Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 31 Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.



ΜΑΘΗΜΑ 31

Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.

1. Η σημερινή ιδέα είναι η εισαγωγή της διακήρυξης της απελευθέρωσής σου. Πάλι, αυτή η ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί και στον κόσμο που βλέπεις έξω και στον κόσμο που βλέπεις μέσα σου. Στην εφαρμογή αυτής της ιδέας θα χρησιμοποιήσουμε μια μορφή πρακτικής την οποία θα χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο από τώρα και στο εξής, με κάποιες αλλαγές που θα σου υποδειχθούν. Μιλώντας γενικά, η μορφή αυτή περιλαμβάνει δύο όψεις, μία κατά την οποία θα εφαρμόζεις την ιδέα με μια πιο σταθερή βάση, και η άλλη θα αποτελείται από συχνές εφαρμογές της ιδέας κατά την διάρκεια όλης της ημέρας.

2. Χρειάζονται δύο μεγαλύτερες περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα, μία το πρωί και μία τη νύχτα. Προτείνονται τρία έως πέντε λεπτά για την κάθε μία. Εκείνη την ώρα, κοίταξε γύρω σου αργά όσο θα επαναλαμβάνεις την ιδέα δύο ή τρεις φορές. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και εφάρμοσε την ιδέα στον εσωτερικό σου κόσμο. Θα ξεφύγεις και από τους δύο μαζί, διότι ο εσωτερικός κόσμος είναι η αιτία του εξωτερικού.

3. Καθώς ερευνάς τον εσωτερικό σου κόσμο, απλά άφησε όποιες σκέψεις περνούν από το νου σου να έρθουν στην επίγνωσή σου, μελετώντας την κάθε μια για μια στιγμή, και έπειτα να την αντικαθιστάς από την άλλη. Προσπάθησε να μην θέσεις κάποιο είδος ιεραρχίας ανάμεσά τους. Παρατήρησέ τις καθώς πηγαινοέρχονται με όση μεγαλύτερη απάθεια γίνεται. Μην παραμένεις σε καμιά ιδιαίτερα, παρά προσπάθησε να αφήσεις την ροή να κινείται ομαλά και ήρεμα, χωρίς καμιά προσωπική επένδυση από μέρους σου. Καθώς κάθεσαι και παρατηρείς τις σκέψεις σου ήρεμα, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα από μέσα σου όσο πιο συχνά γίνεται, αλλά χωρίς βιασύνη.

4. Ακόμα, επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι κάνεις μια διακήρυξη ανεξαρτησίας εν ονόματι της δικής σου ελευθερίας. Και στην δική σου ελευθερία βρίσκεται και η ελευθερία του κόσμου.

5. Η σημερινή ιδέα είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη ως απάντηση σε οποιαδήποτε μορφή πειρασμού που μπορεί να προκύψει. Είναι μια διακήρυξη ότι δεν θα ενδώσεις σε αυτόν, και ότι δεν θα υποδουλώσεις τον εαυτό σου.


Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 30 Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω, επειδή ο Θεός είναι μέσα στο νου μου.



ΜΑΘΗΜΑ 30

Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω, επειδή ο Θεός είναι μέσα στο νου μου.

1. Η σημερινή ιδέα είναι η αφετηρία για την αληθινή όραση. Από αυτή την ιδέα ο κόσμος θα αποκαλυφθεί μπροστά σου, και θα τον κοιτάξεις και θα δεις σ’ αυτόν ό,τι δεν έβλεπες τόσο καιρό. Και ό,τι έβλεπες πριν δεν θα σου είναι πια ούτε καν αμυδρά ορατό.

2. Σήμερα προσπαθούμε να δούμε ένα νέο είδος «προβολής». Δεν επιχειρούμε να ξεφορτωθούμε ό,τι δεν μας αρέσει βλέποντάς το έξω. Στη θέση αυτού, προσπαθούμε να δούμε στον κόσμο, αυτό που βρίσκεται στο νου μας, και αυτό που θέλουμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι βρίσκεται εκεί. Έτσι, προσπαθούμε να ενωθούμε με ό,τι βλέπουμε, αντί να το κρατάμε μακριά μας. Αυτή είναι η βασική διαφορά της αληθινής όρασης από τον τρόπο που βλέπεις.

3. Την σημερινή ιδέα θα πρέπει να την εφαρμόσεις όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Όποτε έχεις κάποια διαθέσιμη στιγμή, επαναλάμβανέ την από μέσα σου, κοιτώντας γύρω σου, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι η ιδέα ισχύει για ό,τι βλέπεις τώρα, ή θα μπορούσες να δεις αν βρισκόταν στην εμβέλεια της όρασής σου.

4. Η πραγματική όραση δεν περιορίζεται από έννοιες όπως «κοντά» και «μακριά». Για να βοηθηθείς να συνηθίσεις αυτή την ιδέα, προσπάθησε να σκεφτείς πράγματα πέρα από την παρούσα εμβέλεια όρασής σου καθώς και εκείνα που βλέπεις πραγματικά, την ώρα που εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα.

5. Η πραγματική όραση δεν είναι απεριόριστη μόνο όσον αφορά τον χώρο και την απόσταση, αλλά επίσης δεν εξαρτάται καθόλου από τα μάτια του σώματος. Ο νους είναι η μόνη πηγή της. Για να βοηθηθείς να εξοικειωθείς περισσότερο με την σημερινή ιδέα, αφιέρωσε πολλές περιόδους πρακτικής εφαρμόζοντας την σημερινή ιδέα με τα μάτια κλειστά, χρησιμοποιώντας όποια αντικείμενα σου έρχονται στο νου, και κοιτώντας μέσα σου παρά έξω. Η σημερινή ιδέα ισχύει το ίδιο και για τα δύο. 







Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 29 Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω.



ΜΑΘΗΜΑ 29

Ο Θεός είναι μέσα σε όλα όσα βλέπω.

1.Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί μπορείς να δεις τον συνολικό σκοπό μέσα στο καθετί. Εξηγεί γιατί τίποτα δεν είναι ξεχωριστό το ίδιο ή από μόνο του. Εξηγεί γιατί τίποτα απ’ ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει κάτι. Στην πραγματικότητα  εξηγεί κάθε ιδέα που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, και όλες όσες ακολουθούν. Η σημερινή ιδέα είναι ολόκληρη η βάση της όρασης.

2. Πιθανόν να βρίσκεις ότι αυτή η ιδέα είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς αυτή την στιγμή. Μπορεί να την βρεις ανόητη, άσχετη, παράλογη, αστεία, ακόμα και αμφισβητήσιμη. Σίγουρα ο Θεός δεν βρίσκεται για παράδειγμα σε ένα τραπέζι, έτσι όπως το βλέπεις. Και όμως, χθες τονίσαμε ότι ένα τραπέζι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος. Και ό,τι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος μοιράζεται και το σκοπό του Δημιουργού του.

3.Δοκίμασε, λοιπόν, σήμερα, να μάθεις να βλέπεις όλα τα πράγματα με αγάπη, εκτίμηση και ανοικτό νου. Τώρα δεν τα βλέπεις. Πώς να γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα σ’ αυτά; Τίποτα δεν είναι όπως σου φαίνεται. Ο άγιος σκοπός του βρίσκεται πέρα από τη περιορισμένη ακτίνα αντίληψης. Όταν η όραση θα σου έχει δείξει την αγιότητα που φωτίζει τον κόσμο, τότε θα καταλάβεις πλήρως την σημερινή ιδέα. Και δεν θα μπορείς να καταλάβεις πως σου είχε φανεί τόσο δύσκολο κάποτε.

4. Οι έξι δίλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πρέπει να ακολουθήσουν το γνωστό πλαίσιο: Άρχισε επαναλαμβάνοντας από μέσα σου την ιδέα, και μετά εφάρμοσέ την σε τυχαία επιλεγμένα αντικείμενα γύρω σου, ονομάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά. Προσπάθησε να αποφύγεις την τάση του «εγώ» σου να επιλέγει, πειρασμός που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονος με την σημερινή ιδέα, εξαιτίας της απόλυτα διαφορετικής φύσης της. Να θυμάσαι ότι οποιαδήποτε σειρά θέτεις είναι εξίσου ξένη ως προς την πραγματικότητα.

5. Ο κατάλογος αντικειμένων λοιπόν, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ανεξάρτητος από προσωπικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, μια κατάλληλη λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

Ο Θεός είναι μέσα σε αυτήν την κρεμάστρα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το περιοδικό.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το δάκτυλο.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτή την λάμπα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το σώμα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτή την πόρτα.
Ο Θεός είναι μέσα σε αυτό το καλάθι των αχρήστων.

Μαζί με τις καθορισμένες περιόδους πρακτικής, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα τουλάχιστον μια φορά την ώρα, κοιτάζοντας αργά γύρω σου καθώς λες από μέσα σου τις λέξεις χωρίς βιασύνη. Τουλάχιστον μια ή δύο φορές θα πρέπει να νιώσεις μια αίσθηση γαλήνης καθώς θα κάνεις αυτό.



Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 28 Πάνω απ’ όλα θέλω να δω τα πράγματα διαφορετικά.



ΜΑΘΗΜΑ 28

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω τα πράγματα διαφορετικά.

1. Σήμερα δίνουμε πιο συγκεκριμένη εφαρμογή στην χθεσινή ιδέα. Σε αυτές τις περιόδους πρακτικής, θα κάνεις μια σειρά από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το ζήτημα αν θα τις τηρήσεις στο μέλλον δεν μας απασχολεί σε αυτό το σημείο. Αν είσαι πρόθυμος να τις τηρήσεις τουλάχιστον τώρα, έχεις ήδη αρχίσει να τις τηρείς. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

2. Μπορεί ν’ αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο σημαντικό να λες, για παράδειγμα, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι διαφορετικά.» Από μόνο του δεν είναι καθόλου σημαντικό. Όμως τι είναι από μόνο του; Και τι σημαίνει «από μόνο του»; Βλέπεις πολλά ξεχωριστά πράγματα για τον εαυτό σου μόνο, πράγμα που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν βλέπεις καθόλου. Ή βλέπεις, ή όχι. Όταν δεις ένα πράγμα με διαφορετικό τρόπο, θα δεις και όλα τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Το φως που θα δεις σε οποιοδήποτε από αυτά είναι το ίδιο φως που θα δεις σε όλα.

3. Όταν λες, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι διαφορετικά,» κάνεις μια δέσμευση να αποσύρεις τις όποιες προηγούμενες ιδέες είχες για το τραπέζι, και να ανοίξεις το νου σου στο τι είναι, και στο γιατί είναι. Δεν το προσδιορίζεις με όρους του παρελθόντος. Ρωτάς τι είναι αντί να του λες τι είναι. Δεν δεσμεύεις την σημασία του στην μικροσκοπική εμπειρία σου σε τραπέζια, ούτε περιορίζεις τον σκοπό του στις μικρές σου προσωπικές σκέψεις.

