Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Κεφάλαιο 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ .Εισαγωγή




Εισαγωγή

1. Η Βίβλος λέει ότι θα πρέπει να βαδίσεις με έναν αδελφό την διπλή απόσταση  από αυτή που σου ζητά. Σίγουρα δεν σου προτείνει να τον καθυστερήσεις στο ταξίδι του. Ούτε και η αφοσίωση σε κάποιον αδελφό μπορεί να σε καθυστερήσει. Μπορεί μόνο να οδηγήσει σε αμοιβαία πρόοδο. Το αποτέλεσμα της γνήσιας αφοσίωσης είναι η έμπνευση, μία λέξη που αν γίνει σωστά κατανοητή είναι το αντίθετο της κόπωσης. Το να είσαι εξαντλημένος σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά το να είσαι εμπνευσμένος σημαίνει ότι είσαι εντός πνεύματος. Το να είσαι εγωκεντρικός σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά όταν είσαι επικεντρωμένος στον Εαυτό, με την σωστή έννοια σημαίνει ότι είσαι εμπνευσμένος ή εντός πνεύματος. Οι πραγματικά εμπνευσμένοι είναι φωτισμένοι και δεν κατοικούν στο σκοτάδι.
2. Μπορείς να μιλάς από το πνεύμα ή από το εγώ, κατ’ επιλογή. Αν μιλάς από το πνεύμα έχεις επιλέξει «Ησύχασε και γνώρισε ότι είμαι ο Θεός». Αυτά τα λόγια είναι εμπνευσμένα διότι αντανακλούν την γνώση. Αν μιλάς από το εγώ αποκηρύσσεις την γνώση αντί να την επιβεβαιώνεις, και επομένως θέτεις τον εαυτό σου εκτός πνεύματος. Μην ξεκινάς άχρηστα ταξίδια, διότι αυτά είναι πραγματικά μάταια. Το εγώ μπορεί να τα επιθυμεί, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να ταξιδέψει σε αυτά διότι ποτέ δεν επιθυμεί να αποχωριστεί από την Πηγή του.
3. Το ταξίδι προς τον σταυρό θα πρέπει να είναι το τελευταίο «αχρείαστο ταξίδι». Μην εμμένεις σε αυτό, αλλά σβήσε το από το νου σου σαν να έχει ήδη γίνει. Αν μπορέσεις να το αποδεχτείς ως το τελευταίο δικό σου αχρείαστο ταξίδι, θα είσαι επίσης ελεύθερος να ενωθείς με την ανάστασή μου. Μέχρι να το κάνεις αυτό η ζωή σου πραγματικά θα αναλώνεται. Απλά θα επαναλαμβάνει τον διαχωρισμό, την απώλεια δύναμης, τις μάταιες απόπειρες του εγώ να αποκαταστήσει τον εαυτό του και τελικά την σταύρωση του σώματος, ή τον θάνατο. Αυτές οι επαναλήψεις είναι ατέλειωτες μέχρι να παραιτηθείς εθελοντικά από αυτές. Μην κάνεις το αξιολύπητο σφάλμα να «στηριχτείς στον παλιό βάναυσο σταυρό.» Το μόνο μήνυμα της σταύρωσης είναι ότι μπορείς να ξεπεράσεις τον σταυρό. Μέχρι τότε είσαι ελεύθερος να σταυρώνεις τον εαυτό σου όσο συχνά επιλέγεις. Αυτό δεν είναι το Eυαγγέλιο που είχα σκοπό να σου προσφέρω. Έχουμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε, και αν διαβάσεις αυτά τα μαθήματα προσεκτικά θα σε βοηθήσουν να ετοιμαστείς να το κάνεις.

ΜΑΘΗΜΑ 120





ΜΑΘΗΜΑ 120

Για την πρωινή και βραδινή άσκηση:

(109) «Αναπαύομαι μέσα στο Θεό».

Μέσα στον Θεό αναπαύομαι σήμερα, και Τον αφήνω να εργαστεί μέσα μου και μέσα από μένα, ενώ εγώ αναπαύομαι μέσα σε Αυτόν με ήρεμη και απόλυτη βεβαιότητα.

(110) «Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός».

Είμαι Υιός του Θεού. Σήμερα αφήνω κατά μέρος όλες τις αρρωστημένες ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου, και αφήνω τον Πατέρα μου να μου πει Ποιος πραγματικά είμαι.

Στην ώρα:
«Αναπαύομαι μέσα στο Θεό».

Στην μισή ώρα:
«Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός».






















Κυριακή 29 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 119




ΜΑΘΗΜΑ 119

Για την πρωινή και βραδινή άσκηση.
(107) «Η αλήθεια θα διορθώσει όλα τα λάθη μέσα στο νου μου»

Κάνω λάθος όταν νομίζω ότι μπορώ να πληγωθώ με τον οποιοδήποτε τρόπο. Είμαι Υιός του Θεού, του οποίου ο Εαυτός αναπαύεται με ασφάλεια μέσα στο Νου του Θεού.

(108) «Το να δίνεις και το να λαμβάνεις είναι ένα στην πραγματικότητα»

Θα συγχωρώ όλα τα πράγματα σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσω να μάθω πώς να δέχομαι την αλήθεια μέσα μου, και να κατορθώσω να αναγνωρίσω την αθωότητά μου.
Στην ώρα:

«Η αλήθεια θα διορθώσει όλα τα λάθη μέσα στο νου μου»
Στην μισή ώρα:

«Το να δίνεις και το να λαμβάνεις είναι ένα στην πραγματικότητα»

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 118





ΜΑΘΗΜΑ 118

Για την πρωινή και βραδινή άσκηση:

(105) «Η ειρήνη και η χαρά του Θεού είναι δικές μου».

Σήμερα θα δεχτώ την ειρήνη και την χαρά του Θεού, ανταλλάσοντας τες μετά χαράς με όλα τα υποκατάστατα για την ειρήνη και την ευτυχία, που έχω φτιάξει εγώ.

(106) «Ας ησυχάσω και ας ακούσω την αλήθεια»

Ας ησυχάσει η δική μου αδύναμη φωνή, και ας ακούσω την ισχυρή Φωνή της Αλήθειας να με επιβεβαιώνει η Ίδια ότι είμαι ο τέλειος Υιός του Θεού.
Στην ώρα:

«Η ειρήνη και η χαρά του Θεού είναι δικές μου».
Στην μισή ώρα:

«Ας ησυχάσω και ας ακούσω την αλήθεια»


Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 117



ΜΑΘΗΜΑ 117
Για την πρωινή και την βραδινή άσκηση:

(103) «Ο Θεός, εφόσον είναι Αγάπη, είναι επίσης και ευτυχία.»

Ας θυμηθώ ότι η αγάπη είναι ευτυχία, και τίποτα άλλο δεν φέρνει χαρά. Κι έτσι επιλέγω να μην δεχτώ κανένα υποκατάστατο για την αγάπη.

(104) «Αναζητώ αυτό που μου ανήκει αληθινά

Η αγάπη είναι κληρονομιά μου, και μαζί με αυτή και η χαρά. Αυτά είναι τα δώρα που μου έδωσε ο Πατέρας μου. Θέλω να δεχτώ ό,τι είναι δικό μου αληθινά.

Στην ώρα:
«Ο Θεός, εφόσον είναι Αγάπη, είναι επίσης και ευτυχία.»

Στην μισή ώρα:
«Αναζητώ αυτό που μου ανήκει αληθινά.»


Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 116




ΜΑΘΗΜΑ 116
Για την πρωινή και την βραδινή άσκηση:

(101)« Το Θέλημα του Θεού για μένα είναι η απόλυτη ευτυχία.»

Το Θέλημα του Θεού είναι η απόλυτη ευτυχία για μένα. Και υποφέρω μόνο όταν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια άλλη θέληση, ξέχωρη από την δική Του.

