ΜΑΘΗΜΑΤΑ 195 - 198

ΜΑΘΗΜΑ 195

Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης.

1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μάθημα δύσκολο να μαθευτεί για κείνους που βλέπουν τον κόσμο εσφαλμένα. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να βλέπουν τον εαυτό τους  να είναι καλύτερα από άλλους. Και προσπαθούν να είναι ικανοποιημένοι διότι κάποιος άλλος φαίνεται πως υποφέρει περισσότερο από αυτούς. Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι τέτοιες σκέψεις! Γιατί ποιος έχει λόγο να ευχαριστεί επειδή οι άλλοι έχουν λιγότερα; Και ποιος υποφέρει λιγότερο επειδή βλέπει κάποιον άλλο να υποφέρει περισσότερο; Την ευγνωμοσύνη σου την οφείλεις μόνο σε Αυτόν που έκανε κάθε αιτία για θλίψη να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.

2.  Είναι παρανοϊκό να προσφέρεις ευχαριστίες για τα βάσανα. Αλλά είναι εξίσου παρανοϊκό να μην μπορείς να δείξεις ευγνωμοσύνη σε Έναν ο Οποίος σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα όπου όλος ο πόνος θεραπεύεται, και τα βάσανα αντικαθίστανται με γέλιο και ευτυχία.  Ούτε οι έστω εν μέρει σώφρονες θα μπορούσαν ν’ αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που καθοδηγεί Αυτός, και ν’ ακολουθήσουν με τον τρόπο που τους ορίζει Αυτός, για να διαφύγουν από μία φυλακή που νόμιζαν ότι δεν περιείχε καμία πόρτα προς την ελευθερία που τώρα αντιλαμβάνονται .
3. Ο αδελφός σου είναι «εχθρός» σου διότι σ’ αυτόν βλέπεις τον αντίπαλο για την ειρήνη σου ∙ έναν ληστή που σου παίρνει την χαρά, και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μαύρη απελπισία τόσο πικρή και αδυσώπητη που δεν απομένει πια καμιά ελπίδα. Τώρα είναι η εκδίκηση το μόνο που υπάρχει για να ευχηθείς. Τώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρίξεις κάτω να κείτεται νεκρός μαζί σου, το ίδιο άχρηστος όσο κι εσύ ∙ με τόσο λίγα μέσα στα άπληστα δάχτυλά του όπως και στα δικά σου.

4. Δεν προσφέρεις στον Θεό την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε μπορεί να εξαγριώνεσαι δίκαια αν φαίνεται πιο ελεύθερος. Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. Προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό τον Πατέρα μας που όλα τα πράγματα θα βρουν την ελευθερία τους μέσα σε εμάς. Ποτέ δεν θα συμβεί μερικά να αποδεσμευτούν ενώ άλλα θα είναι ακόμα δέσμια. Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;

5. Επομένως δίνε τις ευχαριστίες σου, αλλά με ειλικρίνεια. Και άφησε την ευγνωμοσύνη σου να κάνει χώρο σε όλους όσους επιθυμούν να αποδράσουν μαζί σου∙ τους ασθενείς, τους αδύναμους, τους ενδεείς και τους φοβισμένους, και εκείνους που θρηνούν κάποια φαινομενική απώλεια ή νιώθουν φαινομενικό πόνο, που βασανίζονται από κρύο ή πείνα, ή περπατούν τον δρόμο του μίσους και το μονοπάτι του θανάτου. Όλοι αυτοί έρχονται μαζί σου. Ας μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους διχάζουμε από την επίγνωση ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως και αυτοί την μοιράζονται μαζί μας.

6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας μόνο για ένα πράγμα ∙ για το ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από κανένα ζωντανό πράγμα, άρα είμαστε ένα μαζί Του. Και χαιρόμαστε που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν εξαιρέσεις που να μειώσουν την ολότητά μας, ούτε να τραυματίσουν ή ν’ αλλάξουν την λειτουργία μας να ολοκληρώνουμε τον Ένα ο Οποίος είναι ο Ίδιος ολοκλήρωση. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας για κάθε ζωντανό πράγμα, ειδάλλως δεν προσφέρουμε ευχαριστίες για τίποτα, και δεν θα μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα του Θεού προς εμάς.

7. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας για να αναπαυθούν για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.

