Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 212 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός






ΜΑΘΗΜΑ 212
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (192) Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω.


Αναζητώ την λειτουργία που θα με απελευθερώσει από όλες τις μάταιες ψευδαισθήσεις του κόσμου. Μόνο η λειτουργία που μου έχει δώσει ο Θεός μπορεί να προσφέρει ελευθερία. Μόνο αυτήν αναζητώ, και μόνο αυτή θα δέχομαι ως δική μου.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός



------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω »)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω.Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 211 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός








ΜΑΘΗΜΑ 211

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
 (191) Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.
Μέσα σε ησυχία και αληθινή ταπεινότητα αναζητώ την δόξα του Θεού, να την δω στον Υιό που Αυτός δημιούργησε ως Εαυτό μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου »)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 210 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός




ΜΑΘΗΜΑ 210

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (190) Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο.


Ο πόνος είναι δική μου ιδέα. Δεν είναι Σκέψη του Θεού, παρά είναι μία σκέψη ξέχωρη από Αυτόν και την Θέλησή Του. Η Θέλησή Του είναι χαρά, και μόνο χαρά για τον αγαπημένο Του Υιό. Και αυτήν επιλέγω, αντί για ό,τι έφτιαξα εγώ.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο...»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο.Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 209 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

  


ΜΑΘΗΜΑ 209
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (189) Νιώθω την Αγάπη του Θεού μέσα μου τώρα.


Η Αγάπη του Θεού είναι αυτό που με δημιούργησε. Η Αγάπη του Θεού είναι όλα όσα είμαι. Η Αγάπη του Θεού με ανακήρυξε Υιό Του. Η Αγάπη του Θεού μέσα μου με απελευθερώνει.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Νιώθω την Αγάπη του Θεού μέσα μου τώρα...»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Νιώθω την Αγάπη του Θεού μέσα μου τώρα.
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
 Νιώθω την Αγάπη του Θεού μέσα μου τώρα.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

Σήμερα  απλά κάνε και αυτό:
 μάθημα 189
7. Ησύχασε, και άφησε κατά μέρος όλες τις σκέψεις για το τι είσαι και το τι είναι ο Θεός ∙ όλες τις αντιλήψεις που έχεις μάθει για τον κόσμο ∙ όλες τις εικόνες που αποδίδεις στον εαυτό σου. Άδειασε το νου σου από όλα όσα θεωρεί ότι είναι σωστά ή λανθασμένα, καλά ή κακά, από κάθε σκέψη που κρίνεις άξια, και από όλες τις ιδέες για τις οποίες ντρέπεσαι. Μην κρατιέσαι από τίποτα. Μην φέρνεις μαζί σου ούτε μια σκέψη που έχει διδάξει το παρελθόν, ούτε μια πεποίθηση που έχεις μάθει από παλιά για οτιδήποτε. Ξέχνα αυτόν τον κόσμο, ξέχνα αυτά τα μαθήματα, και έλα με εντελώς άδεια χέρια στον Θεό σου.



Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 208 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός





ΜΑΘΗΜΑ 208
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


 (188) Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα.
Θα μείνω ήσυχος, και θα αφήσω την γη να ησυχάσει μαζί μου. Και μέσα σε αυτή την ησυχία θα βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αυτή είναι μέσα στην καρδιά μου, που φέρει τα πειστήρια του Θεού του Ίδιου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα..»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
 Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 207 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός





ΜΑΘΗΜΑ 207
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(187) Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.

Η ευλογία του Θεού λάμπει επάνω μου μέσα από την καρδιά μου, όπου Αυτός κατοικεί. Δεν χρειάζεται παρά να στραφώ προς Αυτόν, και κάθε θλίψη λιώνει και εξαφανίζεται, καθώς δέχομαι την απεριόριστη Αγάπη Του για μένα.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός



------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα   Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 206 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός





ΜΑΘΗΜΑ 206

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (186) Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από εμένα.

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του, διότι είμαι ο Υιός Του. Και εγώ θα δίνω τα δώρα Του εκεί όπου τα προορίζει Αυτός.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα  Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από εμένα.»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από εμένα.
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από εμένα.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 205




ΜΑΘΗΜΑ 205
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
 (185) Θέλω την ειρήνη του Θεού.
Η ειρήνη του Θεού είναι όλα όσα θέλω. Η ειρήνη του Θεού είναι ο ένας μου στόχος ∙ ο σκοπός όλης της ζωής μου εδώ, το τέλος που αναζητώ, ο σκοπός και η λειτουργία μου και η ζωή μου, όσο κατοικώ εκεί όπου δεν είμαι στο σπίτι μου.
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός



------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα Θέλω την ειρήνη του Θεού »)
, δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

 Θέλω την ειρήνη του Θεού.

Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Θέλω την ειρήνη του Θεού.
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 204




ΜΑΘΗΜΑ 204
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (184) Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου.

Το Όνομα του Θεού μου θυμίζει ότι είμαι ακόμα ο Υιός Του, και όχι δούλος του χρόνου, αδέσμευτος από νόμους που κυβερνούν τον κόσμο των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων, ελεύθερος μέσα στον Θεό, για πάντα μαζί Του.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).
  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα
   («Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου»)
δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:
Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου
Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. 


15. -Πατέρα, το Όνομά μας είναι δικό Σου. Μέσα σε Αυτό ενωνόμαστε με όλα τα ζωντανά πράγματα, και με Εσένα που είσαι ο ένας Δημιουργός τους. Ό,τι φτιάξαμε και αποκαλούμε με πολλά διαφορετικά ονόματα δεν είναι παρά μια σκιά που προσπαθήσαμε να ρίξουμε πάνω στην δική Σου πραγματικότητα. Και χαιρόμαστε και είμαστε ευγνώμονες που κάναμε λάθος. Όλα μας τα λάθη τα δίνουμε σε Σένα, ώστε να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από όλες τις συνέπειες που φαινομενικά είχαν τα σφάλματα μας. Και δεχόμαστε την αλήθεια που δίνεις Εσύ, στην θέση του κάθε ενός από αυτά. Το Όνομά Σου είναι η σωτηρία μας και η διαφυγή  μας από αυτό που έχουμε φτιάξει. Το Όνομά Σου μας ενώνει μέσα στην ενότητα που είναι  η κληρονομιά και η  ειρήνη μας. Αμήν.




Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 203







ΜΑΘΗΜΑ 203
.
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (183) Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου


Το Όνομα του Θεού είναι η απελευθέρωσή μου από κάθε σκέψη κακού και αμαρτίας, διότι είναι δικό μου, όπως και δικό Του.
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα

(Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου)


δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την νοητική υγεία και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει χωρίς αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

(Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου)
.
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

(Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου)

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι διαθέσιμος για σένα, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει



Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 202






ΜΑΘΗΜΑ 202

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (182) Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου.

