Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 192 - 195





ΜΑΘΗΜΑ 192

Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

1. Είναι το Άγιο Θέλημα του Πατέρα σου να ολοκληρώσεις Αυτόν, και ο Εαυτός σου να είναι ο ιερός Του Υιός, για πάντα αγνός όπως Εκείνος, δημιουργημένος από αγάπη και προστατευμένος μέσα στην αγάπη, επεκτείνοντας αγάπη, δημιουργώντας στο όνομά της, για πάντα ένα με τον Θεό και με τον εαυτό σου. Και όμως, τι θα μπορούσε να σημαίνει μια τέτοια λειτουργία μέσα σε ένα κόσμο φθόνου, μίσους και επίθεσης;
2. Επομένως έχεις μια λειτουργία σύμφωνα με τους όρους αυτού του κόσμου. Γιατί ποιος μπορεί να καταλάβει μια άγνωστη σε αυτόν γλώσσα; Η συγχώρεση αντιπροσωπεύει την λειτουργία σου εδώ. Δεν είναι δημιουργία του Θεού, διότι είναι το μέσον με το οποίο μπορεί να ακυρωθεί το αναληθές. Και ποιος θα ήταν δυνατόν να συγχωρήσει τον Ουρανό; Ωστόσο στην γη, χρειάζεσαι το μέσον για να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν. Η δημιουργία απλά περιμένει την επιστροφή σου για να αναγνωριστεί, όχι για να ολοκληρωθεί.
3. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί ούτε καν να συλλάβει με το νου του την δημιουργία. Δεν έχει κανένα νόημα εδώ. Η συγχώρεση είναι ό,τι πλησιέστερο σε αυτήν που  μπορεί να έρθει στην γη. Γιατί όντας γεννημένη στον Ουρανό, δεν έχει καθόλου μορφή. Όμως ο Θεός δημιούργησε Έναν ο Οποίος έχει την δύναμη να μεταφράζει σε μορφή το άμορφο. Αυτά που φτιάχνει είναι μεν όνειρα, αλλά ενός είδους που βρίσκονται τόσο κοντά στην αφύπνιση ώστε το φως της ημέρας λάμπει ήδη σε αυτά, και μάτια ήδη ανοίγουν για να δουν τα χαρμόσυνα θεάματα που περιέχουν οι προσφορές τους.
4. Η συγχώρεση ρίχνει την ματιά της πάνω σε όλα τα πράγματα που είναι άγνωστα στον Ουρανό, τα βλέπει να εξαφανίζονται, και αφήνει στον κόσμο ένα καθαρό και άσπιλο πινάκιο πάνω στο οποίο ο Λόγος του Θεού μπορεί τώρα να αντικαταστήσει τα ανούσια σύμβολα που ήταν γραμμένα εκεί πριν. Η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ξεπερνιούνται ο φόβος του θανάτου, διότι τώρα πια δεν ασκεί καμία μοιραία έλξη και η ενοχή έχει φύγει. Η συγχώρεση αφήνει το σώμα να γίνει αντιληπτό ως αυτό που είναι ∙ ένα απλό βοήθημα διδασκαλίας, το οποίο θα αφεθεί κατά μέρος όταν η μάθηση έχει ολοκληρωθεί, χωρίς ν’ αλλάξει καθόλου αυτός που μαθαίνει.
5.  Ο νους χωρίς το σώμα δεν μπορεί να κάνει λάθη. Δεν μπορεί να νομίζει ότι θα πεθάνει, ούτε ότι θα γίνει το θύμα ανηλεούς επίθεσης. Ο θυμός γίνεται αδύνατος, και πού είναι τότε ο τρόμος; Ποιοι φόβοι θα μπορούσαν ακόμα να επιτεθούν σε εκείνους που έχουν χάσει την πηγή κάθε επίθεσης, τον πυρήνα του άγχους και την έδρα του φόβου; Μόνο η συγχώρεση μπορεί να απαλλάξει το νου από την σκέψη ότι το σώμα είναι η κατοικία του. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να επανορθώσει την ειρήνη που ο Θεός προόριζε για τον άγιο Του Υιό. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να πείσει τον Υιό του Θεού να δει και πάλι την αγιότητά του.