(102)«Μοιράζομαι το Θέλημα του Θεού για ευτυχία για μένα»

Μοιράζομαι το Θέλημα του Πατέρα μου για μένα, τον Υιό Του. Ό,τι μου έχει δώσει Αυτός, είναι το μόνο που θέλω. Ό,τι μου έχει δώσει είναι το μόνο που υπάρχει.

Στην ώρα:
« Το Θέλημα του Θεού για μένα είναι η απόλυτη ευτυχία.»

Στην μισή ώρα:
«Μοιράζομαι το Θέλημα του Θεού για ευτυχία για μένα»

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Κεφάλαιο 3. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ . VII. Δημιουργώντας Εναντίον της Εικόνας του Εαυτού




VII. Δημιουργώντας Εναντίον της Εικόνας του Εαυτού

1.  Κάθε σύστημα σκέψης πρέπει να έχει ένα σημείο εκκίνησης. Αρχίζει είτε με μια κατασκευή ή με μία δημιουργία, μια διαφορά που έχουμε ήδη συζητήσει. Η ομοιότητά τους βρίσκεται στην δύναμή τους σαν θεμέλιοι λίθοι. Η διαφορά τους έγκειται στο τι βασίζεται πάνω σε αυτά. Και τα δύο είναι ακρογωνιαίοι λίθοι για το σύστημα πίστης σύμφωνα με το οποίο ζει κάποιος. Είναι λάθος να πιστεύεις ότι ένα σύστημα σκέψης βασισμένο σε ψεύδη είναι αδύναμο. Τίποτα από ό,τι έχει φτιάξει ένα παιδί του Θεού δεν είναι άνευ δύναμης. Είναι πολύ βασικό να το συνειδητοποιήσεις αυτό, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις από την φυλακή που έχεις φτιάξει.
2.  Δεν μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα αρχής υποτιμώντας την δύναμη του νου σου. Αν κάνεις κάτι τέτοιο εξαπατάς τον εαυτό σου, και αυτό θα σε βλάψει επειδή πραγματικά κατανοείς την δύναμη του νου. Ακόμα συνειδητοποιείς ότι δεν γίνεται να τον εξασθενήσεις όπως δεν μπορείς να εξασθενήσεις τον Θεό. Ο «διάβολος» είναι μια τρομακτική ιδέα επειδή φαίνεται πως είναι υπερβολικά ισχυρός και πάρα πολύ δραστήριος. Γίνεται αντιληπτός ως μια δύναμη που μάχεται τον Θεό, πολεμώντας Τον για να διεκδικήσει την ιδιοκτησία των δημιουργιών Του. Ο διάβολος εξαπατά με ψέματα, και χτίζει βασίλεια στα οποία τα πάντα έρχονται σε άμεση αντίθεση με τον Θεό. Παρόλα αυτά, μάλλον ελκύει τους ανθρώπους παρά τους απωθεί, και είναι πρόθυμοι να του «πουλήσουν» τις ψυχές τους σε αντάλλαγμα δώρων χωρίς πραγματική αξία. Αυτό δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.
3. Έχουμε συζητήσει και πριν για την πτώση ή τον διαχωρισμό, αλλά η σημασία του πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητή. Ο διαχωρισμός είναι ένα σύστημα σκέψης αρκετά πραγματικό μέσα στον χρόνο, όχι όμως και στην αιωνιότητα. Όλα τα πιστεύω είναι αληθινά γι αυτόν που τα πιστεύει. Ο καρπός μόνο ενός δένδρου ήταν «απαγορευμένος» στον συμβολικό κήπο. Αλλά ο Θεός δεν γίνεται να τον είχε απαγορεύσει, αλλιώς δεν θα ήταν δυνατόν να φαγωθεί. Αν ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του, και σε διαβεβαιώνω πως τα γνωρίζει, θα τα έβαζε ποτέ σε μια τέτοια θέση όπου θα ήταν δυνατή η καταστροφή τους; Το «απαγορευμένο δένδρο» ονομάστηκε «δένδρο της γνώσης». Όμως ο Θεός δημιούργησε την γνώση και την έδωσε ελεύθερα στα δημιουργήματα Του. Σε αυτό τον συμβολισμό έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες, αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όποια ερμηνεία βλέπει είτε τον Θεό ή τα δημιουργήματα Του ως ικανά να καταστρέψουν τον δικό Τους σκοπό, σφάλλει.
4. Το να τρως από τον καρπό του δένδρου της γνώσης είναι μια συμβολική έκφραση για τον σφετερισμό της ικανότητας  για αυτοδημιουργία. Αυτή είναι η μοναδική έννοια κατά την οποία ο Θεός και τα δημιουργήματα Του δεν είναι συν-δημιουργοί. Η πεποίθηση ότι είναι, υπονοείται στην «αντίληψη του εαυτού», ή στην τάση του εαυτού να φτιάχνει μια εικόνα του εαυτού του. Οι εικόνες γίνονται αντιληπτές, όχι γνωστές. Η γνώση δεν μπορεί να εξαπατήσει, αλλά η αντίληψη μπορεί. Μπορεί να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αυτό-δημιουργό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από το να το πιστεύεις . Δεν μπορείς να το κάνεις αληθινό. Και, όπως έχω πει και πριν, όταν τελικά αντιληφθείς ορθά δεν γίνεται να μην χαρείς που δεν μπορείς . Μέχρι τότε, όμως, η πίστη ότι μπορείς είναι η ακρογωνιαία λίθος του συστήματος σκέψης σου, και όλες οι άμυνες σου χρησιμοποιούνται για να επιτεθούν στις  ιδέες που μπορεί να το φέρουν αυτό στο φως. Ακόμα πιστεύεις ότι είσαι μια εικόνα δικής σου κατασκευής. Ο νους σου έχει διαχωριστεί από  το Άγιο Πνεύμα σε αυτό το σημείο, και δεν υπάρχει λύση όσο πιστεύεις το μόνο πράγμα που είναι στην κυριολεξία αδιανόητο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να δημιουργείς και είσαι γεμάτος φόβο γι αυτό που φτιάχνεις.
5. Ο νους μπορεί να κάνει την πίστη στον διαχωρισμό πολύ πραγματική και πολύ τρομακτική, και αυτή η πίστη είναι ο «διάβολος». Είναι ισχυρός, δραστήριος, καταστροφικός και ξεκάθαρα σε αντίθεση με τον Θεό, διότι αρνείται κυριολεκτικά την Πατρότητά Του. Κοίταξε την ζωή σου και δες τι έχει φτιάξει ο διάβολος. Αλλά συνειδητοποίησε ότι όλο αυτό το κατασκεύασμα θα καταρρεύσει στο φως της αλήθειας, διότι είναι θεμελιωμένο σε ένα ψέμα. Η δημιουργία σου από τον Θεό είναι το μόνο Θεμέλιο που δεν γίνεται να διασαλευθεί, διότι το φως βρίσκεται σε αυτό. Το σημείο εκκίνησής σου είναι η αλήθεια, και πρέπει να επιστρέψεις στην Αρχή σου. Πολλά έχουν γίνει αντιληπτά από τότε, και τίποτα δεν έχει γίνει πραγματικά. Ο Εαυτός σου βρίσκεται ακόμα μέσα στην ειρήνη, παρόλο που ο νους σου βρίσκεται σε σύγκρουση. Δεν έχεις ακόμα διανύσει μεγάλη απόσταση στο ταξίδι για την επιστροφή, γι αυτό νιώθεις τόσο φόβο. Καθώς πλησιάζεις προς την Αρχή σου, αισθάνεσαι τον φόβο καταστροφής του συστήματος σκέψης σου σαν να είναι ο φόβος του θανάτου. Δεν υπάρχει θάνατος αλλά υπάρχει μια πίστη σε αυτόν.
6. Το κλαδί που δεν αποφέρει καρπούς θα κοπεί και θα μαραθεί. Να χαίρεσαι γι αυτό! Το φως θα λάμψει από το αληθινό Θεμέλιο της ζωής, και το δικό σου σύστημα σκέψης θα σταθεί διορθωμένο. Δεν γίνεται να σταθεί διαφορετικά. Εσύ που φοβάσαι την σωτηρία επιλέγεις τον θάνατο. Η ζωή και ο θάνατος, το φως και το σκοτάδι, η γνώση και η αντίληψη, δεν συμφιλιώνονται. Αν πιστεύεις ότι γίνεται να συμφιλιωθούν σημαίνει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν ο Θεός με τον Υιό Του. Μόνο η ενότητα της γνώσης είναι ελεύθερη από σύγκρουση. Το Βασίλειό σου δεν βρίσκεται σε αυτό τον κόσμο διότι σου εδόθη  πέρα από αυτό τον κόσμο. Μόνο σε αυτό τον κόσμο έχει νόημα η ιδέα του προβλήματος αρχής. Από τον κόσμο δεν φεύγεις με τον θάνατο αλλά με την αλήθεια και την αλήθεια μπορούν  να την γνωρίσουν όλοι αυτοί για τους οποίους δημιουργήθηκε η Βασιλεία, και τους οποίους περιμένει.


