Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 334 Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.



ΜΑΘΗΜΑ 334

Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.


Δεν θα περιμένω άλλη μια μέρα για να βρω τους θησαυρούς που μου προσφέρει ο Πατέρας μου. Οι ψευδαισθήσεις είναι όλες μάταιες, και τα όνειρα φεύγουν ακόμα και την στιγμή που υφαίνονται από σκέψεις βασισμένες σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Ας μην δεχτώ τέτοια ασήμαντα δώρα ξανά, σήμερα. Η Φωνή του Θεού προσφέρει την ειρήνη του Θεού σε όλους όσους ακούν και επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου σήμερα. Επομένως πηγαίνω να βρω τους θησαυρούς που μου έχει δώσει ο Θεός.

Αναζητώ μόνο το αιώνιο. Διότι ο Υιός Σου δεν γίνεται να ικανοποιηθεί με τίποτα λιγότερο από αυτό. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παρηγοριά του εκτός από αυτό που προσφέρεις Εσύ στον συγχυσμένο νου του και την τρομαγμένη του καρδιά, για να του δώσει σιγουριά και να του φέρει ειρήνη; Σήμερα θέλω να δω τον αδερφό μου αναμάρτητο. Αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα, διότι έτσι θα δω την αθωότητά μου.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 333 Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.



ΜΑΘΗΜΑ 333

Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.

Η σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί. Δεν μπορείς να την παρακάμψεις, να την παραμερίσεις, να την αρνηθείς, να την μεταμφιέσεις, να την δεις κάπου αλλού, να την αποκαλέσεις με ένα άλλο όνομα, ούτε να την κρύψεις παραπλανητικά με οποιοδήποτε τρόπο, αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτή. Πρέπει να την δεις ακριβώς έτσι όπως είναι, εκεί όπου νομίζεις ότι είναι, μέσα στην πραγματικότητα που της έχει δοθεί, και με τον σκοπό που της έχει αποδώσει ο νους. Γιατί μόνο τότε θα αρθούν όλες οι άμυνες, και η αλήθεια θα μπορέσει να λάμψει πάνω της καθώς εξαφανίζεται.

Πατέρα, η συγχώρεση είναι το φως που διάλεξες Εσύ για να διώξει με την λάμψη του όλη την σύγκρουση και όλη την αμφιβολία, και να φωτίσει τον δρόμο για την επιστροφή μας προς Εσένα. Κανένα άλλο φως δεν μπορεί να δώσει τέλος στα κακά μας όνειρα. Κανένα άλλο φως από αυτό δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Γιατί αυτό μόνο δεν θα αποτύχει σε τίποτα, εφόσον είναι το δικό Σου δώρο προς τον αγαπημένο Σου Υιό.


Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.



ΜΑΘΗΜΑ 332

Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρά του διώχνοντάς τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.


Δεν θέλουμε να κρατήσουμε φυλακισμένο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, θέλουμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν θέλουμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ μας προσφέρεις την ελευθερία. 

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 331 Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.



ΜΑΘΗΜΑ 331

Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.

Πόσο ανόητο ήταν, Πατέρα, να πιστεύω ότι ο Υιός Σου μπορεί να κάνει τον εαυτό του να υποφέρει! Θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα σχέδιο για την καταδίκη του, και να μείνει χωρίς βέβαιο τρόπο για την απελευθέρωσή του; Με αγαπάς, Πατέρα. Ποτέ δεν θα μπορούσες να μ’ αφήσεις εγκαταλειμμένο, να πεθάνω μέσα σ’ ένα κόσμο πόνου και σκληρότητας. Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι η Αγάπη εγκατέλειψε τον Εαυτό της; Δεν υπάρχει θέληση άλλη από την Θέληση της Αγάπης. Ο φόβος είναι ένα όνειρο, και δεν έχει θέληση που μπορεί να αντικρούσει την δική Σου. Η σύγκρουση είναι ύπνος, και η ειρήνη αφύπνιση. Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση ∙ η ζωή, αιώνια αλήθεια. Δεν υπάρχει αντίσταση στην Θέλησή Σου. Δεν υπάρχει σύγκρουση, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου.

Η συγχώρεση δείχνει ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία, και ότι την μοιραζόμαστε. Σήμερα, ας δούμε τα άγια θεάματα που μας δείχνει η συγχώρεση, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αμήν.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;

1. Το εγώ είναι ειδωλολατρία ∙ το σύμβολο του περιορισμένου και διαχωρισμένου εαυτού, αυτού που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα σώμα, καταδικασμένος να υποφέρει και η ζωή του να καταλήξει στον θάνατο. Είναι η «θέληση» που βλέπει την Θέληση του Θεού ως εχθρό, και παίρνει μια μορφή με την οποία την αρνείται. Το εγώ είναι η «απόδειξη» ότι η δύναμη είναι ασθενής και η αγάπη τρομακτική, η ζωή είναι πραγματικά θάνατος, και μόνο ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό είναι αληθές.
2. Το εγώ είναι παρανοϊκό. Στέκει μέσα στον φόβο πέρα από το Παντού, ξέχωρο από το Όλον, διαχωρισμένο από το Άπειρο. Μέσα στην παραφροσύνη του νομίζει ότι έχει νικήσει τον Ίδιο τον Θεό. Και μέσα στην τρομερή του αυτονομία «βλέπει» ότι η Θέληση του Θεού έχει καταστραφεί. Ονειρεύεται την τιμωρία, και τρέμει με τις φιγούρες μέσα στα όνειρά του ∙ τους εχθρούς του, που επιδιώκει να δολοφονήσει πριν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του με το να τους επιτεθεί.
3. Ο Υιός του Θεού δεν έχει εγώ. Τι γνωρίζει αυτός από την τρέλα και τον θάνατο του Θεού, εφόσον ενοικεί σε Εκείνον; Τι μπορεί να ξέρει από την θλίψη και τα βάσανα, όταν ζει μέσα σε αιώνια χαρά; Τι μπορεί να γνωρίζει από τον φόβο και την τιμωρία, την αμαρτία και την ενοχή, το μίσος και την σύγκρουση, όταν όλα όσα τον περιβάλλουν είναι η αιώνια ειρήνη, όντας για πάντα ελεύθερος από σύγκρουση και ανενόχλητος μέσα σε βαθύτατη γαλήνη και μακαριότητα;
4. Το να γνωρίζεις την πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν βλέπεις το εγώ και τις σκέψεις του, τα έργα του, τις πράξεις του, τους νόμους και τις δοξασίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τα σχέδιά του για την σωτηρία του, και το κόστος που εμπεριέχει η πίστη σε αυτό. Με τον πόνο, το τίμημα για την πίστη σε αυτό είναι τόσο τεράστιο, που η σταύρωση του Υιού του Θεού προσφέρεται καθημερινά στον σκοτεινό ναό του, και το αίμα κυλά μπροστά στον βωμό όπου οι αρρωστημένοι ακόλουθοί του προετοιμάζονται για να πεθάνουν.

5. Παρόλα αυτά, ένα μόνο κρίνο συγχώρεσης θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως ∙ τον βωμό των ψευδαισθήσεων σε ναό της Ίδιας της Ζωής. Και η ειρήνη θα επανορθωθεί μια για πάντα στους αγίους νόες που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του, κατοικία Του, χαρά Του, αγάπη Του, απόλυτα δικό Του, ολοκληρωτικά ένα με Αυτόν.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 330 Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.



ΜΑΘΗΜΑ 330

Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.

Αυτή την ημέρα ας δεχτούμε την συγχώρεση ως μοναδική μας λειτουργία. Γιατί να επιτεθούμε στο νου μας, και να του δώσουμε εικόνες πόνου; Γιατί να τον διδάσκουμε ότι είναι αδύναμος, όταν ο Θεός προσφέρει την δύναμη Του και την Αγάπη Του, και τον παροτρύνει να πάρει αυτό που είναι ήδη δικό του; Ο νους που έχει γίνει πρόθυμος να δεχτεί τα δώρα του Θεού έχει επανέλθει στο πνεύμα, και επεκτείνει την ελευθερία του και την χαρά του, καθώς η Θέληση του Θεού ενώνεται με την δική του. Ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε δεν γίνεται να αμαρτήσει, επομένως δεν μπορεί να υποφέρει. Σήμερα ας επιλέξουμε να είναι Αυτός η Ταυτότητά μας, κι έτσι να ξεφύγουμε για πάντα από όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι μας προσφέρει το όνειρο του φόβου.