6. Όταν έχει φύγει ο θυμός, τότε πραγματικά θα αντιληφθείς ότι δεν απαιτείται καμία θυσία για την θέαση του Χριστού και το δώρο της όρασης., και ότι μόνο ο πόνος είναι αυτός που αφαιρείται από έναν αρρωστημένο και βασανισμένο νου. Αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτο; Μήπως πρέπει να το φοβάσαι; Ή μήπως πρέπει να το ελπίζεις, και να το δέχεσαι με χαρά και ευγνωμοσύνη; Είμαστε ένα, άρα δεν χάνουμε τίποτα. Μάλλον μας έχουν δοθεί τα πάντα από τον Θεό.
7. Ωστόσο, χρειαζόμαστε την συγχώρεση για να μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε ότι έτσι είναι. Χωρίς το απαλό της φως ψάχνουμε στα τυφλά μέσα στο σκοτάδι, χρησιμοποιώντας την λογική  για να δικαιολογήσουμε την οργή και την επίθεσή μας. Η κατανόησή μας είναι τόσο περιορισμένη ώστε αυτό που νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε δεν είναι παρά σύγχυση γεννημένη από το σφάλμα. Είμαστε χαμένοι μέσα σε ομίχλες εναλλασσόμενων ονείρων και τρομακτικών σκέψεων, με τα μάτια μας ερμητικά κλειστά προς το φως ∙ ενώ ο νους μας είναι απασχολημένος λατρεύοντας κάτι που δεν βρίσκεται εκεί.
8. Ποιος άλλος μπορεί να αναγεννηθεί μέσα στον Χριστό εκτός από αυτόν που έχει συγχωρέσει όλους όσους βλέπει, σκέφτεται ή φαντάζεται; Ποιος θα μπορούσε να απελευθερωθεί ο ίδιος όσο κρατά ακόμα αιχμαλώτους; Ένας δεσμοφύλακας δεν είναι ελεύθερος, διότι είναι δεμένος μαζί με τον φυλακισμένο του. Πρέπει να βεβαιωθεί ότι αυτός δεν θα διαφύγει, έτσι περνάει τον χρόνο του προσέχοντάς τον. Τα σίδερα που τον περιορίζουν γίνονται ο κόσμος στον οποίο ζει και ο δεσμοφύλακας μαζί με τον φυλακισμένο του. Και μόνο με την απελευθέρωσή του ανοίγει ο δρόμος για την ελευθερία και των δύο.
9. Γι αυτό, μην κρατάς κανέναν αιχμάλωτο. Απελευθέρωνε και μην δεσμεύεις, γιατί έτσι απελευθερώνεσαι. Ο τρόπος είναι απλός. Κάθε φορά που νιώθεις την μαχαιριά του θυμού, συνειδητοποίησε ότι κρατάς ένα σπαθί πάνω από το κεφάλι σου. Και αυτό είτε θα πέσει ή θα απομακρυνθεί, ανάλογα με το αν διαλέξεις να καταδικαστείς ή να απελευθερωθείς. Άρα όποιος φαίνεται ότι σε βάζει σε πειρασμό να θυμώσεις εκπροσωπεί τον σωτήρα σου από την φυλακή του θανάτου. Επομένως του χρωστάς ευγνωμοσύνη αντί για πόνο.
10. Να είσαι ελεήμων σήμερα. Ο Υιός του Θεού αξίζει το έλεός σου. Αυτός είναι τώρα που ζητά να δεχτείς τον δρόμο προς την ελευθερία. Μην του το αρνηθείς. Η Αγάπη του Πατέρα του γι αυτόν ανήκει σε σένα. Η λειτουργία σου πάνω στην γη είναι μόνο να τον συγχωρέσεις, ώστε να μπορέσεις να τον δεχτείς πίσω ως Ταυτότητα σου. Αυτός είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Και εσύ είσαι αυτό που είναι αυτός. Συγχώρεσε του τώρα τις αμαρτίες του, και θα δεις ότι είσαι ένα μαζί του.



