Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Κεφάλαιο 2 ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΙΛΕΩΣΗ.V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων


V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων

1. Πριν ετοιμαστούν να αναλάβουν την λειτουργία τους σε αυτό τον κόσμο οι εργάτες των θαυμάτων, είναι βασικό να καταλάβουν πλήρως τον φόβο για την απελευθέρωση. Ειδάλλως μπορεί να καλλιεργούν ασυναίσθητα την πεποίθηση ότι η απελευθέρωση είναι αιχμαλωσία, μια άποψη που είναι ήδη πολύ διαδεδομένη. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη προκύπτει με την σειρά της από την πεποίθηση ότι η βλάβη μπορεί να περιοριστεί στο σώμα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του υποβόσκοντος φόβου ότι ο νους μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά τα σφάλματα δεν έχει νόημα, διότι οι εσφαλμένες δημιουργίες του νου δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η αναγνώριση είναι καλύτερο προστατευτικό εργαλείο από οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχυσης επιπέδων, διότι εισάγει την διόρθωση στο επίπεδο του σφάλματος. Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί, και ότι η διόρθωση ανήκει στο επίπεδο της σκέψης. Επιπροσθέτως, για να ενισχύσουμε μια προγενέστερη δήλωση, το πνεύμα είναι ήδη τέλειο άρα δεν χρειάζεται διόρθωση. Το σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο  σαν εργαλείο μάθησης για το νου. Αυτό το εργαλείο μάθησης δεν υπόκειται από μόνο του σε σφάλματα, διότι δεν μπορεί να δημιουργήσει. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η προτροπή προς το νου να παραιτηθεί από τις εσφαλμένες δημιουργίες του, είναι η  μόνη εφαρμογή  της δημιουργικής ικανότητας  που έχει πραγματικό νόημα.  


2. Μαγεία είναι η άλογη ή διαστρεβλωμένη χρήση του νου. Τα υλικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε διαστρεβλωμένη  δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε θεραπευτικά μέσα του υλικού κόσμου, γιατί  αυτά δεν γίνεται να τα παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.

3. Έχω ήδη πει ότι τα θαύματα είναι εκφράσεις του νου πού είναι προσανατολισμένος στα  θαύματα, και αυτή η κατάσταση σημαίνει ορθότητα του νου. Όσοι βρίσκονται σε ορθή κατάσταση του νου, δεν υπερυψώνουν ούτε υποτιμούν το νου του εργάτη των θαυμάτων ή του αποδέκτη των θαυμάτων.  Όμως, σαν διόρθωση, το θαύμα δεν χρειάζεται να περιμένει την ορθότητα του νου του αποδέκτη. Μάλιστα, σκοπός του είναι να τον επαναφέρει στον ορθό νου. Είναι πάντως βασικό, ο εργάτης των θαυμάτων να βρίσκεται σε ορθό νου, έστω για λίγο, ειδάλλως δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον ορθό νου σε κάποιον  άλλο.

4.   Ο θεραπευτής  που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε  απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν η διάθεση σου  για  θαύματα δεν λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Εξιλέωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η  ορθότητα του νου είναι η θεραπεία.

5.  Η μόνη ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Εξιλέωση για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις ότι ο νους είναι το μόνο επίπεδο δημιουργίας , και ότι τα σφάλματά του θεραπεύονται από την Εξιλέωση. Μόλις το δεχτείς αυτό, ο νους  μπορεί μόνο να θεραπεύει. Όταν αρνηθείς στο νου σου οποιοδήποτε  αρνητικό  δυναμικό και αποκαταστήσεις τις καθαρά εποικοδομητικές του δυνάμεις, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση που ακυρώνει την σύγχυση επιπέδων των άλλων. Τότε το μήνυμα που τους δίνεις είναι η αλήθεια, ότι δηλαδή και ο δικός τους νους είναι δημιουργικός κατά τον ίδιο τρόπο, και ότι οι εσφαλμένες δημιουργίες  τους δεν μπορούν να τους βλάψουν. Επιβεβαιώνοντας αυτό απελευθερώνεις το νου από την υπερεκτίμηση του δικού του μαθησιακού εργαλείου και επαναφέρεις το νου στην θέση του μαθητή που του αρμόζει.

6. Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι το σώμα δεν μαθαίνει, όπως και δεν δημιουργεί. Σαν μαθησιακό εργαλείο, απλά ακολουθεί τον μαθητή, αλλά αν του δοθεί λανθασμένα πρωτοβουλία, γίνεται  σοβαρό εμπόδιο στην ίδια την μάθηση που πρέπει να διευκολύνει.Μόνο ο νους
 μπορεί να φωτιστεί. Το πνεύμα είναι ήδη φωτισμένο και το σώμα  από μόνο του είναι πολύ συμπαγές. Παρόλα αυτά, ο νους μπορεί να φέρει την φώτιση του στο σώμα αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι αυτό ο μαθητής, και έτσι είναι ανεπίδεκτο μάθησης. Εν τούτοις, το σώμα  εύκολα ευθυγραμμίζεται με ένα νου που έχει μάθει να κοιτά πέρα από αυτό, προς το φως.

7. Η διορθωτική μάθηση πάντα αρχίζει με την αφύπνιση του νου, και την απομάκρυνση από την πίστη στην  σωματική όραση. Αυτό συχνά συνεπάγεται φόβο, διότι  φοβάσαι αυτό που θα σου δείξει η πνευματική σου όραση. Είπα και πριν ότι το  Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δει σφάλμα, και ότι είναι ικανό να βλέπει μόνο πέρα από αυτό, προς την άμυνα της Εξιλέωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, όμως αυτή η δυσφορία δεν είναι η τελική έκβαση της αντίληψης. Όταν επιτραπεί στο Άγιο Πνεύμα να δει τον βεβηλωμένο βωμό, Αυτό στρέφεται  αμέσως προς την Εξιλέωση. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει φόβο. Όλα όσα απορρέουν από την πνευματική επίγνωση απλά διοχετεύονται προς διόρθωση. Η δυσφορία προκαλείται μόνο και μόνο για να φέρει στην επίγνωση την ανάγκη για διόρθωση.

