Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 335 Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.






ΜΑΘΗΜΑ 335

Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.

Η συγχώρεση είναι μια επιλογή. Ποτέ δεν βλέπω τον αδελφό μου έτσι όπως είναι, διότι αυτό υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της αντίληψης. Αυτό που βλέπω σε αυτόν είναι απλά αυτό που επιθυμώ να δω, διότι αυτό συμβολίζει αυτό που θέλω να είναι η αλήθεια. Μόνο σε αυτό ανταποκρίνομαι, όσο και να μου φαίνεται ότι εξαναγκάζομαι από εξωτερικά συμβάντα. Επιλέγω να δω αυτό που θέλω, και αυτό και μόνο βλέπω. Η αθωότητα του αδελφού μου, δείχνει σε μένα ότι θα ήθελα να δω και την δική μου. Και θα την δω, εφόσον έχω επιλέξει να δω τον αδελφό μου μέσα στο ιερό της φως.

Τι άλλο θα μπορούσε να επαναφέρει την θύμησή Σου σε μένα, εκτός από το να δω την αθωότητα του αδελφού μου; Η αθωότητά του μου θυμίζει ότι αυτός δημιουργήθηκε ένα μαζί μου, όμοιος με μένα. Σε αυτόν βρίσκω τον Εαυτό μου, και στον Υιό Σου βρίσκω και την δική Σου θύμηση.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

ΜΆΘΗΜΑ 334 Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.




ΜΆΘΗΜΑ 334


Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.


Δεν θα περιμένω άλλη μια μέρα για να βρω τους θησαυρούς που μου προσφέρει ο Πατέρας μου. Οι ψευδαισθήσεις είναι όλες μάταιες, και τα όνειρα φεύγουν ακόμα και όταν υφαίνονται από σκέψεις βασισμένες σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Ας μην δεχτώ τέτοια ασήμαντα δώρα ξανά, σήμερα. Η Φωνή του Θεού προσφέρει την γαλήνη του Θεού σε όλους όσους ακούν και επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου σήμερα. Επομένως πηγαίνω να βρω τους θησαυρούς που μου έχει δώσει ο Θεός.

Αναζητώ μόνο το αιώνιο. Διότι ο Υιός Σου δεν γίνεται να είναι ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο από αυτό. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παρηγοριά του εκτός από αυτό που προσφέρεις Εσύ στον συγχυσμένο νου του και την τρομαγμένη του καρδιά, για να του δώσει σιγουριά και να του φέρει γαλήνη; Σήμερα επιθυμώ να βλέπω τον αδερφό μου αναμάρτητο. Αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα, διότι έτσι θα δω την αθωότητά μου.


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 333 Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.



ΜΑΘΗΜΑ 333

Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.

Η σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί. Δεν μπορεί να παρακαμφθεί, να παραμεριστεί, να το αρνηθείς, να το μεταμφιέσεις, να το δεις κάπου αλλού, να το αποκαλέσεις με ένα άλλο όνομα, ούτε να την κρύψεις ξεγελώντας πε οποιοδήποτε τρόπο, αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτή. Πρέπει να την δεις ακριβώς έτσι όπως είναι, εκεί όπου νομίζεις ότι είναι, μέσα στην πραγματικότητα που της έχει δοθεί, και με τον σκοπό που της έχει αποδώσει ο νους. Γιατί μόνο τότε θα αρθούν όλες οι άμυνες, και η αλήθεια θα μπορέσει να λάμψει πάνω της καθώς θα εξαφανίζεται.


Πατέρα, η συγχώρεση είναι το φως που διάλεξες Εσύ για να διώξει με την λάμψη του όλη την σύγκρουση και όλη την αμφιβολία, και να φωτίζει τον δρόμο για την επιστροφή μας προς Εσένα. Κανένα άλλο φως δεν μπορεί να δώσει τέλος στα κακά μας όνειρα. Κανένα άλλο φως από αυτό δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Γιατί αυτό μόνο δεν θα αποτύχει σε τίποτα, εφόσον είναι το δικό Σου δώρο προς τον αγαπημένο Σου Υιό.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.




ΜΑΘΗΜΑ 332

Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρά του διώχνοντας τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.


Δεν θέλουμε να κρατήσουμε φυλακισμένο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, θέλουμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν θέλουμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ μας προσφέρεις την ελευθερία. 

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 331 Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.




ΜΑΘΗΜΑ 331

Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.

Πόσο ανόητο ήταν, Πατέρα, να πιστεύω ότι ο Υιός Σου μπορεί να κάνει τον εαυτό του να υποφέρει! Θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα σχέδιο για την καταδίκη του, και να μείνει χωρίς βέβαιο τρόπο για την απελευθέρωσή του; Με αγαπάς, Πατέρα. Ποτέ δεν θα μπορούσες να μ’ αφήσεις εγκαταλειμμένο, να πεθάνω μέσα σ’ ένα κόσμο πόνου και σκληρότητας. Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι η Αγάπη εγκατέλειψε τον Εαυτό της; Δεν υπάρχει θέληση άλλη από την Θέληση της Αγάπης. Ο φόβος είναι ένα όνειρο, και δεν έχει θέληση που μπορεί να αντικρούσει την δική Σου. Η σύγκρουση είναι ύπνος, και η ειρήνη αφύπνιση. Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση ∙ η ζωή, αιώνια αλήθεια. Δεν υπάρχει αντίσταση στην Θέλησή Σου. Δεν υπάρχει σύγκρουση, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου.

Η συγχώρεση δείχνει ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία, και ότι την μοιραζόμαστε. Σήμερα, ας δούμε τα άγια θεάματα που μας δείχνει η συγχώρεση, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αμήν.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;




ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;