8. Περπάτα, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. Γιατί το μίσος ξεχνιέται όταν αφήσουμε κατά μέρος τις συγκρίσεις. Τι άλλο εμπόδιο προς την ειρήνη παραμένει; Ο φόβος για τον Θεό επιτέλους ακυρώνεται, και συγχωρούμε χωρίς να συγκρίνουμε. Έτσι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια πράγματα, ενώ άλλα να τα κρατήσουμε ακόμα κλειδωμένα ως «αμαρτίες». Όταν η συγχώρεσή σου είναι ολοκληρωτική θα έχεις και απόλυτη ευγνωμοσύνη , διότι θα βλέπεις ότι τα πάντα έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στην αγάπη με το να είναι γεμάτα αγάπη, όπως ο Εαυτός σου.

9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε την ευγνωμοσύνη αντί για τον θυμό, την κακία και την εκδίκηση. Μας έχουν δοθεί τα πάντα. Αν αρνηθούμε να το αναγνωρίσουμε, τότε δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πικραμένοι, και με μία αντίληψη για τον εαυτό μας που θεωρεί ότι είμαστε σε ένα τόπο ανηλεούς καταδίωξης, όπου καταδιωκόμαστε ασταμάτητα, και σπρωχνόμαστε από εδώ και από εκεί δίχως μία σκέψη φροντίδας για εμάς ή το μέλλον μας. Η ευγνωμοσύνη γίνεται η μοναδική σκέψη με την οποία αντικαθιστούμε αυτές τις παρανοϊκές αντιλήψεις. Ο Θεός έχει νοιαστεί για μας, και μας αποκαλεί Υιό. Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο από αυτό;

10. Η ευγνωμοσύνη μας θα προετοιμάσει τον δρόμο γι Αυτόν, και θα συντομεύσει τον χρόνο μάθησής μας περισσότερο από ό,τι ονειρεύτηκες ποτέ. Η ευγνωμοσύνη πάει χέρι - χέρι με την αγάπη, και εκεί όπου είναι η μία βρίσκεται και η άλλη. Γιατί η ευγνωμοσύνη δεν είναι παρά μια πλευρά της Αγάπης που είναι η Πηγή όλης της δημιουργίας. Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι ∙ η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να περπατά σε κανένα δρόμο άλλο εκτός από τον  δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι πορευόμαστε κι εμείς που περπατάμε στον δρόμο που οδηγεί τον Θεό.

 ΜΑΘΗΜΑ 196

Μόνο τον εαυτό μου γίνεται να σταυρώσω

1. Όταν αυτό σταθεροποιηθεί στην κατανόησή σου και το κρατήσεις στην πλήρη επίγνωσή σου, δεν θα επιχειρείς να βλάψεις τον εαυτό σου, ούτε να κάνεις το σώμα σου σκλάβο στην εκδίκηση. Δεν θα επιτίθεσαι στον εαυτό σου, και θα συνειδητοποιήσεις ότι το να επιτίθεσαι σε κάποιον άλλο σημαίνει ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου. Θα απελευθερωθείς από την παράλογη πεποίθηση ότι σώζεσαι όταν επιτίθεσαι σε κάποιον αδελφό. Και θα καταλάβεις ότι η ασφάλειά του είναι η δική σου, και ότι με την θεραπεία του θεραπεύεσαι κι εσύ.

2. Ίσως στην αρχή να μην καταλαβαίνεις το πώς το έλεος, απεριόριστο και με όλα τα πράγματα στην σίγουρη προστασία του, μπορεί να βρίσκεται στην ιδέα που ασκούμαστε σήμερα. Μπορεί, μάλιστα, να φαίνεται σαν ένα σημάδι ότι ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει διαφυγή από την αμαρτία διότι το εγώ, όταν καταλάβει ότι απειλείται, γρήγορα χρησιμοποιεί την αλήθεια σαν παράδειγμα για να σώσει τα ψέματά του. Ωστόσο, δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια που χρησιμοποιεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά εσύ μπορείς να μάθεις να βλέπεις αυτές τις ανόητες εφαρμογές, και ν’ αρνηθείς την σημασία που φαίνεται πως έχουν.

