Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 152 Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου




ΜΑΘΗΜΑ 152

Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου

1. Κανένας δεν υφίσταται απώλεια εκτός κι αν είναι δική του απόφαση. Κανένας δεν δοκιμάζεται από πόνο εκτός και αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από επιλογή του. Kανένας δεν μπορεί να θλίβεται ούτε να φοβάται ή να θεωρεί τον εαυτό του ασθενή εκτός και αν αυτά είναι τα αποτελέσματα που θέλει. Και κανένας δεν πεθαίνει χωρίς την δική του συναίνεση. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην αντιπροσωπεύει την επιθυμία σου, και τίποτα από ό,τι επιλέγεις δεν παραλείπεται. Εδώ είναι ο κόσμος σου, ολοκληρωμένος σε όλες του τις λεπτομέρειες. Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η πραγματικότητά του για σένα. Και μόνο εδώ βρίσκεται η σωτηρία.
2. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτή η θέση είναι ακραία, και πολύ απόλυτη για να είναι αλήθεια. Και όμως γίνεται η αλήθεια να έχει εξαιρέσεις; Αν έχεις το δώρο που περιέχει τα πάντα, είναι δυνατόν η απώλεια να είναι αληθινή; Γίνεται ο πόνος να είναι κομμάτι της ειρήνης, ή η θλίψη κομμάτι της χαράς; Μπορεί ο φόβος και η ασθένεια να εισέλθουν σε ένα νου όπου κατοικούν η αγάπη και η τέλεια αγιότητα; Η αλήθεια πρέπει να περιέχει τα πάντα, αν είναι όντως αλήθεια. Μην δέχεσαι κανένα αντίθετο και καμία εξαίρεση, διότι αν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αντιτίθεσαι στην αλήθεια ολοκληρωτικά.
3. Η σωτηρία είναι η αναγνώριση ότι η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό. Αυτό το έχεις ακούσει και στο παρελθόν, αλλά μπορεί να μην δέχεσαι και τα δύο σκέλη του. Χωρίς το πρώτο, το δεύτερο δεν έχει νόημα. Αλλά χωρίς το δεύτερο, ούτε και το πρώτο είναι πια αληθινό. Η αλήθεια δεν γίνεται να έχει αντίθετο. Αυτό όσες φορές και να το πούμε ή να το σκεφτούμε δεν μπορεί να είναι υπερβολή. Διότι αν αυτό που δεν είναι αληθές είναι αληθές σαν αυτό που είναι πραγματικά αληθές, τότε μέρος της αλήθειας είναι ψεύτικο. Και η αλήθεια χάνει την σημασία της. Τίποτα δεν είναι αληθινό εκτός από την αλήθεια, και αυτό που είναι ψεύτικο είναι εσφαλμένο.
4. Αυτή είναι η πιο απλή διάκριση, αν και η πιο δυσνόητη. Όχι όμως επειδή είναι δύσκολο να αντιληφθείς την διάκριση. Είναι καλυμμένη πίσω από μία αχανή σειρά επιλογών που δεν φαίνονται να είναι εξ ολοκλήρου δικές σου. Και έτσι η αλήθεια φαίνεται σαν να έχει κάποιες πλευρές που διαψεύδουν την συνέπειά της, που φαίνεται όμως ότι δεν είναι τίποτα άλλο από αντιφάσεις που έχεις εισάγει εσύ.
5. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, πρέπει να παραμένεις αμετάβλητος, και τα μεταβατικά στάδια είναι εξ ορισμού εσφαλμένα. Και αυτό περιλαμβάνει όλες τις εναλλαγές συναισθημάτων, τις μεταβολές στις καταστάσεις του σώματος και του νου ∙ σε όλη την επίγνωση και σε κάθε ανταπόκριση. Αυτή η περιεκτικότητα των πάντων είναι που κάνει την αλήθεια να ξεχωρίζει από το ψέμα, και το σφάλμα να μένει ξέχωρο από την αλήθεια, όντας αυτό που είναι.
6. Δεν είναι παράξενο να πιστεύεις το ότι να θεωρείς ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο που βλέπεις είναι αλαζονεία; Ο Θεός δεν τον έφτιαξε. Γι αυτό μπορείς να είσαι σίγουρος. Τι μπορεί Αυτός να ξέρει για το εφήμερο, για τους αμαρτωλούς και τούς ένοχους, τους φοβισμένους, τους βασανισμένους και τους απομονωμένους, και για το νου που ζει μέσα σε ένα σώμα και πρέπει να πεθάνει; Αυτό που κάνεις είναι να Τον κατηγορείς για παραφροσύνη, με το να νομίζεις ότι Αυτός έφτιαξε ένα κόσμο όπου τέτοια πράγματα φαίνεται ότι έχουν πραγματικότητα. Αυτός δεν είναι τρελός. Όμως μόνο η τρέλα φτιάχνει ένα κόσμο σαν αυτό.
7. Το να νομίζεις ότι ο Θεός έφτιαξε το χάος, επινόησε τα αντίθετα προς την αλήθεια, και ανέχεται ο θάνατος να νικά την ζωή αντικρούει το Θέλημά Του ∙ όλα αυτά είναι αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη θα έβλεπε ότι όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι από Αυτόν. Και είναι δυνατόν να βλέπεις κάτι που δεν δημιούργησε ο Θεός; Το να θεωρείς ότι μπορείς σημαίνει απλά ότι πιστεύεις ότι μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό που ο Θεός δεν θέλησε να υπάρχει. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι πιο αλαζονικό από αυτό;
8. Σήμερα, ας είμαστε πραγματικά ταπεινοί, και ας δεχτούμε αυτό που φτιάξαμε ως αυτό που είναι. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Αποφάσισε μόνο να αποδεχτείς την δικαιωματική σου θέση σαν συν-δημιουργός του σύμπαντος, και όλα όσα νομίζεις ότι έφτιαξες θα εξαφανιστούν. Αυτό που θα ανατείλει τώρα στην επίγνωση σου θα είναι όλα αυτά που υπήρχαν από πάντα, αιώνια ακριβώς όπως είναι και τώρα. Και θα πάρουν την θέση των ψευδαισθήσεων που έφτιαξες για να σφετεριστείς τον ιερό βωμό του Πατέρα και του Υιού.
9. Σήμερα ασκούμαστε στην αληθινή ταπεινοφροσύνη, εγκαταλείποντας την ψευδή προσποίηση με την οποία το εγώ επιζητεί να την αποδείξει αλαζονεία. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι αλαζονικό. Αλλά η αλήθεια είναι ταπεινή αναγνωρίζοντας την ισχύ της, την σταθερότητά της και την αιώνια ολότητά της που περιλαμβάνει τα πάντα, το τέλειο δώρο του Θεού προς τον αγαπημένο Του Υιό. Αφήνουμε κατά μέρος την αλαζονεία που λέει ότι είμαστε αμαρτωλοί, ένοχοι και φοβισμένοι, ντροπιασμένοι για αυτό που είμαστε ∙ αντί γι αυτό, ανυψώνουμε τις καρδιές μας με αληθινή ταπεινότητα προς Αυτόν ο Οποίος μας δημιούργησε άμεμπτους, σαν τον Ίδιο σε δύναμη και σε αγάπη.
10. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Και δεχόμαστε από Εκείνον αυτό το οποίο είμαστε, και ταπεινά αναγνωρίζουμε τον Υιό του Θεού. Το να αναγνωρίζεις τον Υιό του Θεού υπονοεί ακόμα ότι όλες οι ιδέες που είχες για τον εαυτό σου έχουν παραμεριστεί, και αναγνωριστεί ως λανθασμένες. Η αλαζονεία τους έχει γίνει αντιληπτή. Και με ταπεινότητα η ακτινοβολία του Υιού του Θεού, η ευγένειά του, η τέλεια αθωότητά του, η Αγάπη του Πατέρα του, το δικαίωμά του για τον Ουρανό  και η απελευθέρωση του από την κόλαση, γίνονται χαρούμενα αποδεκτά ως δικές μας .
11. Τώρα ενωνόμαστε με χαρμόσυνη αναγνώριση ότι τα ψέματα είναι ψεύτικα, και ότι μόνο η αλήθεια είναι αληθινή. Σκεφτόμαστε μόνο την αλήθεια καθώς σηκωνόμαστε, και περνάμε πέντε λεπτά στην εξάσκηση της καθοδήγησης της, ενθαρρύνοντας τον τρομαγμένο νου μας με αυτό:
Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου. Αυτή την ημέρα θα δεχτώ τον εαυτό μου όπως η Βούληση του Πατέρα μου με δημιούργησε .
Έπειτα θα περιμένουμε σιωπηλά, αφήνοντας τις αυταπάτες, καθώς ταπεινά ζητούμε από τον Εαυτό μας να αποκαλυφθεί σε εμάς. Και Αυτός ο Οποίος ποτέ δεν έφυγε θα έρθει πάλι στην επίγνωση μας, ευγνώμων που αποκαθιστά την εστία Του στον Θεό, έτσι όπως έχει οριστεί να είναι.
12. Με υπομονή περίμενέ Τον όλη την ημέρα, και κάθε ώρα προσκάλεσε Τον με τα λόγια που άρχισε η μέρα, και τελείωσε την με την ίδια πρόσκληση προς τον Εαυτό σου. Η Φωνή του Θεού θα απαντήσει, διότι μιλά για σένα και για τον Πατέρα σου. Θα αντικαταστήσει όλες τις ξέφρενες σκέψεις σου με την ειρήνη του Θεού, όλες σου τις αυταπάτες με την αλήθεια του Θεού, και όλες σου τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου με τον Υιό του Θεού.


Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Φοβάμαι ότι θα χάσω την αγάπη των ιδιαίτερων σχέσεών μου εάν αποδεχτώ την Εξιλέωση*



Φοβάμαι ότι θα χάσω την αγάπη των ιδιαίτερων σχέσεών μου εάν αποδεχτώ την Εξιλέωση*

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ


ΕΡΩΤΗΣΗ#1141: Φοβάμαι πολύ με τη σκέψη ότι πηγαίνοντας στον Ουρανό σημαίνει ότι χάνω το εγώ μου και θα ξεχάσω τα πάντα για αυτόν τον κόσμο. Ιδιαίτερα όταν σκέφτομαι ότι θα ξεχάσω ανθρώπους που γνωρίζω ή τους γονείς μου, ή τον γιο μου. Δεν θέλω να τους ξεχάσω. Θέλω να τους αγαπάω  για πάντα. Αυτό είναι που γίνεται όταν μου συμβαίνει να αντιστέκομαι και πραγματικά με τρομάζει. Φαίνεται τόσο μοναχικό να είσαι με τον Θεό και να είσαι μόνο ένα. Όλη μου τη ζωή αισθάνομαι διαχωρισμένος και μόνος, και να είμαι έτσι και στον Ουρανό δεν φαίνεται τόσο επιθυμητό. Που Κάνω λάθος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχεις μεγάλη παρέα. Ο φόβος που περιγράφεις Κάνει τον πληθυσμό του κόσμου να αυξάνει. Βλέπουμε μεγάλες ουρές αναμονής στην Ντίσνευλαντ, αλλά σίγουρα όχι μπροστά στις πύλες του Ουρανού. Αυτό συμβαίνει, γιατί όταν ο νους ταυτίζεται με το εγώ βρίσκει την μη δυϊστική φύση του Ουρανού υπερβολικά απειλητική  παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία γνώση της μη δυαδικότητας. Του εγώ η μόνη πραγματικότητα είναι η ποικιλία του διαχωρισμού. Βλέπει προς την ενότητα με τρόμο, γιατί η ύπαρξή του εξαρτάται από την δυαδικότητα. Το σύνολο της ζωής του και η ουσία του κύκλου της ζωής και του θανάτου του είναι ποικιλία, αλλαγή, ενθουσιασμός, σαν ένα συναισθηματικό τρενάκι του Λούνα παρκ, και αντιθέσεις. Στην πραγματικότητα, του εγώ το βασικό μοτίβο είναι’’: ‘’ Το μόνο σταθερό πράγμα είναι η αλλαγή’’. Για να ενδυναμώσει την θέση του για τον διαχωρισμό, ο νους προβάλλει φανταστικές  εικόνες του Ουρανού σαν ένα μέρος βαρετό, μοναχικό, μέρος εκμηδένισης. Αυτό είναι ένα τέλειο παράδειγμα της αρχής της προβολής: όταν ο νους βιώνει την μοναχικότητα της αυτό επιβαλλόμενης εξορίας που έγινε από την απόρριψή της ταυτότητάς του σαν Υιός του Θεού και την εγκατάλειψη του οίκου του, αρνείται την μοναχικότητα του διαχωρισμού και φτιάχνει ένα υποκατάστατο ‘’σπίτι’’ (τον κόσμο), που τον υπερπληρώνει με ιδιαίτερες σχέσεις για να γεμίσει το κενό. την﷽﷽﷽﷽﷽﷽ην ενο
Μετά προβάλλει αυτό που έχει αρνηθεί και έτσι αντιλαμβάνεται τον Ουρανό σαν ένα μοναχικό μέρος εξορίας. Όλο αυτό γίνεται για να προστατέψει το νου από το να συνειδητοποιήσει τα αφόρητα αποτελέσματα λόγω της επιλογής του διαχωρισμού, ώστε να μπορεί να παραμένει προσκολλημένος σε αυτό. Ο νους φέρνει τα πάνω κάτω για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στην επιστροφή του σπίτι με τον Θεό, όπου όλες οι αισθήσεις μοναχικότητας εξαφανίζονται και Κάθε τμήμα της Υιότητας (γονείς, παιδιά, φίλοι) συμμετέχουν στην ενότητα της Αγάπης του Θεού.

Σαν απάντηση στο φόβο μας του να επιστρέψουμε στο αληθινό μας σπίτι, ο Ιησούς έχει ένα πολύ ενθαρρυντικό μήνυμα: ‘Μην φοβάσαι ότι θα σηκωθείς απότομα και θα εκσφενδονιστείς μέσα στη πραγματικότητα. Ο χρόνος είναι ευγενικός, και αν τον χρησιμοποιείς προς όφελος της πραγματικότητας, θα βαδίσει τρυφερά μαζί σου κατά την μετάβασή σου’’ (Κ-16. VI.8: 1,2.). Όχι μόνο ο χρόνος είναι ευγενικός, αλλά και η συγχώρεση που ο Ιησούς διδάσκει είναι μια τρυφερή και ευγενική διαδικασία θεραπείας. Δεν απομακρύνει τις ιδιαίτερες σχέσεις, αλλά τις μεταμορφώνει ώστε να περιλαμβάνουν αυτούς οι οποίοι προορίζονταν να εξαιρεθούν. Αυτό το βήμα ορίζεται μόνο από την προθυμία μας να ξεχάσουμε το διαχωριστικό ψέμα του εγώ και να θυμηθούμε τι σημαίνει να είμαστε ένα. Αφού ο νους ταυτίζεται με το σώμα, φτιάχνει μάτια που βλέπουν άλλα σώματα που φαίνονται πραγματικά, και συναισθηματικές προσκολλήσεις που φαίνονται περισσότερο πραγματικές  από την ενότητα που ο Θεός δημιούργησε. Αυτές οι ιδιαίτερες σχέσεις με τους αγαπημένους μας είναι του εγώ τα υποκατάστατα για την σχέση μεταξύ του Πατέρα και του Υιού Του: η μόνη αληθινή σχέση. Αυτό μπορεί μόνο να κατανοηθεί στο περιεχόμενο της διδασκαλίας των Μαθημάτων ότι δηλαδή είμαστε Νόες, όχι σώματα. Τα Μαθήματα Θαυμάτων διδάσκουν ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από το νου (Κ.18.VI.8.).
Ο νους που επιλέγει να πιστέψει ότι ο διαχωρισμός είναι πραγματικός, χωρίζεται σε δυο μέρη.  
Ο ορθός νους θυμάται την ενότητα της Αγάπης του Θεού, και Κάθε αποκομμένο μέρος της Υιότητας περιλαμβάνεται σε αυτή τη θύμηση. Κάνεις δεν εξαιρείται, χάνεται ή είναι μόνος. Η αγάπη που αναδύεται από αυτό το  μέρος του νου αγκαλιάζει τα μέλη της οικογένειας, μαζί με Κάθε άλλον. Όταν ο νους επιλέγει αυτή την παν περιεκτική αγάπη σαν την μόνη του ταυτότητα, συμμετέχει στην ενότητα της Αγάπης του Θεού  ο Ουρανός ποτέ δεν έφυγε.
Ο λανθασμένος νους, από την άλλη, επιλέγει να ταυτιστεί με το σώμα που είναι αποκλειστικό, από αυτό το ίδιο το γεγονός που δεσμεύεται από περιορισμούς. Ένα σώμα όχι μόνο δεν μπορεί να τους αγαπάει όλους, αλλά δεν μπορεί να αγαπάει καθόλου. ‘’Αυτό (το σώμα) έγινε για να περιορίσει το Απεριόριστο’’ (Κ-18. VIII.1:3). Σε αντίθεση, ‘’Η αγάπη δεν έχει όρια γιατί βρίσκεται παντού.’’ (Β.Α.103.1:4).
Επομένως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό που είναι περιορισμένο δεν είναι αγάπη. Αυτό που ο κόσμος ονομάζει ‘’αγάπη’’. Τα Μαθήματα το ονομάζουν ιδιαιτερότητα. Μια ‘’αγάπη’’ που υπόκεινται σε αλλαγή, σε απογοήτευση, και απώλεια. Ό,τι αλλάζει δεν διαρκεί, και έτσι, όσο ευχάριστο ή ευγενικό μπορεί να φαίνεται, η αγάπη του εγώ αναπόφευκτα θα τελειώσει. Αυτό που δεν κρατάει δεν είναι πραγματικό, ούτε αιώνιο, ούτε βρίσκονται στον Ουρανό. Του εγώ η απάντηση για τον πόνο και την αγωνία της ζωής είναι ένα σύστημα σκέψης που διδάσκει ότι θα βρούμε τα αγαπημένα μας άτομα στον Ουρανό. Αυτός είναι ένας ουρανός που αντανακλά τον κόσμο, αλλά μόνο Καλλιτέρο. Είναι σχεδιασμένο να υποστηρίξει την πίστη στον διαχωρισμό και στον δυαδικό Θεό του εγώ.
Ο Ουρανός δεν είναι μόνο ότι δεν είναι το μοναχικό μέρος που προβάλλεται από το εγώ, είναι η κατάσταση του νου στην οποία ο καθένας περιλαμβάνεται σαν ένα. Μέσα από την διαδικασία της συγχώρεσης, αυτό που ήταν ιδιαίτερη αγάπη και αφορούσε μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους μεταμορφώνεται βαθμιαία σε μια παν περιεκτική αγάπη του ορθού νου. υπάρχουν πολλά εδάφια στα Μαθήματα που περιγράφουν την ομορφιά του πραγματικού κόσμου που προηγείται του βήματος για την αιωνιότητα του Ουρανού. Αν και δεν μας ζητείται να καταλάβουμε αυτό που έχει εξαλειφθεί από την επίγνωσή μας από τα.. ‘’βαριά ενδύματα της ενοχής’’ (Κ.18.ΙΧ.9:7) , μπορείς να φανταστείς τα τρυφερά αισθήματα που έχεις για τους γονείς σου και τον γιο σου να επεκτείνονται για να αγκαλιάσουν  τον καθένα. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα του νου που ενώνεται με τον εαυτό του και τελικά αισθάνεται στο σπίτι του. Στο μεταξύ, μέχρι και το τελευταίο σημάδι σκοταδιού να φύγει, και τίποτα δεν θα παραμένει που να θολώνει την όραση του ξεχασμένου μας σπιτιού, το μόνο μας ενδιαφέρον είναι να συνεχίζεται η εξάσκηση για την συγχώρεση: μικρά αλλά σταθερά βήματα στην κατάργηση της πίστης ότι το σώμα είναι όλο αυτό που υπάρχει.