4. Δεν θα αμφισβητείς αυτό που έχεις ήδη προσδιορίσει. Και ο σκοπός αυτών των ασκήσεων είναι να κάνεις ερωτήσεις και να λάβεις τις απαντήσεις. Λέγοντας, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» δεσμεύεσαι να δεις. Δεν είναι μια αποκλειστική δέσμευση. Είναι μια δέσμευση που εφαρμόζεται τόσο για το τραπέζι, όσο και για οτιδήποτε άλλο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

5. Πραγματικά θα μπορούσες να κερδίσεις την όραση από αυτό μόνο το τραπέζι, αν απέσυρες όλες τις προηγούμενες ιδέες σου γι αυτό, και το κοίταζες με ένα εντελώς ανοιχτό νου. Έχει κάτι να σου δείξει× κάτι όμορφο και καθαρό απεριόριστης αξίας, γεμάτο ευτυχία και ελπίδα. Κρυμμένος κάτω από όλες τις ιδέες σου γι αυτό, βρίσκεται ο πραγματικός σκοπός του, ο σκοπός που μοιράζεται με όλο το σύμπαν.

6. Χρησιμοποιώντας το τραπέζι σαν αντικείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, στην πραγματικότητα ζητάς να δεις το σκοπό του σύμπαντος. Θα ζητήσεις το ίδιο πράγμα από κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιείς στις περιόδους πρακτικής. Και κάνεις και μια δέσμευση στο καθένα από  αυτά να αφήσεις να σου αποκαλυφθεί ο σκοπός του, αντί να θέτεις την δική σου κρίση πάνω σε αυτόν.

7. Σήμερα θα έχουμε έξι πρακτικές περιόδους από δύο λεπτά, κατά τις οποίες πρώτα θα δηλώνεις την σημερινή ιδέα, και έπειτα θα την εφαρμόζεις σε ό,τι βλέπεις γύρω σου. Και όχι μόνο θα πρέπει να επιλέγεις τα αντικείμενα εφαρμογής στην τύχη, αλλά στο κάθε ένα θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι με ίση ειλικρίνεια, όσον αφορά την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, προσπαθώντας έτσι ν’ αναγνωρίσεις την ίση αξία όλων στην συνεισφορά τους στο να δεις.

8. Ως συνήθως, οι εφαρμογές θα πρέπει να περιλαμβάνουν το όνομα του αντικειμένου που φωτίζει η ματιά σου, και θα πρέπει να αφήσεις τα μάτια σου επάνω του όσο λες:

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το ________________ διαφορετικά.

Κάθε εφαρμογή θα πρέπει να γίνεται αρκετά αργά, και όσο το δυνατόν πιο στοχαστικά. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης.



Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 27 Πάνω από όλα θέλω να δω.



ΜΑΘΗΜΑ 27

Πάνω από όλα θέλω να δω.

1. Η σημερινή ιδέα εκφράζει κάτι ισχυρότερο από απλή αποφασιστικότητα. Δίνει προτεραιότητα στην αληθινή όραση από όλες τις επιθυμίες σου. Μπορεί να νιώσεις διστακτικός ως προς την εφαρμογή της ιδέας, επειδή δεν είσαι σίγουρος αν το εννοείς ακριβώς. Αυτό δεν έχει σημασία. Ο σκοπός της σημερινής  άσκησης είναι να φέρει λίγο πιο κοντά την ώρα κατά την οποία αυτή η ιδέα θα ισχύει απόλυτα.

2. Μπορεί να μπεις στον μεγάλο πειρασμό να πιστέψεις ότι σου ζητείται κάποιου είδους θυσία όταν λες ότι πάνω από όλα θέλεις να δεις Αν αισθανθείς κάποια ανησυχία όσον αφορά την έλλειψη επιφύλαξης σχετικά με αυτή την δήλωση, μπορείς να προσθέσεις:

Η αληθινή όραση δεν κοστίζει τίποτα σε κανέναν.

Αν ο φόβος της απώλειας επιμένει ακόμα, πρόσθεσε ακόμα:

Μπορεί μόνο να ευλογεί.

3. Η σημερινή ιδέα χρειάζεται πολλές επαναλήψεις για να έχουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται τουλάχιστον κάθε μισή ώρα, και περισσότερο αν είναι δυνατόν. Θα μπορούσες να προσπαθήσεις για κάθε δεκαπέντε ή είκοσι λεπτά. Σου συνιστούμε να θέσεις ένα συγκεκριμένο χρόνο για την εφαρμογή της όταν ξυπνήσεις ή λίγο μετά, και να προσπαθήσεις να επιμείνεις σε αυτό όλη την ημέρα. Δεν θα είναι δύσκολο να το πετύχεις, ακόμα κι αν βρεθείς σε κάποια συζήτηση, ή σε κάποια άλλη δραστηριότητα εκείνη την ώρα. Μπορείς να επαναλαμβάνεις από μέσα σου μια σύντομη πρόταση χωρίς καμιά ενόχληση.


4. Το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσο συχνά θα το θυμάσαι; Πόσο θέλεις πραγματικά η σημερινή ιδέα να είναι αλήθεια; Απάντησε σε μια από αυτές τις ερωτήσεις, και θα έχεις απαντήσει και στην άλλη. Πιθανόν να χάσεις κάποιες εφαρμογές, ίσως μάλιστα αρκετές. Μην νιώσεις ενόχληση γι αυτό, παρά προσπάθησε να μείνεις πιστός στο πρόγραμμά σου από δω και πέρα. Αν αισθανθείς ότι ήσουν απόλυτα ειλικρινής έστω για μια φορά όλη την ημέρα όταν επαναλάμβανες την σημερινή ιδέα, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις γλιτώσει πολλά χρόνια προσπάθειας.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 26 Οι σκέψεις επίθεσης επιτίθενται στην ιδιότητά μου να είμαι άτρωτος.



ΜΑΘΗΜΑ 26


Οι σκέψεις επίθεσης επιτίθενται στην ιδιότητά μου να είμαι άτρωτος.

1. Σίγουρα είναι ολοφάνερο ότι αν μπορούν να σου επιτεθούν δεν είσαι άτρωτος. Βλέπεις την επίθεση σαν πραγματική απειλή. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύεις ότι πραγματικά μπορείς να επιτεθείς. Και αυτό που έχει επίπτωση μέσα από σένα πρέπει να έχει και επίδραση πάνω σε σένα. Αυτός είναι ο νόμος που θα σε σώσει τελικά, αλλά τώρα δεν τον χρησιμοποιείς σωστά. Πρέπει λοιπόν να μάθεις πώς να τον χρησιμοποιείς προς όφελός σου, παρά εναντίον σου.

2. Επειδή οι επιθετικές σου σκέψεις προβάλλονται, θα φοβάσαι την επίθεση. Και αν φοβάσαι την επίθεση, πρέπει να πιστεύεις ότι δεν είσαι άτρωτος. Επομένως οι σκέψεις επίθεσης σε κάνουν τρωτό μέσα στο δικό σου νου, εκεί όπου βρίσκονται και οι σκέψεις επίθεσης. Οι σκέψεις επίθεσης και η ικανότητα να είσαι άτρωτος δεν μπορεί να συμβαδίζουν. Αντικρούουν οι μεν τις δε.

3. Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι πάντα επιτίθεσαι πρώτα στον εαυτό σου. Αν οι σκέψεις επίθεσης περιέχουν την πεποίθηση ότι είσαι ευάλωτος, η επίδρασή τους θα είναι να σε καταστήσουν πιο αδύναμο στα μάτια σου. Έτσι λοιπόν έχουν επιτεθεί στην αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Μια ψευδής εικόνα του εαυτού σου έχει έρθει να πάρει την θέση αυτού που είσαι πραγματικά.

4. Η εξάσκηση της σημερινής ιδέας θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι το να είσαι τρωτός ή άτρωτος είναι αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων. Τίποτα πέρα από τις σκέψεις σου δεν είναι ικανό να σου επιτεθεί. Τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ευάλωτος. Και τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σου  αποδείξει το αντίθετο.

5. Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα. Δύο ολόκληρα λεπτά για την κάθε μια, αν και ο χρόνος μπορεί να μειωθεί σε ένα λεπτό αν αισθάνεσαι πολύ άβολα. Μην τον μειώσεις, όμως, περισσότερο.

6. Η περίοδος πρακτικής πρέπει να αρχίσει επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα, και έπειτα κλείνοντας τα μάτια σου να κάνεις μια ανασκόπηση των θεμάτων των οποίων οι εκβάσεις σου προκαλούν έγνοιες. Αυτές μπορεί να έχουν τη μορφή κατάθλιψης, ανησυχίας, θυμού, μια αίσθηση αγγαρείας, φόβου, προαισθήματος ή πνευματικής απορρόφησης. Όποιο πρόβλημα δεν έχει ακόμα επιλυθεί και έχει την τάση να καταλαμβάνει την σκέψη σου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι κατάλληλο θέμα. Δεν θα μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις πολλά σε μια πρακτική περίοδο, γιατί χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί ως εξής:

7. Πρώτα ονόμασε την κατάσταση:

Με απασχολεί ___________________________________.

Έπειτα απαρίθμησε όλες τις πιθανές εκβάσεις που περνούν από το νου σου σε σχέση με αυτή και που σου έχουν προξενήσει έγνοιες, αναφερόμενος στην κάθε μια ξεχωριστά, λέγοντας:

Φοβάμαι ότι  θα συμβεί αυτό____________ .

8. Αν κάνεις τις ασκήσεις σωστά, θα πρέπει να έχεις πέντε ή έξι πιθανότητες άγχους σε κάθε κατάσταση που χρησιμοποιείς, αν όχι και περισσότερες. Είναι πολύ προτιμότερο να καλύψεις διεξοδικά λίγες καταστάσεις παρά να αγγίξεις επιφανειακά περισσότερες. Καθώς ο κατάλογος των αναμενόμενων αποτελεσμάτων συνεχίζεται σε κάθε κατάσταση, πιθανόν να βρεις ότι μερικά από αυτά, ειδικά αυτά που σου συμβαίνουν προς το τέλος, σου είναι λιγότερο αποδεκτά. Παρόλα αυτά προσπάθησε να τα χειριστείς όλα με τον ίδιο τρόπο, όσο το δυνατόν περισσότερο.

9. Αφού έχεις κατονομάσει όλες τις εκβάσεις για τις οποίες ανησυχείς, πες στον εαυτό σου:

Αυτή η σκέψη είναι μια επίθεση προς τον εαυτό μου.

Ολοκλήρωσε κάθε περίοδο πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα στον εαυτό σου άλλη μια φορά.



Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Τι είναι το «εγώ»; Τι είναι το «εσύ»; Τι είναι ο «επιλογέας»;



ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο επιλογέας που είναι μέσα σε «μένα» είναι διαφορετικός από τον επιλογέα στους άλλους ανθρώπους; Ποιος είναι το «εγώ» που είναι υπεύθυνο για την απόφαση, το «εσύ» στο οποίο απευθύνονται τα Μαθήματα Θαυμάτων; Ο επιλογέας συνεχίσει σε κάποια μορφή μετά τον θάνατο, μέχρι να πάρει την απόφαση να αφήσει τον διαχωρισμό; Η οποιαδήποτε πρόοδος που κάνουμε σε αυτή την «ζωή» συνεχίζεται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν σκεφτόμαστε όλα αυτά τα θέματα, πάντα βοηθά να θυμόμαστε ότι επιχειρούμε να δώσουμε ένα λογικό πλαίσιο σε κάτι που είναι εκ φύσεως ψευδαισθητικό και αρχικά προήλθε από την επιθυμία να αντιτεθούμε σε αυτό που είναι αιώνια αληθινό. Το ανθρώπινο πλαίσιο εξήγησης είναι το μόνο που έχουμε στην διάθεση μας, αλλά ως μέρος της προσπάθειας μας να αρνηθούμε την αλήθεια, είναι αναγκαστικά περιορισμένο. Ο Ιησούς μας εφιστά  την προσοχή γι αυτούς τους περιορισμούς με πολλούς διαφορετικούς τρόπους σε όλα τα Μαθήματα. Ωστόσο αυτός πρέπει να μας συναντήσει εκεί που είμαστε έτσι ώστε να μπορέσει να μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και μετά να τα διορθώσουμε μόλις τον δεχτούμε για δάσκαλο μας.
Το πρωταρχικό μας λάθος ήταν που πιστέψαμε ότι κάτι άλλο εκτός από την τέλεια Ενότητα της Αγάπης του Θεού είναι πραγματικό. Όπως φαίνεται στις αντιδράσεις μας στις καθημερινές καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, σπάνια αμφισβητούμε την πραγματικότητα της πολλαπλότητας – ότι είμαστε όλοι πραγματικοί ως διαχωρισμένα άτομα μέσα σε ένα σύμπαν κάθε είδους διαφορετικών οντοτήτων. Προσπερνώντας τις δυναμικές του εγώ που είναι κρυμμένες μέσα στο νου μας, οι οποίες περιλαμβάνουν τον τρόμο ότι θα τιμωρηθούμε για την ύπαρξη μας ως άτομα, ας δούμε την περιγραφή αυτής της κατάστασης από τον Ιησού.
Την περιγράφει σαν μια διαδικασία υποκατάστασης: Εσύ που πιστεύεις ότι ο Θεός είναι φόβος έφτιαξες μόνο ένα υποκατάστατο. Έχει πάρει πολλές μορφές, διότι ήταν το υποκατάστατο της ψευδαίσθησης για την αλήθεια· του κατακερματισμού στην θέση της ολότητας. Έχει κατακερματιστεί τόσο πολύ και έχει υποδιαιρεθεί επανειλημμένα, που τώρα είναι σχεδόν αδύνατον να αντιληφθείς ότι κάποτε ήταν ένα, και ότι ακόμα είναι αυτό που ήταν. Αυτό το ένα σφάλμα, που μετέτρεψε την αλήθεια σε ψευδαίσθηση, το άπειρο σε χρόνο, και την ζωή σε θάνατο, ήταν το μόνο που έφτιαξες. Ολόκληρος ο κόσμος σου βασίζεται πάνω σε αυτό. Όλα όσα βλέπεις αυτό αντανακλούν, και κάθε ιδιαίτερη σχέση που έκανες ποτέ είναι μέρος αυτού. (T.18.I.4) .
Ο Ιησούς ξεκάθαρα μιλά σε ένα νου που ζει τα αποτελέσματα της απόφασης του να υποκαταστήσει «την αλήθεια με ψευδαισθήσεις» και «την ολότητα με κατακερματισμό.» Δεν θα μπορούσε να μας μιλά σαν σώματα γιατί γνωρίζει ότι τα σώματα δεν είναι παρά προβολές του νου, άρα δεν έχουν ζωή. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μας βοηθά να ανακτήσουμε την επίγνωση του εαυτού μας ως νόες. Δεδομένης της επένδυσης μας στον διαχωρισμό και στον κατακερματισμό, φαίνεται ότι είμαστε ατομικοί νόες που επιλέγουν, ο ένας διαφορετικός από τον άλλον ∙ και δεν είναι λάθος να το πιστεύουμε αυτό στα αρχικά στάδια της εργασίας μας με τα Μαθήματα.
Αλλά η φυσική έκβαση της εφαρμογής της συγχώρεσης είναι η σταδιακή διάλυση αυτής της αίσθησης ότι είμαστε διαχωρισμένοι ο ένας από τον άλλον, που σημαίνει ότι θα επανερχόμαστε προς την κατεύθυνση της ενότητας – πρώτα με το να αναγνωρίζουμε ότι όλοι μοιραζόμαστε ένα κοινό συμφέρον, και μετά συνειδητοποιώντας ότι μοιραζόμαστε την ίδια Ταυτότητα ως Υιός του Θεού. Σε αυτό το επίπεδο διόρθωσης θα γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο ένας νους. Δεν θα επιλέγουμε πια να υποκαθιστούμε την ολότητα με τον κατακερματισμό και την αλήθεια με τις ψευδαισθήσεις, και θα βιώνουμε τον διαχωρισμό όλο και λιγότερο ελκυστικό.
Ο θάνατος είναι μια απόφαση που παίρνεται από ένα νου για είτε έναν ορθό νοητικά σκοπό ή λανθασμένο. Με άλλα λόγια, είναι μέρος του συνεχούς όπου διαδραματίζεται η απόφαση του νου είτε να υποστηρίξει τον διαχωρισμό ή να τον καταργήσει. Ο νους δεν είναι στο σώμα, έτσι ο νους δεν αλλάζει με κανένα τρόπο όταν το σώμα πεθαίνει. Επηρεάζεται μόνο από τις δικές του επιλογές. Από αυτή την οπτική, ο θάνατος δεν έχει σχέση, παρόλο που ο κόσμος δεν το βλέπει καθόλου έτσι.
Το να ρωτάμε αν φέρουμε μαζί μας ό,τι μαθαίνουμε σε αυτή την ζωή σημαίνει ότι θεωρούμε ότι ο χρόνος είναι γραμμικός, και τα Μαθήματα Θαυμάτων μας διδάσκουν ότι δεν είναι. Πάντα χρειάζεται να επανερχόμαστε στο σημείο αναφορά ενός νου που είναι έξω από τον χωροχρόνο και αποφασίζει ανάμεσα σε δύο δασκάλους και τα συστήματα σκέψης τους.  Είναι πολύ ταπεινωτικό να μας ζητείται να παραβλέψουμε την εμπειρία μας ως σημείο αναφοράς για να καταλάβουμε τέτοια θέματα, αλλά πραγματικά πρέπει να υψώσουμε τον εαυτό μας στο επίπεδο του Ιησού αν είναι να κάνουμε πρόοδο στην κατανόηση της διδασκαλίας του. Ο χρόνος και ο χώρος είναι μέρος της στρατηγικής του εγώ να μας πείσει ότι είμαστε σώματα – να υποκαταστήσει την ολότητα με τον κατακερματισμό, όπως είπαμε πριν. Η μάθηση λαμβάνει χώρα μόνο στο επίπεδο του νου που παίρνει αποφάσεις έξω από τον χρόνο και τον χώρο—και είναι βασικά η μάθηση ότι η επιλογή του υπέρ του συστήματος σκέψης του διαχωρισμού ήταν ένα λάθος, που τώρα μπορεί να διορθωθεί.

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions221.htm#Q1071


ΜΑΘΗΜΑ 25 Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σκοπός του κάθε πράγματος.



ΜΑΘΗΜΑ 25

Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σκοπός του κάθε πράγματος.

1. Ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι το νόημα του. Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί τίποτα από ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Δεν ξέρεις ποιο σκοπό εξυπηρετεί. Ως εκ τούτου δεν έχει νόημα για σένα. Το κάθε τι υπάρχει για να εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σου. Αυτός είναι ο σκοπός του ∙  αυτός είναι ο λόγος ύπαρξής του. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε οι στόχοι σου ενοποιούνται. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε ό,τι βλέπεις αποκτά νόημα.
 2. Αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και το κάθε τι σε αυτόν με τους όρους του εγώ. Αυτοί οι στόχοι δεν έχουν καμία σχέση με το καλύτερο συμφέρον σου, αφού το εγώ δεν είναι εσύ. Αυτή η ψεύτικη ταύτιση σε κάνει ανίκανο να καταλάβεις το νόημα του κάθε πράγματος.. Το αποτέλεσμα είναι ότι αναγκαστικά θα το χρησιμοποιείς με λάθος τρόπο. Όταν το πιστέψεις αυτό, θα προσπαθήσεις να αποσύρεις τους στόχους που είχες εναποθέσει στον κόσμο, αντί να επιχειρείς να τους ενισχύεις.
 3. Ένας άλλος τρόπος να περιγράψεις τους στόχους που αντιλαμβάνεσαι τώρα είναι να πεις ότι όλοι αφορούν «προσωπικά» συμφέροντα. Εφόσον δεν έχεις προσωπικά συμφέροντα, οι στόχοι σου δεν έχουν κανένα νόημα. Όταν λοιπόν τους περιθάλπεις, δεν έχεις καθόλου στόχους. Γι αυτό δεν γνωρίζεις τον σκοπό κανενός πράγματος.
4.  Πριν μπορέσεις να βγάλεις κάποιο νόημα για τις σημερινές ασκήσεις, μια ακόμα σκέψη είναι απαραίτητη. Στα πιο επιφανειακά επίπεδα, αναγνωρίζεις κάποιο σκοπό. Όμως, ο σκοπός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός σε αυτά τα επίπεδα. Για παράδειγμα, καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός ενός τηλεφώνου είναι να μιλάς σε κάποιον που σωματικά δεν βρίσκεται κοντά. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Και αυτό είναι που δίνει νόημα στην επαφή σας.
5. Είναι σημαντικό να μάθεις να παραιτείσαι από τους στόχους που έχεις θέσει όσον αφορά όλες σου τις υποθέσεις. Η αναγνώριση ότι είναι χωρίς νόημα, και όχι «καλοί» ή «κακοί», είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
 6. Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής, ο κάθε ένας δύο λεπτά διάρκεια. Η κάθε περίοδος θα πρέπει να αρχίζει με αργή επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα κοίταξε γύρω σου και άφησε την ματιά σου για λίγο σε οτιδήποτε πέσει στην οπτική σου εμβέλεια, κοντινό ή μακρινό, «σημαντικό» ή «ασήμαντο», «ανθρώπινο» ή «μη ανθρώπινο». Με τη ματιά σου πάνω σε όποιο αντικείμενο έχεις επιλέξει, πες, για παράδειγμα:

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτής της καρέκλας.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του μολυβιού.
Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του χεριού.