ΜΑΘΗΜΑ 115




ΜΑΘΗΜΑ 115
Για την πρωινή και την βραδινή άσκηση:

(99) «Η σωτηρία είναι η μόνη μου λειτουργία εδώ.»

Η λειτουργία μου εδώ είναι να συγχωρέσω τον κόσμο για όλα τα σφάλματα που έχω κάνει. Γιατί έτσι απελευθερώνομαι κι εγώ από αυτά, μαζί με όλο τον κόσμο.

(100) «Ο ρόλος μου στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία είναι θεμελιώδης.»

Είμαι σημαντικός για το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του κόσμου. Διότι Αυτός μου έδωσε το σχέδιό Του, ώστε να μπορώ να σώσω τον κόσμο.

Στην ώρα:
«Η σωτηρία είναι η μόνη μου λειτουργία εδώ.»

Στην μισή ώρα:
«Ο ρόλος μου στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία, είναι θεμελιώδης.»

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 114




ΜΑΘΗΜΑ 114
Για την πρωινή και βραδινή άσκηση.

(97)«Είμαι πνεύμα».

Είμαι ο Υιός του Θεού. Κανένα σώμα δεν μπορεί να περιέχει το πνεύμα μου, ούτε να μου επιβάλει κάποιο περιορισμό που δεν δημιούργησε ο Θεός.

(98)«Θα δεχτώ το ρόλο μου στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.»

Ποια μπορεί να είναι η λειτουργία μου εκτός από το να δεχτώ το Λόγο του Θεού, ο Οποίος με δημιούργησε γι αυτό που είμαι και πάντα θα είμαι;

Στην ώρα:

 Είμαι πνεύμα.

Στην μισή ώρα:

Θα δεχτώ το ρόλο μου στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 113



ΜΑΘΗΜΑ 113

Για την πρωινή και βραδινή άσκηση.

 (95) «Είμαι ένας Εαυτός, ενωμένος με τον Δημιουργό μου.»

Η ειρήνη και η απόλυτη ηρεμία είναι δικές μου, διότι είμαι ένας Εαυτός, απόλυτα ολοκληρωμένος, ένα με όλη την δημιουργία και με τον Θεό.

 (96) «Η σωτηρία προέρχεται από τον ένα μου Εαυτό.»

Από τον ένα μου Εαυτό, του Οποίου η γνώση παραμένει ακόμα μέσα στο νου μου, βλέπω το τέλειο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μου να εκπληρώνεται τέλεια.

Στην ώρα.

«Είμαι ένας Εαυτός, ενωμένος με τον Δημιουργό μου.»

Στην μισή ώρα

«Η σωτηρία προέρχεται από τον ένα μου Εαυτό.»

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 112



ΜΑΘΗΜΑ 112
Για την πρωινή και την βραδινή επανάληψη:

 (93) «Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα μου.»

Είμαι ο οίκος του φωτός, της χαράς και της ειρήνης. Τα καλωσορίζω στον οίκο που μοιράζομαι με τον Θεό, διότι είμαι μέρος δικό Του.

 (94) «Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός»

Θα παραμείνω για πάντα έτσι όπως ήμουν, όταν δημιουργήθηκα από Εκείνον που ποτέ δεν αλλάζει, σαν τον Εαυτό Του. Και είμαι ένα με Αυτόν, και Αυτός με μένα.

Στην ώρα:

 «Το φως και η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα μου.»

Στην μισή ώρα:

 «Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός»

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 111



ΜΑΘΗΜΑ 111
 Για την πρωινή και βραδινή ανακεφαλαίωση:

    (91) «Τα θαύματα είναι ορατά στο φως.»

Δεν μπορώ να δω στο σκοτάδι. Το φως της αγιότητας και της αλήθειας ας φωτίσει το νου μου, και ας δω την αθωότητά μέσα μου.

(92) «Τα θαύματα είναι ορατά στο φως, και το φως και η δύναμη είναι ένα.»

Βλέπω μέσω της δύναμης, το δώρο του Θεού σε μένα. Η αδυναμία μου είναι το σκοτάδι που το δώρο Του διασκορπίζει, δίνοντάς μου την δύναμή Του στην θέση του.

Κάθε ώρα:

-Τα θαύματα γίνονται ορατά στο φως.

Στην μισή ώρα:

- Τα θαύματα είναι ορατά στο φως, και το φως και η δύναμη είναι ένα.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΙΙΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ



ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΙΙΙ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Η επανάληψη που ακολουθεί αρχίζει σήμερα. Θα επαναλαμβάνουμε δύο μαθήματα κάθε μέρα για δέκα μέρες. Θα ακολουθήσουμε ένα συγκεκριμένο σχήμα γι αυτές τις πρακτικές περιόδους, το οποίο σου  συνιστούμε να ακολουθήσεις όσο πιο πιστά γίνεται.

2. Φυσικά, καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να σου είναι αδύνατο να ακολουθήσεις με ακρίβεια αυτό που σου προτείνουμε, για κάθε ώρα της ημέρας. Η μάθηση δεν θα εμποδιστεί αν χάσεις μια περίοδο πρακτικής σε περίπτωση που σου είναι αδύνατο να την τηρήσεις  την συγκεκριμένη ώρα. Ούτε είναι αναγκαίο να κάνεις υπερβολικές προσπάθειες για να βεβαιωθείς ότι προλαβαίνεις να τις κάνεις όλες τις φορές. Το τελετουργικό δεν είναι καθόλου επιδίωξή μας, και θα μπορούσε να ματαιώσει τον πραγματικό μας στόχο.

3. Η μάθηση όμως παρεμποδίζεται όταν παραλείψεις μια πρακτική περίοδο επειδή δεν είσαι πρόθυμος να αφιερώσεις το χρόνο που σου ζητείται γι αυτή. Μην αυταπατάσαι σε αυτό. Η απροθυμία μπορεί να καλυφθεί με μεγάλη επιμέλεια πίσω από ένα μανδύα καταστάσεων που δεν μπορείς να ελέγξεις. Μάθε να ξεχωρίζεις τις καταστάσεις που δεν ευνοούν πραγματικά τις ασκήσεις σου από αυτές που χρησιμοποιείς για να καμουφλάρεις την απροθυμία σου.

