Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΛΗΤΤΩ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»; ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ;




ΕΡΩΤΗΣΗ: Μελετώ και ασκούμαι στα Μαθήματα Θαυμάτων πάνω από 20 χρόνια και η ζωή μου έχει αλλάξει σημαντικά σε σχέση με το πώς και το πού ζω, πώς περνώ τον χρόνο μου, και πώς προσεγγίζω τις καταστάσεις σε αυτόν τον πλανήτη. Μερικές φορές νιώθω τόση αγάπη μέσα μου που νομίζω ότι θα εκραγώ. Όμως, εφόσον «ο κόσμος που βλέπω δεν έχει τίποτα που να θέλω,» νιώθω ότι δεν με αφορούν τα περισσότερα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι για να απασχολούνται. Συχνά αναρωτιέμαι «τι νόημα έχει;» Νιώθω πως πλήττω όλο και πιο πολύ, και εκτός από το όταν γίνομαι μάρτυρας του περιστασιακού θαύματος, δεν βλέπω να έχω και κάποιο σπουδαίο λόγο να μείνω στο φυσικό πεδίο. Μερικές φορές έχω οράματα που με γεμίζουν με χαρά που υπερβαίνει ό,τι έχω βιώσει όταν βρίσκομαι στην κανονική συνειδησιακή κατάσταση, αλλά αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται πρόσφατα. Πώς είναι ο «πραγματικός κόσμος»; Τι «κάνει» όποιος βρίσκεται εκεί; Μήπως έχω κολλήσει κάπου στο ενδιάμεσο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μάλλον έχεις επιβάλλει κάποια άλλα συστήματα σκέψης στα Μαθήματα Θαυμάτων. Τα Μαθήματα δεν ασχολούνται με  το τι κάνουμε – είτε σε αυτόν τον κόσμο ή σε οποιονδήποτε άλλον. Και αυτό γιατί ο Ιησούς ξέρει ότι δεν είμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Απλά ονειρευόμαστε ότι είμαστε εδώ επειδή φοβόμαστε πάρα πολύ να ξυπνήσουμε στο σπίτι μας μέσα στον Θεό. Γι αυτό, ο Ιησούς βλέπει αυτό τον κόσμο και τις εμπειρίες μας σε αυτόν ως τίποτα άλλο εκτός από αντανακλάσεις αυτού που συμβαίνει μέσα στο νου μας – όχι του νου μας ως το άτομο που νομίζουμε ότι είμαστε, αλλά του μέρους του νου μας που αποφασίζει και υπάρχει έξω από τον χρόνο και τον χώρο.
Αυτός ο νους έχει την δύναμη να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δασκάλους – το εγώ και το Άγιο Πνεύμα. Το ποια φωνή ακούμε θα καθορίζει αν είμαστε γεμάτοι αγάπη ή ενοχή και φόβο. Και αυτό, προφανώς, αλλάζει πολύ το πώς βιώνουμε αυτό το όνειρο. Άρα ο στόχος του Ιησού στα Μαθήματα είναι να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τον σκοπό μας αντί να χρησιμοποιούμε τον κόσμο για να μας κρατήσει ακόμα πιο πολύ ριζωμένους μέσα στην ενοχή του εγώ, να χρησιμοποιήσουμε τον κόσμο σαν μια ήπια τάξη μάθησης που σταθερά μειώνει τον φόβο μας προς την πραγματικότητα στον Ουρανό.

Αλλά πριν μπορέσουμε στ αλήθεια να αφυπνιστούμε, πρέπει να μάθουμε να ακούμε αποκλειστικά την Φωνή του Αγίου Πνεύματος – όπως μας έδειξε ο Ιησούς. Κάποια στιγμή, όταν το έχουμε πετύχει αυτό, θα βιώνουμε την ζωή μας σταθερά μέσα από τα δικά Του μάτια της συγχώρεσης. Τότε δεν θα μπορούμε πια να προβάλλουμε ενοχή, και θα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση συνεχούς γαλήνης. Το
σύμβολο των Μαθημάτων γι αυτή την κατάσταση του νου είναι ο πραγματικός κόσμος. Τίποτα εξωτερικό δεν θα έχει αλλάξει και δεν θα έχουμε πάει πουθενά. Απλά θα έχουμε αλλάξει τον σκοπό του ονείρου μας. Τα Μαθήματα μας λένε ότι «ο κόσμος είναι η πίστη ότι η αγάπη είναι αδύνατη» (Κεφάλαιο 8.IV.3:7). Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, ότι ο πραγματικός κόσμος είναι η γνώση ότι υπάρχει η αγάπη, άρα ο κόσμος είναι αδύνατον να υπάρχει.