  Πες το αρκετά αργά, χωρίς να πάρεις τα μάτια σου από το αντικείμενο μέχρι να ολοκληρώσεις την δήλωσή σου γι αυτό. Έπειτα πήγαινε στο επόμενο αντικείμενο, και εφάρμοσε την σημερινή ιδέα όπως και πριν.
      






Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 24 Δεν διακρίνω ποια είναι τα ύψιστα συμφέροντά μου.



ΜΑΘΗΜΑ 24

Δεν διακρίνω ποια είναι τα ύψιστα συμφέροντά μου.

1. Σε καμιά κατάσταση που προκύπτει δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα που θα σε έκανε ευτυχισμένο. Επομένως, δεν έχεις οδηγό για κατάλληλη δράση, και κανένα τρόπο για να κρίνεις το αποτέλεσμα. Ό,τι κάνεις καθορίζεται από τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση, και αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο να μην μπορείς να υπηρετήσεις τα συμφέροντά σου. Και όμως είναι ο μόνος σου στόχος σε όλες τις καταστάσεις που αντιλαμβάνεσαι σωστά. Ειδάλλως, δεν θα αναγνωρίζεις τι είναι.

2. Αν θελήσεις να συνειδητοποιήσεις ότι δεν διακρίνεις τα πραγματικά σου συμφέροντα, τότε μπορείς να διδαχτείς ποια είναι. Αλλά με την παρουσία της πεποίθησής σου ότι γνωρίζεις ποια είναι αυτά, δεν μπορείς να μάθεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς το ανοίξεις το νου σου έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αρχίσει η μάθηση.

3. Οι σημερινές ασκήσεις χρειάζονται πολύ περισσότερη ειλικρίνεια απ’ ό,τι είσαι συνηθισμένος να χρησιμοποιείς. Λίγα θέματα, που θα τα εξετάσεις προσεκτικά και με ειλικρίνεια σε κάθε μια από τις πέντε περιόδους πρακτικής που θα πρέπει να αναλάβεις σήμερα, είναι προτιμότερα από μια πιο βιαστική εξέταση σε ένα μεγάλο αριθμό από αυτά. Προτείνονται δύο λεπτά για κάθε περίοδο έρευνας του νου που απαιτεί αυτή η άσκηση.

4. Οι περίοδοι πρακτικής καλό θα είναι να αρχίσουν με την επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα με την διερεύνηση του νου, με κλειστά τα μάτια, για εκκρεμείς καταστάσεις που σε απασχολούν πρόσφατα. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην αποκάλυψη της έκβασης που θέλεις. Σύντομα θα συνειδητοποιήσεις ότι έχεις στο νου σου ένα αριθμό στόχων σαν μέρος της επιθυμητής έκβασης  καθώς και ότι αυτοί οι στόχοι βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και μερικές φορές αντιμάχονται ο ένας με τον άλλο.

5. Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, ονόμασε κάθε κατάσταση που περνά από το νου σου, και έπειτα απαρίθμησε προσεκτικά όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους που θα ήθελες να εκπληρώσεις με την επίλυσή της. Η μορφή κάθε εφαρμογής θα μπορούσε να είναι περίπου έτσι:

Όσον αφορά αυτή την κατάσταση________________, θα ήθελα να συμβεί ___________(αυτό), και _____________(αυτό),

Και ούτω καθεξής. Προσπάθησε να καλύψεις με ειλικρίνεια όσο το δυνατόν περισσότερα είδη αποτελεσμάτων περνούν από το νου σου, ακόμα κι αν κάποια από αυτά φαίνονται να μην σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση, ή ακόμα κι αν είναι εντελώς άσχετα.

6. Αν αυτές οι ασκήσεις γίνουν σωστά, θα αναγνωρίσεις σύντομα ότι έχεις ένα μεγάλο αριθμό απαιτήσεων από την κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή. Θα αναγνωρίσεις επίσης ότι πολλοί από τους στόχους σου είναι αλληλοσυγκρουόμενοι, ότι δεν έχεις καμία ολοκληρωμένη έκβαση στο μυαλό σου, και ότι πρέπει να βιώσεις απογοήτευση σε σχέση με κάποιους από τους στόχους σου, όπως και να εξελιχτεί η κατάσταση.

7. Αφού καλύψεις τον κατάλογο όσο το δυνατόν περισσότερων ελπιδοφόρων στόχων, σε κάθε ανεπίλυτη κατάσταση να λες στον εαυτό σου:

Δεν αντιλαμβάνομαι το συμφέρον μου σε αυτή την κατάσταση,

Και πήγαινε στην επόμενη.




Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 23 Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.




ΜΑΘΗΜΑ 23

Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις σκέψεις επίθεσης.

1. Η σημερινή ιδέα περιέχει τον μοναδικό τρόπο διαφυγής από τον φόβο που είναι δυνατόν να επιτύχουμε. Τίποτα άλλο δεν θα λειτουργήσει× τίποτα άλλο δεν έχει νόημα. Αλλά αυτός ο τρόπος είναι αδύνατον να αποτύχει. Κάθε σκέψη που κάνεις αποτελεί ένα τμήμα του κόσμου που βλέπεις. Γι αυτό με τις σκέψεις σου πρέπει να δουλέψουμε αν θέλουμε να αλλάξουμε την αντίληψη που έχεις για τον κόσμο.

2. Αν η αιτία του κόσμου που βλέπεις είναι οι σκέψεις επίθεσης, πρέπει να μάθεις ότι αυτές είναι οι σκέψεις που δεν θέλεις. Δεν έχει νόημα να μοιρολογάς για τον κόσμο. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο. Είναι ανίκανος για αλλαγή εφόσον είναι μόνο ένα αποτέλεσμα. Αλλά πραγματικά έχει νόημα να αλλάξεις τις σκέψεις σου για τον κόσμο. Εδώ αλλάζεις την αιτία. Το αποτέλεσμα θα αλλάξει αυτόματα.

3. Ο κόσμος που βλέπεις είναι ένας εκδικητικός κόσμος, και τα πάντα σ’ αυτόν είναι ένα σύμβολο εκδίκησης. Το καθετί που αντιλαμβάνεσαι για την «εξωτερική πραγματικότητα» είναι μια εικονική αναπαράσταση των δικών σου σκέψεων επίθεσης. Έχει δίκιο όποιος ρωτήσει αν αυτό είναι όραση. Μήπως η λέξη φαντασίωση είναι πιο κατάλληλη για μια τέτοια διαδικασία, και ο όρος παραίσθηση πιο κατάλληλος για το αποτέλεσμα;

4. Βλέπεις τον κόσμο που εσύ έχεις φτιάξει, αλλά δεν βλέπεις τον εαυτό σου σαν κατασκευαστή της εικόνας. Δεν μπορείς να σωθείς από τον κόσμο, αλλά μπορείς να ξεφύγεις από την αιτία του. Αυτό σημαίνει σωτηρία, γιατί πού θα είναι ο κόσμος που βλέπεις αν φύγει η αιτία του; Η όραση ήδη παρέχει μια αντικατάσταση για όλα όσα νομίζεις ότι βλέπεις τώρα. Η ομορφιά μπορεί να φωτίσει τις εικόνες σου, και να τις μεταμορφώσει με τέτοιο τρόπο που να τις αγαπήσεις, παρόλο που δημιουργήθηκαν από μίσος. Γιατί δεν θα τις φτιάχνεις μόνος σου.

5. Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι δεν είσαι παγιδευμένος στον κόσμο που βλέπεις, διότι η αιτία του μπορεί να αλλάξει. Αυτή η αλλαγή απαιτεί, πρώτα, ν’ αναγνωριστεί η αιτία και έπειτα να απελευθερωθεί, έτσι ώστε να μπορέσει ν’ αντικατασταθεί. Τα πρώτα δύο βήματα γι αυτό το εγχείρημα χρειάζονται την συνεργασία σου. Το τελικό όχι. Οι εικόνες σου έχουν ήδη αντικατασταθεί. Κάνοντας αυτά τα πρώτα δύο βήματα, θα το διαπιστώσεις.

6. Εκτός από το να την χρησιμοποιείς όλη την ημέρα όποτε χρειαστεί, πέντε περίοδοι πρακτικής χρειάζονται για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας. Καθώς κοιτάς γύρω σου, επαναλάμβανέ την αργά στον εαυτό αρχικά, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και αφιέρωσε περίπου ένα λεπτό για να ερευνήσεις το νου σου για όσες σκέψεις επίθεσης περνούν από το νου σου. Καθώς η κάθε μια τους περνά από το νου σου να λες:

Μπορώ να ξεφύγω από τον κόσμο που βλέπω εγκαταλείποντας τις δικές μου σκέψεις επίθεσης για ________________

Κράτα κάθε σκέψη επίθεσης στο νου σου όσο το λες αυτό και έπειτα άφησε αυτή την σκέψη να φύγει και πήγαινε στην επόμενη.


7. Στις περιόδους πρακτικής, βεβαιώσου ότι περιλαμβάνεις και τις σκέψεις που επιτίθεσαι εσύ, αλλά και αυτές που δέχεσαι επίθεση. Το αποτέλεσμά τους είναι ακριβώς το ίδιο επειδή είναι ακριβώς οι ίδιες. Αυτό μπορεί να μην το καταλαβαίνεις ακόμα, γι αυτό σου ζητείται να τις μεταχειρίζεσαι έτσι μόνο κατά την διάρκεια των περιόδων πρακτικής. Βρίσκεσαι ακόμα στο στάδιο αναγνώρισης της αιτίας του κόσμου που βλέπεις. Όταν τελικά μάθεις ότι οι σκέψεις κατά τις οποίες επιτίθεσαι και δέχεσαι επίθεση δεν έχουν διαφορά, τότε θα είσαι έτοιμος να απελευθερώσεις την αιτία.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 22 Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.






ΜΑΘΗΜΑ 22

Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.

1. Η σημερινή ιδέα περιγράφει με ακρίβεια τον τρόπο με τον οποίον όποιος έχει επιθετικές σκέψεις στο νου του πρέπει να βλέπει τον κόσμο. Έχοντας προβάλλει τον θυμό του στον κόσμο, βλέπει γύρω του εκδίκηση που είναι έτοιμη να του επιτεθεί. Έτσι η δική του επίθεση εκλαμβάνεται σαν αυτοάμυνα. Αυτό γίνεται ένας ολοένα αυξανόμενος φαύλος κύκλος μέχρι να θελήσει να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει. Ειδάλλως, οι σκέψεις επίθεσης και αντεπίθεσης θα καταλαμβάνουν το νου του, τους ανθρώπους γύρω του και όλο τον κόσμο. Ποια ειρήνη του νου θα είναι δυνατή γι αυτόν τότε;

2. Από αυτή την βάναυση φαντασίωση θέλεις να ξεφύγεις. Δεν είναι χαρμόσυνα νέα το ότι μαθαίνεις ότι δεν είναι αληθινή; Δεν είναι ευχάριστη ανακάλυψη που3.  μαθαίνεις ότι μπορείς να απαλλαγείς από αυτή; Εσύ κατασκεύασες αυτά που θα ήθελες να καταστρέψεις× όλα όσα μισείς και επιτίθεσαι για να σκοτώσεις. Όλα όσα φοβάσαι δεν υπάρχουν.

