται ότι είναι λυπημένοι, και δεν αναγνωρίζουν τα δάκρυά τους καθόλου. Και άλλοι υποστηρίζουν ότι όλα αυτά που λέμε τώρα είναι αυταπάτες, ένα απλό όνειρο και τίποτα άλλο. Όμως, ποιος θα μπορούσε ν’ αρνηθεί με το χέρι στην καρδιά, χωρίς άμυνες και χωρίς να ξεγελά τον εαυτό του, ότι καταλαβαίνει τα λόγια που λέμε τώρα;

3. Σήμερα μιλάμε για τον καθένα που πορεύεται σε αυτό τον κόσμο, διότι δεν βρίσκεται σπίτι του. Βαδίζει με αβεβαιότητα, σε μια ατέρμονη έρευνα, αναζητώντας στο σκοτάδι αυτό που δεν μπορεί να βρει ∙ μην αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που αναζητά. Χίλια σπίτια φτιάχνει, όμως κανένα δεν ικανοποιεί τον ανήσυχο νου του. Δεν καταλαβαίνει ότι κτίζει μάταια. Το σπίτι που αναζητά δεν μπορεί να φτιαχτεί από αυτόν. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τον Ουρανό. Αυτό που έφτιαξε δεν ήταν παρά η κόλαση.

4. Ίσως να νομίζεις ότι θα βρεις το σπίτι της παιδικής σου ηλικίας. Η παιδική ηλικία του σώματός σου και ο τόπος που την στέγασε τώρα πια είναι μια ανάμνηση τόσο διαστρεβλωμένη που απλά κρατάς μια εικόνα από το παρελθόν που ποτέ δεν συνέβη. Όμως, υπάρχει ένα Παιδί μέσα σου το Οποίο αναζητά το σπίτι του Πατέρα Του, και γνωρίζει ότι είναι ξένο εδώ. Αυτή η παιδική ηλικία είναι αιώνια, με μια αθωότητα που διαρκεί για πάντα. Όπου πηγαίνει αυτό το Παιδί είναι έδαφος άγιο. Είναι η αγιότητά Του που φωτίζει τον Ουρανό, και φέρνει στην γη την καθαρή αντανάκλαση εκείνου του φωτός από ψηλά, εκεί όπου γη και Ουρανός γίνονται ένα.

5. Αυτό το Παιδί μέσα σου αναγνωρίζει για δικό Του Υιό ο Πατέρας σου. Αυτό είναι το Παιδί το Οποίο γνωρίζει τον Πατέρα Του. Έχει τέτοιο διακαή πόθο να πάει σπίτι Του, τόσο ασταμάτητα, που η φωνή Του σε εκλιπαρεί να Το αφήσεις να ξεκουραστεί για λίγο. Δεν ζητά τίποτα περισσότερο από μερικές στιγμές ανάπαυσης ∙ μόνο ένα διάλειμμα κατά το οποίο να μπορέσει να επιστρέψει για να αναπνεύσει και πάλι τον άγιο αέρα που γεμίζει το σπίτι του Πατέρα Του. Και εσύ είσαι το σπίτι Του. Θα επιστρέψει. Αλλά δώσε Του λίγο χρόνο να είναι ο Εαυτός Του, μέσα στην Ειρήνη που είναι το σπίτι Του, να ξεκουραστεί με ησυχία, ειρήνη και αγάπη.

6. Αυτό το Παιδί χρειάζεται την προστασία σου. Είναι μακριά από το σπίτι Του. Είναι τόσο μικρό που πολύ εύκολα το κλείνεις απέξω, η μικροσκοπική φωνούλα Του κρύβεται τόσο εύκολα, τα καλέσματά Του για βοήθεια σχεδόν δεν ακούγονται ανάμεσα στους βάρβαρους ήχους και τους τραχείς και εκκωφαντικούς θορύβους αυτού του κόσμου. Και όμως, γνωρίζει ότι μέσα σου ακόμα ενοικεί η ασφαλής προστασία Του. Δεν θα Το απογοητεύσεις. Θα πάει σπίτι Του, και εσύ θα πας μαζί Του.

7. Αυτό το Παιδί είναι η μη αμυντικότητά σου ∙ η δύναμή σου. Σε εμπιστεύεται. Ήρθε επειδή γνωρίζει ότι δεν θα προδώσεις την εμπιστοσύνη Του. Σου ψιθυρίζει ασταμάτητα για το σπίτι Του. Γιατί επιθυμεί να σε πάρει πίσω μαζί Του, ώστε κι Αυτό το Ίδιο να μείνει και να μην επιστρέψει εκεί όπου δεν ανήκει και όπου ζει σαν ένας απόκληρος σε ένα κόσμο από ξένες σκέψεις. Η υπομονή Του είναι απεριόριστη. Θα σε περιμένει μέχρι ν’ ακούσεις την απαλή φωνή Του μέσα σου, που σε καλεί να Το αφήσεις να πάει ειρηνικά, μαζί σου, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι Του, και εσύ μαζί Του.

8. Όταν ησυχάσεις για μια στιγμή, όταν ο κόσμος αποτραβηχτεί από τα μάτια σου, όταν οι χωρίς αξία ιδέες πάψουν να έχουν αξία στον ανήσυχο νου σου, τότε θα ακούσεις την Φωνή Του. Σε καλεί τόσο σπαρακτικά που δεν θα Του αντισταθείς άλλο πια. Εκείνη την στιγμή, θα σε πάρει σπίτι Του, και θα μείνεις μαζί Του με απόλυτη ησυχία, σιωπηλός και με γαλήνη, πέρα από όλες τις λέξεις, ανέγγιχτος από τον φόβο και την αμφιβολία, θεσπέσια βέβαιος ότι βρίσκεσαι σπίτι σου.