Πατέρα, ο Υιός Σου δεν μπορεί να πληγωθεί. Και αν νομίζουμε ότι υποφέρουμε, απλά δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε την μια Ταυτότητά μας που μοιραζόμαστε μαζί Σου. Επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε Αυτή σήμερα, για να ελευθερωθούμε για πάντα  από όλα τα λάθη μας, και για να σωθούμε από αυτό που νομίζαμε ότι ήμασταν.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 329 Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.



ΜΑΘΗΜΑ 329

Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.

Πατέρα, νόμιζα ότι είχα απομακρυνθεί από το Θέλημά Σου, ότι το είχα αψηφήσει, είχα παραβεί τους νόμους του, και ότι είχα παρεμβάλλει μια δεύτερη θέληση πιο ισχυρή από την δική Σου. Και όμως, αυτό που είμαι στ’ αλήθεια δεν είναι παρά η Θέλησή Σου, που έχει επεκταθεί και επεκτείνεται. Αυτό είμαι, και αυτό ποτέ δεν θ’ αλλάξει. Όπως Εσύ είσαι Ένας, έτσι κι εγώ είμαι Ένα μαζί Σου. Και αυτό επέλεξα την στιγμή της δημιουργίας μου, όπου η θέλησή μου έγινε για πάντα ένα με την δική Σου. Αυτή η επιλογή έγινε για όλη την αιωνιότητα. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει, και να είναι σε αντίθεση με τον εαυτό της. Πατέρα, η θέλησή μου είναι δική Σου. Και είμαι ασφαλής, ατάραχος και γαλήνιος, σε ατέλειωτη χαρά, διότι είναι η Θέλησή Σου να είναι έτσι.


Σήμερα, θα δεχτούμε την ένωσή μας ο ένας με τον άλλο και την Πηγή μας. Δεν έχουμε θέληση άλλη ξεχωριστή από την δική Του, και όλοι μας είμαστε ένα διότι η Θέλησή Του μοιράζεται από όλους μας. Μέσα από αυτή αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένα. Μέσα από αυτή βρίσκουμε επιτέλους τον δρόμο μας για τον Θεό.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 328 Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.



ΜΑΘΗΜΑ 328

Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.

Αυτό που φαίνεται ότι είναι η δεύτερη θέση είναι η πρώτη, διότι όλα τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε είναι ανάποδα μέχρι να ακούσουμε την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού. Φαίνεται ότι θα αποκτήσουμε αυτονομία μόνο με τον αγώνα μας να είμαστε ξεχωριστοί, και ότι η ανεξαρτησία μας από την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκτάται η σωτηρία. Και όμως, το μόνο που βρίσκουμε είναι ασθένεια, βάσανα, απώλεια και θάνατο. Αυτό δεν είναι το Θέλημα του Πατέρα μας για εμάς, ούτε υπάρχει δεύτερη στην Θέλησή Του. Το να ενωνόμαστε με την δική Του Θέληση σημαίνει ότι απλά βρίσκουμε την δική μας. Και εφόσον η θέλησή μας είναι η δική Του, σε Αυτόν είναι που πρέπει να πάμε για να αναγνωρίσουμε την δική μας θέληση.

Δεν υπάρχει άλλη θέληση από την δική Σου. Και χαίρομαι που τίποτα από όσα φαντάζομαι δεν αντικρούει αυτό που Εσύ θέλεις να είμαι. Η Θέλησή Σου είναι να είμαι απόλυτα ασφαλής, αιώνια σε ειρήνη. Και μετά χαράς μοιράζομαι αυτή την Θέληση την οποία Εσύ, ο Πατέρας μου, έδωσες ως μέρος από μένα.



Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 327 Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.



ΜΑΘΗΜΑ 327

Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.

Δεν μου ζητείται να πάρω την σωτηρία βασισμένος σε μια ανυποστήρικτη πίστη. Διότι ο Θεός μου έχει υποσχεθεί ότι θ’ ακούσει το κάλεσμά μου, και θ’ απαντήσει ο Ίδιος. Ας μαθαίνω μόνο από την εμπειρία μου ότι αυτό είναι αλήθεια, και η πίστη σίγουρα θα έρθει σε μένα. Αυτή είναι η πίστη που θα διαρκέσει, και θα με πάει ακόμα μακρύτερα στον δρόμο που οδηγεί σε Αυτόν. Διότι έτσι θα είμαι σίγουρος ότι Εκείνος δεν με έχει εγκαταλείψει και με αγαπά ακόμα, περιμένοντας μόνο το κάλεσμά μου για να μου δώσει όλη την βοήθεια που χρειάζομαι για να έρθω σε Αυτόν.

Πατέρα, Σε ευχαριστώ που οι υποσχέσεις Σου ποτέ δεν θα απογοητεύσουν την εμπειρία μου, αν απλά τις δοκιμάσω. Επομένως, ας επιχειρήσω να τις δοκιμάσω, και να μην τις κρίνω. Ο Λόγος Σου είναι ένα με Σένα. Εσύ μου δίνεις τα μέσα με τα οποία έρχεται η βεβαιότητα, και αποκτώ επιτέλους την σιγουριά της ενοικούσας Αγάπης Σου.


Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 326 Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.



ΜΑΘΗΜΑ 326

Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.

Πατέρα, δημιουργήθηκα μέσα στο Νου Σου, μια άγια Σκέψη που ποτέ δεν άφησε την εστία της. Είμαι παντοτινά  δικό Σου Αποτέλεσμα, και Εσύ για πάντα είσαι η Αιτία μου. Έτσι όπως με δημιούργησες έχω παραμείνει. Εκεί όπου με εγκατέστησες ακόμα κατοικώ. Και όλες Σου οι ιδιότητες ενοικούν σε μένα, διότι είναι το Θέλημά Σου να έχεις έναν Υιό τόσο όμοιο με την Αιτία του ώστε η Αιτία και το Αποτέλεσμά Της να είναι αδιαίρετα. Σήμερα ας γνωρίζω ότι είμαι ένα Αποτέλεσμα του Θεού, κι επομένως έχω την δύναμη να δημιουργώ όπως Εσύ. Και όπως στον Ουρανό, έτσι και στην γη. Το σχέδιό Σου ακολουθώ εδώ, και στο τέλος γνωρίζω ότι θα συγκεντρώσεις όλα Σου τα αποτελέσματα μέσα στον γαλήνιο Ουρανό της Αγάπης Σου, εκεί όπου η γη θα εξαφανιστεί, και όλες οι σκέψεις διαχωρισμού θα ενωθούν ένδοξα ως Ένας Υιός του Θεού.

Σήμερα ας δούμε την γη να εξαφανίζεται, στην αρχή μεταμορφωμένη, και έπειτα, αφού την συγχωρέσουμε, να σβήσει ολοκληρωτικά μέσα στο άγιο Θέλημα του Θεού.


Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 325 Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.



ΜΑΘΗΜΑ 325

Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.

Το κλειδί για την σωτηρία είναι αυτή η ιδέα: Ό,τι βλέπω αντανακλά μια διαδικασία μέσα στο νου μου, η οποία αρχίζει με την ιδέα που έχω για το τι θέλω. Από εκεί, ο νους φτιάχνει μια εικόνα του πράγματος που θέλει, το κρίνει πολύτιμο, και επομένως αναζητά να το βρει. Αυτές οι εικόνες τότε προβάλλονται προς τα έξω, τις κοιτώ, τις εκτιμώ ως πραγματικές και τις περιφρουρώ ως δικές μου. Από παρανοϊκές ιδέες έρχεται ένας παρανοϊκός κόσμος. Από την κρίση έρχεται ένα κόσμος καταδικασμένος. Και από σκέψεις συγχώρεσης παρουσιάζεται ένας κόσμος ήπιος, γεμάτος έλεος για τον άγιο Υιό του Θεού, για να του προσφέρει ένα φιλικό σπίτι όπου μπορεί να αναπαυθεί για λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και να βοηθήσει τους αδελφούς του να προχωρήσουν μαζί του, και να βρουν τον δρόμο για τον Ουρανό και τον Θεό.


