Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Μου είναι δύσκολο να συγχωρέσω έναν σύντροφο από αισθηματική σχέση.





Ερώτηση: Αυτό τον καιρό έχω πολλά προβλήματα με τον ερωτικό μου σύντροφο. Φαίνεται σαν να επαναλαμβάνονται συνέχεια οι ίδιοι κύκλοι. Πρόσφατα, βρήκα τα Μαθήματα Θαυμάτων και τα έχω συμπεριλάβει στην ζωή μου. Έχω προσπαθήσει να συγχωρέσω τον εαυτό μου και αυτόν, αλλά το ίδιο μοτίβο φαίνεται πως επαναλαμβάνεται Παρόλο που βιώνω περισσότερο μια αίσθηση γαλήνης και λιγότερη ανησυχία, εξακολουθώ να μην ξέρω πώς να δώσω τέλος σε αυτόν τον κύκλο ή πώς να βρω την απάντηση για το τι να κάνω.

Απάντηση: Το να έχεις την πρόθεση να συγχωρέσεις συνήθως δεν είναι αρκετό, εκτός κι αν υπάρχει κάποια κατανόηση του τι είναι  αυτό που θέλουμε να συγχωρέσουμε. Όταν είμαστε καινούριοι στα Μαθήματα – συνήθως τουλάχιστον τα πρώτα τριάντα ή σαράντα χρόνια που τα μελετάμε και τα εφαρμόζουμε – οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι προσπαθούμε να συγχωρέσουμε τους άλλους γι αυτό που κάνουν, και τον εαυτό μας που πιάστηκε στην παγίδα που μας έστησαν. Και αυτό ίσως δεν είναι άσχημο γι αρχή, γιατί πρέπει να αρχίσουμε από κάπου. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι αυτό που έχει ο Ιησούς στο νου του για την συγχώρεση στα Μαθήματα του, εφόσον μας δίνει τον εξής ορισμό:
 «Η συγχώρεση αναγνωρίζει ότι αυτό που νόμιζες ότι σου έκανε ο αδελφός σου δεν συνέβη». Η αλήθεια είναι ότι αυτό που χρειάζεται να συγχωρεθεί δεν έχει καμιά σχέση με άλλα άτομα. Αυτά είναι απλά η οθόνη πάνω στην οποία βλέπουμε να προβάλλεται η δική μας φαινομενική αμαρτία και ενοχή. Αλλά το εγώ μας τους έχει δώσει τον σκοπό να είναι υπεύθυνοι για το πώς αισθανόμαστε, έτσι ώστε να μην κοιτάξουμε μέσα μας την αληθινή πηγή της ανησυχίας και της σύγκρουσης μας – την ανόητη επιλογή μας υπέρ του εγώ μαζί με την επένδυση μας σε ξεχωριστά συμφέροντα, την επίθεση, τον θυμό και την ενοχή που είναι οι συνέπειες της επιλογής μας.
Όλοι νομίζουμε ότι οι σύντροφοί μας, οι φίλοι μας, και οι εχθροί μας κάνουν πράγματα που μας ενοχλούν και μας κλέβουν την ευτυχία και την γαλήνη μας. Αλλά αυτό είναι μόνο ο τρόπος που έχουμε προσπαθήσει να στήσουμε το σκηνικό της ζωής μας για να μην δούμε ότι εμείς είμαστε αυτοί που έχουν ήδη επιλέξει να ταραζόμαστε και να πετάξουμε την ευτυχία και την γαλήνη μας, ενώ ο άλλος άνθρωπος είναι μόνο ο βολικός αποδιοπομπαίος τράγος για το πώς αισθανόμαστε – άσχετα με το τι μπορεί να φαίνεται ότι έχει κάνει! Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν λένε και δεν κάνουν κακά και σκληρά πράγματα. Αλλά εγώ μπορώ μόνο να αντιδράσω προσωπικά σε αυτό που κάνει ή λέει κάποιος άλλος αν έχω κάνει την αμαρτία και την ενοχή πραγματικές μέσα στον δικό μου νου, πιστεύοντας ότι είμαι ένα ξεχωριστό άτομο που μπορεί να υποστεί επίθεση και να πληγωθεί.
Είναι πραγματικά δυνατόν να δεχτώ ότι αυτή είναι η αλήθεια και να αναγνωρίσω ότι η κατηγόρια και ο θυμός δεν είναι ποτέ δικαιολογημένοι; Ναι, αλλά όχι αν επιχειρήσω να έρθω σε αυτή την συνειδητοποίηση μόνος μου. Αυτή θα είναι μια διαδικασία κατά την οποία, κάθε φορά που θα το θυμάμαι αφού έχω ταραχτεί, θα είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω ότι έχω κάνει μια ερμηνεία για την κατάσταση και κάνω λάθος! Και γι αυτό θέλω να μπορέσω να πάρω την λανθασμένη αντίληψη μου και να την φέρω στον Ιησού ή το Άγιο Πνεύμα και να τους επιτρέψω να την καθαρίσουν από όλη μου την κρίση και την εγωκεντρικότητα. Και σε αυτή την διαδικασία τίποτα δεν έχει σχέση με τον άλλο άνθρωπο ή με το τι θα πρέπει να κάνω ή να πω σε αυτόν
Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε έτσι απλά να αφήσουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν στις σχέσεις μας χωρίς να επιχειρήσουμε να τα φτιάξουμε, έτσι όπως πιστεύουμε ότι χρειάζεται να φτιαχτούν. Ενώ δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, ωστόσο θα είναι η προσπάθεια του εγώ μας να καταχραστεί τον έλεγχο στην κατάσταση και να μειώσει ή να ελαχιστοποιήσει τον ρόλο του Ιησού στην θεραπευτική διαδικασία, που συμβαίνει μόνο στο νου μας, και όχι στην σχέση ανάμεσα στο σώμα μας και στο σώμα του άλλου ανθρώπου. Μόλις μετατοπίσουμε την προσοχή μας από την ενοχή στον δικό μας νου στο πρόβλημα με τον σύντροφο μας, χάνουμε την επαφή με το νου μας. Και μπορεί να βρούμε μια προσωρινή λύση που φαίνεται πως επιλύει την σύγκρουση, αλλά δεν θα έχουμε κάνει τίποτα για την ριζική αιτία της σύγκρουσης – την δικιά μας αίσθηση ενοχής και αμαρτίας. Και επομένως, όπως λες, θα φαίνεται σαν να επαναλαμβάνονται συνεχώς οι ίδιοι κύκλοι, κι εμείς δεν θα καταλαβαίνουμε γιατί.
Αλλά λίγο – λίγο, καθώς προθυμοποιούμαστε να αναγνωρίσουμε την δική μας πλήρη ευθύνη για το πώς αισθανόμαστε και αντιδρούμε, θα αρχίσουμε να απελευθερώνουμε την επένδυση μας στην ενοχή μας. Και δεν θα ταραζόμαστε όταν το ίδιο θέμα φαίνεται πως ξαναγυρίζει, αλλά θα το καλωσορίζουμε σαν μια ακόμα ευκαιρία να εφαρμόσουμε την συγχώρεση και να θεραπεύσουμε τον πόνο στον δικό μας νου που προέρχεται μόνο από την δική μας επιλογή να δούμε τον εαυτό μας ως διαχωρισμένο και μόνο. Όπως επισημαίνει ο Ιησούς κοντά στο τέλος του κειμένου, και παρατηρείστε ότι δεν κάνει καμιά αναφορά για την πρόοδο του άλλου ατόμου σε αυτή την διαδικασία:
 «Οι δοκιμασίες δεν είναι παρά μαθήματα που απέτυχες να μάθεις και παρουσιάζονται για μια ακόμα φορά, έτσι εκεί που έκανες μια λανθασμένη επιλογή πριν τώρα μπορείς να κάνεις μια καλύτερη, και έτσι να ξεφύγεις από όλο τον πόνο που σου έχει φέρει. αυτό που διάλεξες πριν. Σε κάθε δυσκολία,  σε κάθε στενοχώρια, και σε κάθε περιπλοκή ο Χριστός σε καλεί και σου λέει απαλά, «Αδελφέ μου, διάλεξε πάλι.» Αυτός δεν θέλει να αφήσει ούτε μια πηγή πόνου αθεράπευτη, ούτε μια εικόνα που να καλύπτει την αλήθεια. Αυτός θέλει να αφαιρέσει κάθε δυστυχία από σένα τον οποίο ο Θεός δημιούργησε βωμό στη χαρά. Αυτός δεν θα σε αφήσει χωρίς υποστήριξη, μόνος σου σε όνειρα της κόλασης, αλλά θέλει να απελευθερώσει το νου σου από το καθετί που κρύβει το πρόσωπό Του από σένα. Η Ιερότητά Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι η μόνη δύναμη που είναι πραγματική μέσα σε σένα. Η δύναμή Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε ως τον μοναδικό Υιό Του.»   (Κεφάλαιο 31.VIII.3).                                                                                                         
http://facimoutreach.org/qa/questions/questions208.htm#Q1019