3. Θα διδάξεις, λοιπόν, το νου σου ότι δεν είσαι ένα εγώ. Γιατί οι τρόποι με τους οποίους το εγώ επιχειρεί να διαστρεβλώνει την αλήθεια δεν θα σε εξαπατούν πια. Δεν θα πιστεύεις ότι είσαι ένα σώμα για να σταυρώνεσαι. Και θα δεις και πάλι στην σημερινή ιδέα το φως της ανάστασης, προσπερνώντας όλες τις σκέψεις σταύρωσης και θανάτου, και θα κατευθυνθείς σε σκέψεις απελευθέρωσης και ζωής.

4. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα που μας οδηγεί από την δουλεία στην κατάσταση απόλυτης ελευθερίας. Ας κάνουμε αυτό το βήμα σήμερα, ώστε να πάμε γρήγορα προς τον δρόμο που μας δείχνει η σωτηρία, κάνοντας κάθε βήμα στην καθορισμένη στιγμή του, καθώς ο νους θα απελευθερώνει τα φορτία του ένα - ένα. Δεν χρειαζόμαστε χρόνο γι αυτό. Μόνο προθυμία. Γιατί αυτό που φαίνεται ότι χρειαζόταν χίλια χρόνια μπορεί εύκολα να γίνει με την χάρη του Θεού, μόνο σε μια στιγμή.

5. Η ζοφερή, απελπισμένη σκέψη ότι μπορείς να επιτίθεσαι στους άλλους και εσύ να ξεφεύγεις είναι αυτή που σε έχει καρφώσει στον σταυρό. Ίσως φαινόταν ότι ήταν η σωτηρία. Ωστόσο , το μόνο που έκανε ήταν να αντιπροσωπεύει την πίστη ότι ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός. Και αυτό τι άλλο είναι εκτός από κόλαση; Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο Πατέρας του είναι ο θανάσιμος εχθρός του, διαχωρισμένος από αυτόν, που καραδοκεί να του καταστρέψει την ζωή και να τον αποκλείσει από το σύμπαν και να μην έχει τον φόβο της κόλασης μέσα στην καρδιά του;

6. Τέτοια είναι η μορφή της τρέλας που πιστεύεις, αν δεχτείς την τρομακτική σκέψη ότι μπορείς να επιτεθείς σε κάποιον άλλο και εσύ να ελευθερωθείς. Μέχρι ν’ αλλάξεις αυτή την μορφή, δεν υπάρχει ελπίδα. Μέχρι που να δεις ότι αυτό, τουλάχιστον, είναι εντελώς αδύνατον, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει διαφυγή; Ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός για όποιον θεωρεί αυτή την σκέψη αληθινή. Και δεν θα αντιλαμβάνεται την ανοησία της, ούτε καν θα βλέπει ότι είναι εκεί, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να την αμφισβητήσει.

7.  Για να την αμφισβητήσεις καθόλου, η μορφή της πρέπει να αλλάξει τόσο όσο να αφήσει τον φόβο της αντεκδίκησης να υποχωρήσει, και η ευθύνη να επιστρέψει ως ένα βαθμό σε σένα. Από εκεί μπορείς τουλάχιστον να σκεφτείς αν θέλεις να συνεχίσεις σε αυτό το οδυνηρό μονοπάτι. Μέχρι να εκπληρωθεί αυτή η αλλαγή δεν θα μπορείς να αντιληφθείς ότι μόνο οι δικές σου σκέψεις σου προκαλούν φόβο, και η απαλλαγή σου από αυτόν εξαρτάται από σένα.

8. Τα επόμενα βήματά μας θα είναι εύκολα, αν κάνεις αυτό το βήμα σήμερα. Από εκεί και πέρα θα προχωράμε πιο γρήγορα. Γιατί μόλις καταλάβεις ότι είναι αδύνατον να πληγωθείς από κάτι άλλο εκτός από τις δικές σου σκέψεις, ο φόβος για τον Θεό θα εξαφανιστεί. Δεν θα είναι δυνατόν, τότε, να πιστεύεις ότι ο φόβος μπορεί να προκληθεί απέξω. Και ο Θεός, τον Οποίο είχες σκεφτεί να εξορίσεις, θα μπορέσει να είναι και πάλι ευπρόσδεκτος μέσα στον άγιο νου από τον οποίο ποτέ δεν έφυγε.