1. Το εγώ είναι ειδωλολατρία ∙ το σύμβολο του περιορισμένου και διαχωρισμένου εαυτού, αυτού που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα σώμα, καταδικασμένος να υποφέρει και η ζωή του να καταλήξει στον θάνατο. Είναι η «θέληση» που βλέπει την Θέληση του Θεού ως εχθρό, και παίρνει μια μορφή με την οποία την αρνείται. Το εγώ είναι η «απόδειξη» ότι η δύναμη είναι ασθενής και η αγάπη τρομακτική, η ζωή είναι πραγματικά θάνατος, και μόνο ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό είναι αληθές.
2. Το εγώ είναι παρανοϊκό. Στέκει μέσα στον φόβο πέρα από το Παντού, ξέχωρο από το Όλον, διαχωρισμένο από το Άπειρο. Μέσα στην παραφροσύνη του νομίζει ότι έχει νικήσει τον Ίδιο τον Θεό. Και μέσα στην τρομερή του αυτονομία «βλέπει» ότι η Θέληση του Θεού έχει καταστραφεί. Ονειρεύεται την τιμωρία, και τρέμει με τις φιγούρες μέσα στα όνειρά του ∙ τους εχθρούς του, που επιδιώκει να δολοφονήσει πριν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του με το να τους επιτεθεί.
3. Ο Υιός του Θεού δεν έχει εγώ. Τι γνωρίζει αυτός από την τρέλα και τον θάνατο του Θεού, εφόσον ενοικεί σε Εκείνον; Τι μπορεί να ξέρει από την θλίψη και τα βάσανα, όταν ζει μέσα σε αιώνια χαρά; Τι μπορεί να γνωρίζει από τον φόβο και την τιμωρία, την αμαρτία και την ενοχή, το μίσος και την σύγκρουση, όταν όλα όσα τον περιβάλλουν είναι η αιώνια ειρήνη, όντας για πάντα ελεύθερος από σύγκρουση και ανενόχλητος μέσα σε βαθύτατη γαλήνη και μακαριότητα;
4. Το να γνωρίζεις την πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν βλέπεις το εγώ και τις σκέψεις του, τα έργα του, τις πράξεις του, τους νόμους και τις δοξασίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τα σχέδιά του για την σωτηρία του, και το κόστος που εμπεριέχει η πίστη σε αυτό. Με τον πόνο, το τίμημα για την πίστη σε αυτό είναι τόσο τεράστιο, που η σταύρωση του Υιού του Θεού προσφέρεται καθημερινά στον σκοτεινό ναό του, και το αίμα κυλά μπροστά στον βωμό όπου οι αρρωστημένοι ακόλουθοι του προετοιμάζονται για να πεθάνουν.
5. Παρόλα αυτά, ένα μόνο κρίνο συγχώρεσης θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως ∙ τον βωμό των ψευδαισθήσεων σε ναό της Ίδιας της Ζωής. Και η ειρήνη θα επανορθωθεί μια για πάντα στους αγίους νόες που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του, κατοικία Του, χαρά Του, αγάπη Του, απόλυτα δικό Του, ολοκληρωτικά ένα με Αυτόν.


Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 330 Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.




ΜΑΘΗΜΑ 330

Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.

Αυτή την ημέρα ας δεχτούμε την συγχώρεση ως μοναδική μας λειτουργία. Γιατί να επιτεθούμε στο νου μας, και να του δώσουμε εικόνες πόνου; Γιατί να τον διδάσκουμε ότι είναι αδύναμος, όταν ο Θεός προσφέρει την δύναμη Του και την Αγάπη Του, και τον παροτρύνει να πάρει αυτό που είναι ήδη δικό του; Ο νους που έχει γίνει πρόθυμος να δεχτεί τα δώρα του Θεού έχει επανέλθει στο πνεύμα, και επεκτείνει την ελευθερία του και την χαρά του, καθώς η Θέληση του Θεού ενώνεται με την δική του. Ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε δεν γίνεται να αμαρτήσει, επομένως δεν μπορεί να υποφέρει. Σήμερα ας επιλέξουμε να είναι Αυτός η Ταυτότητά μας, κι έτσι να ξεφύγουμε για πάντα από όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι μας προσφέρει το όνειρο του φόβου.


Πατέρα, ο Υιός Σου δεν μπορεί να πληγωθεί. Και αν νομίζουμε ότι υποφέρουμε, απλά δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε την μια Ταυτότητά μας που μοιραζόμαστε μαζί Σου. Επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε Αυτή σήμερα, για να ελευθερωθούμε για πάντα  από όλα τα λάθη μας, και για να σωθούμε από αυτό που νομίζαμε ότι ήμασταν.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 329 Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.




ΜΑΘΗΜΑ 329

Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.

Πατέρα, νόμιζα ότι είχα απομακρυνθεί από το Θέλημά Σου, ότι το είχα αψηφήσει, είχα παραβεί τους νόμους του, και ότι είχα παρεμβάλλει μια δεύτερη θέληση πιο ισχυρή από την δική Σου. Και όμως, αυτό που είμαι στ’ αλήθεια δεν είναι παρά η Θέλησή Σου, που έχει επεκταθεί και επεκτείνεται. Αυτό είμαι, και αυτό ποτέ δεν θ’ αλλάξει. Όπως Εσύ είσαι Ένας, έτσι κι εγώ είμαι Ένα μαζί Σου. Και αυτό επέλεξα την στιγμή της δημιουργίας μου, όπου η θέλησή μου έγινε για πάντα ένα με την δική Σου. Αυτή η επιλογή έγινε για όλη την αιωνιότητα. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει, και να είναι σε αντίθεση με τον εαυτό της. Πατέρα, η θέλησή μου είναι δική Σου. Και είμαι ασφαλής, ατάραχος και γαλήνιος, σε ατέλειωτη χαρά, διότι είναι η Θέλησή Σου να είναι έτσι.


Σήμερα, θα δεχτούμε την ένωσή μας ο ένας με τον άλλο και την Πηγή μας. Δεν έχουμε θέληση άλλη ξεχωριστή από την δική Του, και όλοι μας είμαστε ένα διότι η Θέλησή Του μοιράζεται από όλους μας. Μέσα από αυτή αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένα. Μέσα από αυτή βρίσκουμε επιτέλους τον δρόμο μας για τον Θεό.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 328 Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.





ΜΑΘΗΜΑ 328

Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.

Αυτό που φαίνεται ότι είναι η δεύτερη θέση είναι η πρώτη, διότι όλα τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε είναι ανάποδα μέχρι να ακούσουμε την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού. Φαίνεται ότι θα αποκτήσουμε αυτονομία μόνο με τον αγώνα μας να είμαστε ξεχωριστοί, και ότι η ανεξαρτησία μας από την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκτάται η σωτηρία. Και όμως, το μόνο που βρίσκουμε είναι ασθένεια, βάσανα, απώλεια και θάνατο. Αυτό δεν είναι το Θέλημα του Πατέρα μας για εμάς, ούτε υπάρχει δεύτερη στην Θέλησή Του. Το να ενωνόμαστε με την δική Του Θέληση σημαίνει ότι απλά βρίσκουμε την δική μας. Και εφόσον η θέλησή μας είναι η δική Του, σε Αυτόν είναι που πρέπει να πάμε για να αναγνωρίσουμε την δική μας θέληση.


Δεν υπάρχει άλλη θέληση από την δική Σου. Και χαίρομαι που τίποτα από όσα φαντάζομαι δεν αντικρούει αυτό που Εσύ θέλεις να είμαι. Η Θέλησή Σου είναι να είμαι απόλυτα ασφαλής, αιώνια σε ειρήνη. Και μετά χαράς μοιράζομαι αυτή την Θέληση την οποία Εσύ, ο Πατέρας μου, έδωσες ως μέρος από μένα.

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 327 Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.



ΜΑΘΗΜΑ 327

Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.