* Η Επανόρθωση



ΜΑΘΗΜΑ 151 Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού




ΜΑΘΗΜΑ 151

Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

1. Κανένας δεν μπορεί να κρίνει βασισμένος σε μεροληπτικές μαρτυρίες. Αυτό δεν είναι κρίση. Είναι απλά μία γνώμη βασισμένη στην άγνοια και την αμφιβολία. Η φαινομενική της βεβαιότητα δεν είναι παρά ένας μανδύας για την αβεβαιότητα που θα ήθελε να καλύψει. Χρειάζεται παράλογη άμυνα διότι είναι παράλογη. Και η άμυνά της φαίνεται ισχυρή, πειστική, και δίχως αμφιβολία εξαιτίας όλης αυτής της αμφιβολίας που βρίσκεται από κάτω.
2. Δεν φαίνεσαι ν’ αμφισβητείς τον κόσμο που βλέπεις. Δεν αμφισβητείς αυτό που σου δείχνεται μέσα από τα μάτια του σώματος. Ούτε ρωτάς γιατί το πιστεύεις, αν και έχεις μάθει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι αισθήσεις του σώματος εξαπατούν. Το ότι τις πιστεύεις ως την τελευταία λεπτομέρεια που αναφέρουν είναι ακόμα πιο παράξενο, όταν σταματήσεις και θυμηθείς πόσο συχνά έχουν δώσεις λανθασμένες μαρτυρίες πραγματικά! Γιατί να τις εμπιστεύεσαι τόσο αναμφίβολα; Για ποιον άλλο λόγο εκτός από κάποια υποβόσκουσα αμφιβολία, την οποία επιχειρείς να κρύψεις δείχνοντας σιγουριά;
3. Πώς μπορείς να κρίνεις; Η κρίση σου βασίζεται σε μαρτυρίες που σου παρέχουν οι αισθήσεις σου. Όμως, δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ψευδομάρτυρες από αυτές. Ωστόσο πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρίνεις τον κόσμο που βλέπεις; Εναποθέτεις τυφλή πίστη σε αυτό που σου αναφέρουν τα μάτια σου και τα αυτιά σου. Νομίζεις ότι τα δάχτυλά σου αγγίζουν την πραγματικότητα, και πλησιάζουν την αλήθεια. Αυτή είναι η επίγνωση που καταλαβαίνεις, και θεωρείς πιο αληθινή από τις μαρτυρίες της αιώνιας Φωνής που μιλά εκ μέρους του Ίδιου του Θεού.
4. Πώς μπορεί αυτό να είναι κρίση; Συχνά σε έχουμε προτρέψει να απέχεις από την κρίση, όχι για να σου στερηθεί αυτό το δικαίωμα. Δεν μπορείς να κρίνεις. Απλά μπορείς να πιστέψεις τις κρίσεις του εγώ που είναι όλες ψευδείς. Το εγώ κατευθύνει τις αισθήσεις σου μεθοδικά, για να σου αποδείξει πόσο αδύναμος είσαι ∙ πόσο αβοήθητος και φοβισμένος, με πόση αγωνία για επικείμενη δίκαιη τιμωρία στο μέλλον, πόσο σκοτεινός από αμαρτία, πόσο αξιοθρήνητος μέσα στην ενοχή σου.
5. Αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάει, και όμως το υπερασπίζεται, σου λέει ότι είναι ο εαυτός σου. Και εσύ πιστεύεις ότι έτσι είναι με πεισματική βεβαιότητα. Ωστόσο υποβόσκει η κρυφή αμφιβολία ότι αυτό που σου δείχνει ως πραγματικότητα με τόση πεποίθηση, δεν το πιστεύει. Μόνο τον εαυτό του τον ίδιο καταδικάζει, μέσα στον εαυτό του βλέπει την ενοχή. Την δική του απελπισία βλέπει σε σένα.
6.Μην ακούς την φωνή του. Οι μαρτυρίες που σου στέλνει για να σου αποδείξει ότι το κακό είναι δικό σου είναι λανθασμένες, και μιλούν με βεβαιότητα γι αυτό που δεν γνωρίζουν. Η πίστη σου σε αυτές είναι τυφλή διότι δεν μοιράζεσαι τις αμφιβολίες που ο κύριoς τους δεν μπορεί να νικήσει εντελώς. Πιστεύεις ότι το να αμφισβητείς τους προσκυνητές του σημαίνει ότι αμφισβητείς τον εαυτό σου.
7. Ωστόσο, πρέπει να μάθεις ότι το να αμφισβητείς τις μαρτυρίες τους θα σου ανοίξει τον δρόμο προς την αναγνώριση του εαυτού σου, και στο να αφήνεις την Φωνή του Θεού να είναι ο μόνος Κριτής του τι είναι άξιο της πίστης σου. Αυτή δεν θα σου πει ότι ο αδελφός σου πρέπει να κρίνεται από αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, ούτε από αυτά που λέει το στόμα του σώματός του στ’ αυτιά σου, ή από αυτό που το άγγιγμα των δαχτύλων σου σε πληροφορεί γι αυτόν. Προσπερνά τέτοιους αβάσιμους μάρτυρες, που απλά φέρουν λανθασμένες μαρτυρίες στον Υιό του Θεού. Αυτός αναγνωρίζει μόνο ό,τι αγαπά ο Θεός, και μέσα στο ιερό φως αυτού που βλέπει όλα τα όνειρα του εγώ εξαφανίζονται μπροστά στο μεγαλείο της όρασής Του.
8. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του τι είσαι, διότι Αυτό έχει βεβαιότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, γιατί βασίζεται σε Βεβαιότητα τόσο μεγάλη που η αμφιβολία δεν έχει κανένα νόημα μπροστά στην παρουσία της. Ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλει για τον Εαυτό Του. Η Φωνή του Θεού μπορεί μόνο να Τον τιμά, αγαλλιάζοντας για την τέλεια, αιώνια αθωότητά Του. Αυτός που έχει κριθεί από Εκείνον μπορεί μόνο να γελά με την ενοχή, και να μην επιθυμεί να παίζει πια με τα παιχνίδια της ∙ αδιαφορεί για τις μαρτυρίες του σώματος μπροστά στην αγαλλίαση του ιερού προσώπου του Χριστού.
9. Και έτσι σε κρίνει το Άγιο Πνεύμα. Δέξου τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, διότι Εκείνο φέρει μαρτυρίες για την όμορφη δημιουργία σου, και για το Νου του Οποίου η Σκέψη δημιούργησε την πραγματικότητά σου. Τι μπορεί να σημαίνει το σώμα γι Εκείνο που γνωρίζει την δόξα του Πατέρα και του Υιού; Ποιους ψιθύρους του εγώ είναι δυνατόν ν’ ακούσει; Τι θα μπορούσε να Το πείσει ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές; Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του καθετί που φαίνεται ότι σου συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Τα μαθήματά Του θα σου δώσουν την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.
10. Αυτό θα σου απομακρύνει κάθε πίστη που είχες εναποθέσει τον πόνο, την καταστροφή, τα βάσανα και την απώλεια. Σου δίνει όραση που βλέπει πέρα από αυτά τα μακάβρια φαινόμενα, και αντικρίζει το ευγενικό πρόσωπο του Χριστού σε όλα αυτά. Δεν θα αμφιβάλλεις πια ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε σένα που είσαι ο αγαπημένος του Θεού, διότι Αυτό θα κρίνει όλα τα συμβάντα, και θα διδάσκει το μοναδικό μάθημα που περιέχουν όλα.
11. Θα επιλέγει τα στοιχεία αυτά που εκπροσωπούν την αλήθεια, και θα αψηφά αυτές τις πλευρές που αντανακλούν μόνο μάταια όνειρα. Και θα ερμηνεύει εκ νέου όλα όσα βλέπεις, και όλα όσα σου συμβαίνουν, όλες τις περιστάσεις, και κάθε γεγονός που φαίνεται να σε αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, με το δικό Του μοναδικό σημείο αναφοράς, ολοκληρωτικά ενοποιημένο και βέβαιο. Και θα βλέπεις την αγάπη πέρα από το μίσος, την συνέπεια μέσα στην αλλαγή, την αγνότητα στην αμαρτία, και μόνο την ευλογία του Ουρανού πάνω στον κόσμο.
12. Αυτή είναι η ανάστασή σου, διότι η ζωή σου δεν είναι κομμάτι από τίποτα από όσα βλέπεις. Στέκει πέρα από το σώμα και τον κόσμο, πέρα από κάθε μαρτυρία ανιερότητας, μέσα στην Αγιότητα, άγια όπως και Αυτή. Μέσα στους πάντες και τα πάντα η Φωνή Του σου μιλά μόνο για τον Εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, ο Οποίος είναι Ένα με Αυτόν. Έτσι θα βλέπεις το άγιο πρόσωπο του Χριστού μέσα στα πάντα, και πουθενά δεν θ’ ακούς κανένα άλλο ήχο παρά μόνο την ηχώ της Φωνής του Θεού.
13. Ασκούμαστε χωρίς λόγια σήμερα, εκτός από την αρχή του χρονικού διαστήματος που περνάμε με τον Θεό. Αρχίζουμε αυτά τα διαστήματα με μια μοναδική, αργή επανάληψη της σκέψης με την οποία αρχίζουμε την μέρα μας. Και έπειτα παρατηρούμε τις σκέψεις μας, κάνοντας σιωπηλή έκκληση στο Άγιο Πνεύμα που βλέπει τα στοιχεία της αλήθειας μέσα σε αυτές. Το αφήνουμε να αξιολογήσει την κάθε μία σκέψη που έρχεται στο νου, να απομακρύνει τα στοιχεία των ονείρων, και να τις επιστρέψει πάλι σε καθαρές ιδέες που δεν αντικρούουν το Θέλημα του Θεού.
14. Δώσε Του τις σκέψεις σου, και Αυτός θα σου τις επιστρέψει ως θαύματα που διακηρύσσουν χαρμόσυνα την ολότητα και την ευτυχία που επιθυμεί ο Θεός για τον Υιό Του, ως απόδειξη της αιώνιας Αγάπης Του. Και καθώς κάθε σκέψη μεταμορφώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, παίρνει την θεραπευτική δύναμη από το Νου που είδε την αλήθεια μέσα σ’ αυτή, και δεν μπόρεσε να εξαπατηθεί από ό,τι εσφαλμένο είχε προστεθεί. Όλα να νήματα της φαντασίωσης φεύγουν. Και αυτό που παραμένει είναι ενοποιημένο μέσα σε μία τέλεια Σκέψη που προσφέρει την τελειότητά της παντού.
15. Πέρνα δεκαπέντε λεπτά όταν ξυπνήσεις με αυτό τον τρόπο, και με χαρά δώσε άλλα δεκαπέντε πριν πας για ύπνο το βράδυ. Η υπηρεσία σου αρχίζει καθώς εξαγνίζονται όλες σου οι σκέψεις. Έτσι διδάσκεσαι να διδάσκεις στον Υιό του Θεού το ιερό μάθημα της ιερότητάς του. Κανένας δεν θα μείνει που να μην ακούσει, όταν εσύ ακούς την Φωνή του Θεού να αποδίδει τιμές στον Υιό του Θεού. Και ο κάθε ένας θα μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τις οποίες Αυτό έχει μεταφράσει εκ νέου μέσα στο νου σου.
16. Αυτή είναι η Λαμπρή σου. Κι έτσι εναποθέτεις τα δώρα των χιονάτων κρίνων στον κόσμο, αντικαθιστώντας τις μαρτυρίες της αμαρτίας και του θανάτου. Μέσα από την δική σου μεταμόρφωση σώζεται ο κόσμος, και με χαρά απελευθερώνεται από την ενοχή. Τώρα ανυψώνουμε με χαρά το νου μας που έχει αναστηθεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που έχει αποκαταστήσει την σωφροσύνη μας.