3. Κοίταξε τον κόσμο γύρω σου τουλάχιστον πέντε φορές σήμερα, για τουλάχιστον ένα λεπτό κάθε φορά. Καθώς τα μάτια σου πηγαίνουν από το ένα αντικείμενο στο άλλο, πες στον εαυτό σου:

Βλέπω μόνο το φθαρτό.
Δεν βλέπω τίποτα που θα διαρκέσει.
Ό,τι βλέπω δεν είναι πραγματικό.
Ό,τι βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης.

Στο τέλος κάθε περιόδου πρακτικής, αναρωτήσου:

Είναι πραγματικά αυτός ο κόσμος που θέλω να δω;

Η απάντηση είναι σίγουρα προφανής.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

ΜΗΝ ΒΛΑΠΤΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ.



ΜΗΝ ΒΛΑΠΤΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ.  

~ (Από το "The Healing Power of Kindness" του Ken Wapnick)

Ο τίτλος είναι από τον αρχαίο όρκο του Ιπποκράτη, από τον 4ο αιώνα π.Χ. Περιέχει μία από τις πιο βασικές αρχές ολόκληρης της ιατρικής, που συνοψίζονται σε αυτές τις πέντε «μικρές» λέξεις: Μην κάνεις κανένα κακό σε κανέναν. Αυτή η δήλωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν μια συνοπτική υπενθύμιση για όλους τους μαθητές των μαθημάτων θαυμάτων που προσπαθούν να εφαρμόσουν στην ζωή τους σε αυτόν τον κόσμο τις αρχές τους.

Σε αυτό το μάθημα θα πάμε από την γενική αρχή Μην κάνεις κανένα κακό σε κανέναν στις εξειδικευμένες εκφράσεις της εξετάζοντας το πώς μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα και να βάλουμε σε εφαρμογή τον σκοπό της ανωτέρω δήλωσης. Μπορούμε να αρχίζουμε ρωτώντας τον εαυτό μας: Ακριβώς τι σημαίνει για μένα το να μην  κάνω κανένα κακό σε κανέναν, και ακόμα, πώς μπορώ να ζήσω την ζωή μου βασισμένος και έχοντας σαν υπόδειγμα αυτή την αρχή; Τώρα πρέπει να κάνω μια ενδελεχή εξέταση της ζωής μου, γιατί πρέπει να κοιτάξω όλες μου τις υποθέσεις, πεποιθήσεις, αξίες, και μεθόδους μου σε αυτόν τον κόσμο. Αν καταπιαστώ σε αυτή την διαδικασία με ειλικρινείς προθέσεις, θα μου αποκαλύψει εκπληκτικές πληροφορίες και επιγνώσεις για το πώς λειτουργώ και σχετίζομαι με τους άλλους ανθρώπους στην ζωή μου.
Και σαν μαθητής των Μαθημάτων θαυμάτων, το πλαίσιο αυτής της διερεύνησης θα είναι αυτό που διδάσκει ο Ιησούς για την προβολή, την ιδιαιτερότητα, και τις σχέσεις. Πρώτα, μπορεί ήσυχα – ήσυχα να καταλάβω ότι χρησιμοποιούσα τους άλλους ανθρώπους στην ζωή μου για να εκπληρώσουν τις επιθυμίες μου, να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μου και τα θέλω μου. Αυτό είναι βλαβερό; Λοιπόν, ας δούμε μερικά παραδείγματα και ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τι εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια:

1) Ας πούμε ότι έχω χρησιμοποιήσει άλλους για να προχωρήσω στο σχολείο, στην δουλειά, ή σε οποιοδήποτε εγχείρημα. Πράγματι παίρνω αυτό που  χρειάζομαι από αυτούς με τον σκοπό να προωθήσω τον εαυτό μου, και δεν νοιάζομαι πραγματικά για το αν τους δίνω κάτι για αντάλλαγμα, ούτε καν νοιάζομαι καθόλου για το αν αυτοί είναι καλά. Ουσιαστικά, τότε, η στάση μου είναι πολύ εγωιστική και συμφεροντολογική. Αλλά καλύπτω τις αληθινές μου προθέσεις πίσω από μια στάση σεβασμού και φιλικότητας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι είμαι ανειλικρινής με τους άλλους και τον εαυτό μου σε σχέση με τις πραγματικές μου προθέσεις σε αυτές τις σχέσεις.
2) Στις αισθηματικές μου σχέσεις, ίσως μπορώ να σταχυολογήσω το πώς έχω χρησιμοποιήσει άλλους ανθρώπους για να ικανοποιήσω τις συναισθηματικές μου και/ή τις σωματικές μου ανάγκες, χωρίς να με νοιάζει αν μπορεί να τους έβλαψα με το να είμαι ανειλικρινής σε σχέση με τις αληθινές μου προθέσεις έτσι ώστε να κρύψω τους μυστικό σκοπό της σχέσης.
3) Στις οικογενειακές μου σχέσεις μπορεί να συνειδητοποιήσω ότι μεγαλώνοντας είχα μια ανάγκη να ξεχωρίζω και να είμαι ο καλύτερος έτσι ώστε οι γονείς μου να με έλουζαν με επαίνους υποσκιάζοντας τα αδέλφια μου. Με άλλα λόγια, έπρεπε να χρησιμοποιώ και να χειρίζομαι όλες τις καταστάσεις που προέκυπταν μέσα στην οικογένεια μου χρησιμοποιώντας τες ως μέσα για να αποσπάσω αγάπη, έγκριση, και έπαινο από αυτούς, έτσι ώστε το αστέρι μου να είναι το πιο λαμπρό μέσα στην οικογένεια μου. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν με ένοιαζε για τους γονείς μου ή για τα αδέλφια μου ∙ αυτό που με ένοιαζε ήταν απλά τι θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί για μένα έτσι ώστε να μπορέσω νε πετύχω τον στόχο μου της ιδιαιτερότητας.
Κοιτώντας ξανά αυτά τα τρία παραδείγματα, γίνεται πολύ ξεκάθαρο ότι έχω χρησιμοποιήσει τις σχέσεις της ζωής μου για να ικανοποιήσω τον εαυτό μου, χωρίς να ενδιαφέρομαι για το καλό των άλλων. Και αυτό είναι πράγματι βλαβερό! Οι σκέψεις οι πράξεις που αναφέρθηκαν από πάνω περιλαμβάνουν παραλείψεις αγάπης και επιφορτίσεις εγωισμού, απληστίας, και συμφέροντος, που όλα περιλαμβάνονται μέσα στον όρο «ιδιαιτερότητα» των Μαθημάτων Θαυμάτων. Συνειδητοποιώ ότι έχω υπάρξει πολύ επιβλαβής προς τον εαυτό μου και τους άλλους γιατί ο τρόπος που υπάρχω στον κόσμο προέρχεται από την έλλειψη και την ανάγκη, το βασικό χαρακτηριστικό του εγωικού λανθασμένου νοητικού συστήματος σκέψης.

Πολλές συνειδητοποιήσεις ακολουθούν, όπως:
Α) Αν πιστεύω ότι είμαι σώμα, τότε το εγώ θα είναι πάντα ο δάσκαλος μου επειδή διδάσκει ότι όλοι είμαστε ξεχωριστά σώματα που είναι ατελή, και χρειαζόμαστε κάτι απέξω για να μας ολοκληρώσει. Αυτό επιβάλλει να πάρω από σένα αυτό που χρειάζομαι για να καλύψω την δική μου ανάγκη που αντιλαμβάνομαι.

Β) Το ότι βλάπτω τους άλλους προέρχεται από μια παρανόηση του ποιος είμαι, ποιος είσαι, και ποιος είναι ο σκοπός τις ζωής. Το να σχετίζομαι σαν εγώ πάντα θα προκαλεί βλάβη, θα είναι πάντα βλαβερό, και θα καταλήγει στην πρόκληση βλάβης. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά εφόσον πήρα τον χρόνο και έκανα μια ανασκόπηση στις σκέψεις μου, τα λόγια μου, και τις πράξεις μου μέχρι τώρα, ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα μπορούσα να υπάρχω ως κάποια βλαβερή ύπαρξη, πράγμα που ήταν άγνωστο σε μένα, αλλά ίσως όχι και στους άλλους.

Γ) Η χρησιμοποίηση των ανθρώπων για τις ανάγκες μου στην πραγματικότητα είναι μια επίθεση εναντίον τους, η οποία, όπως διδάσκουν τα Μαθήματα θαυμάτων, μόνο γεννά ενοχή σε μένα τον ίδιο και με κρατά κολλημένο στον λανθασμένο νου μου. Ο θυμός μου πάντα κατευθύνεται εναντίον σου για την αποτυχία σου να καλύψεις τις ανάγκες μου, και που δεν εκπλήρωσες την λειτουργία που σου έχω δώσει μέσα στο όνειρο που αποκαλώ ζωή μου. όπως λέει ο Ιησούς στο κείμενο, σε ένα κομμάτι που λέγεται «οι Ρόλοι του Ονείρου»:
Στην πιο απλή μορφή, μπορούμε να πούμε ότι η επίθεση είναι μια αντίδραση στην λειτουργία που δεν εκπληρώνεται έτσι όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι την λειτουργία…Όταν θυμώνεις, δεν είναι επειδή κάποιος απέτυχε να εκπληρώσει την λειτουργία που του απέδωσες; Και αυτό δεν γίνεται ο «λόγος» που η επίθεση σου είναι δικαιολογημένη; (T- 29.IV.3:1;4:1-2)

Τελικά, βλέπω ότι αυτός ο κύκλος ενοχής – επίθεσης έχει επικρατήσει σε όλες μου τις σχέσεις, παρόλο που δεν είχα επίγνωση της δυναμικής του υποσυνείδητου μου. Ακόμα, τώρα συνειδητοποιώ ότι ποτέ δεν έχω επιτρέψει σε κανέναν να αναπτύξει μεγάλη οικειότητα και να έρθει πραγματικά κοντά μου εξαιτίας της έντονης ανάγκης μου να αμυνθώ. Και τι είναι αυτό εναντίον του οποίου αμύνομαι; Προφανώς, δεν θέλω οι άνθρωποι να με χρησιμοποιήσουν έτσι όπως τους χρησιμοποίησα εγώ. Κι έτσι ασυνείδητα ύψωσα ένα απόμακρο/ επιφυλακτικό συναισθηματικό τρόπο να σχετίζομαι με τους ανθρώπους, έτσι ώστε κανείς να μην μπορέσει ποτέ να με πλησιάσει. Σε αυτό αναφέρονται τα Μαθήματα Θαυμάτων ως κύκλο επίθεσης – άμυνας:

…Επίθεση, άμυνα ∙ άμυνα, επίθεση, γίνονται οι κύκλοι των ωρών και των ημερών που δένουν το νου μέσα στα βαριά δεσμά από ατσάλι και σίδερο, που συνεχώς περιστρέφονται για να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Δεν φαίνεται να υπάρχει διάλειμμα ούτε τέλος στον ολοένα πιο σφικτό κλοιό της αιχμαλωσίας του νου. (WpI. 153.3:2-3).