Δεν μου ζητείται να πάρω την σωτηρία βασισμένος σε μια ανυποστήρικτη πίστη. Διότι ο Θεός μου έχει υποσχεθεί ότι θ’ ακούσει το κάλεσμά μου, και θ’ απαντήσει ο Ίδιος. Ας μαθαίνω μόνο από την εμπειρία μου ότι αυτό είναι αλήθεια, και η πίστη σίγουρα θα έρθει σε μένα. Αυτή είναι η πίστη που θα διαρκέσει, και θα με πάει ακόμα μακρύτερα στον δρόμο που οδηγεί σε Αυτόν. Διότι έτσι θα είμαι σίγουρος ότι Εκείνος δεν με έχει εγκαταλείψει και με αγαπά ακόμα, περιμένοντας μόνο το κάλεσμά μου για να μου δώσει όλη την βοήθεια που χρειάζομαι για να έρθω σε Αυτόν.


Πατέρα, Σε ευχαριστώ που οι υποσχέσεις Σου ποτέ δεν θα απογοητεύσουν την εμπειρία μου, αν απλά τις δοκιμάσω. Επομένως, ας επιχειρήσω να τις δοκιμάσω, και να μην τις κρίνω. Ο Λόγος Σου είναι ένα με Σένα. Εσύ μου δίνεις τα μέσα με τα οποία έρχεται η βεβαιότητα, και αποκτώ επιτέλους την σιγουριά της ενοικούσας Αγάπης Σου.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 326 Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.



ΜΑΘΗΜΑ 326

Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.

Πατέρα, δημιουργήθηκα μέσα στο Νου Σου, μια άγια Σκέψη που ποτέ δεν άφησε την εστία της. Είμαι παντοτινά  δικό Σου Αποτέλεσμα, και Εσύ για πάντα είσαι η Αιτία μου. Έτσι όπως με δημιούργησες έχω παραμείνει. Εκεί όπου με εγκατέστησες ακόμα κατοικώ. Και όλες Σου οι ιδιότητες ενοικούν σε μένα, διότι είναι το Θέλημά Σου να έχεις έναν Υιό τόσο όμοιο με την Αιτία του ώστε η Αιτία και το Αποτέλεσμά Της να είναι αδιαίρετα. Σήμερα ας γνωρίζω ότι είμαι ένα Αποτέλεσμα του Θεού, κι επομένως έχω την δύναμη να δημιουργώ όπως Εσύ. Και όπως στον Ουρανό, έτσι και στην γη. Το σχέδιό Σου ακολουθώ εδώ, και στο τέλος γνωρίζω ότι θα συγκεντρώσεις όλα Σου τα αποτελέσματα μέσα στον γαλήνιο Ουρανό της Αγάπης Σου, εκεί όπου η γη θα εξαφανιστεί, και όλες οι σκέψεις διαχωρισμού θα ενωθούν ένδοξα ως Ένας Υιός του Θεού.

Σήμερα ας δούμε την γη να εξαφανίζεται, στην αρχή μεταμορφωμένη, και έπειτα, αφού την συγχωρέσουμε, να σβήσει ολοκληρωτικά μέσα στο άγιο Θέλημα του Θεού.



Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 325 Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.



ΜΑΘΗΜΑ 325

Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.

Το κλειδί για την σωτηρία είναι αυτή η ιδέα: Ό,τι βλέπω αντανακλά μια διαδικασία μέσα στο νου μου, η οποία αρχίζει με την ιδέα που έχω για το τι θέλω. Από εκεί, ο νους φτιάχνει μια εικόνα του πράγματος που θέλει, το κρίνει πολύτιμο, και επομένως αναζητά να το βρει. Αυτές οι εικόνες τότε προβάλλονται προς τα έξω, τις κοιτώ, τις εκτιμώ ως πραγματικές και τις περιφρουρώ ως δικές μου. Από παρανοϊκές ιδέες έρχεται ένας παρανοϊκός κόσμος. Από την κρίση έρχεται ένα κόσμος καταδικασμένος. Και από σκέψεις συγχώρεσης παρουσιάζεται ένας κόσμος ήπιος, γεμάτος έλεος για τον άγιο Υιό του Θεού, για να του προσφέρει ένα φιλικό σπίτι όπου μπορεί να αναπαυθεί για λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και να βοηθήσει τους αδελφούς του να προχωρήσουν μαζί του, και να βρουν τον δρόμο για τον Ουρανό και τον Θεό.


Πατέρα μας, οι ιδέες Σου αντανακλούν την αλήθεια, ενώ οι δικές μου χωριστά από τις δικές Σου δεν φτιάχνουν παρά όνειρα. Ας βλέπω μόνο ό,τι αντανακλούν οι δικές Σου, διότι Αυτές και μόνο Αυτές εξασφαλίζουν την αλήθεια.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 324 Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.




ΜΑΘΗΜΑ 324

Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.

Πατέρα, Εσύ είσαι ο Ένας που μου έδωσε το σχέδιο για την σωτηρία. Εσύ έχεις ορίσει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσω, τον ρόλο που πρέπει να πάρω, και κάθε βήμα στην καθορισμένη μου διαδρομή. Δεν γίνεται να χάσω τον δρόμο. Μπορώ μόνο να επιλέξω να περιπλανηθώ άσκοπα για λίγο, κι έπειτα να επιστρέψω. Η στοργική Σου Φωνή πάντα θα με καλεί πίσω, και θα οδηγεί τα βήματά μου στον σωστό δρόμο. Όλοι οι αδελφοί μου μπορούν ν’ ακολουθήσουν στον δρόμο που τους οδηγώ. Αλλά εγώ απλά ακολουθώ τον δρόμο προς Εσένα, όπως Εσύ με καθοδηγείς και θέλεις να πορεύομαι.


Γι αυτό ας ακολουθήσουμε Έναν ο Οποίος γνωρίζει τον δρόμο. Δεν χρειάζεται να αργήσουμε και δεν γίνεται να ξεστρατίσουμε  πάνω από μια στιγμή μακριά από το στοργικό Του Χέρι. Πορευόμαστε μαζί, διότι ακολουθούμε Εκείνον. Και είναι Αυτός που κάνει το τέλος σίγουρο, και εγγυάται μια ασφαλή επιστροφή στην εστία μας.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Κανόνες για Αποφάσεις.


Κανόνες για Αποφάσεις.