ΜΑΘΗΜΑ 335 Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.





ΜΑΘΗΜΑ 335

Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.

Η συγχώρεση είναι μια επιλογή. Ποτέ δεν βλέπω τον αδελφό μου έτσι όπως είναι, διότι αυτό υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της αντίληψης. Αυτό που βλέπω σε αυτόν είναι απλά αυτό που επιθυμώ να δω, διότι αυτό συμβολίζει αυτό που θέλω να είναι η αλήθεια. Μόνο σε αυτό ανταποκρίνομαι, όσο και να μου φαίνεται ότι εξαναγκάζομαι από εξωτερικά συμβάντα. Επιλέγω να δω αυτό που θέλω, και αυτό και μόνο βλέπω. Η αθωότητα του αδελφού μου, δείχνει σε μένα ότι θα ήθελα να δω και την δική μου. Και θα την δω, εφόσον έχω επιλέξει να δω τον αδελφό μου μέσα στο ιερό της φως.

Τι άλλο θα μπορούσε να επαναφέρει την θύμησή Σου σε μένα, εκτός από το να δω την αθωότητα του αδελφού μου; Η αθωότητά του μου θυμίζει ότι αυτός δημιουργήθηκε ένα μαζί μου, όμοιος με μένα. Σε αυτόν βρίσκω τον Εαυτό μου, και στον Υιό Σου βρίσκω και την δική Σου θύμηση.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...