9. Ξεκουράσου μαζί Του σήμερα, όσο μπορείς πιο συχνά. Γιατί Αυτός ήταν πρόθυμος να γίνει ένα μικρό Παιδί ώστε να μπορέσεις να μάθεις από Αυτόν πόσο δυνατός είναι αυτός που έρχεται χωρίς άμυνες, προσφέροντας μόνο μηνύματα αγάπης σε εκείνους που τον θεωρούν εχθρό τους. Κρατά την ισχύ του Ουρανού στο χέρι Του και τους αποκαλεί φίλους, και δίνει την δύναμή Του σε αυτούς για να δουν ότι επιθυμεί να είναι Φίλος τους. Το μόνο που τους ζητά είναι να Τον προστατέψουν, γιατί το σπίτι Του είναι μακριά, και δεν θα επιστρέψει σε αυτό μόνος Του.

10. Ο Χριστός ξαναγεννιέται μόνο σαν ένα μικρό Παιδί κάθε φορά που ένας περιπλανώμενος θέλει να αφήσει το σπίτι του. Γιατί αυτός πρέπει να μάθει ότι δεν έχει τίποτα άλλο να προστατέψει, εκτός από αυτό το Παιδί, που έρχεται χωρίς άμυνες και προστατεύεται από αυτή την μη αμυντικότητά Του. Πήγαινε σπίτι μαζί Του κάποιες φορές, σήμερα. Είσαι το ίδιο ξένος εδώ, όσο κι Εκείνος.

11. Αφιέρωσε χρόνο σήμερα για να αφήσεις την ασπίδα σου, από την οποία δεν κερδίζεις τίποτα, και κατέβασε το σπαθί και το ξίφος που έχεις υψώσει ενάντια σε έναν εχθρό που δεν υπάρχει. Ο Χριστός σε έχει ονομάσει φίλο και αδερφό. Ήρθε, ακόμα και για να σου ζητήσει την βοήθειά σου να Του επιτρέψεις να πάει σπίτι Του ολοκληρωμένος. Έχει έρθει, όπως έρχεται ένα μικρό παιδί που πρέπει να ικετέψει τον πατέρα του για προστασία και αγάπη. Κυβερνά το σύμπαν, και όμως, ακατάπαυστα σου ζητά να επιστρέψεις μαζί Του, και να μην έχεις τις ψευδαισθήσεις για θεούς σου άλλο πια.

12. Δεν έχεις χάσει την αθωότητά σου. Αυτήν λαχταράς. Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς σου. Αυτή είναι η Φωνή που ακούς, και αυτό είναι το Κάλεσμα που δεν μπορείς να αρνηθείς. Το άγιο Παιδί παραμένει μαζί σου. Το σπίτι Του είναι και δικό σου. Σήμερα, σου παραδίδει την μη αμυντικότητά Του, και εσύ την δέχεσαι σε αντάλλαγμα όλων των πολεμικών παιχνιδιών που έχεις φτιάξει. Και τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός, και το ταξίδι έχει ένα τέλος που φαίνεται στον ορίζοντα επιτέλους. Ησύχασε για μια στιγμή και πήγαινε σπίτι μαζί Του, και μείνε για λίγο στην ειρήνη.

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 181 Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου



ΜΑΘΗΜΑ 181

Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου
1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να εδραιώσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβείς την αμφιβολία και την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι αυτός περιορίζεται από αυτό που εσύ έχεις αντιληφθεί γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.
2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα θα αλλάξει, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Μην εστιάζεσαι στις αμαρτίες του αδελφού σου, και θα βιώσεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέα τους και δεν θα δεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.
3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας έτσι ώστε να αναζητούμε αυτό και μόνο, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για τίποτα άλλο εκτός από το τώρα.
4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το νου σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.
5. Πώς θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Διότι το παρελθόν έχει πια φύγει∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε στο μέλλον δεν θα μας ενοχλήσει τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε την αθωότητα μέσα μας.
6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπει εμπόδιο στον δρόμο μας σε οποιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο νου μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενόμυαλη εστίαση μας θα μας περιορίσει την όραση, και θα μας στρέψει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς να νοιαζόμαστε για παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε δίνοντας οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:
-          Δεν είναι αυτό που θέλω να δω.
-          Εμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.
7. Κι επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατήσει ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μας εμποδίζει από το να δούμε την αθωότητά μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα την κάνει να παραμείνει δίχως διόρθωση.
8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να δούμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη η Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα δούμε να αντανακλάται στον κόσμο και στον εαυτό μας.
9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 – 200




ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 – 200


1. Τα επόμενα μαθήματά μας επικεντρώνονται στο να σταθεροποιήσουν την προθυμία σου να ισχυροποιήσεις την αδύναμη αφοσίωσή σου ∙ να  συγχωνεύσεις τους σκόρπιους στόχους σου σε μία πρόθεση. Δεν σου ζητείται ακόμα η απόλυτη αφοσίωση όλη την ώρα. Αλλά σου ζητείται να ασκηθείς τώρα για να αποκτήσεις την αίσθηση της ειρήνης που σου χαρίζουν οι ενοποιημένες προθέσεις, έστω και περιοδικά. Αυτή η εμπειρία εξασφαλίζει ότι θα δώσεις την ολοκληρωτική σου προθυμία να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνουν αυτά τα μαθήματα.