Γιατί να επιλέξω να μείνω έστω για μία στιγμή ακόμα εκεί όπου δεν ανήκω, όταν ο Θεός ο Ίδιος μου έχει δώσει την Φωνή Του για να με καλέσει σπίτι μου;


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου»), δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την νοητική υγεία και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει χωρίς αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

 «Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου»
.
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι διαθέσιμος για σένα, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 201





ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ VI

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Γι αυτή την επανάληψη παίρνουμε μόνο μία ιδέα κάθε μέρα, και την ασκούμε όσο πιο συχνά είναι δυνατόν. Εκτός από τον χρόνο που δίνεις πρωί και βράδυ, που δεν πρέπει να είναι λιγότερος από δεκαπέντε λεπτά, και τις ωριαίες υπενθυμίσεις όλη την ημέρα, χρησιμοποίησε την ιδέα όσο πιο συχνά μπορείς ανάμεσα σε αυτές. Η κάθε μία από αυτές τις ιδέες μόνη της είναι επαρκής για την σωτηρία, αν μαθευτεί αληθινά. Η κάθε μία θα ήταν αρκετή για να δώσει απελευθέρωση σε σένα και στον κόσμο από κάθε μορφή δεσμών, και να προσκαλέσει την μνήμη του Θεού να επανέλθει.
2. Με αυτό κατά νου αρχίζουμε την πρακτική μας, κατά την οποία ανακεφαλαιώνουμε τις σκέψεις που μας έχει χαρίσει το Άγιο Πνεύμα στα τελευταία είκοσι μαθήματα. Η κάθε μία περιέχει όλη την διδακτέα ύλη αν γίνει κατανοητή, αποδεκτή, και εφαρμοστεί σε όλα τα φαινομενικά συμβάντα κατά την διάρκεια της ημέρας. Μία είναι αρκετή. Αλλά από αυτή την μία, δεν θα πρέπει να γίνει καμία εξαίρεση. Επομένως χρειάζεται να τις χρησιμοποιήσουμε όλες και να τις αφήσουμε να αναμειχθούν σαν μία, εφόσον η κάθε μία συνεισφέρει στο σύνολο που μαθαίνουμε.
3. Αυτές οι ασκήσεις, όπως και στην προηγούμενη ανακεφαλαίωση, επικεντρώνονται γύρω από ένα κεντρικό θέμα με το οποίο αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε μάθημα. Είναι αυτό:
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
 Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα, δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το νου, και τον κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη και την απλή αλήθεια.

4. Θα επιχειρήσουμε να πάμε πέρα από τις λέξεις και τις εξειδικευμένες μορφές άσκησης γι αυτή την ανακεφαλαίωση. Διότι, αυτή την φορά, επιχειρούμε, να πετύχουμε ένα γρήγορο βήμα σε ένα πιο σύντομο μονοπάτι προς την γαλήνη και τη ειρήνη του Θεού. Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

5. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση σε αυτή την απουσία δομής στις ασκήσεις μας. Μην επιτρέψεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που θέλει να έχει. Τότε, ευγενικά, άφησε το νου σου να παραιτηθεί από την σκέψη που αρνήθηκες, γρήγορα ανταλλάσσοντάς την με βεβαιότητα με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.
6. Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:
-          Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω _________.
Και έπειτα επαναλαμβάνεις την σκέψη της ημέρας, και την αφήνεις να πάρει την θέση αυτής που σκέφτηκες εσύ. Πέρα από αυτές τις εφαρμογές της κάθε ιδέας για την ημέρα, θα προσθέσουμε μόνο μερικές τυπικές εκφράσεις ή συγκεκριμένες σκέψεις για να βοηθήσουν στην άσκησή μας. Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
7. Σε Αυτόν προσφέρω αυτή την επανάληψη εκ μέρους σου. Σε εναποθέτω στην ευθύνη Του, και Τον αφήνω να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. Ας Του προσφέρουμε όλη την ανακεφαλαίωση που αρχίζουμε τώρα, και ας μην ξεχνάμε σε Ποιον την δίνουμε, καθώς ασκούμαστε μέρα με την ημέρα, προχωρώντας προς τον στόχο που Αυτός θέτει για εμάς ∙ επιτρέποντάς Του να μας διδάσκει πώς να πορευόμαστε, και να Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα για τον τρόπο που η κάθε περίοδος άσκησης μπορεί να γίνει ένα δώρο αγάπης και ελευθερίας για τον κόσμο.
ΜΑΘΗΜΑ 201
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.

 (181) Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα.

Όλοι είναι αδελφοί μου. Είμαι ευλογημένος με την ενότητα με το σύμπαν και τον Θεό, τον Πατέρα μου, τον ένα Δημιουργό του όλου που είναι ο Εαυτός μου, για πάντα Ένα μαζί μου.


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 200 Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού






ΜΑΘΗΜΑ 200
Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού
1. Μην ψάχνεις άλλο. Δεν θα βρεις άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού. Αποδέξου αυτό το γεγονός, και σώσε τον εαυτό σου από την αγωνία και από τις ακόμα πιο πικρές απογοητεύσεις, την ψυχρή απελπισία, και την αίσθηση της παγωμένης απόγνωσης και αμφιβολίας. Μην αναζητάς άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να βρεις εκτός από την ειρήνη του Θεού, εκτός κι αν αναζητάς την δυστυχία και τον πόνο.

2. Αυτό είναι το τελικό σημείο στο οποίο πρέπει να φτάσουν όλοι στο τέλος, για να παρατήσουν κάθε ελπίδα ότι θα βρουν ευτυχία εκεί όπου δεν υπάρχει καθόλου, ότι μπορεί να τους σώσει αυτό που γίνεται μόνο να προκαλεί πόνο ∙ ότι θα φτιάξουν ειρήνη από το χάος, χαρά από τον πόνο, και τον Ουρανό από την κόλαση. Μην επιχειρείς πια να κερδίσεις χάνοντας, ούτε να πεθαίνεις για να ζήσεις. Δεν γίνεται παρά να ζητάς την ήττα.