17. Και κάθε ώρα θα θυμόμαστε Αυτό που είναι η σωτηρία και η απελευθέρωση. Καθώς δίνουμε τις ευχαριστίες μας ο κόσμος ενώνεται μαζί μας και με χαρά δέχεται τις ιερές μας σκέψεις, τις οποίες ο Ουρανός έχει διορθώσει και εξαγνίσει. Τώρα επιτέλους έχει αρχίσει η υπηρεσία μας να διαδώσουμε στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα ότι η αλήθεια δεν έχει ψευδαισθήσεις, και ότι η γαλήνη του Θεού μέσα από εμάς, ανήκει σε όλους.

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 146 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.




ΜΑΘΗΜΑ 146

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(131) Κανένας που αναζητά την αλήθεια δεν μπορεί να αποτύχει.


(132) Ελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν. 

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 141 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.




ΜΑΘΗΜΑ 141

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(121) Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.


(122) Η συγχώρεση προσφέρει όλα όσα θέλω.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV Εισαγωγή.



ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV

Εισαγωγή.

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά, αυτή την φορά γνωρίζοντας ότι ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο μέρος της μάθησης για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί η αλήθεια. Σήμερα θ’ αρχίσουμε να συγκεντρωνόμαστε στην ετοιμότητα γι αυτό που θ’ ακολουθήσει έπειτα. Αυτός είναι ο στόχος μας γι αυτή την επανάληψη, και για τα μαθήματα που ακολουθούν. Επομένως, ανακεφαλαιώνουμε τα τελευταία μαθήματα και τις κεντρικές τους σκέψεις με τέτοιο τρόπο που να διευκολύνει την ετοιμότητα που επιθυμούμε να πετύχουμε.
2. Υπάρχει μια κεντρική ιδέα που ενοποιεί κάθε βήμα στην επανάληψη που αναλαμβάνουμε, και η οποία μπορεί να εκφραστεί απλά με αυτά τα λόγια:
Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.
Αυτό είναι ένα γεγονός, και αντιπροσωπεύει την αλήθεια Αυτού που είσαι και Αυτού που είναι ο Πατέρας σου. Αυτή είναι η σκέψη με την οποία ο Πατέρας έδωσε την δημιουργία στον Υιό, καθιερώνοντας τον Υιό ως συν – δημιουργό μαζί με τον Ίδιο. Αυτή είναι η σκέψη που εγγυάται πλήρως την σωτηρία στον Υιό. Διότι στο νου του δεν μπορεί να ενοικήσει καμία σκέψη εκτός από αυτές που μοιράζεται με τον Πατέρα του. Η έλλειψη συγχώρεσης εμποδίζει αυτή την σκέψη από την επίγνωσή του. Ωστόσο, είναι για πάντα αληθινή.
3. Ας αρχίσουμε την προετοιμασία μας με κάποια κατανόηση των πολλών μορφών με τις οποίες μπορεί να καλυφθεί η έλλειψη της αληθινής συγχώρεσης. Επειδή είναι ψευδαισθήσεις, δεν γίνονται αντιληπτές ως αυτό που είναι ∙ άμυνες που προστατεύουν τις σκέψεις μη συγχώρεσης από το να γίνουν ορατές και να αναγνωριστούν. Σκοπός τους είναι να σου δείξουν κάτι άλλο, και να κρατήσουν μακριά την διόρθωση μέσα από αυταπάτες κατασκευασμένες για να πάρουν την θέση της.
4. Και όμως, ο νους σου κρατά μόνο ό,τι σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Οι αυταπάτες δεν μπορούν να πάρουν την θέση της αλήθειας. Όχι περισσότερο από ό,τι μπορεί ένα παιδί που πετά ένα ξύλο στον ωκεανό ν’ αλλάξει το πηγαινέλα της παλίρροιας, το ζέσταμα του νερού από τον ήλιο, το ασημί του φεγγαριού τη νύχτα. Έτσι αρχίζουμε κάθε περίοδο άσκησης σε αυτή την επανάληψη ετοιμάζοντας το νου μας να καταλάβει τα μαθήματα που διαβάζουμε, και να δει την σημασία που μας προσφέρουν.
5. Άρχισε κάθε μέρα αφιερώνοντας χρόνο στην προετοιμασία του νου σου για να μάθει τι μπορεί να σου προσφέρει σε ελευθερία και σε γαλήνη η κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα. Άνοιξε το νου σου, και καθάρισε τον από όλες τις σκέψεις που επιχειρούν να εξαπατήσουν, και άφησε αυτή την σκέψη μόνο να τον απασχολεί αποκλειστικά, και αφαίρεσε τις υπόλοιπες:
Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.
Πέντε λεπτά με αυτή την σκέψη θα είναι αρκετά για να ξεκινήσει η ημέρα ευθυγραμμίζοντάς την σύμφωνα με την κατεύθυνση που όρισε ο Θεός, και να θέσουν τον δικό Του Νου επικεφαλής όλων των σκέψεων που θα λάβεις μέσα στην ημέρα.
6. Αυτές δεν θα έρχονται από σένα μόνο, διότι όλες θα τις μοιράζεσαι με Αυτόν. Και έτσι η κάθε μία θα φέρει το μήνυμα της Αγάπης Του σε σένα, επιστρέφοντας με δικά σου μηνύματα προς Αυτόν. Έτσι η κοινωνία με τον Κύριο των Ουρανών θα είναι δική σου, όπως Αυτός ο Ίδιος θέλησε να είναι. Και καθώς η δική Του ολοκλήρωση ενώνεται με Αυτόν, έτσι κι Αυτός θα ενώνεται μαζί με σένα που ολοκληρώνεσαι καθώς ενώνεσαι μαζί Του, και Αυτός μαζί σου.
7. Μετά την προετοιμασία σου, απλά διάβασε την κάθε μία από τις δύο ιδέες που είναι ορισμένες για ανακεφαλαίωση εκείνη την ημέρα. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και πες τες αργά στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει βιασύνη τώρα, διότι χρησιμοποιείς τον χρόνο για τον σκοπό που πρέπει. Άφησε κάθε λέξη να λάμψει με την σημασία που της έχει δώσει ο Θεός, έτσι όπως σου δόθηκε μέσω της Φωνής Του. Άφησε κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα να σου δώσει το δώρο που Αυτός της έχει αφήσει για σένα να λάβεις από Αυτόν. Και δεν θα χρησιμοποιήσουμε άλλο σχήμα για την πρακτική μας από αυτό:
8. Κάθε ώρα της ημέρας, φέρε στο νου σου την σκέψη με την οποία άρχισε η μέρα, και πέρασε μία ήσυχη στιγμή μαζί της. Έπειτα επανάλαβε τις δύο ιδέες στις οποίες ασκείσαι εκείνη την ημέρα, χωρίς βιασύνη, με αρκετό χρόνο να δεις τα δώρα που περιέχουν για σένα, και άφησέ τες να γίνουν δεκτές εκεί για όπου προορίζονται.
9. Δεν προσθέτουμε άλλες σκέψεις, μόνο αφήνουμε αυτές να είναι τα μηνύματα που είναι. Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό για να μας δώσει ευτυχία και ανάπαυση, ατέλειωτη γαλήνη, απόλυτη βεβαιότητα, και όλα όσα επιθυμεί ο Πατέρας μας να λάβουμε ως κληρονομιά μας από Αυτόν. Κάθε μέρα πρακτικής, καθώς ανακεφαλαιώνουμε, κλείνουμε έτσι όπως αρχίσαμε, επαναλαμβάνοντας πρώτα την σκέψη που έκανε την μέρα ιδιαίτερο χρόνο ευλογιών και ευτυχίας για εμάς ∙ και που μέσω της πίστης μας επανέφερε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, από την θλίψη στην χαρά, από τον πόνο στην γαλήνη, από την αμαρτία στην αγιότητα.
10. Ο Θεός προσφέρει σε σένα τις ευχαριστίες Του που ασκείσαι με αυτό τον τρόπο στο Λόγο Του. Και καθώς εσύ δίνεις το νου σου στις ιδέες της ημέρας ξανά πριν κοιμηθείς, η ευγνωμοσύνη Του σε περιβάλλει με την ειρήνη στην οποία Αυτός θέλει να βρίσκεσαι πάντα, και τώρα μαθαίνεις να διεκδικείς ξανά ως κληρονομιά σου.


Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 140 Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει




ΜΑΘΗΜΑ 140

Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει

1. Η «θεραπεία» είναι μια λέξη που δεν ταιριάζει σε κανένα γιατρικό που ο κόσμος αποδέχεται σαν ευεργετικό. Αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως θεραπευτικό δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι που θα κάνει το σώμα «καλύτερα». Όταν προσπαθεί να θεραπεύσει το νου, δεν βλέπει κανένα διαχωρισμό από το σώμα, όπου πιστεύει ότι κατοικεί ο νους. Άρα, οι μορφές θεραπείας απλά αντικαθιστούν την ψευδαίσθηση με μια άλλη ψευδαίσθηση. Μια μορφή πίστης στην αρρώστια παίρνει μια άλλη μορφή, κι έτσι ο ασθενής τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως καλά.
2. Δεν έχει όμως θεραπευτεί. Απλά έβλεπε ένα όνειρο ότι ήταν άρρωστος, και στο όνειρό του βρήκε μια μαγική φόρμουλα για να τον κάνει καλά. Όμως, δεν ξύπνησε από το όνειρο, άρα ο νους του παραμένει ακριβώς όπως ήταν πριν. Δεν έχει δει το φως που θα τον ξυπνούσε και θα έδινε τέλος στο όνειρο. Τι διαφορά έχει το περιεχόμενο του ονείρου στην πραγματικότητα; Κάποιος είτε κοιμάται ή ξυπνά. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο.
3. Τα χαρούμενα όνειρα που φέρνει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικά από τα όνειρα του κόσμου, όπου απλά κάποιος ονειρεύεται ότι είναι ξύπνιος. Τα όνειρα που η συγχώρεση αφήνει το νου να αντιληφθεί δεν συνεπάγονται μια άλλη μορφή ύπνου, έτσι ώστε ο ονειρευτής να ονειρεύεται ένα άλλο όνειρο. Τα χαρούμενα όνειρά Του είναι οι προάγγελοι της αυγής της αλήθειας μέσα στο νου. Οδηγούν από τον ύπνο σε απαλό ξύπνημα, έτσι ώστε τα όνειρα να τελειώσουν. Κι έτσι θεραπεύουν για όλη την αιωνιότητα.
4. Η Επανόρθωση θεραπεύει με βεβαιότητα, και γιατρεύει κάθε αρρώστια. Γιατί ο νους που κατανοεί ότι η αρρώστια δεν μπορεί να είναι τίποτα παρά ένα όνειρο δεν εξαπατάται από τις μορφές που μπορεί να πάρει αυτό το όνειρο. Καμία αρρώστια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου απουσιάζει η ενοχή, γιατί η αρρώστια είναι μια άλλη μορφή ενοχής. Η Επανόρθωση δεν θεραπεύει τους αρρώστους, γιατί αυτό δεν είναι θεραπεία. Αφαιρεί την ενοχή που κάνει την αρρώστια δυνατή. Και αυτό είναι πραγματικά θεραπεία. Γιατί τώρα η αρρώστια έχει φύγει, και τίποτα δεν έχει απομείνει στο οποίο να μπορεί να επιστρέψει.
5. Ειρήνη σε σένα που έχεις θεραπευτεί μέσα στον Θεό, και όχι μέσα στα ανούσια όνειρα. Γιατί η θεραπεία πρέπει να έρχεται από την αγιότητα, και η αγιότητα δεν μπορεί να βρεθεί εκεί όπου η αμαρτία αγαπιέται. Ο Θεός κατοικεί σε ιερούς ναούς. Δεν μπαίνει εκεί που έχει εισέλθει η αμαρτία. Ωστόσο, δεν υπάρχει μέρος που Αυτός να μην βρίσκεται. Επομένως, η αμαρτία δεν μπορεί να έχει εστία όπου να μπορεί να κρυφτεί από την ευεργεσία Του. Δεν υπάρχει μέρος που να μην βρίσκεται η αγιότητα, και κανένα μέρος που να μπορούν να κατοικήσουν η αμαρτία και η αρρώστια.
6. Αυτή είναι η σκέψη που θεραπεύει. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αναλήθειες. Ούτε αναζητά να θεραπεύσει αυτό που δεν είναι άρρωστο, αδιαφορώντας για το πού βρίσκεται η ανάγκη για θεραπεία.  Δεν είναι μαγεία. Είναι απλά μία έκκληση στην αλήθεια, που δεν γίνεται να αποτύχει να θεραπεύσει για πάντα. Δεν είναι μία σκέψη που κρίνει μία ψευδαίσθηση ανάλογα με το μέγεθός της, την φαινομενική της βαρύτητα, ή οτιδήποτε έχει σχέση με την μορφή που παίρνει. Απλά εστιάζει σε αυτό που είναι, και γνωρίζει ότι καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι αληθινή.
7. Σήμερα ας μην προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε να θεραπεύσουμε ό,τι δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από ασθένεια. Την θεραπεία πρέπει να την αναζητήσουμε εκεί όπου βρίσκεται, και έπειτα να την εφαρμόσουμε σε ό,τι ασθενεί, έτσι ώστε να θεραπευτεί. Δεν υπάρχει γιατρικό που παρέχει ο κόσμος και που να μπορεί να πετύχει κάποια αλλαγή σε οτιδήποτε. Ο νους που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια είναι αυτός που αλλάζει πραγματικά. Δεν υπάρχει άλλη αλλαγή εκτός από αυτή. Γιατί πώς μπορεί μία ψευδαίσθηση να διαφέρει από κάποια άλλη παρά μόνο στα χαρακτηριστικά που δεν έχουν ουσία, καμία πραγματικότητα, κανένα βάθος και τίποτα που είναι αληθινά διαφορετικό;
8. Σήμερα αναζητούμε ν’ αλλάξουμε το νου μας για την πηγή της αρρώστιας, γιατί ζητούμε μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις, και όχι άλλη μια αλλαγή ανάμεσα σε αυτές. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να βρούμε την πηγή της θεραπείας, η οποία βρίσκεται στο νου μας διότι εκεί την τοποθέτησε ο Πατέρας μας για εμάς. Δεν βρίσκεται πιο μακριά από τους εαυτούς μας. Είναι τόσο κοντά μας όσο και οι δικές μας σκέψεις ∙ τόσο κοντά που είναι αδύνατον να την χάσουμε. Δεν χρειάζεται παρά να την αναζητήσουμε και θα βρεθεί.
9. Δεν θα παραπλανηθούμε, σήμερα από ό,τι μας φαίνεται σαν άρρωστο. Θα πάμε πέρα από τα φαινόμενα και θα φτάσουμε στην πηγή της θεραπείας από την οποία τίποτα δεν εξαιρείται. Θα πετύχουμε στον βαθμό που συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μία ουσιώδης διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι αναληθές και σε αυτό που είναι εξίσου αναληθές. Εδώ δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις, και ούτε πεποιθήσεις ότι αυτό που δεν υπάρχει είναι πιο αληθινό σε μερικές μορφές από ό,τι άλλα. Όλα είναι εσφαλμένα, και μπορούν να θεραπευτούν διότι δεν είναι αληθή.
10. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος τα φυλαχτά μας, τα γούρια και τα φάρμακα, τις ψαλμωδίες μας και τα μαγικά, όποια μορφή και να έχουν. Θα ησυχάσουμε και θα ακούσουμε την Φωνή της θεραπείας, η οποία θα θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες ως μία, επαναφέροντας την σωφροσύνη στον Υιό του Θεού. Καμία άλλη φωνή δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός από αυτή. Σήμερα ακούμε την μοναδική Φωνή που μας μιλά για την αλήθεια, όπου τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις , και η ειρήνη επιστρέφει στην αιώνια, ήσυχη κατοικία του Θεού.
11. Ξυπνάμε ακούγοντάς Τον, και Τον αφήνουμε να μας μιλήσει για πέντε λεπτά όταν ξεκινά η μέρα, και τελειώνουμε την ημέρα μας ακούγοντάς Τον πάλι για πέντε λεπτά ακόμα πριν κοιμηθούμε. Η μόνη μας προετοιμασία είναι να αφήσουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που παρεμβάλλονται, όχι μια - μια ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί σαν μία. Είναι όλες ίδιες. Δεν χρειάζεται να τις κάνουμε διαφορετικές, και να καθυστερήσουμε έτσι την ώρα που να μπορέσουμε ν’ ακούσουμε τον Πατέρα μας να μας μιλά. Τον ακούμε τώρα. Ερχόμαστε σε Αυτόν σήμερα.
12. Με τα χέρια μας άδεια, πουθενά προσκολλημένοι, με ανυψωμένη καρδιά και νου που αφουγκράζεται προσευχόμαστε:
Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει. Μίλησέ μας, Πατέρα, ώστε να μπορέσουμε να θεραπευτούμε.
Και θα νιώσουμε την σωτηρία να μας καλύπτει με την απαλή της προστασία, και με μία γαλήνη τόσο βαθιά που καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να ταράξει το νου μας, ούτε να μας αποδείξει ότι είναι αληθινή. Αυτό θα μάθουμε σήμερα. Και θα λέμε την προσευχή μας για θεραπεία, κάθε ώρα, και θα αφιερώνουμε ένα λεπτό ανά ώρα, για ν’ ακούσουμε την απάντηση στην προσευχή μας καθώς ακούμε με προσοχή, σιωπηλά και χαρούμενα. Αυτή είναι η μέρα που η θεραπεία έρχεται σε μας. Αυτή είναι η μέρα που τελειώνει ο διαχωρισμός, και θυμόμαστε Ποιοι είμαστε πραγματικά.


Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 139 Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου



ΜΑΘΗΜΑ 139

Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου

1. Εδώ βρίσκεται το τέλος των επιλογών. Γιατί εδώ ερχόμαστε στην απόφαση να δεχτούμε τον εαυτό μας, έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Και τι άλλο είναι οι επιλογές εκτός από αβεβαιότητα για το τι είμαστε; Δεν υπάρχει αμφιβολία που να μην είναι ριζωμένη εκεί. Δεν υπάρχει ερώτημα που να μην αντανακλά αυτό. Δεν υπάρχει σύγκρουση που να μην συνεπάγεται αυτή την μοναδική, απλή ερώτηση, «Τι είμαι;»
2. Όμως ποιος θα έκανε μια τέτοια ερώτηση εκτός από κάποιος που έχει αρνηθεί ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του; Μόνο η άρνηση να αποδεχτείς τον εαυτό σου θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ερώτηση να φαίνεται ειλικρινής. Το μόνο πράγμα το οποίο είναι σίγουρα γνωστό σε κάθε ζωντανό πλάσμα είναι το τι είναι. Από αυτό το σημείο βεβαιότητας, βλέπει και τα άλλα πράγματα τόσο βέβαια όσο και το ίδιο.
3. Η αβεβαιότητα για το τι είσαι είναι μια αυταπάτη τόσο τεράστιας κλίμακας, που το μέγεθός της είναι σχεδόν ασύλληπτο. Το να είσαι ζωντανός και να μην ξέρεις τον εαυτό σου σημαίνει ότι πιστεύεις ότι στην πραγματικότητα είσαι νεκρός. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή εκτός από το να είσαι ο εαυτός σου, και τι άλλο εκτός από σένα μπορεί να είναι ζωντανό στην θέση σου; Ποιος είναι αυτός που αμφιβάλλει; Για ποιο πράγμα αμφιβάλλει; Σε ποιον κάνει την ερώτηση; Ποιος μπορεί να του απαντήσει;
4. Απλά δηλώνει ότι δεν είναι ο εαυτός του, και επομένως, εφόσον είναι κάτι άλλο, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι αυτό το κάτι άλλο. Ωστόσο, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ζωντανός αν δεν γνώριζε την απάντηση. Αν ρωτά σαν να μην ξέρει, απλά δείχνει ότι δεν θέλει να είναι αυτό που είναι. Αυτό το έχει δεχτεί επειδή ζει ∙ όμως, έχει κρίνει εναντίον του και έχει αρνηθεί την αξία του, και έχει αποφασίσει ότι δεν γνωρίζει την μόνη βεβαιότητα εξαιτίας της οποίας ζει.
5. Γίνεται έτσι αβέβαιος για την ίδια του την ζωή, γιατί αυτό που είναι, το έχει αρνηθεί ο ίδιος. Δεν είναι αυτή η άρνηση για την οποία χρειάζεσαι Επανόρθωση. Η άρνησή σου δεν έχει αλλάξει καθόλου αυτό που είσαι. Αλλά έχεις διχάσει το νου σου σε αυτό που ξέρει και σε αυτό που δεν ξέρει την αλήθεια. Είσαι ο εαυτός σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Και όμως εσύ αμφιβάλλεις γι αυτό. Αλλά δεν ρωτάς ποιο μέρος από σένα μπορεί πραγματικά να αμφισβητεί αυτό που είσαι. Δεν μπορεί πραγματικά να είναι μέρος δικό σου αυτό που κάνει αυτή την ερώτηση. Διότι ρωτά για κάποιον που γνωρίζει την απάντηση. Αν ήταν κομμάτι δικό σου, τότε η βεβαιότητα θα ήταν αδύνατη.
6. Η Επανόρθωση διορθώνει την παράξενη ιδέα ότι είναι δυνατόν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, και να είσαι αβέβαιος για το τι είσαι πραγματικά. Αυτό είναι μεγάλη τρέλα. Και όμως είναι η παγκόσμια ερώτηση του κόσμου. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί; Γιατί να μοιράζεσαι την τρέλα του εξαιτίας της θλιβερής πεποίθησης ότι αυτό που είναι παγκόσμιο εδώ είναι και αληθές;
7. Τίποτα από ό,τι πιστεύει ο κόσμος δεν είναι αληθινό. Ο κόσμος είναι ένας τόπος του οποίου ο σκοπός είναι να γίνει το σπίτι εκείνων που ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, για να μπορούν να έρχονται και να αμφισβητούν αυτό που πραγματικά είναι. Και θα έρχονται και θα ξαναέρχονται μέχρι την ώρα που να γίνει αποδεκτή η Επανόρθωση, και μάθουν ότι είναι αδύνατον να αμφισβητείς τον εαυτό σου, και να μην έχεις επίγνωση του ποιος είσαι.
8. Μόνο η αποδοχή μπορεί να ζητηθεί από σένα, γιατί αυτό που είσαι είναι βέβαιο. Είναι διαμορφωμένο μέσα στον άγιο Νου του Θεού, και στον δικό σου. Είναι τόσο υπεράνω από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση που το να ρωτάς τι είναι, είναι και η μοναδική απόδειξη που χρειάζεται για να σου δείξει ότι πιστεύεις την αντιφατικότητα ότι δεν γνωρίζεις αυτό που δεν γίνεται να μην γνωρίζεις. Είναι αυτό μία ερώτηση, ή μία δήλωση που αρνείται τον εαυτό της δηλώνοντας το; Ας μην επιτρέψουμε στους άγιους νόες μας να απορροφούνται από ανούσιους συλλογισμούς όπως αυτός.
9. Έχουμε μια αποστολή εδώ. Δεν ήρθαμε να ενισχύσουμε την τρέλα που κάποτε πιστεύαμε. Ας μην ξεχνάμε τον στόχο που έχουμε αποδεχτεί. Δεν είναι μόνο η δική μας ευτυχία που έχουμε έρθει να κερδίσουμε. Αυτό που δεχόμαστε ως αυτό που είμαστε διακηρύσσει αυτό που πρέπει να είναι όλοι, μαζί με μας. Μην εγκαταλείψεις τους αδελφούς σου, γιατί έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Κοίταζέ τους με αγάπη, ώστε να γνωρίσουν ότι είναι μέρος δικό σου, και εσύ μέρος δικό τους.
10. Αυτό διδάσκει η Επανόρθωση, και αποδεικνύει ότι η Ενότητα του Υιού του Θεού είναι απρόσβλητη από την πεποίθησή του ότι δεν γνωρίζει ποιός είναι. Σήμερα αποδέξου την Επανόρθωση, όχι για να αλλάξεις την πραγματικότητα, παρά απλά για να δεχτείς την αλήθεια για τον εαυτό σου, και να συνεχίσεις τον δρόμο σου χαρμόσυνα μέσα στην χωρίς τέλος Αγάπη του Θεού. Μόνο αυτό μας ζητείται να κάνουμε. Μόνο αυτό θα κάνουμε σήμερα.
11. Πέντε λεπτά το πρωί και το βράδυ θα αφοσιωθούμε για να αφιερώσουμε το νου μας στην αποστολή μας για σήμερα. Αρχίζουμε με αυτή την ανασκόπηση του τι είναι η αποστολή μας:
Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.
Δεν έχουμε χάσει την γνώση που μας έδωσε ο Θεός όταν μας δημιούργησε όμοιους με Αυτόν. Μπορούμε να την θυμηθούμε για όλους, γιατί στην δημιουργία όλοι οι νόες είναι ένα. Και μέσα στην μνήμη μας βρίσκεται η θύμηση πόσο αγαπητοί είναι σ’ εμάς οι αδελφοί μας στην πραγματικότητα, πόσο ένα μέρος μας βρίσκεται σε κάθε νου, πόσο πιστοί έχουν παραμείνει σε εμάς, και πόσο τους περιέχει όλους η Αγάπη του Πατέρα μας.
12. Και σε ευχαριστία προς όλη την δημιουργία, στο Όνομα του Δημιουργού της και της Ενότητας Του με όλες τις πλευρές της δημιουργίας, επαναλαμβάνουμε την αφοσίωσή μας στον σκοπό μας σήμερα, κάθε ώρα, καθώς αφήνουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που θα μας αποσπούσαν από τον ιερό μας στόχο. Για αρκετά λεπτά άφησε το νου σου να καθαρίσει από όλους τους ανόητους ιστούς που έχει υφάνει ο κόσμος γύρω από τον άγιο Υιό του Θεού. Και μάθε πόσο εύθραυστες είναι οι αλυσίδες που φαίνεται ότι κρατούν την γνώση για τον εαυτό σου μακριά από την επίγνωσή σου, καθώς λες:
 Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.


Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Η Ανάγκη να Βλέπεις το Κακό στο Κόσμο. ( επιλέξτε Ελληνικά. Greek-FACIM captions, δίπλα από cc.)

ΜΑΘΗΜΑ 138 Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω.




ΜΑΘΗΜΑ 138

Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω.

