Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ . VI . Οι Ανταμοιβές του Θεού



VI  . Οι Ανταμοιβές του Θεού


1. Το εγώ δεν αναγνωρίζει την αληθινή πηγή της «απειλής», και αν συνδέσεις τον εαυτό σου με το εγώ, δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση έτσι όπως είναι πραγματικά. Μόνο η αφοσίωση σου σε αυτό δίνει στο εγώ οποιαδήποτε δύναμη έχει επάνω σου. Έχω μιλήσει για το εγώ σαν να είναι κάτι ξέχωρο, που ενεργεί από μόνο του. Αυτό ήταν απαραίτητο για να σε πείσω ότι δεν μπορείς να το παραμερίσεις  έτσι ανάλαφρα και ξένοιαστα, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πόση από την σκέψη σου κατευθύνεται από το εγώ. Δεν μπορούμε όμως να το αφήσουμε να συνεχίσει έτσι, διότι θα θεωρείς ότι ο εαυτός σου βρίσκεται αναγκαστικά σε σύγκρουση όσο είσαι εδώ, ή όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ. Το εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι του τι πιστεύεις για τον εαυτό σου. Η άλλη σου ζωή συνεχίζεται χωρίς διακοπή, και πάντα ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα ανεπηρέαστη από τις προσπάθειές σου να αποσυνδεθείς από αυτή.
2. Ενώ μαθαίνεις να διαφεύγεις από τις ψευδαισθήσεις, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το χρέος προς τον αδελφό σου. Είναι το ίδιο χρέος που οφείλεις και σε μένα. Όποτε ενεργείς εγωιστικά προς κάποιον άλλο, πετάς την χάρη του χρέους σου και της άγιας αντίληψης που αυτό θα έφερνε. Ο όρος «άγια» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ διότι καθώς μαθαίνεις πόσο πολύ οφείλεις σε όλη την Υιότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και μένα, τόσο πλησιάζεις προς την γνώση όσο είναι αυτό δυνατόν με την αντίληψη. Το κενό είναι τότε τόσο μικρό που η γνώση μπορεί εύκολα να το διασχίσει και να το εξαλείψει για πάντα.
3. Μου έχεις ακόμα πολύ λίγη εμπιστοσύνη, αλλά θα αυξάνει καθώς θα στρέφεσαι προς εμένα όλο και περισσότερο για καθοδήγηση αντί για το εγώ σου. Τα αποτελέσματα θα σε πείθουν σταδιακά όλο και περισσότερο ότι αυτή είναι η μόνη υγιής επιλογή που μπορείς να κάνεις. Κανένας που να έχει μάθει από την εμπειρία του ότι κάποια επιλογή φέρνει γαλήνη και χαρά ενώ η άλλη φέρνει χάος και καταστροφή δεν χρειάζεται περαιτέρω πειθώ. Το να μαθαίνεις μέσα από ανταμοιβές είναι πιο αποτελεσματικό από το να μαθαίνεις μέσα από τον πόνο, διότι ο πόνος είναι μία ψευδαίσθηση του εγώ, και ποτέ δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Οι ανταμοιβές του Θεού, όμως, αναγνωρίζονται αμέσως ως αιώνιες. Εφόσον αυτή η αναγνώριση γίνεται από σένα και όχι από το εγώ, η ίδια η αναγνώριση διασφαλίζει ότι εσύ και το εγώ δεν μπορεί να είστε ταυτόσημοι. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήδη έχεις δεχτεί αυτή την διαφορά, αλλά σίγουρα δεν είσαι ακόμα καθόλου πεπεισμένος.  Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι πρέπει να διαφύγεις από το εγώ αυτό δείχνει· αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το εγώ με το να το ταπεινώνεις, να το ελέγχεις ή να το τιμωρείς.
4. Το εγώ και το πνεύμα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να διατηρήσει τον διαχωρισμό παρά με το να αποσυνδεθεί. Κάνοντας αυτό, αρνείται όλες τις αληθινές φυσικές παρορμήσεις, όχι επειδή το εγώ είναι κάτι το διαχωρισμένο, αλλά επειδή εσύ θέλεις να πιστέψεις ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος. Το εγώ είναι ένα τέχνασμα για να διατηρήσεις αυτή την πεποίθηση, αλλά ακόμα είναι μόνο δική σου η απόφαση να χρησιμοποιείς το τέχνασμα που το κάνει να διαρκεί.
5. Πως μπορείς να διδάξεις σε κάποιον την αξία κάποιου πράγματος που αυτός έχει σκόπιμα πετάξει; Πρέπει να το πέταξε διότι δεν πίστευε ότι άξιζε. Μπορείς μόνο να του δείξεις το πόσο δυστυχισμένος είναι χωρίς αυτό, και αργά-αργά να το φέρνεις πιο κοντά έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει το πως η δυστυχία του μειώνεται όσο το πλησιάζει. Αυτό τον διδάσκει να συσχετίζει την δυστυχία του με την απουσία του, και το αντίθετο της δυστυχίας με την παρουσία του. Σταδιακά γίνεται επιθυμητό καθώς αλλάζει γνώμη σε σχέση με την αξία του. Σε διδάσκω να συσχετίζεις την δυστυχία με το εγώ και την χαρά με το πνεύμα. Εσύ έχεις διδάξει τον εαυτό σου το αντίθετο. Ακόμα είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά μπορείς πραγματικά να θέλεις τις ανταμοιβές του εγώ όταν οι ανταμοιβές του Θεού βρίσκονται μπροστά σου;
6. Για την ώρα, η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι μεγαλύτερη από την δική σου προς εμένα, αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι. Η αποστολή σου είναι πολύ απλή. Σου ζητείται να ζήσεις έτσι που να αποδεικνύεις  ότι δεν είσαι ένα εγώ, και εγώ δεν επιλέγω εσφαλμένα τα κανάλια του Θεού. Ο Ιερός Ένας συμμερίζεται την εμπιστοσύνη μου, και δέχεται τις αποφάσεις της Εξιλέωση  μου διότι η θέλησή μου ποτέ δεν είναι σε δυσαρμονία με την δική Του. Έχω πει και παλαιότερα ότι είμαι επικεφαλής της Εξιλέωσης . Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ολοκλήρωσα το ρόλο μου σ΄ αυτήν  ως άνθρωπος, και τώρα μπορώ να τον ολοκληρώσω μέσω άλλων. Τα επιλεγμένα κανάλια μου δεν γίνεται ν’ αποτύχουν, διότι θα τους δανείζω την δική μου δύναμη όταν η δική τους είναι ελλιπής.
7. Θα πορευτώ μαζί σου προς τον Ιερό Ένα, και μέσω της δική μου αντίληψης Αυτός μπορεί να γεφυρώσει το μικρό κενό. Η ευγνωμοσύνη σου προς τον αδελφό σου είναι το μόνο δώρο που θέλω. Θα το φέρω στον Θεό για σένα, γνωρίζοντας ότι όταν  γνωρίζεις τον αδελφό σου σημαίνει ότι γνωρίζεις τον Θεό. Αν είσαι ευγνώμων προς τον αδελφό σου, είσαι ευγνώμων και προς τον Θεό για ό,τι δημιούργησε. Μέσω της ευγνωμοσύνης σου γνωρίζεις τον αδελφό σου, και μία στιγμή αληθινής αναγνώρισης κάνει τους πάντες αδελφούς σου διότι ο κάθε ένας από αυτούς προέρχεται από τον Πατέρα σου. Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα. Εφόσον είσαι η Βασιλεία του Θεού μπορώ να σε οδηγήσω πίσω στις δικές σου δημιουργίες. Τώρα δεν τις αναγνωρίζεις, αλλά ό,τι έχει αποσυνδεθεί από σένα βρίσκεται ακόμα εκεί.
8. Καθώς πλησιάζεις έναν αδελφό πλησιάζεις εμένα, και όταν απομακρύνεσαι από αυτόν τότε εγώ γίνομαι απόμακρος για σένα. Η σωτηρία είναι ένα εγχείρημα συνεργασίας. Εκείνοι που αποσυνδέονται από την Υιότητα δεν μπορούν να το αναλάβουν με επιτυχία, διότι αποσυνδέουν τους εαυτούς τους από μένα. Ο Θεός θα έρθει σε σένα μόνο καθώς Τον δίνεις στους αδελφούς σου. Μάθε πρώτα από αυτούς και θα είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις τον Θεό. Και αυτό επειδή  η λειτουργία της αγάπης είναι μία.