3. Και όμως, το ίδιο εύκολα μπορείς να ζητήσεις αγάπη, ευτυχία, αιώνια ζωή μέσα σε ειρήνη που δεν έχει τέλος. Ζήτα αυτό, και μπορείς μόνο να κερδίσεις. Όταν ζητάς αυτό που ήδη έχεις, η επιτυχία είναι σίγουρη. Όταν ζητάς αυτό που είναι εσφαλμένο να γίνει αληθινό, τότε  η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη. Συγχώρεσε τον εαυτό σου για τις μάταιες φαντασιώσεις του, και μην αναζητάς πια, αυτό που δεν μπορείς να βρεις. Γιατί τι θα ήταν πιο ανόητο από το να ψάχνεις και να ξαναψάχνεις για την κόλαση, όταν δεν έχεις παρά να κοιτάξεις με ανοιχτά μάτια για να δεις ότι ο Ουρανός βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου, μέσα από μία πόρτα που ανοίγει εύκολα για να σε καλωσορίσει;

4. Γύρισε στην εστία σου. Δεν έχεις βρει την ευτυχία σε ξένα μέρη και σε αλλογενείς μορφές που δεν έχουν κανένα νόημα για σένα., παρόλο που προσπάθησες να τους αποδώσεις νόημα. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο τόπος που ανήκεις. Είσαι ξένος εδώ. Αλλά σου έχει δοθεί να βρεις το μέσον με το οποίο ο κόσμος δεν θα φαντάζει πια σαν φυλακή ή κρατητήριο για κανέναν.

5. Η ελευθερία σου δίδεται εκεί όπου πριν έβλεπες μόνο αλυσίδες και σιδερένιες πόρτες. Αλλά πρέπει ν’ αλλάξεις το νου σου για τον  σκοπό του κόσμου, αν θέλεις πραγματικά να βρεις διαφυγή. Θα είσαι δέσμιος μέχρι να δεις όλο τον κόσμο ως ευλογημένο, και όλους απελευθερωμένους από τα λάθη σου και με τις τιμές που τους αρμόζουν έτσι όπως είναι. Δεν τους έφτιαξες εσύ ∙ ούτε και τον εαυτό σου. Και καθώς ελευθερώνεις τον ένα, ο άλλος γίνεται δεκτός έτσι όπως είναι.

6. Τι κάνει η συγχώρεση; Στην αλήθεια, δεν έχει καμία λειτουργία, και δεν κάνει τίποτα. Διότι είναι άγνωστη στον Ουρανό. Μόνο στην κόλαση χρειάζεται, και εκεί έχει να υπηρετήσει μια ισχυρή λειτουργία. Δεν είναι άξιος σκοπός η απόδραση του αγαπημένου Υιού του Θεού από τα κακά όνειρα που φαντάζεται, και όμως θεωρεί αληθινά; Ποιος θα μπορούσε να ελπίζει για περισσότερα, ενώ φαίνεται πως υπάρχει επιλογή ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία ∙ την αγάπη και τον φόβο;

7. Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού, διότι Αυτός έχει έναν Υιό που δεν μπορεί να φτιάξει ένα κόσμο αντίθετο με το Θέλημα του Θεού και το δικό του, που είναι ίδιο με Εκείνου. Τι θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα βρει σε ένα τέτοιο κόσμο; Δεν μπορεί να έχει πραγματικότητα, διότι δεν δημιουργήθηκε ποτέ. Εδώ θα πρέπει να αναζητήσει την ειρήνη; Ή πρέπει να καταλάβει ότι, έτσι όπως τον βλέπει, ο κόσμος το μόνο που κάνει είναι να εξαπατά; Ωστόσο μπορεί να μάθει να τον βλέπει με έναν άλλο τρόπο, και να βρει την ειρήνη του Θεού.

8. Η ειρήνη είναι η γέφυρα που όλοι πρέπει να διασχίσουν, για να αφήσουν πίσω τους αυτό τον κόσμο. Αλλά η ειρήνη αρχίζει μέσα στον κόσμο όταν γίνει αντιληπτός διαφορετικά, και οδηγεί από αυτή την νέα αντίληψη στην πύλη του Ουρανού και στον δρόμο πέρα από αυτή. Η ειρήνη είναι η απάντηση σε συγκρουόμενους στόχους, σε παράλογα ταξίδια, μανιώδεις, μάταιες αναζητήσεις, και ανούσιες προσπάθειες. Τώρα ο δρόμος είναι εύκολος, γέρνοντας απαλά προς την γέφυρα όπου η ελευθερία βρίσκεται μέσα στην ειρήνη του Θεού.

9. Ας μην χάσουμε ξανά τον δρόμο μας σήμερα. Πηγαίνουμε προς τον Ουρανό, και το μονοπάτι είναι ευθύ. Μόνο αν επιχειρήσουμε να παρεκτραπούμε μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση, και αχρείαστη σπατάλη χρόνου σε παράδρομους γεμάτους αγκάθια. Μόνο ο Θεός είναι σίγουρος, και Αυτός θα καθοδηγήσει τα βήματά μας. Δεν θα εγκαταλείψει τον Υιό Του όταν Τον χρειάζεται, ούτε θα τον αφήσει να περιπλανιέται για πάντα μακριά από το σπίτι του. Ο Πατέρας καλεί, ο Υιός ακούει. Και μόνο αυτό υπάρχει σε αυτό που φαίνεται ότι είναι ένας κόσμος διαχωρισμένος από τον Θεό, όπου τα σώματα έχουν πραγματικότητα.

10. Τώρα υπάρχει ησυχία. Μην αναζητάς άλλο. Έχεις φτάσει εκεί όπου ο δρόμος είναι στρωμένος με φύλλα λανθασμένων επιθυμιών, που έχουν πέσει από τα δέντρα της απελπισίας που έψαχνες πριν. Τώρα βρίσκονται κάτω από τα πόδια σου. Και εσύ κοιτάς επάνω προς τον Ουρανό, με τα μάτια του σώματος να υπηρετούν μόνο για μια ακόμα στιγμή. Αναγνωρίζεις την ειρήνη επιτέλους, και μπορείς να νιώσεις το απαλό της αγκάλιασμα να περιβάλλει την καρδιά σου και τον νου σου με θαλπωρή και αγάπη.

11. Σήμερα δεν αναζητούμε είδωλα. Η ειρήνη δεν μπορεί να βρεθεί σ’ αυτά. Η ειρήνη του Θεού είναι δική μας, και μόνο αυτό θα δεχόμαστε και θέλουμε. Ειρήνη σ’ εμάς, σήμερα. Γιατί έχουμε βρει ένα απλό, χαρούμενο δρόμο για να αφήσουμε τον κόσμο της αμφιβολίας, και ν’ αντικαταστήσουμε όλους τους εναλλασσόμενους στόχους μας και τα μοναχικά μας όνειρα με ένα και μοναδικό σκοπό και συντροφικότητα. Γιατί η ειρήνη είναι ένωση, αν είναι από τον Θεό. Δεν αναζητούμε άλλο. Είμαστε κοντά στην εστία μας, και ερχόμαστε όλο και πιο κοντά κάθε φορά που λέμε:

Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη από την ειρήνη του Θεού.
Και χαίρομαι που έτσι είναι.








Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 199 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος




ΜΑΘΗΜΑ 199
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος
1. Η ελευθερία πρέπει να είναι αδύνατη όσο αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν σώμα. Το σώμα είναι ένας περιορισμός. Όποιος αναζητά την ελευθερία  μέσα σε ένα σώμα, την ψάχνει εκεί που δεν μπορεί να βρεθεί. Ο νους μπορεί να ελευθερωθεί όταν δεν βλέπει πια τον εαυτό του μέσα σε ένα σώμα, στενά δεμένο με αυτό και προστατευμένο από την παρουσία του.. Αν αυτή ήταν η αλήθεια, ο νους θα ήταν πραγματικά πολύ ευάλωτος!
2. Ο νους που υπηρετεί το Άγιο Πνεύμα είναι για πάντα απεριόριστος, από όλες τις απόψεις, πέρα από τους νόμους του χώρου και του χρόνου, αδέσμευτος από οποιεσδήποτε λάθος αντιλήψεις, και με δύναμη και ισχύ να κάνει ό,τι του ζητείται. Σκέψεις επίθεσης δεν μπορούν να εισέρθουν σε ένα τέτοιο νου, διότι έχει δοθεί στην Πηγή της αγάπης, και ο φόβος ποτέ δεν μπορεί να εισέλθει σε ένα νου που έχει ενωθεί με την αγάπη. Αναπαύεται μέσα στον Θεό. Και ποιος είναι δυνατόν να φοβάται όταν ζει μέσα στην Αθωότητα, και το μόνο που κάνει είναι ν’ αγαπά;
3.  Είναι βασικό για την πρόοδό σου σε αυτά τα μαθήματα να αποδεχτείς την σημερινή ιδέα, και να την κρατήσεις με πολύ αγάπη. Μην σε απασχολεί που σύμφωνα με το εγώ είναι εντελώς παράλογη. Το εγώ κρατά το σώμα με μεγάλη στοργή διότι κατοικεί μέσα σε αυτό, και ζει ενωμένο με το σπίτι που έχει φτιάξει. Είναι ένα μέρος της ψευδαίσθησης που το έχει προφυλάξει από το να ανακαλυφθεί ότι είναι απατηλό το ίδιο.
4. Εδώ είναι που κρύβεται, και εδώ μπορεί να γίνει ορατό ως αυτό που είναι. Δήλωσε την αθωότητά σου και είσαι ελεύθερος. Το σώμα εξαφανίζεται, διότι δεν το έχεις ανάγκη άλλη εκτός από αυτή που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό, το σώμα θα παρουσιάζεται σαν μία χρήσιμη μορφή γι αυτό που πρέπει να κάνει ο νους. Γίνεται, λοιπόν, ένα όχημα που βοηθά την συγχώρεση να επεκτείνεται προς τον στόχο που πρέπει να φτάσει και περιλαμβάνει τα πάντα, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού.
5. Αγάπησε την σημερινή ιδέα, και ασκήσου σε αυτή σήμερα και κάθε μέρα. Κάνε την μέρος κάθε περιόδου άσκησης σου. Δεν υπάρχει σκέψη που δεν θα ωφεληθεί σε δύναμη να βοηθήσει τον κόσμο, και καμία που δεν θα ωφεληθεί με πρόσθετα δώρα για σένα. Ηχούμε το κάλεσμα της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο με αυτή την ιδέα. Θα ήθελες να εξαιρεθείς από την αποδοχή των  δώρων που δίνεις;
6. Το Άγιο Πνεύμα είναι η εστία του νου που αναζητεί την ελευθερία. Μέσα σ’ Αυτό έχει βρει αυτό που αναζητεί. Ο σκοπός του σώματος τώρα είναι πλέον αναμφίβολος. Και αυτό γίνεται τέλειο με την ικανότητα να υπηρετεί ένα αδιαίρετο στόχο. Με ξεκάθαρη και απαλλαγμένη από επίθεση ανταπόκριση στο νου με σκέψεις ελευθερίας και μόνο σαν στόχο του, το σώμα υπηρετεί τον σκοπό του καλά. Χωρίς την δύναμη να υποδουλώνει, είναι άξιος υπηρέτης της ελευθερίας που αναζητεί ο νους μέσα στο Άγιο Πνεύμα.
7. Να είσαι ελεύθερος σήμερα. Και φέρε την ελευθερία σαν δώρο δικό σου για εκείνους που ακόμα πιστεύουν ότι είναι υποδουλωμένοι μέσα σε ένα σώμα. Να είσαι εσύ ελεύθερος, έτσι ώστε το Άγιο Πνεύμα να μπορεί να κάνει χρήση της διαφυγής σου από τα δεσμά, για να ελευθερώσει τους πολλούς που αντιλαμβάνονται ακόμα τους εαυτούς τους σαν δέσμιους και αβοήθητους και φοβισμένους. Άφησε την αγάπη να αντικαταστήσει τους φόβους τους μέσα από σένα. Δέξου την σωτηρία τώρα, και δώσε το νου σου σε Αυτό που σε καλεί να Του κάνεις αυτό το δώρο. Διότι επιθυμεί να σου παρέχει απόλυτη ελευθερία, τέλεια χαρά, και ελπίδα που βρίσκει την πλήρη εκπλήρωση της μέσα στον Θεό.
8. Είσαι Υιός του Θεού. Στην αιωνιότητα ζεις για πάντα. Δεν θα ήθελες να επιστρέψεις το νου σου σ’ αυτή; Τότε ασκήσου καλά στην σκέψη που σου δίνει το Άγιο Πνεύμα για σήμερα. Οι αδερφοί σου στέκουν απελευθερωμένοι μαζί σου∙  ο κόσμος είναι ευλογημένος μαζί σου, ο Υιός του Θεού δεν θρηνεί πια, και ο Ουρανός προσφέρει ευχαριστίες για την αύξηση της χαράς που του φέρνει η άσκησή σου. Και ο Θεός ο Ίδιος επεκτείνει την Αγάπη Του και την ευτυχία κάθε φορά που λες:

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Ακούω την Φωνή που μου έχει δώσει ο Θεός, και σε αυτή μόνο ο νους μου υπακούει.