1. Σε αυτό τον κόσμο ο Ουρανός είναι μια επιλογή, επειδή εδώ πιστεύουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές από τις οποίες μπορούμε να διαλέξουμε. Νομίζουμε ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα αντίθετο, και ότι διαλέγουμε αυτό που θέλουμε. Αν υπάρχει ο Ουρανός πρέπει να υπάρχει και η κόλαση, γιατί οι αντιθέσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο φτιάχνουμε ό,τι αντιλαμβανόμαστε, και ό,τι νομίζουμε ότι είναι αληθινό.
2. Η Δημιουργία δεν γνωρίζει αντίθετα. Αλλά εδώ η αντίθεση είναι μέρος της «πραγματικότητάς» μας. Αυτή η περίεργη αντίληψη της αλήθειας είναι που κάνει την επιλογή του Ουρανού να φαίνεται το ίδιο με την παραίτηση από την κόλαση. Δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα. Όμως, ό,τι είναι αληθινό στην δημιουργία του Θεού δεν μπορεί να εισέλθει εδώ μέχρι που να γίνει η αντανάκλασή του σε κάποια μορφή που να μπορεί να την καταλάβει ο κόσμος. Η αλήθεια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου θα γινόταν αντιληπτή με φόβο. Διότι αυτό θα ήταν το σφάλμα ότι η αλήθεια μπορεί να έρθει στις ψευδαισθήσεις. Η αντίθεση κάνει την αλήθεια ανεπιθύμητη, και δεν μπορεί να έρθει.
3. Η επιλογή είναι η προφανής διαφυγή από αυτό που παίρνει την μορφή αντιθέτων. Η απόφαση αφήνει έναν από τους συγκρουόμενους στόχους να γίνει ο στόχος των προσπαθειών και της κατανάλωσης του χρόνου. Χωρίς απόφαση, ο χρόνος δεν είναι παρά σπατάλη και χαμένη προσπάθεια. Ο χρόνος σπαταλιέται χωρίς κανένα αντάλλαγμα και περνά χωρίς αποτελέσματα.. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση βελτίωσης, γιατί τίποτα δεν επιτυγχάνεται ∙ τίποτα δεν μαθαίνεται.
4. Χρειάζεται να σου υπενθυμίσουν ότι ενώ νομίζεις ότι αντιμετωπίζεις χιλιάδες επιλογές, στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο μια. Ακόμα και αυτό φαίνεται σαν επιλογή. Μην μπερδεύεσαι με όλες τις αμφιβολίες που σου επιφέρουν οι μυριάδες αποφάσεις. Παίρνεις μόνο μία. Και όταν πάρεις μόνο μια, τότε θα καταλάβεις ότι δεν υπήρχε πραγματικά καμία άλλη. Γιατί η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό. Δεν υπάρχει κάτι το αντίθετο για να διαλέξεις. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις στην αλήθεια.
5. Το να επιλέγεις βασίζεται στην μάθηση. Και η αλήθεια δεν μπορεί να μαθευτεί, παρά μόνο να αναγνωριστεί. Η αποδοχή της βρίσκεται στην αναγνώρισή της, και καθώς την δέχεσαι σου γίνεται γνωστή. Αλλά η γνώση είναι πέρα από τους στόχους που αναζητούμε να διδάξουμε σε αυτά τα μαθήματα. Οι δικοί μας στόχοι είναι διδακτικοί, και επιτυγχάνονται με την μάθηση του πώς να τους φτάσουμε, τι είναι, και τι σου προσφέρουν. Οι αποφάσεις είναι το επακόλουθο της μάθησής σου, διότι βασίζονται στο τι έχεις δεχτεί ως αλήθεια για το τι είσαι, και το ποιες πρέπει να είναι οι ανάγκες σου.
6. Μέσα σε αυτόν τον παρανοϊκά περίπλοκο κόσμο, ο Ουρανός φαίνεται πως παίρνει την μορφή επιλογής, αντί να είναι μόνο αυτό που είναι. Από όλες τις επιλογές που έχεις δοκιμάσει να κάνεις αυτή είναι η πιο απλή, η πιο ξεκάθαρη και πρωτότυπη από όλες τις υπόλοιπες, αυτή που τακτοποιεί όλες τις αποφάσεις. Αν αποφασίσεις τις υπόλοιπες, αυτή η μία θα παραμείνει ανεπίλυτη. Αλλά όταν επιλύσεις αυτήν, οι άλλες λύνονται μαζί με αυτή, διότι το μόνο που κάνουν όλες οι επιλογές είναι να κρύβουν αυτή, παίρνοντας διαφορετικές μορφές. Εδώ βρίσκεται η τελική και μόνη επιλογή στην οποία η αλήθεια γίνεται αποδεκτή ή απορρίπτεται.
7. Επομένως σήμερα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αυτή την επιλογή για την οποία φτιάχτηκε ο χρόνος για να βοηθήσει να κάνουμε. Τέτοιος είναι ο ιερός σκοπός της, που είναι τώρα μεταμορφωμένος από την πρόθεση που του έδωσες, ώστε έχει γίνει ένα μέσο για να δηλώνει ότι η κόλαση είναι αληθινή, η ελπίδα γίνεται απελπισία, και η ζωή η ίδια πρέπει στο τέλος να νικηθεί από τον θάνατο. Μόνο στον θάνατο επιλύονται τα αντίθετα, διότι το τέλος των αντιθέσεων σημαίνει ότι πεθαίνεις. Κι έτσι η σωτηρία βλέπεται σαν θάνατος, διότι η ζωή βλέπεται σαν σύγκρουση. Και η επίλυση της σύγκρουσης δεν είναι παρά το τέλος και της ίδιας της ζωής σου.
8. Αυτές οι τρελές πεποιθήσεις μπορούν ν’ αποκτήσουν μεγάλη δύναμη στο υποσυνείδητό σου, και να σφίγγουν το νου σου με τρόμο και άγχος τόσο μεγάλο που πραγματικά δεν θα θέλει να απελευθερώσει τις ιδέες που έχει για την προστασία του. Πρέπει να σωθεί από την σωτηρία, απειλούμενος από την ασφάλεια, και να θωρακιστεί ενάντια στην αλήθεια χρησιμοποιώντας μαγικά τερτίπια. Και αυτές τις αποφάσεις τις παίρνεις χωρίς επίγνωση, για να τις κρατήσεις ανενόχλητες και ασφαλείς ∙ μακριά από αμφισβήτηση, λογική και αμφιβολία.
9. Ο Ουρανός επιλέγεται συνειδητά. Αυτή η επιλογή δεν μπορεί να γίνει μέχρι που να δούμε προσεκτικά τις εναλλακτικές και να τις καταλάβουμε. Όλα όσα είναι καλυμμένα στις σκιές πρέπει να ανασυρθούν στην επιφάνεια για να γίνουν κατανοητά, να κριθούν ξανά αυτή τη φορά με την βοήθεια του Ουρανού. Και όλα τα λάθη στην κρίση που έχει κάνει ο νους στο παρελθόν είναι ανοιχτά για διόρθωση, καθώς η αλήθεια τα αποβάλλει ως αναίτια. Τώρα είναι και χωρίς αποτελέσματα. Δεν μπορούν να κρυφτούν, διότι αναγνωρίζεται η ανυπαρξία τους.
10. Αυτή η συνειδητή επιλογή του Ουρανού είναι τόσο βέβαιη όσο και το τέλος του φόβου για την κόλαση, όταν υψωθεί πάνω από την προστατευτική ασπίδα της μη επίγνωσης, και έρθει στο φως. Ποιος μπορεί να αποφασίσει ανάμεσα στο ξεκάθαρα ορατό και στο μη αναγνωρίσιμο; Και ποιος γίνεται να αποτύχει να κάνει μια επιλογή ανάμεσα σε εναλλακτικές όταν μόνο μία φαίνεται ως πολύτιμη ∙ ενώ η άλλη είναι ένα εξ ολοκλήρου άχρηστο πράγμα, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια φανταστική πηγή ενοχής και φόβου; Ποιος διστάζει να κάνει μια τέτοια επιλογή; Και θα διστάσουμε εμείς να επιλέξουμε σήμερα;
11. Κάνουμε την επιλογή του Ουρανού καθώς ξυπνάμε, και περνάμε πέντε λεπτά σιγουρεύοντας ότι έχουμε πάρει την μία και μοναδική απόφαση που είναι υγιής. Αναγνωρίζουμε ότι κάναμε μια συνειδητή επιλογή ανάμεσα στο τι έχει ύπαρξη και αυτού που δεν έχει τίποτα παρά ένα παρουσιαστικό της αλήθειας. Η ψευδό-ύπαρξή του, όταν βρεθεί ενώπιον αυτού που είναι αληθινό, είναι ανάξια λόγου και διάφανη στο φως. Δεν κρατά πια κανένα στοιχείο τρόμου, γιατί αυτό που φάνταζε τεράστιο, εκδικητικό, ανελέητο από μίσος χρειάζεται το σκοτάδι για να το φοβάται κανείς. Τώρα αναγνωρίζεται σαν ένα ανόητο και ασήμαντο λάθος.
12. Πριν κλείσουμε τα μάτια μας σήμερα για να κοιμηθούμε το βράδυ, θα επιβεβαιώσουμε για μια ακόμα φορά την επιλογή που κάναμε κάθε ώρα αυτής της ημέρας. Και τώρα δίνουμε τα τελευταία πέντε λεπτά της μέρας μας στην απόφαση με την οποία ξυπνήσαμε. Καθώς περνούσε κάθε ώρα, δηλώναμε την επιλογή μας ξανά, αφιερώνοντας λίγο χρόνο στην διατήρηση της σωφροσύνης μας. Και τελικά, κλείνουμε την μέρα μας με αυτό, αναγνωρίζοντας ότι διαλέξαμε αυτό που θέλαμε:

Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω. Την παίρνω τώρα, και δεν θα αλλάξω γνώμη, διότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που θέλω.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 137 Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ.



ΜΑΘΗΜΑ 137

Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ.