Πατέρα μας, οι ιδέες Σου αντανακλούν την αλήθεια, ενώ οι δικές μου χωριστά από τις δικές Σου δεν φτιάχνουν παρά όνειρα. Ας βλέπω μόνο ό,τι αντανακλούν οι δικές Σου, διότι Αυτές και μόνο Αυτές εξασφαλίζουν την αλήθεια.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 324 Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.



ΜΑΘΗΜΑ 324

Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.

Πατέρα, Εσύ είσαι ο Ένας που μου έδωσε το σχέδιο για την σωτηρία. Εσύ έχεις ορίσει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσω, τον ρόλο που πρέπει να πάρω, και κάθε βήμα στην καθορισμένη μου διαδρομή. Δεν γίνεται να χάσω τον δρόμο. Μπορώ μόνο να επιλέξω να περιπλανηθώ άσκοπα για λίγο, κι έπειτα να επιστρέψω. Η στοργική Σου Φωνή πάντα θα με καλεί πίσω, και θα οδηγεί τα βήματά μου στον σωστό δρόμο. Όλοι οι αδελφοί μου μπορούν ν’ ακολουθήσουν στον δρόμο που τους οδηγώ. Αλλά εγώ απλά ακολουθώ τον δρόμο προς Εσένα, όπως Εσύ με καθοδηγείς και θέλεις να πορεύομαι.


Γι αυτό ας ακολουθήσουμε Έναν ο Οποίος γνωρίζει τον δρόμο. Δεν χρειάζεται να αργήσουμε και δεν γίνεται να ξεστρατίσουμε  πάνω από μια στιγμή μακριά από το στοργικό Του Χέρι. Πορευόμαστε μαζί, διότι ακολουθούμε Εκείνον. Και είναι Αυτός που κάνει το τέλος σίγουρο, και εγγυάται μια ασφαλή επιστροφή στην εστία μας.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Η ΠΡΟΒΟΛΗ.

ΜΑΘΗΜΑ 323 Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.



ΜΑΘΗΜΑ 323

Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.

Εδώ βρίσκεται η μόνη «θυσία» που Εσύ ζητάς από τον αγαπημένο Σου Υιό ∙ του ζητάς να παραιτηθεί από όλα τα βάσανα, κάθε έννοια απώλειας και θλίψης, κάθε άγχος και αμφιβολία, και να αφήσει να εισέλθει σαν χείμαρρος η Αγάπη Σου μέσα στην επίγνωσή του, θεραπεύοντας τον από τον πόνο, και δίνοντάς του την δική Σου αιώνια Χαρά. Τέτοια είναι η «θυσία» που Εσύ ζητάς από μένα, και η μόνη που κάνω μετά χαράς ∙ το μόνο «κόστος» της επανόρθωσης της θύμησής Σου σε μένα, για την σωτηρία του κόσμου.


Και καθώς πληρώνουμε το χρέος που χρωστάμε στην αλήθεια, - ένα χρέος που είναι απλά η απελευθέρωση των αυταπατών και των εικόνων που λατρεύαμε εσφαλμένα – η αλήθεια επιστρέφει σε μας με πληρότητα και χαρά. Δεν τρέφουμε πια αυταπάτες. Η αγάπη έχει τώρα επιστρέψει στην επίγνωσή μας. Και βρισκόμαστε πάλι σε ειρήνη, γιατί ο φόβος έχει φύγει και παραμένει μόνο η αγάπη.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 322 Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.



ΜΑΘΗΜΑ 322

Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.

Θυσιάζω τις ψευδαισθήσεις ∙ τίποτα περισσότερο. Και καθώς οι ψευδαισθήσεις φεύγουν βρίσκω τα δώρα που προσπαθούσαν να κρύψουν, να με περιμένουν με λαμπερό καλωσόρισμα, έτοιμα να παραδώσουν σε μένα τα πανάρχαια μηνύματα του Θεού. Η θύμησή Του κατοικεί σε κάθε δώρο που λαμβάνω από Αυτόν. Και κάθε όνειρο χρησιμεύει μόνο για να κρύβει τον Εαυτό που είναι ο μοναδικός Υιός του Θεού, κατ’ εικόνα Εκείνου, του Αγίου  Ενός που κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν για πάντα, όπως κατοικεί και σε μένα, ακόμα.


Πατέρα, σε Σένα κάθε θυσία παραμένει για πάντα αδιανόητη. Επομένως δεν μπορώ να θυσιάσω παρά μόνο στα όνειρα. Έτσι όπως με δημιούργησες, δεν μπορώ να αφήσω τίποτα από ό,τι μου έδωσες Εσύ. Ό,τι δεν μου έχεις δώσει δεν έχει πραγματικότητα. Τι απώλεια γίνεται να περιμένω εκτός από την απώλεια του φόβου, και την επιστροφή της αγάπης μέσα στο νου μου;

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 321 Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.



ΜΑΘΗΜΑ 321

Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.

Δεν είχα καταλάβει τι με ελευθερώνει, ούτε τι είναι η ελευθερία μου, ούτε που να ψάξω να την βρω. Πατέρα, έψαχνα μάταια μέχρι που άκουσα την Φωνή Σου να με καθοδηγεί. Τώρα δεν θέλω να καθοδηγώ εγώ τον εαυτό μου πια..  Γιατί ούτε έχω φτιάξει, ούτε καταλαβαίνω τον τρόπο για να βρω την ελευθερία μου. Αλλά εναποθέτω την εμπιστοσύνη μου σε Σένα. Εσύ που μου κληροδότησες την ελευθερία μου ως άγιο Υιό Σου, δεν είσαι χαμένος για μένα. Η Φωνή σου με καθοδηγεί, και ο δρόμος προς τα Σένα ανοίγει και ξεκαθαρίζει επιτέλους. Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο. Πατέρα ,θέλησή μου είναι να επιστρέψω.

Σήμερα απαντούμε για τον κόσμο, που θα απελευθερωθεί μαζί με μας. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που βρίσκουμε την ελευθερία μας μέσα από τον βέβαιο δρόμο που έχει εξασφαλίσει ο Πατέρας μας. Και πόσο σίγουρη είναι η σωτηρία όλου του κόσμου, όταν μαθαίνουμε ότι η ελευθερία μας μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;