9. Το τραγούδι της σωτηρίας θα ακουστεί πια πολύ καθαρά μέσα στην ιδέα που ασκούμε σήμερα. Μόνο εσένα γίνεται να σταυρώσεις, δεν έβλαψες τον κόσμο, και δεν χρειάζεται να φοβάσαι την εκδίκηση και την καταδίωξη του. Ούτε είναι ανάγκη να κρύβεσαι με φόβο από τον τρόμο για τον Θεό, που κρύβει πίσω της η προβολή. Αυτό που τρέμεις περισσότερο είναι η σωτηρία σου. Είσαι δυνατός, και η δύναμη είναι αυτό που θέλεις. Και είσαι ελεύθερος, και χαρούμενος με την ελευθερία σου. Επιδίωξες να είσαι και αδύναμος και δέσμιος, διότι φοβόσουν την δύναμή σου και την ελευθερία. Και όμως, η σωτηρία βρίσκεται σε αυτές.

10. Υπάρχει μια στιγμή κατά την οποία ο τρόμος φαίνεται ότι σου αρπάζει το νου τόσο ολοκληρωτικά που μοιάζει απελπιστικό. Όταν συνειδητοποιήσεις μια για πάντα, ότι εσένα είναι που φοβάσαι, ο νους αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διχασμένο. Και αυτό είχε παραμείνει συγκαλυμμένο όσο πίστευες ότι η επίθεση ήταν δυνατόν να κατευθυνθεί προς τα έξω, και να γυρίσει από τα έξω προς τα μέσα. Φαινόταν σαν να υπήρχε ένας εχθρός απέξω που έπρεπε να τον φοβάσαι. Κι έτσι ένας θεός έξω από σένα έγινε ο θανάσιμος εχθρός σου ∙ η πηγή του φόβου.

11. Τώρα, για μια στιγμή, αντιλαμβάνεσαι έναν δολοφόνο μέσα σου, ανυπόμονο για τον θάνατό σου, προσηλωμένος σε ραδιουργίες τιμωρίας για σένα μέχρι να έρθει η ώρα να σε σκοτώσει επιτέλους.. Όμως, αυτή είναι η στιγμή που έρχεται και η ώρα της σωτηρίας. Γιατί ο φόβος για τον Θεό έχει πια εξαφανιστεί. Και μπορείς να Τον καλέσεις να σε σώσει από τις ψευδαισθήσεις με την Αγάπη Του, αποκαλώντας Τον Πατέρα, και τον εαυτό σου Υιό Του. Προσευχήσου αυτή η στιγμή να έρθει σύντομα – σήμερα. Κάνε ένα βήμα πίσω από τον φόβο και προχώρησε προς την αγάπη.

12. Δεν υπάρχει Σκέψη του Θεού που να μην πηγαίνει μαζί σου για να σε βοηθήσει να φτάσεις αυτή την στιγμή, και να πας πέρα από αυτή γρήγορα, με βεβαιότητα και για πάντα. Όταν ο φόβος για τον Θεό φύγει, δεν υπάρχουν εμπόδια που να παραμένουν ανάμεσα σε σένα και την άγια ειρήνη του Θεού. Πόσο αγαθή και ελεήμων είναι η ιδέα στην οποία ασκούμαστε σήμερα! Καλωσόρισέ την, έτσι όπως πρέπει, γιατί είναι η απελευθέρωσή σου. Πραγματικά μόνο εσένα μπορεί να προσπαθήσει ο νους σου να σταυρώσει. Όμως και η σωτηρία σου, θα έρθει από σένα.

ΜΑΘΗΜΑ 197

.

Μόνο την δική μου ευγνωμοσύνη γίνεται να κερδίσω

1. Εδώ βρίσκεται το δεύτερο βήμα που κάνουμε για να ελευθερώσουμε το νου σου από την πίστη σε κάποια εξωτερική δύναμη που είναι δήθεν στραμμένη εναντίον σου. Κάνεις προσπάθειες προς την κατεύθυνση της καλοσύνης και της συγχώρεσης. Και όμως, γυρίζεις πάλι πίσω για να επιτεθείς, εκτός κι αν βρεις εξωτερική ευγνωμοσύνη και αφειδείς ευχαριστίες. Τα δώρα σου πρέπει να γίνονται δεκτά με ευγνωμοσύνη και  τιμές, αλλιώς τα παίρνεις πίσω. Κι έτσι νομίζεις ότι στην καλύτερη περίπτωση τα δώρα του Θεού δεν είναι παρά δανεικά ∙ και στην χειρότερη περίπτωση, αυταπάτες που θα σε ξεγελάσουν για να παρατήσεις τις άμυνες σου, για να είναι έτσι σίγουρο ότι όταν Εκείνος χτυπήσει δεν θα αποτύχει να σκοτώσει.

