Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Υπάρχει κάποια «φόρμουλα» για το πώς να δεις έναν αδελφό που αντιπαθούσες στο παρελθόν με πνευματική όραση αντί με κρίση; Ποιες σκέψεις/προσευχές είναι καλύτερες να χρησιμοποιούμε με τους αδελφούς/αδελφές μας για να αφήσουμε την κρίση να φύγει;



ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει κάποια «φόρμουλα» για το πώς να δεις έναν αδελφό που αντιπαθούσες στο παρελθόν με πνευματική όραση αντί με κρίση; Ποιες σκέψεις/προσευχές είναι καλύτερες να χρησιμοποιούμε με τους αδελφούς/αδελφές μας για να αφήσουμε την κρίση να φύγει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φόρμουλα στα Μαθήματα, αλλά συνήθως το να βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο είναι το κυρίως θέμα των Μαθημάτων, γιατί όταν βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού στον αδελφό σου, τότε θυμάσαι τον Θεό. Υπάρχουν δύο σημαντικά μέρη στην διαδικασία που οδηγεί σε αυτή την όραση της αθωότητας: να αναγνωρίσουμε τον σκοπό που εξυπηρετεί η κρίση και το τίμημα της. Η κρίση είναι το αίμα που τρέχει στις φλέβες του εγώ ∙ κρατά ζωντανή την πίστη στις διαφορές, και η πίστη στις διαφορές κρατά τον διαχωρισμό πραγματικό. Άρα, κρίνουμε επειδή θέλουμε να παραμείνουμε διαχωρισμένοι αλλά να μην είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι γι αυτή την επιλογή. Το να εντοπίζουμε τα προβλήματα μας και την έλλειψη γαλήνης σε αυτά που κάνουν οι άλλοι σε εμάς, άρα κρίνοντας τους ως αμαρτωλούς και ένοχους, κρύβει αποτελεσματικά την επιλογή που υποστηρίζουμε μέσα στο νου μας.
Άρα, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε, όπως μας διδάσκει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ο Ιησούς, είναι να κοιτάξουμε μαζί του την ανάγκη μας να κρίνουμε, και να μάθουμε ότι το τίμημα που είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε για να συνεχίσουμε να κρίνουμε είναι η απώλεια της γαλήνης μας. Άρα ο Ιησούς μας κάνει έκκληση: «Δεν διανοείσαι την τεράστια απελευθέρωση και την βαθιά ειρήνη που έρχεται από το να βλέπεις τον εαυτό σου και τους αδελφούς σου ολοκληρωτικά χωρίς κρίση. Όταν αναγνωρίσεις αυτό που είσαι και αυτό που είναι οι αδελφοί σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι το να τους κρίνεις με οποιοδήποτε τρόπο δεν έχει νόημα. Μάλιστα, το νόημα του χάνεται για σένα ακριβώς επειδή τους κρίνεις» (Κεφάλαιο 3.VI.3:1,2,3).
Η κρίση μας κοστίζει ακριβά! Χάνουμε την γαλήνη μας και κάθε έννοια της ταυτότητας που μοιραζόμαστε με όλους. Σε αντάλλαγμα κατοχυρώνουμε το ότι έχουμε δίκιο (τουλάχιστον κάποιες φορές), και κρατάμε την ιδιαίτερη ατομικότητά μας. Αξίζει τον κόπο; Αυτό μόνο χρειάζεται να κοιτάξουμε, και όχι να πιέζουμε τον εαυτό μας να σταματήσει να κρίνει εφόσον αυτό εξακολουθεί να έχει νόημα για μας. Στο τέλος θα αφήσουμε τον εαυτό μας να νιώσει τον πόνο της συνεχούς κρίσης, και τότε θα είμαστε λιγότερο πρόθυμοι να πληρώσουμε το τίμημα, ειδικά όταν επίσης συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι καθόλου θυσία να παρατήσουμε την κρίση, εφόσον ούτως ή άλλως είμαστε ανίκανοι να κρίνουμε (Εγχειρίδιο για Δασκάλους 10.2).
Το Μάθημα 335, «Επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου» μπορεί να βοηθήσει στο να κρατηθούν στο νου σου αυτές οι διδασκαλίες. Ωστόσο, να θυμάσαι, ότι ποτέ δεν πρέπει να μάχεσαι ενάντια στην ανάγκη σου να κρίνεις τους άλλους (ή τον εαυτό σου). Αυτό μόνο θα σε εξαναγκάσει σε άρνηση και τότε η πρόοδος σου θα ακινητοποιηθεί. Βοηθά πολύ περισσότερο να είσαι ειλικρινής για το ότι δεν θέλεις να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο, και μετά να μην καταδικάσεις τον εαυτό σου γι αυτό, ωστόσο να θυμίσεις στον εαυτό σου ότι υπάρχει ένα τίμημα που πληρώνεις γι αυτή την αντίσταση. Η γλυκύτητα και η υπομονή είναι πολύ βασικές.
Εν ολίγοις, « Η λειτουργία σου εδώ στην γη είναι μόνο να τον συγχωρέσεις ( τον αδελφό σου), ώστε να μπορέσεις να τον δεχτείς και πάλι ως Ταυτότητά σου. Αυτός είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Κι εσύ είσαι αυτό που είναι αυτός. Συγχώρεσε του τώρα τις αμαρτίες του, και θα δεις ότι είσαι ένα μαζί του» (Βιβλίο Εργασιών, Μάθημα 192.10:6,7,8,9).



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...