1. Η σημερινή ιδέα παραμένει η κεντρική σκέψη πάνω στη οποία βασίζεται η σωτηρία. Γιατί η θεραπεία είναι το αντίθετο από όλες τις ιδέες του κόσμου που επικεντρώνονται στην αρρώστια και στις διαχωρισμένες καταστάσεις. Η αρρώστια είναι μια απομάκρυνση από τους άλλους, ένας αποκλεισμός της ένωσης. Γίνεται μια πόρτα που κλείνει σε ένα διαχωρισμένο εαυτό, και τον κρατά απομονωμένο και μόνο.
2. Η αρρώστια είναι απομόνωση. Γιατί φαίνεται σαν να κρατά τον εαυτό ξεχωριστά από τους υπόλοιπους, για να υποφέρει κάτι που οι άλλοι δεν νιώθουν. Δίνει στο σώμα την τελική δύναμη να κάνει τον διαχωρισμό πραγματικό, και κρατά το νου διασπασμένο και μοιρασμένο σε κομμάτια, σε μια μοναχική φυλακή, από ένα συμπαγή τοίχο αρρωστημένης σάρκας, την οποία δεν μπορεί να υπερβεί.
3. Ο κόσμος υπακούει τους νόμους που υπηρετεί η αρρώστια, αλλά η θεραπεία λειτουργεί ξέχωρα από αυτούς. Είναι αδύνατον κάποιος να θεραπευτεί μόνος του. Στην αρρώστια είναι μόνος και διαχωρισμένος. Αλλά η θεραπεία είναι η δική του απόφαση να γίνει πάλι ένα, και να δεχτεί τον Εαυτό του με όλα Του τα τμήματα ακέραια και άθικτα. Στην αρρώστια αυτός ο Εαυτός φαίνεται να είναι διαμελισμένος, και χωρίς την ενότητα που Του δίνει ζωή. Αλλά η θεραπεία επιτυγχάνεται καθώς βλέπει ότι το σώμα δεν έχει καμιά δύναμη να επιτεθεί στην συμπαντική Ενότητα του Υιού του Θεού.
4. Η αρρώστια θέλει να αποδείξει ότι τα ψέματα είναι αλήθεια. Αλλά η θεραπεία αποδεικνύει ότι η αλήθεια είναι αληθινή. Ο διαχωρισμός που επιβάλλει η αρρώστια δεν συνέβη στην πραγματικότητα ποτέ. Το να θεραπευτείς σημαίνει απλά να δεχτείς αυτό που πάντα ήταν αλήθεια, και έτσι ακριβώς θα παραμείνει πάντα. Όμως, στα μάτια που είναι συνηθισμένα στις ψευδαισθήσεις, πρέπει να αποδειχτεί ότι αυτό που κοιτούν είναι εσφαλμένο. Άρα η θεραπεία, που ποτέ δεν χρειάζεται η αλήθεια, πρέπει να αποδείξει ότι η αρρώστια δεν είναι πραγματική.
5. Η θεραπεία, λοιπόν, μπορεί να ονομαστεί αντί- όνειρο, το οποίο ακυρώνει το όνειρο της αρρώστιας στο όνομα της αλήθειας, αλλά όχι την ίδια την αλήθεια. Ακριβώς όπως η συγχώρεση παραβλέπει όλες τις αμαρτίες που ποτέ δεν επιτελέστηκαν, έτσι και η θεραπεία διώχνει τις ψευδαισθήσεις που ποτέ δεν συνέβησαν. Ακριβώς έτσι όπως ο αληθινός κόσμος θα ανυψωθεί να πάρει την θέση αυτού που ποτέ δεν υπήρξε καθόλου, η θεραπεία προσφέρει αποκατάσταση για τις φανταστικές καταστάσεις και τις ψευδείς ιδέες τις οποίες τα όνειρα ύφαναν περίτεχνα πάνω στις εικόνες της αλήθειας.
6. Όμως, μην νομίζεις ότι η θεραπεία είναι ανάξια της λειτουργίας σου εδώ. Γιατί ο αντί- Χριστός γίνεται ισχυρότερος από τον Χριστό για εκείνους που ονειρεύονται ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Το σώμα μοιάζει να είναι πιο στέρεο και σταθερό από το νου. Και η αγάπη γίνεται ένα όνειρο, ενώ ο φόβος παραμένει η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί κανείς να δει, να δικαιολογήσει και να καταλάβει πλήρως .
7. Ακριβώς όπως η συγχώρεση διώχνει με την λάμψη της κάθε αμαρτία και ο πραγματικός κόσμος θα καταλάβει τον χώρο του κόσμου που έφτιαξες εσύ, έτσι και η θεραπεία πρέπει να αντικαταστήσει τις φαντασιώσεις της αρρώστιας που κρατάς μπροστά στην απλή αλήθεια. Όταν δεις την αρρώστια να εξαφανίζεται παρά τους νόμους που υποστηρίζουν ότι είναι αληθινή, τότε τα ερωτήματα θα έχουν απαντηθεί. Και τότε δεν θα περιθάλπεις ούτε θα υπακούς πια σ’ αυτούς τους νόμους.
8. Η θεραπεία είναι ελευθερία. Γιατί αποδεικνύει ότι τα όνειρα δεν θα επικρατήσουν ενάντια στην αλήθεια. Η θεραπεία μοιράζεται. Και με αυτή την ιδιότητα αποδεικνύει ότι οι νόμοι που είναι διαφορετικοί από αυτούς που υποστηρίζουν ότι η αρρώστια είναι αναπόφευκτη είναι ισχυρότεροι από τους αρρωστημένους αντίθετούς τους. Η θεραπεία είναι δύναμη. Διότι με το ευγενικό της χέρι ξεπερνιέται η αδυναμία, και οι νόες που ήταν εγκλωβισμένοι μέσα στους τοίχους ενός σώματος, είναι ελεύθεροι να ενωθούν με άλλους νόες, για να είναι για πάντα δυνατοί.
9. Η θεραπεία, η συγχώρεση, και η χαρούμενη ανταλλαγή όλου του κόσμου της θλίψης με ένα κόσμο όπου η λύπη δεν μπορεί να εισέλθει, είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα σε παρακινεί να Τον ακολουθήσεις. Τα ευγενικά του μαθήματα διδάσκουν το πόσο εύκολα η σωτηρία μπορεί να γίνει δική σου ∙ πόσο λίγο χρειάζεται να εξασκηθείς για να αφήσεις τους νόμους Του ν’ αντικαταστήσουν αυτούς που έφτιαξες εσύ για να κρατήσεις τον εαυτό σου αιχμάλωτο στον θάνατο. Η ζωή Του γίνεται δική σου, καθώς προεκτείνεις την μικρή βοήθεια που Αυτός ζητά για να σε ελευθερώσει από όλα όσα σου προκάλεσαν ποτέ πόνο.
10. Και καθώς αφήνεις τον εαυτό σου να θεραπευτεί, βλέπεις όλους αυτούς που είναι γύρω σου, ή που περνούν από το νου σου, ή αυτούς που αγγίζεις ή εκείνους με τους οποίους φαίνεται ότι δεν έχεις καμία επαφή, να θεραπεύονται μαζί σου. Ίσως δεν τους αναγνωρίζεις όλους, ούτε συνειδητοποιείς το πόσο μεγάλη είναι η προσφορά σου σε όλο τον κόσμο, όταν αφήνεις να έλθει σε σένα η θεραπεία. Αλλά ποτέ δεν θεραπεύεσαι μόνος σου. Και πάρα πολλοί θα λάβουν το δώρο που λαμβάνεις εσύ καθώς θεραπεύεσαι.
11. Εκείνοι που θεραπεύονται γίνονται όργανα θεραπείας. Ούτε μεσολαβεί καθόλου χρόνος ανάμεσα στην στιγμή που θεραπεύονται, και σε όλη την χάρη της θεραπείας που τους δίνεται για να δώσουν. Ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό δεν υπάρχει, και όποιος δεν δέχεται την αντίθεση μέσα στο νου του γίνεται ένα καταφύγιο όπου οι κουρασμένοι μπορούν να σταθούν για να αναπαυθούν. Διότι εδώ χαρίζεται η αλήθεια, και εδώ όλες οι ψευδαισθήσεις φέρονται στην αλήθεια.
12. Δεν θα πρόσφερες καταφύγιο στο Θέλημα του Θεού; Τον Εαυτό σου προσκαλείς έτσι να νοιώσει άνετα. Και είναι δυνατόν να αρνηθείς αυτή την πρόσκληση; Ζήτησε να συμβεί το αναπόφευκτο και είναι αδύνατον να αποτύχεις. Η άλλη επιλογή δεν είναι παρά να ζητήσεις αυτό που δεν μπορεί να γίνει, και αυτό δεν μπορεί ποτέ να πετύχει. Σήμερα θα ζητήσουμε να κατοικήσει στο νου μας μόνο η αλήθεια ∙ σκέψεις θεραπείας αυτή τη μέρα θα ξεκινήσουν από αυτό που έχει θεραπευτεί προς αυτό που πρέπει να θεραπευτεί, γνωρίζοντας ότι και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα ως ένα.
13. Θα θυμόμαστε καθώς ξεκινά η ώρα, ότι η λειτουργία μας είναι να αφήσουμε το νου μας να θεραπευτεί, ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε την θεραπεία στον κόσμο, ανταλλάσσοντας την κατάρα με ευλογία, τον πόνο με την χαρά, και τον διαχωρισμό με την ειρήνη του Θεού. Δεν αξίζει να δώσουμε ένα λεπτό κάθε ώρα για να λάβουμε ένα δώρο σαν αυτό; Δεν είναι αυτός ο πολύ λίγος χρόνος ένα μικρό έξοδο που θα προσφέρουμε για το δώρο που περιλαμβάνει τα πάντα;
14. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο δώρο. Κι έτσι θ’ αρχίσουμε την ημέρα με αυτό, και θα δώσουμε δέκα λεπτά σε αυτές τις σκέψεις με τις οποίες θα κλείσουμε και την νύχτα:
 Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ. Και θέλω να μοιραστώ την θεραπεία μου με τον κόσμο, ώστε η αρρώστια να εξοριστεί από το νου του ενός και μοναδικού Υιού του Θεού, ο Οποίος είναι ο ένας και μοναδικός μου Εαυτός.
15. Άφησε να γίνει η θεραπεία μέσα από σένα αυτή την ημέρα. Και καθώς αναπαύεσαι ήσυχα, να είσαι έτοιμος να δίνεις καθώς λαμβάνεις, να κρατάς αυτό που δίνεις, και να λαμβάνεις το Λόγο του Θεού για να πάρει την θέση όλων των ανόητων σκέψεων που φαντάστηκες ποτέ. Τώρα συναντιόμαστε για να κάνουμε καλά ό,τι ασθενεί, και να προσφέρουμε ευλογίες εκεί όπου υπήρχε επίθεση. Και δεν θ’ αφήσουμε αυτή την λειτουργία να ξεχαστεί καθώς περνά κάθε ώρα της ημέρας, φέρνοντας στο νου μας τον σκοπό μας, με αυτή την σκέψη:
Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ. Και θέλω να ευλογήσω τους αδελφούς μου, γιατί θα ήθελα να θεραπευτώ μαζί τους, όπως και αυτοί θεραπεύονται μαζί μου.



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...