1. Δημιουργία είναι το σύνολο όλων των Σκέψεων του Θεού, σε άπειρο αριθμό, και παντού χωρίς κανένα όριο. Μόνο η αγάπη δημιουργεί, και δημιουργεί μόνο σαν την ίδια. Δεν υπήρξε χρόνος που όλα όσα δημιούργησε να μην υπήρχαν. Ούτε θα υπάρξει χρόνος που οτιδήποτε από αυτά που δημιούργησε να υποστεί κάποια απώλεια. Μέσα στην αιωνιότητα οι Σκέψεις του Θεού είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν και είναι, αμετάβλητες μέσα στο χρόνο και αφού ο χρόνος θα έχει τελειώσει.
2. Στις Σκέψεις του Θεού δίδεται όλη η δύναμη που έχει ο Δημιουργός τους. Διότι Αυτός θα προσθέτει στην αγάπη επεκτείνοντας την. Επομένως ο Υιός Του μοιράζεται την δημιουργία, και πρέπει επομένως να μοιράζεται και τη δύναμη να δημιουργεί. Αυτό που ο Θεός έχει θελήσει να είναι για πάντα Ένα θα εξακολουθεί να είναι Ένα όταν ο χρόνος τελειώσει ∙ και δεν θα αλλάξει όσο διαρκεί ο χρόνος, παραμένοντας όπως ήταν πριν καν αρχίσει η σκέψη του χρόνου.
3. Η δημιουργία είναι το αντίθετο από όλες τις ψευδαισθήσεις, διότι η δημιουργία είναι η αλήθεια. Η δημιουργία είναι ο άγιος Υιός του Θεού, διότι στην δημιουργία η Θέλησή Του ολοκληρώνεται από κάθε άποψη, κάνοντας κάθε μέρος να περιέχει το όλον. Η ενότητά του είναι για πάντα εγγυημένα απαραβίαστη ∙ για πάντα μέσα στην αγία Του Θέληση, πέρα από κάθε δυνατότητα βλάβης, διαχωρισμού, ατέλειας και σπίλωσης της αθωότητάς της.
4. Εμείς είμαστε η δημιουργία ∙ εμείς οι Υιοί του Θεού. Φαίνεται σαν να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσά μας, και σαν να μην έχουμε επίγνωση της αιώνιας ενότητάς μας με Αυτόν. Ωστόσο, πίσω από όλες τις αμφιβολίες μας, πέρα από όλους μας τους φόβους, ακόμα υπάρχει βεβαιότητα. Διότι η αγάπη παραμένει μαζί με όλες της Σκέψεις της, και με την βεβαιότητα δική τους. Η θύμηση του Θεού βρίσκεται μέσα στους αγίους νόες μας, οι οποίοι γνωρίζουν ότι είναι ένα και ενωμένοι με τον Δημιουργό τους. Η μόνη μας λειτουργία ας είναι μόνο να αφήσουμε αυτή την μνήμη να επιστρέψει, να αφήνουμε μόνο την Θέληση του Θεού να γίνεται στην γη, να  επανέλθουμε στην νοητική μας διαύγεια, και να είμαστε όπως μας δημιούργησε ο Θεός.
5. Ο Πατέρας μας μάς καλεί. Ακούμε την Φωνή Του, και συγχωρούμε την δημιουργία στο Όνομα του Δημιουργού της, της Ίδιας της Αγιότητας, που την μοιράζεται η δική Του δημιουργία ∙ του Οποίου η Αγιότητα είναι ακόμα μέρος από εμάς.




Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 320 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.



ΜΑΘΗΜΑ 320

 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.

Ο Υιός του Θεού είναι απεριόριστος. Δεν υπάρχουν όρια στην δύναμή του, την γαλήνη του, την χαρά του, ή σε κάποια από τις ιδιότητες που του έδωσε ο Πατέρας του όταν τον δημιούργησε. Ό,τι βούλεται μαζί με τον Δημιουργό και Λυτρωτή του πρέπει να γίνει. Τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην ιερή του θέληση, διότι ο Πατέρας του φωτίζει με την λάμψη Του το νου του, και αφήνει ενώπιων του όλη την δύναμη και την αγάπη της  γης και του Ουρανού. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο δίνονται όλα αυτά. Εγώ είμαι αυτός μέσα στον οποίο κατοικεί η δύναμη της Θέλησης του Πατέρα μου.

  Η Θέλησή Σου μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα σε μένα, και έπειτα να επεκταθεί και  σε όλο τον κόσμο μέσα από μένα. Δεν υπάρχει όριο στην Θέλησή Σου. Κι έτσι όλη η δύναμη έχει δοθεί στον Υιό Σου.



Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 318 Μέσα μου το μέσον και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.



ΜΑΘΗΜΑ 318

Μέσα μου το μέσον και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.

Μέσα μου, στον άγιο Υιό του Θεού, εναρμονίζονται όλα τα μέρη του σχεδίου του Ουρανού να σωθεί ο κόσμος. Τι σύγκρουση θα μπορούσε να υπάρξει, όταν όλα τα μέρη δεν έχουν παρά ένα σκοπό και ένα στόχο; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κομμάτι που να στέκει μόνο του, ή κάποιο με περισσότερη ή λιγότερη σημασία από τα υπόλοιπα;  Εγώ είμαι το μέσον με το οποίο σώζεται ο Υιός του Θεού, διότι ο σκοπός της σωτηρίας είναι να βρει την αθωότητα που ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα μου. Δημιουργήθηκα σαν αυτό το οποίο αναζητώ. Εγώ είμαι ο στόχος που ψάχνει ο κόσμος. Είμαι ο Υιός του Θεού, η μία αιώνια Αγάπη Του. Είμαι το μέσον αλλά και ο σκοπός της σωτηρίας.


Σήμερα, Πατέρα μου, ας αναλάβω τον ρόλο που Εσύ μου προσφέρεις ζητώντας μου να αποδεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι αυτό που εναρμονίζεται μέσα μου με την ίδια βεβαιότητα θα εναρμονιστεί και με Σένα.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

ΑΣΘΕΝΕΙΑ

ΜΑΘΗΜΑ 317 Ακολουθώ τον δρόμο που έχει οριστεί για μένα.




ΜΑΘΗΜΑ 317

Ακολουθώ τον δρόμο που έχει οριστεί για μένα.

Έχω μια ιδιαίτερη θέση να πληρώσω ∙ ένα ρόλο για μένα μόνο. Η σωτηρία περιμένει μέχρι να αναλάβω αυτό το ρόλο με δική μου επιλογή. Μέχρι να κάνω αυτή την επιλογή, είμαι σκλάβος του χρόνου και της ανθρώπινης μοίρας. Αλλά όταν με προθυμία και χαρά ακολουθήσω τον δρόμο που το σχέδιο του Πατέρα μου όρισε για μένα, τότε θα αναγνωρίσω ότι η σωτηρία είναι ήδη εδώ, έχει ήδη δοθεί στους αδελφούς μου και είναι ήδη και δική μου.


Πατέρα, ο δικός Σου δρόμος είναι αυτός που διαλέγω σήμερα. Εκεί που με οδηγεί επιλέγω να πάω ∙ αυτό που θα ήθελε να κάνω επιλέγω να κάνω. Ο δρόμος Σου είναι βέβαιος, και το τέλος ασφαλές. Η δική Σου θύμηση περιμένει εκεί. Και όλες μου οι θλίψεις τελειώνουν μέσα στο αγκάλιασμά Σου, που έχεις υποσχεθεί στον Υιό Σου, που νόμιζε εσφαλμένα ότι είχε απομακρυνθεί από την σίγουρη προστασία στης στοργικής Αγκαλιάς Σου.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 316 Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.



ΜΑΘΗΜΑ 316

Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.

Όπως κάθε δώρο που δίνουν οι αδελφοί μου είναι δικό μου, έτσι και κάθε δώρο που δίνω εγώ ανήκει σε μένα. Το κάθε ένα επιτρέπει σε ένα λάθος από το παρελθόν να φύγει, και να μην αφήσει καμία σκιά πάνω στον άγιο νου που αγαπά ο Πατέρας μου. Η χάρη Του μου δίνεται σε κάθε δώρο που έχει λάβει ένας αδελφός μέσα σε όλο το χρόνο, και πέρα από αυτόν. Το σπίτι των θησαυρών μου είναι γεμάτο, και άγγελοι προσέχουν τις ανοιχτές του πόρτες ώστε κανένα δώρο να μην χαθεί, και μόνο περισσότερα να προστεθούν. Ας έρθω εκεί όπου βρίσκονται οι θησαυροί μου, και ας εισέλθω εκεί όπου είμαι αληθινά καλοδεχούμενος και στο σπίτι μου, ανάμεσα στα δώρα που μου έχει δώσει ο Θεός.

Πατέρα, θέλω να δεχτώ τα δώρα Σου σήμερα. Εγώ δεν τα αναγνωρίζω. Και όμως εμπιστεύομαι ότι Εσύ που μου τα έδωσες θα μου παρέχεις και τα μέσα με τα οποία να μπορέσω να δω, να καταλάβω την αξία τους, και να κρατήσω μέσα στην καρδιά μου μόνο αυτά, ως αυτό που θέλω.


Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 315 Όλα τα δώρα που δίνουν οι αδελφοί μου ανήκουν σε μένα.



ΜΑΘΗΜΑ 315

Όλα τα δώρα που δίνουν οι αδελφοί μου ανήκουν σε μένα.