Αυτό που σταδιακά θα μας πάρει από την κατάσταση του νου που βρισκόμαστε τώρα και θα μας πάει σε αυτή που συμβολίζεται από τον πραγματικό κόσμο είναι η νοητική αλλαγή την οποία τα Μαθήματα αναφέρουν ως θαύμα. Όπως ο πραγματικός κόσμος, το θαύμα δεν έχει καμιά σχέση με κάποιο φυσικό φαινόμενο. Είναι μόνο η αλλαγή στο νου μας από το εγωικό σύστημα σκέψης της αμαρτίας, της ενοχής και του φόβου, προς το σύστημα σκέψης της συγχώρεσης του Αγίου Πνεύματος.

Ανάφερες
το «περιστασιακό θαύμα». Θυμήσου, όμως, ότι το μόνο θαύμα για το οποίο ενδιαφέρονται τα Μαθήματα είναι η αλλαγή των δασκάλων μέσα στο νου σου. Αυτό είναι το κλειδί για την επίλυση του αινίγματος του γιατί να θέλουμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο, παρόλο που γνωρίζουμε ότι δεν έχει τίποτα που να θέλουμε. Αν και είναι αλήθεια ότι τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να μας δώσει διαρκή γαλήνη και ευτυχία, αυτός ο κόσμος είναι η τάξη μάθησης στην οποία μπορούμε να μάθουμε ότι εμείς πετάξαμε αυτές τις ιδιότητες και αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στο νου μας – το νου τον οποίο εργαστήκαμε τόσο σκληρά για να τον εξαλείψουμε από την επίγνωση μας. Και ο τρόπος που το μαθαίνουμε αυτό, και πάλι, είναι ζητώντας από το Άγιο Πνεύμα να μας βοηθήσει να παρατηρήσουμε όλες τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας μέσα από τα δικά Του μάτια της αγάπης και συγχώρεσης. Αυτή η συγχώρεση είναι ό,τι κοντινότερο στην αγάπη μπορούμε να βιώσουμε σε αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι η Αγάπη του Θεού που περιλαμβάνει τα πάντα, αλλά είναι μια αντανάκλασή της μέσω της συγχώρεσης του εαυτού μας και του κόσμου που νομίζουμε ότι βλέπουμε. Αυτό κανονικά δεν θα μας έκανε να θέλουμε να εκραγούμε ή να γεμίζουμε οράματα χαράς. Μάλλον, είναι γενικά ένα πιο ήρεμο, εσωτερικό χαμόγελο που αναδύεται όταν πέφτουν τα πέπλα της ενοχής και της κρίσης και εμφανίζεται η συμπόνια.

Η διαδικασία των Μαθημάτων, λοιπόν, συνήθως δεν είναι μια διαδικασία που σε ανεβάζει ή σε κατεβάζει πολύ, μάλλον είναι μια εμπειρία εσωτερικής γαλήνης και επίγνωσης ότι ο φόβος μας ήταν αυτός που μας έκανε να εγκαταλείψουμε αυτή την γαλήνη. Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορεί μάλιστα να μας διευκολύνει να σχετιστούμε με αυτό που κάνουν οι άλλοι για απασχολούνται. Όχι επειδή μας αφορούν οι δραστηριότητες τους, αλλά επειδή καταλαβαίνουμε και τον φόβο και την ασυνείδητη λαχτάρα να επιστρέψουν σπίτι, την λαχτάρα που μας κινητοποιεί όλους. Και όταν συμβεί αυτή η κατανόηση, δεν θα νιώθουμε πια παγιδευμένοι σε αυτόν τον κόσμο. Θα αντλούμε όλο το κουράγιο που χρειαζόμαστε απλά με το να είμαστε στον ορθό νου.

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions196.htm#Q971

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...