8. Ο φόβος προς την θεραπεία προκύπτει τελικά από την  απροθυμία να δεχτείς ότι η θεραπεία είναι αναγκαία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος δεν είναι διορθωτικό,  και ούτε το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί με κάποιο μέσο που γίνεται ορατό από αυτά. Όσο πιστεύεις σε ό,τι σου λένε  τα μάτια του σώματος, οι προσπάθειες σου για διόρθωση θα παίρνουν λάθος κατεύθυνση. Η πραγματική όραση επισκιάζεται, διότι δεν αντέχεις να δεις το δικό σου βεβηλωμένο βωμό. Αλλά εφόσον ο βωμός έχει βεβηλωθεί, η κατάστασή σου γίνεται διπλά  επικίνδυνη εκτός κι αν την αντιληφθείς.

9. Η θεραπεία είναι μια ικανότητα που αναπτύχθηκε μετά τον διαχωρισμό, πριν από τον οποίο δεν ήταν απαραίτητη. Όπως όλες οι πτυχές της πίστης στο χρόνο και τον χώρο, είναι και αυτή προσωρινή. Όμως, όσο παραμένει ο χρόνος, η  θεραπεία  χρειάζεται  σαν μέσο προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι η θεραπεία βασίζεται στην φιλευσπλαχνία, και η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την τελειότητα κάποιου άλλου ακόμα κι αν δεν την αντιλαμβάνεσαι μέσα σε σένα. Οι περισσότερες από τις πιο ευγενείς αντιλήψεις για τις οποίες είσαι ικανός τώρα εξαρτώνται από τον χρόνο. Η φιλευσπλαχνία  είναι πραγματικά μια αμυδρή αντανάκλαση της αγάπης που περιλαμβάνει και αγκαλιάζει τα πάντα και βρίσκεται πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε  μορφή φιλευσπλαχνίας  μπορείς να συλλάβεις προς το παρόν. Η φιλευσπλαχνία είναι ουσιαστική για την ορθότητα του νου με την περιορισμένη έννοια που μπορείς να πετύχεις τώρα.

10. Η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να βλέπεις κάποιον σαν να έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τα πραγματικά επιτεύγματά του μέσα στον χρόνο. Εφόσον η δική του σκέψη είναι λανθασμένη δεν μπορεί να δει την Εξιλέωση για τον εαυτό του, ειδάλλως δεν θα χρειαζόταν την φιλευσπλαχνία. Η φιλευσπλαχνία   που του χαρίζεται είναι από την μια πλευρά η αναγνώριση ότι χρειάζεται βοήθεια, και από την άλλη η αναγνώριση ότι θα την δεχτεί. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υποδηλώνουν την εξάρτησή τους από τον χρόνο, κάνοντας προφανές ότι η φιλευσπλαχνία ακόμα βρίσκεται εντός των περιορισμών αυτού του κόσμου. Είπα και πριν ότι μόνο η αποκάλυψη υπερβαίνει τον χρόνο. Το θαύμα, σαν έκφραση φιλευσπλαχνίας, μπορεί μόνο να τον επισπεύσει. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όποτε προσφέρεις ένα θαύμα σε κάποιον άλλο, συντομεύεις τα βάσανα και των δυο σας. Αυτό αποτελεί μια αναδρομική όπως και προοδευτική επανόρθωση.

Α. Οι Ειδικές Αρχές των Εργατών των Θαυμάτων
     
11.(1) Το θαύμα καταργεί την ανάγκη για έγνοιες κατωτέρου επιπέδου. Εφόσον είναι ένα διάλλειμα εκτός πλαισίου χρόνου, οι συνηθισμένες θεωρίες του χώρου και του χρόνου, δεν ισχύουν εδώ. Όταν κάνεις ένα θαύμα, εγώ θα κανονίζω και τον χώρο και τον χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτό.
12.(2) Είναι πολύ βασικό να γίνει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι δημιουργημένο και σε ό,τι είναι φτιαγμένο. Όλες οι μορφές θεραπείας βασίζονται σε αυτή την θεμελιώδη διόρθωση στην αντίληψη επιπέδων.
13.(3)  Ποτέ μην συγχέεις την λανθασμένη και την ορθή κατάσταση του νου. Αν απαντάς σε οποιαδήποτε μορφή σφάλματος με κάτι άλλο εκτός από επιθυμία για θεραπεία, είναι μια έκφραση αυτής της σύγχυσης.
14.(4) Το θαύμα είναι πάντα μια άρνηση αυτού του σφάλματος και μια επιβεβαίωση της αλήθειας. Μόνο η ορθότητα του νου μπορεί να διορθώνει με τρόπο αληθινά αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, ό,τι δεν έχει πραγματικό αποτέλεσμα, δεν έχει ούτε αληθινή ύπαρξη. Το αποτέλεσμά του λοιπόν, είναι το κενό. Όντας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι επιρρεπές στην  προβολή.
15. (5) Η δύναμη προσαρμογής επιπέδων του θαύματος εισάγει την ορθή αντίληψη για θεραπεία. Μέχρι να συμβεί αυτό η θεραπεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Η συγχώρεση είναι μια κενή χειρονομία εκτός κι αν περιλαμβάνει διόρθωση. Χωρίς αυτή, περιέχει κυρίως κρίση, παρά θεραπεία.
16. (6) Συγχώρεση προσανατολισμένη στα  θαύματα, είναι μόνο η διόρθωση. Δεν έχει κανένα στοιχείο κρίσης. Η δήλωση «Πατέρα συγχώρεσε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν» με κανένα τρόπο δεν αξιολογεί το τι κάνουν. Είναι μια έκκληση στον Θεό να θεραπεύσει το νου τους. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην έκβαση του σφάλματος. Αυτό δεν έχει σημασία.
17. (7) Η νουθεσία «Να έχετε ένα νου» είναι η δήλωση της ετοιμότητας για αποκάλυψη. Το αίτημά μου «Κάντε αυτό εις ανάμνηση μου» είναι έκκληση συνεργασίας των εργατών των θαυμάτων. Οι δύο αυτές δηλώσεις δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο πραγματικότητας. Μόνο το τελευταίο περιλαμβάνει κάποια επίγνωση του χρόνου, εφόσον το να θυμάσαι σημαίνει ότι ανακαλείς το παρελθόν στο παρόν. Ο χρόνος βρίσκεται κάτω από την δική μου καθοδήγηση, αλλά η αιωνιότητα ανήκει στον Θεό. Μέσα στον χρόνο υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο και μαζί με τον άλλο. Στην αιωνιότητα συνυπάρχουμε με τον Θεό.
18.(8) Μπορείς να κάνεις πολλά για την δική σου θεραπεία και των άλλων αν όποτε υπάρξει μια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια, σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο:
Είμαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.
Είμαι εδώ για να εκπροσωπήσω Αυτόν ο Οποίος  με έστειλε.
Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για το τι να πω ή το τι να κάνω, διότι Εκείνος  ο  Οποίος με έστειλε θα με καθοδηγεί.
Είμαι ικανοποιημένος να βρίσκομαι όπου επιθυμεί Αυτός, γνωρίζοντας ότι Αυτός  πηγαίνει  εκεί μαζί  μου.
Θα  θεραπευτώ καθώς Τον αφήνω να με διδάσκει να θεραπεύω.