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή που περνά,  χίλιοι θησαυροί έρχονται σε μένα. Είμαι ευλογημένος όλη την ημέρα με δώρα, που η αξία τους υπερβαίνει όλα τα πράγματα που μπορώ να συλλάβω με το νου μου. Ένας αδελφός χαμογελά σε έναν άλλο, και η καρδιά μου αναγαλλιάζει. Κάποιος λέει ένα λόγο ευγνωμοσύνης ή ελέους, και ο νους μου λαμβάνει αυτό το δώρο και το παίρνει σαν δικό του. Και ο κάθε ένας που βρίσκει τον δρόμο του για τον Θεό γίνεται σωτήρας μου, δείχνοντάς μου τον δρόμο, και δίνοντάς μου την βεβαιότητά του ότι όσα έχει μάθει είναι σίγουρα και δικά μου.


Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για τα πολλά δώρα που έρχονται σε μένα σήμερα και κάθε μέρα από κάθε Υιό του Θεού. Τα δώρα των αδελφών μου  προς εμένα είναι απεριόριστα. Τώρα μπορώ να τους προσφέρω τις ευχαριστίες μου, έτσι ώστε η ευγνωμοσύνη προς αυτούς να μπορέσει να με οδηγήσει στον Δημιουργό μου και στην θύμηση Του.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 314 Αναζητώ ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν.



ΜΑΘΗΜΑ 314

Αναζητώ ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν.

Από την νέα αντίληψη του κόσμου έρχεται ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από το παρελθόν. Το μέλλον τώρα αναγνωρίζεται ως επέκταση του παρόντος. Τα λάθη του παρελθόντος δεν μπορούν να ρίξουν καμιά σκιά πάνω σε αυτό ∙ έτσι ο φόβος έχει χάσει τα είδωλά και τις εικόνες του, και εφόσον δεν έχει μορφή, δεν έχει και επιδράσεις. Ο θάνατος δεν θα διεκδικεί το μέλλον τώρα, διότι η ζωή είναι τώρα ο στόχος του και όλα τα αναγκαία παρέχονται με χαρά. Ποιος μπορεί να λυπάται ή να υποφέρει όταν το παρόν έχει ελευθερωθεί, επεκτείνοντας την ασφάλεια και την ειρήνη του σε ένα ήσυχο μέλλον γεμάτο χαρά;


Πατέρα, σφάλαμε στο παρελθόν, κι επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε το παρόν για να ελευθερωθούμε. Τώρα αφήνουμε το μέλλον στα δικά Σου Χέρια, αφήνοντας πίσω τα λάθη μας από το παρελθόν, και σίγουροι ότι Εσύ θα κρατήσεις τις τωρινές Σου υποσχέσεις, και θα οδηγήσεις το μέλλον στο ιερό τους φως.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 313 Μια νέα αντίληψη ας έρθει σε μένα, τώρα.



ΜΑΘΗΜΑ 313

Μια νέα αντίληψη ας έρθει σε μένα, τώρα.

Πατέρα, υπάρχει μια όραση που βλέπει όλα τα πράγματα ως αναμάρτητα, έτσι ώστε ο φόβος φεύγει, και στην θέση του προσκαλούμε την αγάπη. Και η αγάπη θα έρθει όποτε της ζητηθεί. Αυτή η όραση είναι το δώρο Σου. Τα μάτια του Χριστού βλέπουν ένα κόσμο που έχει συγχωρεθεί. Με την δική Του όραση όλες οι αμαρτίες του συγχωρούνται, διότι Αυτός δεν βλέπει καμιά αμαρτία πουθενά όπου εναποθέτει το βλέμμα Του. Τώρα ας έρθει σε μένα η ορθή Του όραση, ώστε να ξυπνήσω από το όνειρο της αμαρτίας και να κοιτάξω μέσα μου και να δω την  αθωότητά μου, την οποία Εσύ έχεις κρατήσει εντελώς αμόλυντη πάνω στο βωμό του αγίου Υιού Σου, του Εαυτού με τον οποίο θέλω να ταυτιστώ.


Σήμερα ας δούμε ο ένας τον άλλο με την όραση του Χριστού. Πόσο όμορφοι είμαστε! Αδερφέ, έλα και ενώσου μαζί μου σήμερα. Σώζουμε τον κόσμο όταν έχουμε ενωθεί. Γιατί στην όρασή μας αυτός γίνεται τόσο άγιος όσο το φως μέσα μας.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 312 Βλέπω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.



Βλέπω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.

Η αντίληψη ακολουθεί την κρίση. Έχοντας κρίνει, βλέπουμε αυτό που θα θέλαμε να δούμε. Γιατί η όραση των ματιών του σώματος χρησιμεύει μόνο για να μας προσφέρει αυτό που θα θέλαμε να έχουμε. Είναι αδύνατον να παραβλέψουμε αυτό που θέλουμε να δούμε, και να μην βλέπουμε αυτό που έχουμε επιλέξει να δούμε. Πόσο βέβαιο είναι λοιπόν ότι θα έρθει ο πραγματικός κόσμος να χαιρετίσει την αγία όραση όποιου κάνει δικό του τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, και βλέπει σύμφωνα με αυτόν. Και δεν γίνεται να μην δει αυτό που θα ήθελε να δει ο Χριστός, και να μοιραστεί την Αγάπη του Χριστού για όσα βλέπει.


 Σήμερα δεν έχω άλλο σκοπό από το να δω ένα απελευθερωμένο κόσμο, ελεύθερο από όλες τις κρίσεις που έχω κάνει. Πατέρα, αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα σήμερα, άρα αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος μου.
 Σήμερα δεν έχω άλλο σκοπό από το να δω ένα απελευθερωμένο κόσμο, ελεύθερο από όλες τις κρίσεις που έχω κάνει. Πατέρα, αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα σήμερα, άρα αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος μου.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 311 Κρίνω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.



ΜΑΘΗΜΑ 311

Κρίνω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.

Η κρίση φτιάχτηκε για να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ενάντια στην αλήθεια. Διαχωρίζει αυτό εναντίον του οποίου χρησιμοποιείται, και το απομονώνει σαν να ήταν ένα πράγμα ξέχωρο. Και έπειτα το φτιάχνει έτσι όπως θα ήθελες εσύ να είναι. Κρίνει αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει, διότι δεν μπορεί να δει ολοκληρωμένα, άρα κρίνει εσφαλμένα. Ας μην την χρησιμοποιήσουμε σήμερα, παρά ας την προσφέρουμε σαν δώρο προς Εκείνον που μπορεί να την χρησιμοποιήσει διαφορετικά. Αυτός θα μας ανακουφίσει από την αγωνία όλων των κρίσεων που έχουμε κάνει εναντίον του εαυτού μας, και θα επαναφέρει την ειρήνη του νου δίνοντάς μας την κρίση του Θεού για τον Υιό Του.

Πατέρα, περιμένουμε με ανοιχτό νου σήμερα, για ν’ ακούσουμε την δική Σου κρίση για τον Υιό που αγαπάς. Εμείς δεν τον γνωρίζουμε, και δεν μπορούμε να τον κρίνουμε. Άρα αφήνουμε την δική Σου Αγάπη να αποφασίσει τι πρέπει να είναι αυτός που Εσύ δημιούργησες ως Υιό Σου.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΣΧΑΤΗ ΚΡΙΣΗ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΣΧΑΤΗ ΚΡΙΣΗ;

1. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού δίνει στον Υιό του Θεού αυτό το δώρο: να ακούει την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού να διακηρύσσει ότι αυτό που είναι ψεύτικο είναι ψεύτικο, και αυτό που είναι αλήθεια ποτέ δεν έχει αλλάξει. Και αυτή είναι η κρίση με την οποία λήγει η αντίληψη. Στην αρχή βλέπεις έναν κόσμο που έχει δεχτεί αυτό ως αληθές, ο οποίος τώρα προβάλλεται από ένα διορθωμένο νου. Και με αυτή την ιερή θέαση, η αντίληψη δίνει μια σιωπηλή ευλογία και έπειτα εξαφανίζεται, εφόσον ο στόχος της έχει επιτευχθεί και η αποστολή της εκπληρώθηκε.