2. Τα μαθήματά μας τώρα κινητοποιούνται συγκεκριμένα στο να διευρύνουν τους ορίζοντές σου, και να προσεγγίσουν άμεσα τα ειδικά εμπόδια που περιορίζουν την όρασή σου και την κάνουν τόσο στενόμυαλη που δεν σε αφήσει να δεις την αξία του στόχου μας. Επιχειρούμε τώρα να απομακρύνουμε αυτά τα εμπόδια, έστω και για λίγο. Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση απελευθέρωσης που φέρνει αυτή η απομάκρυνση. Αλλά η εμπειρία της ελευθερίας και της ειρήνης που έρχεται καθώς παραιτείσαι από τον στενό έλεγχο των όσων βλέπεις, μιλάει από μόνη της. Το κίνητρό σου θα ενταθεί τόσο που οι λέξεις θα έχουν πια πολύ μικρή σημασία. Θα είσαι σίγουρος για το τι θέλεις, και για το τι δεν έχει αξία.

3. Κι έτσι αρχίζουμε το ταξίδι μας πέρα από τις λέξεις επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε ό,τι εμποδίζει ακόμα την πρόοδό σου. Η εμπειρία αυτού που υπάρχει πέρα από τις άμυνές σου, παραμένει απρόσιτη για σένα όσο το αρνείσαι. Μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρουσία του. Επομένως τώρα επιχειρούμε να πάμε πέρα από όλες τις άμυνες κάθε μέρα από λίγο. Δεν μας ζητείται τίποτα περισσότερο από αυτό, διότι τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται. Είναι αρκετό να εγγυηθούμε ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 180





ΜΑΘΗΜΑ 180

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(169) Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη  Του απελευθερώνομαι.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(170) Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό, άρα ούτε και σε μένα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Κεφάλαιο 5. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ.V. Η Χρήση της Ενοχής από το Εγώ