2. Πόσο εύκολα συγχέονται ο Θεός και η ενοχή από εκείνους που δεν γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν οι σκέψεις τους. Αρνήσου την δύναμή σου, και η αδυναμία θα είναι η σωτηρία για σένα. Δες τον εαυτό σου δέσμιο, και τα κάγκελα γίνονται το σπίτι σου. Ούτε θα αφήσεις την φυλακή σου, ούτε θα διεκδικήσεις την δύναμή σου, μέχρι να πάψεις να βλέπεις την ενοχή και την σωτηρία σαν ένα και το αυτό, και αποδεχτείς ότι ελευθερία και η σωτηρία είναι ενωμένες, με την δύναμη δίπλα τους, να την αναζητήσεις και να την διεκδικήσεις, να την βρεις και να την αναγνωρίσεις πλήρως.

3. Ο κόσμος σε ευχαριστεί όταν του προσφέρεις απελευθέρωση από τις ψευδαισθήσεις του. Και όμως οι ευχαριστίες σου ανήκουν και σε σένα, γιατί η απελευθέρωσή του μπορεί μόνο να αντανακλά την δική σου. Την δική σου ευγνωμοσύνη είναι το μόνο που χρειάζονται όλα σου τα δώρα, ώστε να γίνουν μια διαρκής προσφορά μιας καρδιάς γεμάτης ευγνωμοσύνη, απελευθερωμένη από την κόλαση για πάντα. Αυτήν θέλεις ν’ ακυρώσεις με το να παίρνεις πίσω τα δώρα σου, διότι δεν έγιναν αποδεκτά με τιμές; Εσύ είσαι που τα τιμάς και τους δίνεις τις αρμόζουσες ευχαριστίες, διότι εσύ είσαι που έχεις λάβει τα δώρα.

4. Δεν έχει σημασία αν κάποιος θεωρεί τα δώρα σου άνευ αξίας. Μέσα στο νου του υπάρχει ένα κομμάτι που ενώνεται με το δικό σου ευχαριστώντας σε. Δεν έχει σημασία αν τα δώρα σου φαίνονται χαμένα και αναποτελεσματικά. Λαμβάνονται εκεί όπου δίνονται. Με την ευγνωμοσύνη σου γίνονται δεκτά σε ολόκληρο το σύμπαν, και αναγνωρίζονται με ευχαριστίες από την Καρδιά του Θεού του Ίδιου. Θα ήθελες να τα πάρεις ποτέ πίσω, όταν Αυτός τα έχει δεχθεί με τόση ευγνωμοσύνη;

5. Ο Θεός ευλογεί κάθε δώρο που Του δίνεις, και κάθε δώρο δίνεται σε Αυτόν, διότι μπορεί να δοθεί μόνο στον εαυτό σου. Και ό,τι ανήκει στον Θεό πρέπει να είναι δικό Του. Ωστόσο, ποτέ δεν θα συνειδητοποιήσεις ότι τα δώρα Του είναι βέβαια, αιώνια, αναλλοίωτα, απεριόριστα, πάντα δίνοντας προς τα έξω, επεκτείνοντας αγάπη και προσθέτοντας στην δίχως τέλος χαρά σου όσο συγχωρείς μόνο και μόνο για να επιτεθείς ξανά.

6. Απόσυρε τα δώρα που δίνεις, και θα νομίζεις πως ό,τι σου έχει δοθεί, έχει αποσυρθεί. Αλλά μάθε να αφήνεις την συγχώρεση να αφαιρεί τις αμαρτίες που νομίζεις ότι βλέπεις έξω από σένα, και ποτέ δεν θα είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι τα δώρα του Θεού είναι δανεικά μόνο για πολύ λίγο, πριν Αυτός τα αρπάξει ξανά από σένα, την ώρα του θανάτου. Γιατί τότε ο θάνατος δεν θα έχει κανένα νόημα για σένα, πια.