ΜΑΘΗΜΑ 59



ΜΑΘΗΜΑ 59

Οι ακόλουθες ιδέες είναι για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 41
Ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου και να πάω.

Πώς είναι δυνατόν να είμαι μόνος μου όταν ο Θεός πηγαίνει μαζί μου; Πώς γίνεται να έχω αμφιβολίες και να μην είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου όταν η τέλεια βεβαιότητα κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν; Πώς μπορώ να ενοχλούμαι από οτιδήποτε όταν Αυτός αναπαύεται μέσα σε μένα με απόλυτη γαλήνη; Πώς μπορώ να υποφέρω όταν η αγάπη και η χαρά με περιβάλλουν μέσω Εκείνου; Ας μην διατηρώ ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου. Είμαι τέλειος διότι ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου κι αν πάω.

Μάθημα 42
Ο Θεός είναι η δύναμή μου. Η πραγματική όραση είναι το δώρο Του.

Ας μην βασιστώ στα μάτια μου για να βλέπω σήμερα. Ας είμαι πρόθυμος να ανταλλάξω την αξιολύπητη ψευδαίσθηση ότι βλέπω, με την πραγματική όραση η οποία δίνεται από τον Θεό. Η όραση του Χριστού είναι το δικό Του δώρο, και το έχει δώσει σε μένα. Ας επικαλεστώ αυτό το δώρο σήμερα, έτσι ώστε αυτή η μέρα να με βοηθήσει να κατανοήσω την αιωνιότητα.

Μάθημα 43
Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν μπορώ να δω χωριστά από Αυτόν.

Μπορώ να δω αυτά που θέλει ο Θεός να βλέπω. Δεν μπορώ να δω τίποτα άλλο. Πέρα από το Θέλημά Του βρίσκονται μόνο ψευδαισθήσεις. Αυτές διαλέγω όταν νομίζω ότι μπορώ να βλέπω χωριστά από Αυτόν. Αυτές διαλέγω όταν προσπαθώ να δω με τα μάτια του σώματος. Όμως, η όραση του Χριστού μου έχει δοθεί για να τα αντικαταστήσω. Επιλέγω να δω μέσα από αυτή την όραση.

Μάθημα 44
Ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω.

Δεν βλέπω στο σκοτάδι. Ο Θεός είναι το μόνο φως. Επομένως, αν θέλω να δω, πρέπει να βλέπω μέσω Αυτού. Έχω προσπαθήσει να προσδιορίσω τι είναι το να βλέπω, αλλά έκανα λάθος. Τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να καταλάβω ότι ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω. Ας καλωσορίσω την πραγματική όραση και τον ευτυχισμένο κόσμο που θα μου δείξει.

Μάθημα 45
Ο Θεός είναι ο Νους με τον οποίο σκέφτομαι.

Δεν έχω σκέψεις που να μην μοιράζομαι με τον Θεό. Δεν έχω σκέψεις χωριστά από Εκείνον, διότι δεν έχω νου χωριστά από τον Δικό Του. Σαν μέρος του Νου Του, οι σκέψεις μου είναι δικές Του και οι Σκέψεις Του είναι δικές μου.

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 58



ΜΑΘΗΜΑ 58

Αυτές είναι οι ιδέες για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 36
Η αγιότητά μου περιλαμβάνει όλα όσα βλέπω.

Από την αγιότητά μου προέρχεται η αντίληψη του πραγματικού κόσμου. Έχοντας συγχωρέσει, δεν θεωρώ πια τον εαυτό μου ένοχο. Μπορώ να δεχτώ την αθωότητα, η οποία είναι η αλήθεια για μένα. Βλέποντας μέσα από μάτια κατανόησης, η αγιότητα του κόσμου είναι το μόνο που βλέπω, διότι μπορώ να απεικονίσω μόνο τις σκέψεις που κάνω για τον εαυτό μου.

Μάθημα 37
Η αγιότητά μου ευλογεί τον κόσμο.

Η αντίληψη της αγιότητάς μου δεν ευλογεί μόνο εμένα. Όλοι και όλα όσα βλέπω με το φως της μοιράζονται την χαρά που φέρνει σε μένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην συμμετέχει σ’ αυτήν την χαρά, διότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μοιράζεται την αγιότητά μου. Καθώς αναγνωρίζω την αγιότητά μου έτσι και η αγιότητα του κόσμου ακτινοβολεί ώστε να την βλέπουν όλοι.

Μάθημα 38
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει η αγιότητά μου.

Η αγιότητά μου έχει απεριόριστη δύναμη να θεραπεύει, διότι διαθέτει απεριόριστη δύναμη να σώζει. Τι υπάρχει από το οποίο να χρειάζεται να σωθείς εκτός από ψευδαισθήσεις; Και τι είναι οι ψευδαισθήσεις εκτός από ψευδείς ιδέες για τον εαυτό μου; Η αγιότητά μου τις αναιρεί όλες, δηλώνοντας την αλήθεια για μένα. Ενώπιον της παρουσίας της αγιότητάς μου, την οποία μοιράζομαι με τον ίδιο τον Θεό, όλα τα είδωλα εξαφανίζονται.

Μάθημα 39
Η αγιότητα μου είναι η σωτηρία μου.

