Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΑΛΗΝΕΨΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΚΡΙΝΩ, ΤΟΤΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙ ΑΥΤΟ;






ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρόσφατα έχω καταλάβει ότι κρατώ πολλή δυσαρέσκεια εναντίον των λευκών. Μάλιστα νομίζω ότι αυτό μπορεί να έχει τις ρίζες του σε προηγούμενες ζωές! Κάθε φορά που νομίζω ότι μπορώ να γαληνέψω ή να σταματήσω να κρίνω αυτό που βλέπω ως καλυμμένη αναισθησία ή απερίφραστη εχθρότητα, τότε γίνονται πράγματα που με γυρίζουν και πάλι στο μηδέν. Όταν ρωτώ τον Ιησού γι αυτό, το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι η ιδέα ότι δεν θα πρέπει να κρίνω, ούτε ωστόσο να κάνω ότι είμαι χαρούμενος και ότι δεν βλέπω αυτές τις συμπεριφορές. Τότε «γίνομαι έξαλλος» επειδή είναι σα να βλέπω μια συνεχή επίθεση χωρίς καμιά ανταπόδοση δικαιοσύνης! Πιστέψτε το ή όχι, τελικά θα ήθελα να το θεραπεύσω αυτό. Έχετε καμιά ιδέα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να προσθέσουμε κάτι τελευταίο στις θαυμάσιες ιδέες που ήδη έχεις – μην κρίνεις και μην αρνείσαι – το να αποκτήσουμε επίγνωση του κόστους της κρίσης, ένα πολύ σημαντικό θέμα στα Μαθήματα Θαυμάτων. Όταν κάνεις κρίσεις, μπορεί να έχεις την προσωρινή ικανοποίηση του ότι έχεις δίκιο ή ότι είσαι ο αθώος ∙ αλλά δεν θα είσαι πραγματικά γαλήνιος. Η γαλήνη του εγώ ποτέ δεν διαρκεί, πράγμα που σου λέει ότι δεν είναι η ειρήνη του Θεού. Επομένως μπορείς να θυμίζεις στον εαυτό σου όταν μπαίνεις στον πειρασμό να κρίνεις, ή και μετά αφού έχεις επιδοθεί σε αιματοκύλισμα κρίσης, ότι επιλέγεις να αποποιηθείς το δώρο της αιώνιας γαλήνης του Θεού με το να βλέπεις τους άλλους ως αμαρτωλούς.
Χωρίς αμφιβολία οι άνθρωποι κάνουν και λένε πολύ άσχημα πράγματα, αλλά αυτό γιατί να πρέπει να σου προκαλεί μια αντίδραση καταδίκης και θυμού; Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν εσύ είχες ήδη πάρει την απόφαση να πετάξεις την γαλήνη που είναι η φυσική σου κληρονομιά ∙ και αυτό θα το έκανες μόνο αν έδινες μεγαλύτερη αξία σε κάτι άλλο. Αν έβλεπες αυτή την διαδικασία καθαρά, θα αναρωτιόσουν τι είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα από το να είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Οι απαντήσεις θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφωτιστικές – αλλά πάντα θα είχαν να κάνουν με το ότι θέλεις να κρατήσεις την ατομικότητά σου και, μέσω της προβολής, να ξεφορτωθείς την αίσθηση της αμαρτίας και της ενοχής που συνδέονται με αυτή.
Αυτή η προσέγγιση είναι πιο ωφέλιμη από το να θυμώνεις απλά με τον εαυτό σου, επειδή το να θυμώνεις με τον εαυτό σου είναι μια κρίση, και όπως ξέρεις, δεν μπορείς να ξεπεράσεις την κρίση κρίνοντας. Γι αυτό απλά χρειάζεται να παρατηρείς τον εαυτό σου που υποκύπτει στον ίδιο πειρασμό, και μετά, αντί να θυμώνεις με τον εαυτό σου, απλά αναγνώρισε ότι αυτό σου κοστίζει την γαλήνη του Θεού ∙ και ότι είσαι πρόθυμος να πληρώσεις αυτό το τίμημα για να έχεις δίκιο και για να αποκηρύξεις τους «κακούς». Το να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τους άλλους κατ αυτόν τον τρόπο οδηγεί μόνο στην ενοχή και την δυστυχία, ποτέ στην γαλήνη. Αλλά αυτό σε κάνει μόνο έναν Υιό του Θεού που κάνει λάθος, όχι αμαρτωλό. Το μίσος είναι ένα κάλεσμα γι αγάπη – το κάλεσμα όλων μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...