V. Η Χρήση της Ενοχής από το Εγώ

1. Ίσως κάποιες από τις αντιλήψεις  μας να ξεκαθαρίσουν και να αποκτήσουν πιο προσωπική σημασία αν ξεκαθαριστεί η χρήση της ενοχής από το εγώ. Το εγώ έχει έναν σκοπό, ακριβώς όπως και το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός του εγώ είναι ο φόβος, διότι μόνο οι φοβισμένοι μπορεί να είναι εγωιστές. Η λογική του εγώ είναι άμεμπτη όπως και του Αγίου Πνεύματος, διότι ο νους σου έχει τα μέσα στην διάθεσή του για να πάρει το μέρος του Ουρανού ή της γης, όπως επιλέξει. Αλλά πάλι, θυμήσου ότι και οι δύο αυτές καταστάσεις είναι μέσα σου.
2. Στον Ουρανό δεν υπάρχει ενοχή, διότι η Βασιλεία των Ουρανών επιτυγχάνεται μέσω της Εξιλέωσης , η οποία σε απελευθερώνει για να δημιουργήσεις. Η λέξη «δημιουργώ» είναι κατάλληλη εδώ διότι, μόλις αυτό που έχεις φτιάξει ακυρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, το ευλογημένο καθαρό υπόλοιπο αποκαθίσταται και επομένως συνεχίζει την δημιουργία. Αυτό που είναι αληθινά ευλογημένο είναι ανίκανο να προκαλέσει ενοχή, κι επομένως προκαλεί χαρά. Αυτό το κάνει απρόσβλητο από το εγώ διότι η ειρήνη του είναι ακαταμάχητη. Είναι άτρωτο από την διάσπαση διότι είναι ολοκληρωμένο. Η ενοχή είναι πάντα διασπαστική. Οτιδήποτε προκαλεί φόβο είναι διχαστικό διότι υπακούει στους νόμους του διχασμού. Το εγώ, εκτός από σύμβολο του διαχωρισμού, είναι επίσης και το σύμβολο της ενοχής. Η ενοχή δεν προέρχεται καθόλου από τον Θεό. Είναι το σύμβολο της επίθεσης στον Θεό. Αυτή η ιδέα έχει νόημα μόνο για το εγώ, αλλά μην υποτιμάς την δύναμη της πίστης του εγώ σε αυτή. Αυτό είναι το πιστεύω από το  οποίο στην πραγματικότητα προέρχεται όλη η ενοχή.
3. Το εγώ είναι το μέρος του νου που πιστεύει στον διχασμό. Πώς θα μπορούσε ένα κομμάτι του Θεού να διασπαστεί χωρίς να πιστεύει ότι Του επιτίθεται; Μιλήσαμε και παλαιότερα για το πρόβλημα της εξουσίας έτσι όπως βασίζεται στην ιδέα του σφετερισμού της δύναμης του Θεού. Το εγώ πιστεύει ότι αυτό έκανες διότι πιστεύει ότι αυτό είναι εσύ. Αν ταυτίζεσαι με το εγώ, τότε αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ένοχο. Όποτε ανταποκρίνεσαι στο εγώ σου θα βιώνεις ενοχή, και θα φοβάσαι την τιμωρία. Το εγώ είναι κυριολεκτικά μία τρομακτική σκέψη. Όσο γελοία και να είναι η ιδέα της επίθεσης στον Θεό για τον σώφρονα νου, ποτέ μην ξεχνάς ότι το εγώ δεν είναι στα λογικά του. Αντιπροσωπεύει ένα σύστημα ψευδαισθήσεων, και μιλά για λογαριασμό του. Όταν ακούς την φωνή του εγώ σημαίνει πως πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να επιτεθείς στον Θεό, και ότι έχεις αποσπάσει ένα κομμάτι Του από Αυτόν. Ακολουθεί φόβος εκδίκησης, επειδή η δριμύτητα της ενοχής είναι τόσο έντονη που πρέπει να προβληθεί.
4.  Ό,τι δέχεσαι μέσα στο νου σου είναι πραγματικό για σένα. Η αποδοχή σου είναι που το κάνει πραγματικό. Αν ενθρονίσεις το εγώ μέσα στο νου σου, τότε αυτή η άδειά σου να εισέλθει το κάνει πραγματικότητά σου. Αυτό συμβαίνει διότι ο νους είναι ικανός να δημιουργεί πραγματικότητα ή να κατασκευάζει ψευδαισθήσεις. Είπα και πριν ότι πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Το να σκέφτεσαι μαζί με Αυτόν σημαίνει ότι σκέφτεσαι σαν Αυτόν. Αυτό προκαλεί χαρά, όχι ενοχή, διότι είναι φυσικό. Η ενοχή είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι ο τρόπος σκέψης σου είναι αφύσικος. Ο αφύσικος τρόπος σκέψης πάντα συνοδεύεται από ενοχή, διότι είναι η πίστη στην αμαρτία. Το εγώ δεν αντιλαμβάνεται την αμαρτία ως έλλειψη αγάπης, παρά μόνο σαν αναμφίβολη πράξη επίθεσης. Αυτό είναι αναγκαίο για την επιβίωση του εγώ διότι, μόλις αντιληφθείς την αμαρτία ως έλλειψη, αυτόματα θα επιχειρήσεις να επανορθώσεις την κατάσταση. Και θα επιτύχεις. Το εγώ αυτό το θεωρεί καταδίκη, αλλά εσύ πρέπει να μάθεις να το θεωρείς ελευθερία.
5. Ο νους που δεν έχει ενοχές δεν γίνεται να υποφέρει. Όντας λογικός, ο νους θεραπεύει το σώμα διότι έχει θεραπευτεί ο ίδιος. Ο υγιής νους δεν μπορεί να διανοηθεί την ασθένεια διότι δεν μπορεί να διανοηθεί την επίθεση προς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε. Είπα και παλαιότερα ότι η ασθένεια είναι μία μορφή μαγείας. Μπορεί να ήταν καλύτερα να πούμε ότι είναι μία μορφή μαγικής λύσης. Το εγώ πιστεύει ότι με το να τιμωρεί τον εαυτό του θα κατευνάσει την τιμωρία του Θεού. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό είναι αλαζονικό. Αποδίδει στον Θεό πρόθεση τιμωρίας, και έπειτα παίρνει αυτή την πρόθεση σαν δικό του προνόμιο. Προσπαθεί να σφετεριστεί όλες τις λειτουργίες του Θεού  έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται, διότι αναγνωρίζει ότι μόνο την ολοκληρωτική πίστη μπορεί να εμπιστευτεί κανείς.
6. Το εγώ δεν μπορεί να αντιτεθεί στους νόμους του Θεού περισσότερο από ό,τι εσύ, αλλά μπορεί να τους ερμηνεύσει ανάλογα με το τι θέλει, ακριβώς όπως κι εσύ. Αυτός είναι ο λόγος που η ερώτηση, «Τι θέλεις;» πρέπει ν’ απαντηθεί. Την απαντάς κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο, και κάθε στιγμή απόφασης είναι μία κρίση κάθε άλλο παρά αναποτελεσματική. Τα αποτελέσματά της θα ακολουθούν άμεσα μέχρι ν’ αλλάξει η απόφαση. Να θυμάσαι, όμως, ότι οι ίδιες οι εναλλακτικές που υπάρχουν είναι αμετάβλητες. Το Άγιο Πνεύμα, όπως το εγώ, είναι μία απόφαση. Μαζί αυτά τα δύο αποτελούν όλες τις εναλλακτικές που μπορεί να δεχτεί και να υπακούσει ο νους. Το Άγιο Πνεύμα και το εγώ είναι οι μόνες επιλογές που είναι ανοιχτές για σένα. Ο Θεός δημιούργησε την μία, κι επομένως δεν μπορείς να την εξαλείψεις. Εσύ έφτιαξες την άλλη, άρα μπορείς να την ακυρώσεις. Μόνο ό,τι δημιουργεί ο Θεός είναι αμετάκλητο και αμετάβλητο. Ό,τι έφτιαξες εσύ μπορεί πάντα να αλλάξει διότι, όταν δεν σκέφτεσαι σαν τον Θεό, στην πραγματικότητα δεν σκέφτεσαι καθόλου. Οι αυταπάτες δεν είναι πραγματικές σκέψεις, παρόλο που μπορεί να τις πιστεύεις. Αλλά κάνεις λάθος. Η λειτουργία της σκέψης προέρχεται από τον Θεό και βρίσκεται μέσα στον Θεό. Σαν μέρος της δικής Του σκέψης, εσύ δεν μπορείς να σκέφτεσαι χωριστά από Αυτόν.
7. Ο παράλογος τρόπος σκέψης είναι διαταραγμένη σκέψη. Ο Θεός ο Ίδιος διευθετεί την σκέψη σου διότι η σκέψη σου είναι δημιουργημένη από Αυτόν. Τα αισθήματα ενοχής είναι πάντα σημάδι ότι δεν το γνωρίζεις αυτό. Επίσης δείχνουν ότι πιστεύεις ότι μπορείς να σκέφτεσαι χώρια από τον Θεό, και ότι αυτό θέλεις. Κάθε διαταραγμένη σκέψη συνοδεύεται από ενοχή από την σύλληψή της, και στηρίζεται στην ενοχή για την συνέχισή της. Η ενοχή είναι αναπόφευκτη από εκείνους που πιστεύουν ότι διευθετούν τις δικές τους σκέψεις, και άρα πρέπει να υπακούν τις προσταγές τους. Αυτό τους κάνει να νιώθουν υπεύθυνοι για τα σφάλματα τους χωρίς ν’ αναγνωρίζουν ότι, με το να αποδέχονται αυτή την ευθύνη, αντιδρούν ανεύθυνα. Αν η μοναδική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι, τότε η ευθύνη για  αυτό που επανορθώνεται δεν μπορεί να είναι δική σου. Το δίλημμα δεν μπορεί να επιλυθεί παρά μόνο αν δεχτείς την λύση της ακύρωσης. Θα ήσουν υπεύθυνος για τα αποτελέσματα όλου του λανθασμένου τρόπου σκέψης σου αν αυτός δεν μπορούσε ν’ ακυρωθεί. Ο σκοπός της Επανόρθωσης είναι να διατηρήσει το παρελθόν μόνο σε εξαγνισμένη μορφή. Αν δεχτείς την θεραπεία για την διαταραγμένη σκέψη, μία θεραπεία που η αποτελεσματικότητα της είναι αναμφίβολη, πώς είναι δυνατόν να παραμείνουν τα συμπτώματα της;
8. Η συνεχής απόφαση να παραμένεις διαχωρισμένος είναι ο μόνος πιθανός λόγος για να συνεχίζεις να έχεις αισθήματα ενοχής. Αυτό το έχουμε ξαναπεί και παλαιότερα, αλλά δεν δώσαμε έμφαση στα καταστροφικά αποτελέσματα της απόφασης. Κάθε απόφαση του νου θα επηρεάζει και την συμπεριφορά και τα βιώματα. Αυτό που 