7. Και με το τέλος αυτής της πίστης ο φόβος λήγει για πάντα. Ευχαρίστησε τον Εαυτό σου γι αυτό, διότι Αυτός είναι ευγνώμων μόνο προς τον Θεό, και δίνει ευχαριστίες για σένα σε Αυτόν. Σε όλους όσους ζουν θα έρθει ο Χριστός, διότι όλοι πρέπει να ζουν και να κινούνται μέσα σ’ Αυτόν. Η Ύπαρξή Του μέσα στον Πατέρα Του είναι ασφαλής, διότι η Θέλησή Τους είναι Μία. Η ευγνωμοσύνη Τους προς όλους όσους δημιούργησαν δεν έχει τέλος, διότι η ευγνωμοσύνη παραμένει μέρος της αγάπης.

8. Ευχαριστίες αρμόζουν  σε σένα, τον άγιο Υιό του Θεού. Γιατί έτσι όπως δημιουργήθηκες, περιέχεις όλα τα πράγματα μέσα στον Εαυτό σου. Και είσαι ακόμα έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Και δεν μπορείς να θαμπώσεις το φως της τελειότητάς σου. Μέσα στην καρδιά σου βρίσκεται η Καρδιά του Θεού. Σε κρατά με αγάπη, διότι είσαι ο Εαυτός Του ο Ίδιος . Όλη η ευγνωμοσύνη ανήκει σε σένα, χάρη σε αυτό που είσαι.

9. Δίνε ευχαριστίες, καθώς την λαμβάνεις. Ελευθερώσου από κάθε αχαριστία προς οποιονδήποτε κάνει τον Εαυτό σου ολοκληρωμένο. Και από αυτόν τον Εαυτό δεν μένει κανένας έξω. Δίνε ευχαριστίες για τα αμέτρητα κανάλια με τα οποία προεκτείνεται αυτός ο Εαυτός. Όλα όσα δίνεις δίνονται σε Αυτόν. Όλα όσα σκέφτεσαι μπορεί να είναι μόνο οι Σκέψεις Του, και μοιράζεσαι μαζί Του τις άγιες Σκέψεις του Θεού. Κέρδισε τώρα την ευγνωμοσύνη που έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου όταν ξέχασες την λειτουργία που σου έδωσε ο Θεός.. Αλλά ποτέ μην πιστέψεις ότι Αυτός έχει πάψει να σου προσφέρει τις ευχαριστίες Του.

.

ΜΑΘΗΜΑ 198

Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει

1. Είναι αδύνατον να πληγωθείς. Και όμως η ψευδαίσθηση φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Αν μπορείς να κατακρίνεις, μπορείς και να πληγώνεσαι.. Γιατί έχεις πιστέψει ότι μπορείς να πληγώσεις, και το δικαίωμα που έχεις εξασφαλίσει για τον εαυτό σου τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, μέχρι να το παρατήσεις ως άνευ αξίας, ανεπιθύμητο και μη πραγματικό. Τότε πια οι ψευδαισθήσεις παύουν να έχουν επίδραση, και αυτές που φαινόντουσαν πως είχαν ακυρώνονται. Τότε είσαι ελεύθερος, γιατί η ελευθερία είναι το δώρο σου, και τώρα εσύ μπορείς να παραλάβεις το δώρο που έδωσες.

2. Καταδίκασε και γίνεσαι αιχμάλωτος. Συγχώρεσε και απελευθερώνεσαι. Αυτός είναι ο νόμος που κυβερνά την αντίληψη. Δεν είναι ένας νόμος που η γνώση καταλαβαίνει, διότι η ελευθερία είναι μέρος της γνώσης. Η καταδίκη είναι επομένως αδύνατη στην πραγματικότητα.  Αυτά που φαίνονται ότι είναι η επιρροή και τα αποτελέσματά της δεν έχουν συμβεί καθόλου. Ωστόσο, πρέπει να ασχοληθούμε με αυτά σαν να είχαν συμβεί. Οι ψευδαισθήσεις φτιάχνουν ψευδαισθήσεις. Όλες εκτός από μία. Η συγχώρεση είναι μία ψευδαίσθηση που είναι η απάντηση σε όλες τις υπόλοιπες.