ΜΑΘΗΜΑ 148 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.


ΜΑΘΗΜΑ 148

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(135) Αν υπερασπιστώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση

(136) Η ασθένεια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 146 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.



ΜΑΘΗΜΑ 146

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(131) Κανένας που αναζητά την αλήθεια δεν μπορεί να αποτύχει.

(132) Ελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

\ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ. V. Η Ψευδαίσθηση Σώμα του Εγώ




V. Η Ψευδαίσθηση Σώμα του Εγώ

1. Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνο στην κρίση του εγώ. Το εγώ επαγρυπνεί ως προς τι θα επιτρέψει να φτάσει στην επίγνωση, και αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ισορροπημένος νους. Το εγώ χάνει ακόμα περισσότερο την ισορροπία του διότι κρατά μακριά από την επίγνωσή σου το πρωταρχικό του κίνητρο, και δίνει εξέχουσα σημασία στον έλεγχο παρά στην νοητική υγεία. Το εγώ έχει κάθε λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, σύμφωνα με το σύστημα σκέψης από το οποίο προήλθε η ύπαρξή του, και το οποίο συνεχίζει να υπηρετεί. Η υγιής κρίση αναπόφευκτα θα έκρινε κατά του εγώ, και πρέπει να εξαλείφεται από το εγώ προς όφελος της αυτό-συντήρησής του.
2. Μία κύρια πηγή της ασταθούς κατάστασης του εγώ είναι η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο σώμα και στις Σκέψεις του Θεού. Οι Σκέψεις του Θεού δεν γίνονται δεκτές από το εγώ, διότι υποδεικνύουν ξεκάθαρα στην μη ύπαρξη του ίδιου του εγώ. Το εγώ, επομένως, είτε τις διαστρεβλώνει ή αρνείται να τις δεχτεί.  Όμως, δεν μπορεί να τις κάνει να πάψουν να υπάρχουν. Γι αυτό προσπαθεί να καλύψει όχι μόνο τις «απαράδεκτες» παρορμήσεις του σώματος, αλλά και τις Σκέψεις του Θεού, διότι και τα δύο είναι απειλητικά γι αυτό. Έχοντας κύριο μέλημά του την δική του αυτό-συντήρηση μπροστά στην απειλή, το εγώ τα αντιλαμβάνεται ως ίδια. Και εφόσον τα αντιλαμβάνεται ως ίδια, το εγώ επιχειρεί να σωθεί από τον αφανισμό, πράγμα που θα γίνει σίγουρα με την παρουσία της γνώσης.
3. Οποιοδήποτε σύστημα σκέψης που συγχέει τον Θεό με το σώμα πρέπει να είναι παρανοϊκό. Και όμως, αυτή η σύγχυση είναι βασική για το εγώ, που κρίνει μόνο σε σχέση με το αν απειλείται ή όχι. Κατά μία έννοια ο φόβος του εγώ για τον Θεό είναι τουλάχιστον λογικός, εφόσον η ιδέα Εκείνου το αποβάλλει. Αλλά ο φόβος για το σώμα, με το οποίο το εγώ ταυτίζεται τόσο στενά, δεν έχει καμία λογική.
4. Το σώμα είναι η κατοικία του εγώ από δική του επιλογή. Είναι η μόνη ταύτιση με την οποία το εγώ νιώθει ασφαλές, εφόσον η ευπάθεια του σώματος είναι το καλύτερο επιχείρημά του ότι δεν μπορεί να είσαι μέρος του Θεού. Αυτή είναι η πίστη που το εγώ ενισχύει με προθυμία. Και όμως, το εγώ μισεί το σώμα, διότι δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι αρκετά καλό για να είναι η κατοικία του. Εδώ είναι που ο νους πραγματικά τα χάνει. Ενώ του έχει πει το εγώ ότι αυτός είναι στην πραγματικότητα μέρος του σώματος και ότι το σώμα είναι ο προστάτης του,  τώρα του λέει πάλι ότι το σώμα δεν μπορεί να τον προστατέψει. Επομένως ο νους ρωτά, «Που μπορώ να πάω για προστασία;» και το εγώ απαντά, «Έλα σε μένα.». Ο νους τότε, και όχι χωρίς λόγο, υπενθυμίζει στο εγώ ότι το ίδιο επέμενε ότι είναι ταυτισμένο με το σώμα, επομένως δεν υπάρχει νόημα να απευθυνθεί σε αυτό για προστασία. Το εγώ δεν έχει πραγματική απάντηση σε αυτό διότι δεν υπάρχει, αλλά έχει μία τυπική λύση. Εξαλείφει την ερώτηση από την επίγνωση του νου. Μόλις φύγει η ερώτηση από την επίγνωση προκαλείται πραγματικά ανησυχία, αφού δεν υπάρχει πλέον η ερώτηση για να απαντηθεί.
5. Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να ερωτηθεί: «Που πρέπει να πάω για προστασία;» Το «Αναζήτησε και θα βρεις» δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητάς απελπισμένα στα τυφλά κάτι που δεν θα αναγνωρίσεις. Η αναζήτηση έχει νόημα όταν γίνεται, οργανώνεται και καθοδηγείται συνειδητά. Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος στην μορφή του  και να φυλάσσεται ζωντανός στο νου. Η μάθηση και η θέληση για μάθηση είναι αδιαχώριστες. Μαθαίνεις καλύτερα όταν πιστεύεις ότι αυτό που προσπαθείς να μάθεις έχει αξία για σένα. Εν τούτοις, όλα όσα θέλεις να μάθεις μπορεί να μην έχουν αξία που να διαρκεί. Πραγματικά, πολλά από τα πράγματα που θέλεις να μάθεις μπορεί να τα επιλέγεις επειδή ακριβώς η αξία τους δεν θα διαρκέσει.
6. Το εγώ νομίζει ότι είναι προτέρημα να μην αφοσιώνεται σε τίποτα που να είναι αιώνιο, διότι το αιώνιο πρέπει να προέρχεται από τον Θεό. Η αιωνιότητα είναι η μία λειτουργία που το εγώ έχει προσπαθήσει να αναπτύξει, αλλά συστηματικά αποτυγχάνει. Το εγώ συμβιβάζεται με την έννοια του αιώνιου, όπως κάνει και με όλα τα θέματα που αγγίζουν το πραγματικό ερώτημα με οποιοδήποτε τρόπο. Με το να ασχολείται με παρεμφερή θέματα, ελπίζει να κρύψει το αληθινό ερώτημα και να το κρατήσει έξω από το νου. Η χαρακτηριστική διαρκής ενασχόληση του εγώ με ασήμαντα πράγματα συμβαίνει γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι  ανησυχίες για προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τρόπο που τα καθιστά άλυτα είναι ένα από τα αγαπημένα τεχνάσματα του εγώ για την παρεμπόδιση της προόδου της μάθησης. Όμως, σε όλες αυτές τις τακτικές αντιπερισπασμού, η μόνη ερώτηση που δεν ρωτάται ποτέ από εκείνους που τις ακολουθούν είναι, «Για ποιο λόγο;» Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει εσύ να μάθεις να ρωτάς σε σχέση με το κάθε τι. Ποιος είναι ο σκοπός; Όποιος και να είναι, θα κατευθύνει αυτόματα τις προσπάθειές σου. Όταν έχεις πάρει μια απόφαση για τον σκοπό, τότε, έχεις πάρει απόφαση και για την μελλοντική σου προσπάθεια, μία απόφαση που θα παραμείνει ενεργή εκτός κι αν αλλάξεις γνώμη.



