Ποιες είναι μερικές από τις πιο κοινές άμυνες ενάντια στην αλήθεια;

Ποιες είναι μερικές από τις πιο κοινές άμυνες ενάντια στην αλήθεια;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αναφέρατε σε μια προηγούμενη απάντηση ότι το να θυμόμαστε το παρελθόν είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια. Από τα Μαθήματα Θαυμάτων γνωρίζω ότι η ασθένεια είναι επίσης άλλη μία από αυτές τις άμυνες. Μπορείτε να πείτε κάποιες ακόμα κοινές άμυνες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εφόσον η ενοχή που προκύπτει ως αποτέλεσμα της επιλογής του νου υπέρ του διαχωρισμού προβάλλεται στο σώμα, οτιδήποτε έχει να κάνει με το σώμα είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια γιατί αυτό φτιάχτηκε ως υποκατάστατο για την ενότητα που εγκαταλείψαμε όταν επιλέξαμε τον διαχωρισμό. Μέσα στην λίστα των αμυνών μας  υπάρχει το καθετί που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε για να υπερασπιστούμε και να προστατέψουμε την πίστη στον διαχωρισμό. Είναι πράγματι μια μεγάλη λίστα. Οτιδήποτε αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι «πραγματικός» στην εμπειρία μας υπερασπίζεται την πίστη του νου σε αυτόν, κι έτσι αρνούμαστε την αλήθεια της ενότητας.
Αυτός είναι ο τρόπος του νου να αποσυνδέεται από τον εαυτό του στην προσπάθεια του να παραμείνει διαχωρισμένος από την Πηγή του. Η  αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπάρχει καμιά άμυνα ενάντια στην αλήθεια – την αλήθεια μπορούμε να την αρνηθούμε, να την ξεχάσουμε, να την εμποδίσουμε από την επίγνωση μας, αλλά δεν μπορούμε να την αλλάξουμε ή να την εξαλείψουμε. Διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα του κειμένου: «Τίποτα πραγματικό (αλήθεια) δεν μπορεί να απειληθεί. Τίποτα μη πραγματικό δεν υπάρχει» (Κείμενο .Εισαγωγή .2.3). Επομένως η ψευδαισθητική ύπαρξη αυτού που δεν είναι πραγματικό (εγώ/κόσμος) απαιτεί συνεχή άμυνα ώστε ο νους να κρατήσει την πίστη με την επιλογή του. Άρα, ολόκληρο το επινοημένο υλικό σύμπαν είναι μια άμυνα. Προφανώς δεν μπορούμε να καταργήσουμε την πίστη στον διαχωρισμό διαγράφοντας άμυνες από την λίστα μας.
Όμως, μαθαίνουμε στα Μαθήματα ότι το καθετί που φτιάχτηκε ως άμυνα ενάντια στην αλήθεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα για να οδηγήσει στην αλήθεια. Μέσα από την διαδικασία της συγχώρεσης, ολόκληρη η αμυντική στρατηγική του εγώ μεταμορφώνεται σε μια τάξη μάθησης για να μάθουμε να δεχόμαστε την αλήθεια. Το σώμα και ο κόσμος χάνουν την δύναμη τους ως άμυνες εναντίον της αλήθειας όταν γίνουν αντιληπτοί ως προβολές του νου. Η προθυμία να εφαρμόσουμε αυτή την σημαντική αρχή σε κάθε κατάσταση ενδυναμώνει την πίστη στην δύναμη του νου και εξασθενεί το αμυντικό οπλοστάσιο του εγώ.
Δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε εναντίον των αμυνών. Χρειάζεται μόνο να τις αναγνωρίσουμε ως ένα προπέτασμα που χρησιμοποιεί το εγώ για να κρατήσει την αλήθεια μακριά από την επίγνωση μας. Αντανακλούν την επιλογή του νου να ταυτιστεί με το εγώ και να ξεχάσει ότι έκανε ποτέ επιλογή. Ένας από τους σημαντικούς στόχους των Μαθημάτων είναι να ξεσκεπάσουν την παραπλανητική σκευωρία του εγώ και να εκθέσουν τις άμυνες του έτσι ώστε ο νους να μπορέσει να επιλέξει να διορθώσει το σφάλμα της πίστης στον διαχωρισμό και να δεχτεί την αληθινή του ταυτότητα ως νους.
Οτιδήποτε έξω από το νου που γίνεται αντιληπτό ότι έχει κάποια θετική ή αρνητική επίδραση στην απόλυτη γαλήνη του νου είναι μια άμυνα ενάντια σε αυτή άρα και ενάντια στην αλήθεια. Αποτελεί άρνηση του μέρους του νου που φέρει την μνήμη της Αγάπης του Θεού και βρίσκεται σε απόλυτη γαλήνη. Το να είμαστε πρόθυμοι να δούμε την αμυντική στρατηγική του εγώ εν δράσει σε κάθε σχέση μας είναι η αρχή της κατάργησης του από το γεγονός και μόνο ότι έχει εκτεθεί. Με το να μην δικαιώνουμε τις προβολές του νου μας αποδυναμώνουμε την αποτελεσματικότητα τους ως άμυνες – το να μην υπερασπιζόμαστε τις άμυνες τις αποδυναμώνει. Μέσα από αυτή την ευγενική πρακτική, χαλαρώνει το σφίξιμο της λαβής του εγώ και τελικά καταργείται. Η λίστα των αμυνών ξεθωριάζει και σβήνει.
http://facimoutreach.org/qa/questions/questions232.htm#Q1117