Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΟΥ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;





ΕΡΩΤΗΣΗ: Απαντώντας σε μια άλλη ερώτηση, είπατε κάτι που θα ήθελα να μου εξηγήσετε περισσότερο: «Ο καθένας φτιάχνει ένα εγώ ή έναν εαυτό για τον εαυτό του, που υπόκειται σε τεράστιες διαφοροποιήσεις εξαιτίας της αστάθειας του. Επίσης φτιάχνει ένα εγώ για όλους τους άλλους που αντιλαμβάνεται, που είναι εξίσου ευμετάβλητο». Αυτό σημαίνει ότι είμαι υπεύθυνος όχι μόνο για τις δικές μου σκέψεις και πράξεις, αλλά και για τα πράγματα που κάνεις εσύ σε μένα, και ότι εγώ επιλέγω τον τρόπο που εσύ θα τα εκτελέσεις; Αυτό περιλαμβάνεται στο σενάριο που γράφω – ακριβώς, με λεπτομέρεια, το πώς θα μου φερθείς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να κατανοήσουμε αυτό το κομμάτι, χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Ιησούς μιλά στον ονειρευτή του ονείρου και όχι στην φιγούρα μέσα στο όνειρο την οποία εσφαλμένα αναγνωρίζουμε ως εαυτό μας (Κεφάλαιο 27.VII;VIII). Σε μεταφυσικό επίπεδο, εμείς έχουμε αποδώσει όλους τους ρόλους και τις πράξεις σε όλες τις φιγούρες στην ζωή μας – στα όνειρα που βλέπουμε ξύπνιοι – ακριβώς όπως έχουμε κάνει και στα όνειρα που κοιμόμαστε τη νύχτα. Αλλά οι πιο πολλοί από εμάς δεν έχουν επαφή με αυτό το αρχικό επίπεδο της λήψης απόφασης. Αυτά είναι όλα τα πιθανά εγωικά σενάρια, γραμμένα από τον ένα, συλλογικό νου πριν εμφανιστεί ο κατακερματισμός σε δισεκατομμύρια διαχωρισμένους, ατομικούς νόες
Στο επόμενο επίπεδο των φαινομενικά κατακερματισμένων, ανεξάρτητων νοών, κάνουμε συμφωνίες με άλλους νόες για το πώς θα παίξουμε τους αντίστοιχους ονειρικούς ρόλους, δηλαδή, ποια σενάρια θα επαναλάβουμε. Και, ενώ διαλέγουμε από τα σενάρια τα βασισμένα στο εγώ, αυτά είναι πάντα κάποια παραλλαγή του θέματος θύτης θύμα. Επιλέγουμε τα γεγονότα της ζωής μας σε συνύπαρξη με άλλους νόες, αλλά και πάλι δεν έχουμε συνειδητή μνήμη ότι κάνουμε αυτές τις επιλογές, κάτι που είναι μια σημαντική απώθηση έτσι ώστε να λειτουργήσει ο αμυντικός μηχανισμός θυματοποίησης.
Το κομμάτι που αναφέραμε, ωστόσο, μπορούμε να το δούμε από ένα πιο άμεσο ψυχολογικό επίπεδο, που είναι σχετικά εύκολο να γίνει συνειδητό άρα και πιο πρακτικό για να δουλέψουμε με αυτό. Απλά αναγνωρίζουμε την κλίση μας να αποδίδουμε εγωικά κίνητρα στους άλλους, βασιζόμενοι στις ερμηνείες μας για τις δικές μας εγωικές ανάγκες. Ο σκοπός σου μπορεί να είναι ή να μην είναι να με χειριστείς σε μια δεδομένη κατάσταση, αλλά εγώ θα αποδώσω εγωική πρόθεση στις πράξεις σου και θα ενεργήσω σαν  να είναι βάσιμη η ερμηνεία μου. Ο Ιησούς το ξεκαθαρίζει απόλυτα ότι αυτό το είδος ανάλυσης είναι επικίνδυνο για την δική μας γαλήνη  του νου (Κεφάλαιο.12.I.1,2). Και επίσης μας θυμίζει ευγενικά την αναξιοπιστία των παρατηρήσεων μας προς τους άλλους: «Θυμήσου πόσες φορές νόμιζες ότι ήξερες όλα τα ‘γεγονότα’ που χρειαζόσουν για να κρίνεις, και πόσο λάθος έκανες! Υπάρχει κανείς που να μην είχε αυτή την εμπειρία; Θα ήξερες πόσες φορές απλά νόμιζες ότι είχες δίκιο, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσεις ότι έκανες λάθος;» (Εγχειρίδιο για Δασκάλους.10.4:1,2,3).
Ωστόσο συνεχίζουμε να φτιάχνουμε «ένα εγώ για όλους τους άλλους» σαν ένα τρόπο να βλέπουμε την ενοχή του εγωικού συστήματος σκέψης έξω από τον εαυτό μας αντί να δεχόμαστε την ευθύνη για την ύπαρξη του μέσα στο δικό μας νου. Άρα σκοπός του Ιησού είναι να μας οδηγήσει να αναγνωρίσουμε όχι μόνο τι εμπόδιο στην ευτυχία μας είναι οι προβολές μας αλλά και «την τεράστια απελευθέρωση και βαθιά γαλήνη που έρχεται από το να βλέπουμε τον εαυτό μας και τους αδελφούς μας εντελώς χωρίς κρίση»  (Κεφάλαιο .3.VI.3:1).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...