ΜΑΘΗΜΑ 144 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό


ΜΑΘΗΜΑ 144

 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό

(127) Δεν υπάρχει άλλη αγάπη από του Θεού

(128) Ο κόσμος που βλέπω δεν έχει τίποτα που να θέλω

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 141 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.



ΜΑΘΗΜΑ 141
Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(121) Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.
(122) Η συγχώρεση προσφέρει όλα όσα θέλω.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV Εισαγωγή.




ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV

Εισαγωγή.
1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά, αυτή την φορά γνωρίζοντας ότι ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο μέρος της μάθησης για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί η αλήθεια. Σήμερα θ’ αρχίσουμε να συγκεντρωνόμαστε στην ετοιμότητα γι αυτό που θ’ ακολουθήσει έπειτα. Αυτός είναι ο στόχος μας γι αυτή την επανάληψη, και για τα μαθήματα που ακολουθούν. Επομένως, ανακεφαλαιώνουμε τα τελευταία μαθήματα και τις κεντρικές τους σκέψεις με τέτοιο τρόπο που να διευκολύνει την ετοιμότητα που επιθυμούμε να πετύχουμε.
2. Υπάρχει μια κεντρική ιδέα που ενοποιεί κάθε βήμα στην επανάληψη που αναλαμβάνουμε, και η οποία μπορεί να εκφραστεί απλά με αυτά τα λόγια:
Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.
Αυτό είναι ένα γεγονός, και αντιπροσωπεύει την αλήθεια Αυτού που είσαι και Αυτού που είναι ο Πατέρας σου. Αυτή είναι η σκέψη με την οποία ο Πατέρας έδωσε την δημιουργία στον Υιό, καθιερώνοντας τον Υιό ως συν – δημιουργό μαζί με τον Ίδιο. Αυτή είναι η σκέψη που εγγυάται πλήρως την σωτηρία στον Υιό. Διότι στο νου του δεν μπορεί να ενοικήσει καμία σκέψη εκτός από αυτές που μοιράζεται με τον Πατέρα του. Η έλλειψη συγχώρεσης εμποδίζει αυτή την σκέψη από την επίγνωσή του. Ωστόσο, είναι για πάντα αληθινή.
3. Ας αρχίσουμε την προετοιμασία μας με κάποια κατανόηση των πολλών μορφών με τις οποίες μπορεί να καλυφθεί η έλλειψη της αληθινής συγχώρεσης. Επειδή είναι ψευδαισθήσεις, δεν γίνονται αντιληπτές ως αυτό που είναι ∙ άμυνες που προστατεύουν τις σκέψεις μη συγχώρεσης από το να γίνουν ορατές και να αναγνωριστούν. Σκοπός τους είναι να σου δείξουν κάτι άλλο, και να κρατήσουν μακριά την διόρθωση μέσα από αυταπάτες κατασκευασμένες για να πάρουν την θέση της.
4. Και όμως, ο νους σου κρατά μόνο ό,τι σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Οι αυταπάτες δεν μπορούν να πάρουν την θέση της αλήθειας. Όχι περισσότερο από ό,τι μπορεί ένα παιδί που πετά ένα ξύλο στον ωκεανό ν’ αλλάξει το πηγαινέλα της παλίρροιας, το ζέσταμα του νερού από τον ήλιο, το ασημί του φεγγαριού τη νύχτα. Έτσι αρχίζουμε κάθε περίοδο άσκησης σε αυτή την επανάληψη ετοιμάζοντας το νου μας να καταλάβει τα μαθήματα που διαβάζουμε, και να δει την σημασία που μας προσφέρουν.
5. Άρχισε κάθε μέρα αφιερώνοντας χρόνο στην προετοιμασία του νου σου για να μάθει τι μπορεί να σου προσφέρει σε ελευθερία και σε γαλήνη η κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα. Άνοιξε το νου σου, και καθάρισε τον από όλες τις σκέψεις που επιχειρούν να εξαπατήσουν, και άφησε αυτή την σκέψη μόνο να τον απασχολεί αποκλειστικά, και αφαίρεσε τις υπόλοιπες:
Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.
Πέντε λεπτά με αυτή την σκέψη θα είναι αρκετά για να ξεκινήσει η ημέρα ευθυγραμμίζοντάς την σύμφωνα με την κατεύθυνση που όρισε ο Θεός, και να θέσουν τον δικό Του Νου επικεφαλής όλων των σκέψεων που θα λάβεις μέσα στην ημέρα.
6. Αυτές δεν θα έρχονται από σένα μόνο, διότι όλες θα τις μοιράζεσαι με Αυτόν. Και έτσι η κάθε μία θα φέρει το μήνυμα της Αγάπης Του σε σένα, επιστρέφοντας με δικά σου μηνύματα προς Αυτόν. Έτσι η κοινωνία με τον Κύριο των Ουρανών θα είναι δική σου, όπως Αυτός ο Ίδιος θέλησε να είναι. Και καθώς η δική Του ολοκλήρωση ενώνεται με Αυτόν, έτσι κι Αυτός θα ενώνεται μαζί με σένα που ολοκληρώνεσαι καθώς ενώνεσαι μαζί Του, και Αυτός μαζί σου.
7. Μετά την προετοιμασία σου, απλά διάβασε την κάθε μία από τις δύο ιδέες που είναι ορισμένες για ανακεφαλαίωση εκείνη την ημέρα. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και πες τες αργά στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει βιασύνη τώρα, διότι χρησιμοποιείς τον χρόνο για τον σκοπό που πρέπει. Άφησε κάθε λέξη να λάμψει με την σημασία που της έχει δώσει ο Θεός, έτσι όπως σου δόθηκε μέσω της Φωνής Του. Άφησε κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα να σου δώσει το δώρο που Αυτός της έχει αφήσει για σένα να λάβεις από Αυτόν. Και δεν θα χρησιμοποιήσουμε άλλο σχήμα για την πρακτική μας από αυτό:
8. Κάθε ώρα της ημέρας, φέρε στο νου σου την σκέψη με την οποία άρχισε η μέρα, και πέρασε μία ήσυχη στιγμή μαζί της. Έπειτα επανάλαβε τις δύο ιδέες στις οποίες ασκείσαι εκείνη την ημέρα, χωρίς βιασύνη, με αρκετό χρόνο να δεις τα δώρα που περιέχουν για σένα, και άφησέ τες να γίνουν δεκτές εκεί για όπου προορίζονται.
9. Δεν προσθέτουμε άλλες σκέψεις, μόνο αφήνουμε αυτές να είναι τα μηνύματα που είναι. Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό για να μας δώσει ευτυχία και ανάπαυση, ατέλειωτη γαλήνη, απόλυτη βεβαιότητα, και όλα όσα επιθυμεί ο Πατέρας μας να λάβουμε ως κληρονομιά μας από Αυτόν. Κάθε μέρα πρακτικής, καθώς ανακεφαλαιώνουμε, κλείνουμε έτσι όπως αρχίσαμε, επαναλαμβάνοντας πρώτα την σκέψη που έκανε την μέρα ιδιαίτερο χρόνο ευλογιών και ευτυχίας για εμάς ∙ και που μέσω της πίστης μας επανέφερε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, από την θλίψη στην χαρά, από τον πόνο στην γαλήνη, από την αμαρτία στην αγιότητα.
10. Ο Θεός προσφέρει σε σένα τις ευχαριστίες Του που ασκείσαι με αυτό τον τρόπο στο Λόγο Του. Και καθώς εσύ δίνεις το νου σου στις ιδέες της ημέρας ξανά πριν κοιμηθείς, η ευγνωμοσύνη Του σε περιβάλλει με την ειρήνη στην οποία Αυτός θέλει να βρίσκεσαι πάντα, και τώρα μαθαίνεις να διεκδικείς ξανά ως κληρονομιά σου.