ΜΑΘΗΜΑ 193
Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθω
1. Ο Θεός δεν γνωρίζει για την μάθηση. Και όμως, η Θέλησή Του επεκτείνεται σε κάτι που Αυτός δεν καταλαβαίνει, διότι επιθυμεί η ευτυχία που έχει κληροδοτήσει στον Υιό Του, να μην διαταράσσεται από τίποτα ∙ να παραμένει αιώνια και η εμβέλειά της να αυξάνει παντοτινά, αιώνια επεκτεινόμενη μέσα στην χαρά της ολοκληρωμένης δημιουργίας, και αιώνια ανοιχτή και απόλυτα απεριόριστη μέσα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η Θέλησή Του. Και επομένως η Θέλησή Του παρέχει τα μέσα για να εγγυηθεί ότι θα γίνει.
2. Ο Θεός δεν βλέπει αντιθέσεις. Όμως, ο Υιός Του πιστεύει ότι τις βλέπει. Άρα χρειάζεται Έναν που να μπορεί να διορθώσει την εσφαλμένη όρασή του, και να του δώσει την όραση που θα τον οδηγήσει πίσω, εκεί όπου τελειώνει η αντίληψη. Ο Θεός δεν αντιλαμβάνεται καθόλου. Και όμως, είναι Αυτός που παρέχει το μέσον με το οποίο η αντίληψη να γίνει αρκετά όμορφη και ορθή, ώστε να αφήσει το φως του Ουρανού να λάμψει επάνω της. Αυτός είναι που απαντά σε αυτό που ο Υιός Του θέλει να αντικρούσει, και κρατά την αθωότητά του για πάντα ασφαλή.
3. Αυτά είναι τα μαθήματα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός. Η Θέλησή Του αντανακλά όλα αυτά, και αυτά αντανακλούν την στοργική Του καλοσύνη προς τον Υιό που αγαπά. Κάθε μάθημα έχει μια κεντρική σκέψη, που είναι η ίδια σε όλα. Μόνο η μορφή αλλάζει, με διαφορετικές περιστάσεις και γεγονότα ∙ με διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά θέματα, φαινομενικά προφανή, αλλά όχι αληθινά. Είναι τα ίδια στο βασικό τους περιεχόμενο. Αυτό είναι:
-                                 Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.
4. Είναι βέβαιο ότι κάθε στενοχώρια δεν φαίνεται πως δεν είναι τίποτα άλλο από έλλειψη συγχώρεσης. Ωστόσο, αυτό είναι το περιεχόμενο κάτω από την μορφή. Αυτή η ομοιότητα είναι που διασφαλίζει την μάθηση, διότι το μάθημα είναι τόσο απλό που στο τέλος είναι αδύνατον να μην γίνει αποδεκτό. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής που ενώ εμφανίζεται σε αμέτρητες μορφές, αναγνωρίζεται το ίδιο εύκολα σε όλες αυτές, φτάνει κάποιος να θέλει απλά να δει το ίδιο μάθημα εκεί:
-                                 Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.
5. Αυτά είναι τα λόγια που λέει το Άγιο Πνεύμα σε όλες τις δοκιμασίες σου, όλους σου τους πόνους, όλα τα βάσανα, άσχετα με την μορφή τους. Αυτές είναι οι λέξεις με τις οποίες τελειώνει ο πειρασμός, και η ενοχή, εγκαταλελειμμένη πλέον, δεν δέχεται πια τον σεβασμό σου. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία λήγει το όνειρο της αμαρτίας, και ο νους απαλλάσσεται από τον φόβο. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία η σωτηρία έρχεται σε όλο τον κόσμο.
6. Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι ο πόνος είναι αληθινός, και ο θάνατος γίνεται η επιλογή μας αντί για την ζωή; Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν έχουμε καταλάβει την δύναμή τους να απελευθερώνουν κάθε νου από τα δεσμά; Αυτά είναι τα λόγια που σου δίνουν δύναμη πάνω σε όλα τα γεγονότα που φαινομενικά έχουν αποκτήσει δύναμη επάνω σου. Τα βλέπεις σωστά όταν κρατάς αυτά τα λόγια στην πλήρη επίγνωσή σου, και δεν ξεχνάς ότι αυτά τα λόγια ισχύουν και εφαρμόζονται σε καθετί που βλέπεις ή σε όποιον αδελφό έχεις κρίνει εσφαλμένα.
7. Πώς θα καταλαβαίνεις ότι δεν βλέπεις σωστά, ή ότι κάποιος άλλος δεν αντιλαμβάνεται το μάθημα που θα έπρεπε να μάθει; Ο πόνος εξακολουθεί να φαίνεται αληθινός στην αντίληψη; Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι το μάθημα δεν έχει μαθευτεί. Και ότι παραμένει κάτι που δεν έχει συγχωρεθεί κρυμμένο μέσα στο νου που βλέπει τον πόνο μέσα από τα μάτια που καθοδηγούνται από το νου.
8. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις έτσι. Θέλει να σε βοηθήσει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Ο Υιός Του δεν θυμάται ποιος είναι. Και ο Θεός δεν θέλει να τον αφήσει να ξεχνά την Αγάπη Του, και όλα τα δώρα που η Αγάπη Του φέρει μαζί της. Θα ήθελες να αποκηρύξεις τώρα την δική σου σωτηρία; Θα ήθελες να μην μπορέσεις να μάθεις τα απλά μαθήματα που έχει θέσει ενώπιον σου ο Δάσκαλος του Ουρανού, έτσι ώστε κάθε πόνος να εξαφανιστεί και ο Θεός να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη του Υιού Του;
9. Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις. Αυτός δεν θέλει να αφήσει ούτε μία σκέψη μη συγχώρεσης δίχως διόρθωση, ούτε ένα αγκάθι ή καρφί που να πονά τον άγιο Του Υιό με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτός θα ήθελε να διασφαλίσει ότι η ιερή ανάπαυσή του παραμένει ανενόχλητη και γαλήνια, χωρίς φροντίδα, μέσα σε μία αιώνια κατοικία που φροντίζει γι αυτόν. Και Αυτός θα ήθελε να στεγνώσουν όλα τα δάκρυα, και να μην παραμένει ούτε ένα που να χρειαστεί να κυλήσει, και κανένα που να περιμένει την σειρά του για να πέσει. Διότι ο Θεός έχει θελήσει το κάθε ένα από αυτά να αντικατασταθεί με γέλιο, και ο Υιός Του να είναι πάλι ελεύθερος.
10. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε χίλια φαινομενικά εμπόδια προς την ειρήνη μέσα σε μια μόνο μέρα. Άφησε το έλεος να έρθει σε σένα πιο γρήγορα. Μην προσπαθείς να το καθυστερήσεις άλλη μια μέρα, ούτε ένα λεπτό ή μια στιγμή. Ο χρόνος φτιάχτηκε γι αυτό το σκοπό. Χρησιμοποίησέ τον σήμερα γι αυτό που είναι ο σκοπός του. Πρωί και βράδυ, αφιέρωσε όσο χρόνο μπορείς για να υπηρετήσεις τον σωστό στόχο του, και μην αφήνεις αυτό το χρόνο να είναι λιγότερος από όσο χρειάζεσαι.
11. Δώσε όλα όσα μπορείς, και δώσε και λίγο ακόμα. Γιατί τώρα θα σηκωθούμε και θα σπεύσουμε για το σπίτι του Πατέρα μας. Λείπουμε πολύ καιρό, και δεν θέλουμε να χρονοτριβήσουμε άλλο. Και καθώς ασκούμαστε, ας σκεφτούμε όλα τα πράγματα που κρατήσαμε για τον  εαυτό μας, μακριά από την θεραπεία. Ας τα δώσουμε όλα σε Αυτόν που γνωρίζει τον τρόπο να τα κοιτάξει έτσι ώστε να εξαφανιστούν. Η αλήθεια είναι το μήνυμά Του ∙ η αλήθεια είναι η διδασκαλία Του. Δικά Του είναι τα μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις.