ΜΑΘΗΜΑ 178




ΜΑΘΗΜΑ 178

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(165) Ο νους μου ας μην αρνηθεί την Σκέψη του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(166) Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 177




ΜΑΘΗΜΑ 177

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(163) Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(164) Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 176





ΜΑΘΗΜΑ 176

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

(161) Δώσε μου την ευλογία σου, άγιε Υιέ του Θεού.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

(162) Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 175




ΜΑΘΗΜΑ 175

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(159) Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(160) Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018

Κεφάλαιο 5. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ. IV. Διδασκαλία και Θεραπεία



IV. Διδασκαλία και Θεραπεία

1. Αυτό που έχει κρύψει ο φόβος είναι ακόμα μέρος δικό σου. Η προσχώρηση στην Εξιλέωση  είναι η διέξοδος από τον φόβο. Το Άγιο Πνεύμα θα σε βοηθήσει να ερμηνεύσεις εκ νέου όλα όσα αντιλαμβάνεσαι ως τρομακτικά, και θα σε διδάξει ότι μόνο ό,τι είναι γεμάτο αγάπη είναι αληθινό. Η αλήθεια είναι πέρα από την δική σου ικανότητα να καταστρέφεις, αλλά ολοκληρωτικά μέσα στην ικανότητα σου να αποδέχεσαι. Σου ανήκει διότι, ως επέκταση του Θεού που είσαι, την δημιούργησες μαζί με Αυτόν. Είναι δική σου διότι είναι μέρος από σένα, ακριβώς όπως εσύ είσαι μέρος του Θεού διότι Αυτός σε δημιούργησε. Τίποτα καλό δεν μπορεί να χαθεί διότι προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα, την Φωνή για  δημιουργία. Τίποτα που να μην είναι καλό δεν δημιουργήθηκε ποτέ, κι επομένως δεν μπορεί να προστατευτεί. Η Επανόρθωση είναι η εγγύηση της ασφάλειας της Βασιλείας, και η ένωση της Υιότητας  είναι η προστασία της. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στην Βασιλεία επειδή η Υιότητα είναι ενωμένη. Ενώπιον της παρουσίας εκείνων που ακούν το Κάλεσμα του Αγίου Πνεύματος να ενωθούν, το εγώ ξεθωριάζει και ακυρώνεται.
2. Ό,τι φτιάχνει το εγώ το κρατά για τον εαυτό του, και γι αυτό είναι χωρίς δύναμη. Η ύπαρξή του δεν μοιράζεται. Δεν πεθαίνει∙ απλά δεν γεννήθηκε ποτέ. Η σωματική γέννηση δεν είναι μία αρχή∙  είναι μία συνέχεια. Όλα όσα συνεχίζονται έχουν ήδη γεννηθεί. Θα αυξάνονται όσο είσαι πρόθυμος να επιστρέψεις το μη θεραπευμένο κομμάτι του νου σου στο ανώτερο κομμάτι, επιστρέφοντας το αδιαίρετο στην δημιουργία. Εγώ έχω έρθει να σου δώσω τις βάσεις, έτσι ώστε οι σκέψεις σου να σε ελευθερώσουν πραγματικά. Έχεις κουβαλήσει το φορτίο των αμοίραστων ιδεών που είναι πολύ αδύναμες για να αυξηθούν, αλλά έχοντάς τες φτιάξει εσύ δεν κατάλαβες τον τρόπο με τον οποίο καταργούνται. Δεν μπορείς να ακυρώσεις τα σφάλματα του παρελθόντος μόνος σου. Δεν θα αφανιστούν από το νου σου χωρίς την Εξιλέωση , μία θεραπεία που δεν είναι δικής σου κατασκευής. Η Εξιλέωση πρέπει να γίνει κατανοητή ως μία αγνή πράξη μοιράσματος. Αυτό εννοούσα όταν είπα ότι ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο είναι δυνατόν ν’ ακούς μόνο μία Φωνή. Αν εσύ είσαι μέρος του Θεού και η Υιότητα  είναι Ένα, δεν γίνεται να περιορίζεσαι στον εαυτό που βλέπει το εγώ.
3. Κάθε σκέψη αγάπης που έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας  ανήκει σε κάθε μέρος της. Μοιράζεται διότι είναι της αγάπης. Το μοίρασμα είναι ο τρόπος δημιουργίας του Θεού, όπως επίσης και δικός σου. Το εγώ μπορεί να σε κρατά σε εξορία από την Βασιλεία των Ουρανών, αλλά μέσα στην Βασιλεία την ίδια δεν έχει καμία δύναμη. Οι ιδέες του πνεύματος δεν αφήνουν το νου που τις σκέφτεται, ούτε είναι δυνατόν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Όμως, οι ιδέες του εγώ μπορούν να συγκρούονται διότι συμβαίνουν σε διαφορετικά επίπεδα και περιλαμβάνουν ακόμα αντίθετες σκέψεις του ίδιου επίπεδου. Είναι αδύνατον να μοιράζεσαι σκέψεις που βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Μπορείς μόνο να μοιράζεσαι τις σκέψεις που είναι του Θεού και αυτές που κρατά Αυτός για σένα. Και από τέτοιες σκέψεις αποτελείται η Βασιλεία των Ουρανών. Οι υπόλοιπες παραμένουν μαζί σου μέχρι το Άγιο Πνεύμα να τις ερμηνεύσει εκ νέου στο φως της Βασιλείας, κάνοντάς τες κι αυτές, αντάξιες μοιράσματος. Όταν έχουν εξαγνιστεί επαρκώς, τότε σου επιτρέπει να τις χαρίσεις. Η απόφαση να τις μοιραστείς είναι ο εξαγνισμός τους.