Εφόσον η αγιότητα μου με σώζει από όλες τις ενοχές, η αναγνώριση της αγιότητας μου είναι και η αναγνώριση της σωτηρίας μου. Είναι επίσης και η αναγνώριση της σωτηρίας ολόκληρου του κόσμου. Μόλις αποδεχτώ την αγιότητά μου, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να φοβηθώ. Και επειδή είμαι άφοβος, όλοι πρέπει να μοιράζονται αυτή την κατανόηση, η οποία είναι το δώρο του Θεού προς εμένα και τον κόσμο.

Μάθημα 40
Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού.

Εδώ βρίσκεται η διεκδίκησή μου προς ό,τι είναι καλό και μόνο καλό. Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού. Όλα τα καλά πράγματα είναι δικά μου, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να υποφέρω καμία απώλεια ή στέρηση ή πόνο εξαιτίας της Ιδιότητάς μου. Ο Πατέρας μου με στηρίζει, με προστατεύει, και με κατευθύνει σε όλα τα πράγματα. Η φροντίδα του για μένα είναι απεριόριστη, και είναι μαζί μου για πάντα. Είμαι αιώνια ευλογημένος ως Υιός Του

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 57




ΜΑΘΗΜΑ 57
Σήμερα ας επαναλάβουμε αυτές τις ιδέες:

Μάθημα 31
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.

Πώς μπορώ να είμαι θύμα ενός κόσμου που μπορεί να αναιρεθεί ολοκληρωτικά αν εγώ το επιλέξω; Οι αλυσίδες μου χαλαρώνουν. Μπορώ να τις πετάξω απλά μόλις το επιθυμήσω. Η πόρτα αυτής της φυλακής είναι ανοιχτή. Μπορώ να φύγω απλά βγαίνοντας έξω. Τίποτα δεν με κρατά σε αυτόν τον κόσμο. Μόνο η επιθυμία να μένω σε αυτόν με κρατά αιχμάλωτο. Ας παραιτηθώ από τις παρανοϊκές ευχές μου και ας περάσω επιτέλους στο φως.

Μάθημα 32
Εγώ έχω επινοήσει τον κόσμο που βλέπω.

Έχω επινοήσει τη φυλακή στην οποία βλέπω τον εαυτό μου. Το μόνο που χρειάζεται ν’ αναγνωρίσω είναι αυτό και μετά είμαι ελεύθερος. Ξεγέλασα τον εαυτό μου και τον έκανα να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να αιχμαλωτιστεί ο Υιός του Θεού. Αυτή η πεποίθησή μου ήταν πικρά εσφαλμένη και θέλω ν’ απαλλαγώ απ’ αυτήν. Ο Υιός του Θεού πρέπει να είναι πάντα ελεύθερος. Είναι όπως τον δημιούργησε ο Θεός και όχι όπως τον έκανα εγώ. Αυτός βρίσκεται εκεί όπου θέλει ο Θεός, και όχι εκεί όπου εγώ σκέφτηκα να τον κρατήσω αιχμάλωτο.

Μάθημα 33
Υπάρχει ένας άλλος τρόπος να κοιτάξω τον κόσμο.

Εφόσον ο σκοπός του κόσμου δεν είναι αυτός που εγώ του είχα αποδώσει, πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος να τον βλέπω. Τα βλέπω όλα ανάποδα, και οι σκέψεις μου είναι αντίθετες προς την αλήθεια. Βλέπω τον κόσμο σαν μια φυλακή για τον Υιό του Θεού. Τότε πρέπει ο κόσμος να είναι ένα μέρος που ο Υιός του Θεού μπορεί να απελευθερωθεί. Θέλω να δω τον κόσμο όπως είναι, σαν ένα μέρος όπου ο Υιός του Θεού βρίσκει την ελευθερία του.

Μάθημα 34
Θα μπορούσα να δω την ειρήνη αντί γι αυτό που βλέπω τώρα.

Όταν βλέπω τον κόσμο σαν ένα τόπο ελευθερίας, συνειδητοποιώ ότι αντανακλά τους νόμους του Θεού αντί για αυτούς που επινόησα εγώ για να τους υπακούει. Θα καταλάβω ότι η ειρήνη και όχι ο πόλεμος κατοικεί σε αυτόν. Και θα κατανοήσω ότι η ειρήνη βρίσκεται επίσης στις καρδιές όλων όσων μοιράζονται αυτόν τον τόπο μαζί μου.

Μάθημα 35
Ο νους μου είναι μέρος του Θεού. Είμαι πολύ άγιος.


Όσο μοιράζομαι την ειρήνη του κόσμου με τους αδερφούς μου, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι αυτή η ειρήνη προέρχεται από βαθιά μέσα μου. Ο κόσμος που βλέπω έχει πάρει το φως της συγχώρεσης, και μου το επιστρέφει ακτινοβολώντας. Μέσα σε αυτό το φως αρχίζω να βλέπω αυτό που οι ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου, μου κρατούσαν κρυμμένο. Αρχίζω να καταλαβαίνω την αγιότητα όλων των ζωντανών πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, και την ενότητά τους μαζί μου.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 56

ΜΑΘΗΜΑ 56

Η επανάληψή μας σήμερα καλύπτει τις ακόλουθες ιδέες:

Μάθημα 26
Οι επιθετικές μου σκέψεις επιτίθενται στην ικανότητά μου να είμαι άτρωτος.

Πώς μπορώ να ξέρω ποιος είμαι όταν βλέπω τον εαυτό μου κάτω από συνεχή επίθεση; Πόνος, αρρώστια, απώλεια, γηρατειά και θάνατος φαίνεται ότι συνεχώς με απειλούν. Όλες μου οι ελπίδες, οι ευχές και τα σχέδια φαίνονται ότι είναι στο έλεος ενός κόσμου που δεν μπορώ να ελέγξω. Και όμως η κληρονομιά μου είναι η τέλεια ασφάλεια και η απόλυτη εκπλήρωση. Προσπάθησα να δώσω την κληρονομιά μου σε αντάλλαγμα με τον κόσμο που βλέπω. Αλλά ο Θεός μου έχει κρατήσει την κληρονομιά μου ασφαλή. Οι δικές μου πραγματικές σκέψεις θα με διδάξουν ποια είναι.

Μάθημα 27
Πάνω από όλα θέλω να δω.