2. Η τελευταία κρίση για τον κόσμο δεν περιέχει καμιά καταδίκη. Διότι βλέπει τον κόσμο ως ολότελα συγχωρεμένο, δίχως αμαρτία και χωρίς απολύτως κανένα σκοπό. Δίχως κάποια αιτία, και τώρα δίχως κάποια λειτουργία μέσα στην όραση του Χριστού, απλά αποσύρεται στο τίποτα. Εκεί γεννήθηκε, και εκεί καταλήγει. Και όλες οι φιγούρες στο όνειρο στο οποίο άρχισε ο κόσμος, πηγαίνουν μαζί του. Τα σώματα τώρα δεν έχουν χρησιμότητα, και επομένως σιγά - σιγά ξεθωριάζουν, διότι ο Υιός του Θεού είναι απεριόριστος

3. Εσύ που πίστευες ότι η Έσχατη Κρίση θα καταδίκαζε τον κόσμο στην κόλαση μαζί σου, δέξου αυτή την άγια αλήθεια: η Έσχατη Κρίση του Θεού είναι το δώρο της Διόρθωσης που χάρισε Αυτός για όλα σου τα σφάλματα, ελευθερώνοντάς σε από αυτά, και όλα τα αποτελέσματα που φαινόντουσαν ότι είχαν. Ο φόβος προς την σωτήρια χάρη του Θεού δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος προς την πλήρη απελευθέρωση από τον πόνο, την επιστροφή στην ειρήνη, την ασφάλεια και την ευτυχία, και την ένωση με την δική σου Ταυτότητα.

4. Η Έσχατη Κρίση του Θεού είναι τόσο ελεήμων όσο κάθε βήμα μέσα στο καθορισμένο σχέδιό Του να ευλογήσει τον Υιό Του, και να τον καλέσει να επανέλθει στην αιώνια ειρήνη που Αυτός μοιράζεται μαζί του. Μην φοβάσαι την αγάπη. Γιατί μόνο αυτή μπορεί να θεραπεύσει κάθε θλίψη, να σκουπίσει όλα τα δάκρυα, και να ξυπνήσει γλυκά από το όνειρό του τον Υιό που ο Θεός αναγνωρίζει ως δικό Του. Μην το φοβάσαι αυτό. Η σωτηρία σου ζητά να την καλωσορίσεις. Και ο κόσμος περιμένει την δική σου χαρμόσυνη αποδοχή, που θα τον απελευθερώσει.

5. Αυτή είναι η Έσχατη Κρίση του Θεού: «Είσαι ακόμα ο άγιος Υιός Μου, παντοτινά αθώος, πάντα αγαπών και πάντα αγαπημένος, τόσο απεριόριστος όσο ο Δημιουργός σου, και εντελώς αμετάβλητος και παντοτινά αγνός. Γι αυτό ξύπνα και γύρισε σε Μένα. Εγώ είμαι ο Πατέρας σου και εσύ είσαι ο Υιός Μου.»


Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 310 Με αφοβία και αγάπη περνώ την σημερινή μέρα.



ΜΑΘΗΜΑ 310

Με αφοβία και αγάπη περνώ την σημερινή μέρα.

Αυτή την ημέρα, Πατέρα μου, θέλω να την περάσω μαζί με Σένα, όπως Εσύ έχεις επιλέξει ότι θα πρέπει να είναι όλες οι μέρες μου. Και αυτό που θα βιώσω δεν είναι καθόλου από τον χρόνο. Η χαρά που έρχεται σε μένα δεν είναι των ημερών ούτε των ωρών, διότι έρχεται από τον Ουρανό προς τον Υιό Σου. Αυτή η ημέρα θα είναι η γλυκιά υπενθύμισή Σου για να Σε θυμηθώ, το γλυκό κάλεσμά Σου προς τον άγιο Υιό Σου, το σημάδι ότι η χάρις Σου έχει έρθει σε μένα, και ότι είναι το Θέλημά Σου να είμαι ελεύθερος σήμερα.


Αυτή την ημέρα, την περνούμε μαζί, εσύ κι εγώ. Και όλος ο κόσμος ενώνεται μαζί μας στο τραγούδι των ευχαριστιών και της χαράς μας προς Αυτόν ο Οποίος μας έδωσε την σωτηρία, και μας απελευθέρωσε. Επανερχόμαστε στην ειρήνη και στην αγιότητα. Δεν υπάρχει χώρος για τον φόβο μέσα μας σήμερα, διότι έχουμε καλωσορίσει την αγάπη μέσα στις καρδιές μας.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Πού και πότε από ποιον έχει γραφτεί το «σενάριο» μου;



ΕΡΩΤΗΣΗ Από πού προέρχονται τα ατομικά μαθήματά μας, τα «σενάριά»  μας;  Ποιος, σε ποιο πεδίο, είναι το δικό μου κομμάτι που έχει ήδη γράψει το σενάριό μου; Είναι  οι ατομικές προβολές μας, οι εικόνες που σχεδιάζουμε στην οθόνη του δικού μας υπολογιστή, οι άνθρωποι και οι σχέσεις που ελκύουμε ή απωθούμε, όλα βασισμένα σε αυτό που εμείς, σαν διαχωρισμένα εγώ, χρειάζεται να μάθουμε; Γι αυτόν τον λόγο είναι που οι καταστάσεις της  ζωής των ανθρώπων μπορεί να είναι τόσο διαφορετικές; Και πώς βρίσκουμε αυτούς με τους οποίους χρειάζεται να παίξουμε τους ρόλους μας; Είναι το σχέδιο που όλοι ακολουθούμε μια λειτουργία του ανώτερου εαυτού μας ή του Αγίου Πνεύματος ή είναι πιο τυχαίο; Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται ότι η ιδέα της συγχώρεσης και το γεγονός ότι πράγματι λειτουργεί έχει να κάνει με αυτό το θέμα. Γνωρίζω ότι η τελική μάθηση είναι να βγούμε έξω από το όνειρο, όποιο και αν είναι αυτό, και ότι μπορούμε να επιλέξουμε ακόμα μια φορά, έτσι η ελεύθερη θέληση είναι φανερό ότι πρέπει να έλθει και αυτή στο προσκήνιο. Αλλά αυτό είναι ίσως ένα άλλο ζήτημα.. ..Οποιαδήποτε διευκρίνιση θα εκτιμηθεί δεόντως.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Για να δοθεί μια σωστή και ολοκληρωμένη απάντηση στις ερωτήσεις σου, οι οποίες όλες τους είναι ευφυείς και πρόσφορες , θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο. ……….Κάτι που είναι καλό να έχεις κατά νου καθώς εξετάζεις αυτό το ενδιαφέρον θέμα είναι ότι η νοημοσύνη μας μπορεί να μας πάει μέχρι ένα ορισμένο σημείο, γιατί το σημείο αναφοράς μας είναι περιορισμένο μέσα στον γραμμικό χρόνο και χώρο, και η διαδικασία του νου συμβαίνει έξω από τον χρόνο και τον χώρο, πέρα από την διάνοια μας. Ο Ιησούς μας το θυμίζει αυτό σε μια από τις αναφορές του για το ταξίδι μας:                      
 «Δεν χρειάζεται να επεξηγήσουμε περισσότερο αυτό που κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να καταλάβει. Όταν η αποκάλυψη της ενότητάς σου έρθει, θα είναι γνωστό και απόλυτα κατανοητό. Τώρα έχουμε δουλειά να κάνουμε, γιατί εκείνοι που βρίσκονται στο χρόνο μπορούν να μιλούν για πράγματα πέρα από αυτόν, και ν’ ακούν λέξεις που εξηγούν ότι αυτό που πρόκειται να συμβεί έχει ήδη γίνει. Ωστόσο, τι νόημα μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα λόγια σε εκείνους που ακόμα μετρούν τις ώρες, και σηκώνονται, εργάζονται και πηγαίνουν για ύπνο σύμφωνα με αυτές;» (Βιβλίο Εργασιών. 169.10)
Είναι κατανοητό το ότι θέλουμε να ξέρουμε το πώς λειτουργεί το κάθε τι, αλλά επειδή έχουμε αρνηθεί την ταυτότητά μας σαν νους και την έχουμε αντικαταστήσει με μια περιορισμένη σωματική ταυτότητα, μας είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατανοήσουμε αυτό που ο Ιησούς μας λέει για την διαδικασία του νου μας. Στην ουσία, προσπαθούμε να κατανοήσουμε κάτι που ένα δικό μας κομμάτι δεν θέλει να πλησιάσουμε καθόλου, γιατί τα θεμέλια της ύπαρξής μας όπως την ξέρουμε θα ταρακουνιόντουσαν σοβαρά εάν το κάναμε. Τα Μαθήματα λένε ότι με το να ακολουθούμε τη στρατηγική του εγώ, συντονιζόμαστε σε μια κατάσταση «άνοιας»( άγνοιας ότι έχουμε νου), και είναι από εκεί που προσπαθούμε να κατανοήσουμε το νου. Ο Ιησούς, όμως, μας βεβαιώνει ότι οι ερωτήσεις μας θα έχουν την τάση να μειώνονται καθώς αρχίζουμε να έχουμε εμπειρίες συγχώρεσης - και εκεί είναι που θα ήθελε να εστιαστούμε. Μπορούμε να εξασκήσουμε την συγχώρεση χωρίς να συλλάβουμε πλήρως την μεταφυσική της βάση, αλλά όμως, όπως λες κι εσύ, κάποια κατανόηση για τις αρχές στις οποίες στηρίζεται η συγχώρεση μπορεί να μας βοηθήσει με την εξάσκησή μας. Έτσι χρησιμοποιούμε την διάνοιά  μας για να υπερβούμε την διάνοιά  μας.
Με αυτό στο νου μας, μπορούμε να απαντήσουμε στις ερωτήσεις σου εν συντομία. Η βασική προϋπόθεση  είναι ότι κατά τη στιγμή που συνέβη ο διαχωρισμός από το Θεό (ο οποίος στην πραγματικότητα δεν συνέβη) κάθε πιθανή έκφραση διαχωρισμού εκδηλώθηκε, και επίσης το ίδιο στιγμιαία, εκδηλώθηκε και η διόρθωση για τον διαχωρισμό. Αυτά είναι τα σενάριά μας - λανθασμένη νοητικότητα και ορθή νοητικότητα- ανάμεσα από τα οποία ο νους μας πάντα επιλέγει, βασιζόμενος στο εάν θέλουμε να παραμείνουμε διαχωρισμένοι ή να αλλάξουμε την πίστη μας στον διαχωρισμό. Ο Ιησούς μιλάει γι αυτό μεταφορικά σαν σε ένα χαλί (Κ-13. Ι. 3) και σαν μια διαδικασία υποκατάστασης και κατακερματισμού που κατέληξε στην τωρινή μας κατάσταση της άγνοιας και της σύγχυσης. (Κ-18. Ι. 4,5). Ο γραμμικός χρόνος είναι ο τρόπος του εγώ για να διαιωνίσει την αμαρτία (το παρελθόν), την ενοχή (το παρόν), και τον φόβο (το μέλλον). Η εκπαίδευση του νου στα Μαθήματα Θαυμάτων σκοπεύει στο να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στο νου μας και σε αυτό το συγκαλυμμένο περιεχόμενο που βρίσκεται από κάτω και κινητοποιεί όλες μας τις δραστηριότητες στον κόσμο του χρόνου και του χώρου. Έτσι ο Ιησούς μας λέει: 