4. Εγώ άκουσα μία Φωνή διότι κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να πετύχω την Εξιλέωση για τον εαυτό μου μόνος μου. Το ν’ ακούς μία Φωνή σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να Την μοιραστείς γιατί μόνο έτσι Την ακούς ο ίδιος. Ο Νους που ήταν μέσα σε μένα ακόμα έλκεται ακαταμάχητα από κάθε νου δημιουργημένο από τον Θεό, διότι η  Ολότητα του Θεού είναι η Ολότητα του Υιού Του. Δεν γίνεται να πάθεις κακό, και δεν θέλεις να δείξεις στον αδερφό σου τίποτα άλλο εκτός από την ολότητά σου. Δείξε του ότι δεν μπορεί να σε βλάψει και μην κρατάς τίποτα εναντίον του, ειδάλλως το κρατάς εναντίον του εαυτού σου. Αυτό είναι το νόημα του «γύρισε και το άλλο μάγουλο».
5. Η διδασκαλία γίνεται με πολλούς τρόπους, πάνω απ’ όλα με παράδειγμα. Η διδασκαλία θα πρέπει να είναι θεραπεία, διότι είναι το μοίρασμα ιδεών και η αναγνώριση ότι το να μοιράζεσαι ιδέες σημαίνει ότι τις ενδυναμώνεις. Δεν γίνεται να ξεχάσω την ανάγκη μου να διδάσκω αυτά που έχω μάθει, η οποία δημιουργήθηκε μέσα μου επειδή έμαθα. Καλώ εσένα να διδάσκεις αυτό που έχεις μάθει, διότι πράττοντας το  μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό. Κάντο αυτό αξιόπιστο  στο όνομά μου διότι το όνομά μου είναι το Όνομα του Υιού του Θεού. Αυτά που έχω μάθει σου τα δίνω ελεύθερα, και ο Νους που ήταν μέσα σε μένα χαροποιείται όταν επιλέγεις να τον ακούς.
6. Το Άγιο Πνεύμα επιτυγχάνει την Εξιλέωση σε όλους μας με την ακύρωση, κι επομένως ανασηκώνει το φορτίο που έχεις θέσει μέσα στο νου σου. Ακολουθώντας Το οδηγείσαι πίσω στον Θεό όπου ανήκεις, και πώς αλλιώς μπορείς να βρεις τον δρόμο εκτός από το να πάρεις και τον αδελφό σου μαζί σου; Ο δικός μου ρόλος στην Εξιλέωση δεν είναι ολοκληρωμένος μέχρι να λάβεις κι εσύ μέρος σε αυτήν και να την προσφέρεις. Καθώς διδάσκεις θα μαθαίνεις. Ποτέ δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε απαρνηθώ, διότι αν σε εγκατέλειπα θα σήμαινε πως απαρνούμαι τον εαυτό μου και τον Θεό που με δημιούργησε. Απαρνείσαι τον εαυτό σου και τον Θεό αν απαρνείσαι οποιονδήποτε από τους αδελφούς σου. Πρέπει να μάθεις να τους βλέπεις έτσι όπως είναι, και να καταλάβεις ότι κι αυτοί ανήκουν στον Θεό όπως κι εσύ. Πώς θα μπορούσες να συμπεριφερθείς καλύτερα στον αδελφό σου από το να παραδώσεις στον Θεό ό,τι είναι δικό Του;
7. Η Εξιλέωση σου δίνει την δύναμη ενός θεραπευμένου νου, αλλά η δύναμη της δημιουργίας είναι του Θεού. Επομένως, αυτοί που έχουν συγχωρεθεί πρέπει να αφοσιωθούν πρώτα στην θεραπεία διότι, έχοντας λάβει την ιδέα της θεραπείας, πρέπει να την δίνουν για να την κρατήσουν. Η πλήρης δύναμη της δημιουργίας δεν μπορεί να εκφραστεί όσο οποιαδήποτε ιδέα του Θεού παρακρατείται από την Βασιλεία των Ουρανών. Η κοινή θέληση της Υιότητας  είναι ο μόνος δημιουργός που μπορεί να δημιουργήσει σαν τον Πατέρα, διότι μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να σκέφτονται ολοκληρωμένα, και από τη σκέψη του Θεού δεν λείπει τίποτα. Ό,τι σκέφτεσαι και δεν είναι μέσω του Αγίου Πνεύματος είναι ελλιπές.
8. Πώς γίνεται εσύ που είσαι τόσο άγιος να υποφέρεις; Όλο σου το παρελθόν έχει φύγει εκτός από την ομορφιά του, και δεν έχει μείνει τίποτα άλλο από μία ευλογία. Έχω σώσει όλες σου τις καλοσύνες και κάθε σκέψη αγάπης που έκανες ποτέ. Τις έχω εξαγνίσει από τα σφάλματα που έκρυβαν το φως τους, και τις κράτησα για σένα μέσα στην δική τους τέλεια λάμψη. Είναι πέρα από την καταστροφή και πέρα από την ενοχή. Προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα μέσα σου, και γνωρίζουμε ότι αυτά που δημιουργεί ο Θεός είναι αιώνια. Μπορείς στ’ αλήθεια ν’ αναχωρήσεις γαλήνια διότι σε αγάπησα όπως αγάπησα τον εαυτό μου. Πορεύσου με την ευλογία μου και για την ευλογία μου. Κράτησέ την και μοίρασέ την, έτσι ώστε να είναι πάντα δική μας. Εναποθέτω την ειρήνη του Θεού μέσα στην καρδιά σου και μέσα στα χέρια σου, για να την κρατάς και να την μοιράζεσαι. Η καρδιά είναι αγνή για να την κρατήσεις, και τα χέρια είναι δυνατά για να την δίνουν. Δεν γίνεται να χάσουμε. Η κρίση μου είναι τόσο 
ισχυρή όσο η σοφία του Θεού, στου Οποίου την Καρδιά και τα Χέρια έχουμε την ύπαρξη μας. Τα ήσυχα παιδιά Του είναι οι ευλογημένοι Υιοί Του. Οι Σκέψεις του Θεού είναι μαζί σου.