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 198 Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει




ΜΑΘΗΜΑ 198
Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει
1. Είναι αδύνατον να πληγωθείς. Και όμως η ψευδαίσθηση φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Αν μπορείς να κατακρίνεις, μπορείς και να πληγώνεσαι.. Γιατί έχεις πιστέψει ότι μπορείς να πληγώσεις, και το δικαίωμα που έχεις εξασφαλίσει για τον εαυτό σου τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, μέχρι να το παρατήσεις ως άνευ αξίας, ανεπιθύμητο και μη πραγματικό. Τότε πια οι ψευδαισθήσεις παύουν να έχουν επίδραση, και αυτές που φαινόντουσαν πως είχαν ακυρώνονται. Τότε είσαι ελεύθερος, γιατί η ελευθερία είναι το δώρο σου, και τώρα εσύ μπορείς να παραλάβεις το δώρο που έδωσες.
2. Καταδίκασε και γίνεσαι αιχμάλωτος. Συγχώρεσε και απελευθερώνεσαι. Αυτός είναι ο νόμος που κυβερνά την αντίληψη. Δεν είναι ένας νόμος που η γνώση καταλαβαίνει, διότι η ελευθερία είναι μέρος της γνώσης. Η καταδίκη είναι επομένως αδύνατη στην πραγματικότητα.  Αυτά που φαίνονται ότι είναι η επιρροή και τα αποτελέσματά της δεν έχουν συμβεί καθόλου. Ωστόσο, πρέπει να ασχοληθούμε με αυτά σαν να είχαν συμβεί. Οι ψευδαισθήσεις φτιάχνουν ψευδαισθήσεις. Όλες εκτός από μία. Η συγχώρεση είναι μία ψευδαίσθηση που είναι η απάντηση σε όλες τις υπόλοιπες.
3. Η συγχώρεση καθαρίζει όλα τα άλλα όνειρα, και παρόλο που και η ίδια είναι όνειρο, δεν δίνει τροφή για άλλα. Όλες οι ψευδαισθήσεις εκτός από αυτή πολλαπλασιάζονται στο χιλιαπλάσιο. Αλλά αυτή είναι εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Η συγχώρεση είναι το τέλος των ονείρων, διότι είναι όνειρο ξυπνήματος. Η ίδια δεν είναι η αλήθεια. Και όμως δείχνει προς τα εκεί που πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια, και δίνει κατευθύνσεις με την βεβαιότητά του Ίδιου του Θεού. Είναι ένα όνειρο κατά το οποίο ο Υιός του Θεού ξυπνά μέσα στον Εαυτό του και στον Πατέρα του, γνωρίζοντας ότι Αυτοί οι δύο είναι ένα.
4. Η συγχώρεση είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί έξω από την καταστροφή, προσπερνώντας όλα τα βάσανα, και τελικά απομακρύνεται από τον θάνατο. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει άλλος τρόπος, όταν αυτός εδώ είναι το σχέδιο του Θεού του Ίδιου; Κι εσύ γιατί να αντιτεθείς σε αυτόν, να λογομαχήσεις μαζί του, και να αναζητάς να βρεις χίλιους τρόπους με τους οποίους να αποδείξεις ότι είναι λάθος ∙ χίλιες άλλες πιθανότητες;
5. Δεν είναι πιο σοφό να χαίρεσαι που κρατάς στα χέρια σου την απάντηση στα προβλήματά σου; Δεν είναι πιο έξυπνο να ευχαριστείς τον Ένα που δίνει την σωτηρία, και να δεχτείς το δώρο Του με ευγνωμοσύνη; Και δεν είναι καλοσύνη προς τον εαυτό σου ν’ ακούς την Φωνή Του και να μαθαίνεις τα απλά μαθήματα που θέλει να σε διδάξει, αντί να προσπαθείς να εκδιώξεις τα λόγια Του, και να τα αντικαταστήσεις με τα δικά σου;
6. Τα λόγια Του θα λειτουργήσουν. Τα λόγια Του θα σώσουν. Τα λόγια Του περιέχουν όλη την ελπίδα, όλες τις ευλογίες και όλη την χαρά που μπορεί ποτέ να βρεθεί πάνω σε αυτή την γη. Τα λόγια Του είναι γεννημένα μέσα στον Θεό, και έρχονται σε σένα με την αγάπη του Θεού πάνω σ’ αυτά. Εκείνοι που ακούνε τα λόγια Του έχουν ακούσει το τραγούδι του Ουρανού. Διότι αυτά είναι τα λόγια με τα οποία όλα τα λόγια γίνονται επιτέλους ένα. Και καθώς αυτό το ένα σιγά – σιγά ξεθωριάσει, ο Λόγος του Θεού θα έρθει να πάρει την θέση του, διότι τότε θα επανέλθει στην μνήμη και θα γίνει δεκτός με αγάπη.