Κυριακή 20 Μαΐου 2018

\\ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ. IV. Αυτό δεν χρειάζεται να Συμβαίνει




IV. Αυτό δεν χρειάζεται να Συμβαίνει

1. Αν δεν ακούς την Φωνή για τον Θεό, αυτό συμβαίνει διότι δεν επιλέγεις να ακούσεις. Το ότι όντως ακούς την φωνή του εγώ φαίνεται από την στάση σου, τα συναισθήματά σου και την συμπεριφορά σου. Όμως αυτό θέλεις. Αυτό αγωνίζεσαι να κρατήσεις, και επαγρυπνείς να σώσεις. Ο νους σου είναι γεμάτος με σχέδια για να σώσεις το πρόσωπο του εγώ σου, και δεν αναζητάς το πρόσωπο του Χριστού. Το γυαλί μέσα στο οποίο το εγώ αναζητά να δει το πρόσωπό του είναι πραγματικά σκοτεινό. Πώς αλλιώς μπορείς να στηρίξεις το κόλπο της ύπαρξής του παρά με τους καθρέφτες; Αλλά από σένα εξαρτάται  που θα κοιτάξεις να βρεις τον εαυτό σου.
2. Έχω πει ότι δεν μπορείς να αλλάξεις το νου σου αλλάζοντας την συμπεριφορά σου, αλλά έχω επίσης πει επανειλημμένα, ότι μπορείς ν’ αλλάξεις το νου σου. Όταν η διάθεσή σου σού λέει ότι έχεις επιλέξει εσφαλμένα, και αυτό συμβαίνει όποτε δεν είσαι χαρούμενος, τότε να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Σε κάθε περίπτωση που έχεις σκεφτεί λανθασμένα για κάποιον αδελφό που δημιούργησε ο Θεός, αντιλαμβάνεσαι εικόνες που φτιάχνει το εγώ σου μέσα σε ένα θολωμένο γυαλί. Αναλογίσου με ειλικρίνεια τι έχεις σκεφτεί που δεν θα είχε σκεφτεί ο Θεός, και τι δεν έχεις σκεφτεί που ο Θεός θα ήθελε να σκεφτείς. Ψάξε ειλικρινά για αυτό που έχεις κάνει και ανάλογα και γι αυτό που δεν έκανες, και έπειτα άλλαξε το νου σου ώστε να σκέφτεται μαζί με το Νου του Θεού. Αυτό μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να το κάνεις, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο από το να προσπαθείς να σκεφτείς εναντίον του. Ο νους σου είναι ένα με το Νου του Θεού. Επειδή το αρνήθηκες αυτό και σκέπτεσαι διαφορετικά έχεις δώσει  συνοχή στο εγώ σου, αλλά κυριολεκτικά δίχασες το νου σου. Ως στοργικός αδελφός, νοιάζομαι βαθιά για το νου σου, και σε προτρέπω να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου και όταν κοιτάς τον εαυτό σου και τον αδελφό σου, να βλέπεις και στους δύο τις θεσπέσιες δημιουργίες ενός θεσπέσιου Πατέρα.
3. Όταν είσαι λυπημένος, να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Η κατάθλιψη προέρχεται από μία αίσθηση στέρησης από κάτι που θέλεις και δεν έχεις. Να θυμάσαι ότι κανείς δεν σου στερεί τίποτα, παρά μόνο οι δικές σου αποφάσεις, και έπειτα αποφάσισε διαφορετικά.
4. Όταν είσαι αγχωμένος, συνειδητοποίησε ότι το άγχος προέρχεται από ιδιοτροπία του εγώ, και να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Να επαγρυπνείς εναντίον των προσταγών του εγώ.
5. Όταν νιώθεις ένοχος, θυμήσου ότι το εγώ έχει πραγματικά παραβιάσει τους νόμους του Θεού, εσύ όμως, όχι. Άφησε τις «αμαρτίες» του εγώ σε μένα. Γι αυτό υπάρχει η Εξιλέωση. Αλλά μέχρι ν’ αλλάξεις το νου σου όσον αφορά εκείνους που έχει πληγώσει το εγώ σου, η Εξιλέωση δεν μπορεί να σε απελευθερώσει. Όσο νιώθεις ένοχος το εγώ σου έχει τον έλεγχο, διότι μόνο το εγώ μπορεί να βιώσει ενοχή. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.
6. Παρατήρησε το νου σου για τους πειρασμούς του εγώ, και μην εξαπατάσαι από αυτό. Δεν σου προσφέρει τίποτα. Όταν έχεις παραιτηθεί από αυτήν την εκούσια κατάσταση απομάκρυνσης από την έμπνευση, θα δεις πως ο νους σου μπορεί να εστιάζει και να ανυψώνεται πάνω από την κόπωση και να θεραπεύεται. Όμως δεν επαγρυπνείς αρκετά ενάντια στις απαιτήσεις του εγώ έτσι ώστε να μπορέσεις να αποδεσμευτείς από αυτό. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.
7. Μπορείς εύκολα να αποκτήσεις την συνήθεια να έρχεσαι σε επαφή  με τον Θεό και τις δημιουργίες Του αν αρνηθείς ενεργά να αφήσεις το νου σου να ξεγλιστρήσει. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην συγκέντρωση∙ είναι στην πίστη ότι κανένας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, δεν αξίζει συνεπή προσπάθεια. Συμπαρατάξου μαζί μου ενάντια σε αυτή την αυταπάτη, και μην επιτρέπεις σε αυτή την επαίσχυντη πίστη να σε τραβά πίσω. Οι αποκαρδιωμένοι είναι άχρηστοι στον εαυτό τους και σε μένα, αλλά μόνο το εγώ μπορεί ν’ αποκαρδιώνεται.