4. Αυτές τις ασκήσεις που έχασες λόγω της απροθυμίας σου, για οποιοδήποτε λόγο, θα πρέπει να τις κάνεις αμέσως μόλις αλλάξεις γνώμη για τον στόχο σου. Είσαι απρόθυμος να συνεργαστείς στην άσκηση της σωτηρίας μόνο αν παρεμβάλλεις δικούς σου στόχους πιο αγαπητούς σε σένα. Όταν αποσύρεις την αξία που έχεις δώσει σε αυτούς τους άλλους στόχους, άφησε τις πρακτικές περιόδους να αντικαταστήσουν τις προηγούμενες λιτανείες σου προς αυτούς. Δεν σου έδωσαν τίποτα. Αλλά η εξάσκηση σου μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα. Δέξου, λοιπόν, αυτό που σου προσφέρουν και να είσαι γαλήνιος.

5. Το σχήμα που θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις για αυτές τις επαναλήψεις είναι το εξής: Αφιέρωσε πέντε λεπτά δύο φορές την ημέρα, η περισσότερο αν προτιμάς, για να σκεφτείς τις σκέψεις που σου δίνονται. Διάβασε αυτές τις ιδέες και τα σχόλια από κάτω. Και έπειτα άρχισε να τις σκέφτεσαι, αφήνοντας το νου σου να τις συσχετίσει με τις ανάγκες σου, τα φαινομενικά σου προβλήματα και ό,τι άλλο σε απασχολεί.

6. Τοποθέτησε τις ιδέες στο νου σου, και άφησέ τον να τις χρησιμοποιήσει όπως αυτός επιλέξει. Δώσε του πίστη ότι θα τις χρησιμοποιήσει με σοφία, εφόσον Αυτός που σου έδωσε αυτές τις σκέψεις θα τον βοηθά. Τι άλλο εκτός από αυτό που έχεις μέσα στο νου σου μπορείς να εμπιστευτείς; Έχε πίστη ότι σε αυτές τις επαναλήψεις, τα μέσα που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα δεν γίνεται να αποτύχουν. Η σοφία του νου σου θα έρθει να σε βοηθήσει. Δώσε την κατεύθυνση στο ξεκίνημα ∙ έπειτα αποσύρσου με ήσυχη πίστη, και άφησε το νου να χρησιμοποιήσει τις σκέψεις που έδωσες έτσι όπως σου δόθηκαν για να τις χρησιμοποιήσει.
7. Σου δόθηκαν με πλήρη εμπιστοσύνη ∙ με απόλυτη πεποίθηση ότι θα τις χρησιμοποιήσεις σωστά ∙ με πλήρη πίστη ότι θα δεις τα μηνύματά τους και θα τα χρησιμοποιήσεις για τον εαυτό σου. Πρόσφερέ τα στο νου σου με την ίδια εμπιστοσύνη και βεβαιότητα και πίστη. Δεν θα αποτύχει. Είναι τα μέσα που έχει επιλέξει το Άγιο Πνεύμα για την σωτηρία σου. Εφόσον έχουν την δική Του εμπιστοσύνη, τα μέσα Του σίγουρα αξίζουν και την δική σου.
8. Θα έχεις ιδιαίτερο όφελος αν αφιερώσεις το πρώτα πέντε λεπτά της ημέρας στις επαναλήψεις σου, καθώς και τα τελευταία πέντε πριν κοιμηθείς. Αν αυτό δεν γίνεται, τουλάχιστον προσπάθησε να τις μοιράσεις έτσι ώστε να κάνεις την μία επανάληψη το πρωί, και την άλλη την ώρα πριν πας για ύπνο.

9. Οι ασκήσεις που είναι να γίνουν κατά την διάρκεια της ημέρας είναι εξίσου σημαντικές, ίσως και περισσότερο. Έχεις την τάση να ασκείσαι μόνο στις καθορισμένες ώρες, κι έπειτα να συνεχίζεις με τον δικό σου τρόπο σε άλλα πράγματα, χωρίς να εφαρμόζεις εκεί αυτά που έμαθες. Σαν αποτέλεσμα, αποκτάς μόνο μικρή ενίσχυση, και δεν δίνεις στην μάθησή σου την ευκαιρία που της αξίζει για να αποδείξει πόσο σπουδαία είναι τα δώρα που σου παρέχει. Εδώ βρίσκεται άλλη μία ευκαιρία να την χρησιμοποιήσεις καλά.

10. Σε αυτές τις ανακεφαλαιώσεις, τονίζουμε την ανάγκη να μην αφήνεις αυτά που μαθαίνεις αχρησιμοποίητα ανάμεσα στις ώρες των μεγαλυτέρων ασκήσεων. Επιχείρησε να κάνεις στις δύο ημερήσιες ιδέες μια σύντομη αλλά σοβαρή επανάληψη κάθε ώρα. Χρησιμοποιήσε την μία την αρχή της ώρας και την άλλη μετά από μισή ώρα. Δεν χρειάζεται πάνω από μια στιγμή για την κάθε μία. Έπειτα στρέψου στις δουλειές σου, αλλά προσπάθησε να κρατήσεις την σκέψη αυτή μαζί σου, και να την αφήσεις να σε βοηθήσει να κρατήσεις την γαλήνη σου σε όλη την διάρκεια της ημέρας.
11. Αν κλονιστείς, σκέψου την πάλι. Αυτές οι περίοδοι άσκησης είναι σχεδιασμένες για να σε βοηθήσουν να διαμορφώσεις την συνήθεια να εφαρμόζεις αυτά που μαθαίνεις κάθε μέρα σε ό,τι κάνεις. Μην επαναλαμβάνεις την σκέψη και έπειτα την αφήνεις. Η χρησιμότητά της είναι απεριόριστη για σένα. Και είναι προορισμένη να σε υπηρετήσει με όλους τους τρόπους, σε όλες τις στιγμές και σε όλα τα μέρη, και όποτε χρειαστείς βοήθεια οποιουδήποτε είδους. Προσπάθησε, λοιπόν, να την παίρνεις μαζί σου στις δουλειές της ημέρας και κάνε την άγια, αντάξια του Υιού του Θεού, αποδεκτή στον Θεό και τον Εαυτό σου.
12. Κάθε μέρα οι εργασίες επανάληψης θα καταλήγουν με μία επαναβεβαίωση της σκέψης που χρησιμοποιούσες κάθε ώρα, και αυτής που χρησιμοποιούσες στην μισή ώρα. Μην τις ξεχνάς. Αυτή η δεύτερη ευκαιρία με την κάθε μία από αυτές τις ιδέες θα επιφέρει τόσο μεγάλη πρόοδο και αυτές οι επαναλήψεις θα μας αποφέρουν τόσο μεγάλα οφέλη ώστε έπειτα θα συνεχίσουμε σε πιο στέρεο έδαφος, με σταθερότερα βήματα και με ισχυρότερη πίστη.
13. Μην ξεχνάς πόσο λίγα έχεις μάθει. Μην ξεχνάς πόσα μπορείς να μάθεις τώρα. Μην ξεχνάς ότι ο Πατέρας σου σε χρειάζεται, καθώς επαναλαμβάνεις αυτές τις σκέψεις που Εκείνος σου έδωσε.



Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 110 Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.



ΜΑΘΗΜΑ 110

Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

1. Από καιρό σε καιρό θα επαναλαμβάνουμε την σημερινή ιδέα. Γιατί αυτή η μοναδική σκέψη θα ήταν ικανή να σώσει εσένα και τον κόσμο, αν πίστευες ότι είναι αλήθεια. Η αλήθεια της θα σήμαινε ότι δεν έχεις κάνει καμιά αλλαγή στον εαυτό σου που να έχει πραγματικότητα, ούτε άλλαξες το σύμπαν έτσι ώστε ό,τι δημιούργησε ο Θεός να αντικατασταθεί από φόβο και κακία, δυστυχία και θάνατο. Αν παραμένεις έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός ο φόβος δεν έχει κανένα νόημα, η κακία δεν είναι πραγματική, και η δυστυχία και ο θάνατος δεν υπάρχουν.