3. Η συγχώρεση καθαρίζει όλα τα άλλα όνειρα, και παρόλο που και η ίδια είναι όνειρο, δεν δίνει τροφή για άλλα. Όλες οι ψευδαισθήσεις εκτός από αυτή πολλαπλασιάζονται στο χιλιαπλάσιο. Αλλά αυτή είναι εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Η συγχώρεση είναι το τέλος των ονείρων, διότι είναι όνειρο ξυπνήματος. Η ίδια δεν είναι η αλήθεια. Και όμως δείχνει προς τα εκεί που πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια, και δίνει κατευθύνσεις με την βεβαιότητά του Ίδιου του Θεού. Είναι ένα όνειρο κατά το οποίο ο Υιός του Θεού ξυπνά μέσα στον Εαυτό του και στον Πατέρα του, γνωρίζοντας ότι Αυτοί οι δύο είναι ένα.

4. Η συγχώρεση είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί έξω από την καταστροφή, προσπερνώντας όλα τα βάσανα, και τελικά απομακρύνεται από τον θάνατο. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει άλλος τρόπος, όταν αυτός εδώ είναι το σχέδιο του Θεού του Ίδιου; Κι εσύ γιατί να αντιτεθείς σε αυτόν, να λογομαχήσεις μαζί του, και να αναζητάς να βρεις χίλιους τρόπους με τους οποίους να αποδείξεις ότι είναι λάθος ∙ χίλιες άλλες πιθανότητες;
5. Δεν είναι πιο σοφό να χαίρεσαι που κρατάς στα χέρια σου την απάντηση στα προβλήματά σου; Δεν είναι πιο έξυπνο να ευχαριστείς τον Ένα που δίνει την σωτηρία, και να δεχτείς το δώρο Του με ευγνωμοσύνη; Και δεν είναι καλοσύνη προς τον εαυτό σου ν’ ακούς την Φωνή Του και να μαθαίνεις τα απλά μαθήματα που θέλει να σε διδάξει, αντί να προσπαθείς να εκδιώξεις τα λόγια Του, και να τα αντικαταστήσεις με τα δικά σου;
6. Τα λόγια Του θα λειτουργήσουν. Τα λόγια Του θα σώσουν. Τα λόγια Του περιέχουν όλη την ελπίδα, όλες τις ευλογίες και όλη την χαρά που μπορεί ποτέ να βρεθεί πάνω σε αυτή την γη. Τα λόγια Του είναι γεννημένα μέσα στον Θεό, και έρχονται σε σένα με την αγάπη του Θεού πάνω σ’ αυτά. Εκείνοι που ακούνε τα λόγια Του έχουν ακούσει το τραγούδι του Ουρανού. Διότι αυτά είναι τα λόγια με τα οποία όλα τα λόγια γίνονται επιτέλους ένα. Και καθώς αυτό το ένα σιγά – σιγά ξεθωριάσει, ο Λόγος του Θεού θα έρθει να πάρει την θέση του, διότι τότε θα επανέλθει στην μνήμη και θα γίνει δεκτός με αγάπη.

7. Αυτός ο κόσμος έχει πολλές φαινομενικά ξεχωριστές  επικίνδυνες καταστάσεις όπου το έλεος δεν έχει κανένα νόημα, και η επίθεση φαίνεται δικαιολογημένη. Και όμως όλες αυτές είναι ένα ∙ ένας τόπος όπου ο θάνατος προσφέρεται στον Υιό του Θεού και στον Πατέρα του. Μπορεί να νομίζεις ότι Αυτοί τον δέχτηκαν. Αλλά αν κοιτάξεις πάλι στον μέρος που έβλεπες το αίμα τους, θα αντιληφθείς στην θέση του ένα θαύμα. Τι ανόητο που ήταν να πιστεύεις ότι Αυτοί ήταν δυνατόν να πεθάνουν! Πόσο ανόητο ήταν που πίστεψες ότι εσύ μπορείς  να επιτεθείς! Πόσο τρελό ήταν που νόμιζες ότι μπορούσες να καταδικαστείς, και ότι ο άγιος Υιός του Θεού είναι δυνατόν να πεθάνει!