8. Έχεις στ’αλήθεια αναλογιστεί πόσες ευκαιρίες είχες για να χαρείς, και πόσες από αυτές αρνήθηκες; Δεν υπάρχει όριο στην δύναμη ενός Υιού του Θεού, αλλά αυτός μπορεί να περιορίσει την έκφραση της δύναμής του όσο το επιλέξει. Ο νους σου και ο δικός μου μπορούν να ενωθούν για να εκδιώξουν με την λάμψη τους το εγώ, απελευθερώνοντας την δύναμη του Θεού σε όλα όσα σκέφτεσαι και πράττεις. Μην εφησυχάζεις για τίποτα λιγότερο από αυτό, και αρνήσου να δεχτείς οτιδήποτε άλλο ως στόχο σου. Παρατήρησε το νου σου προσεκτικά για τυχόν πεποιθήσεις που εμποδίζουν αυτή την επίτευξη, και απομακρύνσου από αυτές. Το πόσο καλά το κάνεις αυτό θα το κρίνεις από τα ίδια σου τα συναισθήματα, διότι αυτή είναι η μόνη ορθή χρήση της κρίσης. Η κρίση, όπως όλες οι άλλες άμυνες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιτεθεί ή για να προστατέψει ∙ για να βλάψει ή για να θεραπεύσει. Το εγώ θα πρέπει να κριθεί και να βρεθεί ελλιπές εκεί. Χωρίς την δική σου υποστήριξη, προστασία και αγάπη, το εγώ δεν μπορεί να υπάρξει. Άφησέ το να κριθεί ειλικρινά και τότε πρέπει να αποσύρεις την υποστήριξη, την προστασία και την αγάπη  από αυτό.
9. Είσαι ένας καθρέπτης της αλήθειας, στην οποία ο Θεός ο Ίδιος λάμπει μέσα σε τέλειο φως. Στο σκοτεινό γυαλί του εγώ δεν χρειάζεται παρά να πεις, «Δεν θα κοιτάξω εκεί διότι γνωρίζω ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι αληθινές.» Έπειτα άφησε τον Ιερό Ένα να λάμψει επάνω σου ειρηνικά, γνωρίζοντας ότι αυτό και μόνο αυτό πρέπει να συμβαίνει. Ο Νους Του έλαμψε πάνω σου την στιγμή της δημιουργίας σου και έφερε τον νου σου σε ύπαρξη. Ο Νους Του ακόμα λάμπει επάνω σου και πρέπει να λάμπει και μέσα από σένα. Το εγώ σου δεν μπορεί να Τον εμποδίσει από το να λάμπει επάνω σου, αλλά  μπορεί να εμποδίσει εσένα από το να Τον αφήσεις να λάμψει μέσα από σένα.
10. Η Πρώτη Έλευση του Χριστού είναι απλά άλλο ένα όνομα για την δημιουργία, διότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Η Δευτέρα Έλευση του Χριστού δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το τέλος της κυριαρχίας του εγώ και τη θεραπεία του νου. Εγώ δημιουργήθηκα όμοιος με σένα στην Πρώτη, και σε έχω καλέσει να ενωθείς μαζί μου στην Δεύτερη. Εγώ είμαι επί κεφαλής της Δευτέρας Παρουσίας, και η κρίση μου, η οποία χρησιμοποιείται μόνο για προστασία, δεν μπορεί να είναι λανθασμένη διότι ποτέ δεν επιτίθεται. Η δική σου μπορεί να είναι τόσο διαστρεβλωμένη ώστε να πιστεύεις ότι έκανα λάθος που σε επέλεξα. Σε διαβεβαιώνω ότι αυτό είναι ένα λάθος του εγώ σου. Μην το παρερμηνεύεις ως ταπεινότητα. Το εγώ σου προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό είναι αληθινό ενώ εγώ δεν είμαι, διότι αν είμαι πραγματικός, τότε το ίδιο είσαι και εσύ. Αυτή η γνώση, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι γνώση, σημαίνει ότι ο Χριστός έχει έρθει μέσα στο νου σου και τον έχει θεραπεύσει.
11. Δεν επιτίθεμαι στο εγώ σου. Εργάζομαι με τον ανώτερο νου σου, τον οίκο του Αγίου Πνεύματος, είτε εσύ είσαι κοιμισμένος ή ξύπνιος, ακριβώς όπως το εγώ κάνει με τον κατώτερο νου σου, ο οποίος είναι ο δικός του οίκος. Εγώ είμαι η επαγρύπνησή σου σε αυτό, διότι  βρίσκεσαι σε πολύ μεγάλη σύγχυση για ν’ αναγνωρίσεις την ίδια σου την ελπίδα. Δεν κάνω λάθος. Ο νους σου θα επιλέξει να ενωθεί με τον δικό μου, και μαζί είμαστε ανίκητοι. Εσύ και ο αδελφός σου θα ενωθείτε στο όνομα μου και θα αποκατασταθεί η λογική σας. Ανάστησα τους νεκρούς γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι μία αιώνια ιδιότητα όλων όσων δημιούργησε ο ζων Θεός. Γιατί πιστεύεις ότι μου είναι δυσκολότερο να εμπνεύσω αυτούς που βρίσκονται εκτός πνεύματος ή να σταθεροποιήσω τους ασταθείς; Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα∙  εσύ το πιστεύεις. Έχω στείλει το κάλεσμά μου και εσύ θα απαντήσεις. Κατανοώ ότι τα θαύματα είναι φυσικά, διότι είναι εκφράσεις αγάπης. Το κάλεσμά μου είναι τόσο φυσικό όσο και η απάντησή σου, που είναι εξίσου αναπόφευκτη.