12. Κάθε ώρα, πέρνα λίγο χρόνο σήμερα, αλλά και τις επόμενες μέρες, ασκώντας το μάθημα στην συγχώρεση με την μορφή που σου δίνεται κάθε μέρα. Και προσπάθησε να το εφαρμόσεις σε όλα τα γεγονότα που σου έφερε η ώρα, έτσι ώστε η επόμενη ώρα να είναι ελεύθερη από την προηγούμενη. Οι αλυσίδες του χρόνου εύκολα χαλαρώνουν με αυτό τον τρόπο. Μην αφήνεις καμιά ώρα να ρίξει την σκιά της σε αυτή που ακολουθεί, και όταν και αυτή φύγει, ας πάρει μαζί της και ό,τι συνέβη στην πορεία της. Έτσι θα μείνεις αδέσμευτος, μέσα σε ειρήνη αιώνια, κι ας βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του χρόνου.
13. Αυτό είναι το μάθημα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός: Υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τα πάντα ώστε αυτά να γίνονται άλλο ένα βήμα προς Αυτόν, και την σωτηρία του κόσμου. Σε όλα όσα μιλούν για τρόμο, απάντησε έτσι:
Θα συγχωρήσω, και αυτό θα εξαφανιστεί
4. Σε κάθε έγνοια και σκοτούρα, και σε κάθε μορφή πόνου, επανάλαβε αυτές τις λέξεις. Και τότε θα κρατάς το κλειδί που ανοίγει την θύρα του Ουρανού, και φέρνει την Αγάπη του Θεού Πατέρα κάτω στην γη επιτέλους, για να την ανυψώσει στους Ουρανούς. Ο Θεός ο Ίδιος θα κάνει το τελευταίο βήμα. Μην αρνείσαι τα μικρά βήματα που σου ζητά να κάνεις προς Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 194
Εναποθέτω το μέλλον στα Χέρια του Θεού.
1. Η σημερινή ιδέα κάνει άλλο ένα βήμα προς την γρήγορη σωτηρία, και πραγματικά είναι ένα άλμα γιγαντιαίο! Τόσο μεγάλη είναι η απόσταση που καλύπτει, που σε αφήνει μόλις λίγο έξω από τον Ουρανό, με τον προορισμό μπροστά στα μάτια σου και τα εμπόδια πίσω σου. Το πόδι σου πατά  στις πρασιές που σε καλωσορίζουν στην θύρα του Ουρανού ∙ στον ήσυχο τόπο της ειρήνης, όπου αναμένεις με βεβαιότητα  το τελευταίο βήμα που κάνει ο Θεός. Πόσο έχουμε προχωρήσει αλήθεια από την γη! Πόσο κοντά πλησιάζουμε στον στόχο μας! Πόσο μικρό είναι το ταξίδι που έχουμε ακόμα να κάνουμε!
2. Αποδέξου την σημερινή ιδέα, και έχεις προσπεράσει όλο το άγχος, όλους τους λάκκους της κόλασης, όλη την μαυρίλα της κατάθλιψης, τις σκέψεις της αμαρτίας, και τον όλεθρο που προκαλεί η ενοχή. Δέξου την σημερινή ιδέα, και απελευθερώνεις τον κόσμο από την αιχμαλωσία λύνοντας τις βαριές αλυσίδες  που κλείδωναν την πόρτα προς την ελευθερία του. Σώζεσαι, και η σωτηρία σου γίνεται έτσι το δώρο που δίνεις στον κόσμο, διότι εσύ το έχεις λάβει.
3. Ούτε μία στιγμή δεν νιώθεις θλίψη, δεν βιώνεις πια πόνο ούτε αντιλαμβάνεσαι απώλεια. Ούτε για μία στιγμή δεν δίνεις θρόνο στην λύπη, όπου να λατρεύεται με πίστη. Ούτε μια στιγμή δεν μπορεί να πεθάνει κανένας. Κι επομένως η κάθε στιγμή που δίδεται στον Θεό καθώς περνά,  και η επόμενη που Του έχει ήδη δοθεί, γίνεται τώρα η ώρα της απελευθέρωσης σου από την δυστυχία, τον πόνο και από τον ίδιο τον θάνατο ακόμα.