ΜΑΘΗΜΑ 174




ΜΑΘΗΜΑ 174

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(157) Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(158) Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 172




ΜΑΘΗΜΑ 172
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(153) Η ασφάλεια μου βρίσκεται στην απουσία άμυνας μου.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(154) Είμαι ένας από τους αντιπροσώπους του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 171



ΜΑΘΗΜΑ 171

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5 ΕΙΣΑΓΩΓΗ




ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Θέλουμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν υπήρξαν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο. 

2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο άγιος νους μας, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορέσουμε να περπατήσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.

4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι: 

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού σταυρώνεται μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Εκείνον ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το δικό σου κομμάτι μέσα μου. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για εμάς πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας βούλεται ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Ωστόσο, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και στο τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στο βίωμα που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε το βίωμα και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Κι Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 170 Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα




ΜΑΘΗΜΑ 170

Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα

1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. Σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι σε αυτό-άμυνα, εννοείς ότι το να είσαι σκληρός είναι προστασία ∙ ότι είσαι ασφαλής χάρη στην σκληρότητα. Εννοείς ότι πιστεύεις ότι το να πληγώνεις κάποιον σου φέρνει ελευθερία. Και εννοείς, ακόμα, ότι το να επιτίθεσαι σημαίνει ότι ανταλλάσσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι για κάτι καλύτερο, ασφαλέστερο, πιο σίγουρο σε περίπτωση επικίνδυνης εισβολής και από τον φόβο.
2. Πόσο ολοκληρωτικά παράλογη είναι η ιδέα ότι για να αμυνθείς στον φόβο πρέπει να επιτεθείς! Διότι εδώ ο φόβος γεννιέται και τρέφεται με αίμα, για να μεγαλώσει, να διογκωθεί και να μαίνεται. Κι έτσι ο φόβος προστατεύεται, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτόν. Σήμερα μαθαίνουμε ένα μάθημα που μπορεί να σε σώσει από περισσότερη καθυστέρηση και άχρηστη δυστυχία, από ό,τι μπορείς να φανταστείς. Είναι αυτό:

Εσύ φτιάχνεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι, και με την άμυνά σου εναντίον του το κάνεις πραγματικό και αδύνατον διαφυγής. Άφησε κάτω τα όπλα σου, και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι ψεύτικο.