1. Οι αποφάσεις είναι συνεχόμενες. Δεν γνωρίζεις πάντα  πότε τις παίρνεις. Αλλά εξασκώντας λίγο αυτές που αναγνωρίζεις, αρχίζει να σχηματίζεται μια ομάδα αποφάσεων με κοινά στοιχεία που σε συνοδεύει σε όλες τις υπόλοιπες. Δεν είναι σοφό να αφήνεις τον εαυτό σου να απασχολείται υπερβολικά με κάθε βήμα που παίρνεις. Το κατάλληλο σύνολο αποφάσεων, που το υιοθετείς συνειδητά κάθε φορά που ξυπνάς, θα συνεισφέρει πολύ στην πρόοδο σου. Και εάν συναντήσεις σθεναρή αντίσταση και αδύναμη αφοσίωση, δεν είσαι έτοιμος. Μη μάχεσαι τον εαυτό σου. Αλλά σκέψου το είδος της ημέρας που θέλεις, και πες στον εαυτό σου ότι υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίον αυτή ακριβώς η μέρα μπορεί να συμβεί ακριβώς έτσι. Μετά προσπάθησε πάλι να έχεις την ημέρα που θέλεις.
2. Η τρόπος αυτός αρχίζει έτσι: Σήμερα δεν θα πάρω καμιά απόφαση μόνος μου.Αυτό σημαίνει ότι επιλέγεις να μην είσαι εσύ ο κριτής του τι να κάνεις. Αλλά επίσης πρέπει να σημαίνει ότι εσύ δεν θα κρίνεις τις καταστάσεις όπου θα κληθείς να ανταποκριθείς. Γιατί εάν τις κρίνεις, τότε έχεις θέσει τους κανόνες για το πώς πρέπει να αντιδράσεις σε αυτές. Και τότε μια άλλη απάντηση δεν μπορεί παρά να προκαλέσει σύγχυση και αβεβαιότητα και φόβο.                                                                                                                                                                                         
 3. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σου πρόβλημα τώρα. Ακόμα παίρνεις εσύ την απόφαση και μετά αποφασίζεις να ρωτήσεις τι πρέπει να κάνεις. Και αυτό που θα ακούσεις ίσως να μην λύνει το πρόβλημα όπως το είδες στην αρχή. Αυτό οδηγεί σε φόβο, επειδή έρχεται σε αντίθεση με αυτό που αντιλαμβάνεσαι και έτσι νιώθεις πως βάλλεσαι. Επομένως θυμώνεις. Υπάρχουν κανόνες  με τους οποίους αυτό δεν θα συμβεί. Αλλά αυτό όντως συμβαίνει στην αρχή, όσο μαθαίνεις πώς να ακούς.                                                                                                                                                              
  4. Κατά την διάρκεια της ημέρας, οποιαδήποτε ώρα το σκεφτείς και έχεις ησυχία να στοχαστείς, πες στον εαυτό σου ξανά το είδος της ημέρας που θέλεις ∙ τα αισθήματα που θέλεις να έχεις, τα πράγματα που θέλεις να σου συμβούν, και τα πράγματα που θα ήθελες να βιώσεις , και πες:
Εάν δεν πάρω αποφάσεις μόνος μου, αυτή είναι η ημέρα που θα μου δοθεί. Αυτές οι δύο διαδικασίες, αν τις εξασκήσεις καλά, θα σε βοηθήσουν να αφεθείς να οδηγηθείς χωρίς φόβο, γιατί η εναντίωση δεν θα εκδηλωθεί πρώτα αλλά μετά θα γίνει ένα πρόβλημα από μόνη της.
5. Αλλά θα εξακολουθούν να υπάρχουν φορές που θα έχεις ήδη κρίνει. Τώρα η απάντηση θα προκαλέσει επίθεση, εκτός και εάν γρήγορα επαναφέρεις το νου σου στο να θέλει μια απάντηση που θα λειτουργήσει. Να είσαι σίγουρος ότι αυτό έχει συμβεί αν νιώθεις τον εαυτό σου απρόθυμο να καθίσει παράμερα και να ζητήσει να του δοθεί η απάντηση. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει μόνος σου, και δεν μπορείς να δεις την ερώτηση. Τώρα χρειάζεσαι μια γρήγορη αποκατάσταση πριν ρωτήσεις πάλι.  
  6. Θυμήσου γι άλλη μια φορά την ημέρα που θέλεις, και αναγνώρισε ότι κάτι έχει συμβεί που δεν είναι μέρος αυτής. Μετά συνειδητοποίησε ότι έχεις κάνει μια ερώτηση από μόνος σου, και ότι πρέπει να έχεις ορίσει μιαν απάντηση με τους δικούς σου όρους. Έπειτα πες:  Δεν έχω καμιά ερώτηση. Ξέχασα τι να αποφασίσω. Αυτό ακυρώνει τους όρους που έχεις θέσει εσύ, και αφήνει την απάντηση να σου δείξει ποια  πρέπει να ήταν πραγματικά η ερώτηση.                                                                                                                                    
 7. Προσπάθησε να τηρήσεις αυτόν τον κανόνα χωρίς καθυστέρηση, παρά την αντίθεσή σου. Γιατί ήδη έχεις θυμώσει. Και ο φόβος σου ότι θα πάρεις απάντηση με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ρωτά η δική σου εκδοχή για την ερώτηση θα κερδίζει σε ταχύτητα, μέχρι να πιστέψεις ότι η ημέρα που θέλεις είναι αυτή στην οποία  εσύ παίρνεις την δική σου απάντηση στην δική σου ερώτηση. Και δεν θα την λάβεις, γιατί θα κατέστρεφε την ημέρα ληστεύοντάς σε από αυτό που πραγματικά θέλεις. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις, από τη στιγμή που έχεις αποφασίσει μόνος σου τους κανόνες που σου υπόσχονται μια ευτυχισμένη ημέρα. Ωστόσο αυτή η απόφαση μπορεί ακόμα να καταργηθεί, με απλές μεθόδους που μπορείς να αποδεχτείς.  
8. Εάν είσαι τόσο απρόθυμος να λάβεις που δεν μπορείς να απελευθερώσεις την ερώτησή σου, μπορείς να αρχίσεις να αλλάζεις το νου σου με αυτό: Τουλάχιστον μπορώ να αποφασίσω ότι δεν μου αρέσει αυτό που νιώθω τώρα.Αυτό και μόνο είναι προφανές, και προετοιμάζει τον δρόμο για το επόμενο εύκολο βήμα.
9. Έχοντας αποφασίσει ότι δεν σου αρέσει ο τρόπος που αισθάνεσαι, τι θα μπορούσε να είναι ευκολότερο από το να συνεχίσεις έτσι:
Κι έτσι ελπίζω ότι έχω κάνει λάθος. Αυτό λειτουργεί ενάντια στην αίσθηση της αντίθεσης, και σου υπενθυμίζει ότι η ελπίδα δεν σου επιβάλλεται δια της βίας αλλά είναι κάτι που θέλεις και χρειάζεσαι, γιατί δεν σου αρέσει ο τρόπος που νιώθεις. Αυτό το μικρό άνοιγμα είναι αρκετό για να σε αφήσει να προχωρήσεις μερικά μόνο ακόμα βήματα που χρειάζεσαι για να αφήσεις τον εαυτό σου να βοηθηθεί.  