 «Κάθε μέρα, και κάθε λεπτό της ημέρας, και κάθε στιγμή που κάθε λεπτό περιλαμβάνει, εσύ ξαναζείς την μόνη στιγμή κατά την οποία η ώρα του τρόμου πήρε την θέση της αγάπης.» (Κ-26.V.13:1). Η «ζωή» σε ένα χώρο-χρονικό σύμπαν της μορφής σκοπεύει στο να κρατήσει αυτό το περιεχόμενο κρυμμένο: «Τίποτα δεν τυφλώνει τόσο όσο η αντίληψη της μορφής. Γιατί η θέαση της μορφής σημαίνει ότι η κατανόηση έχει συσκοτισθεί.» (Κ-22. ΙΙΙ. 6:7,8).

Μια μεγάλη δυσκολία στο να το καταλάβουμε αυτό είναι ότι η εμπειρία μας δεν συμφωνεί με αυτό που τα Μαθήματα μας λένε ότι συμβαίνει. Για παράδειγμα, διδασκόμαστε ότι                       «επαναλαμβάνουμε νοητικά αυτό που έχει ήδη περάσει» (Βιβλίο Εργασιών. 158.4:5) και ότι «Αυτός ο κόσμος τέλειωσε εδώ και πολύ καιρό» (Κ-28. Ι. 1 :6). Ωστόσο αυτό δεν είναι η εμπειρία μας, κι έτσι η τάση μας θα είναι να προσπαθούμε να μεταφέρουμε αυτές τις διδασκαλίες στην εμπειρία μας αντί να προσπαθούμε να ανυψώσουμε τον εαυτό μας σε αυτό το άλλο επίπεδο που είναι έξω από τον χρόνο και το χώρο, και να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε σε αυτό το σημείο του ταξιδιού μας (Κ-18.IV:5,6,7). Έτσι, πρέπει να ακούμε ξανά και ξανά και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ότι ο κόσμος  «είναι μια εξωτερική εικόνα μιας εσωτερικής κατάστασης.»(Κ-21. εισ. 1:5) και ότι όλη η αντίληψη «δεν είναι παρά μάρτυρας αυτού που δίδαξες. Είναι η εξωτερική εικόνα μιας ευχής ∙ μια εικόνα που θέλησες να είναι αληθινή.» (Κ-24.VII.8: 9,10). Μερικοί φιλόσοφοι έκαναν κάποιους υπαινιγμούς γι αυτό, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος, φαίνεται σα να έχουμε πέσει επάνω σε έναν διανοητικό τοίχο όταν διαβάζουμε αυτές τις γραμμές. Αυτές οι βασικές αρχές όμως, πρέπει να είναι η βάση για οποιαδήποτε συζήτηση για τον χρόνο, τα σενάρια και την ελεύθερη θέληση.
Έτσι, η ζωή μας και οι σχέσεις μας σε αυτόν τον κόσμο αντανακλούν την επιλογή που έγινε από το μέρος του νου μας, όχι από το Άγιο Πνεύμα, που επιλέγει είτε να εξακολουθήσει να κρατά αυτή την πίστη στον διαχωρισμό ή να καταργήσει αυτή την πίστη. Αυτός ο νους πάντοτε εκφράζει σε μορφή το περιεχόμενο με το οποίο έχει επιλέξει να ταυτιστεί: του εγώ ή του  Αγίου Πνεύματος, και επομένως είτε προβάλει ενοχή ή επεκτείνει αγάπη. Υπάρχουν επίσης συλλογικές αποφάσεις νοών που εμείς σαν φαινομενικά άτομα θα αναγνωρίζαμε σαν ζευγάρια, οικογένειες, ομάδες, κλπ. Όλα αυτά αναδύονται από την απελπιστική ανάγκη του εγώ να κρατήσει τις διαφορές πραγματικές και σημαντικές στην εμπειρία μας, γιατί μόνον έτσι το εγώ θα επιβιώσει. Έτσι, αυτά που παρουσιάζονται σαν επιλογές που κάνουμε στον κόσμο, δεν είναι παρά τα αποτελέσματα του συστήματος σκέψης που ο νου μας,(όχι ο ανώτερος Εαυτός μας, ο οποίος δεν είναι μέρος της ψευδαίσθησης) έχει επιλέξει να ακολουθήσει. Πράγματι αυτό μας είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχτούμε, αλλά αυτό είναι που διδάσκουν τα Μαθήματα Θαυμάτων. Οι ασκήσεις στο βιβλίο εργασιών προορίζονται για την διευκόλυνση αυτού του είδους αντιστροφής της σκέψης (Βλέπε Βιβλίο Εργασιών Μάθημα 11.1:1,   126.1:1, επίσης στο εγχειρίδιο για δασκάλους 24.4:1) Ο Ιησούς πάντοτε απευθύνεται σε αυτόν το νου που έχει αποφασίσει να μην είναι νους αλλά να είναι ένα αυτόνομο άτομο με σωματική μορφή. Οι περιστάσεις της ζωής μας συγκροτούν το πρόγραμμα σπουδών που χρησιμοποιεί ο Ιησούς για να ανακατευθύνει την εστίασή μας προς τα μέσα έτσι ώστε να επανα-ταυτιστούμε  με την φύση μας, μέσα στην ψευδαίσθηση, σαν νόες που επιλέγουν.
Όταν έχουμε επιλέξει μια για πάντα ενάντια στο εγώ, το μόνο που παραμένει είναι η ανιδιοτελής αγάπη την οποία είχε κρύψει ο λανθασμένος νους. Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει επιλογέας της απόφασης και ο νους είναι τότε ένα κανάλι μέσα από το οποίο ρέει η αγάπη, παίρνοντας όποια μορφή είναι χρήσιμη  σε αυτούς τους νόες που εξακολουθούν να είναι στην διαδικασία της θεραπείας.