4. Ο Θεός κρατά το μέλλον σου όπως κρατά και το παρελθόν και το παρόν. Είναι ένα γι Αυτόν, άρα θα πρέπει να είναι ένα και για σένα. Όμως, σε αυτό τον κόσμο, η προσωρινή ακολουθία φαίνεται ακόμα αληθινή. Επομένως δεν σου ζητείται να καταλάβεις την έλλειψη ακολουθίας που βρίσκεται πραγματικά στον χρόνο. Σου ζητείται, απλά, να απελευθερώσεις το μέλλον, και να το εναποθέσεις στα Χέρια του Θεού. Και θα νιώσεις ότι έχεις αφήσει και το παρελθόν και το παρόν στα Χέρια Του, διότι το παρελθόν δεν θα σε τιμωρεί πια, και ο τρόμος για το μέλλον θα είναι πια χωρίς νόημα.
5. Απελευθέρωσε το μέλλον. Γιατί το παρελθόν έχει φύγει, και αυτό που είναι παρόν, ελευθερωμένο από το κληροδότημα θλίψης και δυστυχίας, του πόνου και της απώλειας, γίνεται η στιγμή κατά την οποία ο χρόνος ξεφεύγει από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων όπου μέχρι τώρα διένυε την αξιολύπητη αναπόφευκτη πορεία του. Τότε, κάθε στιγμή που ήταν μέχρι τώρα σκλάβα στον χρόνο μεταμορφώνεται σε άγια στιγμή, όπου το φως που υπήρχε κρυμμένο μέσα στον Υιό του Θεού ελευθερώνεται για να ευλογήσει τον κόσμο. Τώρα αυτός είναι ελεύθερος, και όλη του η δόξα λάμπει πάνω σε ένα κόσμο που έχει απελευθερωθεί μαζί του, για να μοιραστεί την αγιότητά του.
6. Αν μπορέσεις να δεις το σημερινό μάθημα ως την απελευθέρωση που είναι πραγματικά, δεν θα διστάσεις να του αφιερώσεις όση συνεπή προσπάθεια μπορείς, για να το κάνεις μέρος δικό σου. Καθώς αυτό θα γίνεται η σκέψη που κυβερνά το νου σου, μία συνήθεια στο ρεπερτόριο της επίλυσης των προβλημάτων σου, ένας τρόπος γρήγορης αντίδρασης στον πειρασμό, επεκτείνεις την μάθησή σου στον κόσμο. Και καθώς μαθαίνεις να βλέπεις την σωτηρία σε όλα τα πράγματα, έτσι και ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται ότι σώζεται.
7. Ποια ανησυχία μπορεί να καταπονήσει τώρα αυτόν που παραδίδει το μέλλον του στα στοργικά Χέρια του Θεού; Τι είναι δυνατόν να υποφέρει; Τι μπορεί να του προξενήσει πόνο, ή να του φέρει εμπειρία απώλειας; Τι είναι δυνατόν να φοβηθεί; Και τι άλλο είναι δυνατόν να βλέπει εκτός από αγάπη; Γιατί αυτός που έχει ξεφύγει από τον φόβο για τον μελλοντικό πόνο έχει βρει τον δρόμο του προς την τωρινή ειρήνη, και την βεβαιότητα ότι απολαμβάνει μια φροντίδα που ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να απειλήσει.. Είναι  σίγουρος ότι η αντίληψή του μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά δεν θα του λείψει η διόρθωση. Είναι ελεύθερος να διαλέξει ξανά όταν πέφτει σε πλάνη ∙ ν’αλλάξει γνώμη όταν κάνει λάθος.