ΜΑΘΗΜΑ 140 Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει




ΜΑΘΗΜΑ 140
Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει

1. Η «θεραπεία» είναι μια λέξη που δεν ταιριάζει σε κανένα γιατρικό που ο κόσμος αποδέχεται σαν ευεργετικό. Αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως θεραπευτικό δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι που θα κάνει το σώμα «καλύτερα». Όταν προσπαθεί να θεραπεύσει το νου, δεν βλέπει κανένα διαχωρισμό από το σώμα, όπου πιστεύει ότι κατοικεί ο νους. Άρα, οι μορφές θεραπείας απλά αντικαθιστούν την ψευδαίσθηση με μια άλλη ψευδαίσθηση. Μια μορφή πίστης στην αρρώστια παίρνει μια άλλη μορφή, κι έτσι ο ασθενής τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως καλά.
2. Δεν έχει όμως θεραπευτεί. Απλά έβλεπε ένα όνειρο ότι ήταν άρρωστος, και στο όνειρό του βρήκε μια μαγική φόρμουλα για να τον κάνει καλά. Όμως, δεν ξύπνησε από το όνειρο, άρα ο νους του παραμένει ακριβώς όπως ήταν πριν. Δεν έχει δει το φως που θα τον ξυπνούσε και θα έδινε τέλος στο όνειρο. Τι διαφορά έχει το περιεχόμενο του ονείρου στην πραγματικότητα; Κάποιος είτε είναι κοιμισμένος ή ξύπνιος. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο.
3. Τα χαρούμενα όνειρα που φέρνει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικά από τα όνειρα του κόσμου, όπου απλά κάποιος ονειρεύεται ότι είναι ξύπνιος. Τα όνειρα που η συγχώρεση αφήνει το νου να αντιληφθεί δεν συνεπάγονται μια άλλη μορφή ύπνου, έτσι ώστε ο ονειρευτής να ονειρεύεται ένα άλλο όνειρο. Τα χαρούμενα όνειρά Του είναι οι προάγγελοι της αυγής της αλήθειας μέσα στο νου. Οδηγούν από τον ύπνο σε απαλό ξύπνημα, έτσι ώστε τα όνειρα να τελειώσουν. Κι έτσι θεραπεύουν για όλη την αιωνιότητα.
4. Η Εξιλέωση θεραπεύει με βεβαιότητα, και γιατρεύει κάθε αρρώστια. Γιατί ο νους που κατανοεί ότι η αρρώστια δεν μπορεί να είναι τίποτα παρά ένα όνειρο δεν εξαπατάται από τις μορφές που μπορεί να πάρει αυτό το όνειρο. Καμία αρρώστια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου απουσιάζει η ενοχή, γιατί η αρρώστια είναι μια άλλη μορφή ενοχής. Η Εξιλέωση δεν θεραπεύει τους αρρώστους, γιατί αυτό δεν είναι θεραπεία. Αφαιρεί την ενοχή που κάνει την αρρώστια δυνατή. Και αυτό είναι πραγματικά θεραπεία. Γιατί τώρα η αρρώστια έχει φύγει, και τίποτα δεν έχει απομείνει στο οποίο να μπορεί να επιστρέψει.
5. Ειρήνη σε σένα που έχεις θεραπευτεί μέσα στον Θεό, και όχι μέσα στα ανούσια όνειρα. Γιατί η θεραπεία πρέπει να έρχεται από την αγιότητα, και η αγιότητα δεν μπορεί να βρεθεί εκεί όπου η αμαρτία αγαπιέται. Ο Θεός κατοικεί σε ιερούς ναούς. Δεν μπαίνει εκεί που έχει εισέλθει η αμαρτία. Ωστόσο, δεν υπάρχει μέρος που Αυτός να μην βρίσκεται. Επομένως, η αμαρτία δεν μπορεί να έχει εστία όπου να μπορεί να κρυφτεί από την ευεργεσία Του. Δεν υπάρχει μέρος που να μην βρίσκεται η αγιότητα, και κανένα μέρος που να μπορούν να κατοικήσουν η αμαρτία και η αρρώστια.
6. Αυτή είναι η σκέψη που θεραπεύει. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αναλήθειες. Ούτε αναζητά να θεραπεύσει αυτό που δεν είναι άρρωστο, αδιαφορώντας για το πού βρίσκεται η ανάγκη για θεραπεία.  Δεν είναι μαγεία. Είναι απλά μία έκκληση στην αλήθεια, που δεν γίνεται να αποτύχει να θεραπεύσει για πάντα. Δεν είναι μία σκέψη που κρίνει μία ψευδαίσθηση ανάλογα με το μέγεθός της, την φαινομενική της βαρύτητα, ή οτιδήποτε έχει σχέση με την μορφή που παίρνει. Απλά εστιάζει σε αυτό που είναι, και γνωρίζει ότι καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι αληθινή.