ΜΑΘΗΜΑ 309 Δεν θα φοβηθώ να κοιτάξω μέσα μου σήμερα.



ΜΑΘΗΜΑ 309

Δεν θα φοβηθώ να κοιτάξω μέσα μου σήμερα.

Μέσα μου βρίσκεται η Αιώνια Αθωότητα, διότι είναι Θέλημα του Θεού να βρίσκεται εκεί στους αιώνια. Εγώ, ο Υιός Του, του οποίου η θέληση είναι χωρίς όρια όπως και η δική Του, δεν γίνεται να θελήσω καμία αλλαγή σε αυτό. Διότι αν αρνηθώ την Θέληση του Πατέρα μου σημαίνει πως αρνούμαι την δική μου. Το να κοιτάζω μέσα μου σημαίνει πως βρίσκω την θέλησή μου έτσι όπως την δημιούργησε ο Θεός, και όπως είναι πραγματικά. Φοβάμαι να κοιτάξω μέσα μου διότι νομίζω πως έφτιαξα μια άλλη θέληση που δεν είναι αληθινή, και εγώ την έκανα πραγματική. Παρόλα αυτά, δεν έχει καμία επίδραση. Μέσα μου βρίσκεται η αγιότητα του Θεού. Μέσα μου βρίσκεται η ανάμνηση Του.

Το βήμα που κάνω σήμερα, Πατέρα μου, είναι η βέβαιη απελευθέρωσή μου από τα άσκοπα όνειρα της αμαρτίας. Ο βωμός Σου είναι γαλήνιος και άσπιλος. Είναι ο ιερός βωμός του Εαυτού μου, κι εκεί βρίσκω την αληθινή μου Ταυτότητα.


Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 308 Αυτή η στιγμή είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει.



ΜΑΘΗΜΑ 308

Αυτή η στιγμή είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει.

Έχω φανταστεί τον χρόνο με ένα τέτοιο τρόπο που ματαιώνει τον στόχο μου. Αν επιλέξω να οδηγήσω το παρελθόν στην αιωνιότητα, πρέπει να αλλάξω την αντίληψη που έχω για τον σκοπό του χρόνου. Ο σκοπός του χρόνου δεν μπορεί να είναι να κρατά το παρελθόν και το μέλλον ως ένα. Το μόνο διάστημα κατά το οποίο μπορώ να σωθώ από τον χρόνο είναι το τώρα. Γιατί αυτή την στιγμή η συγχώρεση έχει έρθει να με απελευθερώσει. Η γέννηση του Χριστού είναι τώρα, χωρίς παρελθόν ή μέλλον. Έχει έρθει να δώσει την παρούσα ευλογία Του στον κόσμο, αποκαθιστώντας τον στην συγχώρεση και την αγάπη. Και η αγάπη είναι πάντα παρούσα, εδώ και τώρα.


Σε ευχαριστώ γι αυτή την στιγμή, Πατέρα. Τώρα λυτρώνομαι. Αυτή η στιγμή είναι ο χρόνος που έχεις ορίσει Εσύ για την απελευθέρωση του Υιού Σου, και για την σωτηρία του κόσμου μέσα σ’ αυτόν.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 307 Η θέλησή μου δεν μπορεί να είναι αλληλοσυγκρουόμενες επιθυμίες.



ΜΑΘΗΜΑ 307

Η θέλησή μου δεν μπορεί να είναι αλληλοσυγκρουόμενες επιθυμίες.

Πατέρα, η Θέλησή Σου είναι δική μου, και μόνο αυτή. Δεν υπάρχει άλλη θέληση για να έχω. Ας μην προσπαθώ να φτιάξω μια άλλη θέληση, διότι δεν έχει νόημα και μου προκαλεί πόνο. Μόνο η Θέλησή Σου μπορεί να μου φέρει χαρά, και μόνο η δική Σου υπάρχει. Αν θέλω να λάβω αυτό που μόνο Εσύ μπορείς να δώσεις, πρέπει να δεχτώ το Θέλημά Σου για μένα, και να εισέλθω σε μια ειρήνη όπου κάθε σύγκρουση είναι αδύνατη, ο Υιός Σου είναι ένα με Σένα σε ύπαρξη και θέληση, και τίποτα δεν μπορεί ν’ αντικρούσει την ιερή αλήθεια ότι παραμένω έτσι όπως με δημιούργησες.


Και μ’ αυτή την προσευχή εισερχόμαστε σιωπηλά σε μια κατάσταση όπου καμιά σύγκρουση δεν μπορεί να έρθει, διότι ενώνουμε την ιερή μας θέληση με του Θεού αναγνωρίζοντας  ότι είναι οι ίδιες.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 306 Το δώρο του Χριστού είναι το μόνο που αναζητώ σήμερα.



ΜΑΘΗΜΑ 306

Το δώρο του Χριστού είναι το μόνο που αναζητώ σήμερα.

Τι άλλο εκτός από την όραση του Χριστού θα ήθελα να χρησιμοποιήσω σήμερα, όταν μου προσφέρει μια μέρα κατά την οποία βλέπω ένα κόσμο τόσο όμοιο με τον Ουρανό ώστε μια αρχαία ανάμνηση επιστρέφει σε μένα; Σήμερα μπορώ να ξεχάσω τον κόσμο που έφτιαξα. Σήμερα μπορώ να προσπεράσω όλο τον φόβο, και να επανέλθω στην αγάπη,την αγιότητα και την ειρήνη. Σήμερα λυτρώνομαι, και ξαναγεννιέμαι σε ένα κόσμο ελέους και φροντίδας ∙ στοργικής καλοσύνης και της ειρήνης του Θεού.


Και έτσι, Πατέρα μας, επιστρέφουμε σε Σένα, ενώ θυμόμαστε ότι ποτέ δεν φύγαμε μακριά Σου ∙ θυμόμαστε τα ιερά Σου δώρα προς εμάς. Με ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες ερχόμαστε, με άδεια χέρια ,ανοιχτή καρδιά και νου, ζητώντας μόνο αυτό που Εσύ μας δίνεις. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε μια προσφορά αντάξια του Υιού Σου. Αλλά μέσα στην Αγάπη Σου το δώρο του Χριστού είναι δικό του.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑ 305 Υπάρχει μια ειρήνη που μας την χαρίζει ο Χριστός.



ΜΑΘΗΜΑ 305

Υπάρχει μια ειρήνη που μας την χαρίζει ο Χριστός.

Όποιος χρησιμοποιεί μόνο την όραση του Χριστού βρίσκει μια ειρήνη τόσο βαθιά και ήρεμη, αδιασάλευτη και απόλυτα αναλλοίωτη, που ο κόσμος δεν έχει ανάλογη. Οι συγκρίσεις σταματούν μπροστά σε αυτή την ειρήνη. Και ολόκληρος ο κόσμος αποσύρεται σιωπηλά, καθώς αυτή η ειρήνη τον περιτυλίγει, και ευγενικά τον πηγαίνει στην αλήθεια, για να μην είναι πια το σπίτι του φόβου. Διότι η Αγάπη έχει έρθει, και έχει θεραπεύσει τον κόσμο δίνοντάς του την ειρήνη του Χριστού.

Πατέρα, η ειρήνη του Χριστού, μας  δίδεται, διότι είναι το Θέλημά Σου να σωθούμε. Βοήθησε μας σήμερα να δεχτούμε το δώρο Σου, και να μην το κρίνουμε. Διότι έχει έρθει για να μας σώσει από την κρίση μας προς τον εαυτό μας.


ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...