2. Η σημερινή ιδέα, λοιπόν, είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να αφήσεις να επέλθει πλήρης διόρθωση στο νου σου, και να σου δοθεί τέλεια όραση που θα θεραπεύσει όλα τα λάθη, που έχει κάνει οποιοσδήποτε νους σε οποιαδήποτε στιγμή του χώρου και του χρόνου. Είναι αρκετή για να θεραπεύσει το παρελθόν και να απελευθερώσει το μέλλον. Είναι αρκετή για να αφήσει το παρόν να γίνει αποδεχτό όπως είναι. Είναι αρκετή για να αφήσει τον χρόνο να γίνει το μέσο που όλος ο κόσμος θα μάθει πώς να ξεφύγει από αυτόν, και από κάθε αλλαγή που φαίνεται ότι αυτός αφήνει στο πέρασμα του.

3. Αν παραμένεις έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, τα φαινόμενα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, η υγεία δεν μπορεί να μετατραπεί σε ασθένεια, ούτε ο θάνατος να αντικαταστήσει την ζωή, ούτε ο φόβος την αγάπη. Όλα αυτά δεν έχουν συμβεί, αν παραμένεις όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Δεν χρειάζεσαι άλλη σκέψη από αυτή, για να αφήσεις την λύτρωση να έρθει να φωτίσει τον κόσμο και να τον ελευθερώσει από το παρελθόν.

4. Με αυτή την σκέψη και μόνο όλο το παρελθόν ακυρώνεται ∙ το παρόν σώζεται για να επεκταθεί ήσυχα σε ένα άχρονο μέλλον. Αν είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, τότε δεν έχει υπάρξει διαχωρισμός του νου σου από τον δικό Του, ούτε σχίσμα ανάμεσα στο νου σου και τον νου των άλλων ανθρώπων, παρά μόνο ενότητα μέσα στον δικό σου.

5. Η θεραπευτική δύναμη της σημερινής ιδέας είναι απεριόριστη. Είναι ο τόπος γέννησης όλων των θαυμάτων, ο σπουδαιότερος ανορθωτής της αλήθειας στην επίγνωση του κόσμου. Εφάρμοσε την σημερινή ιδέα με ευγνωμοσύνη. Αυτή είναι η αλήθεια που έρχεται για να σε απελευθερώσει. Αυτή είναι η αλήθεια που ο Θεός σου έχει υποσχεθεί. Αυτός είναι ο Λόγος που δίνει τέλος σε κάθε θλίψη.

6. Για τις πεντάλεπτες περιόδους άσκησής σου, άρχισε με αυτό το εδάφιο από το κείμενο:

-          Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός. Ο Υιός Του δεν είναι δυνατόν να υποφέρει. Και εγώ είμαι ο Υιός Του.

7. Έπειτα, με αυτή την δήλωση σταθερά μέσα στο νου σου, προσπάθησε να ανακαλύψεις μέσα στο νου σου τον Εαυτό ο Οποίος είναι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.

8. Αναζήτησε Αυτόν μέσα σου, ο Οποίος είναι ο Χριστός μέσα σου, ο Υιός του Θεού και αδερφός στον κόσμο ∙ ο Σωτήρας που έχει για πάντα σωθεί, με την δύναμη να σώζει όποιον Τον αγγίζει, έστω και ανάλαφρα, ζητώντας το Λόγο που του λέει ότι είναι αδελφός με Αυτόν.
9. Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Σήμερα τίμησε τον Εαυτό σου. Σήμερα μην λατρεύεις τις εικόνες των ειδώλων που έφτιαξες εσύ για να είναι ο Υιός του Θεού αντί γι αυτό που πραγματικά είναι. Βαθιά μέσα στο νου σου ο άγιος Χριστός περιμένει να τον αναγνωρίσεις ως Εαυτό σου. Και παραμένεις χαμένος και δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου όσο Αυτός παραμένει μη αναγνωρισμένος και άγνωστος.
10. Αναζήτησε Τον σήμερα, και βρες Τον. Θα είναι ο Σωτήρας σου από όλα τα είδωλα που έχεις φτιάξει. Γιατί όταν Τον βρεις θα καταλάβεις πόσο ανάξια είναι τα είδωλά σου, και πόσο ψευδείς είναι οι εικόνες που πίστευες ότι ήσουν εσύ. Σήμερα κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς την αλήθεια αφήνοντας τα είδωλα να φύγουν, και ανοίγοντας τα χέρια μας και τις καρδιές μας και το νου μας στον Θεό.

11. Θα Τον θυμόμαστε όλη την ημέρα με ευγνωμοσύνη στην καρδιά και σκέψεις αγάπης για όλους όσους συναντάμε σήμερα. Γιατί με αυτό τον τρόπο Τον θυμόμαστε. Και για να θυμηθούμε τον Υιό Του, τον ιερό μας Εαυτό, τον Χριστό μέσα στον κάθε ένα μας, θα λέμε:

Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός
Ας δηλώνουμε την αλήθεια όσο πιο συχνά μπορούμε . Αυτός είναι ο Λόγος του Θεού που σε απελευθερώνει. Αυτό είναι το κλειδί που ανοίγει τις πύλες του Ουρανού, και σε αφήνει να εισέρθεις στην ειρήνη του Θεού και στην αιωνιότητά Του. 

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 109 Αναπαύομαι μέσα στον Θεό.


ΜΑΘΗΜΑ 109

Αναπαύομαι μέσα στον Θεό.