7. Αυτός ο κόσμος έχει πολλές φαινομενικά ξεχωριστές  επικίνδυνες καταστάσεις όπου το έλεος δεν έχει κανένα νόημα, και η επίθεση φαίνεται δικαιολογημένη. Και όμως όλες αυτές είναι ένα ∙ ένας τόπος όπου ο θάνατος προσφέρεται στον Υιό του Θεού και στον Πατέρα του. Μπορεί να νομίζεις ότι Αυτοί τον δέχτηκαν. Αλλά αν κοιτάξεις πάλι στον μέρος που έβλεπες το αίμα τους, θα αντιληφθείς στην θέση του ένα θαύμα. Τι ανόητο που ήταν να πιστεύεις ότι Αυτοί ήταν δυνατόν να πεθάνουν! Πόσο ανόητο ήταν που πίστεψες ότι εσύ μπορείς  να επιτεθείς! Πόσο τρελό ήταν που νόμιζες ότι μπορούσες να καταδικαστείς, και ότι ο άγιος Υιός του Θεού είναι δυνατόν να πεθάνει!
8. Η ηρεμία του Εαυτού σου παραμένει ακλόνητη, ανέγγιχτη από τέτοιες σκέψεις, και δεν έχει ιδέα για καμία καταδίκη που θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Τα όνειρα οποιουδήποτε είδους είναι ξένα και άγνωστα προς την αλήθεια. Και τι άλλο εκτός από την αλήθεια θα μπορούσε να είχε μία Σκέψη που κτίζει μία γέφυρα προς αυτήν που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην άλλη πλευρά;
9. Σήμερα ασκούμαστε αφήνοντας την ελευθερία να έρθει να κατοικήσει μαζί σου. Η αλήθεια χαρίζει αυτά τα λόγια μέσα στο νου σου, ώστε να μπορέσεις να βρεις το κλειδί προς το φως και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να τελειώσει:
Μόνο η δική μου καταδίκη με πληγώνει. Μόνο η δική μου συγχώρεση με απελευθερώνει
Μην ξεχνάς σήμερα ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή ταλαιπωρίας που να μην κρύβει μια σκέψη μη συγχώρεσης. Ούτε μπορεί να υπάρξει κάποια μορφή πόνου που να μην μπορεί να θεραπεύσει η συγχώρεση.
10. Δέξου την μία ψευδαίσθηση που διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει καμία καταδίκη στον Υιό του Θεού, και θα θυμηθείς αμέσως τον Ουρανό ∙ ο κόσμος θα ξεχαστεί, όλες οι παράδοξες πεποιθήσεις του θα ξεχαστούν κι αυτές μαζί του, καθώς το πρόσωπο του Χριστού θα εμφανιστεί αποκεκαλυμμένο επιτέλους σε αυτό το ένα όνειρο. Αυτό είναι το δώρο που κρατά το Άγιο Πνεύμα για σένα από τον Θεό τον Πατέρα σου. Η σημερινή ημέρα ας γίνει δεκτή με γιορτές στην γη, αλλά και στον ιερό σου οίκο. Να είσαι καλός και με τους Δύο, καθώς θα συγχωρείς τα παραπτώματα για τα οποία Τους θεωρούσες ενόχους, και δες την αθωότητά σου να λάμπει πάνω σου από το πρόσωπο του Χριστού.
11. Τώρα επικρατεί σιωπή σε όλο τον κόσμο. Τώρα υπάρχει ηρεμία εκεί που πριν υπήρχαν ξέφρενες σκέψεις που δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Τώρα υπάρχει γαλήνιο φως που διασχίζει το πρόσωπο της γης, που ησυχάζει σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Και τώρα ο Λόγος του Θεού μόνο, παραμένει πάνω στην γη. Μόνο αυτό θα μπορεί να γίνεται αντιληπτό για ακόμα μια στιγμή. Έπειτα τα σύμβολα τελειώνουν, και όλα όσα νόμιζες ότι έφτιαξες εξαφανίζονται εντελώς από το νου που ο Θεός γνωρίζει πάντα ότι είναι ο μοναδικός Του Υιός.
12. Δεν υπάρχει καταδίκη σε αυτόν. Είναι τέλειος μέσα στην αγιότητά του. Δεν χρειάζεται σκέψεις ελέους. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει δώρα όταν τα πάντα είναι δικά του; Και ποιος θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι προσφέρει συγχώρεση στον Υιό της Αθωότητας της Ίδιας, τόσο όμοιος με Αυτόν του Οποίου είναι Υιός, ώστε το να βλέπεις τον Υιό σημαίνει ότι πια δεν χρησιμοποιείς την αντίληψη, και ότι μόνο γνωρίζεις τον Πατέρα; Με αυτή την όραση του Υιού, τόσο σύντομη που ούτε μία στιγμή δεν στέκει ανάμεσα σε αυτό το μοναδικό θέαμα και την ίδια την αιωνιότητα, βλέπεις την θέαση του εαυτού σου, και έπειτα εξαφανίζεσαι για πάντα μέσα στον Θεό.