8. Εναπόθεσε, λοιπόν, το μέλλον σου στα Χέρια του Θεού. Γιατί έτσι καλείς την μνήμη Εκείνου να γυρίσει, αντικαθιστώντας όλες τις σκέψεις αμαρτίας, και κακού με την αλήθεια της αγάπης. Νομίζεις ότι ο κόσμος δεν θα κερδίσει από αυτό, και κάθε ζωντανό πλάσμα δεν θα ανταποκριθεί με θεραπευμένη αντίληψη; Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό έχει επίσης εναποθέσει και τον κόσμο μέσα σε Χέρια τα οποία ο ίδιος έχει επικαλεστεί για παρηγοριά και ασφάλεια. Αφήνει κατά μέρος τις αρρωστημένες ψευδαισθήσεις του κόσμου μαζί με τις δικές του, και προσφέρει γαλήνη και στους δύο.
9. Τώρα σωζόμαστε πραγματικά. Γιατί στα Χέρια του Θεού αναπαυόμαστε ξέγνοιαστοι, σίγουροι ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε μας. Αν ξεχαστούμε, θα ενθαρρυνθούμε ξανά, ευγενικά.. Αν δεχτούμε μια σκέψη μη συγχώρεσης, αυτή γρήγορα θα αντικατασταθεί με την αντανάκλαση της αγάπης. Και αν πέσουμε στον πειρασμό να επιτεθούμε, θα επικαλεστούμε Αυτόν που φρουρεί την ανάπαυσή μας να κάνει την επιλογή για λογαριασμό μας και ν’ αφήσει τον πειρασμό μακριά πίσω μας. Τώρα πια ο κόσμος δεν είναι εχθρός μας. γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε φίλοι του.

.
ΜΑΘΗΜΑ 195
Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης.
1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μάθημα δύσκολο να μαθευτεί για κείνους που βλέπουν τον κόσμο εσφαλμένα. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να βλέπουν τον εαυτό τους  να είναι καλύτερα από άλλους. Και προσπαθούν να είναι ικανοποιημένοι διότι κάποιος άλλος φαίνεται πως υποφέρει περισσότερο από αυτούς. Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι τέτοιες σκέψεις! Γιατί ποιος έχει λόγο να ευχαριστεί επειδή οι άλλοι έχουν λιγότερα; Και ποιος υποφέρει λιγότερο επειδή βλέπει κάποιον άλλο να υποφέρει περισσότερο; Την ευγνωμοσύνη σου την οφείλεις μόνο σε Αυτόν που έκανε κάθε αιτία για θλίψη να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.
2.  Είναι παρανοϊκό να προσφέρεις ευχαριστίες για τα βάσανα. Αλλά είναι εξίσου παρανοϊκό να μην μπορείς να δείξεις ευγνωμοσύνη σε Έναν ο Οποίος σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα όπου όλος ο πόνος θεραπεύεται, και τα βάσανα αντικαθίστανται με γέλιο και ευτυχία.  Ούτε οι έστω εν μέρει σώφρονες θα μπορούσαν ν’ αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που καθοδηγεί Αυτός, και ν’ ακολουθήσουν με τον τρόπο που τους ορίζει Αυτός, για να διαφύγουν από μία φυλακή που νόμιζαν ότι δεν περιείχε καμία πόρτα προς την ελευθερία που τώρα αντιλαμβάνονται .
3. Ο αδελφός σου είναι «εχθρός» σου διότι σ’ αυτόν βλέπεις τον αντίπαλο για την ειρήνη σου ∙ έναν ληστή που σου παίρνει την χαρά, και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μαύρη απελπισία τόσο πικρή και αδυσώπητη που δεν απομένει πια καμιά ελπίδα. Τώρα είναι η εκδίκηση το μόνο που υπάρχει για να ευχηθείς. Τώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρίξεις κάτω να κείτεται νεκρός μαζί σου, το ίδιο άχρηστος όσο κι εσύ ∙ με τόσο λίγα μέσα στα άπληστα δάχτυλά του όπως και στα δικά σου.