Μου είναι τώρα ξεκάθαρο ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου έχει επισκιαστεί από το βλάπτω ∙ όχι μόνο εξαιτίας των όσων ανακάλυψα για τον εαυτό μου και τις σχέσεις μου γενικά, αλλά  και επειδή σε όλα όσα έκανα συνεχώς έκρινα τους πάντες – σα να ήταν εντελώς ξέχωροι από μένα. Έτσι, μέσω της κρίσης, έκανα τον διαχωρισμό πραγματικό, και ανεξίτηλα τυπωμένο στο νου μου. Η χρήση της λογικής αιτιολόγησης της κρίσης σαν σημάδι ωριμότητας και γνώσης απλά κρατούσε την ενοχή στην θέση της. Γιατί; Γιατί η προβολή φτιάχνει την αντίληψη (T-21.in.1:1). Παίρνω την ενοχή που πιστεύω ότι είναι μέσα μου και την τοποθετώ πάνω σε κάποιον άλλον, και μετά τον κρίνω γι αυτήν.

Συμβαίνει μια στιγμή «εύρηκα» - τελικά συνειδητοποιώ ότι έχω χρησιμοποιήσει και τον γραπτό λόγο για επίθεση. Η αλληλογραφία με τους άλλους, ας πούμε για παράδειγμα, όλα αυτά τα χρόνια μου έχει προξενήσει πολύ βλάβη, πόσο μάλλον στους άλλους που ήταν τα αντικείμενα της προβολής μου και της επίθεσης μου. Ασυνείδητα, έχω χρησιμοποιήσει τον γραπτό λόγο ως όργανο πρόκλησης βλάβης. Υπάρχει μια καταιγιστική αίσθηση ανακάλυψης του εαυτού καθώς αρχίζω να γενικεύω από τις συγκεκριμένες βλαβερές σκέψεις, λόγια, και πράξεις που έχω συνειδητοποιήσει, και τώρα μπορώ να δω το πιο γενικό πλαίσιο της προβολής και της επίθεσης που έχει παρεισφρήσει σε όλες τις σχέσεις της ζωής μου.
Καθώς πατώ το κουμπί της παύσης της αυτό - εξέτασης, η σκέψη αυτή έρχεται στην επιφάνεια: « Τι σημαίνει να προκαλώ κακό μέσω της παράλειψης; Με χαρτί και μολύβι, μπορώ ν’ αρχίσω να κάνω διερευνητικές ερωτήσεις σχετικά με τις παραλείψεις που έχω κάνει στην ζωή μου. Μερικές από τις σκέψεις είναι οι εξής:

1) Έχω αποτύχει να δεχτώ την ευθύνη σε  καμιά από τις σχέσεις μου;
2) Μήπως έχω επίσης τον συναισθηματικά αποστασιοποιημένο τρόπο να σχετίζομαι σαν μέσον για να είμαι παθητικός σε όλες μου τις σχέσεις;
3) Μήπως έχω επιλέξει να μην βλέπω αυτό που είναι μπροστά στα μάτια μου, επειδή ήδη έχω πάρει την απόφαση από πριν να μην αφήνω κανέναν να παραβιάζει την ανεξαρτησία μου;
4) Μήπως έχω πάρει μια εκ των προτέρων απόφαση να αποκλείσω τμήμα της Υιότητας σα να μην έχει καμιά σχέση με μένα κάτω από την πρόφαση μιας δικαιολογημένης ξενοφοβίας;
5) Άλλη μια χρήσιμη αναγνώριση έρχεται στην επιφάνεια: κανείς δεν μπορεί να έχει πραγματικές σχέσεις αν αυτές βασίζονται στην ανάγκη, και πόσο δύσκολο είναι να αφήσει κανείς τις ανάγκες του κατά μέρος!
6) Και τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό, μήπως έχω παραλείψει την καλοσύνη και την φροντίδα από το ρεπερτόριο των σκέψεων και της συμπεριφοράς μου; Εκτός, φυσικά, όταν εξυπηρετούσε τις ιδιαίτερες ανάγκες μου. Αυτό το κομμάτι τις αυτό- εξέτασης θα έχει επίσης ένα αποτέλεσμα ντόμινο καθώς η έρευνα συνεχίζεται και ψάχνει να βρει αυτό που με εμποδίζει να εκπληρώνω την αρχή: Μην κάνεις κανένα κακό σε κανέναν.
Στο εγχειρίδιο για δασκάλους, κάτω από την γλυκύτητα – το τέταρτο χαρακτηριστικό ενός δασκάλου του Θεού – έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι δεν λέει και πολλά για το να είμαστε γλυκείς, αλλά λέει αρκετά για το να προκαλούμε βλάβη και την ανάγκη να αφήσουμε κατά μέρος αυτή την πολύ βασική σκέψη της εγωικής φαρέτρας της ιδιαιτερότητας και του μίσους.
Μάλιστα, η λέξη βλάβη (και τα παράγωγα της) εμφανίζεται εννέα φορές ενώ η λέξη γλυκύτητα (και τα παράγωγα της) εμφανίζεται μόνο τρεις φορές. Αυτό δεν είναι περίεργο εφόσον η κυρίαρχη έμφαση στα Μαθήματα Θαυμάτων δίνεται στην κατάργηση του εγωικού συστήματος σκέψης ως το μονοπάτι της επιστροφής στον Θεό, την Πηγή όλης της Αγάπης. Σε αυτές τις σειρές από την εισαγωγική παράγραφο, μπορούμε να δούμε το πόσο σημαντικό είναι ο δάσκαλος του Θεού να αφήσει να φύγει το σύστημα σκέψης της πρόκλησης βλάβης:

…Η βλάβη είναι αποτέλεσμα κρίσης. Είναι μία ανέντιμη πράξη που ακολουθεί μια ανέντιμη σκέψη. Είναι ετυμηγορία ενοχής πάνω σε έναν αδελφό, άρα και προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι το τέλος της γαλήνης και η άρνηση της μάθησης. Υποδηλώνει την απουσία του σχεδίου του Θεού, και την αντικατάστασή του με την παράνοια. (M-4.IV.1:3-7).

Έτσι, ο Ιησούς μας εξηγεί το πώς πριν από τις κρίσεις μας προς τους άλλους προηγείται η κρίση μας για τον εαυτό μας. Ακολουθώντας τις οδηγίες του εγώ, πρώτα πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι έμφυτα κακό με μας, επειδή έχουμε παράγει και εκδηλώσει ένα όνειρο με το εξής περιεχόμενο: «Έχω πετύχει τον διαχωρισμό από τον Δημιουργό και την Πηγή.» Τότε, τρομοκρατημένος από την ενοχή που έκανα ένα τόσο σοβαρό αμάρτημα, επιζητώ να διαφύγω από τον πόνο του, πρώτα με το να αρνηθώ ότι αυτό το αμάρτημα βρίσκεται μέσα μου, και δεύτερον, προβάλλοντας το έξω, καθιστώντας κάποιον άλλον ένοχο γι αυτό που πρώτα έχω κατηγορήσει τον εαυτό μου.
Άρα η ανέντιμη σκέψη είναι η κατηγορία εναντίον του εαυτού μας, και η ανέντιμη πράξη είναι η κατηγορία και η κρίση εναντίον κάποιου άλλου. Και θέτοντας μια ετυμηγορία ενοχής πάνω στον αδελφό μας, απλά ενισχύουμε την ενοχή που πρώτα κάναμε πραγματική μέσα μας. Αυτό αναπόφευκτα οδηγεί στο τέλος της γαλήνης και στην άρνηση της μάθησης επειδή έχουμε επικαλεστεί για δάσκαλο μας το εγώ, αποκλείοντας το πρόγραμμα μαθημάτων του Θεού, και αντικαθιστώντας το με την παράνοια του λανθασμένου τρόπου σκέψης.

Συνεχίζουμε με το εδάφιο:
Όλοι οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει να μάθουν, και σχετικά νωρίς στην εκπαίδευσή τους, ότι η πρόκληση βλάβης εξαλείφει ολοκληρωτικά την λειτουργία τους από την επίγνωσή τους. Θα τους προκαλέσει σύγχυση, φόβο, θυμό και καχυποψία. Θα κάνει τα μαθήματα του Αγίου Πνεύματος αδύνατον να μαθευτούν. Ούτε μπορεί ο Δάσκαλος του Θεού να ακουστεί καθόλου, εκτός από εκείνους που έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πρόκληση βλάβης δεν οδηγεί πουθενά. Κανένα όφελος δε γίνεται να προκύψει από αυτήν. (M-4.IV.1:8-11).

Η πρώτη πρόταση στο ανωτέρω εδάφιο δίνει μεγάλη έμφαση και περιλαμβάνει τα πάντα στην εφαρμογή της. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι ένας μαθητής των Μαθημάτων Θαυμάτων πρέπει να μάθει αρκετά νωρίς στην εκπαίδευση του ότι η πρόκληση βλάβης πρέπει να καταργηθεί ολοκληρωτικά, αλλιώς ποτέ δεν θα μάθει τα μαθήματα του Αγίου Πνεύματος.
Με άλλα λόγια, αντιλήψεις πρόκλησης βλάβης όπως εκφράζονται σε σκέψη, λόγια, ή πράξη οιουδήποτε είδους, αμέσως θα μας κολλάνε στον λανθασμένο νου, ακόμα κι αν εμείς μπορεί να έχουμε άλλη γνώμη. Θα μας μπλοκάρουν από το να αποκτήσουμε έστω την επίγνωση των προθέσεων μας και των κινήτρων μας, και των συνειδητών και των ασυνείδητων.