10. Τώρα έχεις φτάσει στο κρίσιμο σημείο, γιατί έχεις σκεφτεί ότι θα ωφεληθείς εάν αυτό που έχεις αποφασίσει δεν είναι έτσι. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό το σημείο, θα πιστεύεις ότι η ευτυχία σου εξαρτάται από το να έχεις δίκιο. Αλλά αυτό το έχεις πια καταλάβει ∙ θα ήσουν πολύ καλύτερα εάν έκανες λάθος.   
  11. Αυτό το μικρό ψήγμα σοφίας θα είναι επαρκές για να σε πάει μακρύτερα. Δεν εξαναγκάζεσαι, αλλά απλά ελπίζεις να πάρεις κάτι που θέλεις. Και μπορείς να πεις με απόλυτη ειλικρίνεια: Θέλω έναν άλλο τρόπο για να δω αυτό.    Τώρα έχεις αλλάξει γνώμη για την ημέρα, κι έχεις θυμηθεί τι θέλεις πραγματικά. Ο σκοπός της δεν καλύπτεται πια από την παράλογη πίστη ότι την θέλεις με σκοπό να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο όταν έχεις άδικο. Έτσι έρχεται στην επίγνωσή σου η ετοιμότητα για ερωτήσεις, γιατί δεν μπορείς να είσαι σε σύγκρουση όταν ρωτάς για το τι θέλεις, και βλέπεις ότι είναι αυτό για το οποίο ρωτάς.                                                                                                       
 12. Αυτό το τελευταίο βήμα δεν είναι παρά η αναγνώριση της απουσίας αντίθεσης στο να λάβεις βοήθεια. Είναι μια δήλωση ενός ανοιχτού νου, όχι ακόμα βέβαιου, αλλά πρόθυμου να του δειχτεί: Ίσως υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να το δω αυτό. Τι μπορεί να χάσω με το να ρωτήσω;   Έτσι τώρα μπορείς να κάνεις μια ερώτηση που έχει νόημα, άρα και η απάντηση θα έχει νόημα. Ούτε θα πολεμήσεις εναντίον της, γιατί καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι που θα βοηθηθείς από αυτό.
13. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι είναι ευκολότερο να έχεις μια ευτυχισμένη ημέρα εάν αποτρέψεις την δυστυχία από το να εισέλθει καθόλου. Αλλά αυτό χρειάζεται εξάσκηση στους κανόνες που θα σε προστατέψουν από τις επιπτώσεις του φόβου. Όταν αυτό έχει επιτευχθεί, το θλιβερό όνειρο της κρίσης θα έχει για πάντα καταργηθεί. Αλλά εν τω μεταξύ, έχεις την ανάγκη εξάσκησης των κανόνων για την κατάργησή της. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά την πρώτη από τις αποφάσεις που προσφέρονται εδώ. 
 14. Είπαμε ότι μπορείς να αρχίσεις μια χαρούμενη ημέρα αποφασίζοντας να μην πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Αυτή φαίνεται να είναι μια πραγματική απόφαση από μόνη της. Αλλά ωστόσο, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Η μόνη ερώτηση πραγματικά είναι με τι επιλέγεις να τις παίρνεις. Αυτό είναι όλο πραγματικά. Ο πρώτος κανόνας, λοιπόν, δεν είναι εξαναγκασμός, αλλά μια απλή δήλωση ενός απλού γεγονότος. Δεν θα παίρνεις αποφάσεις μόνος σου ό,τι και να αποφασίζεις. Γιατί οι αποφάσεις παίρνονται μαζί με είδωλα ή  με τον Θεό. Και ζητάς βοήθεια από τον αντί-Χριστό ή από τον Χριστό, και αυτός που θα επιλέξεις θα ενωθεί μαζί σου και θα σου πει τι να κάνεις.                                                                                                           
15. Η ημέρα σου δεν είναι τυχαία. Ορίστηκε από αυτό με το οποίο επιλέγεις να ζεις, και από το πώς ο φίλος του οποίου την συμβουλή έχεις ζητήσει αντιλαμβάνεται την ευτυχία σου. Πάντοτε ζητάς συμβουλή πριν αποφασίσεις να κάνεις οτιδήποτε. Ας γίνει αυτό κατανοητό, και θα μπορέσεις να καταλάβεις ότι δεν γίνεται να υπάρχει εξαναγκασμός εδώ, ούτε έδαφος για να αντιτεθείς στην ελευθερία σου. Δεν υπάρχει ελευθερία από αυτό που πρέπει να συμβεί. Και εάν νομίζεις ότι υπάρχει, πρέπει να κάνεις λάθος.                                                                                             
   16.  Και ο δεύτερος κανόνας δεν είναι παρά ένα γεγονός. Γιατί εσύ και ο σύμβουλός σου πρέπει να συμφωνήσετε στο τι θέλεις πριν μπορέσει να συμβεί. Δεν είναι παρά αυτή η συμφωνία που επιτρέπει να συμβούν όλα τα πράγματα. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς κάποια μορφή ενότητας, είτε είναι με ένα όνειρο κρίσης ή με τη Φωνή του Θεού. Οι αποφάσεις προκαλούν αποτελέσματα επειδή δεν παίρνονται μεμονωμένα. Παίρνονται από σένα και τον σύμβουλό σου, για σένα και για τον κόσμο. Την ημέρα που θέλεις την προσφέρεις στον κόσμο, γιατί θα είναι αυτό που έχεις ζητήσει, και θα ενισχύσει την κυριαρχία του συμβούλου σου στον κόσμο. Σε ποιανού το βασίλειο βρίσκεται ο κόσμος για σένα σήμερα; Τι είδους ημέρα θα αποφασίσεις να έχεις;  
 17. Χρειάζεται μόνο δυο που να θέλουν να έχουν την ευτυχία αυτή την ημέρα για να την υποσχεθούν σε όλο τον κόσμο. Χρειάζονται μόνο δυο για να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους, για να εγγυηθούν ότι η χαρά που ζήτησαν θα μοιραστεί ολοκληρωτικά. Γιατί έχουν καταλάβει τον βασικό νόμο που κάνει την απόφαση ισχυρή, και δίνει όλα τα αποτελέσματα που θα μπορούσε να έχει. Χρειάζεται μόνο δυο. Αυτοί οι δυο ενώνονται πριν μπορέσει να υπάρξει μια απόφαση.  Ας είναι αυτό μια υπενθύμιση που θα κρατήσεις στο νου σου, και θα έχεις την ημέρα που θέλεις, και θα τη δώσεις στον κόσμο έχοντάς την ο ίδιος. Η κρίση σου έχει απομακρυνθεί από τον κόσμο χάρη στην απόφασή σου για μια ευτυχισμένη ημέρα. Και όπως έχεις λάβει, έτσι πρέπει να δίνεις.
Από το Κεφάλαιο 30 ~ Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ.