1. Ζητούμε ανάπαυση σήμερα, και ηρεμία ακλόνητη από τα φαινόμενα αυτού του κόσμου. Ζητούμε ειρήνη και ησυχία, καταμεσής όλης της φασαρίας από τα αλληλοσυγκρουόμενα όνειρα. Ζητούμε ασφάλεια και ευτυχία, παρόλο που φαίνεται ότι κοιτάζουμε τον κίνδυνο και την θλίψη. Και έχουμε την σκέψη που θα απαντήσει στο αίτημά μας με αυτό που ζητάμε.
2. «Αναπαύομαι μέσα στον Θεό.» Αυτή η σκέψη θα σου φέρει την ανάπαυση και την ησυχία, την ειρήνη και την ηρεμία, την ασφάλεια και την ευτυχία που αναζητάς. «Αναπαύομαι μέσα στον Θεό». Αυτή η σκέψη έχει την δύναμη να αφυπνίσει την κοιμώμενη αλήθεια μέσα στους πάντες και τα πάντα. Εδώ βρίσκεται το τέλος των βασάνων όλου του κόσμου, και όλων όσων έχουν έρθει ποτέ σε αυτόν ή θα έρθουν για να περάσουν λίγο χρόνο εδώ. Εδώ βρίσκεται η σκέψη με την οποία ο Υιός του Θεού γεννιέται ξανά, για να αναγνωρίσει τον εαυτό του.
3. «Αναπαύομαι μέσα στον Θεό». Εντελώς απρόσκοπτη, αυτή η σκέψη θα σε πάρει μέσα από φουρτούνες και διαμάχες, προσπερνώντας την δυστυχία και τον πόνο, την απώλεια και τον θάνατο, κατευθείαν προς την βεβαιότητα του Θεού. Δεν υπάρχει βάσανο που να μην μπορεί να θεραπεύσει. Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορεί να λύσει. Και ούτε ένα φαινόμενο που να μην μπορεί να το μετατρέψει σε αλήθεια μπροστά στα μάτια αυτού που αναπαύεται στον Θεό.
4. Αυτή είναι η μέρα της ειρήνης. Αναπαύεσαι μέσα στον Θεό, και όσο ο κόσμος διαρρηγνύεται από ανέμους μίσους, η δική σου ανάπαυση παραμένει εντελώς αδιατάρακτη. Δική σου είναι η ανάπαυση της αλήθειας. Τα φαινόμενα δεν μπορούν να εισβάλλουν πάνω σου. Τους καλείς όλους να ενωθούν μαζί σου στην ανάπαυσή σου, και θ’ ακούσουν και θα έρθουν σε σένα διότι αναπαύεσαι μέσα στον Θεό. Δεν θ’ ακούσουν άλλη φωνή από την δική σου διότι έδωσες την φωνή σου στον Θεό, και τώρα αναπαύεσαι μέσα σε Αυτόν και Τον αφήνεις να μιλά μέσα από σένα.
5. Μέσα σε Αυτόν δεν έχεις έγνοιες και φροντίδες, ούτε φορτία, ούτε άγχος, ούτε πόνο, κανένα φόβο για το μέλλον και καμία τύψη για το παρελθόν. Αναπαύεσαι στην αιωνιότητα, ενώ ο χρόνος περνά δίπλα σου χωρίς να σ’ αγγίζει, διότι η ανάπαυσή σου δεν μπορεί να αλλάξει με κανένα τρόπο. Σήμερα αναπαύεσαι. Και καθώς κλείνεις τα μάτια σου βυθίζεσαι στην ηρεμία. Άφησε αυτές τις περιόδους ανάπαυσης και ανάπαυλας να καθησυχάσουν το νου σου βεβαιώνοντας τον ότι όλες οι φρενήρεις φαντασιώσεις του δεν είναι παρά όνειρα ενός πυρετού που τώρα έχει υποχωρήσει. Άφησέ τον να ησυχάσει και να δεχτεί με ευγνωμοσύνη την θεραπεία του. Κανένα τρομακτικό όνειρο δεν θα έρθει πια, τώρα που αναπαύεσαι μέσα στον Θεό. Αφιέρωσε χρόνο σήμερα να ξεγλιστρήσεις από τα όνειρά σου μέσα στην ειρήνη.
6. Κάθε ώρα που αναπαύεσαι σήμερα, κάποιος κουρασμένος νους ξαφνικά θα νιώσει χαρά, κάποιο πουλί με σπασμένα φτερά θα αρχίσει πάλι να τραγουδά, ένα ρυάκι από καιρό ξηρό θα αρχίσει πάλι το κελάρυσμα του. Ο κόσμος γεννιέται ξανά κάθε φορά που αναπαύεσαι, και θυμάσαι ανά ώρα ότι ήρθες για να φέρεις την ειρήνη του Θεού στον κόσμο, ώστε να μπορέσει κι αυτός να αναπαυτεί μαζί σου.
7. Με κάθε πέντε λεπτά που αναπαύεσαι σήμερα, ο κόσμος πλησιάζει στην αφύπνιση. Και η ώρα που η ανάπαυση θα είναι το μόνο πράγμα που θα υπάρχει πλησιάζει σε όλους τους κουρασμένους και καταπονημένους νόες, που τώρα είναι πολύ αποκαμωμένοι για να πορευτούν μονάχοι τους. Και αυτοί θ’ ακούσουν πάλι τα πουλιά που κελαηδούν και θα δουν τα ρυάκια να κελαρύζουν ξανά, με ελπίδα αναγεννημένη και ενέργεια ανανεωμένη για να περπατήσουν με βήματα ανάλαφρα στον δρόμο που άξαφνα φαίνεται εύκολος καθώς πορεύονται πάνω του.
8. Αναπαύεσαι μέσα στην ειρήνη του Θεού σήμερα, και καλείς τους αδερφούς σου να σε συντροφεύσουν στην ανάπαυσή σου. Θα είσαι πιστός σε όλους σήμερα και δεν θα ξεχάσεις ούτε έναν απέξω, φέρνοντας τους όλους μέσα στον χωρίς όρια κύκλο της ειρήνης σου, στο ιερό άδυτο όπου αναπαύεσαι. Άνοιξε τις πύλες του ναού και άφησέ τους να έρθουν από τα πέρατα του κόσμου, αλλά και από εδώ κοντά ∙ τους μακρινούς αδερφούς σου και τους στενούς σου φίλους ∙ κάλεσέ τους όλους να εισέλθουν και να αναπαυτούν μαζί σου.
9. Αναπαύεσαι μέσα στην ειρήνη του Θεού σήμερα, ήσυχος και άφοβος. Όλοι σου οι αδελφοί έρχονται εδώ να αναπαυτούν, και να προσφέρουν την ανάπαυσή τους σε σένα. Αναπαυόμαστε μαζί εδώ, διότι έτσι η ανάπαυσή μας ολοκληρώνεται, και αυτό που δίνουμε σήμερα το έχουμε ήδη λάβει. Ο χρόνος δεν είναι ο φρουρός αυτού που προσφέρουμε σήμερα. Δίνουμε σε αυτούς που δεν έχουν γεννηθεί και σε εκείνους που πέρασαν από εδώ, σε κάθε Σκέψη του Θεού, και στο Νου μέσα στον οποίο αυτές οι Σκέψεις γεννήθηκαν και αναπαύονται. Και τους υπενθυμίζουμε τον τόπο ανάπαυσης τους κάθε φορά που λέμε στον εαυτό μας, «Αναπαύομαι μέσα στον Θεό.»


Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Κεφάλαιο 3. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ VI. Η Κρίση και το Πρόβλημα της Αρχής



