ΜΑΘΗΜΑΤΑ 201 - 205

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ VI

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Γι αυτή την επανάληψη παίρνουμε μόνο μία ιδέα κάθε μέρα, και την ασκούμε όσο πιο συχνά είναι δυνατόν. Εκτός από τον χρόνο που δίνεις πρωί και βράδυ, που δεν πρέπει να είναι λιγότερος από δεκαπέντε λεπτά, και τις ωριαίες υπενθυμίσεις όλη την ημέρα, χρησιμοποίησε την ιδέα όσο πιο συχνά μπορείς ανάμεσα σε αυτές. Η κάθε μία από αυτές τις ιδέες μόνη της είναι επαρκής για την σωτηρία, αν μαθευτεί αληθινά. Η κάθε μία θα ήταν αρκετή για να δώσει απελευθέρωση σε σένα και στον κόσμο από κάθε μορφή δεσμών, και να προσκαλέσει την μνήμη του Θεού να επανέλθει.
2. Με αυτό κατά νου αρχίζουμε την πρακτική μας, κατά την οποία ανακεφαλαιώνουμε τις σκέψεις που μας έχει χαρίσει το Άγιο Πνεύμα στα τελευταία είκοσι μαθήματα. Η κάθε μία περιέχει όλη την διδακτέα ύλη αν γίνει κατανοητή, αποδεκτή, και εφαρμοστεί σε όλα τα φαινομενικά συμβάντα κατά την διάρκεια της ημέρας. Μία είναι αρκετή. Αλλά από αυτή την μία, δεν θα πρέπει να γίνει καμία εξαίρεση. Επομένως χρειάζεται να τις χρησιμοποιήσουμε όλες και να τις αφήσουμε να αναμειχθούν σαν μία, εφόσον η κάθε μία συνεισφέρει στο σύνολο που μαθαίνουμε.
3. Αυτές οι ασκήσεις, όπως και στην προηγούμενη ανακεφαλαίωση, επικεντρώνονται γύρω από ένα κεντρικό θέμα με το οποίο αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε μάθημα. Είναι αυτό:

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα, δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το νου, και τον κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη και την απλή αλήθεια.

4. Θα επιχειρήσουμε να πάμε πέρα από τις λέξεις και τις εξειδικευμένες μορφές άσκησης γι αυτή την ανακεφαλαίωση. Διότι, αυτή την φορά, επιχειρούμε, να πετύχουμε ένα γρήγορο βήμα σε ένα πιο σύντομο μονοπάτι προς την γαλήνη και τη ειρήνη του Θεού. Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

5. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση σε αυτή την απουσία δομής στις ασκήσεις μας. Μην επιτρέψεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που θέλει να έχει. Τότε, ευγενικά, άφησε το νου σου να παραιτηθεί από την σκέψη που αρνήθηκες, γρήγορα ανταλλάσσοντάς την με βεβαιότητα με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

6. Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

-         Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω _________.

Και έπειτα επαναλαμβάνεις την σκέψη της ημέρας, και την αφήνεις να πάρει την θέση αυτής που σκέφτηκες εσύ. Πέρα από αυτές τις εφαρμογές της κάθε ιδέας για την ημέρα, θα προσθέσουμε μόνο μερικές τυπικές εκφράσεις ή συγκεκριμένες σκέψεις για να βοηθήσουν στην άσκησή μας. Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

7. Σε Αυτόν προσφέρω αυτή την επανάληψη εκ μέρους σου. Σε εναποθέτω στην ευθύνη Του, και Τον αφήνω να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. Ας Του προσφέρουμε όλη την ανακεφαλαίωση που αρχίζουμε τώρα, και ας μην ξεχνάμε σε Ποιον την δίνουμε, καθώς ασκούμαστε μέρα με την ημέρα, προχωρώντας προς τον στόχο που Αυτός θέτει για εμάς ∙ επιτρέποντάς Του να μας διδάσκει πώς να πορευόμαστε, και να Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα για τον τρόπο που η κάθε περίοδος άσκησης μπορεί να γίνει ένα δώρο αγάπης και ελευθερίας για τον κόσμο.

ΜΑΘΗΜΑ 201

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.

 (181) Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα.

Όλοι είναι αδελφοί μου. Είμαι ευλογημένος με την ενότητα με το σύμπαν και τον Θεό, τον Πατέρα μου, τον ένα Δημιουργό του όλου που είναι ο Εαυτός μου, για πάντα Ένα μαζί μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.

ΜΑΘΗΜΑ 202

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (182) Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου.

Γιατί να επιλέξω να μείνω έστω για μία στιγμή ακόμα εκεί όπου δεν ανήκω, όταν ο Θεός ο Ίδιος μου έχει δώσει την Φωνή Του για να με καλέσει σπίτι μου;

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 203

.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (183) Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου

Το Όνομα του Θεού είναι η απελευθέρωσή μου από κάθε σκέψη κακού και αμαρτίας, διότι είναι δικό μου, όπως και δικό Του.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 204

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (184) Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου.

Το Όνομα του Θεού μου θυμίζει ότι είμαι ακόμα ο Υιός Του, και όχι δούλος του χρόνου, αδέσμευτος από νόμους που κυβερνούν τον κόσμο των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων, ελεύθερος μέσα στον Θεό, για πάντα μαζί Του.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 205

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (185) Θέλω την ειρήνη του Θεού.

Η ειρήνη του Θεού είναι όλα όσα θέλω. Η ειρήνη του Θεού είναι ο ένας μου στόχος ∙ ο σκοπός όλης της ζωής μου εδώ, το τέλος που αναζητώ, ο σκοπός και η λειτουργία μου και η ζωή μου, όσο κατοικώ εκεί όπου δεν είμαι στο σπίτι μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό (Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός).  Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα («Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου»), δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την σωφροσύνη  και την απλή αλήθεια.

Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι εκείνο που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

 Θέλω την ειρήνη του Θεού.

Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Θέλω την ειρήνη του Θεού.

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας το όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι στην διάθεσή σου, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.