ΚΙ αφού βλέπουμε ότι η διαδικασία της κατάργησης που διδάσκουν τα Μαθήματα περιλαμβάνει το να κάνουμε το ασυνείδητο συνειδητό – για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε επίγνωση του εγώ μας έτσι ώστε να μπορέσει να καταργηθεί για λογαριασμό μας από το Άγιο Πνεύμα – αυτό που κάνουμε όταν κρατάμε τις βλαβερές σκέψεις και τις σκέψεις κρίσης είναι να σαμποτάρουμε αποτελεσματικά την μελέτη και την εφαρμογή των Μαθημάτων Θαυμάτων. Οι σκέψεις πρόκλησης βλάβης μπλοκάρουν την Φωνή του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι εξασφαλίζουν ότι ποτέ δεν θα ξυπνήσουμε από το όνειρο και δεν θα επιστρέψουμε στην Πηγή μας.
Άρα, τώρα μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει να μην προκαλώ κακό σε κανέναν, χωρίς καμιά εξαίρεση. Το να ζει κάποιος την ζωή του πάνω σε αυτή την αρχή σημαίνει ότι σε όλες τις περιπτώσεις, σχέσεις, γεγονότα, και καταστάσεις, πρέπει συνέχεια να ελέγχω τις σκέψεις μου και να ευαισθητοποιούμαι για να διακρίνω πότε φεύγω από τον ορθό μου νου – το σπίτι του Αγίου Πνεύματος – και αποφασίζω να μπω στον λανθασμένο νου μου – την κυριότητα του εγώ.

Αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού οι πιο πολλοί από μας ζουν ζωή αυτοματοποιημένη στο να αντιδρά με εγωικές αντιδράσεις ως φυσικό τρόπο να διεξάγουν τις σχέσεις τους. Έχοντας περάσει περισσότερο χρόνο με φίλο μας το εγώ, τώρα μας φαίνεται παράξενο και αφύσικο να σχετιστούμε αληθινά με τον Ιησού ή το Άγιο Πνεύμα για δασκάλους μας. Αλλά ας θυμηθούμε, ότι τα Μαθήματα θαυμάτων δηλώνουν ότι το μόνο που χρειαζόμαστε είναι λίγη προθυμία να αφήσουμε τον δικό μας τρόπο και τις αντιλήψεις μας, και να ζητήσουμε την Βοήθεια της Αβλάβειας που πάντα υπάρχει στην διάθεση μας.
Και γι αυτό ας θυμηθούμε τα λόγια του Ιησού από το εγχειρίδιο, να θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι το δικό του χέρι είναι που επιθυμούμε να πάρουμε, καθώς μαζί με αυτόν και όλους τους αδελφούς μας πορευόμαστε στον ευγενικό δρόμο του Μην κάνεις κακό σε κανέναν, για να παραφράσουμε το Μάθημα 195 του Βιβλίου Εργασιών, ότι καθώς πηγαίνουμε, η Αγάπη είναι ο τρόπος που πορευόμαστε με αβλάβεια.
Επομένως οι δάσκαλοι του Θεού είναι απόλυτα ήπιοι. Χρειάζονται την δύναμη της γλυκύτητας/ηπιότητας, γιατί με αυτήν γίνεται εύκολη η λειτουργία της σωτηρίας. Είναι αδύνατη για κείνους που προκαλούν κακό. Για κείνους που δεν έχει κανένα νόημα η πρόκληση βλάβης, είναι απλά φυσική. Ποια άλλη επιλογή έχει νόημα για τους σώφρονες; Ποιος διαλέγει την κόλαση όταν αντιλαμβάνεται ένα δρόμο που οδηγεί στον Ουρανό; Και ποιος θα διάλεγε την αδυναμία που έρχεται από την πρόκληση βλάβης στη θέση της και απεριόριστης δύναμης της γλυκύτητας που περιλαμβάνει τα πάντα;

Η δύναμη των δασκάλων του Θεού βρίσκεται στην πραότητά τους, διότι έχουν καταλάβει ότι οι κακές σκέψεις τους δεν προήλθαν ούτε από τον Υιό του Θεού, ούτε από τον Δημιουργό του. Επομένως, ένωσαν τις σκέψεις τους με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή τους. Κι έτσι η θέλησή τους, που ήταν πάντα δική Του, είναι ελεύθερη να είναι ο εαυτός της. (M-4.IV.2).




ΜΑΘΗΜΑ 21 Είμαι αποφασισμένος να δω τα πράγματα διαφορετικά.



ΜΑΘΗΜΑ 21

Είμαι αποφασισμένος να δω τα πράγματα διαφορετικά.

1. Η  σημερινή ιδέα είναι προφανώς μια συνέχεια και επέκταση της προηγούμενης. Αυτή την φορά, όμως, είναι απαραίτητες οι συγκεκριμένες περίοδοι έρευνας, συγχρόνως με την εφαρμογή της ιδέας σε συγκεκριμένες καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν. Σας συμβουλεύουμε πέντε περιόδους πρακτικής, αφιερώνοντας ένα ολόκληρο λεπτό για την κάθε μια.

2. Στις περιόδους πρακτικής, άρχισε επαναλαμβάνοντας την ιδέα στον εαυτό σου. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου και ερεύνησε το νου σου προσεκτικά για καταστάσεις περασμένες, τωρινές ή μελλοντικές που σου προξενούν θυμό. Ο θυμός μπορεί να πάρει τη μορφή οποιασδήποτε αντίδρασης, από απλό εκνευρισμό, μέχρι οργή. Το μέγεθος του συναισθήματος που νιώθεις δεν έχει σημασία. Σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις ότι μια ελαφριά σουβλιά ενόχλησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πέπλο που ρίχνεις πάνω από την έντονη οργή.

3. Γι αυτό, προσπάθησε να μην αφήσεις τις «μικρές» σκέψεις θυμού να σου ξεφύγουν στις περιόδους πρακτικής. Να θυμάσαι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις τι σου προξενεί θυμό, και όλα όσα πιστεύεις σε σχέση με αυτό δεν σημαίνουν τίποτα. Πιθανόν να μπεις στον πειρασμό να παραμείνεις περισσότερο σε κάποια πρόσωπα ή καταστάσεις από ό,τι σε άλλα, με το ψευδές αιτιολογικό ότι είναι πιο «προφανή». Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι απλά ένα παράδειγμα της πεποίθησης ότι κάποιες μορφές επίθεσης είναι πιο δικαιολογημένες από άλλες.

4. Καθώς ψάχνεις στο νου σου για όλες τις μορφές που παρουσιάζονται οι σκέψεις επίθεσης, κράτα στο νου σου την κάθε μια τους και πες στον εαυτό σου:

Είμαι αποφασισμένος να δω τον/την ______________ διαφορετικά.
Είμαι αποφασισμένος να δω ______________(ανάφερε την κατάσταση) διαφορετικά.

5. Προσπάθησε να γίνεις όσο πιο συγκεκριμένος γίνεται. Μπορεί, για παράδειγμα, να επικεντρώσεις τον θυμό σου πάνω σε κάποιο χαρακτηριστικό κάποιου προσώπου, πιστεύοντας ότι ο θυμός σου περιορίζεται σε αυτή την πλευρά. Αν η αντίληψή σου υποφέρει από τέτοια μορφή παραμόρφωσης, πες:

Είμαι αποφασισμένος να δω _____________ (ανάφερε το χαρακτηριστικό) του/της _____________( το όνομα του ατόμου) διαφορετικά.



Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 20. Είμαι αποφασισμένος να δω.




ΜΑΘΗΜΑ 20.

Είμαι αποφασισμένος να δω.

1. Μέχρι τώρα ήμασταν αρκετά χαλαροί στις περιόδους πρακτικής. Δεν επιχειρήθηκε να δοθεί κατεύθυνση για την ώρα που πρέπει να γίνονται, απαιτήθηκε πολύ μικρή προσπάθεια, και ούτε καν ζητήθηκε ενεργή συνεργασία και ενδιαφέρον. Αυτή η προσέγγιση ήταν σκόπιμη, και πολύ προσεχτικά σχεδιασμένη. Δεν έχουμε ξεχάσει την ζωτική σημασία της μετατροπής της σκέψης σου. Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από αυτήν. Όμως, δεν θα δεις αν θεωρείς ότι εξαναγκάζεσαι, και αν ενδώσεις σε δυσανασχέτηση και αντίδραση.

2. Αυτή είναι η πρώτη μας προσπάθεια να εισάγουμε κάποια δομή. Μην το παρερμηνεύσεις σαν προσπάθεια να ασκήσουμε εξαναγκασμό ή πίεση. Θέλεις την σωτηρία. Θέλεις να είσαι ευτυχισμένος. Θέλεις γαλήνη. Αυτά δεν τα έχεις τώρα διότι ο νους σου είναι εντελώς απείθαρχος, και δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα στην χαρά και την λύπη, την ευχαρίστηση και τον πόνο, την αγάπη και τον φόβο. Τώρα μαθαίνεις να τα ξεχωρίζεις. Και μεγάλη στ’ αλήθεια θα είναι η ανταμοιβή σου.

3. Η απόφαση σου να δεις είναι όλα όσα χρειάζεται η όραση. Αυτό που θέλεις είναι δικό σου. Μην παρεξηγήσεις την μικρή προσπάθεια που σου ζητείται και νομίσεις ότι ο στόχος μας είναι μικρής αξίας. Είναι δυνατόν η σωτηρία του κόσμου να είναι ασήμαντος σκοπός; Και μπορεί να σωθεί ο κόσμος αν δεν σωθείς εσύ; Ο Θεός έχει έναν Υιό, και αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή. Γίνεται το θέλημά του διότι του έχει δοθεί όλη η δύναμη στον Ουρανό και την γη. Με την απόφασή σου να δεις, σου δίνεται η όραση.

4. Η σημερινή άσκηση είναι να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου όλη την διάρκεια της ημέρας ότι θέλεις να δεις. Η σημερινή ιδέα δηλώνει σιωπηλά την αναγνώριση ότι τώρα δεν βλέπεις. Επομένως, καθώς επαναλαμβάνεις την ιδέα, δηλώνεις ότι είσαι αποφασισμένος να ανταλλάξεις την τωρινή σου κατάσταση με κάποια καλύτερη, κάποια που πραγματικά θέλεις

5. Επανάλαβε την σημερινή ιδέα αργά και σταθερά τουλάχιστον δύο φορές την ώρα σήμερα, προσπαθώντας να το κάνεις κάθε μισή ώρα. Μην απογοητευτείς αν ξεχαστείς κάποια φορά και δεν το κάνεις, αλλά να προσπαθείς πραγματικά να το πετύχεις. Καλό θα είναι να κάνεις επιπλέον επαναλήψεις εφαρμόζοντας την ιδέα σε όποια κατάσταση, ή πρόσωπο σε αναστατώνει. Μπορείς να τα δεις διαφορετικά, και θα το κάνεις. Αυτό που ποθείς θα το δεις. Αυτός είναι ο νόμος της αιτίας και του  αποτελέσματος που λειτουργεί στον κόσμο.




Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 19 Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα των σκέψεών μου.




ΜΑΘΗΜΑ 19

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα των σκέψεών μου.

1. Η σημερινή ιδέα είναι προφανώς ο λόγος που αυτό που βλέπεις δεν επηρεάζει μόνο εσένα. Θα παρατηρήσεις ότι κάποιες φορές οι ιδέες που έχουν σχέση με την σκέψη προηγούνται αυτών που έχουν σχέση με την αντίληψη, ενώ κάποιες άλλες φορές συμβαίνει το ανάποδο. Ο λόγος είναι ότι η σειρά δεν έχει σημασία. Η σκέψη και τα αποτελέσματά της είναι στην πραγματικότητα ταυτόχρονα, διότι η αιτία και το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ διαχωρισμένα.