VI. Η Κρίση και το Πρόβλημα της Αρχής

1. Έχουμε ήδη συζητήσει την Έσχατη Κρίση, αλλά όχι με αρκετές λεπτομέρειες. Μετά την Έσχατη  Κρίση, δεν θα υπάρξει άλλη. Η κρίση είναι συμβολική διότι πέρα από την αντίληψη δεν υπάρχει κρίση. Όταν η Βίβλος λέει «Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε», σημαίνει ότι αν κρίνεις την πραγματικότητα των άλλων δεν θα μπορέσεις ν’ αποφύγεις να κρίνεις την δική σου.
2. Η επιλογή να κρίνεις παρά να γνωρίζεις είναι η αιτία της απώλειας της γαλήνης. Η κρίση είναι η διαδικασία στην οποία βασίζεται η αντίληψη, αλλά όχι η γνώση. Το έχω ξανασυζητήσει αυτό σε σχέση με την επιλεκτικότητα της αντίληψης, τονίζοντας ότι η αξιολόγηση είναι η προφανής αναγκαία της προϋπόθεση. Η κρίση πάντα περιέχει απόρριψη. Ποτέ δεν δίνει έμφαση μόνο στις θετικές όψεις αυτού που κρίνεται, είτε σε σένα ή στους άλλους. Ό,τι αντιλαμβάνεσαι και το απορρίπτεις, ή το κρίνεις και ανακαλύπτεις ότι το θέλεις, παραμένει μέσα στο νου σου επειδή το έχεις συλλάβει με την αντίληψη. Μία από τις ψευδαισθήσεις από την οποία υποφέρεις είναι η πίστη ότι αυτό που έχεις κρίνει δεν έχει καμία επίπτωση. Αυτό δεν είναι αλήθεια εκτός κι αν πιστεύεις ότι αυτό το οποίο έκρινες δεν υπάρχει. Προφανώς δεν πιστεύεις κάτι τέτοιο, ειδάλλως δεν θα το είχες κρίνει. Εν τέλει δεν έχει σημασία αν η κρίση σου είναι σωστή ή όχι. Και στις δύο περιπτώσεις βάζεις την πίστη σου στο μη πραγματικό. Αυτό δεν γίνεται να το αποφύγεις σε καμία μορφή κρίσης, διότι σημαίνει ότι η πραγματικότητα είναι δική σου για να επιλέξεις από αυτή.
3. Δεν μπορείς να διανοηθείς την καταπληκτική απελευθέρωση και την βαθιά γαλήνη που έρχεται όταν αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τους αδελφούς σου ολοκληρωτικά χωρίς κρίση. Όταν αναγνωρίσεις τι είσαι και τι είναι οι αδελφοί σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι το να τους κρίνεις με οποιοδήποτε τρόπο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Στην πραγματικότητα, κάθε  νόημά τους χάνεται ακριβώς επειδή τους κρίνεις. Κάθε αβεβαιότητα προέρχεται από την πίστη ότι βρίσκεσαι κάτω από τον εξαναγκασμό της κρίσης. Δεν χρειάζεσαι κρίση για να οργανώσεις την ζωή σου, και σίγουρα δεν την χρειάζεσαι για να οργανώσεις τον εαυτό σου. Στην παρουσία της γνώσης κάθε κρίση αυτόματα αναστέλλεται, και αυτή είναι η διαδικασία που δίνει την δυνατότητα στην αναγνώριση να αντικαταστήσει την αντίληψη.
4. Φοβάσαι πάρα πολύ όλα όσα έχεις αντιληφθεί αλλά έχεις αρνηθεί να αποδεχτείς. Πιστεύεις ότι, εφόσον έχεις αρνηθεί να τα αποδεχτείς, έχεις χάσει τον έλεγχο πάνω τους. Αυτός είναι ο λόγος που τα βλέπεις σε εφιάλτες, ή με ευχάριστες μεταμφιέσεις σε αυτό που φαίνεται ότι είναι τα πιο ευτυχισμένα σου  όνειρα. Τίποτα από αυτά που έχεις αρνηθεί να αποδεχτείς δεν μπορεί να έρθει στην επίγνωσή σου. Δεν είναι επικίνδυνα από μόνα τους. Αλλά τα έχεις κάνει να φαντάζουν επικίνδυνα σε σένα.
5. Όταν αισθάνεσαι κουρασμένος, είναι επειδή έχεις κρίνει τον εαυτό σου ως ικανό να κουράζεται. Όταν κοροϊδεύεις κάποιον, είναι επειδή τον έχεις κρίνει ως ανάξιο. Όταν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, τότε πρέπει να κοροϊδεύεις και τους άλλους, αν όχι για κανένα άλλο λόγο, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς ν’ αντέξεις στην ιδέα ότι είσαι πιο ανάξιος από ό,τι αυτοί. Όλο αυτό σε κάνει να νιώθεις κουρασμένος διότι είναι ουσιαστικά αποκαρδιωτικό. Στην πραγματικότητα, δεν είσαι ικανός να νιώθεις κούραση, αλλά είσαι πολύ ικανός να εξαντλείς τον εαυτό σου. Η ένταση της ακατάπαυστης κρίσης είναι στην κυριολεξία ανυπόφορη. Είναι περίεργο που μια ικανότητα τόσο εξουθενωτική, σου είναι τόσο βαθιά αγαπητή. Όμως, αν επιθυμείς να είσαι ο συγγραφέας της πραγματικότητας, θα επιμένεις στην κρίση. Ακόμα, θα βλέπεις την κρίση με φόβο, αφού πιστεύεις ότι μια μέρα θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Αυτή η πεποίθηση μπορεί να υπάρχει μόνο στο βαθμό που πιστεύεις στην αποτελεσματικότητα  της κρίσης ως όπλο άμυνας για την δική σου αρχή.
6. Ο Θεός προσφέρει μόνο έλεος. Τα λόγια σου θα πρέπει να αντανακλούν μόνο έλεος, διότι αυτό έχεις λάβει και αυτό πρέπει να δίδεις. Η δικαιοσύνη είναι ένα προσωρινό μέσο, ή μια προσπάθεια να σου διδάξει την σημασία του ελέους. Περιέχει κρίση μόνο και μόνο επειδή είσαι ικανός για αδικία.
7. Έχω μιλήσει για διαφορετικά συμπτώματα, και σε αυτό το επίπεδο υπάρχει μια σχεδόν ατέλειωτη ποικιλία. Όμως, υπάρχει μόνο μια αιτία για όλα αυτά: το πρόβλημα της αρχής. Αυτό είναι «η ρίζα κάθε κακού». Κάθε σύμπτωμα που φτιάχνει το εγώ περιέχει μια αντίφαση, διότι ο νους είναι διχασμένος ανάμεσα στο εγώ και στο Άγιο Πνεύμα, έτσι ώστε ό,τι και να φτιάχνει το εγώ να είναι ατελές και αντιφατικό. Αυτή η αστήρικτη θέση είναι αποτέλεσμα του προβλήματος αρχής το οποίο, αφού δέχεται την μία ασύλληπτη σκέψη ως λογικό του αξίωμα , μπορεί να παράγει μόνο ιδέες που είναι ασύλληπτες.
8. Το πρόβλημα  της αρχής είναι στην πραγματικότητα ζήτημα προέλευσης. Όταν έχεις πρόβλημα αρχής, αυτό συμβαίνει διότι πιστεύεις ότι είσαι ο συγγραφέας του εαυτού σου και προβάλλεις την αυταπάτη σου στους άλλους. Και τότε αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση σαν οι άλλοι κυριολεκτικά να σε αντιμάχονται για να σου πάρουν τη  πηγή της προέλευσης σου. Αυτό είναι το βασικό σφάλμα όλων όσων πιστεύουν ότι έχουν καταχραστεί την δύναμη του Θεού. Αυτή η πίστη είναι πολύ τρομακτική γι αυτούς, αλλά καθόλου δεν απασχολεί τον Θεό. Όμως, είναι πρόθυμος να την ακυρώσει, όχι για να τιμωρήσει τα παιδιά Του, αλλά μόνο και μόνο επειδή Αυτός γνωρίζει ότι αυτή τους κάνει δυστυχισμένους. Στις δημιουργίες του Θεού έχει δοθεί η αληθινή τους  Πατρότητα, αλλά εσύ προτιμάς να είσαι ανώνυμος όταν επιλέγεις να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από τον Συγγραφέα σου. Όντας αβέβαιος για την αληθινή σου Πατρότητα, πιστεύεις ότι η δημιουργία σου είναι ανώνυμη. Αυτό σε αφήνει σε μια θέση όπου το να πιστεύεις ότι δημιούργησες τον εαυτό σου, μοιάζει κατανοητό . Η διένεξη για την  προέλευση  έχει αφήσει μια τέτοια αβεβαιότητα μέσα στο νου σου που μπορεί ακόμα και  να αμφιβάλλει για το αν υπάρχεις στ’ αλήθεια.
9. Μόνο εκείνοι που παραιτούνται ολοκληρωτικά από κάθε επιθυμία να απορρίπτουν μπορούν να γνωρίσουν ότι είναι αδύνατη η δική τους απόρριψη. Δεν έχεις καταχραστεί την δύναμη του Θεού, αλλά την έχεις χάσει. Ευτυχώς, όταν χάνεις κάτι δεν σημαίνει πως αυτό έχει χαθεί. Απλά σημαίνει ότι δεν θυμάσαι που είναι. Η ύπαρξή του δεν εξαρτάται από την ικανότητά σου να το αναγνωρίσεις, ούτε ακόμα και να το εντοπίσεις. Είναι δυνατόν να κοιτάς την πραγματικότητα χωρίς να κρίνεις και απλά να γνωρίζεις ότι είναι εκεί.
10. Η ειρήνη είναι φυσικό κληροδότημα του πνεύματος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να αρνηθεί να αποδεχτεί την κληρονομιά του, αλλά δεν είναι ελεύθερος να ορίσει τι είναι η κληρονομιά του. Το πρόβλημα για το οποίο ο καθένας πρέπει ν’αποφασίσει είναι το θεμελιώδες ζήτημα της  προέλευσης. Όλος ο φόβος έρχεται στο τέλος, και μερικές φορές από πολύ ύπουλες διαδρομές, από την άρνηση της Πατρότητας. Η προσβολή δεν είναι ποτέ προς τον Θεό, αλλά μόνο προς εκείνους οι οποίοι Τον αρνούνται. Το να αρνείσαι την Πατρότητα Του  σημαίνει πως αρνείσαι στον εαυτό σου τον λόγο για την ειρήνη σου, έτσι ώστε να βλέπεις τον εαυτό σου μόνο σε κομμάτια. Αυτή η παράξενη αντίληψη είναι το πρόβλημα της εξουσίας.
11. Δεν υπάρχει κανένας που να μην νιώθει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φυλακισμένος. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής του ελεύθερης βούλησης τότε πρέπει να θεωρεί ότι βούληση του δεν είναι ελεύθερη, ειδάλλως η κυκλική λογική αυτής της θέσης θα ήταν προφανής. Η ελεύθερη βούληση πρέπει να οδηγεί στην ελευθερία. Η κρίση πάντα φυλακίζει διότι διαχωρίζει κομμάτια πραγματικότητας σύμφωνα με την ασταθή κλίμακα  των επιθυμιών. Οι επιθυμίες  δεν είναι γεγονότα. Το να επιθυμείς  σημαίνει ότι υπονοείς ότι η βούληση  δεν είναι αρκετή. Εν τούτοις, κανένας που είναι στον ορθό νου δεν πιστεύει ότι το να επιθυμεί είναι εξίσου πραγματικό με το να βούλεται. Αντί να λες «Αναζητείστε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών», λέγε, «Να θέλετε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών», και θα έχεις πει, «Γνωρίζω τι είμαι και αποδέχομαι την δική μου κληρονομιά».