13. Σήμερα πλησιάζεις και άλλο στο τέλος όλων όσων παρεμβάλλονται ακόμα ανάμεσα σε αυτή την όραση και την δική μας. Και χαιρόμαστε  που έχουμε έρθει τόσο μακριά, και αναγνωρίζουμε ότι Αυτός που μας έφερε εδώ δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα. Διότι Αυτός θέλει να μας δώσει το δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός μέσω Αυτού σήμερα. Τώρα είναι η ώρα της απελευθέρωσής σου. Η ώρα έφτασε. Η ώρα ήρθε σήμερα.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 197 Μόνο την δική μου ευγνωμοσύνη γίνεται να κερδίσω




ΜΑΘΗΜΑ 197

Μόνο την δική μου ευγνωμοσύνη γίνεται να κερδίσω
1. Εδώ βρίσκεται το δεύτερο βήμα που κάνουμε για να ελευθερώσουμε το νου σου από την πίστη σε κάποια εξωτερική δύναμη που είναι δήθεν στραμμένη εναντίον σου. Κάνεις προσπάθειες προς την κατεύθυνση της καλοσύνης και της συγχώρεσης. Και όμως, γυρίζεις πάλι πίσω για να επιτεθείς, εκτός κι αν βρεις εξωτερική ευγνωμοσύνη και αφειδείς ευχαριστίες. Τα δώρα σου πρέπει να γίνονται δεκτά με ευγνωμοσύνη και  τιμές, αλλιώς τα παίρνεις πίσω. Κι έτσι νομίζεις ότι στην καλύτερη περίπτωση τα δώρα του Θεού δεν είναι παρά δανεικά ∙ και στην χειρότερη περίπτωση, αυταπάτες που θα σε ξεγελάσουν για να παρατήσεις τις άμυνες σου, για να είναι έτσι σίγουρο ότι όταν Εκείνος χτυπήσει δεν θα αποτύχει να σκοτώσει.
2. Πόσο εύκολα συγχέονται ο Θεός και η ενοχή από εκείνους που δεν γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν οι σκέψεις τους. Αρνήσου την δύναμή σου, και η αδυναμία θα είναι η σωτηρία για σένα. Δες τον εαυτό σου δέσμιο, και τα κάγκελα γίνονται το σπίτι σου. Ούτε θα αφήσεις την φυλακή σου, ούτε θα διεκδικήσεις την δύναμή σου, μέχρι να πάψεις να βλέπεις την ενοχή και την σωτηρία σαν ένα και το αυτό, και αποδεχτείς ότι ελευθερία και η σωτηρία είναι ενωμένες, με την δύναμη δίπλα τους, να την αναζητήσεις και να την διεκδικήσεις, να την βρεις και να την αναγνωρίσεις πλήρως.
3. Ο κόσμος σε ευχαριστεί όταν του προσφέρεις απελευθέρωση από τις ψευδαισθήσεις του. Και όμως οι ευχαριστίες σου ανήκουν και σε σένα, γιατί η απελευθέρωσή του μπορεί μόνο να αντανακλά την δική σου. Την δική σου ευγνωμοσύνη είναι το μόνο που χρειάζονται όλα σου τα δώρα, ώστε να γίνουν μια διαρκής προσφορά μιας καρδιάς γεμάτης ευγνωμοσύνη, απελευθερωμένη από την κόλαση για πάντα. Αυτήν θέλεις ν’ ακυρώσεις με το να παίρνεις πίσω τα δώρα σου, διότι δεν έγιναν αποδεκτά με τιμές; Εσύ είσαι που τα τιμάς και τους δίνεις τις αρμόζουσες ευχαριστίες, διότι εσύ είσαι που έχεις λάβει τα δώρα.
4. Δεν έχει σημασία αν κάποιος θεωρεί τα δώρα σου άνευ αξίας. Μέσα στο νου του υπάρχει ένα κομμάτι που ενώνεται με το δικό σου ευχαριστώντας σε. Δεν έχει σημασία αν τα δώρα σου φαίνονται χαμένα και αναποτελεσματικά. Λαμβάνονται εκεί όπου δίνονται. Με την ευγνωμοσύνη σου γίνονται δεκτά σε ολόκληρο το σύμπαν, και αναγνωρίζονται με ευχαριστίες από την Καρδιά του Θεού του Ίδιου. Θα ήθελες να τα πάρεις ποτέ πίσω, όταν Αυτός τα έχει δεχθεί με τόση ευγνωμοσύνη;
5. Ο Θεός ευλογεί κάθε δώρο που Του δίνεις, και κάθε δώρο δίνεται σε Αυτόν, διότι μπορεί να δοθεί μόνο στον εαυτό σου. Και ό,τι ανήκει στον Θεό πρέπει να είναι δικό Του. Ωστόσο, ποτέ δεν θα συνειδητοποιήσεις ότι τα δώρα Του είναι βέβαια, αιώνια, αναλλοίωτα, απεριόριστα, πάντα δίνοντας προς τα έξω, επεκτείνοντας αγάπη και προσθέτοντας στην δίχως τέλος χαρά σου όσο συγχωρείς μόνο και μόνο για να επιτεθείς ξανά.
6. Απόσυρε τα δώρα που δίνεις, και θα νομίζεις πως ό,τι σου έχει δοθεί, έχει αποσυρθεί. Αλλά μάθε να αφήνεις την συγχώρεση να αφαιρεί τις αμαρτίες που νομίζεις ότι βλέπεις έξω από σένα, και ποτέ δεν θα είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι τα δώρα του Θεού είναι δανεικά μόνο για πολύ λίγο, πριν Αυτός τα αρπάξει ξανά από σένα, την ώρα του θανάτου. Γιατί τότε ο θάνατος δεν θα έχει κανένα νόημα για σένα, πια.
7. Και με το τέλος αυτής της πίστης ο φόβος λήγει για πάντα. Ευχαρίστησε τον Εαυτό σου γι αυτό, διότι Αυτός είναι ευγνώμων μόνο προς τον Θεό, και δίνει ευχαριστίες για σένα σε Αυτόν. Σε όλους όσους ζουν θα έρθει ο Χριστός, διότι όλοι πρέπει να ζουν και να κινούνται μέσα σ’ Αυτόν. Η Ύπαρξή Του μέσα στον Πατέρα Του είναι ασφαλής, διότι η Θέλησή Τους είναι Μία. Η ευγνωμοσύνη Τους προς όλους όσους δημιούργησαν δεν έχει τέλος, διότι η ευγνωμοσύνη παραμένει μέρος της αγάπης.
8. Ευχαριστίες αρμόζουν  σε σένα, τον άγιο Υιό του Θεού. Γιατί έτσι όπως δημιουργήθηκες, περιέχεις όλα τα πράγματα μέσα στον Εαυτό σου. Και είσαι ακόμα έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Και δεν μπορείς να θαμπώσεις το φως της τελειότητάς σου. Μέσα στην καρδιά σου βρίσκεται η Καρδιά του Θεού. Σε κρατά με αγάπη, διότι είσαι ο Εαυτός Του ο Ίδιος . Όλη η ευγνωμοσύνη ανήκει σε σένα, χάρη σε αυτό που είσαι.
9. Δίνε ευχαριστίες, καθώς την λαμβάνεις. Ελευθερώσου από κάθε αχαριστία προς οποιονδήποτε κάνει τον Εαυτό σου ολοκληρωμένο. Και από αυτόν τον Εαυτό δεν μένει κανένας έξω. Δίνε ευχαριστίες για τα αμέτρητα κανάλια με τα οποία προεκτείνεται αυτός ο Εαυτός. Όλα όσα δίνεις δίνονται σε Αυτόν. Όλα όσα σκέφτεσαι μπορεί να είναι μόνο οι Σκέψεις Του, και μοιράζεσαι μαζί Του τις άγιες Σκέψεις του Θεού. Κέρδισε τώρα την ευγνωμοσύνη που έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου όταν ξέχασες την λειτουργία που σου έδωσε ο Θεός.. Αλλά ποτέ μην πιστέψεις ότι Αυτός έχει πάψει να σου προσφέρει τις ευχαριστίες Του.