Αναγνωρίζοντας ότι αυτό που βλέπω αντανακλά αυτό που νομίζω ότι είμαι, συνειδητοποιώ ότι η πραγματική όραση είναι η σπουδαιότερη ανάγκη μου. Ο κόσμος που βλέπω καταθέτει μαρτυρία για την τρομακτική φύση της εικόνας του εαυτού μου που έχω φτιάξει. Αν θέλω να θυμηθώ ποιος είμαι, είναι βασικό να αφήσω αυτήν την εικόνα του εαυτού μου να φύγει. Και καθώς αντικαθίσταται από την αλήθεια, η πραγματική όραση σίγουρα θα μου δοθεί. Και με αυτήν την όραση, θα κοιτάζω τον κόσμο και τον εαυτό μου με ευσπλαχνία και αγάπη.

Μάθημα 28
Πάνω απ’ όλα θέλω να δω διαφορετικά.

Ο κόσμος που βλέπω κρατάει στη θέση της την τρομακτική εικόνα που έχω φτιάξει για τον εαυτό μου, και εγγυάται για την συνέχισή της. Όσο βλέπω τον κόσμο όπως είναι τώρα, η αλήθεια δεν μπορεί να εισέλθει στην συνειδητότητά μου. Θα αφήσω την πόρτα πίσω από αυτόν τον κόσμο να ανοίξει για μένα, ώστε να κοιτάξω πέρα από αυτόν και να αντικρύσω τον κόσμο που αντανακλά την Αγάπη του Θεού.

Μάθημα 29
Ο Θεός βρίσκεται σε όλα όσα βλέπω.

Πίσω από κάθε εικόνα που έχω φτιάξει, η αλήθεια παραμένει αναλλοίωτη. Πίσω από κάθε πέπλο που έχω τραβήξει μπροστά από το πρόσωπο της αγάπης, το φως της παραμένει το ίδιο φωτεινό. Πέρα από κάθε παράλογη ευχή μου βρίσκεται η θέλησή μου, ενωμένη με την Θέληση του Πατέρα μου. Ο Θεός είναι ακόμα παντού και στα πάντα, για πάντα. Και εμείς που είμαστε μέρος από Αυτόν θα κοιτάξουμε πέρα από τα φαινόμενα, και θα αναγνωρίσουμε την αλήθεια πέρα από όλα αυτά.

Μάθημα 30
Ο Θεός βρίσκεται σε όλα όσα βλέπω διότι ο Θεός βρίσκεται στον νου μου.

Μέσα στο νου μου, πίσω από όλες τις παρανοϊκές σκέψεις διαχωρισμού και επίθεσης, βρίσκεται η γνώση ότι όλα είναι ένα για πάντα.. Δεν έχω χάσει τη γνώση του Ποιος είμαι κι ας την έχω ξεχάσει. Έχει κρατηθεί με ασφάλεια για μένα στο Νου του Θεού, ο Οποίος δεν έχει αφήσει τις Σκέψεις Του. Και εγώ, που είμαι ανάμεσά τους, είμαι ένα με αυτές και ένα με Εκείνον.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 55

ΜΑΘΗΜΑ 55

Η σημερινή επανάληψη περιλαμβάνει τα εξής:


Μάθημα 21
Είμαι αποφασισμένος να δω τα πράγματα διαφορετικά.

Αυτό που βλέπω τώρα δεν είναι παρά σημάδια ασθένειας, καταστροφής και θανάτου. Δεν μπορεί να είναι αυτό που δημιούργησε ο Θεός για τον αγαπημένο του Υιό. Αυτό ακριβώς το γεγονός ότι βλέπω τέτοια πράγματα είναι απόδειξη ότι δεν καταλαβαίνω τον Θεό. Ως εκ τούτου δεν καταλαβαίνω και τον Υιό Του. Αυτό που βλέπω μου λέει ότι δεν γνωρίζω ποιος είμαι. Είμαι αποφασισμένος να δω τους μάρτυρες της αλήθειας για μένα, παρά εκείνους που μου δείχνουν μια ψευδαίσθηση του εαυτού μου.

Μάθημα 22
Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης

Ο κόσμος που βλέπω είναι οτιδήποτε άλλο από την αναπαράσταση σκέψεων αγάπης. Είναι μια εικόνα επίθεσης όλων εναντίον όλων. Είναι οτιδήποτε άλλο από αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού και της Αγάπης του Υιού Του. Είναι οι δικές μου σκέψεις επίθεσης που προκαλούν αυτή την εικόνα. Οι σκέψεις αγάπης μου θα με σώσουν από αυτή την οπτική του κόσμου, και θα μου δώσουν την ειρήνη του Θεού που δικαιούμαι.

Μάθημα 23
Μπορώ να ξεφύγω από αυτόν τον κόσμο αν παραιτηθώ από τις σκέψεις επίθεσης.

Εδώ βρίσκεται η σωτηρία, και πουθενά αλλού. Χωρίς τις σκέψεις επίθεσης δεν θα μπορούσα να δω ένα κόσμο επίθεσης. Καθώς η συγχώρεση επιτρέπει στην αγάπη να επιστρέψει στην συνειδητότητά μου, θα βλέπω ένα κόσμο ειρήνης και ασφάλειας και χαράς. Και αυτό επιλέγω να δω στην θέση αυτού που βλέπω τώρα.

Μάθημα 24
Δεν διακρίνω ποια είναι τα συμφέροντά μου.

Πώς θα μπορούσα να αναγνωρίσω το συμφέρον μου όταν δεν ξέρω ποιος είμαι; Αυτό που τώρα θεωρώ συμφέρον μου απλά με δένει πιο σφικτά με τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Είμαι πρόθυμος να ακολουθήσω τον Οδηγό που μου έχει δώσει ο Θεός για να βρω ποια είναι τα συμφέροντά μου, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορώ από μόνος μου να τα καταλάβω.

Μάθημα 25
Δεν γνωρίζω τον σκοπό του κάθε πράγματος.