3. Φαίνεται σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον εχθρό εξωτερικό. Όμως, η άμυνά σου δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σου ∙ μια ξένη σκέψη σε πόλεμο με σένα, που σου στερεί την γαλήνη, και διχάζει τον νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται εντελώς ασυμφιλίωτα. Γιατί η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», ένα αντίθετο ∙ και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την άμυνά σου ενάντια στην απειλή αυτού που πραγματικά είσαι.
4. Αν αναλογιστείς προσεκτικά το μέσο με το οποίο η φαντασιόπληκτη αυτό-άμυνα σου προχωρά στον φανταστικό της δρόμο, θ’ αντιληφθείς όλη την βάση στην οποία στέκει αυτή η ιδέα. Πρώτον, είναι προφανές ότι οι ιδέες πρέπει ν’ αφήνουν την πηγή τους, διότι εσύ είσαι που κάνεις την επίθεση, και πρέπει πρώτα να την έχεις συλλάβει με το νου σου. Ωστόσο, επιτίθεσαι κάπου έξω από σένα, και διαχωρίζεις το νου σου από αυτόν που πρόκειται να δεχτεί επίθεση, με απόλυτη πεποίθηση ότι ο διαχωρισμός που έφτιαξες είναι αληθινός .
5. Δεύτερον, οι ιδιότητες της αγάπης αποδίδονται στον «εχθρό» της. Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλειά σου και ο προστάτης της γαλήνης σου, στον οποίο στρέφεσαι για ανακούφιση και διαφυγή από τις αμφιβολίες για την δύναμή σου, και ελπίζεις ότι εκεί θα αναπαυθείς ήσυχος χωρίς όνειρα. Και καθώς απογυμνώνεις την αγάπη από ό,τι ανήκει μόνο σε αυτή, προικίζεται με τις ιδιότητες του φόβου. Γιατί η αγάπη θα σου ζητούσε να καταργήσεις κάθε άμυνα, σαν κάτι ανόητο. Και πραγματικά τα όπλα σου θα γίνονταν σκόνη, γιατί αυτό είναι πραγματικά.
6. Με την αγάπη για εχθρό, η σκληρότητα πρέπει να γίνει θεός. Και οι θεοί απαιτούν αυτοί που τους λατρεύουν να υπακούουν στις προσταγές τους, και να μην τους αμφισβητούν. Αυστηρή τιμωρία απονέμεται χωρίς οίκτο σε εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι συνετές ή ακόμα και λογικές. Οι εχθροί τους είναι τώρα παράλογοι και τρελοί, ενώ αυτοί είναι πάντα ευσπλαχνικοί και δίκαιοι.
7. Σήμερα κοιτάμε αυτό τον σκληρό θεό με απάθεια. Και παρατηρούμε ότι παρόλο που τα χείλη του είναι βαμμένα με αίμα, και φωτιές φαίνεται να βγαίνουν από αυτόν, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν χρειάζεται να αντισταθούμε στην δύναμή του. Δεν έχει καμία. Και εκείνοι που βλέπουν σε αυτόν την ασφάλειά τους δεν έχουν φύλακα, ούτε δύναμη να επικαλεστούν σε περίπτωση κινδύνου, και κανένα ισχυρό πολεμιστή να αγωνιστεί γι αυτούς.
8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομερή. Αλλά μπορεί επίσης να είναι η στιγμή της απελευθέρωσής σου από την απεχθή δουλεία. Κάνεις μια επιλογή, ενώ στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντάς το ακριβώς όπως είναι. Θα επαναφέρεις στην αγάπη αυτό που προσπάθησες να της αρπάξεις και να τοποθετήσεις μπροστά στην δίχως νου πέτρα; Ή θα φτιάξεις άλλο ένα είδωλο για να την αντικαταστήσεις; Γιατί ο θεός της σκληρότητάς παίρνει πολλές μορφές. Μπορεί να βρει άλλη μία.
9. Όμως μη νομίζεις ότι ο φόβος είναι η διαφυγή από τον φόβο. Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια στην ειρήνη. Το τελευταίο, που είναι πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα, και φαίνεται σαν ένα εμπόδιο με την μορφή ενός συμπαγούς και στέρεου εμποδίου, αδιαπέραστου, τρομακτικού και αξεπέραστου, είναι ο φόβος για τον Θεό τον Ίδιο. Εδώ βρίσκεται η βάση που φιλοξενεί στο θρόνο της την σκέψη του φόβου ως θεό. Διότι εκείνοι που λατρεύουν τον φόβο σαν θεό, τον αγαπούν, και η αγάπη τώρα φαίνεται πως έχει επενδυθεί με σκληρότητα.
10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη σε θεούς εκδίκησης; Η αγάπη δεν έχει μπερδέψει τις ιδιότητές της με εκείνες του φόβου. Ωστόσο, οι λάτρεις του φόβου αντιλαμβάνονται την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου ∙ την σκληρότητά του τώρα ως μέρος της αγάπης. Και τι γίνεται πιο τρομακτικό από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; Τα Χείλη Του φαίνεται σαν να είναι γεμάτα αίμα ∙ η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. Και Αυτός είναι πιο τρομερός από οτιδήποτε άλλο, ασύλληπτα σκληρός, κατακεραυνώνοντας όλους όσους Τον αναγνωρίζουν Θεό τους.
11. Η επιλογή που κάνεις σήμερα είναι βέβαιη. Γιατί κοιτάς για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι λαξεμένης πέτρας που έφτιαξες, και δεν το αποκαλείς πια θεό. Έχεις έρθει ξανά σε αυτή την θέση, αλλά τότε επέλεξες αυτός ο σκληρός θεός να παραμείνει μαζί σου με κάποια άλλη μορφή. Κι έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε σε σένα. Αυτή την φορά τον αφήνεις εκεί. Και επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, απαλλαγμένο από το βάρος του ∙ χωρίς να τον βλέπεις μέσα από τα τυφλά του μάτια, αλλά με την όραση που σου επανέφερε η επιλογή σου.
12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό, και Αυτός κοιτάζει μέσα από αυτά. Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την δική Του. Και τώρα η καρδιά σου παραμένει πάντα σε γαλήνη. Έχεις επιλέξει Αυτόν στην θέση των ειδώλων, και οι ιδιότητές σου, δοσμένες από τον Δημιουργό σου, επαναφέρονται επιτέλους σε σένα. Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντάται. Τώρα ο φόβος έδωσε την θέση του στην αγάπη, καθώς ο Θεός ο Ίδιος αντικαθιστά την σκληρότητα.
13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. Καμία σκληρότητα δεν ενοικεί σε εμάς, διότι δεν υπάρχει καμία σε Σένα. Η ειρήνη Σου είναι δική μας. Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Σένα μόνο. Επιλέγουμε ξανά, και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδελφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί μας. Τους φέρουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας γι αυτούς που μας ολοκληρώνουν. Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου, και σε αυτούς βρίσκουμε την ειρήνη μας. Είμαστε άγιοι γιατί η Αγιότητα Σου μας έχει απελευθερώσει. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας. Αμήν.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...