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

ΜΑΘΗΜΑ 196 Μόνο τον εαυτό μου γίνεται να σταυρώσω




ΜΑΘΗΜΑ 196
Μόνο τον εαυτό μου γίνεται να σταυρώσω
1. Όταν αυτό σταθεροποιηθεί στην κατανόησή σου και το κρατήσεις στην πλήρη επίγνωσή σου, δεν θα επιχειρείς να βλάψεις τον εαυτό σου, ούτε να κάνεις το σώμα σου σκλάβο στην εκδίκηση. Δεν θα επιτίθεσαι στον εαυτό σου, και θα συνειδητοποιήσεις ότι το να επιτίθεσαι σε κάποιον άλλο σημαίνει ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου. Θα απελευθερωθείς από την παράλογη πεποίθηση ότι σώζεσαι όταν επιτίθεσαι σε κάποιον αδελφό. Και θα καταλάβεις ότι η ασφάλειά του είναι η δική σου, και ότι με την θεραπεία του θεραπεύεσαι κι εσύ.
2. Ίσως στην αρχή να μην καταλαβαίνεις το πώς το έλεος, απεριόριστο και με όλα τα πράγματα στην σίγουρη προστασία του, μπορεί να βρίσκεται στην ιδέα που ασκούμαστε σήμερα. Μπορεί, μάλιστα, να φαίνεται σαν ένα σημάδι ότι ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει διαφυγή από την αμαρτία διότι το εγώ, όταν καταλάβει ότι απειλείται, γρήγορα χρησιμοποιεί την αλήθεια σαν παράδειγμα για να σώσει τα ψέματά του. Ωστόσο, δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια που χρησιμοποιεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά εσύ μπορείς να μάθεις να βλέπεις αυτές τις ανόητες εφαρμογές, και ν’ αρνηθείς την σημασία που φαίνεται πως έχουν.
3. Θα διδάξεις, λοιπόν, το νου σου ότι δεν είσαι ένα εγώ. Γιατί οι τρόποι με τους οποίους το εγώ επιχειρεί να διαστρεβλώνει την αλήθεια δεν θα σε εξαπατούν πια. Δεν θα πιστεύεις ότι είσαι ένα σώμα για να σταυρώνεσαι. Και θα δεις και πάλι στην σημερινή ιδέα το φως της ανάστασης, προσπερνώντας όλες τις σκέψεις σταύρωσης και θανάτου, και θα κατευθυνθείς σε σκέψεις απελευθέρωσης και ζωής.
4. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα που μας οδηγεί από την δουλεία στην κατάσταση απόλυτης ελευθερίας. Ας κάνουμε αυτό το βήμα σήμερα, ώστε να πάμε γρήγορα προς τον δρόμο που μας δείχνει η σωτηρία, κάνοντας κάθε βήμα στην καθορισμένη στιγμή του, καθώς ο νους θα απελευθερώνει τα φορτία του ένα - ένα. Δεν χρειαζόμαστε χρόνο γι αυτό. Μόνο προθυμία. Γιατί αυτό που φαίνεται ότι χρειαζόταν χίλια χρόνια μπορεί εύκολα να γίνει με την χάρη του Θεού, μόνο σε μια στιγμή.
5. Η ζοφερή, απελπισμένη σκέψη ότι μπορείς να επιτίθεσαι στους άλλους και εσύ να ξεφεύγεις είναι αυτή που σε έχει καρφώσει στον σταυρό. Ίσως φαινόταν ότι ήταν η σωτηρία. Ωστόσο , το μόνο που έκανε ήταν να αντιπροσωπεύει την πίστη ότι ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός. Και αυτό τι άλλο είναι εκτός από κόλαση; Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο Πατέρας του είναι ο θανάσιμος εχθρός του, διαχωρισμένος από αυτόν, που καραδοκεί να του καταστρέψει την ζωή και να τον αποκλείσει από το σύμπαν και να μην έχει τον φόβο της κόλασης μέσα στην καρδιά του;
6. Τέτοια είναι η μορφή της τρέλας που πιστεύεις, αν δεχτείς την τρομακτική σκέψη ότι μπορείς να επιτεθείς σε κάποιον άλλο και εσύ να ελευθερωθείς. Μέχρι ν’ αλλάξεις αυτή την μορφή, δεν υπάρχει ελπίδα. Μέχρι που να δεις ότι αυτό, τουλάχιστον, είναι εντελώς αδύνατον, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει διαφυγή; Ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός για όποιον θεωρεί αυτή την σκέψη αληθινή. Και δεν θα αντιλαμβάνεται την ανοησία της, ούτε καν θα βλέπει ότι είναι εκεί, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να την αμφισβητήσει.
7.  Για να την αμφισβητήσεις καθόλου, η μορφή της πρέπει να αλλάξει τόσο όσο να αφήσει τον φόβο της αντεκδίκησης να υποχωρήσει, και η ευθύνη να επιστρέψει ως ένα βαθμό σε σένα. Από εκεί μπορείς τουλάχιστον να σκεφτείς αν θέλεις να συνεχίσεις σε αυτό το οδυνηρό μονοπάτι. Μέχρι να εκπληρωθεί αυτή η αλλαγή δεν θα μπορείς να αντιληφθείς ότι μόνο οι δικές σου σκέψεις σου προκαλούν φόβο, και η απαλλαγή σου από αυτόν εξαρτάται από σένα.
8. Τα επόμενα βήματά μας θα είναι εύκολα, αν κάνεις αυτό το βήμα σήμερα. Από εκεί και πέρα θα προχωράμε πιο γρήγορα. Γιατί μόλις καταλάβεις ότι είναι αδύνατον να πληγωθείς από κάτι άλλο εκτός από τις δικές σου σκέψεις, ο φόβος για τον Θεό θα εξαφανιστεί. Δεν θα είναι δυνατόν, τότε, να πιστεύεις ότι ο φόβος μπορεί να προκληθεί απέξω. Και ο Θεός, τον Οποίο είχες σκεφτεί να εξορίσεις, θα μπορέσει να είναι και πάλι ευπρόσδεκτος μέσα στον άγιο νου από τον οποίο ποτέ δεν έφυγε.
9. Το τραγούδι της σωτηρίας θα ακουστεί πια πολύ καθαρά μέσα στην ιδέα που ασκούμε σήμερα. Μόνο εσένα γίνεται να σταυρώσεις, δεν έβλαψες τον κόσμο, και δεν χρειάζεται να φοβάσαι την εκδίκηση και την καταδίωξη του. Ούτε είναι ανάγκη να κρύβεσαι με φόβο από τον τρόμο για τον Θεό, που κρύβει πίσω της η προβολή. Αυτό που τρέμεις περισσότερο είναι η σωτηρία σου. Είσαι δυνατός, και η δύναμη είναι αυτό που θέλεις. Και είσαι ελεύθερος, και χαρούμενος με την ελευθερία σου. Επιδίωξες να είσαι και αδύναμος και δέσμιος, διότι φοβόσουν την δύναμή σου και την ελευθερία. Και όμως, η σωτηρία βρίσκεται σε αυτές.
10. Υπάρχει μια στιγμή κατά την οποία ο τρόμος φαίνεται ότι σου αρπάζει το νου τόσο ολοκληρωτικά που μοιάζει απελπιστικό. Όταν συνειδητοποιήσεις μια για πάντα, ότι εσένα είναι που φοβάσαι, ο νους αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διχασμένο. Και αυτό είχε παραμείνει συγκαλυμμένο όσο πίστευες ότι η επίθεση ήταν δυνατόν να κατευθυνθεί προς τα έξω, και να γυρίσει από τα έξω προς τα μέσα. Φαινόταν σαν να υπήρχε ένας εχθρός απέξω που έπρεπε να τον φοβάσαι. Κι έτσι ένας θεός έξω από σένα έγινε ο θανάσιμος εχθρός σου ∙ η πηγή του φόβου.
11. Τώρα, για μια στιγμή, αντιλαμβάνεσαι έναν δολοφόνο μέσα σου, ανυπόμονο για τον θάνατό σου, προσηλωμένος σε ραδιουργίες τιμωρίας για σένα μέχρι να έρθει η ώρα να σε σκοτώσει επιτέλους.. Όμως, αυτή είναι η στιγμή που έρχεται και η ώρα της σωτηρίας. Γιατί ο φόβος για τον Θεό έχει πια εξαφανιστεί. Και μπορείς να Τον καλέσεις να σε σώσει από τις ψευδαισθήσεις με την Αγάπη Του, αποκαλώντας Τον Πατέρα, και τον εαυτό σου Υιό Του. Προσευχήσου αυτή η στιγμή να έρθει σύντομα – σήμερα. Κάνε ένα βήμα πίσω από τον φόβο και προχώρησε προς την αγάπη.
12. Δεν υπάρχει Σκέψη του Θεού που να μην πηγαίνει μαζί σου για να σε βοηθήσει να φτάσεις αυτή την στιγμή, και να πας πέρα από αυτή γρήγορα, με βεβαιότητα και για πάντα. Όταν ο φόβος για τον Θεό φύγει, δεν υπάρχουν εμπόδια που να παραμένουν ανάμεσα σε σένα και την άγια ειρήνη του Θεού. Πόσο αγαθή και ελεήμων είναι η ιδέα στην οποία ασκούμαστε σήμερα! 

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...