8. Η ηρεμία του Εαυτού σου παραμένει ακλόνητη, ανέγγιχτη από τέτοιες σκέψεις, και δεν έχει ιδέα για καμία καταδίκη που θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Τα όνειρα οποιουδήποτε είδους είναι ξένα και άγνωστα προς την αλήθεια. Και τι άλλο εκτός από την αλήθεια θα μπορούσε να είχε μία Σκέψη που κτίζει μία γέφυρα προς αυτήν που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην άλλη πλευρά;

9. Σήμερα ασκούμαστε αφήνοντας την ελευθερία να έρθει να κατοικήσει μαζί σου. Η αλήθεια χαρίζει αυτά τα λόγια μέσα στο νου σου, ώστε να μπορέσεις να βρεις το κλειδί προς το φως και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να τελειώσει:

Μόνο η δική μου καταδίκη με πληγώνει. Μόνο η δική μου συγχώρεση με απελευθερώνει

Μην ξεχνάς σήμερα ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή ταλαιπωρίας που να μην κρύβει μια σκέψη μη συγχώρεσης. Ούτε μπορεί να υπάρξει κάποια μορφή πόνου που να μην μπορεί να θεραπεύσει η συγχώρεση.

10. Δέξου την μία ψευδαίσθηση που διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει καμία καταδίκη στον Υιό του Θεού, και θα θυμηθείς αμέσως τον Ουρανό ∙ ο κόσμος θα ξεχαστεί, όλες οι παράδοξες πεποιθήσεις του θα ξεχαστούν κι αυτές μαζί του, καθώς το πρόσωπο του Χριστού θα εμφανιστεί αποκεκαλυμμένο επιτέλους σε αυτό το ένα όνειρο. Αυτό είναι το δώρο που κρατά το Άγιο Πνεύμα για σένα από τον Θεό τον Πατέρα σου. Η σημερινή ημέρα ας γίνει δεκτή με γιορτές στην γη, αλλά και στον ιερό σου οίκο. Να είσαι καλός και με τους Δύο, καθώς θα συγχωρείς τα παραπτώματα για τα οποία Τους θεωρούσες ενόχους, και δες την αθωότητά σου να λάμπει πάνω σου από το πρόσωπο του Χριστού.

11. Τώρα επικρατεί σιωπή σε όλο τον κόσμο. Τώρα υπάρχει ηρεμία εκεί που πριν υπήρχαν ξέφρενες σκέψεις που δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Τώρα υπάρχει γαλήνιο φως που διασχίζει το πρόσωπο της γης, που ησυχάζει σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Και τώρα ο Λόγος του Θεού μόνο, παραμένει πάνω στην γη. Μόνο αυτό θα μπορεί να γίνεται αντιληπτό για ακόμα μια στιγμή. Έπειτα τα σύμβολα τελειώνουν, και όλα όσα νόμιζες ότι έφτιαξες εξαφανίζονται εντελώς από το νου που ο Θεός γνωρίζει πάντα ότι είναι ο μοναδικός Του Υιός.

12. Δεν υπάρχει καταδίκη σε αυτόν. Είναι τέλειος μέσα στην αγιότητά του. Δεν χρειάζεται σκέψεις ελέους. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει δώρα όταν τα πάντα είναι δικά του; Και ποιος θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι προσφέρει συγχώρεση στον Υιό της Αθωότητας της Ίδιας, τόσο όμοιος με Αυτόν του Οποίου είναι Υιός, ώστε το να βλέπεις τον Υιό σημαίνει ότι πια δεν χρησιμοποιείς την αντίληψη, και ότι μόνο γνωρίζεις τον Πατέρα; Με αυτή την όραση του Υιού, τόσο σύντομη που ούτε μία στιγμή δεν στέκει ανάμεσα σε αυτό το μοναδικό θέαμα και την ίδια την αιωνιότητα, βλέπεις την θέαση του εαυτού σου, και έπειτα εξαφανίζεσαι για πάντα μέσα στον Θεό.
13. Σήμερα πλησιάζεις και άλλο στο τέλος όλων όσων παρεμβάλλονται ακόμα ανάμεσα σε αυτή την όραση και την δική μας. Και χαιρόμαστε  που έχουμε έρθει τόσο μακριά, και αναγνωρίζουμε ότι Αυτός που μας έφερε εδώ δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα. Διότι Αυτός θέλει να μας δώσει το δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός μέσω Αυτού σήμερα. Τώρα είναι η ώρα της απελευθέρωσής σου. Η ώρα έφτασε. Η ώρα ήρθε σήμερα.