2. Σήμερα δίνουμε πάλι έμφαση στο γεγονός ότι όλοι οι νόες είναι συνδεδεμένοι. Αυτή η ιδέα στην αρχή σπάνια είναι ευπρόσδεκτη, εφόσον φαίνεται ότι φέρει μεγάλο βαθμό ευθύνης, και μπορεί ακόμα και να θεωρηθεί και σαν «παραβίαση της προσωπικής σου ζωής.» Ωστόσο, είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν ιδιωτικές σκέψεις. Παρά την αρχική σου αντίσταση σε αυτή την ιδέα, θα καταλάβεις ότι πρέπει να είναι αληθινή αν η σωτηρία είναι δυνατή. Και η σωτηρία πρέπει να είναι δυνατή γιατί είναι η Θέληση του Θεού.

3. Το περίπου ένα λεπτό διερεύνησης του νου που απαιτεί η σημερινή άσκηση πρέπει να γίνει με τα μάτια κλειστά. Στην αρχή πρέπει να επαναλάβεις την ιδέα, και έπειτα να διερευνήσεις προσεκτικά το νου σου για τις σκέψεις που περιλαμβάνει εκείνη την ώρα. Καθώς ερευνάς την κάθε μία, ονόμασέ την ανάλογα με το κεντρικό πρόσωπο ή το θέμα που περιλαμβάνει, και κρατώντας την στο νου σου, να λες:

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα αυτής της σκέψης μου για _________________.

4. Θα πρέπει ήδη να είσαι εξοικειωμένος με την ανάγκη να μην κάνεις όσο το δυνατόν καθόλου διακρίσεις στην επιλογή των θεμάτων για την εφαρμογή της άσκησης, και γι αυτό δεν θα το επαναλαμβάνουμε κάθε φορά, αν και περιστασιακά θα το υπενθυμίζουμε. Μην ξεχνάς, όμως, ότι είναι πολύ βασικό η επιλογή των θεμάτων για όλες τις περιόδους πρακτικής, να γίνεται τυχαία. Αν υπάρχει ελλιπής τάξη σε αυτό τον κανόνα, τότε θα υπάρχει και ελλιπής τάξη στα θαύματα που θα έχουν νόημα για σένα.

5. Στην εφαρμογή της σημερινής ιδέας, συνιστώνται τουλάχιστον τρεις περίοδοι πρακτικής, μειώνοντας την διάρκειά τους αν χρειαστεί. Μην επιχειρήσεις περισσότερες από τέσσερις.




Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 18 Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα της όρασής μου.



ΜΑΘΗΜΑ 18

Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα της όρασής μου.

1. Η σημερινή ιδέα είναι άλλο ένα βήμα για να μάθεις ότι οι σκέψεις που προκαλούν αυτά που βλέπεις δεν είναι ποτέ ουδέτερες ή ασήμαντες. Επίσης τονίζει την σημασία της ιδέας ότι οι νόες είναι συνδεδεμένοι, στην οποία θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση αργότερα.

2. Η  σημερινή ιδέα δεν αναφέρεται τόσο στο τι βλέπεις, όσο στο πώς το βλέπεις. Έτσι, αυτή η άσκηση για σήμερα δίνει έμφαση σε αυτή την πλευρά της αντίληψης. Οι τρεις ή τέσσερις περίοδοι πρακτικής θα πρέπει να γίνουν με τον ακόλουθο τρόπο:

3. Κοίταξε γύρω σου, επιλέγοντας αντικείμενα για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας όσο το δυνατόν πιο τυχαία, και κράτησε την ματιά σου στο κάθε ένα όσο χρειάζεται για να πεις:

Δεν βιώνω μόνο εγώ το αποτέλεσμα που έχει ο τρόπος που βλέπω ____________.

Στο τέλος κάθε περιόδου πρακτικής επανάλαβε την πιο γενική δήλωση:

Δεν βιώνω μόνο εγώ το αποτέλεσμα που έχει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα.

Περίπου ένα λεπτό, ή ακόμα και λιγότερο, θα είναι αρκετό για κάθε περίοδο πρακτικής.



Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 17 Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα.




ΜΑΘΗΜΑ 17

Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα.

1. Αυτή η ιδέα είναι άλλο ένα βήμα προς την κατεύθυνση αναγνώρισης της αιτίας και του αποτελέσματος όπως πραγματικά λειτουργούν στον κόσμο. Δεν βλέπεις ουδέτερα πράγματα επειδή δεν έχεις ουδέτερες σκέψεις. Πάντα είναι η σκέψη που έρχεται πρώτη, παρά τον πειρασμό να πιστεύουμε ότι είναι το αντίθετο. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο κόσμος, αλλά πρέπει να μάθεις ότι αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι εσύ. Αν δεν συνέβαινε αυτό, η αντίληψη δεν θα είχε καμία αιτία, και θα ήταν από μόνη της η αιτίας της πραγματικότητας. Λαμβάνοντας υπόψη την πολύ ευμετάβλητη φύση της, αυτό δεν ισχύει καθόλου.

2. Εφαρμόζοντας τη σημερινή ιδέα, πες στον εαυτό σου, με ανοιχτά μάτια:

Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα επειδή δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

Έπειτα κοίταξε γύρω σου, αφήνοντας την ματιά σου σε κάθε πράγμα που παρατηρείς όσο χρόνο χρειάζεται για να πεις:

Δεν βλέπω ένα ουδέτερο ______________, επειδή οι σκέψεις μου για ____________ δεν είναι ουδέτερες.

Για παράδειγμα, μπορείς να πεις:

Δεν βλέπω έναν ουδέτερο τοίχο, επειδή οι σκέψεις μου για τους τοίχους δεν είναι ουδέτερες.
Δεν βλέπω ένα ουδέτερο σώμα, επειδή οι σκέψεις μου για τα σώματα δεν είναι ουδέτερες.

3. Ως συνήθως, είναι βασικό να μην κάνεις διαχωρισμούς ανάμεσα σε αυτό που πιστεύεις ότι είναι έμψυχο ή άψυχο× ευχάριστο ή δυσάρεστο. Άσχετα με το τι πιστεύεις, δεν βλέπεις πραγματικά τίποτα που να είναι πραγματικά ζωντανό ή αληθινά χαρμόσυνο. Και αυτό διότι ακόμα δεν έχεις γνώση για το ποιες σκέψεις είναι πραγματικά αληθινές, και ως εκ τούτου χαρούμενες.

4. Συνιστώνται τρεις ή τέσσερις περίοδοι πρακτικής, και τουλάχιστον τρεις είναι απαραίτητες για το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, ακόμα και αν νιώσεις αντίσταση. Όμως ,αν όντως νιώσεις αντίσταση, η διάρκεια της πρακτικής μπορεί να μειωθεί σε λιγότερο από  περίπου ένα λεπτό.




Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑ 16 Δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.




ΜΑΘΗΜΑ 16

Δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

1. Η σημερινή ιδέα είναι ένα εναρκτήριο βήμα για την αποβολή της πεποίθησης ότι οι σκέψεις σου δεν έχουν καμιά επίδραση. Όλα όσα βλέπεις είναι αποτέλεσμα των σκέψεών σου. Δεν υπάρχει καμιά εξαίρεση σε αυτό το γεγονός. Οι σκέψεις δεν είναι μεγάλες ή μικρές× ισχυρές ή ανίσχυρες. Είναι απλά αληθινές ή ψεύτικες. Αυτές που είναι αληθινές δημιουργούν τα όμοιά τους. Αυτές που είναι ψεύτικες δημιουργούν τα δικά τους όμοια.

2. Δεν υπάρχει πιο αντιφατική αντίληψη από τις «άσκοπες σκέψεις». Αυτό στο οποίο βασίζεται η αντίληψη μας για τον κόσμο δεν μπορεί να είναι άσκοπο. Κάθε σκέψη που κάνεις συνεισφέρει στην αλήθεια ή στην ψευδαίσθηση× επεκτείνει την αλήθεια ή πολλαπλασιάζει τις ψευδαισθήσεις. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να πολλαπλασιάσεις τίποτα, αλλά δεν θα το επεκτείνεις κάνοντας αυτό.

3. Εκτός από την αναγνώριση ότι οι σκέψεις δεν είναι ποτέ άσκοπες, η σωτηρία απαιτεί να αναγνωρίσεις ακόμα ότι κάθε σκέψη που κάνεις φέρνει ή ειρήνη ή πόλεμο, αγάπη ή φόβο. Ουδέτερο αποτέλεσμα είναι αδύνατον να υπάρξει επειδή ουδέτερη σκέψη είναι αδύνατον να γίνει. Υπάρχει τόσο μεγάλος πειρασμός να ξεφορτώνεσαι τις σκέψεις φόβου σαν ασήμαντες, ανάξιες λόγου και ενόχλησης, ώστε είναι βασικό να αναγνωρίσεις ότι είναι εξίσου καταστροφικές και μη πραγματικές. Θα εξασκήσουμε αυτή την ιδέα σε πολλές μορφές πριν την καταλάβεις πραγματικά.

4. Εφαρμόζοντας τη  σημερινή ιδέα, ερεύνησε το νου σου για ένα περίπου λεπτό με τα μάτια κλειστά, και προσπάθησε να μην παραβλέψεις καμιά «μικρή» σκέψη που έχει την τάση να ξεγλιστρήσει από την έρευνα. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο μέχρι να το συνηθίσεις. Θα δεις ότι θα δυσκολευτείς να μην κάνεις τεχνητούς διαχωρισμούς. Κάθε σκέψη που έρχεται στο νου σου, άσχετα με τις ιδιότητες που της αποδίδεις, είναι κατάλληλο αντικείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας.

5. Στις περιόδους πρακτικής, πρώτα επανέλαβε την ιδέα στον εαυτό σου, και έπειτα καθώς η κάθε σκέψη περνά από το νου σου, να την κρατάς στην προσοχή σου όσο λες στον εαυτό σου.

Αυτή η σκέψη για ____________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη.
Αυτή η σκέψη για __________________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη.

Ως συνήθως, χρησιμοποίησε την σημερινή ιδέα όποτε αντιλαμβάνεσαι κάποια σκέψη που σου προξενεί ανησυχία. Σας προτείνουμε την ακόλουθη μορφή γι αυτό το σκοπό:

Αυτή η σκέψη για _____________ δεν είναι μια ουδέτερη σκέψη, εφόσον δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.

6. Σου συνιστούμε τέσσερις ή πέντε περιόδους πρακτικής, αν τις βρίσκεις σχετικά άνετες. Αν νιώθεις ένταση, τρεις είναι αρκετές. Επίσης θα πρέπει να μειώσεις και τη διάρκεια των ασκήσεων αν νιώσεις άβολα.


ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...