7. Σήμερα ας μην προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε να θεραπεύσουμε ό,τι δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από ασθένεια. Την θεραπεία πρέπει να την αναζητήσουμε εκεί όπου βρίσκεται, και έπειτα να την εφαρμόσουμε σε ό,τι ασθενεί, έτσι ώστε να θεραπευτεί. Δεν υπάρχει γιατρικό που παρέχει ο κόσμος και που να μπορεί να πετύχει κάποια αλλαγή σε οτιδήποτε. Ο νους που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια είναι αυτός που αλλάζει πραγματικά. Δεν υπάρχει άλλη αλλαγή εκτός από αυτή. Γιατί πώς μπορεί μία ψευδαίσθηση να διαφέρει από κάποια άλλη παρά μόνο στα χαρακτηριστικά που δεν έχουν ουσία, καμία πραγματικότητα, κανένα βάθος και τίποτα που είναι αληθινά διαφορετικό;
8. Σήμερα αναζητούμε ν’ αλλάξουμε το νου μας για την πηγή της αρρώστιας, γιατί ζητούμε μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις, και όχι άλλη μια αλλαγή ανάμεσα σε αυτές. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να βρούμε την πηγή της θεραπείας, η οποία βρίσκεται στο νου μας διότι εκεί την τοποθέτησε ο Πατέρας μας για εμάς. Δεν βρίσκεται πιο μακριά από τους εαυτούς μας. Είναι τόσο κοντά μας όσο και οι δικές μας σκέψεις ∙ τόσο κοντά που είναι αδύνατον να την χάσουμε. Δεν χρειάζεται παρά να την αναζητήσουμε και θα βρεθεί.
9. Δεν θα παραπλανηθούμε, σήμερα από ό,τι μας φαίνεται σαν άρρωστο. Θα πάμε πέρα από τα φαινόμενα και θα φτάσουμε στην πηγή της θεραπείας από την οποία τίποτα δεν εξαιρείται. Θα πετύχουμε στον βαθμό που συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μία ουσιώδης διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι αναληθές και σε αυτό που είναι εξίσου αναληθές. Εδώ δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις, και ούτε πεποιθήσεις ότι αυτό που δεν υπάρχει είναι πιο αληθινό σε μερικές μορφές από ό,τι άλλα. Όλα είναι εσφαλμένα, και μπορούν να θεραπευτούν διότι δεν είναι αληθή.
10. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος τα φυλαχτά μας, τα γούρια και τα φάρμακα, τις ψαλμωδίες μας και τα μαγικά, όποια μορφή και να έχουν. Θα ησυχάσουμε και θα ακούσουμε την Φωνή της θεραπείας, η οποία θα θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες ως μία, επαναφέροντας την σωφροσύνη στον Υιό του Θεού. Καμία άλλη φωνή δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός από αυτή. Σήμερα ακούμε την μοναδική Φωνή που μας μιλά για την αλήθεια, όπου τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις , και η ειρήνη επιστρέφει στην αιώνια, ήσυχη κατοικία του Θεού.
11. Ξυπνάμε ακούγοντάς Τον, και Τον αφήνουμε να μας μιλήσει για πέντε λεπτά όταν ξεκινά η μέρα, και τελειώνουμε την ημέρα μας ακούγοντάς Τον πάλι για πέντε λεπτά ακόμα πριν κοιμηθούμε. Η μόνη μας προετοιμασία είναι να αφήσουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που παρεμβάλλονται, όχι μια - μια ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί σαν μία. Είναι όλες ίδιες. Δεν χρειάζεται να τις κάνουμε διαφορετικές, και να καθυστερήσουμε έτσι την ώρα που να μπορέσουμε ν’ ακούσουμε τον Πατέρα μας να μας μιλά. Τον ακούμε τώρα. Ερχόμαστε σε Αυτόν σήμερα.
12. Με τα χέρια μας άδεια, πουθενά προσκολλημένοι, με ανυψωμένη καρδιά και νου που αφουγκράζεται προσευχόμαστε:
Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει. Μίλησέ μας, Πατέρα, ώστε να μπορέσουμε να θεραπευτούμε.
Και θα νιώσουμε την σωτηρία να μας καλύπτει με την απαλή της προστασία, και με μία γαλήνη τόσο βαθιά που καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να ταράξει το νου μας, ούτε να μας αποδείξει ότι είναι αληθινή. Αυτό θα μάθουμε σήμερα. Και θα λέμε την προσευχή μας για θεραπεία, κάθε ώρα, και θα αφιερώνουμε ένα λεπτό ανά ώρα, για ν’ ακούσουμε την απάντηση στην προσευχή μας καθώς ακούμε με προσοχή, σιωπηλά και χαρούμενα. Αυτή είναι η μέρα που η θεραπεία έρχεται σε μας. Αυτή είναι η μέρα που τελειώνει ο διαχωρισμός, και θυμόμαστε Ποιοι είμαστε πραγματικά.