ΜΑΘΗΜΑ 323 Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.



ΜΑΘΗΜΑ 323

Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.

Εδώ βρίσκεται η μόνη «θυσία» που Εσύ ζητάς από τον αγαπημένο Σου Υιό ∙ του ζητάς να παραιτηθεί από όλα τα βάσανα, κάθε έννοια απώλειας και θλίψης, κάθε άγχος και αμφιβολία, και να αφήσει να εισέλθει σαν χείμαρρος η Αγάπη Σου μέσα στην επίγνωση του, θεραπεύοντας τον από τον πόνο, και δίνοντάς του την δική Σου αιώνια Χαρά. Τέτοια είναι η «θυσία» που Εσύ ζητάς από μένα, και η μόνη που κάνω μετά χαράς ∙ το μόνο «κόστος» της επανόρθωσης της θύμησης Σου σε μένα, για την σωτηρία του κόσμου.


Και καθώς πληρώνουμε το χρέος που χρωστάμε στην αλήθεια, - ένα χρέος που είναι απλά η απελευθέρωση των αυταπατών και των εικόνων που λατρεύαμε εσφαλμένα – η αλήθεια επιστρέφει σε μας με πληρότητα και χαρά. Δεν τρέφουμε πια αυταπάτες. Η αγάπη έχει τώρα επιστρέψει στην επίγνωση μας. Και βρισκόμαστε πάλι σε ειρήνη, γιατί ο φόβος έχει φύγει και παραμένει μόνο η αγάπη.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 322 Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.



ΜΑΘΗΜΑ 322

Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.

Θυσιάζω τις ψευδαισθήσεις ∙ τίποτα περισσότερο. Και καθώς οι ψευδαισθήσεις φεύγουν βρίσκω τα δώρα που προσπαθούσαν να κρύψουν, να με περιμένουν με λαμπερό καλωσόρισμα, έτοιμα να παραδώσουν σε μένα τα πανάρχαια μηνύματα του Θεού. Η θύμησή Του κατοικεί σε κάθε δώρο που λαμβάνω από Αυτόν. Και κάθε όνειρο χρησιμεύει μόνο για να κρύβει τον Εαυτό που είναι ο μοναδικός Υιός του Θεού, κατ’ εικόνα Εκείνου, του Αγίου  Ενός που κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν για πάντα, όπως κατοικεί και σε μένα, ακόμα.

Πατέρα, σε Σένα κάθε θυσία παραμένει για πάντα αδιανόητη. Επομένως δεν μπορώ να θυσιάσω παρά μόνο στα όνειρα. Έτσι όπως με δημιούργησες, δεν μπορώ να αφήσω τίποτα από ό,τι μου έδωσες Εσύ. Ό,τι δεν μου έχεις δώσει δεν έχει πραγματικότητα. Τι απώλεια γίνεται να περιμένω εκτός από την απώλεια του φόβου, και την επιστροφή της αγάπης μέσα στο νου μου;


Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

"Δεν θα δώσω αξία σ' αυτό που δεν έχει αξία"




"Δεν θα δώσω αξία σ' αυτό που δεν έχει αξία"( επιλέξτε Ελληνικά δίπλα από cc)

ΜΑΘΗΜΑ 321 Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.



ΜΑΘΗΜΑ 321

Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.

Δεν είχα καταλάβει τι με ελευθερώνει, ούτε τι είναι η ελευθερία μου, ούτε που να ψάξω να την βρω. Πατέρα, έψαχνα μάταια μέχρι που άκουσα την Φωνή Σου να με καθοδηγεί. Τώρα δεν θέλω να καθοδηγώ εγώ τον εαυτό μου πια..  Γιατί ούτε έχω φτιάξει, ούτε καταλαβαίνω τον τρόπο για να βρω την ελευθερία μου. Αλλά εναποθέτω την εμπιστοσύνη μου σε Σένα. Εσύ που μου κληροδότησες την ελευθερία μου ως άγιο Υιό Σου, δεν είσαι χαμένος για μένα. Η Φωνή σου με καθοδηγεί, και ο δρόμος προς τα Σένα ανοίγει και ξεκαθαρίζει επιτέλους. Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο. Πατέρα ,θέλησή μου είναι να επιστρέψω.

Σήμερα απαντούμε για τον κόσμο, που θα απελευθερωθεί μαζί με μας. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που βρίσκουμε την ελευθερία μας μέσα από τον βέβαιο δρόμο που έχει εξασφαλίσει ο Πατέρας μας. Και πόσο σίγουρη είναι η σωτηρία όλου του κόσμου, όταν μαθαίνουμε ότι η ελευθερία μας μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ




ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;

1. Δημιουργία είναι το σύνολο όλων των Σκέψεων του Θεού, σε άπειρο αριθμό, και παντού χωρίς κανένα όριο. Μόνο η αγάπη δημιουργεί, και δημιουργεί μόνο σαν την ίδια. Δεν υπήρξε χρόνος που όλα όσα δημιούργησε να μην υπήρχαν. Ούτε θα υπάρξει χρόνος που οτιδήποτε από αυτά που δημιούργησε να υποστεί κάποια απώλεια. Μέσα στην αιωνιότητα οι Σκέψεις του Θεού είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν και είναι, αμετάβλητες μέσα στο χρόνο και αφού ο χρόνος θα έχει τελειώσει.
2. Στις Σκέψεις του Θεού δίδεται όλη η δύναμη που έχει ο Δημιουργός τους. Διότι Αυτός θα προσθέτει στην αγάπη επεκτείνοντας την. Επομένως ο Υιός Του μοιράζεται την δημιουργία, και πρέπει επομένως να μοιράζεται και τη δύναμη να δημιουργεί. Αυτό που ο Θεός έχει θελήσει να είναι για πάντα Ένα θα εξακολουθεί να είναι Ένα όταν ο χρόνος τελειώσει ∙ και δεν θα αλλάξει όσο διαρκεί ο χρόνος, παραμένοντας όπως ήταν πριν καν αρχίσει η σκέψη του χρόνου.
3. Η δημιουργία είναι το αντίθετο από όλες τις ψευδαισθήσεις, διότι η δημιουργία είναι η αλήθεια. Η δημιουργία είναι ο άγιος Υιός του Θεού, διότι στην δημιουργία η Θέλησή Του ολοκληρώνεται από κάθε άποψη, κάνοντας κάθε μέρος να περιέχει το όλον. Η ενότητά του είναι για πάντα εγγυημένα απαραβίαστη ∙ για πάντα μέσα στην αγία Του Θέληση, πέρα από κάθε δυνατότητα βλάβης, διαχωρισμού, ατέλειας και σπίλωσης της αθωότητάς της.
4. Εμείς είμαστε η δημιουργία ∙ εμείς οι Υιοί του Θεού. Φαίνεται σαν να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσά μας, και σαν να μην έχουμε επίγνωση της αιώνιας ενότητάς μας με Αυτόν. Ωστόσο, πίσω από όλες τις αμφιβολίες μας, πέρα από όλους μας τους φόβους, ακόμα υπάρχει βεβαιότητα. Διότι η αγάπη παραμένει μαζί με όλες της Σκέψεις της, και με την βεβαιότητα δική τους. Η θύμηση του Θεού βρίσκεται μέσα στους αγίους νόες μας, οι οποίοι γνωρίζουν ότι είναι ένα και ενωμένοι με τον Δημιουργό τους. Η μόνη μας λειτουργία ας είναι μόνο να αφήσουμε αυτή την μνήμη να επιστρέψει, να αφήνουμε μόνο την Θέληση του Θεού να γίνεται στην γη, να  επανέλθουμε στην νοητική μας διαύγεια, και να είμαστε όπως μας δημιούργησε ο Θεός.
5. Ο Πατέρας μας, μας καλεί. Ακούμε την Φωνή Του, και συγχωρούμε την δημιουργία στο Όνομα του Δημιουργού της, της Ίδιας της Αγιότητας, που την μοιράζεται η δική Του δημιουργία ∙ του Οποίου η Αγιότητα είναι ακόμα μέρος από εμάς.




Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 320 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.




ΜΑΘΗΜΑ 320

 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.

Ο Υιός του Θεού είναι απεριόριστος. Δεν υπάρχουν όρια στην δύναμή του, την γαλήνη του, την χαρά του, ή σε κάποια από τις ιδιότητες που του έδωσε ο Πατέρας του όταν τον δημιούργησε. Ό,τι βούλεται μαζί με τον Δημιουργό και Λυτρωτή του πρέπει να γίνει. Τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην ιερή του θέληση, διότι ο Πατέρας του φωτίζει με την λάμψη Του το νου του, και αφήνει ενώπιον του όλη την δύναμη και την αγάπη της  γης και του Ουρανού. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο δίνονται όλα αυτά. Εγώ είμαι αυτός μέσα στον οποίο κατοικεί η δύναμη της Θέλησης του Πατέρα μου.


  Η Θέλησή Σου μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα σε μένα, και έπειτα να επεκταθεί και  σε όλο τον κόσμο μέσα από μένα. Δεν υπάρχει όριο στην Θέλησή Σου. Κι έτσι όλη η δύναμη έχει δοθεί στον Υιό Σου. 

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Κάθε σχέση πρέπει να είναι ιδιαίτερη, και είναι αυτό πάντα κακό;



ΕΡΩΤΗΣΗ 1383 : Με μπερδεύουν οι προειδοποιήσεις που παρουσιάζουν οι ιδιαίτερες σχέσεις. Έχω ανανεώσει μια ιερή φιλία με μια γυναίκα που ήξερα στο κολέγιο πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια. Την αγαπώ πολύ και αυτή με αγαπά, και παρόλο που δεν βλεπόμαστε σχεδόν ποτέ, έχουμε αναλάβει το έργο να συστηθούμε εκ νέου μεταξύ μας και με τον Θεό. Γιατί είναι αυτό κάτι κακό; Γιατί το κείμενο το αναφέρει αυτό ως «η απάρνηση της Αγάπης του Θεού….»(T.16.V.4:2)? Ναι, υπάρχει σεξουαλική σχέση ανάμεσα μας. Γιατί θα πρέπει να απορρίψω αυτό το δώρο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο σκοπός που δίνεις στην σχέση είναι αυτό που καθορίζει αν είναι ή όχι απάρνηση της Αγάπης του Θεού. Η Αγάπη του Θεού είναι η ίδια μας η Ταυτότητα, η μόνη μας πραγματική σχέση, το μόνο που πραγματικά χρειαζόμαστε (T.15.VIII) ∙ επομένως αν η γαλήνη μας και η ευτυχία μας εξαρτάται από το αν έχουμε την στοργή, την υποστήριξη, την έγκριση, τα δώρα, την προσοχή, ή οτιδήποτε άλλο από  κάποιον άλλον άνθρωπο – σωματικό/συναισθηματικό/ψυχολογικό – τότε έχει γίνει ένα υποκατάστατο για την Αγάπη του Θεού, την οποία με τον εγωικό μας νου απορρίψαμε επειδή δεν μας προσέφερε την ιδιαιτερότητα που απαιτούσαμε. Αυτό εξηγεί το υπόλοιπο εδάφιο στο οποίο αναφέρθηκες: (η ιδιαίτερη σχέση) είναι η προσπάθεια να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας την ιδιαιτερότητα την οποία Εκείνος μας αρνήθηκε»
Ο Ιησούς δεν μας ζητά να θυσιάσουμε αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε ∙ μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι ήδη έχουμε κάνει μια υπερβολικά οδυνηρή θυσία και προσπαθούμε να την αντιμετωπίσουμε με ακατάλληλο τρόπο: «Το μόνο που κάνεις είναι να αναζητάς σε αυτές (τις ιδιαίτερες σχέσεις) αυτό που πέταξες μακριά. Και μέσα από αυτές ποτέ δεν θα μάθεις την αξία αυτού που παραπέταξες, αλλά ακόμα ποθείς με όλη σου την καρδιά» (T.15.VIII.2:1,2,3). Το κενό και η μοναξιά που νιώθουμε βαθιά μέσα μας εξαιτίας της απόρριψης του Θεού και της ενότητας μας μαζί Του, μας αναγκάζουν να ψάχνουμε για την εκπλήρωση από έξω – σε κάποιον άνθρωπο, ουσία, πράγμα, κλπ., και ο Ιησούς μας βοηθά να μάθουμε ότι η ιδιαίτερη σχέση δεν θα πετύχει να μας δώσει την αληθινή και διαρκή ευτυχία και γαλήνη επειδή δεν αντιμετωπίζουμε την πραγματική αιτία της αίσθησης της έλλειψης και της ανάγκης. Γι αυτό χρειαζόμαστε την βοήθεια του και την καθοδήγηση του στις σχέσεις μας.
Είναι ίσως ασφαλές να πούμε ότι κάθε σχέση αρχίζει σαν ιδιαίτερη σχέση και ότι πολλές σχέσεις ποτέ δεν φτάνουν πέρα από το επίπεδο της αμοιβαίας εκπλήρωσης αναγκών επειδή δεν έχουμε επίγνωση της αληθινής προέλευσης των επιθυμιών και των αναγκών μας. Ωστόσο, δεν μας ζητείται να παρατήσουμε τις ιδιαίτερες σχέσεις μας, γιατί αν το επιλέξουμε, αυτές μπορούν να υπηρετήσουν για να θεραπεύσουμε το νου μας από όλες τις σκέψεις του διαχωρισμού, και τότε, αντί να είναι υποκατάστατα της Αγάπης του Θεού, μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό με το να γίνουν αντανακλάσεις της Αγάπης Του. Αυτή είναι η διαδικασία της μεταμόρφωσης μιας ιδιαίτερης σχέσης σε άγια.
Όταν εργαζόμαστε σε αυτήν την διαδικασία, είναι σημαντικό να διακρίνουμε ανάμεσα στην μορφή και το περιεχόμενο. Εκεί εστιάζεται κυρίως ο Κέννεθ Γουάπνικ στο βιβλίο του και στο ακουστικό άλμπουμ, Μορφή & Περιεχόμενο: Σεξ και Χρήμα. Το περιεχόμενο είναι ο σκοπός που επιλέγουμε μέσα στο νου μας, που μπορεί είτε να ενισχύει την διαχωριστικότητα μας ή να την καταργεί, επιλέγοντας τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος να βλέπουμε τα συμφέροντα μας κοινά, όχι διαχωρισμένα και συγκρουόμενα.