Για μένα, ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι να αποδείξει ότι οι ψευδαισθήσεις μου είναι πραγματικές, γι αυτό το σκοπό επιχειρώ να χρησιμοποιώ τους πάντες και τα πάντα. Αυτός πιστεύω ότι είναι ο σκοπός του κόσμου. Γι αυτό δεν αναγνωρίζω τον πραγματικό του σκοπό. Ο σκοπός που έχω αποδώσει στον κόσμο τον έχει οδηγήσει σε μια τρομακτική εικόνα. Ας ανοίξω το νου μου στον πραγματικό σκοπό του κόσμου αποσ

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

Κεφάλαιο 2 ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΙΛΕΩΣΗ . ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο




ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο

1. Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Εξιλέωση είναι η αρχή, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα. Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα. Η Εξιλέωση, ή το τελικό θαύμα, είναι το φάρμακο και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα. Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Εξιλέωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να την αναλάβεις δεν πρέπει να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς  την θεραπεία  εξαιτίας του ίδιου σου  του φόβου.

2. Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Εξιλέωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε όλα τα επίπεδα. Η ασθένεια ή η «εσφαλμένη κατάσταση του νου»  είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται την πεποίθηση ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο. Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων επειδή  όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν. Μόνο ο νους είναι ικανός να  διαπράξει σφάλμα. Το σώμα μπορεί να ενεργήσει εσφαλμένα, μόνο όταν ανταποκρίνεται σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η πεποίθηση  ότι μπορεί, είναι ένα θεμελιώδες σφάλμα, που προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα. Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει την πίστη στην μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, την οποία ο νους δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτό το σφάλμα μπορεί να πάρει δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Όταν γίνει κατανοητό ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν μπορεί να συμβεί.

3. Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης για  το νου. Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την μάθηση. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει να διευκολύνει την εκπαίδευση.  Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα. Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Εξιλέωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει επειδή το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή  δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές να περμηνεύει. Το σώμα  είναι απλά μέρος  της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Οι ικανότητες του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται. Εν τούτοις,  είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο. Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα άνευ αξίας  μορφή άρνησης. Ο όρος «άνευ αξίας» εδώ υπονοεί ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος αυτό που δεν έχει νου. Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή πλευρά  της δύναμης του νου, τότε  αρνείται και την ίδια την δύναμη.

4. Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες εισάγουν ξανά τις αρχές της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση  τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή επιρροή μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Εξιλέωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση του νου και του σώματος, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε πίστη θεραπευτικής ικανότητας σε κάτι που προέρχεται από  έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή  κατάσταση, ή τους ασθενείς, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκονται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου. Αν εκτεθούν πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθούν από πανικό. Αυτό είναι πιθανόν να συμβεί όταν η αντεστραμμένη αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.

5. Η αξία της Εξιλέωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι ο πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο  μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο.


ΜΑΘΗΜΑ 54



ΜΑΘΗΜΑ 54

 Αυτές τις ιδέες θα επαναλάβουμε σήμερα:

Μάθημα 16
Δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

Ουδέτερες σκέψεις είναι αδύνατον να υπάρχουν διότι όλες οι σκέψεις έχουν δύναμη. Είτε φτιάχνουν ένα ψεύτικο κόσμο ή με οδηγούν στον πραγματικό. Αλλά οι σκέψεις δεν γίνεται να μην έχουν αποτελέσματα. Όπως ο κόσμος που βλέπω προέρχεται από την λανθασμένη σκέψη μου, έτσι και ο πραγματικός κόσμος ανατέλλει μπροστά στα μάτια μου καθώς αφήνω να διορθωθούν τα σφάλματά μου. Οι σκέψεις μου δεν γίνεται να είναι και σωστές και λανθασμένες. Πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο. Αυτό που βλέπω μου δείχνει τι πραγματικά είναι.

Μάθημα 17.
Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα

Αυτό που βλέπω είναι μάρτυρας του τι σκέφτομαι. Αν δεν σκεφτόμουν δεν θα υπήρχα, διότι η ζωή είναι σκέψη. Ας κοιτώ τον κόσμο που βλέπω σαν αναπαράσταση της κατάστασης του νου μου. Γνωρίζω ότι η κατάσταση του νου μου μπορεί να αλλάξει. Και επίσης γνωρίζω ότι και ο κόσμος που βλέπω μπορεί να αλλάξει.

Μάθημα 18
Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα της όρασής μου.

Αν δεν έχω ιδιαίτερες σκέψεις, τότε δεν μπορώ να βλέπω ένα ιδιαίτερο κόσμο. Ακόμα και η τρελή ιδέα του διαχωρισμού έπρεπε να μοιραστεί πριν μπορέσει να σχηματίσει την βάση του κόσμου που βλέπω. Όμως αυτό το μοίρασμα ήταν ένα μοίρασμα του τίποτα. Μπορώ επίσης να επικαλεστώ τις πραγματικές μου σκέψεις, οι οποίες μοιράζονται τα πάντα με τους πάντες. Καθώς οι σκέψεις διαχωρισμού που κάνω καλούν τις σκέψεις διαχωρισμού των άλλων, έτσι και οι πραγματικές μου σκέψεις αφυπνίζουν τις πραγματικές σκέψεις στους άλλους. Και ο κόσμος που δείχνουν οι πραγματικές μου σκέψεις θα ανατείλει μπροστά στα μάτια τους όπως και στα δικά μου.

Μάθημα 19
Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα των σκέψεών μου.

Δεν είμαι μόνος σε τίποτα. Όλα όσα σκέφτομαι ή λέω διδάσκουν όλο το σύμπαν. Ένας Υιός του Θεού δεν είναι δυνατόν να σκέφτεται ή να μιλάει ή να ενεργεί μάταια. Δεν μπορεί να είναι σε τίποτα μόνος του. Έχω λοιπόν την δύναμη να αλλάξω κάθε νου μαζί με τον δικό μου, διότι δική μου είναι η δύναμη του Θεού.

Μάθημα 20
Είμαι αποφασισμένος να δω.

Αναγνωρίζοντας την κοινή φύση των σκέψεών μου, είμαι αποφασισμένος να δω. Επιλέγω να κοιτάξω τους μάρτυρες που μου δείχνουν ότι ο τρόπος σκέψης του κόσμου έχει αλλάξει. Επιλέγω να δω την απόδειξη ότι αυτό που έχει γίνει μέσα από μένα έχει καταστήσει την αγάπη ικανή να αντικαταστήσει το φόβο, το γέλιο να αντικαταστήσει τα δάκρυα, και την αφθονία να αντικαταστήσει την απώλεια. Επιλέγω να κοιτάξω τον αληθινό κόσμο, και να τον αφήσω να με διδάξει ότι η θέλησή μου και η Θέληση του Θεού είναι ένα.


Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 53



ΜΑΘΗΜΑ 53

Σήμερα θα κάνουμε επανάληψη στα ακόλουθα:

Μάθημα 11
Οι χωρίς νόημα σκέψεις μου δείχνουν ένα χωρίς νόημα κόσμο.

Εφόσον οι σκέψεις που γνωρίζω δεν σημαίνουν τίποτα, ο κόσμος που τις απεικονίζει δεν έχει κανένα νόημα. Αυτό που παράγει τον κόσμο είναι παρανοϊκό, άρα το προϊόν είναι και αυτό παρανοϊκό. Η πραγματικότητα δεν είναι παρανοϊκή, και έχω και πραγματικές σκέψεις εκτός από παρανοϊκές. Άρα μπορώ να δω ένα πραγματικό κόσμο, αν αφήσω τις πραγματικές μου σκέψεις να με οδηγήσουν στο να δω.

Μάθημα 12
Ταράζομαι επειδή βλέπω ένα κόσμο χωρίς νόημα.

Οι παρανοϊκές σκέψεις προκαλούν ανησυχία. Παράγουν ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει πουθενά τάξη. Μόνο το χάος κυβερνά ένα κόσμο που αντιπροσωπεύει την χαοτική σκέψη, και το χάος δεν έχει νόμους. Δεν μπορώ να ζήσω ειρηνικά σε ένα τέτοιο κόσμο. Είμαι ευγνώμων που αυτός ο κόσμος δεν είναι αληθινός και δεν χρειάζεται να τον βλέπω καθόλου εκτός κι αν του δίνω αξία. Και δεν επιλέγω να δίνω αξία σε κάτι που είναι ολοκληρωτικά παρανοϊκό και δεν έχει κανένα νόημα.

Μάθημα 13
Ένας κόσμος χωρίς νόημα προξενεί φόβο.

Το εντελώς παρανοϊκό προξενεί φόβο διότι είναι εντελώς αναξιόπιστο και αβάσιμο. Δεν υπάρχει τίποτα αξιόπιστο στην τρέλα. Δεν περιέχει καμία ασφάλεια και καμία ελπίδα. Αλλά ένας τέτοιος κόσμος δεν είναι πραγματικός. Του έχω προσδώσει την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, και υποφέρω από αυτή μου την πεποίθηση. Τώρα επιλέγω να αποσύρω αυτή την πεποίθηση, και να εναποθέσω την εμπιστοσύνη μου στην πραγματικότητα. Επιλέγοντας αυτό, ξεφεύγω από όλες τις συνέπειες του κόσμου του φόβου, διότι αναγνωρίζω ότι δεν υπάρχει. 

Μάθημα 14
Ο Θεός δεν δημιούργησε ένα κόσμο χωρίς νόημα.

Πώς μπορεί να υπάρχει ένας κόσμος χωρίς νόημα αφού ο Θεός δεν τον δημιούργησε; Αυτός είναι η Πηγή κάθε νοήματος, και ό,τι είναι αληθινό βρίσκεται στο Νου Του. Είναι και στον δικό μου νου, διότι Αυτός το δημιούργησε μαζί μου. Γιατί να συνεχίσω να υποφέρω από τις συνέπειες των δικών μου παρανοϊκών σκέψεων, όταν το σπίτι μου είναι η τελειότητα της δημιουργίας; Ας θυμηθώ την δύναμη της απόφασής μου, και ας αναγνωρίσω πού πραγματικά κατοικώ.

Μάθημα 15
Οι σκέψεις μου είναι εικόνες που έχω φτιάξει εγώ.

Οτιδήποτε βλέπω αντανακλά τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου είναι που μου λένε πού βρίσκομαι και τι είμαι. Το γεγονός ότι βλέπω ένα κόσμο που υπάρχουν βάσανα και απώλεια και θάνατος μου δείχνει ότι βλέπω μόνο την αναπαράσταση των παρανοϊκών σκέψεών μου, και ότι δεν επιτρέπω στις πραγματικές μου σκέψεις να ρίξουν το ευεργετικό τους φως σε αυτό που βλέπω. Όμως ο δρόμος του Θεού είναι βέβαιος. Οι εικόνες που έχω φτιάξει δεν μπορούν να υπερισχύσουν σε Αυτόν διότι η θέλησή μου δεν είναι αυτή. Η θέλησή μου είναι δική Του, και δεν θα βάλω άλλους Θεούς μπροστά από Αυτόν.

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 52




ΜΑΘΗΜΑ 52


Η σημερινή επανάληψη καλύπτει τις εξής ιδέες:

Μάθημα 6
Ταράζομαι επειδή βλέπω κάτι  που δεν υπάρχει.

Η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ τρομακτική. Δεν θα ήταν αδύνατον να με ταράξει. Η πραγματικότητα φέρει μόνο την απόλυτη γαλήνη. Όταν είμαι ταραγμένος, αυτό συμβαίνει επειδή έχω αντικαταστήσει την πραγματικότητα με ψευδαισθήσεις που εγώ έχω επινοήσει. Οι ψευδαισθήσεις μου προκαλούν ανησυχία διότι τους έχω προσδώσει πραγματικότητα, και έτσι θεωρώ την πραγματικότητα ψευδαίσθηση. Τίποτα από την δημιουργία του Θεού δεν επηρεάζεται με κανένα τρόπο από τη δική μου σύγχυση. Πάντα ταράζομαι για το τίποτα.

Μάθημα 7
Βλέπω μόνο το παρελθόν.

Καθώς κοιτώ γύρω μου, καταδικάζω τον κόσμο που βλέπω. Αυτό το ονομάζω όραση. Κρατώ το παρελθόν ενάντια σε όλους και όλα, κάνοντάς τους εχθρούς μου. Όταν συγχωρήσω τον εαυτό μου και θυμηθώ Ποιος είμαι, τότε θα ευλογώ τους πάντες και τα πάντα όσα βλέπω. Δεν θα υπάρχει πια παρελθόν, και ως εκ τούτου ούτε εχθροί. Και θα κοιτώ με αγάπη όλα όσα δεν μπορούσα να δω πριν.