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 139 Θα δεχτώ την Εξιλέωση για τον εαυτό μου



ΜΑΘΗΜΑ 139
Θα δεχτώ την Εξιλέωση  για τον εαυτό μου

1. Εδώ βρίσκεται το τέλος των επιλογών. Γιατί εδώ ερχόμαστε στην απόφαση να δεχτούμε τον εαυτό μας, έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Και τι άλλο είναι οι επιλογές εκτός από αβεβαιότητα για το τι είμαστε; Δεν υπάρχει αμφιβολία που να μην είναι ριζωμένη εκεί. Δεν υπάρχει ερώτημα που να μην αντανακλά αυτό. Δεν υπάρχει σύγκρουση που να μην συνεπάγεται αυτή την μοναδική, απλή ερώτηση, «Τι είμαι;»
2. Όμως ποιος θα έκανε μια τέτοια ερώτηση εκτός από κάποιον που έχει αρνηθεί ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του; Μόνο η άρνηση να αποδεχτείς τον εαυτό σου θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ερώτηση να φαίνεται ειλικρινής. Το μόνο πράγμα το οποίο είναι σίγουρα γνωστό σε κάθε ζωντανό πλάσμα είναι το τι είναι. Από αυτό το σημείο βεβαιότητας, βλέπει και τα άλλα πράγματα τόσο βέβαια όσο και το ίδιο.
3. Η αβεβαιότητα για το τι είσαι είναι μια αυταπάτη τόσο τεράστιας κλίμακας, που το μέγεθός της είναι σχεδόν ασύλληπτο. Το να είσαι ζωντανός και να μην ξέρεις τον εαυτό σου σημαίνει ότι πιστεύεις ότι στην πραγματικότητα είσαι νεκρός. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή εκτός από το να είσαι ο εαυτός σου, και τι άλλο εκτός από σένα μπορεί να είναι ζωντανό στην θέση σου; Ποιος είναι αυτός που αμφιβάλλει; Για ποιο πράγμα αμφιβάλλει; Σε ποιον κάνει την ερώτηση; Ποιος μπορεί να του απαντήσει;
4. Απλά δηλώνει ότι δεν είναι ο εαυτός του, και επομένως, εφόσον είναι κάτι άλλο, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι αυτό το κάτι άλλο. Ωστόσο, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ζωντανός αν δεν γνώριζε την απάντηση. Αν ρωτά σαν να μην ξέρει, απλά δείχνει ότι δεν θέλει να είναι αυτό που είναι. Αυτό το έχει δεχτεί επειδή ζει ∙ όμως, έχει κρίνει εναντίον του και έχει αρνηθεί την αξία του, και έχει αποφασίσει ότι δεν γνωρίζει την μόνη βεβαιότητα εξαιτίας της οποίας ζει.
5. Γίνεται έτσι αβέβαιος για την ίδια του την ζωή, γιατί αυτό που είναι, το έχει αρνηθεί ο ίδιος. Δεν είναι αυτή η άρνηση για την οποία χρειάζεσαι Εξιλέωση. Η άρνησή σου δεν έχει αλλάξει καθόλου αυτό που είσαι. Αλλά έχεις διχάσει το νου σου σε αυτό που ξέρει και σε αυτό που δεν ξέρει την αλήθεια. Είσαι ο εαυτός σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Και όμως εσύ αμφιβάλλεις γι αυτό. Αλλά δεν ρωτάς ποιο μέρος από σένα μπορεί πραγματικά να αμφισβητεί αυτό που είσαι. Δεν μπορεί πραγματικά να είναι μέρος δικό σου αυτό που κάνει αυτή την ερώτηση. Διότι ρωτά για κάποιον που γνωρίζει την απάντηση. Αν ήταν κομμάτι δικό σου, τότε η βεβαιότητα θα ήταν αδύνατη.
6. Η Εξιλέωση διορθώνει την παράξενη ιδέα ότι είναι δυνατόν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, και να είσαι αβέβαιος για το τι είσαι πραγματικά. Αυτό είναι μεγάλη τρέλα. Και όμως είναι η παγκόσμια ερώτηση του κόσμου. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί; Γιατί να μοιράζεσαι την τρέλα του εξαιτίας της θλιβερής πεποίθησης ότι αυτό που είναι παγκόσμιο εδώ είναι και αληθές;
7. Τίποτα από ό,τι πιστεύει ο κόσμος δεν είναι αληθινό. Ο κόσμος είναι ένας τόπος του οποίου ο σκοπός είναι να γίνει το σπίτι εκείνων που ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, για να μπορούν να έρχονται και να αμφισβητούν αυτό που πραγματικά είναι. Και θα έρχονται και θα ξαναέρχονται μέχρι την ώρα που να γίνει αποδεκτή η Εξιλέωση, και μάθουν ότι είναι αδύνατον να αμφισβητείς τον εαυτό σου, και να μην έχεις επίγνωση του ποιος είσαι.
8. Μόνο η αποδοχή μπορεί να ζητηθεί από σένα, γιατί αυτό που είσαι είναι βέβαιο. Είναι διαμορφωμένο μέσα στον άγιο Νου του Θεού, και στον δικό σου. Είναι τόσο υπεράνω από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση που το να ρωτάς τι είναι, είναι και η μοναδική απόδειξη που χρειάζεται για να σου δείξει ότι πιστεύεις την αντιφατικότητα ότι δεν γνωρίζεις αυτό που δεν γίνεται να μην γνωρίζεις. Είναι αυτό μία ερώτηση, ή μία δήλωση που αρνείται τον εαυτό της δηλώνοντας το; Ας μην επιτρέψουμε στους άγιους νόες μας να απορροφούνται από ανούσιους συλλογισμούς όπως αυτός.
9. Έχουμε μια αποστολή εδώ. Δεν ήρθαμε να ενισχύσουμε την τρέλα που κάποτε πιστεύαμε. Ας μην ξεχνάμε τον στόχο που έχουμε αποδεχτεί. Δεν είναι μόνο η δική μας ευτυχία που έχουμε έρθει να κερδίσουμε. Αυτό που δεχόμαστε ως αυτό που είμαστε διακηρύσσει αυτό που πρέπει να είναι όλοι, μαζί με μας. Μην εγκαταλείψεις τους αδελφούς σου, γιατί έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Κοίταζέ τους με αγάπη, ώστε να γνωρίσουν ότι είναι μέρος δικό σου, και εσύ μέρος δικό τους.
10. Αυτό διδάσκει η Εξιλέωση, και αποδεικνύει ότι η Ενότητα του Υιού του Θεού είναι απρόσβλητη από την πεποίθησή του ότι δεν γνωρίζει ποιός είναι. Σήμερα αποδέξου την Εξιλέωση, όχι για να αλλάξεις την πραγματικότητα, παρά απλά για να δεχτείς την αλήθεια για τον εαυτό σου, και να συνεχίσεις τον δρόμο σου χαρμόσυνα μέσα στην χωρίς τέλος Αγάπη του Θεού. Μόνο αυτό μας ζητείται να κάνουμε. Μόνο αυτό θα κάνουμε σήμερα.
11. Πέντε λεπτά το πρωί και το βράδυ θα αφοσιωθούμε για να αφιερώσουμε το νου μας στην αποστολή μας για σήμερα. Αρχίζουμε με αυτή την ανασκόπηση του τι είναι η αποστολή μας:
Θα δεχτώ την Εξιλέωση για τον εαυτό μου. Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.
Δεν έχουμε χάσει την γνώση που μας έδωσε ο Θεός όταν μας δημιούργησε όμοιους με Αυτόν. Μπορούμε να την θυμηθούμε για όλους, γιατί στην δημιουργία όλοι οι νόες είναι ένα. Και μέσα στην μνήμη μας βρίσκεται η θύμηση πόσο αγαπητοί είναι σ’ εμάς οι αδελφοί μας στην πραγματικότητα, πόσο ένα μέρος μας βρίσκεται σε κάθε νου, πόσο πιστοί έχουν παραμείνει σε εμάς, και πόσο τους περιέχει όλους η Αγάπη του Πατέρα μας.
12. Και σε ευχαριστία προς όλη την δημιουργία, στο Όνομα του Δημιουργού της και της Ενότητας Του με όλες τις πλευρές της δημιουργίας, επαναλαμβάνουμε την αφοσίωσή μας στον σκοπό μας σήμερα, κάθε ώρα, καθώς αφήνουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που θα μας αποσπούσαν από τον ιερό μας στόχο. Για αρκετά λεπτά άφησε το νου σου να καθαρίσει από όλους τους ανόητους ιστούς που έχει υφάνει ο κόσμος γύρω από τον άγιο Υιό του Θεού. Και μάθε πόσο εύθραυστες είναι οι αλυσίδες που φαίνεται ότι κρατούν την γνώση για τον εαυτό σου μακριά από την επίγνωσή σου, καθώς λες:

 Θα δεχτώ την Εξιλέωση για τον εαυτό μου. Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...