4. Δεν προσφέρεις στον Θεό την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε μπορεί να εξαγριώνεσαι δίκαια αν φαίνεται πιο ελεύθερος. Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. Προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό τον Πατέρα μας που όλα τα πράγματα θα βρουν την ελευθερία τους μέσα σε εμάς. Ποτέ δεν θα συμβεί μερικά να αποδεσμευτούν ενώ άλλα θα είναι ακόμα δέσμια. Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;
5. Επομένως δίνε τις ευχαριστίες σου, αλλά με ειλικρίνεια. Και άφησε την ευγνωμοσύνη σου να κάνει χώρο σε όλους όσους επιθυμούν να αποδράσουν μαζί σου∙ τους ασθενείς, τους αδύναμους, τους ενδεείς και τους φοβισμένους, και εκείνους που θρηνούν κάποια φαινομενική απώλεια ή νιώθουν φαινομενικό πόνο, που βασανίζονται από κρύο ή πείνα, ή περπατούν τον δρόμο του μίσους και το μονοπάτι του θανάτου. Όλοι αυτοί έρχονται μαζί σου. Ας μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους διχάζουμε από την επίγνωση ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως και αυτοί την μοιράζονται μαζί μας.
6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας μόνο για ένα πράγμα ∙ για το ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από κανένα ζωντανό πράγμα, άρα είμαστε ένα μαζί Του. Και χαιρόμαστε που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν εξαιρέσεις που να μειώσουν την ολότητά μας, ούτε να τραυματίσουν ή ν’ αλλάξουν την λειτουργία μας να ολοκληρώνουμε τον Ένα ο Οποίος είναι ο Ίδιος ολοκλήρωση. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας για κάθε ζωντανό πράγμα, ειδάλλως δεν προσφέρουμε ευχαριστίες για τίποτα, και δεν θα μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα του Θεού προς εμάς.
7. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας για να αναπαυθούν για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.
8. Περπάτα, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. Γιατί το μίσος ξεχνιέται όταν αφήσουμε κατά μέρος τις συγκρίσεις. Τι άλλο εμπόδιο προς την ειρήνη παραμένει; Ο φόβος για τον Θεό επιτέλους ακυρώνεται, και συγχωρούμε χωρίς να συγκρίνουμε. Έτσι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια πράγματα, ενώ άλλα να τα κρατήσουμε ακόμα κλειδωμένα ως «αμαρτίες». Όταν η συγχώρεσή σου είναι ολοκληρωτική θα έχεις και απόλυτη ευγνωμοσύνη , διότι θα βλέπεις ότι τα πάντα έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στην αγάπη με το να είναι γεμάτα αγάπη, όπως ο Εαυτός σου.
9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε την ευγνωμοσύνη αντί για τον θυμό, την κακία και την εκδίκηση. Μας έχουν δοθεί τα πάντα. Αν αρνηθούμε να το αναγνωρίσουμε, τότε δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πικραμένοι, και με μία αντίληψη για τον εαυτό μας που θεωρεί ότι είμαστε σε ένα τόπο ανηλεούς καταδίωξης, όπου καταδιωκόμαστε ασταμάτητα, και σπρωχνόμαστε από εδώ και από εκεί δίχως μία σκέψη φροντίδας για εμάς ή το μέλλον μας. Η ευγνωμοσύνη γίνεται η μοναδική σκέψη με την οποία αντικαθιστούμε αυτές τις παρανοϊκές αντιλήψεις. Ο Θεός έχει νοιαστεί για μας, και μας αποκαλεί Υιό. Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο από αυτό;
10. Η ευγνωμοσύνη μας θα προετοιμάσει τον δρόμο γι Αυτόν, και θα συντομεύσει τον χρόνο μάθησής μας περισσότερο από ό,τι ονειρεύτηκες ποτέ. Η ευγνωμοσύνη πάει χέρι - χέρι με την αγάπη, και εκεί όπου είναι η μία βρίσκεται και η άλλη. Γιατί η ευγνωμοσύνη δεν είναι παρά μια πλευρά της Αγάπης που είναι η Πηγή όλης της δημιουργίας. Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι ∙ η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να περπατά σε κανένα δρόμο άλλο εκτός από τον  δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι πορευόμαστε κι εμείς που περπατάμε στον δρόμο που οδηγεί τον Θεό.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...