Μάθημα 8
Ο νους μου είναι απασχολημένος με σκέψεις για το παρελθόν.

Βλέπω μόνο τις δικές μου σκέψεις, και ο νους μου είναι απασχολημένος με το παρελθόν. Τότε, τι μπορώ να δω έτσι όπως είναι πραγματικά; Ας θυμηθώ ότι κοιτώ το παρελθόν για να εμποδίσω το παρόν να ανατείλει στο νου μου. Ας καταλάβω ότι προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τον χρόνο εναντίον του Θεού. Ας μάθω να παραδίδω το παρελθόν, συνειδητοποιώντας ότι κάνοντάς το δεν παραιτούμαι από τίποτα.

Μάθημα 9
Δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα.

Εφόσον δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν βλέπω τίποτα. Μπορώ να δω μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Η επιλογή δεν είναι αν θα βλέπω το παρελθόν ή το παρόν ∙ η επιλογή βρίσκεται απλά στο αν θα βλέπω ή όχι. Αυτό που έχω επιλέξει να βλέπω μου έχει κοστίσει την πραγματική όραση. Τώρα επιλέγω να μπορέσω να δω πάλι .


Μάθημα 10
Οι σκέψεις μου δεν σημαίνουν τίποτα.

Δεν έχω ιδιαίτερες σκέψεις. Και όμως οι σκέψεις που αναγνωρίζω είναι μόνο οι ιδιαίτερες. Τι μπορούν να σημαίνουν αυτές οι σκέψεις; Δεν υπάρχουν, γι αυτό δεν σημαίνουν τίποτα. Όμως ο νους μου είναι μέρος της δημιουργίας, μέρος του Δημιουργού του. Δεν θα ήταν καλύτερα να ενωθώ με την σκέψη του σύμπαντος παρά να καλύπτω αυτό που είναι πραγματικά δικό μου με τις αξιολύπητες και χωρίς νόημα «ιδιωτικές» σκέψεις μου;

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

ΜΑΘΗΜΑ 51



ΜΑΘΗΜΑ 51

Η σημερινή επανάληψη καλύπτει τις ακόλουθες ιδέες:

Μάθημα 1
Τίποτε από ό,τι βλέπω δεν σημαίνει κάτι.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι δεν βλέπω τίποτα, και τίποτα δεν έχει καμία σημασία. Είναι απαραίτητο να το αναγνωρίσω αυτό, για να μπορέσω να μάθω να βλέπω. Αυτό που νομίζω ότι βλέπω τώρα έχει πάρει την θέση της πραγματικής όρασης. Πρέπει να το απελευθερώσω και να το αφήσω να φύγει συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει κανένα νόημα, έτσι ώστε η αληθινή όραση να το αντικαταστήσει.

Μάθημα 2
Έχω δώσει σε ό,τι βλέπω όλη τη σημασία που έχει για μένα.

Έχω κρίνει όλα όσα βλέπω, και αυτό είναι το μόνο που βλέπω. Αυτό δεν είναι πραγματική όραση. Είναι απλά μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, επειδή οι κρίσεις μου έγιναν μακριά από την πραγματικότητα. Είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω την έλλειψη εγκυρότητας των κρίσεων μου, επειδή θέλω να δω πραγματικά. Οι κρίσεις μου με έχουν βλάψει, και δεν θέλω να βλέπω σύμφωνα με αυτές.

Μάθημα 3
Δεν καταλαβαίνω τίποτα από ό,τι βλέπω.

Πώς θα μπορούσα να καταλάβω τι βλέπω αφού το έχω κρίνει λάθος; Αυτό που βλέπω είναι η προβολή των δικών μου σφαλμάτων σκέψης. Δεν καταλαβαίνω τι βλέπω επειδή δεν είναι κατανοητό. Δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθήσω να το καταλάβω. Αλλά υπάρχει κάθε λόγος να το απελευθερώσω, και να κάνω χώρο γι αυτό που μπορώ να δω, να καταλάβω και να αγαπήσω. Μπορώ να το ανταλλάξω με αυτό που βλέπω τώρα, απλά και μόνο με την προθυμία μου να το κάνω. Αυτό δεν είναι μια καλύτερη επιλογή από εκείνη που είχα κάνει πριν;

Μάθημα 4
Αυτές οι σκέψεις δεν σημαίνουν τίποτα.

Οι σκέψεις για τις οποίες έχω επίγνωση δεν σημαίνουν τίποτα επειδή προσπαθώ να σκεφτώ χωρίς τον Θεό. Αυτό που αποκαλώ «οι σκέψεις μου» δεν είναι οι πραγματικές μου σκέψεις. Οι πραγματικές μου σκέψεις είναι οι σκέψεις που σκέφτομαι με τον Θεό. Δεν είμαι γνώστης αυτών επειδή στην θέση τους έχω βάλει τις δικές μου σκέψεις. Είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω ότι οι σκέψεις μου δεν σημαίνουν τίποτα και να τις απελευθερώσω. Επιλέγω να τις αντικαταστήσω με αυτές που έπρεπε να είναι στην θέση τους. Οι δικές μου σκέψεις δεν έχουν νόημα, αλλά ολόκληρη η δημιουργία βρίσκεται στις σκέψεις που σκέφτομαι με τον Θεό.

Μάθημα 5
Ποτέ δεν ταράζομαι για το λόγο που νομίζω.

Ποτέ δεν είμαι ταραγμένος για το λόγο που νομίζω διότι πάντα προσπαθώ να δικαιώσω τις σκέψεις μου. Συνεχώς προσπαθώ να τις κάνω πραγματικότητα. Κάνω όλα τα πράγματα εχθρούς μου, έτσι ώστε ο θυμός μου να είναι δικαιολογημένος και οι επιθέσεις μου εγγυημένες. Δεν έχω συνειδητοποιήσει πόσο κακή χρήση έχω κάνει σε όλα όσα βλέπω αναθέτοντάς τους αυτό τον ρόλο. Το έχω κάνει αυτό για να υπερασπιστώ ένα σύστημα σκέψεις που με έχει βλάψει, και δεν το θέλω πια. Είμαι πρόθυμος να το αφήσω να φύγει.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...