ΜΑΘΗΜΑ 319 Ήρθα για την σωτηρία του κόσμου.




ΜΑΘΗΜΑ 319

Ήρθα για την σωτηρία του κόσμου.

Εδώ είναι μια σκέψη από την οποία έχει αφαιρεθεί κάθε αλαζονεία, και παραμένει μόνο η αλήθεια. Γιατί η αλαζονεία αντιτίθεται στην αλήθεια. Αλλά όταν δεν υπάρχει αλαζονεία η αλήθεια θα έρθει αμέσως, και θα συμπληρώσει το χώρο που το εγώ έχει αφήσει χωρίς να καλύψει με ψέματα. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι περιορισμένο, και επομένως αναζητά στόχους που έχουν υποστεί περικοπές και είναι περιοριστικοί. Το εγώ νομίζει ότι όταν κάποιος κερδίζει, η ολότητα πρέπει να χάνει. Και όμως, είναι Θέλημα του Θεού να μάθω ότι αυτό που κερδίζει ένας, δίνεται σε όλους.


Πατέρα, η Θέλησή Σου είναι καθολική. Και ο στόχος που προκύπτει από αυτή μοιράζεται την καθολικότητα της. Ποιον άλλον στόχο εκτός από την σωτηρία του κόσμου θα μπορούσες να μου έχεις δώσει; Και τι άλλο εκτός από αυτό θα μπορούσε να είναι η Θέληση που ο Εαυτός μου έχει μοιραστεί μαζί Σου;

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 318 Μέσα μου το μέσον και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.




ΜΑΘΗΜΑ 318

Μέσα μου το μέσον και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.

Μέσα μου, στον άγιο Υιό του Θεού, εναρμονίζονται όλα τα μέρη του σχεδίου του Ουρανού να σωθεί ο κόσμος. Τι σύγκρουση θα μπορούσε να υπάρξει, όταν όλα τα μέρη δεν έχουν παρά ένα σκοπό και ένα στόχο; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κομμάτι που να στέκει μόνο του, ή κάποιο με περισσότερη ή λιγότερη σημασία από τα υπόλοιπα;  Εγώ είμαι το μέσον με το οποίο σώζεται ο Υιός του Θεού, διότι ο σκοπός της σωτηρίας είναι να βρει την αθωότητα που ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα μου. Δημιουργήθηκα σαν αυτό το οποίο αναζητώ. Εγώ είμαι ο στόχος που ψάχνει ο κόσμος. Είμαι ο Υιός του Θεού, η μία αιώνια Αγάπη Του. Είμαι το μέσον αλλά και ο σκοπός της σωτηρίας.


Σήμερα, Πατέρα μου, ας αναλάβω τον ρόλο που Εσύ μου προσφέρεις ζητώντας μου να αποδεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι αυτό που εναρμονίζεται μέσα μου με την ίδια βεβαιότητα θα εναρμονιστεί και με Σένα.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 317 Ακολουθώ τον δρόμο που μου έχει οριστεί.




ΜΑΘΗΜΑ 317

Ακολουθώ τον δρόμο που μου έχει οριστεί.

Έχω μια ιδιαίτερη θέση να γεμίσω ∙ ένα ρόλο για μένα μόνο. Η σωτηρία περιμένει μέχρι να αναλάβω αυτό το ρόλο με δική μου επιλογή. Μέχρι να κάνω αυτή την επιλογή, είμαι σκλάβος του χρόνου και της ανθρώπινης μοίρας. Αλλά όταν με προθυμία και χαρά ακολουθήσω τον δρόμο που το σχέδιο του Πατέρα μου όρισε για μένα, τότε θα αναγνωρίσω ότι η σωτηρία είναι ήδη εδώ, έχει ήδη δοθεί στους αδελφούς μου και είναι ήδη και δική μου.

Πατέρα, ο δικός Σου δρόμος είναι αυτός που διαλέγω σήμερα. Εκεί που με οδηγεί επιλέγω να πάω ∙ αυτό που θα ήθελε να κάνω επιλέγω να κάνω. Ο δρόμος Σου είναι βέβαιος, και το τέλος ασφαλές. Η δική Σου θύμηση περιμένει εκεί. Και όλες μου οι θλίψεις τελειώνουν μέσα στο αγκάλιασμα Σου, που έχεις υποσχεθεί στον Υιό Σου, που νόμιζε εσφαλμένα ότι είχε απομακρυνθεί από την σίγουρη προστασία στης στοργικής Αγκαλιάς Σου.


Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 316 Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.




ΜΑΘΗΜΑ 316

Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.

Όπως κάθε δώρο που δίνουν οι αδελφοί μου είναι δικό μου, έτσι και κάθε δώρο που δίνω εγώ ανήκει σε μένα. Το κάθε ένα επιτρέπει σε ένα λάθος από το παρελθόν να φύγει, και να μην αφήσει καμία σκιά πάνω στον άγιο νου που αγαπά ο Πατέρας μου. Η χάρη Του μου δίνεται σε κάθε δώρο που έχει λάβει ένας αδελφός μέσα σε όλο το χρόνο, και πέρα από αυτόν. Το σπίτι των θησαυρών μου είναι γεμάτο, και άγγελοι προσέχουν τις ανοιχτές του πόρτες ώστε κανένα δώρο να μην χαθεί, και μόνο περισσότερα να προστεθούν. Ας έρθω εκεί όπου βρίσκονται οι θησαυροί μου, και ας εισέλθω εκεί όπου είμαι αληθινά καλοδεχούμενος και στο σπίτι μου, ανάμεσα στα δώρα που μου έχει δώσει ο Θεός.

Πατέρα, θέλω να δεχτώ τα δώρα Σου σήμερα. Εγώ δεν τα αναγνωρίζω. Και όμως εμπιστεύομαι ότι Εσύ που μου τα έδωσες θα μου παρέχεις και τα μέσα με τα οποία να μπορέσω να δω, να καταλάβω την αξία τους, και να κρατήσω μέσα στην καρδιά μου μόνο αυτά, ως αυτό που θέλω.


ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...