ΜΑΘΗΜΑ 108 Το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι ένα στην πραγματικότητα



ΜΑΘΗΜΑ 108

Το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι ένα στην πραγματικότητα

1. Η αληθινή όραση εξαρτάται από την σημερινή ιδέα. Το φως βρίσκεται μέσα σε αυτή, διότι συμφιλιώνει όλα τα φαινομενικά αντίθετα. Και τι άλλο είναι το φως, εκτός από την διάλυση, την γεννημένη από την ειρήνη, όλων των συγκρούσεών σου και των εσφαλμένων σκέψεών σου μέσα σε μια ιδέα η οποία είναι εξ ολοκλήρου αληθινή; Ακόμα και αυτή θα εξαφανιστεί, γιατί η Σκέψη πίσω από αυτή θα κάνει την εμφάνισή της, για να πάρει την θέση στης. Και τώρα βρίσκεσαι για πάντα μέσα σε ειρήνη, γιατί το όνειρο έχει πια τελειώσει.
2. Το αληθινό φως που κάνει την αληθινή όραση δυνατή, δεν είναι το φως που βλέπουν τα φυσικά μάτια. Είναι μια κατάσταση του νου που έχει γίνει τόσο ενοποιημένη ώστε το σκοτάδι να μην μπορεί να γίνει πια καθόλου αντιληπτό. Και έτσι, αυτό που είναι το ίδιο γίνεται ορατό σαν ένα, ενώ ό,τι δεν είναι το ίδιο παραμένει απαρατήρητο, γιατί δεν βρίσκεται εκεί.
3. Αυτό είναι το φως που δεν δείχνει κανένα αντίθετο, και η όραση, έχοντας θεραπευτεί, έχει την δύναμη να θεραπεύει. Αυτό είναι το φως που φέρνει την ειρήνη του νου σου σε άλλους νόες, για να την μοιραστούν και να χαρούν που είναι ένα μαζί σου και με τους εαυτούς τους. Αυτό είναι το φως που θεραπεύει διότι φέρνει ενιαία αντίληψη, βασισμένη σε ένα ενιαίο πλαίσιο αναφοράς, από το οποίο προέρχεται μόνο μία σημασία.
4. Εδώ και το να δίνεις και το να λαμβάνεις γίνονται αντιληπτά σαν διαφορετικές πλευρές της μίας Σκέψης της οποίας η αλήθεια δεν εξαρτάται από το τι θα δεις πρώτο, ούτε από ποιο φαίνεται ότι έρχεται δεύτερο. Εδώ γίνεται κατανοητό ότι και τα δύο συμβαίνουν μαζί, ώστε η Σκέψη να παραμένει πλήρης. Και με αυτή την κατανόηση τίθεται η βάση πάνω στην οποία όλα τα αντίθετα συμφιλιώνονται, διότι γίνονται αντιληπτά από το ίδιο πλαίσιο αναφοράς το οποίο ενοποιεί αυτή η Σκέψη.
5. Μία Σκέψη, απόλυτα ενοποιημένη, θα βοηθήσει για να ενοποιήσει όλη την σκέψη. Είναι το ίδιο σαν να λέμε ότι μια διόρθωση θα είναι επαρκής για όλες τις διορθώσεις, ή ότι το να συγχωρείς έναν αδερφό ολοκληρωτικά είναι αρκετό για να επιφέρει την σωτηρία σε όλους τους νόες. Γιατί αυτοί δεν είναι παρά εξειδικευμένες περιπτώσεις αυτού του ενός νόμου που ισχύει για κάθε είδος μάθησης, αν καθοδηγείται από Αυτόν που γνωρίζει την αλήθεια.
6. Το να μάθεις ότι το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, γιατί μπορείς να το δοκιμάσεις τόσο εύκολα και να δεις ότι είναι αλήθεια. Και όταν αυτή η ιδιαίτερη περίπτωση αποδειχθεί ότι λειτουργεί πάντα, σε όποια περίσταση και να χρησιμοποιηθεί, τότε η σκέψη που βρίσκεται από πίσω μπορεί να γενικευθεί και σε άλλους τομείς αμφιβολίας και διπλής όρασης. Και από εκεί θα επεκταθεί, και τελικά θα φτάσει σε αυτή την μία Σκέψη που αποτελεί την βάση όλων αυτών.
7. Σήμερα ασκούμαστε με την ιδιαίτερη περίπτωση του να δίνεις και να λαμβάνεις. Θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το απλό μάθημα στα προφανή διότι έχει αποτελέσματα που δεν γίνεται να μην αντιληφθούμε. Το να δίνεις είναι το ίδιο με το να λαμβάνεις. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να προσφέρουμε ειρήνη σε όλους, και να δούμε πόσο γρήγορα, η ειρήνη επιστρέφει σε εμάς. Το φως είναι ειρήνη, και σε αυτή την ειρήνη μας δίδεται η όραση, και μπορούμε να δούμε.
8. Έτσι αρχίζουμε τις ασκήσεις με αυτές τις οδηγίες για την σημερινή ημέρα, και λέμε:
Το να δίνεις και το να λαμβάνεις είναι ένα στην πραγματικότητα.
Θα λάβω αυτό που δίνω τώρα.
Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και για πέντε λεπτά σκέψου τι προσφέρεις στους άλλους, για να το έχεις κι εσύ. Μπορείς, για παράδειγμα, να πεις:
Σε όλους προσφέρω ησυχία.
Σε όλους προσφέρω ειρήνη του νου.
Σε όλους προσφέρω πραότητα.
9. Λέγε το κάθε ένα αργά και έπειτα κάνε μια μικρή παύση, αναμένοντας να λάβεις το δώρο που έδωσες. Και θα σου έρθει στο βαθμό που το έδωσες. Θα δεις ότι θα έχεις ίση επιστροφή, γιατί αυτό ζήτησες. Μπορεί να σε βοηθήσει να σκεφτείς και κάποιον στον οποίο προσφέρεις τα δώρα σου. Αυτός θα εκπροσωπεί και όλους τους άλλους, και μέσα από αυτόν τα δίνεις σε όλους.
10. Το πολύ απλό μας μάθημα για σήμερα θα σε διδάξει πολλά. Η αιτία και το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο κατανοητά από τώρα και στο εξής, και θα σημειώνουμε πολύ μεγαλύτερη πρόοδο τώρα. Σκέψου τις σημερινές ασκήσεις ως γρήγορα βήματα στην μάθησή σου, που γίνονται ολοένα πιο γρήγορα και βέβαια κάθε φορά που λες, « Το να δίνω και το να λαμβάνω είναι ένα στην πραγματικότητα.»

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...